14
Vera Kuipers
Leah Sikkema
William Vargas
SPUI 52 01 | 2020 alumni.uva.nl
VERA KUIPERS – 1980
LEAH SIKKEMA – 1996
WILLIAM VARGAS – 1996
Cultural Policy Officer, Nederlands Consulaat Generaal in New York. Studeerde Theaterwetenschap aan de UvA (1998-2002) en Hofstra University op Long Island, NY (2001).
Werkt in social media marketing & management. Studeerde Mass Communication/Media Studies aan McMaster University (2014-2018) in Canada en aan de UvA (2017).
Student aan de Universidad de Costa Rica sinds 2017, uitwisselingsstudent Communication Science aan de UvA (2019-2020).
‘Tijdens mijn studie Theaterwetenschap wilde ik graag een semester naar New York. Hofstra University, waarmee de UvA een uitwisselingsprogramma onderhoudt, had een mooi dramaprogramma en ik vond het leuk dat de universiteit op een campus buiten de stad ligt. Op 9/11 was ik net twee weken in Amerika. Ik herinner me de strakblauwe lucht toen ik ’s ochtends naar college liep. De docent vertelde daar dat er een vliegtuig in een van de torens van de Twin Towers was gevlogen maar verder was er nog niets bekend, dus we begonnen gewoon met de les. Pas na het college kon ik in het computerlokaal opzoeken wat er was gebeurd. Vanaf het dak van ons gebouw zag ik met mijn vriendinnen de zwarte rookwolken boven Manhattan. Op de campus heb ik die week nog bloed gedoneerd. Ik woon inmiddels zestien jaar in New York en werk nu zo’n zes jaar voor het Nederlands consulaat. Ik houd de alumnibijeenkomsten die de UvA hier organiseert in de gaten en vorig jaar was ik met de ambassadeur bij de viering van het 25-jarige uitwisselingsjubileum met Hofstra University. Ik ben de UvA heel dankbaar. Ik heb veel kansen gekregen en ik had zo’n fijne studietijd. Ik heb er veel vrienden aan overgehouden en indirect een prachtige, trans-Atlantische loopbaan.’
‘Ik kom uit de buurt van Toronto maar mijn vier grootouders zijn opgegroeid in Nederland. Tijdens mijn studie Communicatie aan McMaster University wilde ik graag een tijdje naar Nederland. Over Amsterdam had ik gehoord dat het een geweldige stad is en mijn begeleiders aan McMaster vertelden me dat de UvA een van de beste opleidingen Communicatie in Europa heeft. Bij aankomst nam ik met zo’n twintig studenten deel aan de Welcome Group van de UvA, waaraan ik veel vrienden heb overgehouden. Ook in het internationale studentenhuis aan de Prinsengracht leerde ik veel mensen kennen. Met Nederlandse studenten kwam ik minder in aanraking, bijna alle vakken die ik volgde zaten vol uitwisselingsstudenten. Het studieprogramma leek qua theorie en denkers op dat in Toronto, maar de structuur van het programma was heel anders. In Canada zijn we meer gericht op groepswerk en opdrachten maken. Alle tentamens komen vervolgens tegelijkertijd. Aan de UvA volgde ik zeven weken een vak, dan deed ik tentamen en daarmee was ik klaar. Dat werkte goed, het gaf me meer vrije tijd. Met de trein heb ik veel van Nederland gezien maar het was ook fijn om gewoon door Amsterdam te lopen.’
‘Ik ben momenteel de enige bewoner in mijn studentenhuis aan de Prins Hendrikkade. De studie gaat ondanks het coronavirus gewoon door. Online college volgen is te doen, maar ideaal is het niet. Ik voel me eenzaam en bezorgd. Teruggaan naar Costa Rica wilde ik niet. Het was te laat in het jaar om me daar nog voor vakken in te schrijven. En om het UvAstudieprogramma te volgen is het vanwege het grote tijdsverschil makkelijker om in Nederland te blijven. De opleiding Communication Science aan de UvA hoort bij de wereldtop. En omdat Amsterdam als internationaal te boek staat, dacht ik dat het makkelijk zou zijn om me thuis te voelen. Ik vind het een erg leuke stad maar wat me hier vooral raakt is de Nederlandse cultuur van vertrouwen. Je krijg veel verantwoordelijkheid en er wordt op vertrouwd dat je doet wat je hebt afgesproken. En Nederlanders zijn heel direct, in de collegezaal en daarbuiten. Van Nederlandse vrienden leerde ik dat je dat niet persoonlijk moet nemen, nu vind ik de duidelijkheid een voordeel. Ik mis mijn vrienden en familie in Costa Rica, de prachtige natuur en het eten. Maar het is er ook onveilig en de hitte maakt het vaak moeilijk om te werken. Als er een vliegtuig is, ga ik in augustus terug naar huis.’
ze worden verliefd en sluiten vriendschappen voor het leven. In de film wordt Frans, Spaans, Engels, Catalaans, Deens, Duits en Italiaans gesproken. In Nederland werd de toestroom van buitenlandse studenten met een Erasmusbeurs een belangrijke motor voor vergaande internationalisering van het Nederlandse hoger onderwijs, met name wat betreft het gebruik van het Engels als lingua franca. Eind jaren tachtig mocht het Engelstalige onderwijs aan de UvA nog geen naam hebben. Om studentenuitwisseling te accommoderen en te stimuleren, werden Engelstalige vakken en programma’s in hoog tempo ontwikkeld. Zo’n tien jaar later werden opnieuw meerdere samenwerkingsovereenkomsten afgesloten, met universiteiten in Australië en Nieuw-Zeeland, Zuid-Korea, Japan en Canada. Inmiddels is het overgrote deel van alle masteropleidingen aan de UvA Engelstalig. De laatste twee decennia is het aantal studenten dat via het Bureau Internationale Studentenzaken jaarlijks korte of langere tijd in het buitenland studeert, explosief gegroeid van circa tweehonderd in het jaar 2000 naar meer dan duizend in 2019. Het bureau, dat inmiddels ruim tien medewerkers telt, richt zich de laatste jaren niet meer uitsluitend op de organisatorische kant van de uitwisseling, maar is daarnaast nauw betrokken bij de sociale begeleiding van internationale studenten. Ook initieert het zomerprogramma’s, deelname aan studentenconferenties, korte onderzoeksprojecten en stages.
ZOOM Alle studentenuitwisselingen, buitenlandse studiereizen en stages zijn het eerste semester van het komend studiejaar afgeblazen. Niemand weet wanneer de universiteitsgebouwen, overal ter wereld, weer veilig open kunnen. Deze onzekerheid leidt tot een enorme ontwikkeling van online communicatiemogelijkheden. Veel bijeenkomsten, colleges en tentamens vinden inmiddels via Zoom of andere
communicatiesoftware plaats. Het blijkt mogelijk om als buitenlandse student aan de UvA te studeren vanuit het ouderlijk huis, duizenden kilometers van Amsterdam. Omgekeerd geldt hetzelfde en loggen Nederlandse studenten in bij colleges in New York en Beijing. Op langere termijn wordt hoger onderwijs hierdoor wereldwijd toegankelijk voor grote groepen studenten voor wie de universiteit vanwege hun sociale achtergrond, financiële situatie of locatie een onneembare vesting was. Daarnaast sluiten digitale colleges praktisch gezien goed aan als het gaat om bijscholing op latere leeftijd, waarvoor de UvA zich al enige jaren inzet. De colleges en werkgroepen op een computerscherm zullen dan ook een blijvend effect hebben op de manieren waarop de universiteit kennis overdraagt. Tegelijkertijd zullen de contacten achter de computer nooit de gezamenlijke opdrachten in het archief, de presentaties en debatten in de collegezaal en het onderzoek in een laboratorium kunnen vervangen. Dit geldt nog meer voor studenten die tijdelijk in een ander land studeren, waarbij het leren van elkaars culturele gewoontes een vaak onuitgesproken maar essentieel onderdeel van de studie is. Dat is niet alleen belangrijk voor de vorming van grensoverschrijdende vriendschappen en internationale carrières. Wat de uitbraak van het coronavirus heeft laten zien is hoezeer de levens van mensen overal ter wereld met elkaar verbonden zijn en hoe belangrijk het is dat we elkaar begrijpen en met elkaar samenwerken. De fysieke buitenlandse ervaring kan daarom nooit door een scherm vervangen worden. Met dank aan Willeke Jeeninga, manager Bureau Internationale Studentenzaken aan de UvA. Zie voor meer informatie over Bureau Internationale Studentenzaken en het vijftigjarig jubileum: uva.nl/BIS.
