Met mijn vriend bij het Witte Huis
Uitzicht Chicago vanaf Hancock Conservatory
heeft vanaf zijn of haar 16de, werd ik daar dus wel raar aangekeken. Maar mijn fietsje kon gewoon voorop de bus, en zo kon ik dus toch overal komen. Op 1 maart 2008, na ongeveer 2 weekjes wennen en heel veel formulieren en andere poespas regelen, ben ik begonnen met mijn stage in het kinderziekenhuis. De afdeling was gespecialiseerd in ‘personalized medicines’, en probeerde dus bepaalde kenmerken of eigenschappen te vinden in een patiëntengroep op basis waarvan ze de dosis per persoon kunnen
vaststellen. Vaak zijn zit soort kenmerken gewicht, leeftijd, een bepaalde genetisch profiel, of de ernst van een ziekte. De afdeling waar ik stage liep was bezig met een onderzoek bij kinderen die een niertransplantatie hadden gekregen. Het medicijn wat onderzocht werd, was een stof die het immuunsysteem remt, zodat de kans op afstoting verminderd wordt. Er werd gekeken wat het lichaam doet met het medicijn (pharmacokinetiek) en wat het medicijn doet met het lichaam (pharmacodynamiek, of het effect). Kinderen die in dat ziekenhuis kwamen voor een transplantatie werden gevraagd mee te doen met deze studie. Er werd dan op verschillende dagen na de transplantatie een reeks bloed afgenomen en daarin werd de hoeveelheid medicijn bepaald. Ook werden er gegevens verzameld over de patiëntjes (leeftijd, gewicht, soort nier donor, ras, tijd en soort voedselinname), en het DNA werd getest op bepaalde polymorphismen. Deze kleine verschillen in het DNA kan tot gevolg hebben dat een medicijn sneller of minder snel wordt afgebroken door het lichaam. Dit kan gevolgen hebben voor het effect van het medicijn. Als een medicijn sneller wordt afgebroken dan gemiddeld kan dit betekenen dat het immuunsysteem niet genoeg wordt onderdrukt en bestaat er kans op afstoting van de nier. Als het medicijn minder snel dan gemiddeld wordt afgebroken, kan dit betekenen dat er bijwerkingen kunnen optreden, in dit geval vaak chronische diarree. Mijn opdracht was om naar de concentratie medicijn in de bloedsamples te kijken en daar een model van te maken. Ook moest ik kijken of bepaalde eigenschappen konden worden gevonden die de concentratie van het medicijn konden voorspellen. Dit model kan dan in de toekomst worden gebruikt om een dosis bij een nieuw patientje te bepalen, om zo het effect van het medicijn te optimaliseren. Dit is best een pittige opdracht om op te lossen in 25 weken,
Origin - Universiteit Leiden
13