Historia
„Oto Serce, które ogromnie umiłowało ludzi” Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa DOKŁADNIE STO LAT TEMU, 29 MAJA 1921 ROKU, BISKUP KRAKOWSKI ANATOL NOWAK DOKONAŁ UROCZYSTEJ KONSEKRACJI JEZUICKIEJ ŚWIĄTYNI POD WEZWANIEM NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA W KRAKOWIE. ZGROMADZENI NA UROCZYSTOŚCI CZŁONKOWIE EPISKOPATU POLSKI DOKONALI AKTU ZAWIERZENIA NASZEGO KRAJU NAJŚWIĘTSZEMU SERCU PANA JEZUSA. TUŻ PO WOJNIE, GDY NASZA OJCZYZNA ODBUDOWYWAŁA SIĘ PO ODZYSKANIU UPRAGNIONEJ NIEPODLEGŁOŚCI, JEZUICKA BAZYLIKA BYŁA TRAKTOWANA JAKO NAJWIĘKSZE MIEJSCE KULTU SERCA BOŻEGO W MIĘDZYWOJENNEJ POLSCE. Odwieczna miłość Pismo Święte wielokrotnie wspomina, jak bliski Bożemu Sercu jest człowiek. Niemal osiemset lat przed narodzeniem Chry‐ stusa, gdy Izrael odwrócił się od swojego Stwórcy, On sam, przez usta proroka Ozeasza, głosił: „Na swe ramiona ich brałem, oni zaś nie rozumieli, że troszczyłem się o nich. Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę” (Oz 11,3-4). „Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich” (Oz 14,5). Dwieście lat później również prorok Jeremiasz przekazał Izraelowi pełne miłosierdzia Słowa Boga: „Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też zachowałem dla ciebie łaskawość” (Jr 31,3). Gdy Bóg odnowił Przymierze ze swoim ludem, zapisał je w swoim Sercu: „Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem” (Jr 31,33). W Nowym Testamencie Tajemnica Boskiego Serca Jezusa w sposób szczególny objawia się w Jego zbawczej męce, śmierci i chwalebnym zmar‐ twychwstaniu. W czasie Ostatniej Wieczerzy najmłodszy apostoł, święty Jan, skłonił swoją głowę i położył ją na piersi Jezusa (por. J 13,23). Tuż po śmierci Jezusa na krzyżu „jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda” (J 19,34), źródło
8
TRYBY – nr 3-4 (80-81)/2021
sakramentów i zdrój miłosierdzia dla całego świata. Początek kultu Choć kult Serca Jezusa, przebitego za grzechy świata, rozwijał się od samego początku chrześcijaństwa, najczęściej przybierał on formę prywatnego nabożeństwa do przebitego boku Chrystusa. Dopiero w średniowieczu święty Dominik Guzman, założyciel Zakonu Braci Kaznodziejów, rozpoczął w powołanym przez siebie klasztorze nabożeństwo do zranionego boku i serca Pana Jezusa. W piątek po oktawie Bożego Ciała dominikanie odprawiali oficjum o ranie boku Chrystusa. W tym czasie wielu świętych, m.in. Mechtylda, Gertruda, Małgorzata z Kortony, doświadczyło łaski szczególnej pobożno‐ ści wobec Bożego Serca, które przyciąga‐ ło ich ku sobie. Jan Eudes Początek publicznego kultu w formie tekstów Mszy świętej i oficjum o Naj‐ świętszym Sercu Pana Jezusa zawdzię‐ czamy świętemu Janowi Eudesowi. Urodził się 14 listopada 1601 roku w Ri (Francja). W 1623 roku wstąpił do Orato‐ rium Jezusa, dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie. W 1641 roku założył rodzinę zakonną, która szerzyć miała nabożeństwa do Serc Jezusa i Maryi, którym sam służył całe swoje życie. Hasłem i pozdrowieniem jego klasztorów
były słowa: „Zdrowaś, Serce Najświętsze! Zdrowaś, Najukochańsze Serce Jezusa i Maryi!”. W roku 1648 wydał książeczkę o nabożeństwie do Najświętszego Serca Jezusa i Maryi. Małgorzata Maria Alacoque 22 lipca 1647 roku w Lauthecourt przyszła na świat Małgorzata Maria Alacoque, córka notariusza i sędziego królewskiego. Mimo statusu społecznego rodziny wybrała życie w zupełnym ukryciu jako skromna i prosta zakonnica. 25 maja 1671 roku, w wieku 24 lat, wstąpiła do Klaszto‐ ru Sióstr Nawiedzenia (wizytek) w Parayle-Monial. 21 grudnia 1673 roku Bóg wy‐ brał ją, by rozszerzyła w świecie kult Jego Serca, pełnego miłości. W wizji, której doświadczyła, Chrystus ukazał jej swoje Serce, pełne ognia, i rzekł: „Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za t woim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi skarbami”. Od tego momentu aż do czerwca 1675 roku Małgorzata doświadczyła kilku objawień Chrystusa, w których przekazał On jej orędzie miłosierdzia wobec ludzi. 10 czerwca 1675 roku powiedział: „Oto Serce, które ogromnie umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło, aż do zupełne‐ go wyniszczenia Siebie, dla okazania im Swej miłości, a jednak w zamian za to doznaje od większości ludzi gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowa‐
