D Ginässsonnebluemme

schene vom Gääserbääli ggange. Hütt sächt me nünt mee vom säbe Tääli. Da isch ufgföllt wore. S alt Roothuus, wo im achteföfzgi abbroche woren isch, liit döt onne und isch ezz de gross Parkplazz, de Stoossplazz.

Aber früener isch es afach e Wese gsi im ene haamelegi Tääli onne. Jeises, sänd da no Zitte gsi! I ha no öppe döt abi gglueget und gsäche, wie d Chüe gwaadet hand.

Amme Tag stoot of zmool de Albert Götti a mer zue und lueget o döt abi. D Wese isch met eme elektrische Haag abgschlosse gsi, as d Chüe nöd abb hand chöne.

De Albert seid: «Maanscht, worischt de Troot träffe, wännt en aasaache worischt? Probier s doch emool!» Ha s probiert – und troffe. – Han em nömme tschau gseid und be hamm.

De Hörehött

De Gottlieb isch ann vo Babelis gsi im Gäzziberg obe. Vier Brüedere, und gkhaasse hand s enard Fründ, aber will schinnts d Grossmuetter, d Babett, e chli e resoluti gsii seg, hät me gseid, si heg döt d Hosen aa khaa. Und ezz äbe, as es onder däne vile Fründ im Gäzzi-, Chorn- und Warmesbärg zo ka Vewächslege choo isch, hät di säb Famili de Zuenamme Babelis öberchoo. Esoo hand alli gwösst, wäär gmaant ischt – Babelis.

Vo däne vier Babelis-Brüedere hani no zwee guet gkännt. De Ruedi, wo met meer i d Sek ggangen isch und näbet meer im gliche Schuelbank inne gkhokket isch. Äär hät noch de Schuel d Lehr gmacht als Fotograaf bim Foto Lutz.

Woni änn emool gfrööget ha, wa dänn sin Brüeder brueflech enard machi, hät är gseid: «Dää chascht för nünt bruuche, enn fuule, tomme Siech!» Da isch also de Hörehött gsi. Dä Namme hät är öberchoo, will är «huere guet» ase uutüütlech uusgsproche hät, as es töönt hät wie «hörehött».

Häsch de Hörehött of de Strooss im Städtli aatroffe, bischt fascht sicher gsi, da mos enn Studierte sii. Met sim bedächtege Gang, wo de Oberkörper bi jedem Schrett e chli noch vorne gnabbet isch, hät är alli Lüüt früntlech grüesst und met em