Podręcznik dla pszczelarzy. Choroby pszczół, leczenie, wskazówki.... W celu ochrony plastrów mogą być stosowane metody fizyczne, chemiczne i bilogiczne. Jeśli plastry utrzymywane są w 100C w zimnych magazynach, jaja mola w plastrach nie wylegną i larwa się nie rozwinie. Utrzymywanie plastrów w 120C przez trzy godziny, lub w 150C przez dwie godziny również spowoduje zabicie mola. Do walki chemicznej używa się proszku siarkowego, 50 g na 1m3 spala się w pomieszczeniach, gdzie przechowywane są plastry. Gdy czynność ta nie spowoduje śmierci mola, aplikację należy powtórzyć. Pszczelarze w walce chemicznej nie powinni stosować naftaliny. Jest to substancja rakotwórcza, wykonana z ropy naftowej, pozostawia resztki w miodzie i wosku pszczelim.
Wszolinka pszczela To rodzaj wszy, która jest mniejsza od pchły. Wszolinka jest okrągla, w kolorze kasztanowym, z sześcioma nogami z hakami, które zapewniają poruszanie się podobne do kraba. Przyczepiają się one do pleców i klatki piersiowej pszczół i karmią się miodem pobieranym z aparatów gębowych pszczół. Pasożyt ten żeruje głównie na słabych rodzinach pszczelich. Wszolinki lubią mleczko pszczele. Czasem na królowejj znaleźć można od 5 do 10 wszolinek, które zakłócają jej spokój i powodują zaprzestanie jej pracy. Larwalne stadia wszolinek niszczą plastry, drążąc tunele w zasklepach. Najlepszą metodą ochrony jest utrzymywanie silnych uli. W zwalczaniu wszolinek można zastosować te same lekarstwa, co w przypadku walki z warrozą.
Zdjęcie 19. Wszolinka pszczela
Wirus choroby woreczkowej czerwiu Choroba woreczkowa jest stosunkowo dokładnie zbadana ze względu na wyraźne objawy. SBV, jako nazwa jednostki chorobowej pojawiła się już w roku 1917 w USA. Patogenem wirusa choroby woreczkowej czerwiu jest Iflavirus (Picornaviridae), wyizolowany po raz pierwszy w roku 1964. Wirus SBV jest małym wirusem RNA o średnicy 30 nm. Przeprowadzone we Francji przy pomocy biologii molekularnej (RT-PCR) badania obecności wirusa w pasiekach, stwierdziły jego obecność w 85% pasiek, które jednak nie wykazywały objawów chorobowych. Larwy porażone wirusem nieruchomieją i zamierają w komórkach w stadium larwy wyprostowanej, tuż przed zasklepieniem. Jeżeli pszczoły zasklepią chore larwy, to wieczka nad martwymi larwami są często pociemniałe, dziurawe i zapadnięte. Głowa martwej larwy jest niedorozwinięta i sczerniała, a oskórek tułowia jest wypełniony wodnistą cieczą. Białe wnętrzności w wypełnionym cieczą oskórku („woreczku”) kurczą się i nabierają bladożółtawej barwy. Jeżeli larwa nie zostanie usunięta przez pszczoły, to zeschnie w łatwo kruszącą się grudkę. Znaczne porażenie wirusem uwidacznia się, podobnie jak inne choroby czerwiu, pustymi lub niezasklepionymi komórkami z martwymi larwami wśród zwartego czerwiu na plastrze. Chorobie woreczkowej nie towarzyszy żaden charakterystyczny zapach. Leczenie choroby woreczkowej, podobnie jak innych infekcji wirusowych, jest praktycznie niewykonalne. Czasem choroba ustępuje sama, gdy nastąpi poprawa zaopatrzenia w pokarm i polepszą się warunki atmosferyczne.
77