3de jaargang no. 3
Tilburgs Al
dentenblad
Redaktie: Akademielaan 9 TWEEWEKELIJKS O R G A A N
21 oktober 1966 V A N DE A L G E M E N E T I L B U R G S E
Advertentie-administratie Drukkerij Uitgeverij H.
Gianotten N.V. - Bredaseweg 57- - Tilburg - Telefoon 23036 - 23037
PACIFISME, EEN UTOPIE? Gaarne voldoet schrijver dezes aan het verzoek van de redactie van het T.A.S.-fclad, een achtergrond te geven aan de vele pacifistische acties, als anti-N.A.T.O.- en Vietnamidemonstraties, die heden ten dage schering en inslag zijn.
De meest omstreden doelstelling van het pacifisme is wel de „eenzijdige ontwapening". Hierom wordt een pacifist vaak misprijzend een utopist genoemd. Op het eerste gezicht lijkt het ook moeilijk aanvaardbaar. Het impliceert, dat men-bereid is, zich over te geven aan de genade van een potentiële agressor. Eenieder verfoeit de bewapening, zegt de realist. Maar de mens is nu eenmaal geen heilige. Er zullen tot in lengte van dagen conflicten blijven voorkomen, en dus zal men zich moeten blijven verdedigen. Natuurlijk, zo gaat de redenering voort, heeft eenieder oog voor het gevaar, dat een verdediging, door het bezit van kernwapens, met zich meebrengt. Onder deskundigen is het zelfs commuaiis opinio dat gebruik van deze wapens niet meer mogelijk is. (Dit was bjv. de mening van de Engelse permanente afgevaardigde bij de N.A.V.O.-raad Sir Evelyn Shuokburgh in het juli/augustusnummer van het N.A.V.O.-maandblad). Maar wat wilt U, zal de realist vragen? De mens is in staat deze wapens te maken en dit feit kan nooit meer ongedaan gemaakt worden. De mens heeft nu eenmaal de macht zichzelf te vemiettgen; dit is een realiteit en nu is het zaak, de macht over de macht te behouden. Probeer het conflict te voorkomen, door deze wapens verspreid op te slaan. Neem ten aanzien van deze voorraad alle mogelijke veiligheidsmaatregelen. En boezem met een mogelijk gebruik een eventuele tegenstander schrik in. Als deze dat eveneens doet kan er zelfs een machtsevenwicht ontstaan, dat beide partijen ervan weerhoudt een aanval te wagen. En zo kan men met bewapening d e vrede dienen. Nog immer gaat op: „Si vis pacem, para bellum". D e redenering gaat dan nog verder. Ondertussen moet met alle middelen gestreefd warden naar de vestiging van een wereldrech'tS'orde. Naarmate deze concreter gestalte krijgt, zal een ontwapening meer reële kansen krijgen. T e n aanzien van de vestiging van die rechtsorde behoeft men niet eens zo pessimistisch te zijn. Er bestaan duidelijke aanzetten tot een groei in die richting. Deze zijn aan te wijzen in de Ver. Naties, Unesco, I.M.F., F.A.O. e.a. Zelfs opereert hier en daar reeds een, zij het bescheiden, wcreldpoliti&macht (Kongo, Cyprus enz.).
STUDENTEN-ORGANISATIE
Eenzijdige ontwapening daarentegen is gevaarlijk, provoceert een eventuele agressor, de aanval te wagen en dient daarmee bepaald niet de vrede. Om het maar eens concreet voor te stellen: indien b.v. West-Europa zich algemeen zou ontwapenen, wordt de kans zeer groot dat de Russen of Chinezen er binnen komen. En dan is men de vrijheid kwijt, verliest Europa de welvaart, eer en prestige, een samenleving en een godsdienstbeleving, waarmee men gelukkig is, en vele andere zaken. Luidt zo niet ongeveer de heersende opvatting? En toch, zal de pacifist zeggen, houd ik staande, dat men zo snel mogelijk moet komen tot een ontwapening, desnoods eenzijdig, ook al houdt dit b.v. in, dat de Chinezen kort daarop Europa zullen overspoelen, — de halstarrigerd! Edoch; is de pacifist nu werkelijk zo'n weke utopist? Hijzelf meent vrij redelijk te denken. Maar hoe kan hij dan zo diepgaand van mening verschillen met de realist? "Wel; is eenieder, die zegt, een kernoorlog absurd te vinden, doordrongen van wat hij zegt? Het houdt in dat deze nooit maar dan. ook nooit, mag plaatsvinden. Ter adstructie van deze absurditeit enige citaten van prof. Boyd 1), patholoog-anatoom aan de universiteit van Toronto, die waarnemingen heeft gedaan in Hirosihima en Nagasaki: „Enige uren na de explosie gaan de overlevenden zich plotseling erg moe voelen, ze hebben geen eetlust meer, ze worden misselijk en gaan braken. Hierbij voegen zich in verloop van drie weken hoge koorts en een beklemmende benauwdheid. Daarnaast komen meer fatale verschijnselen voor: etterige zweren in d e mond, die de opname van voedsel, zo dat nog te krijgen is, onmogelijk maken." zweren aan de darmen, die gepaard gaan met een etterige stinkende diamhae. Bloedingen uit deze zweren zullen in een groot aantal gevallen fataal verlopen". • „...treden ernstige afwijkingen op aan de bloedvormende organen, met als gevolg niet te behandelen bloedarmoede, bloedende darmzweren en dodelijke hersenbloedingen." „ N a verlies van huis en haard, van een deel van hun kinderen van echtgenote of verloofde rest hun (d.w.z. de overlevenden) de taak een nieuwe wereld op te bouwen. Een groot aantal zal die taak niet kunnen volbrengen, omdat ze ten prooi vallen aan zogeheten late verschijnselen. Hieronder wordt verstaan: de gevolgen van de atoombom, die pas na vijf of tien jaar optreden, zoals dat zelfs nog steeds gebeurt in Japan. (zie verder pag. 2)
5
Hierbij heeft het Dagelijks Bestuur der Algemene Tilburgse Studentenorganisatie de eer het volgende mede te delen. O p donderdag 27 okt. a.s., des avonds om 7.30 uur in de voorzaal van hei Eigen Huis, vindt een buitengewone vergadering van de Tilburgse Studentenraad plaats, waarop het dagelijks bestuur zal worden overgedragen. De agenda luidt als volgt: 1.
Opening
2.
Ingekomen en uitgegane stukken
3.
Verkiezing President
4.
Verslagen leden van het Dagelijks Bestuur
5.
Overdrachtsrede President
6.
Décharge en installatie
7.
Aanvaardingsrede President
8.
Rondvraag Raadsleden en genodigden
9.
Sluiting
Hierbij nodigt het Dagelijks Bestuur alle leden van de organisatie uit tot bijwoning van deze vergadering. Het Dagelijks Bestuur wijst erop, dat deze vergadering niet is de jaarvergadering waarop alle leden het woord kunnen voeren. Men kan wel op voorafgaand verzoek in de rondvraag (8) het woord voeren. Voor het Dagelijks Bestuur, J. M . A . M . de W i t , Secretaris.