www. universitetsforlaget. no
Presseklipp
()
«Forfatterens strategier» er en tankevekkende bok som gir nytt perspektiv på kunst og kunstnere både i nåtid og fortid. Arnhild Skre anmelder Tore Rems bok Forfatterens strategier – Alexander Kielland og hans krets i Aftenposten. «Talerens troverdighet» er en bok som gjør det mulig for lekfolk å forstå hvilke mekanismer som virker i det offentlige rom. Det er en tekst som bør leses av alle dem som ikke har til hensikt å bli forført. Trond Davidsen i Bergensavisen om Anders Johansens bok Talerens troverdighet Susann Skogvang vokste opp i ei bygd der folk skammer seg over å være samer, og folk fortsatt skyter på samiske veiskilt. Den norske staten sørger fortsatt for at samefolket er uten makt. Nå har hun skrevet en bok som forklarer hvorfor samefolket er en salderingspost i norsk politikk. Skjalg Fjellheim i Dagbladet om Susann Skogvangs bok Samerett Rems bok er en av de mest engasjerende litteratursosiologiske studiene jeg har lest på lenge. Han fortjener all ære av dette arbeidet. Eivind Tjønneland anmelder Tore Rems bok Forfatterens strategier – Alexander Kielland og hans krets i Prosa Jeg har blitt arrestert fire ganger. Den flotteste av dem var på grensen mellom USA og Mexico, i et øvingsfelt for bombing. Arne Næss, professor og livsnyter (og Universitetsforlagsforfatter) i Tidens Krav «Ondskabens filosofi» er endnu en fremragende, velskrevet bog fra den unge norske filosof Lars Svendsen, der stod bag en af sidste års bedste teoretiske udgivelser, »Kedsomhedens filosofi«. Karsten R.S. Ifversen anmelder den danske utgaven av Ondskapens filosofi i Politiken
Kommentar
*
Færre titlar – betre bøker? TEKST: ESPEN SØBYE
Er det verkeleg så enkelt? Sjølvsagt ikkje. Det er naturlegvis rett at jo meir ressursar forlaget kan gi kvar forfattar, kvart manuskript desto betre blir resultatet. Men med handa på hjartet, kor mange av dei verkeleg gode bøkene er eit resultat av dette? Ikkje mange trur eg. Det tyder likevel ikkje at den nye strategien er feil, berre at han må supplerast med noko anna og meir. Er det for mange bøker? I høve til kva: vekeblad, såpeoperaer, hamburgerkjeder, kjøpesenter, bilar, tabloidaviser og så bortetter? Sjølvsagt ikkje. Boka, i alle høve bøkene frå Universitetsforlaget, utgjer ein motkultur til desse ytringane og når talet på titlar går ned, så tapar denne motkulturen. Det kan derfor ikkje kallast noka linje for eit forlag berre å gje ut færre titlar. Ingen som har kommentert den viktige pressemeldinga til Arne Magnus, har kome inn på at færre titlar òg har med kostnader å gjere, det er for mange titlar i høve til ressursane som står til disposisjon og/eller i høve til potensielle kjøparar. Eg er òg usikker på om det vil vere rett å bruke mange middel på å utvikle generelle og innførande grunnbøker i dei store faga på norsk. For det fyrste må forskarar og studentar i dag i alle fall kunne engelsk, og for det andre er dei engelskspråklege grunnbøkene svært gode. Vil det være mogleg å lage like gode innføringsbøker på norsk? Eg set eit spørsmålsteikn ved om det er mogleg og ønskeleg å gjere dette. Oppgåva med å utvikle norske omgrep og termar må fagtidsskrifta kunne syte for. Forlaga som konkurrerer på universitetsmark-
naden, har ei vanskelegare oppgåve enn å lage den beste læreboka til eit kjent pensum. Kva er pensum? Pensum er noko som endrar seg heile tida. Pensum er ikkje noko som ligg føre og så kjem bøkene etterpå. Ein kunne like gjerne hevde det motsette, dei gode bøkene endrar pensum, skapar pensum. Av same grunn er ikkje motsetninga mellom pensumlitteratur og andre fagbøker stor. Eit universitetsforlag må ha ein politikk for kva slags bøker dette er, og for korleis dei kan utviklast. Dette er ein strategi som talet på titlar kan reduserast i førehald til, men den same strategien kan gjere det naudsynt å auke talet på titlar. Det kan virke som om initiativet til slike bøker for augneblinken må kome frå forlagshald, det gir høve stor innverknad.