Corona herijkt manier waarop we naar werken kijken

Intussen zal het voor de meeste werkgevers en wellicht ook werknemers stilaan duidelijk zijn dat het tijdperk post-corona geen terugkeer naar pre-corona wordt. Het nieuwe normaal is dat er geen ‘normaal’ meer is. Er is geen andere optie dan tot een aangepaste manier van leven en werken te komen. Geert Laire, regiodirecteur Brussel bij Mensura EDPB, geeft zijn visie.

Tekst: Geert Laire – foto: Shutterstock

In de strijd voor een betere work-life balance en minder fileleed, kan de ‘new way of working’ een belangrijke rol spelen.

Veel bedrijven hebben de afgelopen weken en maanden ontdekt dat werken effectief anders kan, met meer telewerk en glijdende uren, met tal van meetings onder de vorm van videoconferenties en met online opleidingen aangeboden via webinars en e-learning.

De vraag is nu of we voluit die weg verder durven inslaan, of grijpen we toch zodra mogelijk terug naar oude mechanismen? In de strijd voor een betere work-life balance en minder fileleed, kan de ‘new way of working’ een belangrijke rol spelen. We moeten ons hierbij wel bezinnen over de randvoorwaarden die mee het succes zullen bepalen van de nieuwe manier van werken. Wat zijn de ‘lessons learned’ uit het versnelde leerproces dat we doorlopen hebben? Hoe creëer je het optimale kader voor succesvol telewerken? Zijn we, in de wetenschap dat een ‘one size fits all’-methode niet de beste resultaten oplevert, bereid om rekening te houden met belangrijke interindividuele verschillen?

Ook de terugkeer naar de werkvloer zet aan tot inventief omspringen met onze werkorganisatie. Denk maar aan in de tijd verschoven lunch- en koffiepauzes om

social distancing te respecteren. Aangezien we nog lang niet van het virus verlost zijn, zullen we – allicht tot er een vaccin is – met dergelijke maatregelen moeten leven en werken.

Maar het is niet allemaal kommer en kwel. Velen (her)ontdekken, zeker na enkele weken tijdelijke werkloosheid, dat er naast werklast ook werkvreugde bestaat en stellen vast dat de sociale contacten op of via het werk ons leven verrijken. Misschien zal corona ervoor gezorgd hebben dat we voortaan met meer plezier gaan werken.

Anders denken over risico’s Vóór de coronacrisis hadden bepaalde sectoren van nature meer aandacht voor risicobeoordeling dan andere, omdat hun risico’s – reëel of gepercipieerd – hoger liggen. De chemische industrie bijvoorbeeld, bepaalt voor medewerkers die in contact komen met chemische agentia systematisch wat een aanvaardbaar risico is, het zogeheten restrisico.

Maar vandaag heeft het virus de kaarten anders geschud. Iedereen, elke CEO, elke medewerker, zal aan de gedachte moeten wennen dat een nulrisico niet bestaat. Zelfs ‘gewone’ jobs op kantoor of in de fabriek houden nu een beperkt risico in dat ze vóór de pandemie niet kenden. Ook dit veralgemeende restrisico wordt deel van het nieuwe normaal.

Aandacht voor welbevinden In de strijd tegen corona gaat – terecht – veel aandacht naar organisatorische en technische aspecten. Vanuit onze vorming en onze ervaring met kwaliteitszorg en incidentmanagement weten we echter dat menselijke aspecten zeker niet uit het oog mogen worden verloren. Ook in coronatijden is de ‘human dimension’ cruciaal. In crisistijden zijn werknemers, nog meer dan anders, het waardevolste kapitaal waarover een onderneming beschikt.

De draagkracht, het aanpassingsvermogen en de veerkracht van onze medewerkers zijn bepalend voor ons overleven in crisistijden en voor de doorstart nadien. Welke weg we ook uittekenen, het zijn mensen die het pad moeten bewandelen en die onze plannen moeten waarmaken. We zullen dus meer dan in het verleden goed voor elkaar moeten zorgen en voldoende tijd, aandacht en middelen besteden aan het welzijn van onze medewerkers.