TON Magazine 93, december 2020

MAGAZINE MAGAZINEVOOR VOORMENSEN MENSENDIE DIEWERKEN WERKENININTRANSPORT TRANSPORTEN ENLOGISTIEK LOGISTIEK

Lisanne stoe

r achter het stuur

De baas is een vrouw Groepsportret bij Thijs Logistiek in Weert Corona op kantoor

TONMAGAZINE.NL 93 • 12 • 20

TON 93 12-20 • p 2

COLUMN

IN DIT NUMMER

Thuisfront Vijftig tot zestig uur in de week werken. In onze tak van sport de normaalste zaak van de wereld. Voor de meeste mensen om ons heen een verbazingwekkend concept. Het is een van de redenen waarom ik altijd zeg: iedereen kan chauffeur worden, maar chauffeur zijn is een heel ander verhaal.

En nu ik er zo over nadenk: dat geldt niet alleen voor de chauffeur, maar ook voor de vrouw van de chauffeur. Zij moet diezelfde uren voor gezin en huishouden zorgen. En ze heeft vaak ook nog haar eigen werk.

Als je man de hele week van huis is, geldt het helemaal dat de vrouw alles draaiende moet houden. Maar ook de nachtrijder en degene die na een dikke dag werken wel elke avond thuiskomt, staat niet te springen om daarna nog even de stofzuiger te pakken. Nee, dan is het tijdens het eten aanschuiven. Na het eten de kids druk en gek maken door gezellig te stoeien, zodat mijn vrouw Mery ze dan met moeite rustig op bed kan krijgen. Dat laatste zijn de woorden van Mery - ik herken me daar helemáál niet in. Het is uiteraard een heel belangrijk uurtje quality time.

En dat ze daar dan ietwat drukker van worden… tja, daar kan ik natuurlijk niks aan doen.

Ja, ik ben trots op mijn vrouw. Al twintig jaar kan ik rustig mijn beroep uitoefenen, omdat zij de boel thuis goed runt!

Nu hoor ik sommigen denken, wat een stereotiep verhaal!

Tja, dat is nou eenmaal hoe ik het beleef.

Maar ik snap best dat chauffeuses of mensen met een andere geaardheid zich een beetje storen aan dit verhaal. Dus daarom: voor de genderneutrale versie verander ‘de vrouw van de chauffeur’ in diegene die voor jou thuis de boel draaiende houdt!

Fijne feestdagen…

Erik Pathuis (41) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.

De baas is een vrouw

4

12

Cartoon

Corona op kantoor

13 16

Op de cover - Lisanne Arends Jolanda Geurds en pensioen

18

TON-panel: weinig vrouwen

23

Groepsportret bij Thijs Logistiek Nachtrijder

32

Zo moeder, zo dochter

36

Praktijkopleider en leerbedrijf 2020 40 Cao-vraag

41

Op pad met ... Martha Puzzel

50

Adressen en colofon

42

51

26

TON 93 12-20 • p 3

DE VROUW IS DE BAAS

4

Er werken weinig vrouwen in transport en logistiek. En dus zie je ook maar weinig dames ‘aan de top’. Maar ze zijn er wel. Manon, Anne Sophie en Agnes vertellen hoe het is om de baas te zijn.

THUISWERK Werk zoveel mogelijk thuis. Met een wagen kan dat niet, met een kantoorbaan wel.

Hanneke van Leeuwen doet het. En vindt het toch wel behelpen.

IN DE ‘ZANDBAAN’

13

42

“Ideaal werk. Je hoeft niet met rolcontainers te zeulen. Je hoeft alleen maar op een knopje te drukken”, zegt Martha Jansen-de Boer. Zij rijdt in ‘de zandbaan’ en TON maakt een paar ritten mee.

TON 93 12-20 • p 4

DE BAAS IS EEN VROUW

MET EEN

Er werken weinig vrouwen in transport en logistiek. En dus zie je ook maar weinig dames ‘aan de top’. Maar ze zijn er wel.

TON spreekt drie vrouwen die de touwtjes in handen hebben.

Manon: “Het bedrijf is mijn tweede kindje”

TON 93 12-20 • p 5

ANDERE BLIK

Agnes: “Ik zoek de verbinding” Anne Sophie: “Het team moet sterk zijn”

TON 93 12-20 • p 6

Manon van Opdorp

∫ 40 jaar ∫ woont in Terneuzen ∫ is sinds 2008 directeur bij Van Opdorp Transportgroep in Sas van Gent

TON 93 12-20 • p 7

HARD WERKEN EN GEWOON DOEN Dertien jaar geleden neemt Manon van Opdorp het stokje van haar vader over. Midden in de financiële crisis. Het familiebedrijf daar doorheen loodsen eist alle aandacht op. De daaropvolgende jaren gaan investeringen vooral naar de werkplekken van de chauffeurs: de trucks. Vier jaar geleden is het tijd voor een make-over van het bedrijfsgebouw. “Anders klopt het plaatje niet met wat je wilt uitstralen. En ik wilde mijn eigen stempel zetten. Tenslotte werken we hier meer dan veertig uur per week. Dan is het belangrijk dat het kantoor een fijne sfeer heeft.”

Niet de bedoeling Sinds 2008 staat Manon aan het roer van de Van Opdorp Transport­ groep. “Eigenlijk was het niet de bedoeling dat ik op mijn achtentwin­ tigste het familiebedrijf zou leiden. Niet voor niets had ik de Hogere Hotelschool in Maastricht gedaan en op Nyenrode bedrijfskunde gestudeerd. Daarna heb ik wel eerst tweeëneenhalf jaar meegedraaid bij mijn vader. Zo heb ik het bedrijf door en door leren kennen.

Vervolgens ben ik naar Amsterdam vertrokken, om bij Ariane Inden, een natuur- en diervriendelijk cosmeticabedrijf, te gaan werken.”

Vierde generatie Bij Ariane Inden beleeft Manon een mooie tijd. “Totdat mijn vader belde en vertelde dat hij ziek was en niet lang meer te leven had.

Hij was heel trots en opgelucht dat het familiebedrijf doorging onder zijn dochter, de vierde generatie. Achteraf ben ik zo blij dat ik die paar jaar met mijn vader heb gewerkt. Daardoor heb ik het DNA, de normen en waarden en de managementstijl opgepikt. Dat heeft me erg geholpen. En ik ben natuurlijk een Zeeuwse dame: voeten in de klei, no nonsense, hard werken en gewoon doen.”

Pittig begin Het begin is pittig voor Manon. “Ik was jong, blond, ‘dochter-van’ en ik kwam uit Amsterdam. En dan opeens leiding geven aan negentig chauffeurs, in crisistijd. Maar ik geef niet snel op en ga altijd de dialoog aan. Ik geloof niet in top-down leidinggeven. Nieuwsgierig zijn en vragen stellen, zo ben ik begonnen. De chauffeurs zijn ons kapitaal en samen maken we dit transportbedrijf.”

Direct communiceren Het werken met mannen gaat Manon goed af, zo blijkt. “Soms beter dan met vrouwen, eerlijk gezegd. Mannen zijn goed in directe communicatie. Als je vrouwen kritiek geeft op hun werk, blijft dat langer hangen. Volgens mij moet je als vrouw in een mannenwereld zoals het transport - gewoon jezelf zijn. Ik ben hard op de inhoud en

zacht als het nodig is. De kracht van vrouwen zit in het verbinden, in het sociale.”

Geen quotum Van de honderdtwintig medewerkers bij Van Opdorp Transportgroep zijn er zeven vrouw, waarvan eentje chauffeur. “Er zouden meer vrouwen in transport mogen werken, maar ik ben geen voorstander van een quotum. Onze chauffeurs rijden internationaal. Dat moet passen. En helaas is het voor veel vrouwen lastig om een hele week van huis te zijn, wat ik begrijp. Maar vrouwelijke chauffeurs zijn hier meer dan welkom, als ze gewoon meedraaien.”

Meer in het leven Na dertien jaar leidinggeven neemt Manon volgend jaar een sabbatical. “Een aantal mensen om me heen werd ernstig ziek.

Dat zette mij aan het denken. Mijn eigen vader heeft niet eens zijn pensioen gehaald en alleen maar hard gewerkt. Toen vroeg ik me af: waar ben ik mee bezig? Er is meer in het leven dan hard, hard werken. Maar het bedrijf is mijn tweede kindje. Dat kun je niet zomaar achterlaten. Gelukkig heb ik een goede opvolger kunnen vinden. Sinds maart draait hij mee en inmiddels neemt hij steeds meer taken van me over.”

Karakter telt Of haar dochter later Van Opdorp Transportgroep zal overnemen?

Manon lacht: “Mijn dochter mag later worden wat ze wil. Toen ik geboren werd, was mijn moeder bang dat mijn opa zou zeggen: ‘Een vrouw kan nooit het bedrijf leiden’. Maar mijn opa was zo dol op mij, dat hij dat onzin vond. ‘Het gaat om je karakter en je drive.

Niet om het geslacht’, zei hij. Directeur zijn van Van Opdorp was niet mijn droom. Ik heb niet voor niets de Hogere Hotelschool gedaan.

Soms zeg ik wel eens gekscherend dat ik een routiers restaurant ga openen hier op het terrein.”

F ood, feed en non food Jef van Opdorp richtte in 1927 een transportbedrijf op.

Van vervoer van landbouwproducten met paard en wagen groeide het bedrijf uit tot dé tank- en bulktransporteur (food, feed en non food) in een straal van 700 km rond Sas van Gent. Het bedrijf heeft vestigingen in Nederland en België. Naast transport biedt Van Opdorp ook tank cleaning en opslag aan. Er werken 120 mensen, waaronder 90 chauffeurs.

TON 93 12-20 • p 8

Agnes Sipma ∫

45 jaar ∫ woont in Marwijksoord ∫ is sinds 2015 directeur van Sipma Transport in Marwijksoord

TON 93 12-20 • p 9

IN VADERS VOETSPOREN Twee keer heeft Agnes Sipma een coronatest gedaan.

Met twee pubers op de middelbare school waait er wel eens een verkoudheidsvirus door het huis. Als directeur van Sipma Transport wil Agnes natuurlijk geen risico lopen anderen te besmetten.

Testen dus, om het zekere voor het onzekere te nemen. Gelukkig is de uitslag elke keer negatief.

gepast. “Maar ik weet best dat er ook chauffeurs waren die dachten: wat weet zij er nu van, ze heeft geeneens een vrachtwagenrijbewijs…

Daar heb ik me niets van aangetrokken. Mijn broer is chauffeur en technisch. Bij hem kan ik altijd aankloppen. En als ik iets niet weet, dan ga ik op zoek naar antwoorden. Mijn broer en ik vullen elkaar goed aan.”

Nog te vroeg

Andere kijk

Agnes vormt sinds januari 2015 samen met haar broer Former de directie van Sipma Transport. Hun vader Henk vraagt al in 2006 of zijn kinderen het familiebedrijf willen overnemen. Maar broer en zus zijn er dan nog niet aan toe. “Ik werkte met veel plezier bij PostNL. En ik wilde een gezin stichten en zag niet hoe dat te combineren was met het leiden van een transportbedrijf. Vader is toen op zoek gegaan naar een opvolger. Dat werd Henk Weringa. Mijn broer bleef als charterchauffeur en later als planner aan het bedrijf verbonden.”

Volgens Agnes kan het een voordeel zijn om als vrouw in de transportwereld te werken. “Vrouwen hebben een andere kijk dan mannen. Ik heb meer inlevingsvermogen dan mijn broer. Ik let op andere zaken dan hij. Ben denk ik wat zachter, socialer. En ik zoek de verbinding, of het nu met een klant of met een medewerker is.

Maar als iemand zijn afspraken niet nakomt, kan ik fel zijn.”

Het gaat kriebelen Bij PostNL werkt Agnes zeventien jaar. Ze klimt op van groeps­­leider-brieven tot transportmanager Regio Noord. “Ik heb veel verschillende functies gehad. Bij de laatste, als manager, stond transport en logistiek centraal. Toen begon het te kriebelen. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging en wilde iets met personeel doen.

Maar ik heb heao commerciële economie gestudeerd en geen human resource-opleiding. Op dat moment kwam Sipma Transport voorbij.

Het heeft zo moeten zijn.”

In Sipma-handen Het is dan 2014 en Sipma-directeur Herman Weringa stapt naar Agnes’ vader en vertelt dat hij wil stoppen. “Mijn broer en ik besloten dat dit het juiste moment was om het bedrijf weer in handen van de familie Sipma te brengen. Het ondernemerschap trok. En ik had mijn gezin op de rit. Mijn kinderen Stijn en Lieke waren negen en zeven toen ik in 2015 bij Sipma begon.” De overgang van PostNL naar het familiebedrijf is groot. Agnes moet wennen aan de korte lijntjes bij Sipma. “Een transportbedrijf is een platte organisatie. Bij PostNL zijn er heel veel bestuurslagen. Als je iets wilt, moet je presentaties geven. Dan kan het zomaar een jaar duren voor er over een investering wordt besloten. Bij Sipma beslissen we snel. En je kunt achteraf niemand de schuld geven als een besluit niet goed uitvalt.”

Elkaar aanvullen Als Agnes in 2015 begint, kent ze nog een aantal medewerkers van vroeger. Sommige oudere chauffeurs hebben nog op de kleine Agnes

Geen vrouwen Bij Sipma Transport werken geen vrouwelijke chauffeurs. Agnes zou ze er graag bij hebben. “Vrouwen zijn hier welkom, maar ze moeten er wel bij passen. Maakt niet uit of je man of vrouw bent. Ze moeten het willen en durven om een hele week van huis te zijn. We rijden ook voor de Technische Unie, distributie in Nederland. Dat zijn dagritten.

Vrouwen zouden dat ook kunnen doen, misschien zelfs in deeltijd.

Het is een fysieke baan, dat moet je liggen. Maar het kan prima!”

Meer op de kaart Vrouwelijke chauffeurs zijn moeilijk te vinden. Agnes denkt dat er in elk geval op scholen meer aandacht moet zijn voor transport en logistiek. “Mijn kinderen komen op school niet in aanraking met transport. De sector zou zich veel meer op de kaart moeten zetten.” En vrouwen zouden zich meer in de transportwereld moeten verdiepen, vindt Agnes. “Ga praten met transporteurs, onderzoek wat voor soorten transport er zijn. Stap er gewoon in en ga knallen.

Transport is hands on, hard werken en gewoon onwijs leuk.”

D riekwart eeuw Sipma Transport is in 1926 opgericht door Former Sipma.

Met zijn T-Ford vervoerde hij vooral aardappels. In driekwart eeuw is het bedrijf uitgegroeid tot een middelgrote transporteur.

Sipma richt zich op transport naar het westen van Duitsland, het noorden van Frankrijk en de Benelux. Er zijn 66 medewerkers, 8 vaste uitzendkrachten en 4 chauffeurs met een eigen auto.

TON 93 12-20 • p 10

Anne Sophie Meijndert

∫ 27 jaar ∫ woont in Fijnaart ∫ is sinds maart 2020 directeur van Anne Transport in Rotterdam

TON 93 12-20 • p 11

OP EIGEN BENEN Ze staat nog geen jaar op eigen benen als transportondernemer en toch heeft Anne Sophie al vijftien chauffeurs in dienst. En er rijden zeven Scania’s rond, in haar huiskleuren en met haar logo erop.

“Elke maand wordt er een nieuwe wagen afgeleverd, met daarop ook de naam van de chauffeur. En een slogan die hij zelf mag kiezen. Dat maakt het persoonlijk. Samen met de jongens vormen we een ijzersterk team.”

Erin gerold Haar opa was chauffeur. Haar vader Rien eveneens. Als klein meisje ging Anne Sophie vaak met hem mee. En als pa een eigen bedrijf begint, is zij vaak op de zaak te vinden. “Heel vroeger zei ik vaak dat ik nooit bij hem wilde werken. Maar toch ging ik dat doen, toen ik student grafische vormgeving was. Om wat bij te verdienen. Ik merkte dat ik de planning erg leuk vond. Dat is puzzelen, daarin kon ik mijn creativiteit kwijt. En ik bemoeide me overal mee. Zo ben ik er ingerold.”

Te groot Het bijbaantje wordt een volledige baan. Vijf jaar lang is Anne Sophie hoofd planning bij het bedrijf van haar vader. Totdat die in 2018 besluit de zaak te verkopen. “Ik wilde het bedrijf niet overnemen, want met 45 wagens was het mij te groot.” Anne Sophie gaat op zoek naar een andere baan, maar het transport blijft kriebelen. “Toen mijn vader en ik stopten, vroeg een aantal jongens wanneer ik voor mijzelf zou beginnen. Ze wilden wel bij mij komen werken.”

Vader als vraagbaak In januari 2020 hakt ze de knoop door. Met haar vader als vraagbaak stapt ze naar de Kamer van Koophandel om zich in te schrijven.

En naar Scania, want zonder auto’s geen transportbedrijf. “Daar kenden ze ons en dankzij onze goede naam hadden ze er alle vertrouwen in. Toen hebben we tien wagens besteld.” De naam van het bedrijf is snel gevonden: Anne Transport. Op 1 maart gaan ze van start. “Dat was dus ook het begin van de coronacrisis. Ik dacht: als het nu lukt, dan zijn we oké.”

Gekke tijd Opdrachten binnenhalen gaat Anne Sophie goed af. “Ik maakte direct een Facebook-pagina aan en ging op Instagram. Zo maakte ik reclame. Mensen die mij en mijn vader kenden, belden me. Dan zeiden ze: ‘We hebben altijd fijn samengewerkt, we hebben een klus voor je’.” Inmiddels heeft zij kleine en grote ondernemingen als klant.

Elke dag komt ze auto’s te kort. “Het is een gekke tijd. Ik wist niet wat

ik kon verwachten toen ik begon. Nu heb ik al meer werk dan auto’s.

Maar groter groeien dan twintig wagens wil ik nu nog niet. Dan kan ik niet voldoende tijd en aandacht geven aan de jongens en de klanten.”

Gouden regel Anne Sophie doet zelf de planning en de acquisitie. En ze is dus ‘de baas’. Of zij anders leiding geeft dan haar vader? “Dat weet ik niet.

We lijken op elkaar, zijn allebei koppig en pakken de dingen hetzelfde op. Ik ben, denk ik, wel wat zachter dan mijn vader. Hij kan dingen soms bot zeggen. En als vrouw ben ik misschien wat makkelijker aanspreekbaar dan een mannelijke planner.” Zacht of niet, Anne Sophie laat niet over zich heen lopen. Er is één gouden regel: geen geroddel over collega’s. “Als ik merk dat iemand dat doet, roep ik hem binnen. Het team moet sterk zijn. Samen maken we dit bedrijf.”

Sterk team Als Anne Sophie over haar chauffeurs spreekt, heeft ze het over “haar jongens”. Ze kent hen al jaren. “Ze werkten vroeger voor mijn vader. Sommigen kwamen op hun achttiende, zijn nu in de dertig en hebben een eigen gezin. We zijn een sterk team. Het is wel lastig om goede chauffeurs te vinden die erbij passen.” Bij Anne Transport rijden geen vrouwen, al kunnen die volgens Anne Sophie het vak prima uitoefenen. “De auto’s worden steeds luxer. Het is minder zwaar en vies werk dan vroeger.”

Meisjes inspireren Anne Sophie ziet wel dat er veel meer vrouwen op kantoor van een transportbedrijf werken dan vroeger. “Ik denk dat wij heel goed zijn in plannen en puzzelen. Misschien wel beter dan mannen. Eigenlijk zouden vrouwen die werken in transport en logistiek gastlessen moeten geven op scholen. Zo kunnen ze meisjes inspireren.”

A DR tankvervoer Anne Transport is in januari 2020 opgericht en sinds maart operationeel. Het bedrijf is gespecialiseerd in ADR tankvervoer.

Werkgebied is heel Europa. Op dit moment zijn er 15 chauffeurs in dienst.

TON 93 12-20 • p 13

CORONA OP KANTOOR

Telefooncentrale in de huiskamer

Werk zoveel mogelijk thuis. Dat is een van de dringende coronaadviezen. Onmogelijk natuurlijk, als je op de wagen zit. Maar met een kantoorfunctie zou je wel kunnen proberen of het thuis werkt.

Hanneke van Leeuwen deelt haar ervaringen.

Hanneke van Leeuwen

∫ 42 jaar ∫ woont in Zoetermeer ∫ werkt bij Renewi in Zoeterwoude ∫ is telefoniste/ administratief medewerker

Drie ‘werk-petten’ Zij heeft eigenlijk drie ‘werk-petten’. Hanneke is twee dagen per week administratief medewerker, één dag telefoniste en de andere twee dagen zit ze op de weegbrug. Sinds september doet ze het admini­stratieve- en telefoonwerk vanuit huis.

“In maart was de oproep om zoveel mogelijk thuis te blijven. Maar ik woon alleen in een klein tweekamerappartement. Dat was me te benauwd. Op kantoor kwam maar één andere collega ook naar het werk, dus afstand houden was geen probleem. En zo had ik ook nog wat beweging, op de fiets naar Zoeterwoude. Toen na de zomer de regels werden aangescherpt, heb ik mijn computer en schermen toch maar naar huis gehaald.”

Recycle-wereldje Hanneke werkt sinds maart 2019 bij Renewi. Daarvoor was ze twintig jaar in dienst bij oudpapierhandel Reparco, in Den Haag.

Tot in 2018 de vestiging sloot en het bedrijf vier maanden later werd overgenomen door Smurfit Kappa.

“Ik kon mee naar de locatie in Renkum, maar dat wilde ik niet.

Ik heb tien maanden bij een rijschool gewerkt, in Ede. Heen en weer reizen was door de vele files niet te doen. En ik miste ook op de een of andere manier het recycle-wereldje. De weegbrug, het contact met leveranciers en vrachtwagenchauffeurs ... Via een oud-collega heb ik het telefoonnummer van mijn huidige leidinggevende bij Renewi gekregen. Ik heb gebeld of er een vacature was. Dat bleek het geval, op de administratie en de weegbrug.”

TON 93 12-20 • p 15

Dynamiek en contact Maandag en vrijdag is ze op de Renewi-locatie in Zoeterwoude. Ze doet dan de weegbrug. Ze leest het gewicht van arriverende en vertrekkende vrachtwagens af en voert die in het systeem in, samen met de verdere informatie op de begeleidingsbrief. Per dag zijn dat zo’n drie- tot vierhonderd wegingen. Dinsdag en donderdag zijn voor de administratie: controleren en scannen van begeleidingsbrieven. (Proef-)facturen controleren en inboeken. En inboeken van orders. Voor sommige kleinere klanten doet zij ook de facturatie. Op woensdag staat ze als telefoniste klanten te woord, die bellen met vragen of opdrachten.

“Die afwisseling tussen mijn taken vind ik plezierig.

De dynamiek ook; de ene keer is het heel rustig en dan weer heel druk. En het contact met mensen.

Je hoort van alles van chauffeurs. Laatst was er eentje die had gezien dat iemand voor de trein was gesprongen. Hij moest toch even zijn verhaal kwijt.

Dan bied je een luisterend oor.”

Ontbijt achter computer

Telefoonsnoer door kamer

En nu doet ze dus drie dagen per week vanuit huis haar werk. Of dat bevalt? Het is verre van ideaal, vindt Hanneke. Ze zit de hele dag binnen, mist haar fietstochtje naar de zaak en het contact met collega’s.

Worden de regels weer minder streng, dan zal ze graag weer naar kantoor gaan.

“Als je zoals ik alleen thuis bent, zoek je soms afleiding. Op kantoor maak je regelmatig een praatje. Het is ook verleidelijk om de hele dag gewoon maar door te gaan en niet te pauzeren. Ik ontbijt eigenlijk al achter mijn computer.

En ’s ochtends doe ik de thermoskan vol thee, zodat ik niet hoef op te staan voor een volgende kop. Op je werk maak je daar even tijd voor. Daarom ook eet ik nu bewust tussen de middag warm, zodat ik even echt weg ben van de computer.”

Overleggen met collega’s gaat via Skype.

Facturen en orders in het systeem invoeren kan prima met de computer op de eetkamertafel. Maar hoe kun je als telefoniste gesprekken doorverbinden als je centrale op kantoor staat en jij thuis zit? Simpel, het toestel dat Hanneke in Zoeterwoude gebruikt, staat nu in haar woonkamer. Met een speciaal ‘kastje’ kan ze toch de telefoontjes doorzetten.

Wel loopt het snoer dan door haar hele appartement naar de aansluiting in de meterkast. Dus ja, het is goed mogelijk om kantoorwerk vanuit huis te doen.

“Maar je mist toch wel heel erg het contact met collega’s. Daarom vind ik het zo fijn dat ik die twee dagen op de weegbrug heb. Kom ik toch nog onder de mensen.”

TON 93 12-20 • p 16

OP DE COVER

Lisanne Arends

Stoer achter het stuur “Met oudejaar ging mijn vriendin Hannah mee naar Helsingborg in Zweden.

We hadden veel bekijks. Mensen zien niet zo vaak twee jonge vrouwen uit de cabine van een vrachtwagen stappen.” Lisanne Arends (19) is ruim een jaar internationaal chauffeur. Terwijl ze een heel ander beroep leek te zullen kiezen.

VOOR DE CHOCOMEL Lisanne is het tweede kind in een gezin van vier. Hoe het leven van een vrachtwagenchauffeur eruitziet, hoef je haar niet te uit te leggen. Opa reed, en rijdt soms nog, bij Holtrop-Van der Vlist in Assen. Daar werkt ook Lisanne’s stiefvader. Die doet zwaar transport, zoals opleggers met shovels en asfaltmachines. Toen hij nog bulk reed, ging Lisanne wel eens met hem mee. Naar de Mars-fabriek bijvoorbeeld. Maar dan was ze toch vooral geïnteresseerd in de chocomel die ze daar te drinken kreeg. Vrachtwagens konden haar nog niet zo boeien. Lisanne: “Ik vond en vind bloemen prachtig. Daarom ging ik een opleiding bloemschikken doen.

Maar toen ik ermee bezig was, vond ik het toch niet zo leuk. Eigenlijk gewoon saai, al heb ik de opleiding wel afgerond.”

TUSSEN ALLEMAAL JONGENS De bloemenwereld wordt het dus niet. Nog tijdens haar opleiding bedenkt Lisanne wat ze dan wél wil: achter het stuur van een vrachtwagen. Ze gaat naar de chauffeursopleiding bij Noorderpoort in Groningen. “Mijn B-rijbewijs had ik al op mijn zeventiende gehaald. Zo van: da’s altijd handig.”

Via STL vindt Lisanne een leerwerkplek bij Oldenburger|Fritom in Veendam. “Daar mocht ik de auto’s aan het dock zetten en vrachtwagens laden. In het weekend waste ik vrachtwagens bij Holtrop-Van der Vlist.”

Lisanne heeft het naar haar zin, op haar

leerwerkplek en op school. “Er waren in mijn klas maar twee meisjes, op achttien leerlingen. Ik kom onderweg op de boot naar Malmö nog wel eens klasgenoten tegen.”

sommige adressen is het zelfs een voordeel.

Daar moet je zelf laden en lossen. Maar als ik kom, staan ze klaar om bij te springen. Ik denk niet dat ze dat bij mannen doen.”

BAAN VIA DE KANTINE

VRIEND OP BOOT ONTMOET

Lisanne rondt de tweejarige opleiding in anderhalf jaar af. Op 8 december 2019 behaalt ze het vrachtwagendiploma.

Zij stapt dezelfde dag nog in de auto naar Holtrop-Van der Vlist voor een baan. Maar helaas is er op dat moment geen werk voor haar. In de kantine treft ze Bram Slik.

Die is planner bij Holtrop-Van der Vlist en heeft daarnaast een eigen bedrijf in Aduard, met drie rijdende eenheden en zeven medewerkers. Ze raken in gesprek en Bram nodigt haar uit een paar ritten te maken.

Twee keer rijdt Lisanne met een andere chauffeur mee, om te zien of ze het vak verstaat. Dat zit wel snor, zo blijkt. Dus op 26 december 2019 gaat Lisanne voor het eerst voorladen. En op oudejaarsavond volgt dan die mooie rit naar Helsingborg.

Lisanne werkt per week veertig uur of meer. ’s Avonds laden, ’s nachts rijden. En dan liefst ’s morgens lossen, rusten en ’s avonds weer terug. Ook in het weekend maakt ze regelmatig ritten. Het betekent dus meestal overdag slapen. “Dat ritme bevalt me goed.

Want het werk is echt leuk. Laatst had ik nog een rit naar een plek boven Stockholm.

Dat is lekker ver weg. En Zweden is zo mooi.”

Internationaal rijden heeft wel gevolgen voor haar sociale leven. “Vroeger voetbalde ik.

Dat zit er nu niet meer in. En mijn vrienden begrijpen niet zo goed wat ik nu doe. Maar ja: die zitten nog op school. Mijn vriend Roy snapt het wel. Hij is zelf chauffeur. Ik heb hem op de boot naar Zweden ontmoet.”

HULP VAN MANNEN Bram Slik chartert voor Hartman Expeditie in Veenoord. Lisanne gaat ritten maken op Denemarken en Zweden. Heen met groente, fruit, soms bloemen. Terug met luchtvracht of vis. Zwaar werk? “Ik vind van niet”, zegt Lisanne. “Soms is het wel zwaar om met een stang de lading te zekeren. Maar dan zijn er altijd mannen in buurt die willen helpen. Op

EN DE TOEKOMST? Lisanne is dus helemaal op haar plek, op de wagen. Blijft dat zo de rest van haar leven?

“Ik denk dat ik niet altijd achter het stuur zal zitten. En dat ik sowieso wel vaker in het weekend met vriendinnen op stap zal willen.

Ik kan me voorstellen dat ik wat anders doe als ik een jaar of dertig ben. Daarom volg ik nu bij de Verkeersacademie in Nieuwegein op zaterdagen alvast een opleiding om planner te worden.”

TON 93 12-20 • p 17

Lisanne Arends ∫

19 jaar ∫ woont in Gieten ∫ is internationaal chauffeur bij Bram Slik Transport in Aduard ∫ rijdt koeltransport voor Hartman Expeditie in Veenoord

TON 93 12-20 • p 18

PENSIOENVRAGEN

Pensioen delen Internationaal chauffeur Jolanda Geurds (50) is gek op haar werk. Toch denkt ze af en toe aan de tijd dat ze met pensioen gaat. Ze is gescheiden, de alimentatie neemt een flinke hap uit haar salaris.

Krijgt haar ex straks ook nog een deel van haar pensioen? Jolanda vraagt het via het beeldscherm aan pensioenconsulent Richard Dudink.

Heerlijk Europa door Jolanda Girlpower is haar naam online en treffender kan haast niet. Om het héél flauw te zeggen: een dame die haar mannetje staat. Ze is internationaal chauffeur op een Volvo-combi.

Werkdagen van dertien of vijftien uur, douchen, eten, auto onderhouden, slapen. En dan weer zo’n dag. Heerlijk, vindt ze.

“Ik vervoer geconditioneerde medicijnen en kom overal: Griekenland, Portugal, Scandinavië, Roemenië, Bulgarije, Ierland, Polen, maakt niet uit. Alleen in Centraal-Europa kijken ze nog weleens verwonderd op: huh, een vrouw in zo’n grote auto? Als ik moet lossen, sturen ze me vaak naar het moeilijkste dock. Komen ze met een groepje staan kijken.

Maar mij krijgen ze niet gek. Ik doe mijn eigen ding en ik heb niemand nodig. In de auto heb ik alles en ik ben op alles voorbereid.”

Ze zou niet anders willen. “Er zit alleen wel een ‘maar’ aan.

Het is nogal lastig om een relatie goed te houden als je zoveel van huis bent. Ik was elf jaar getrouwd, maar dat eindigde in een nare vechtscheiding. We hebben geen kinderen.

Maar omdat mijn ex arbeidsongeschikt is, heb ik nu wel een alimentatieplicht.”

TON 93 12-20 • p 19

met je ex?

Jolanda Geurds

∫ 50 jaar ∫ woont in Beverwijk ∫ is internationaal chauffeur bij VTS Transport & Logistics in Boxmeer ∫ gescheiden, sinds kort verkering ∫ gaat met pensioen: onbekend ∫ krijgt AOW (zoals het er nu voorstaat): in 2038

TON 93 12-20 • p 20

Wat blijft er over?

De scheiding gooide haar financiële zekerheid helemaal overhoop. Ze moest het huis uit. En de alimentatie slurpt een flink deel van haar inkomen op. Daarom wil ze graag iets meer weten over haar pensioen. “Wat blijft daar straks nog van over?”

Vandaag heeft Jolanda een online-afspraak met Richard Dudink, consulent van Pensioenfonds Vervoer. Als de verbinding tot stand is gebracht, komt zij snel ter zake.

Jolanda: “Om me een beetje voor te bereiden, keek ik op de website mijnpensioenoverzicht.nl.”

Richard: “Aha, ja. Dat is de website van de overheid. Daar staan alle pensioenen die je hebt opgebouwd. Ook als je in andere sectoren hebt gewerkt.”

Scheiden en pensioen wat moet je doen?

Vergeet je pensioen niet Als je gaat scheiden, bespreek dan (met je advocaat) ook het onderwerp pensioen. Als je dat wilt, kan Pensioenfonds Vervoer de waarde van je pensioen uitrekenen. Je kunt deze waarde dan meenemen in de besprekingen als je alles verdeelt. Bel daarvoor met 0900-1964.

Je pensioen verdelen Het verdelen van pensioen na een scheiding heet ‘verevening’. Als je geen afspraken maakt, heeft je ex-partner recht op de helft van het pensioen dat je hebt opgebouwd tijdens jullie huwelijk of geregistreerd partnerschap. Deze regel geldt niet als je samenwoonde.

Dan heeft je ex geen recht op een deel van je pensioen.

Wel op (een deel van) het partnerpensioen. Je kunt als je uit elkaar gaat ook andere afspraken maken. Bijvoorbeeld dat de één 70 procent en de ander 30 procent krijgt. Of dat de één helemaal niets krijgt en de ander alles.

Geef je scheiding door Pensioenfonds Vervoer krijgt een automatisch bericht van de gemeente als je gescheiden bent. Laat daarna aan het pensioenfonds weten hoe je pensioen verdeeld moet worden. Vervolgens zorgt het pensioenfonds ervoor dat jij en je ex het juiste bedrag uitgekeerd krijgen. Geef je niks door aan het fonds? Dan moet je zelf voor de verdeling van je pensioen zorgen.

Jolanda: “Ik zit mijn hele leven al in het vervoer.”

Richard: “Dan kun je beter naar onze eigen website gaan, naar pfvervoer.nl. Daar log je in met je DigiD en dan heb je je persoonlijke plaatje compleet. Je ziet er nettobedragen en je kunt eenvoudig berekeningen maken.”

Dol op avontuur Richard laat zien hoe je kunt uitrekenen wat later je inkomen zo ongeveer zal zijn, afhankelijk van het moment dat je je pensioenpot gaat gebruiken.

Zover is Jolanda nog niet. Ze is dol op het avontuurlijke van haar beroep. Altijd geweest. “Ik ben de jongste van een gezin met zeven kinderen. Mijn vader was autorijschoolhouder en rijexaminator bij het ministerie van Defensie. Hij liet me wel eens in een tank over de hei scheuren. En op mijn vijftiende zat ik al bij mijn broers achter het stuur. Vonden ze wel lollig.

Precies zes weken na mijn achttiende verjaardag had ik mijn rijbewijs te pakken. Alles draaide bij ons om auto’s en motoren.

Gek genoeg ben ik toch de enige van het gezin die in het transport is blijven hangen.”

Opboksen tegen vooroordelen Dit werk is wat ze altijd wilde en wil blijven doen. “Op mijn eenentwintigste reed ik al als internationaal chauffeur door het Verenigd Koninkrijk. Overstromingen en aardverschuivingen in Engeland, vier dagen vast in een sneeuwstorm in Schotland, het hoorde er allemaal bij.”

Maar het waren wel de jaren negentig. “Ik moest als vrouw altijd opboksen tegen vooroordelen. Van mannetjes onderweg, maar ook van collega’s en werkgevers. Dan dachten ze dat ik het niet kon – alleen maar omdat ik een vrouw ben. Mede daardoor heb ik veel verschillende baasjes gehad. Omdat het uiteindelijk toch weer tot botsingen kwam. En ook gewoon omdat ik veel verschillende dingen wilde doen en meemaken.”

Daarom ook zei ze het beroepsgoederenvervoer een poosje vaarwel. “Toen werd ik touringcarchauffeur. Drie jaar gedaan, hartstikke leuke tijd. Bijna altijd onderweg met vrolijke passagiers. En ik kwam overal, hè? Parijs, Salou, Barcelona, Praag… Maar uiteindelijk zit je toch met mensen in je auto.

En die gaan lollig doen: ‘Oeh! Kijk, een vrouw achter het stuur.

O jee, komen we wel veilig aan?’ Dat is twee keer oké. Niet tweehonderd keer.”

Altijd goed verdiend Terug op de vrachtwagen dus. “Mijn eigen ding doen, maar wel altijd over de grens. Slechts vijf jaar lang deed ik alleen

TON 93 12-20 • p 21

binnenlandse ritten. ’s Nachts, omdat ik dan overdag bij mijn moeder kon zijn. Toen ze weer opknapte, ben ik gelijk weer naar het buitenland vertrokken.”

Jolanda heeft dan ook altijd goed verdiend. “Maar daar zit dus ook een risico aan. Daar wil ik anderen voor waarschuwen: als het in je relatie niet lekker loopt, ga je nóg harder werken. Dan hoef je niet thuis te zijn, want daar is het niet fijn. Maar als de boel dan klapt, ga je boeten. De alimentatie wordt berekend over je inkomen in de drie jaar voor de scheiding. Alles telt mee: je overwerk, je onkostenvergoeding. Ik zit nu met de gebakken peren: elke maand zijn alle overuren voor mijn ex. Vandaar dat ik graag van Richard hoor of ik nu later óók nog mijn pensioen moet delen.”

Richard: “Dat is inderdaad zo. Standaard heeft je ex-partner recht op de helft van het pensioen dat jij tijdens jullie huwelijk hebt opgebouwd. Als je ex overlijdt, krijg jij weer je hele pensioen.”

En het partnerpensioen?

En dan is er nog het partnerpensioen, legt Richard uit. Als Jolanda overlijdt, krijgt haar ex-partner een partnerpensioen dat Jolanda heeft opgebouwd tot de scheiding. De ex krijgt dit partnerpensioen zolang hij leeft.

Jolanda: “Dus het is voor ons allebei gunstig als de ander overlijdt? Pfff. Niet eerlijk.”

Richard: “Mócht je ooit met een nieuwe partner in zee gaan, bedenk dan dat je ook op voorhand kunt afspreken dat je bij een eventuele scheiding van elkaars pensioenopbouw afblijft. En trouwens, ook als je het niet vooraf afspreekt, kun je dat bij de daadwerkelijke scheiding alsnóg vastleggen.

Als je het daar beiden over eens wordt.”

Jolanda: “Ik heb nog maar nét nieuwe verkering.”

Richard: “Maar zodra je daarmee trouwt of een officiële samenlevingsovereenkomst aangaat, gaat het partner­pensioen dat je ná je scheiding hebt opgebouwd naar die persoon.”

Jolanda: “En stel, mijn verkering gaat uit en ik blijf altijd alleen. Wat gebeurt er dan?”

Richard: “Goeie vraag. Dan heb je helemaal niks aan een partnerpensioen. We zetten daarom automatisch het partnerpensioen dan om in extra pensioen voor jezelf.

We doen dat op het moment dat je je pensioen laat ingaan.

Zo heb je de rest van je leven zelf een hogere maandelijkse uitkering.”

Partnerpensioen zonder partner Richard vertelt dat iedereen bij het Pensioenfonds Vervoer automatisch een partnerpensioen opbouwt – ook alleenstaande collega’s. “Stel dat je alsnog een partner krijgt, dan is er een uitkering voor je partner als jij overlijdt. Ook als je nog niet zo lang een relatie hebt.”

Jolanda: “En wat gebeurt er als ik geen partner heb en kom te overlijden voordat dat ik met pensioen ga?”

Richard: “Dan gaat het partnerpensioen dat je tot je scheiding hebt opgebouwd dus naar je ex.”

Jolanda: “Nee, ik bedoel: wat gebeurt er met de rest van mijn pensioen?”

Richard: “Oh, je bedoelt het pensioen dat voor jezelf bedoeld is. Dat keren we dan niet uit. Je pensioen blijft dan bij het pensioenfonds. Daarvan betalen we de uitkeringen van mensen die heel oud worden. Je moet je voorstellen: als iemand zonder partner nét voor zijn pensioen overlijdt, dan gaat álles naar het fonds. Maar als een heel jong iemand overlijdt die nog maar nauwelijks pensioen heeft opgebouwd, dan krijgt diens partner een partnerpensioen tot hij of zij ook overlijdt. Zo werkt het solidariteitsprincipe van een pensioenfonds: we innen de premies en delen die uit.”

Geruststellende getallen Richard komt bij een laatste, belangrijke kwestie: wat staat er straks voor Jolanda klaar als zij stopt met werken? Hij vraagt haar welk pensioeninkomen zij verwacht, per maand. Jolanda hoopt op zo’n 2000 euro per maand. Richard laat zien dat het beduidend meer zal zijn, als zij doorwerkt tot ze ook AOW krijgt – dat zal zo ongeveer rond haar 68ste zijn.

Jolanda: “Dat valt me heel erg mee. En daar is het geld voor mijn ex dus al vanaf?”

Richard: “Ja, dit is enkel en alleen voor jou. Je pensioen en je AOW-uitkering bij elkaar opgeteld. Dat moet te doen zijn, toch?”

Jolanda: “En als ik eerder wil stoppen. Op mijn 65e ofzo?”

Richard: “Dan heb je nog geen AOW-uitkering natuurlijk.

Dus dan moet je een deel van je pensioen naar voren halen om de periode tot je AOW krijgt te overbruggen. Je pensioen wordt daardoor vanaf het moment dat je AOW krijgt natuurlijk wel wat lager.”

Jolanda: “Dat moet Bruin nog wel kunnen trekken. Het voelt toch prettiger dat ik het nu weet. De getallen zijn echt geruststellend.”

Pensioenconsulenten Heb je vragen over je pensioen?

Maak een afspraak voor een gratis (video-)gesprek: Richard Dudink (regio Amsterdam, Rotterdam): 06 15 05 30 99 Michael Bührs (regio Utrecht en Weert): 06 53 93 04 12 Ben Kerkhof (regio Groningen en Deventer): 06 30 40 29 68

TON 93 12-20 • p 23

BEST WEL

RAAR Zó reageerde het TONpanel op de stelling:

rap één op de acht werknemers in transport en logistiek is vrouw.

Alleen in de bouw is dat aantal nóg lager. En de meeste dames zitten op kantoor; slechts 4 procent van de vrachtwagenchauffeurs is vrouw.

TON wilde weten: wat vinden ‘we’ daar eigenlijk van? Het TON-panel geeft antwoord. Op de volgende pagina’s de resultaten. En hiernaast zie je dat de meeste panelleden het toch wel vreemd vinden, dat lage aantal vrouwen.

HET IS EIGENLIJK BEST RAAR DAT ER ANNO 2020 ZO WEINIG VROUWEN IN DE SECTOR WERKEN. Dat is inderdaad raar

54

Neutraal

%

Weet niet

33

2

11 %

%

%

Dat is niet zo raar

TON 93 12-20 • p 24

REDENEN

BIJ DEZE VRAAG KON HET TON-PANEL MEER REDENEN KIEZEN.

WAAROM WEINIG VROUWEN ALS CHAUFFEUR WERKEN:

IS HET TE

ZWAAR? Wat zou vrouwen weerhouden om als vrachtwagenchauffeur aan de slag te gaan? De TON-panelleden zien vooral de lange werkdagen en het lichamelijk zware werk als belemmeringen.

VOORDEEL VAN VROUWEN Onderzoekers stellen vast dat de aanwezigheid van vrouwen in bedrijven positief uitpakt voor de werkomgeving. Het TON-panel is niet echt overtuigd, blijkt uit het antwoord op de volgende vraag:

Lange werkdagen/lastig te combineren met gezin Fysiek zwaar werk Mannencultuur schrikt af Weinig of geen mogelijkheden voor parttime werk Te hoge werkdruk Te laag loon Vrouwen solliciteren niet als vrachtwagenchauffeur

WELKE VOORDELEN HEEFT HET ALS ER VROUWELIJK CHAUFFEURS BIJ JOUW BEDRIJF WERKEN? Geen, geen verschil tussen mannen en vrouwen Ik zou het niet weten Meer aandacht voor balans werk-privé Tevredener klanten Meer persoonlijke aandacht Minder onderlinge competitie

81 % 58 % 40 % 24 % 18 % 18 % 17 %

BIJ DEZE VRAAG KON HET TONPANEL MEER VOORDELEN KIEZEN.

58 % 28 % 15 % 12 % 9% 9%

TON 93 12-20 • p 25

NET ZO GOED PRESTEREN Vrouwen doen hun werk mogelijk anders dan mannen.

Maar doen ze het ook net zo goed?

De panelleden denken in meerderheid van wel.

7

Ja, de meeste wel

DE VROUWELIJKE CHAUFFEURS DIE IK KEN DOEN HUN WERK MINSTENS ZO GOED ALS DE MANNELIJKE COLLEGA’S

54

Ja, maar lang niet allemaal

%

2

%

Nee, de

% meeste niet

22 7 6

%

Daar KAN ik niet

% over oordelen

Daar WIL ik niet

% over oordelen

Ik ken geen vrouwelijke chauffeurs

WEL/NIET CHAUFFEUR Wat antwoord jij je zoon, neefje of buurjongen als die chauffeur wil worden en om advies vraagt? En wat, als je dochter, nichtje of buurmeisje met dezelfde vraag komt? Het TON-panel maakt wat dit betreft weinig verschil tussen mannen en vrouwen.

DE VROUW DE BAAS

En dan is er nog de brandende kwestie: de vrouw als baas.

De TON-panelleden hebben daar geen probleem mee.

ALS EEN JONGERE CHAUFFEUR WIL WORDEN EN JONGEN MIJ ADVIES VRAAGT... MEISJE

25

54 9 12

%

23

...raad ik aan dat te doen

%

%

%

...zeg ik: ‘Denk er nog eens goed over na’

54

...raad ik dat ten zeerste af ...houd ik me op de vlakte

HOE ZOU JE HET VINDEN OM EEN VROUW ALS LEIDINGGEVENDE TE HEBBEN? Prima, laat maar komen

%

69

%

14

% Prima, en die heb ik al

%

12

%

11

%

5

%

9

%

Daar moet ik wel even aan wennen

3

%

Dat lijkt mij geen goed idee

Daar laat ik me liever niet over uit

TON 93 12-20 • p 26

GROEPSPORTRET

Het team

Thijs Logi

TON 93 12-20 • p 27

van

istiek

Je moet het samen doen, in het werk. Dat gaat makkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. Als je een echt team vormt.

TON maakt een groepsportret van de vrouwelijke chauffeurs bij Thijs Logistiek in Weert.

TON 93 12-20 • p 28

Fijnmazige distributie Thijs Logistiek in Weert is gespecialiseerd in fijnmazige 24-uurs distributie in de hele Benelux. Het bedrijf bestaat sinds 1910. Er werken zo’n 100 mensen. Het wagenpark omvat 50 eenheden: motorwagens, city-opleggers, distributietrailers. Het bedrijf heeft een eigen werkplaats en ruim 8000 m2 in-house warehousing.

Van binnenvaart naar bestelbus “Omdat ik nieuw ben, heb ik geen vaste route. Elke dag is anders.

Dat is wel fijn, zo leer je ook de andere routes kennen.”

In september begon Weronika Rost (21) uit Wessem bij Thijs Logistiek. Op een busje, maar zij gaat haar vrachtwagenrijbewijs halen. Weronika volgde een opleiding voor matroos op de binnenvaart. “Daarna heb ik nog even voor stuurman geleerd, maar daarmee ben ik gestopt. Ik zag het niet meer zitten, je bent de hele week van huis.” Weronika’s vriend werkt ook bij Thijs, sinds februari.

“Ik heb gevraagd of ik een dagje met hem mee kon. Dat mocht en ik vond het leuk, dus heb ik gesolliciteerd.” Wat haar vooral bevalt aan het werk: “Je hebt veel contact met mensen. Op de binnenvaart zie je niemand. Dat is niks voor mij.” Weronika rijdt op dit moment vooral in Limburg en zuidelijk Brabant. In het begin was het soms moeilijk om de adressen te vinden. “Maar dan gebruik ik mijn mobieltje om te zoeken.”

Rustig in de nacht “Ik rijd ’s nachts, koppelroutes. Ik haal hier in Weert een trailer op en breng die dan naar een ander bedrijf om te wisselen. Relaxed werk, want in de nacht is het lekker rustig op de weg.”

Daniëlla Brandt (39) uit Ospel is oproepkracht. Gemiddeld werkt ze twee dagen per week. Of liever: twee nachten. Want Daniëlla begint om halfnegen ’s avonds en werkt dan tot diep in de nacht.

Op de vrachtwagen belandde zij toen ze nog in Moerdijk woonde en bij een benzinepomp werkte. Ze besloot haar rijbewijzen te halen.

Haar eerste baan was bij Nord Cargo in Klundert. Daarna volgde Ritmeester Interfreight in Rotterdam; boten bevoorraden. Na haar verhuizing naar Maarheeze vond ze vijf jaar geleden een baan bij Thijs. “Op een gegeven moment bedacht ik dat ik liever bij een klein bedrijf wilde werken. Ben ik champignons gaan rijden voor een familiebedrijfje. Maar daar ben ik van teruggekomen. Werken bij een klein bedrijf is niet te combineren met een gezin. Je bent altijd bezig en moet altijd klaarstaan. Bij een groter bedrijf kun je de combinatie privé en werk beter in balans brengen. Dus begin dit jaar ben ik hier weer begonnen, met heel veel plezier.”

TON 93 12-20 • p 29

Beetje stress in het begin “Rondrijden, lekker de hele dag op de weg, mensen blij maken met pakketjes. Je hebt veel meer vrijheid dan binnen in een fabriek.”

Linda Daemen (37) uit Kaulille (België) is leerling-chauffeur.

Jarenlang werkte zij in de grafische sector. Op een gegeven moment wilde Linda verandering, dus ze ging op zoek naar iets anders. Via haar vriend, die er ook werkt, kwam ze bij Thijs Logistiek terecht. Ze gaat de opleiding voor vrachtwagenchauffeur volgen. “In het begin heb ik wel een beetje stress gehad. Maar dat ligt meer aan mezelf en niet zozeer aan het werk. Ik kom uit een heel andere sector, dus het is wel een omschakeling. Je kent de routes en de klanten nog niet. Bij elk bedrijf waar ik kom, is het anders. Hier moet je aan de voorkant afleveren, daar weer achterom. Nu begin ik de routes steeds beter te kennen.” Linda werkt vier dagen. “Zo heb je wat meer tijd voor jezelf. Ze moedigen dat hier ook aan.”

In en uit de wagen “De sfeer hier is prima. Met mijn collega’s hebben we het super.

En met de leiding is het gemoedelijk - als dat het goede woord is.”

Voor Diane Hendrix (33) uit Weert was de vrachtwagen lange tijd niet in beeld. “Ik wist niet wat ik wilde worden. Heb vmbo Zorg en Welzijn gedaan en daarna een oriëntatiejaar bij de landmacht, richting transport en logistiek. Vervolgens van alles en nog wat gedaan: horeca, detailhandel, noem maar op. Toen ik in 2018 zonder werk zat, zei mijn broertje: ‘Kijk eens bij Thijs’.” Diane kon er beginnen, op een busje. In januari haalde ze haar CE en sindsdien rijdt ze op een bakwagen. “Ik vind het wel lekker in mijn eentje in de wagen. Ik vervoer pallets met verschillende producten. Het is altijd weer een verrassing wat er in mijn auto zit. Meestal bezorg ik in Maastricht, op vaste adressen. Gemiddeld heb ik zo’n 22 stops per dag. Dus dat is veel in en uit de auto. Dat vind ik wel prettig. Het enige minpunt dat ik kan bedenken, is dat ik soms in wel heel smalle straatjes moet manoeuvreren.”

TON 93 12-20 • p 30

Makkelijk communiceren “Ik heb het naar mijn zin bij Thijs. Het werk is leuk, ik heb mijn eigen auto en ze communiceren hier heel makkelijk. Je kunt altijd overleggen.”

Vera Zeegers (32) uit Montfort zit sinds april 2018 bij Thijs Logistiek.

Daarvoor reed ze een aantal jaren voor Roertrans in Herkenbosch.

Eigenlijk wilde Vera iets met paarden. Ze deed vmbo paardenhouderij.

“Maar er zat weinig werk in. Toen ben ik om me heen gaan kijken.

Mijn toenmalige vriend zat in het transport. Dat vond ik wel mooi om te doen. In 2013 ben ik begonnen bij Roertrans. Mijn rijbewijzen heb ik allemaal zelf betaald. Ik wilde nergens aan vastzitten, dan kun je gaan en staan waar je wilt. Bij Roertrans reed ik op een bakwagen.

Na een paar jaar wilde ik meer uitdaging en heb ik hier gesolliciteerd.

Ik zit nu op een combinatie. Lange stukken rijden hoeft voor mij niet.

Ik wil bezig zijn.” Vera blijft in het transport, zoveel is zeker. “Ik heb hier mijn ADR gehaald, het heftruckcertificaat en VCA. Ooit wil ik ook de papieren voor tankwagen halen. Hoe meer je kunt, hoe beter.”

Altijd een zwak voor de weg “Dit is een superleuk bedrijf en ik heb superleuke collega’s. Het is gezellig, je voelt je hier welkom. Ook als je nog nieuw bent is er altijd een goedemorgen.”

Vera Sieben (26) uit Weert is opgeleid tot dierenverzorger, met als specialisatie paard. En ze leerde voor dierenartsassistente. “Dus ik ben op een of andere mysterieuze wijze vrachtwagen gaan rijden. Ik had altijd wel een zwak voor de weg. Omdat ik tijdens mijn opleiding voor dierenartsassistente geen stageplek kon vinden, ben ik op een bestelbus begonnen bij een bezorgdienst. Daarna heb ik met een scholingsvoucher mijn C-rijbewijs gehaald. En vervolgens E bij een transportbedrijf.” In 2019 komt Vera door omstandigheden thuis te zitten. “Toen heb ik geprobeerd een eigen nagelstudio op te zetten. Maar daar kan ik niet van leven, zeker niet sinds corona.

Sinds augustus werk ik daarom drie dagen per week bij Thijs.” Als vrouw achter het stuur krijgt ze soms vreemde opmerkingen. “Laatst was er een meneer die zei: ‘Je weet dat je hier niet vooruit weg kunt, hè?!’ Met andere woorden: kun jij wel achteruitsteken? Toen heb ik geantwoord: ik zie het, maar ik bel zo mijn vader.”

TON 93 12-20 • p 31

Lekker lange ritten “Laat mij maar rijden. Hoe langer, hoe beter. Muziekje aan, lekker op mijn eentje. Laatst had ik een rit van drieënhalf uur, heerlijk.”

Nog één examen moet Romy Sweep (19) doen, Engels. En dan heeft ze haar opleiding Chauffeur Wegvervoer afgerond. Intussen rijdt ze wel al vrolijk in haar DAF CF door heel Nederland en België. Ze heeft de lange ritten, omdat de planning weet dat Romy graag kilometers wil maken. Via haar moeder Daniëlla kwam ze bij Thijs terecht.

“Ik zocht een stageplek en zij zei: bij Thijs heb je alle mogelijkheden.

Je kunt in het magazijn beginnen, dan op een busje en vervolgens op de vrachtwagen. Ik heb een mailtje gestuurd en mocht op gesprek komen. Nu ben ik in vaste dienst.” In de toekomst zou ze eigenlijk wel meer dagen van huis willen. “Ritten waarbij je moet overnachten.

Maar dan wel in Nederland. Het is hier vertrouwd. Ik vind het niks om als vrouw ergens in het buitenland te overnachten. Daar loopt toch ander volk rond. En ik spreek de taal niet.”

Goed te doen voor vrouwen “Distributie vind ik mooi. Veel stoppen, veel contact met klanten, het sociale aspect. En elke dag iets anders meemaken.”

Mieke Weling (42) uit Linne zit al haar hele leven in het transport. In 1999 haalde ze haar rijbewijzen en sindsdien werkte ze bij verschillende bedrijven. Soms ook op de planning. Bij Thijs kwam ze zo’n zes jaar geleden. “Ik was planner bij een ander bedrijf, maar vond dat niet leuk meer. Hier kon ik weer op de vrachtwagen.” Mieke heeft in de loop der jaren steeds meer vrouwelijke collega’s gekregen. “Ik keek er wel even van op toen ik vanochtend zag dat we met z’n achten zijn.

In 1999 was het nog vrij uniek dat je als vrouw achter het stuur van een vrachtwagen zat. Nu is het redelijk normaal. Het is goed te doen voor vrouwen. Al moet je geen meisje-meisje zijn. Een dame kan wel.

Je hoeft niet een halve man te worden om vrachtwagenchauffeur te zijn. Als je maar een beetje een dik vel hebt en je mondje bij je.”

Wat Mieke over tien jaar doet? “Dan ben ik waarschijnlijk nog steeds vrachtwagenchauffeur. Het bevalt gewoon echt goed. Er zijn wel eens vervelende dagen, maar wie heeft dat niet?”

TON 93 12-20 • p 32

RIJDEN IN DE NACHT

voor een

TON 93 12-20 • p 33

Zó ziet een nachtrit van Suzanne Heersink er uit. Verpakt vlees laden bij een producent, lossen in het distributiecentrum ruim honderd kilometer verderop. En dan door naar het volgende laadadres. Daar een nieuwe lading ophalen en die vervolgens weer bij het distributiecentrum lossen. Tegen de ochtend is Suzanne terug op de zaak: Müller Fresh Food Logistics in Holten.

En zo gaat dat vijf nachten per week.

Suzanne vertelt waarom haar dat zo goed bevalt.

Echt werk

nachtmens

TON 93 12-20 • p 34

NACHTMENS “Ik ben een nachtmens. Altijd al geweest. Laat naar bed en ’s morgens er niet uit te krijgen. Dus het kost me geen moeite om ’s nachts te rijden. Ik heb er zelf om gevraagd, vanwege mijn vriend met wie ik samenwoon. Hij zit op een LZV en draait nachtdiensten. Nu hebben we hetzelfde ritme. We kunnen ’s morgens na het werk uitgebreid ontbijten en gaan dan op dezelfde tijd naar bed.”

VEEHOUDERIJ “Ik ben begonnen in de veehouderij. Daar ben ik ook voor opgeleid. Maar eigenlijk wilde ik vrachtwagenchauffeur worden.

Op mijn twintigste heb ik toch die stap gezet. Ik ben met mijn ouders naar een rijschool gegaan om te informeren wat het zou kosten. Dat was te doen, mits ik nergens voor zou zakken. ‘Dan haal ik alles in één keer’, heb ik toen gezegd. Met financiële ondersteuning van mijn ouders is dat gelukt.”

ERVARING “Om het logistieke werk te leren kennen, ben ik direct na het halen van mijn theoriediploma aan de slag gegaan bij een vleestransporteur. In de loods met de pompwagen laden

en lossen, lading zekeren, ervaring met koelers opdoen. En ’s nachts trailers met hangend vlees laden. En vervolgens op de wagen. Vrijdags haalde ik mijn rijbewijs, de maandag daarop kon ik met de koeltrailer naar tien adressen in het Ruhrgebied.”

DUBBELBEMAND “Het werk beviel me uitstekend. Ik heb bijvoorbeeld ook nog dubbelbemand op Zuid-Spanje gereden. Daarna heb ik bij

TON 93 12-20 • p 35

verschillende bedrijven mijn draai gezocht. En die uiteindelijk gevonden bij Müller Fresh Food Logistics. Daar heerst een prima sfeer. Ik voel me er helemaal thuis. Eind december loopt mijn jaarcontract af en ik hoop heel erg dat ik kan blijven.”

Op Instagram plaatst Suzanne berichten over haar werk en wagen.

Kijk op instagram.com/xsuuzx

ROUTINE “Ik heb een vaste routine. Op laad- en losadressen meld ik me aan de poort. Ik krijg dan een dock aangewezen. Binnen in de koelloods trek ik vervolgens hygiënische kleding aan en dan laad of los ik met de elektrische pompwagen. Werken in de nacht went snel. Het verkeer is rustig, nooit files. Mijn moeder had in het begin wel wat twijfels. Maar nu merk ik dat mijn ouders juist trots zijn dat ik als vrouw op zo’n grote wagen rijd.”

MAN “Mijn wagen is een MAN TGX 360. Daar ben ik heel zuinig op.

Op zaterdagen is het schoonmaken en sleutelen met collega’s op de zaak. En als ik bij een klant moet wachten, poets ik de grauwe dieseltank. Laatst vroeg een planner of ik een nieuwe tank had gekregen. Ik heb ook nogal wat accessoires. Daar zijn overigens wel afspraken over, want mijn werkgever wil de trucks uniform houden.”

ZELFSTANDIG “Hoe ik mijn toekomst zie? De komende jaren blijf ik zeker vrachtwagenchauffeur. Het zelfstandige werk past goed bij mijn karakter. Ik hoef niet zo nodig de hele dag tussen mensen te zitten die me constant in de gaten houden. Ik doe liever mijn eigen ding. En ik ben natuurlijk ook wel een beetje gek van mijn MAN.”

Suzanne Heersink ∫ 24 jaar ∫ sinds 2016 vrachtwagenchauffeur ∫ werkt sinds januari bij Müller Fresh Food Logistics in Holten ∫ rijdt sinds augustus ’s nachts

TON 93 12-20 • p 36

ZO MOEDER, ZO DOCHTER

Allebei blij

Zo vader, zo zoon. Dat is onder vrachtwagen­

chauffeurs heel gewoon. Veel jongens weten als ze nog klein zijn al zeker dat ze net als papa op zo’n

grote wagen gaan rijden. Zo moeder, zo dochter zie je veel minder. Maar ze zijn er wel degelijk: meisjes

die mama achterna gaan. Bijvoorbeeld: dochter Elke IJland en haar moeder Ursula Bekhuis.

Over de keuze Ursula: “Ik had nooit verwacht dat Elke zou gaan rijden. Ze koos voor een opleiding in toerisme, was al op haar zeventiende klaar. En toen vertelde ze dat ze nog de chauffeursopleiding ging doen. Dat vond ik hartstikke leuk, omdat ik zelf ook veel plezier heb in mijn werk. Ik wist wel bijna zeker dat ze het zou kunnen.”

Elke: “Tijdens die toerisme-opleiding kwam ik erachter dat het niks voor mij was. Ik wist eigenlijk niet wat ik wilde. Dat ik mijn moeder - en mijn vader - achterna zou gaan, had ik zelf ook niet verwacht.

Vroeger ging ik wel met mijn vader mee. Hij had een eigen transportbedrijf en vaak mooie ritjes op Zuid-Frankrijk.”

Ursula: “Zélf wist ik ook niet wat ik wilde worden. Mijn vader reed op een veewagen en ik vond het leuk om mee te gaan. Maar dat was meer omdat we dan naar boerderijen gingen. Het kwam niet in me op dat ik ooit zelf op een vrachtwagen zou rijden. Ik koos voor een horecaopleiding en heb een jaar in de horeca gewerkt. Tot ik een relatie kreeg met een chauffeur, Elke’s vader. Ik ging vaak mee en kwam zo op het idee om zelf ook mijn rijbewijzen te halen.”

Elke: “Mijn vader heeft me gemotiveerd om de chauffeursopleiding te volgen. Mijn stage heb ik gelopen bij TGKoeriers. Een jaar lang pakketjes rondbrengen. Toen ik mijn rijbewijzen binnen had, kon ik bij Baks Logistiek beginnen. Ik rijd nu door Nederland, Duitsland, België en soms Denemarken en ben meestal de hele week van huis.”

TON 93 12-20 • p 37

TON 93 12-20 • p 38

Over de baan Ursula: “Ik ben begonnen bij Bleckmann en heb ook nog een poosje bij Heisterkamp gereden. Toen kwamen de kinderen, drie achter elkaar, en kwam er van rijden een poosje niks meer. Na mijn

Elke IJland

∫ 23 jaar ∫ woont in Ootmarsum ∫ is vrachtwagenchauffeur bij Baks Logistiek in Borculo ∫ werkt fulltime ∫ vervoert met haar tankwagen levensmiddelen van fabriek naar fabriek

scheiding in 2004 ben ik als flexwerker bij ForFarmers begonnen.

Eerst als oproepkracht, maar toen de kinderen ouder werden steeds meer uren. En sinds vier jaar werk ik fulltime. De combinatie van rijden en ‘de boer opgaan’ vind ik hartstikke mooi.”

Ursula Bekhuis

∫ 51 jaar ∫ woont in Ootmarsum ∫ is vracht-­ wagenchauffeur bij ForFarmers in Delden ∫ werkt fulltime ∫ brengt kippenvoer naar boeren

TON 93 12-20 • p 39

Elke: “Ik heb heel bewust voor tanktransport gekozen. Dat is beter dan sjouwen met pallets. Je hoeft geen lading vast te zetten. Het is geen zwaar werk. Soms een beetje slepen met slangen, maar bij sommige fabrieken sluiten ze die ook nog zelf aan.”

Over de wagen Elke: “Ik heb mijn vaste wagen, een Volvo FM. Ik heb geen voorkeur.

Het is gewoon fijn om een vaste auto te hebben. Mijn broer Jorn rijdt ook. Hij is erg van de accessoires. Hij heeft net een nieuwe Scania, met alles erop en eraan. We moeten thuis oppassen dat we het niet altijd over het werk hebben. Dat is niet leuk voor mijn jongste broer.

Die heeft niks met transport.”

Ursula: “Ik heb geen vaste auto. Maar daar heb ik geen probleem mee. Ik hoef er niet in te slapen. Bij ForFarmers zit er verder geen poespas op de auto. Dat vindt Jorn maar niks. Ik kwam hem een keer tegen en dacht dat het wel leuk was om even mijn zwaailamp aan te doen. Nou, dat moest ik maar niet weer doen. Eén zwaailamp is gewoon niet stoer.”

Over moeder-dochter Elke: “Van mijn moeder heb ik niet echt adviezen gehad over het werk. Ik vraag er eigenlijk ook nooit naar. Ons werk is toch wel heel verschillend. En als ik onderweg ergens mee zit, kan ik beter een collega vragen.”

Ursula: “Gelukkig ben ik geen overbezorgde moeder, nooit geweest ook. Daar heb ik nu wel profijt van. En Elke is ook niet bang aangelegd, dus ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat.”

Elke: “Als ik moet overnachten, probeer ik altijd bij een klant achter een hek of bij een tankstation te staan. Het is best lastig een goede plek te vinden. Daar ben je eigenlijk de hele dag mee bezig: waar kan ik vanavond goed staan.”

Ursula: “Door de week houden we contact. We bellen of we appen.

Meestal vraag ik wel waar ze is. Soms komen we elkaar tegen en dan ben ik toch wel supertrots.”

Over plus- en minpunten Elke: “Wat ik wel eens moeilijk vind, is dat je zo bekeken wordt als je een chauffeursrestaurant binnenkomt. Je bent vaak de enige vrouw.

Ik eet dan ook niet vaak in een chauffeurscafé als ik alleen ben.”

Ursula: “Ja, dat herken ik wel van vroeger, toen ik bij Heisterkamp reed. Ik durfde nooit naar een chauffeurscafé, at liever een broodje in de cabine.”

Elke: “Maar verder is het alleen maar positief. Je krijgt zo vaak complimentjes en leuke reacties onderweg.”

Ursula: “Ik heb soms wel het gevoel dat er extra op je gelet wordt als je aan het manoeuvreren bent. Dan is het genieten als het in één keer lukt ... Maar verder kan ik niks negatiefs bedenken. Ik geniet van het rijden. Je bent lekker op jezelf, radio aan. En je komt op de mooiste plekjes.”

TON 93 12-20 • p 40

LEERBEDRIJF EN PRAKTIJKOPLEIDER 2020 Met een mooi evenement zou de verkiezing van praktijkopleider en leerbedrijf van 2020 gevierd worden. Daar stak corona een stokje voor. Toch werden de winnaars gehuldigd, op het eigen bedrijf.

Bob Beijer is praktijkopleider van het jaar …

“Hij probeert het beste uit iedereen te halen, ook al is daarvoor soms een extra inspanning nodig. Hij biedt kansen, creëert mogelijkheden, geeft niet snel op en laat niemand vallen.”

Dat zegt het juryrapport over de praktijkopleider transport en logistiek 2020: Bob Beijer (38) uit Amstelveen.

Negentien deelnemers Negentien praktijkopleiders deden mee aan de verkiezing.

De vakjury* beoordeelde hen aan de hand van drie zaken: deskundigheid, organisatievermogen en rol als stimulator en inspirator. Dat leverde drie genomineerden op: Bob Beijer van Simon Loos, Bennie Grave (56, uit Delfzijl) van Suez en Tilburger René Vermeer (57) van Versteijnen Logistics. Via sociale media kon op dit drietal gestemd worden. Bob Beijer kwam dus als beste uit de (digitale) bus.

… en NNRD het beste leerbedrijf

Dertig leerbedrijven meldden zich voor de verkiezing. Na een voorselectie bleven er drie kanshebbers over: NNRD (onderdeel van de GP Groot groep) in Drachten en Groningen, Tieleman Transport in Kloosterzande en Aarts Transport in Veldhoven. NNRD ging met de eer strijken.

Unaniem oordeel De drie bedrijven kregen bezoek van de jury. Die besprak - en bekeek - onder andere de begeleiding van de leerling-werknemer, de rol en de inzet van de praktijkopleider, de investeringen in en innovatie van de opleiding en de samenwerking met de school en andere partijen.

Unaniem vond de jury NNRD het beste leerbedrijf van 2020. toelichting kon geven. Kortom: een terechte winnaar. *) De jury voor de beste praktijkopleider en het beste leerbedrijf in transport en logistiek bestaat uit: Gabby Delhaas, manager instroom bij Sectorinstituut Transport en Logistiek (voorzitter); Caroline Blom, adviseur strategisch Arbeidsmarktbeleid bij TLN; Huub van den Dungen, vakbondsbestuurder bij FNV.

Juryvoorzitter Gabby Delhaas

Praktijkleren in coronatijd Praktijkopleiders en leerbedrijven zorgen ervoor dat jonge mensen het vak op de werkvloer kunnen leren. Voldoende leerwerkplekken zijn belangrijk voor de toekomst van de bedrijfstak. Zit corona dat praktijkleren in de weg?

Vertraging “Door corona is er vertraging opgetreden in het traject dat leerling-werknemers doorlopen”, zegt Gabby Delhaas.

“Normaal gesproken behalen zij in maximaal twee jaar hun vakbekwaamheid. Dat wil zeggen: het mbo-diploma en alle rijbewijzen. Het afgelopen jaar heeft het CBR lange tijd stilgelegen. Mensen konden geen examen doen. Daardoor hebben veel leerlingen nog niet hun rijbewijzen en school kunnen afronden. En dat zorgt er weer voor dat leerwerkplekken bezet blijven door leerlingen die bijna klaar zijn. Startende leerlingen kunnen op dit moment dus minder makkelijk aan een stageplek komen. Ik wil bedrijven dan ook oproepen zich vooral te melden als ze een leerwerkplek beschikbaar hebben” Leerling-werknemers hoeven niet te wanhopen. Gabby: “We hebben in overleg met sociale partners ervoor gezorgd dat jongeren voor wie de rij-opleiding stagneerde, zo nodig gratis extra lessen kunnen krijgen. We gaan er samen voor zorgen dat ze alsnog goed opgeleid de sector instromen.”

TON 93 12-20 • p 41

CAO-VRAAG

Werken tijdens de feestdagen hoe zit dat?

De feestdagen staan voor de deur.

Dit jaar valt kerstmis op vrijdag en zaterdag.

En nieuwjaarsdag op een vrijdag. De kans is daardoor groot dat je (een van deze dagen) aan het werk bent. Wat zijn dan je rechten en plichten op zo’n feestdag?

Vrij, tenzij In de cao staat dat er geen arbeid wordt verricht op erkende christelijke en nationale feestdagen. Het uitgangspunt is dus dat je vrij bent op eerste en tweede kerstdag en op nieuwjaarsdag.

Maar daarop is een belangrijke uitzondering, namelijk: als de aard of het belang van de onderneming zo groot is, dat je werkgever niet anders kan dan je te vragen te komen werken. Daar moet je dan ook gehoor aan geven. Wel dient je werkgever elk jaar een dienstrooster op te stellen, zodat het werken op feestdagen zoveel mogelijk kan worden gespreid over de werknemers.

Is vrijdag een normale werkdag voor jou en ben je vrij in verband met kerst of nieuwjaarsdag? Dan krijg je - als je fulltime in dienst bent - 8 uur voor elke dag uitbetaald.

Toeslag of rustdag Moet je werken tijdens de kerstdagen of op nieuwjaarsdag? Dan moet je uiteraard je diensturen uitbetaald krijgen. Daarnaast kun je kiezen voor 100 procent toeslag bovenop je uurloon. Of je kiest voor een rustdag binnen 8 weken na de feestdagen. Voor die dag krijg je dan 8 diensturen uitbetaald.

Wil je meer weten of heb je andere vragen over de cao?

Bel dan tijdens kantooruren met 0800-0225022 of stuur een e-mail naar transport@fnv.nl.

2020 telt 53 weken verdien je daardoor meer?

Eens in de zoveel jaar telt het kalenderjaar 53 weken. Tussen 2 jaren met een 53ste week zitten soms 5, soms 6 jaar. Dat is afhankelijk van wanneer het schrikkeljaar valt. 2020 is weer zo’n jaar met 53 weken. Werknemers die per 4 weken worden betaald, hebben in zo’n jaar recht op 1 week ‘extra’ loon.

Werknemers die per maand worden betaald hebben daar geen recht op. Hieronder lees je hoe dat zit.

Uitleg Een jaar kent 365 of 366 dagen. Dat zijn 52 weken (52 x 7 = 364) plus 1 of 2 dagen. Daardoor is er eens in de zoveel jaar een week 53. In de cao is hiermee rekening gehouden.

Werknemers die per maand worden betaald, krijgen elk jaar 12 maandlonen. Werknemers die per 4 weken worden betaald, krijgen in de meeste jaren 13 4-wekenlonen. Dit is dus het loon voor 13 x 4 x 7 = 364 dagen. In een jaar met een week 53 hebben deze werknemers recht op 1 week salaris ‘extra’. Dit is dus ter compensatie van die ene dag die ze in de andere jaren niet uitbetaald krijgen. Het bedrag van 12 x het maandloon komt overeen met 13 x het 4-wekenloon + (ongeveer) 7 uurlonen.

Eens in de 5 of 6 jaar zorgt de uitbetaling van week 53 ervoor dat deze uurlonen (op jaarbasis) ineens tot uitbetaling komen (5 of 6 x 7 = ongeveer 40 uurlonen).

TON 93 12-20 • p 42

OP PAD MET

Martha Jansen-de Boer

Rijden in de zandbaan,

Martha Jansen-de Boer

∫ 34 jaar ∫ woont in Winkel ∫ is kieperchauffeur bij Spaansen Grondstoffen en Logistiek in Winkel

TON 93 12-20 • p 43

da’s het mooiste

Met haar MAN, een vijfasser, maakt Martha Jansen-de Boer bouwplaatsen onveilig.

Nou ja, niet letterlijk natuurlijk. Waar een ander de hele dag wisselend uitzicht wil, rijdt Martha het liefst langere tijd op hetzelfde werk.

Zoeken doet ze niet graag, en op deze manier ziet ze een project groeien. Martha neemt TON mee naar Tuitjehorn, de ‘zandbaan’ in.

TON 93 12-20 • p 44

Na het laden krijgt Martha van loswalmedewerker Kees een bonnetje met gegevens over haar lading: materiaal, aantal kuubs of kilo’s, bestemming en naam van de betreffende aannemer.

Op de loswal zijn meerdere trechters. Als het druk is, kunnen de loswal­medewerkers niet heen-en-weer lopen met de bonnetjes. Die krijgt Martha dan via de buizenpost.

TON 93 12-20 • p 45

Heen-en-weer Een zonnige dag half november. Martha rijdt een keer of twaalf heen en weer van de overslaglocatie van Spaansen in Schagen naar Tuitjehorn. Laden is zo gepiept. Ze zet haar wagen onder de trechter, de loswalmedewerker drukt op een knopje en binnen een halve minuut zit haar laadbak vol zand. Zo’n dertig kilometer verderop lost ze op een terrein waar een nieuwbouwwijk zal verschijnen. Martha en haar collega’s leggen hier een zandbaan aan: het begin van een straat.

Derde MAN Sinds 2006 werkt Martha bij Spaansen en al die tijd in het bouwtransport. Zij volgde een agrarische opleiding, “maar dat werd ’m niet.” Het werd de vrachtwagen en dan ook nog eens in een tak van transport waarin vrouwen helemaal dun gezaaid zijn. Inmiddels is Martha aan haar vierde wagen toe. Na de eerste, een Ginaf, is dit haar derde MAN. “Na ongeveer vijf jaar krijg je een nieuwe. Kilometers in de zandbaan tellen dubbel zo zwaar als snelweg-kilometers.”

TON 93 12-20 • p 46

Als Martha plakkerige grond rijdt, moet ze met een schep de restjes uit de laadklep verwijderen.

“Ketting strak is gebak”. Deze keer zijn het mergpijpen. Gisteren had Martha brokken - een gebroken aandrijfas - en moest de machinist haar wegslepen.

TON 93 12-20 • p 47

Ketting strak Op de bouwplaats in Tuitjehorn lost Martha haar lading. De shovelmachinist rijdt het zand uit. Af en toe krijgt hij er een taakje bij: Martha’s wagen lostrekken. “We hebben een gezegde: ketting strak is gebak. Je moet machinisten te vriend houden, zeker met mijn rijstijl. Ik wil nog wel eens vast komen te zitten. Ik maak er namelijk een sport van om zo ver mogelijk te komen in de zandbaan, en over het randje te kiepen. De meeste machinisten kunnen dat wel waarderen en meestal kom ik er ook wel zelf uit.”

Weinig vrouwen Er zijn weinig vrouwen in het beroepsgoederenvervoer en er komen weinig vrouwen op bouwplaatsen. Martha is dus een dubbele uitzondering. “Toen ik voor de vrachtwagen koos, reageerde mijn omgeving positief. Ik heb familieleden in de bouw en het grondverzet werken en die vinden het hartstikke leuk als we elkaar op een bouwplaats tegenkomen. In bouwketen wordt nog wel eens schunnig gepraat over vrouwen. Het is wel gebeurd dat ze het over ‘die blonde vrouw van Spaansen’”

TON 93 12-20 • p 48

Als Martha plakkerige grond rijdt, moet ze met een schep de restjes uit de laadklep verwijderen.

Eén keer per week smeert Martha de draaiende delen, zoals milieu­kleppen, achterklep en haak, zodat die makkelijk blijven bewegen.

Tips voor beginnende chauffeurs Martha heeft nog een paar tips voor beginnende chauffeurs.

∫ “Laat je niet afschepen met opeenvolgende jaarcontracten. Er zijn genoeg bedrijven die je na het eerste jaar vast in dienst willen nemen.”

∫ “Houd je aan de rijtijden, ook al zeggen ze dat het niet hoeft. Uiteindelijk heb je er jezelf mee.”

∫ “Collega's kunnen geen gedachten lezen, dus je moet zelf aangeven wat je grenzen zijn. Als mensen te ver gaan of te ranzig worden, maak dan melding bij je leidinggevende.”

∫ “Dankzij corona is er veel aandacht voor hygiëne. Maar ik kom nog steeds op plekken waar je niet naar het toilet kunt. Je hebt geen 4000 euro geïnvesteerd in je rijbewijs om dan als een hond in de bosjes te gaan zitten. Dus eis fatsoenlijk sanitair.”

TON 93 12-20 • p 49

Mascotte De cabine van haar MAN is sober ingericht. “Het is een werkauto. Die hoeft voor mij niet te glimmen. En ik wil niet te veel gekkigheid voorin. Ik heb al genoeg dode hoeken.”

Wel prijkt er een varkentje achter haar voorruit. “Dat is de mascotte van de Stichting Noah 4 All. Die zet zich in voor chronisch en terminaal zieken. Mensen die hun leven lang in de logistiek gewerkt hebben en door hun ziekte in een sociaal isolement raken.

De stichting zorgt dat zij nog een keertje met een vrachtwagen kunnen rijden, bij hun favoriete truckstop langsgaan, met collega’s een broodje eten. Dat vind ik een prachtig initiatief.”

Op een knop drukken De klus in Tuitjehorn is in een week geklaard. Waar Martha volgende week ladingen lost, weet ze nog niet. En wat ze over tien jaar doet? “Zoals ik het nu zie, zit ik dan nog steeds op de vrachtwagen. En in het zand. De collega’s vinden het niet fijn om te horen, maar dit is ideaal vrouwenwerk. Je hoeft niet met rolcontainers te zeulen. Je hoeft alleen maar op een knopje te drukken.”

TON 93 12-20 • p 50

PUZZEL

1

2

3

4

5

12

Horizontaal 1. rokkostuum; 7. kleinkunstvorm; 12. lang stuk hout; 13. jongensnaam; 14. plaats in Gelderland; 15. curriculum vitae (afk.); 17. warme drank; 19. you only live once (afk.); 21. secundair onderwijs (afk.); 22. toiletartikel; 24. jongensboek over indianen; 27. handbagage; 28. afgestoken graszode; 30. gravin van Holland; 31. atmosfeer (afk.); 32. geweidragend dier; 33. jong dier; 35. verdieping;

15 1

16

22 28 15

42. plaats in Duitsland; 44. internationale voetbalfe-

38 28

39

56. Nederlandse voetbalclub; 58. adellijke vrouw;

70. Engelse titel; 72. kever; 73. driftig persoon; 76. Europese Economische Gemeenschap (afk.); 77. persoonlijk voornaamwoord; 78. jong dier; 79. Duits automerk; 81. familielid; 82. cilinder; 83. uitbouw aan een huis; 84. eikenschors; 86. gangbaar en gewoon; 87. cafémeubel.

66

72

50

86 77

36

10

9

10

11

32

42

49

58

68 57 74

67

70 75 64

59

59

60

84 75 87 79

71

60

76 80 70

69

74

78

43

64 53

63 68

49

69 58

79

43

53

63 52 56

27

37

52 46 57

11

21

32

42

56

21

27

37

41

83

8

20

46

36

62

73

19

31

62

73

9

14

26

45

51

78

25

20

26

41

67

82

25

45 35

51

55

66

72

35

34

19 7

6

31

48

61

77 65

13

48 40

61 65 54

5

40 30

55

61. heidemeertje; 62. plaats in Limburg; 64. asvaas; 65. hemellichaam; 67. drankenbuffet; 68. lidwoord;

44

50 44 54 47

18

34 24

39

48. grote werkplaats; 49. hartstocht (drift); 50. eetlust;

8 14

30 18

29 33

47 38

4

24

33 23

22

deratie (afk.); 46. grasvlakte (weide); 47. baken in zee; 52. snelheidswedstrijd; 54. geluid van schapen;

17 3

29 17

16

7

13

23 12

37. tentoonstellingsgebouw in Amsterdam (afk.); 38. papieren zakdoekje; 41. Scandinavische munt;

2

6

81 71 85 76

80

81

Verticaal 1. hoofdprijs (totale inzet); 2. inhoudsmaat 82

(afk.); 3. Somalische drug; 4. Amerikaanse staat; 5. rangtelwoord; 6. deel van een boom; 7. Amerikaanse prairiehond; 8. Europeaan; 9. oude naam voor FC Den Haag; 10. muzieknoot; 11. feestdronk

46 86

71

79

83

64

13

40

OPLOSSING

86

84

3

59

20

87 87

4

85

34 2

uitbrengen; 16. tuimeling; 18. tijdperk; 20. familielid; 21. plaaggeest; 23. zacht en sappig; 25. Noord-At-

46

71

79

64

13

40

86

3

59

20

87

4

34

lantische verdragsorganisatie (afk.); 26. overgeleverd volksverhaal; 27. metalen wasbak; 29. iemand die gasleidingen aanlegt; 32. koppig (moeilijk lerend);

Vul de oplossing in op

34. diepte tussen zandbanken; 36. gewrichts-

Doe dat vóór 21 januari 2021. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen.

ontsteking; 37. opstootje; 39. aanbeden figuur; 40. glad en egaal; 42. doodmoe; 43. rivier in Nederland; 45. binnenvaartuig; 46. op grote afstand; 51. kippenloop; 53. barbaars; 54. versterkte vesting; 55. nakomeling; 56. bloembed of border; 57. gierigaard; 59. statenbond; 60. gracieus; 62. muil (snater); 63. negatief saldo; 66. kippengeluid; 67. deel van het lichaam; 69. namaak of vervalst; 71. vertragingstoestel; 73. hoffeest; 74. schrijfgerei; 75. strook; 78. vaatwerk; 80. waterdoorlatend; 82. Rolls Royce (afk.); 85. vogel.

2

tonmagazine.nl

semi-dieplader

Oplossing puzzel in TON 92: De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Frank van den Dries uit Dreumel Dennis Berends uit Duiven Nadine Visser uit Breda Miriam de Kinkelder uit Westervoort Pieter Loonstra uit Minnertsga

Met de VVV Cadeaukaart kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de kaart gebruiken in winkels en in webwinkels.

En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.

TON 93 12-20 • p 51

VRAGEN? VRAGEN!

COLOFON

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen.

Maar TON heeft niet alle antwoorden.

Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport &

088 – 2596111 info@stlwerkt.nl stlwerkt.nl Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

Logistiek, en CNV Vakmensen.

UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Peter Boss, Ad van Dun,

0800 0225022 caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector?

Leeft je werkgever de cao goed na?

Wat zijn de regels voor loonberekening?

Wat te doen als je een boete krijgt?

VNB heeft ook een handige Looncheck App, waarmee je je loon kunt berekenen. Kijk op de website.

CAONALEVING.NL

Harry Linker, Frank de Man, Carien Neeleman, Erik Pathuis, Shamrock, Geert Wijnhoven FOTOGRAFIE Marco Hofsté, Annelies van ’t Hul, Gertjan Kooij/Beeldboot, Harry Linker, Chris Pennarts, Dreamstime ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790

0900 1964 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen?

Kun je je pensioen eerder in laten gaan?

Mag je werken als je met pensioen bent?

Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers

0800 0225022 fnv.nl

in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd.

Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe

030 7511007 cnvvakmensen.nl

adres. Soms gaat daar enige tijd overheen.

Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl

088 4567111 tln.nl Transport en Logistiek Nederland

OPLAGE 150.000 exemplaren © TON Magazine 2020 Boss en Wijnhoven/ SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/

0345 516993 verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

Zoek jij een baan in transport of logistiek?

We helpen je graag.

DĂŠ vacaturebank van de sector transport en logistiek De juiste werkgever voor je vinden is de kracht van STL. Onze professionals zorgen voor de perfecte match tussen jou en je nieuwe werkgever. Dat doen we in heel Nederland, en met een scherp oog voor wat jij belangrijk vindt.

Wij plaatsen je direct met de allerbeste voorwaarden. Wil jij vandaag nog een baan in transport of logistiek? Dat kan! Check: stlwerkt.nl/vacaturebank