BRIEF VAN EEN KAMERAAD
Hieronder drukken wij de brief van Wim Vermeulen af, die wij ontvangen hebben als reaksie op de artikelen van De Stem-redakteur Levij over de ontwikkeling van de tilburgse studentenoppositie. Hoewel de door Wim Vermeulen - andere generasie, ander miljeu - uitgewerkte alternatieven wat vreemd aandoen, vinden wij zijn lange bridf zó interessant dat we hem in ekstenso plaatsen. Andere generasie, ander miljeu, en tóch geen vaderfiguur.
Ons dagblad (De Stem) brengt vandaag, onder de kop „bestuursstructuur steeds meer een omstreden zaak", een groot artikel over de studentenoppositie. Een artikel over vier kolommen, dus nogal stevig. Toch is mijn overtuiging dat de pers veel te weinig aandacht toont en publikatie geeft aan de zaak van onze studenten, die toch ergens de zaak van ons allen is. Uiteindelijk vechten jullie niet voor het eigenbelang, want de zaak waar voor jullie studenten staan is m.i. het volksbelang, en moet derhalve in onze pers behandeld en gebracht worden als . . . . frontpaginanieuws! Er moet aan jullie strijd een zo ruim mogelijke bekendheid gegeven worden, want jullie prestaties zijn meer wereldnieuws dan de neusklanken van ene „heer" Luns. De gevestigde machthebbers „zien" het vraagstuk m.i. heus wél, maar zij sluiten bewust de ogen en willen het niet zien: omdat de huidige gang van zaken gunstig is voor hén. Zonder dit vraagstuk „voelen de heren" machthebbers zich inderdaad kiplekker!" Zich verschuilen achter de letter van de wet, de studenten niet willen kennen, doen-alsof-zijniets-zien — dat is het enige — dat deze heren willen; Deze houding is hun macht! Inspraak geven aan studenten, ik bedoel „werkelijke" inspraak, aandacht geven aan wat jullie studenten willen (en wat trouwens elk gezond en zelfdenkend mens wil), betekend voor de „gevestigde" machthebbers: terrein verliezen, "mboeten van hun machtspositie, en het verGes van alles „wat DEZE LIEDEN tot heil strekt!" De zogenaamde „linkse" groep studenten heeft volkomen gelijk, wanneer zij stelt: „dat gesprekken met o.a. prof. dr. C. F. Scheffer hebben aangetoond dat de heren het vraagstuk niet zien (niet willen zien)". Mijns inziens is al reeds lang gebleken: dat gesprekken, onderling overleg enzovoorts, nooit mogelijk is: „met de Scheffers! Op welk levensvlak en in verband met om het even welk vraagstuk!"
Het enige vraagstuk dat de heren zien, willen zien, is het vraagstuk van hun macht, van hun positie, hun systeem, democratie, etcetera, etcetera. Wij werden in mijn jonge tijd — door deze „Scheffers" — uitgekreten voor „rooien", voor communistisch geörienteerden, wanneer wij blijk gaven, niet gesteld te zijn op hun systeem, enzovoorts. De jonge, denkende mens van nu, wordt links en lastig genoemd. Veel verschil is er niet. De vossen zijn andere vossen, dan in mijn jonge tijd, maar het zijn vossen en ze hebben dezelfde streken. Ik walg al van deze mooipratende heren en htm systemen, vanaf dat ik mezelf de kunst van het denken heb aangeleerd — d.i. vanaf pl.m. mijn 18de jaar tot op de dag van vandaag. En dat is zo'n slordige 40 jaar. En het doet mij goed: Te horen, te lezen en te zien, hoe onze jonge mensen, studenten zowel als een zekere — nog te kleine — groep arbeiders, zichzelf inzetten „om de strijd aan te binden tegen de systemen van een stelletje iur tellectuele despoten, die er niet aan denken, (zie pag. 3)
Een pak geroosterd brood van Fan boven Het kuratorium is net een rol beschimmelde beschuiten. Uitgedroogd en vies. De hogeschool — universitaire gemeenschap of niet — staat er een beetje zielig mee in zijn handen. We hebben er geen trek meer in, maar we vinden het ZO jammer om het in de vuilnisemmer te deponeren. Loevendie heeft het eindelijk gezegd: wat er met de hogeschool gaat gebeuren hangt af van wat hij het beste vindt. Natuurlijk wil ons beschuitendispuut, aldus Bartels, naar haar onderdanen „luisteren". De regenten zitten achter de tafel op de korona en laten met vastberaden trekken op het bezorgde gelaat het volk aan hun voeten een paar uurtjes morren en krakelen. Het zal wel y/eer overgaan, houden ze zich nog steeds voor. Er zijn nog wat mensen in de zaal die het voor hen opnemen. Als Scheffer verwarring zaait hou je als kurator slim je mond dicht. Het stafkonvent draait zenuwachtig om de demokratiebiy heen, en gaat op een gegeven moment zelfs hard voor de grommende vierkoppige hellehond achter de voorzitterstafel op de loop. Maar o, die studenten. Ze z^n niet te houden. Loevendie schrikt als de woordvoerster van het technisch, administratief en huishoudelijk personeel verklaart dat ook haar geleding zich achter de nota van de eenentwintig stelt. Kijk, en daar val je als gedelegeerd kurator nou door de mand, als je achteraf tegen de woordvoerster van het personeel zegt dat ze die verklaring nooit had mogen geven omdat niet alle personeelsleden op de vergadering van het personeel aanwezig waren geweest. En je maakt je natuurlijk volslagen belachelijk als je zegt, dat de uitspraak van de hogeschoolvergadering niets waard is omdat er een paar mensen in de aula waren die van buiten Tilburg naar het sekskongres waren gekomen. (zie pag. 2) Tilburgs Algemeen Studentenblad Redaktieadres: Academidaan 9 Redaktie: Frans van Beek Frans Godfroy, Gui van Hooydonk Wilfried Martens, Bert Schumacher, Harry Verkooyen.