TON Magazine 94, februari 2021 by TON Magazine

MAGAZINE MAGAZINEVOOR VOORMENSEN MENSENDIE DIEWERKEN WERKENININTRANSPORT TRANSPORTEN ENLOGISTIEK LOGISTIEK

Remco

kan alle kanten uit Op pad met kraanmachinist Arjan TON-panel over de smartphone Groepsportret bij Bom Transport in Oostrum TONMAGAZINE.NL 94 • 02 • 21

TON 94 02-21 • p 2

COLUMN

IN DIT NUMMER Brexit-chaos blijft (nog) uit

4 8

Op de cover - Remco Schoenmaker Cao-vraag

11 12

Behoud personeel tijdens crisis

Roeping Mery heeft me net weer voorzien van een mooi kort kapsel. Gelukkig is ze het gewend om te doen. Want ook buiten de lockdown om ga ik weinig naar de kapper; zij houdt het voor mij bij. Zelf wilde ze d’r haar ook weer een beetje korter en netjes hebben. Of ik dat dan wel wilde doen? Ja natuurlijk. Je moet alles een keer geprobeerd hebben, toch? Zij vond het spannender dan ik. Misschien wel logisch, want zij moet er mee rondlopen. Na een voorzichtig begin, werd ik steeds dapperder. En ja hoor, al snel voelde ik me een volleerd kapper! Uiteindelijk is het resultaat volgens haar zeggen “Wel netjes…” geworden. Ik leg alvast wat geld aan de kant, zodat ze een afspraak kan maken zodra de kappers weer open zijn. Nee, ik ben mijn roeping – kapper worden - niet misgelopen. Maar wat is mijn roeping dan wel? Mij is vaak gezegd dat ik verpleegkundige zou moeten zijn of zoiets. En ik denk ook wel dat ik daar geschikt voor ben, maar om nu nog weer aan de studie te gaan… Ik heb nog wel een paar keer gesolliciteerd voor ambulancechauffeur, maar het mocht niet baten. Is vrachtwagenchauffeur dan mijn ding? Lange dagen, nachten weg, vaak om drie of vier uur je bed uit. Leg het maar eens aan een ander uit. Iedereen verklaart je voor gek. Maar toch, als het maandagochtend is en ik doe mijn pas erin, start de motor, radiootje aan. Zit ik weer met een glimlach voor me uit te staren. Lekker schaamteloos mee te blêren met de muziek. Niemand met wie je rekening hoeft te houden. Zo vrij als een vogel… Heerlijk toch...

Erik Pathuis (41) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.

Heleen Stam en haar pensioen

Ton-panel over je smartphone

Groepsportret bij Bom Transport Ton Balk 'ontdooit' zijn rijbewijs

26 32

TOLO, nieuwe manier van opleiden

Op pad met kraanmachinist Arjan

Afrijden onder cameratoezicht Strip Puzzel

49 50

Adressen en colofon

TON 94 02-21 • p 3

EERSTE DREMPEL GENOMEN

De Brexit-chaos bleef uit, begin januari. Betaalde de goede voorbereiding aan deze kant van Het Kanaal zich uit? Bij Freight Line Europe in elk geval wel, vertellen Marcel, Dave en John.

ERVAREN ‘BROEKIE’

Arjan Bax is nog jong, maar kan met vele mobiele kranen uit de voeten. Logisch: als peuter aapte hij met zijn speelgoedkraantje al het grote werk na. TON gaat mee naar een klus in Vlissingen.

AFRIJDEN

Het zal je maar gebeuren: een cameraman die je filmt als je afrijdt voor je groot rijbewijs. Charlotte Pollemans maakte het mee. “Best wel intensief”, zegt zij.

TON 94 02-21 • p 4

NA DE BREXIT

EERSTE DREMPEL GESLECHT Onzekerheid tot op het allerlaatste moment. Komt er wel of niet een Brexit-deal, een handelsakkoord om het verkeer tussen het Verenigd Koninkrijk (VK) en 'Europa' in goede banen te leiden? Op het nippertje, dus. En ondanks die ‘last minute-deal’ blijft begin januari de chaos uit. Ongetwijfeld ook doordat veel transportbedrijven aan deze kant van Het Kanaal op het ergste voorbereid waren. Zo ook Freight Line Europe in Maasdijk. Drie medewerkers van de specialist in geconditioneerd transport op onder andere Groot-Brittannië vertellen hoe zij begin januari beleefden.

TON 94 02-21 • p 5

Meer papierwerk “Voorheen konden onze klanten, naast orderopgave via onze webportal, ook nog laadopdrachten via mail doorgeven. Sinds 1 januari moet er zoveel meer informatie voor orderinvoer worden vastgelegd, dat het per mail niet meer te doen is.” Marcel Visser (32) uit Nieuwerkerk aan den IJssel werkt als operationeel manager bij Freight Line Europe. Brexit betekent voor hem en zijn team vooral veel meer controle. Voordat ze ritten inplannen en boekingen voor een overtocht naar of vanuit het VK kunnen maken, moet gecontroleerd worden of de aangeleverde gegevens juist zijn. “Voorheen volstonden het kenteken of trailernummer en gewicht om een boeking bij de Ferry te kunnen maken. Daar komt intussen veel meer bij kijken. De orderopgave via de webportal zorgt ervoor, dat een groot deel van de vereiste informatie in elk geval efficiënt is ingevoerd.”

TON 94 02-21 • p 6

niet geheel duidelijk, maar het is weer een extra handeling voor de klant en voor ons. In onze portal is in elk geval ruimte voor het uploaden van alle vereiste documenten, dus ook daar gaan we niet vastlopen.”

Weinig veranderd

Via Portbase Marcel legt uit dat het ‘traject’ dat zij moeten doorlopen voordat een boeking bij de Ferry gemaakt kan worden, veranderd is. “Nadat de planning is gemaakt en de trailers zijn ingedeeld, sturen wij dit automatisch naar onze expediteur CSI-Fresh. Die zorgt vervolgens voor de exportdocumentatie. Wij voegen alle informatie en documentatie samen en sturen dit in een digitaal bericht naar Portbase. Die regelt als ‘Port Community Center’ het uitwisselen van gegevens voor alles wat de haven verlaat en binnenkomt. Portbase meldt onze boeking dus bij de rederij aan. Maar ze informeren ook direct de douane, zodat die in staat is om steekproefsgewijs controles uit te voeren.”

Rustige overgang Aangezien de handelsovereenkomst tussen de EU en het VK pas eind december rondkwam, is lang onduidelijk gebleven welke documentatie per 1 januari verplicht zou zijn. Marcel: “Uiteraard hebben de veranderingen in werkwijze voor veel

Voor chauffeur Dave Grimbergen (50) uit Leidschendam betekent de Brexit geen grote verandering in zijn werk. Dave laadt dagelijks voornamelijk AGF-producten bij of namens de klanten van Freight Line. Vervolgens koppelt hij zijn beladen koeltrailer af bij de Ferry.” Dat kunnen complete ladingen van één laadadres zijn, maar ook groepagevrachten vanuit het distributiecentrum in Maasdijk. De terminal trekkers van de Ferry-maatschappij rijden de trailers zelf aan en van boord. In de Britse havens halen onze collega’s daar de trailers op. Om ze vervolgens door heel GrootBrittannië te lossen.” extra drukte op de planning gezorgd. We hadden graag eerder geweten waar we aan toe waren. Qua volume is de winter echter sowieso voor ons al laagseizoen. En we merkten in december dat er extra voorraad naar het VK werd gebracht. Samen met de gevolgen van Covid-19 voor de export van AGF zorgde dit voor minder transportbewegingen. We konden ons dus goed concentreren op wat er van ons werd gevraagd. Wat dat betreft mogen wij best van een rustig verlopen overgang spreken. We plukken duidelijk de vruchten van een goede voorbereiding.”

Volgende fase De eerste drempel is dus redelijk probleemloos genomen, vindt Marcel. “Vanaf 1 januari zijn we nog steeds in staat gebleken om overal op tijd aan te leveren. Dat geeft veel voldoening en vertrouwen voor de volgende fase. Op dit moment is er bijvoorbeeld nog geen sprake van importen exportkeuring. Maar dat wordt, zoals het er nu naar uitziet, per 1 april 2021 wel verplicht. De gevolgen hiervan zijn nog

Minder flexibel Hoewel de dagelijkse routine voor Dave zo'n beetje hetzelfde gebleven is, moet hij wel op extra zaken controleren bij het laden van de orders. “Vóór de Brexit kon er makkelijk nog snel tien colli extra op een pallet, als de klant daar tijdens het laden om vroeg. Een kwestie van even afstemmen met de planning en de CMR aanpassen. Nu is dit door de veel nauwkeuriger ladingdocumentatie niet meer mogelijk.”

Speciale Brexit-parking Vooralsnog zijn de horrorverwachtingen niet uitgekomen: geen lange files voor de ferry's naar Engeland. De overlast blijft tot nu toe beperkt. Dave: “Een paar keer zat er een chauffeur vóór mij met verkeerde papieren. Die wordt er dan uitgehaald. Dat kost dan soms wat tijd. Maar een probleem levert dat nu nog niet op. Stena Line heeft in Hoek van Holland een speciale Brexit-parking geopend. Daar kunnen ze tweehonderd vrachtwagens laten parkeren tot de documenten op orde zijn.”

TON 94 02-21 • p 7

Zwaarste scenario Senior account manager John de Boom (60) uit Strijen kijkt ook tevreden terug op de eerste weken van januari. “Dat er door de Brexit extra administratieve handelingen zouden komen, dat was vanaf het begin duidelijk. We zijn dan ook vrijwel direct na het referendum in 2016 met de voorbereidingen begonnen. Vanaf het begin zijn we meteen uitgegaan van het zwaarste scenario: een no-deal. Niet de eenvoudigste keuze. Maar wel een bewuste, om later voor welk scenario dan ook alleen nog maar te hoeven bijsturen.”

Service handhaven John heeft nu een commerciële functie. Maar vanuit het verleden heeft hij ook veel ervaring op het gebied van import, export en transportplanning op het VK. Dat komt in deze tijd extra goed van pas. Binnen de eigen organisatie, maar ook bij de begeleiding van klanten. “Ons uitgangspunt met de Brexit is altijd geweest om de van ons bekende service ná 1 januari 2021 te kunnen continueren. Zo wilden we bijvoorbeeld de bestaande deadlines voor orderopgave en laadtijden aan kunnen blijven bieden. Dat luistert nauw, met alle extra handelingen en documentatie waarmee we zijn geconfronteerd. Het is niet alleen van groot belang dat aangeleverde data kloppen, maar ook op een snelle manier worden uitgewisseld.”

Goed op orde John schetst hoe ze dat bij Freight Line hebben aangepakt. “We zijn hier jaren geleden al met onze partner CSI-Fresh over in contact gekomen. Zij ontwikkelden een platform, waar wij met ons TMS-systeem aan gekoppeld zijn. En waarop ook hun broker in het VK is aangesloten. Een snellere manier van data-uitwisseling is er niet. Het heeft ons in staat gesteld om de bestaande deadlines nagenoeg gelijk te houden. We bieden nog steeds een transportservice aan op basis van dag A laden voor dag B leveren. Laadorders die ’s ochtends worden geboekt,

halen wij aansluitend door Nederland heen op. Dan worden ze in ons distributiecentrum op route ingedeeld om, na via de Ferry verscheept te zijn, binnen twaalf uur na orderopgave vanuit de Britse havens nog richting de losadressen te vertrekken.”

‘Verlengstuk’ in Felixtowe Freight Line Europe beschikt over een eigen vestiging in Felixstowe. John: “Die hadden we al voordat er sprake was van een Brexit. We hebben de vestiging jaren

geleden geopend als verlengstuk van ons kantoor hier. En om onze kwaliteit van dienstverlening te waarborgen. Er is een eigen planning en rijdend materieel. Voor vrachten tussen de EU en het VK werken we hoofdzakelijk op basis van onbegeleid transport. De chauffeur hoeft dus niet mee aan boord. De toegevoegde waarde van ons Britse kantoor is nu met de Brexit, maar ook in verband met Covid-19, alleen nog maar groter geworden.”

TON 94 02-21 • p 8

OP DE COVER

Remco Schoenmaker

∫ 19 jaar ∫ woont in Wognum ∫ volgt een hbo-opleiding tot logistiek manager ∫ werkt als procesbegeleider bij Peter Appel Transport in Middenmeer

TON 94 02-21 • p 9

Manager in de maak Remco Schoenmaker (19) komt niet uit een transportfamilie. Toch is hij inmiddels verknocht aan logistiek. Tijdens zijn mbo-opleiding kreeg hij de smaak te pakken, eerst bij Dick Vijn en daarna bij Peter Appel Transport. Remco is nog lang niet uitgeleerd, maar de manager in de maak staat als procesbegeleider al aardig zijn mannetje. Zomer vorig jaar. Een mailtje van Frank Schoenmaker: “Goedemorgen redactie van TON. Vandaag heeft onze zoon Remco Schoenmaker te horen gekregen dat hij is geslaagd voor zijn opleiding manager transport en logistiek aan het Horizon College te Heerhugowaard. Op dit moment werkt hij van woensdag tot en met zaterdag als procesbegeleider bij Peter Appel Transport in Middenmeer, waar hij ook stage liep. Heeft daarvoor ook stage gelopen bij Dick Vijn Logistiek in Zwaagdijk-Oost. Hij begint in het nieuwe schooljaar aan InHolland in Haarlem met de AD Business Studies Logistiek op hbo-niveau. Wellicht willen jullie hem, als verrassing, wel interviewen?” Een dik half jaar later is het zover en spreekt TON met Remco in het kantoor van Peter Appel Transport.

KOM JE UIT EEN TRANSPORTFAMILIE? “Helemaal niet. Mijn vader werkt bij een installatiebureau, mijn moeder bij een accountantskantoor. De enige in mijn familie die iets met logistiek heeft, is een oom die op de heftruck zit in een distributiecentrum. Voor mijzelf leek het me mooi om op Schiphol te werken. Daarom wilde ik na de mavo op het MBO College Airport de opleiding Operations Officer gaan doen. Dan leer je hoe je het proces begeleidt van vliegtuigen die binnenkomen. Ik moest vier toetsen maken en toen bleek mijn Engels niet op peil. En zonder Engels kom je in de logistiek op Schiphol niet ver.”

WELKE OPLEIDING BEN JE WEL GAAN DOEN? “Nadat het Airport-college niks werd, heb ik een beroepskeuzetest gedaan. Daaruit kwam transport en logistiek naar voren. Dus ben ik de opleiding Manager Transport en Logistiek gaan volgen. Mijn eerste stage was van januari 2018 tot februari 2019 bij Dick Vijn Logistiek. Daar wilde ik zien hoe het hele magazijnproces verloopt. Hoe komen producten binnen en hoe worden ze verder geleid? Ik zat vaak op kantoor om inslagen uitslagorders te verwerken. Maar ik kwam ook veel op de werkvloer. Ik vond het superleuk.”

HOE BEN JE BIJ PETER APPEL TRANSPORT BELAND? “Voor mijn vervolgstage wilde ik bij een transportbedrijf zien hoe het hele proces op de planning verloopt. Hoe deel je ritten in, hoe schuif je daarmee? Ik heb bij een aantal bedrijven gesolliciteerd. Bij sommige was er geen plek op de planning, bij andere vonden ze dat ik maar in het magazijn moest werken. Maar dat had ik al gezien. Mijn vijfde gesprek was bij Peter Appel Transport, met teamleider George. Die gaf me de kans om ervaring op te doen op de planning. Aan het eind van mijn stage, in april 2020, vroeg George of ik op zaterdagen wilde bijspringen op de planning.”

TON 94 02-21 • p 10

JE BENT NOG NIET UITGELEERD? “Ik volg de hbo-opleiding AD Business Studies. AD staat voor Associated Degree. Het is een vierjarige studie. Je leert alles wat er in het logistieke proces nodig is. Dat doe je vooral aan de hand van voorbeelden uit de praktijk, zogenoemde casestudies. Het gaat dan om zaken als kosten, marketing, inkoop. Je moet knelpunten en problemen in beeld brengen en oplossen. De stap van mbo naar hbo vind ik wel pittig. Bij mbo komt alles wat je moet doen vanuit de docent. Bij hbo moet je meer uit jezelf halen. Jezelf motiveren, zelf bedenken dat je in de boeken moet duiken. En goed plannen. Door corona is het nu vooral thuisstudie. Jammer, want ik mis wel het contact met mijn medestudenten.”

WAT DOE JE ALS PROCESBEGELEIDER? “Als procesbegeleider los je problemen op. Een planner plant de ritten voor de volgende dag of dagen. De procesbegeleider kijkt hoe het loopt op de dag zelf. Zijn alle wagens volgens planning op de weg? Loopt een chauffeur vertraging op en hoe los je dat dan op voor de klant? Het is puur de focus op de ritten en zorgen dat alles soepel verloopt. We hebben drie regio's voor het retailtransport: Noord, Zuid en Noordwest. Door de week wordt het proces per regio gepland en begeleid.

Op zaterdag zitten we met zes man - allemaal jonge gasten in Middenmeer en regelen we het proces voor heel het land.”

EEN PROCESBEGELEIDER VAN NEGENTIEN... HOE REAGEREN DE COLLEGA'S? “Ik vind het leuk om af en toe een sociaal praatje te houden. Je spreekt chauffeurs door heel het land. Negen van de tien zie je eigenlijk nooit. Soms gaat het erover dat we op zaterdag met een jong koppel zitten. Dan vraag ik wel eens hoe oud ze mij schatten. Krijg ik als antwoord: tussen de dertig en veertig. Ik heb een vrij zware stem, dat zal meespelen. En ik ben naarmate ik er langer zit veel zelfstandiger geworden. Toen ik aan het begin van mijn stage mijn eerste telefoontje oppakte, wist ik volstrekt niet waar het over ging. Nu weet ik binnen twee tellen hoe ik het moet aanpakken. Je moet niet aan de telefoon gaan stotteren, maar gelijk knopen doorhakken.”

HOE ZIET JE TOEKOMST ERUIT? “Ik zit nu hartstikke lekker op mijn plek bij Peter Appel Transport. Voor mijn hbo-opleiding moet ik ook nog stage lopen. Dat zou ik graag bij een expediteur op Schiphol doen. En als ik mijn opleiding heb afgerond, kan ik denk ik alle kanten uit.”

TON 94 02-21 • p 11

CAO-VRAAG

Wat zijn je rechten als deeltijdwerknemer? Volgens de Cao Beroepsgoederenvervoer over de weg ben je een deeltijdwerknemer als je een contract hebt voor minder dan 40 uur per week. In artikel 8 van de cao staan je rechten. Naar rato vakantiedagen, atv-dagen en vakantiegeld Een deeltijdwerknemer krijgt naar rato vakantiedagen, atv-dagen en vakantiegeld. Bijvoorbeeld: je hebt een contract van 30 uur per week. Dat is 75 procent van 40 uur. Dan heb jij recht op 75 procent van minimaal 24 vakantiedagen (dus 18 vakantiedagen). Maar let op! Als je meestal meer hebt gewerkt dan je contracturen, bijvoorbeeld gemiddeld 40 in plaats van 30 uur, dan heb je over die 10 (meer-)uren nog recht op extra vakantiedagen, atv dagen en vakantiebijslag (tot aan het maximum van een fulltimer). Extra uren per week Werk je als deeltijdwerknemer in een week meer dan je contracturen? Dan moet je werkgever de extra uren tot aan 40 uur per week tegen 100 procent uitbetalen. Is er in een week te weinig werk voor je? Dan moet je werkgever jou evengoed je contracturen uitbetalen. Overuren Ook voor deeltijdwerknemers geldt dat overuren (130 procent) pas beginnen te tellen als je in een week van maandag tot en met vrijdag meer dan 40 uur werkt. Heb je in een week 42 uur gewerkt

Wil je meer weten of heb je andere vragen over de cao? Bel dan tijdens kantooruren met 0800-0225022 of stuur een e-mail naar transport@fnv.nl.

in plaats van de afgesproken 30 uur, dan krijg je 10 uur extra uitbetaald tegen 100 procent en 2 uur tegen 130 procent. Loon bij arbeidsongeschiktheid De extra uren tot gemiddeld 40 uur per week tellen mee voor het loon bij ziekte. Voor de bepaling hiervan bereken je het gemiddelde van de extra gewerkte uren (tot 40 uur per week) gedurende de periode van 52 weken voorafgaand aan de eerste ziektedag. Let op: Je hebt ook recht op doorbetaling van maximaal 7 overuren per week. Dat is inclusief gewerkte zaterdagen zondaguren. Dit is geregeld in artikel 16 van de cao.

TON 94 02-21 • p 12

BEHOUD PERSONEEL

GEEN GROENTJES MEER Het was jarenlang krap op de arbeidsmarkt in transport en logistiek. Bedrijven hadden moeite nieuwe medewerkers te vinden. Grote wervingscampagnes zorgden voor (zij-)instroom van jongeren, van vrouwen en van mensen uit andere beroepen. En dankzij subsidies stroomden medewerkers door naar een andere functie. En toen kwam corona... Vakbonden en werkgeversorganisaties willen koste wat kost voorkomen dat COVID-19 tot een kaalslag op de arbeidsmarkt leidt. Behoud van personeel staat voorop. TON liet in de loop der jaren vaak ‘nieuwelingen’ aan het woord, op het moment dat ze net kwamen kijken. Als groentjes vertelden ze over hun verwachtingen. Hoe is het ze sindsdien vergaan? Hebben ze hun draai gevonden? Nick, Ed, Lucinda en Robert vertellen het.

TON 94 02-21 • p 13

Robert in 2015

Ed in 20 17 Lucinda in 2017 Niet uitstromen

Nick 7 in 201

De afgelopen jaren stroomden er veel nieuwe mensen de bedrijfstak in. Met wervingscampagnes, zoals 2000 Chauffeurs (mogelijk gemaakt door SOOB-subsidies*), lukte het om het tekort aan medewerkers beperkt te houden. Maar de coronacrisis raakt transport en logistiek hard. Met een pakket crisismaatregelen willen vakbonden en werkgeversorganisaties voorkomen dat de 'instromers' weer uitstromen. Want als COVID-19 bedwongen is, zal transport en logistiek weer snel opveren en zijn die mensen hard nodig. Het arbeidsmarktplan is onderdeel van de ‘Visie 2025 wegvervoer en logistiek’. Meer weten? Kijk op

stlwerkt.nl/Nieuws-en-evenementen

* SOOB is de Stichting Opleidings- en Ontwikkelingsfonds Beroepsgoederenvervoer. Het opleidingsfonds zet zich in voor een zo goed mogelijke arbeidsmarkt en voor goede arbeidsverhoudingen in de sector. Werkgevers en werknemers dragen bij aan dit opleidingsfonds.

TON 94 02-21 • p 14

Ed Nijburg

MINDER STRESSVOL De 51-jarige Ed Nijburg woont met zijn gezin in Hoofddorp. Hij werkte voorheen als zelfstandig ondernemer. Drieënhalf jaar geleden maakt hij de switch van makelaar in het commercieel vastgoed naar de transportbranche. Hoe ben je in het transport beland? “Door tegenvallende bedrijfsresultaten na de crisis van 2008 was ik op zoek naar wat anders. Toen ik in een advertentie van STL las dat er tweeduizend chauffeurs nodig waren, dacht ik: ik ga het gewoon doen! Ik solliciteerde als chauffeur bij mijn huidige werkgever, R. Nagel BV, en kon de week daarna direct beginnen. Via subsidie van STL is mijn opleiding tot chauffeur gedeeltelijk bekostigd.” Wat spreekt je zo aan in het werk? “Het is veel minder stressvol dan mijn baan als makelaar! Je hebt wel de verantwoordelijkheid, maar tegelijkertijd ook vrijheid en zelfstandigheid. Ik heb geen moeite gehad me aan te passen aan de chauffeurswereld. Vroeger was ik militair en toen leerde ik om goed te communiceren met allerlei type mensen.” Wat vind je minder leuk aan je vak of de bedrijfstak? “Wat ik jammer vind, is dat veel mensen de functie van chauffeur onderwaarderen. Het beeld dat ze hebben klopt helemaal niet. Vrachtwagenchauffeurs zijn niet per definitie dikke, shag-rokende mannen. In tegendeel. Ik denk dat juist door het zij-instroomtraject heel uiteenlopende mensen in het transport werken. Bij mijn werkgever tref ik mensen van allerlei pluimage: van voormalig fysiotherapeuten tot mensen die vroeger bij een bank zaten.” Wat verwacht je van de toekomst? “De verdiensten als chauffeur zijn vele malen minder dan als makelaar. Maar mijn vrouw en kinderen hebben altijd gezegd: ‘Je moet doen waar je blij van wordt. Zorg dat je fluitend naar je werk gaat.' Tot nu toe is dat zo. Zodra ik het niet meer naar mijn zin heb, ga ik wat anders doen. Ik werk nu drie dagen per week als chauffeur. De overige dagen ben ik nog wat bezig in het vastgoed. Ik hoop dat ik na mijn pensioen in overleg met mijn werkgever wat uurtjes kan maken als chauffeur. Zo blijf ik deel uitmaken van de maatschappij.”

TON 94 02-21 • p 15

MEER STABILITEIT Nick Rering (26) uit Krimpen aan de IJssel woont samen met zijn vriendin. Ze hebben een dochtertje van elf maanden en er is een tweede kindje op komst. Na verschillende opleidingen in andere branches, kwam Nick in de steigerbouw terecht. Hij vond pas echt zijn draai toen hij koos voor het transport. Hoe ben je in het transport beland? “Na de middelbare school heb ik eerst een opleiding Sport en Bewegen gedaan, maar die heb ik niet afgemaakt. Daarna koos ik voor het bank- en verzekeringswezen. Dat diploma heb ik wel gehaald. Toch besloot ik uiteindelijk in de steigerbouw te gaan werken. Maar het werk was pittig en werd niet goed betaald. Omdat ik net mijn rijbewijs had gehaald en rijden leuk vond, koos ik toen voor een baan als boodschappenbezorger bij Albert Heijn. Op een dag hoorde ik op de radio reclame van STL: ‘Haal je chauffeurs diploma met subsidie!’. Dat leek me een mooie volgende stap. Ik werk inmiddels vier jaar als chauffeur, nu bij Renewi. Dat bevalt uitstekend!” Wat spreekt je zo aan in het werk? “Ik vind het fijn dat ik lekker alleen kan werken. Ik werk liever elf uur op een dag als chauffeur dan acht uur in een baan waarin ik ongelukkig ben. Toch blijf ik altijd wel nieuwsgierig naar andere beroepen. Maar door de komst van mijn dochtertje en met een tweede onderweg, ga ik niet zomaar meer wisselen van beroep.” Wat vind je minder leuk aan dit vak ? “Het wordt je vaak zo moeilijk gemaakt door andere weggebruikers. Die mensen hebben er geen benul van dat mijn truck dertig ton weegt en ik niet zomaar stil sta. Daar kan ik me echt aan ergeren.” Wat verwacht je van de toekomst? “Ik denk dat het leuk is om mij te specialiseren. Zo lijkt het me gaaf om benzine te gaan vervoeren. Maar dan moet je ook nachten en weekenden rijden. Nu begin ik wel vroeg, maar ben ik ’s avonds voor het eten thuis. Zeker met een gezin is dat wel heel fijn. Ik kies echt voor stabiliteit en dat kan mijn huidige baan mij bieden.”

Nick Rering

TON 94 02-21 • p 16

Lucinda Gennissen

VEEL VRIJHEID Lucinda Gennissen (26) uit Alkmaar volgde een opleiding tot onderwijsassistente. Toch werkt ze nu niet op een school, maar voelt ze zich als een vis in het water op de vrachtwagen. Hoe ben je in het transport beland? “Tijdens mijn opleiding tot onderwijsassistente kwam ik erachter dat ik zware dyslexie heb. Ik besloot mijn geplande vervolgstudie Engels niet door te zetten. Mijn oom en tante tipten me om voor het transport te kiezen, net als veel van mijn familieleden. Toen TON mij vier jaar geleden voor het eerst sprak, was ik net op weg met mijn bakwagen. Nu zit ik al twee jaar helemaal op mijn plek op de trailer bij GTV in Tilburg.” Wat spreekt je zo aan in het werk? “Ik heb nu veel vrijheid, bijvoorbeeld hoe ik mijn werkdag indeel. Ik los veel spullen in de bouw. Dat is écht een mannenwereld waarin je moet aanpakken. De eerste keer aankomen bij een nieuw adres is altijd lachen. Ze verwachten geen meisje met make-up en krullend lang haar. Maar negen van de tien keer zijn de reacties positief!” Wat vind je minder leuk aan je vak of de bedrijfstak? “Ik hou niet van onweer. Dan zit ik echt gespannen achter het stuur. Verder stoor ik me wel eens aan vervelende mensen op de weg. Gaan ze zeventig rijden op een weg waar je tachtig mag… In mijn beginjaren kroop ik dan bijna over het stuur heen! Toch merk ik dat ik steeds beter mijn rust kan bewaren.” Wat verwacht je van de toekomst? “Een droom voor later is op een LZV rijden. Zolang het gaat, wil ik in de transportwereld blijven. Misschien dat ik er anders over denk als ik ooit kinderen krijg, want ik maak lange dagen.”

TON 94 02-21 • p 17

ENORM VERSCHIL Robert Bergman (33) woont met zijn vriendin in Amersfoort. Hij werkt sinds drie jaar als internationaal chauffeur bij Van Appeldoorn Transport in Woudenberg. Hoe ben je in het transport beland? “Ik ben opgegroeid in de koeriers- en transportwereld, want mijn vader is ook chauffeur. Mijn eindstage van mijn mbo-opleiding deed ik bij een koeriersdienst en daar ben ik blijven plakken. Toch vond ik al snel geen uitdaging meer in mijn werk. Samen met een collega ging ik naar Van Appeldoorn Transport. Ik kwam op de dag-distributie terecht. Toen ik op kosten van mijn werkgever het diploma gevaarlijke stoffen haalde, kon ik met de tankwagen internationaal de weg op.” Wat spreekt je aan in het werk? “Er is een enorm verschil tussen mijn werk als koerier en wat ik nu doe: toen was het rennen, vliegen, haasten. Nu zit er ook wel druk achter, maar rijd ik toch veel meer ontspannen. Ik was erg gemotiveerd om mijn diploma te halen om te mogen rijden met gevaarlijke stoffen. Rijden met een tankwagen is veel verantwoordelijker werk. Een lekke band kan bijvoorbeeld al cruciaal zijn. Dat maakt het werk extra uitdagend.” Wat vind je minder leuk aan je vak of de bedrijfstak? “Ik heb echt van mijn hobby mijn werk kunnen maken: rijden. Je ziet nog eens wat van de wereld. Toch is het vak niet meer zoals het vroeger was, hoor ik van de oude garde. Zij reden naar Zuid-Italië, Zuid-Spanje en het noorden van Scandinavië. Zo ver kom ik meestal niet en dat vind ik wel jammer.” Wat verwacht je van de toekomst? “Ik hoop de komende jaren als internationaal chauffeur toch nog meer van Europa te zien. Mijn vriendin vindt het nu niet erg. Maar mochten er straks kinderen komen, dan zal ze die internationale ritten wel minder fijn vinden. Dus zolang het kan, geniet ik ervan!”

Robert Bergman

TON 94 02-21 • p 18

PENSIOENVRAGEN

Op de toekoms

TON 94 02-21 • p 19

st voorbereid … Heleen Stam en Tom Weerts

• allebei 40 jaar • wonen in Veghel • zijn allebei internationaal chauffeur • gaan met pensioen: onbekend • krijgen AOW (zoals het er nu voorstaat): rond 2048

Een mooi plaatje vormen ze samen, het beeldscherm is net een schilderijlijst. “Het is voor ons de eerste keer dat we videobellen”, zegt Heleen Stam lachend. “We hebben daarom eerst even geoefend. Om te zien hoe we moesten gaan zitten. Dat we wel allebei tegelijk goed in beeld zijn.” Het tekent Heleen Stam: vrolijk, vastberaden, doelgericht. Rijden is veel te leuk Ze is goed voorbereid op dit gesprek met consulent Ben Kerkhof van Pensioenfonds Vervoer. Naast haar computer ligt een serie vragen in de aanslag. Allemaal over haar pensionering, hoewel die nog ver weg is. En dat is ook niet zo erg. “Nee joh, rijden is veel te leuk. Met zoveel geweld onderweg zijn, en de wereld ontdekken. Dat is gewoon hartstikke gaaf.” Maar, zegt ze: “Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. Ik geloof namelijk niet dat ik tot mijn 65e of 70e op de auto naar Frankrijk wil. Het is gewoon écht een superzwaar beroep. Daarom spaar ik. Zodat ik eerder kan stoppen met werken. En vandaag hoor ik graag van het pensioenfonds wat mijn mogelijkheden zijn.”

Zuster of secretaresse Dat superzware beroep is en was haar droom. “Ik heb een oom die vrachtwagenchauffeur was, en dat leek mij echt geweldig. Maar mijn ouders zagen me liever in een veiliger, traditionele wereld

TON 94 02-21 • p 20

terechtkomen. Die hadden graag dat ik zuster was geworden, of secretaresse. Desnoods kapster. Maar chauffeur? Dat was niet wat ze voor hun dochter in gedachten hadden.” Na de mavo ging Heleen naar de meao, voor een administratieve opleiding. “Het was best leuk hoor, maar de gedachte dat ik dát mijn hele leven zou moeten doen.” Ze trekt er een grappig vies gezicht bij. Pas toen een beroepentest uitwees dat ze geschikt zou zijn voor het vak van chauffeur, gingen haar ouders overstag. “Als je dat dan zo graag wilt, doe het dan maar, zeiden ze. Ik moest de opleiding wel zelf betalen – gewoon, mijn ouders hadden het in die tijd niet zo breed – maar daar ben ik niet slechter van geworden. Dit is wat ik wou. En ik ging er iets van maken.”

Versnipperde loopbaan Voor Tom lag het anders. Zijn vader was chauffeur. “Bij mij was het dus geen roeping of zo. Wat m’n pa deed, dat wilde ik ook. Heel makkelijk.” Tom is redelijk honkvast, blijft het liefst lang bij een werkgever. In Heleens geval zorgde het leven – met z’n kansen en keuzen – voor een meer versnipperde loopbaan. “Dan eens een tijdje hier, dan daar. Net wat uitkwam, of wat op dat moment bij mijn ambities paste.” Het werd lastiger in de crisis van 2008, toen haar werkgever van destijds failliet ging. “Daarna ben ik een beetje verdwaald geweest. Ik werkte op verschillende plekken, waar ik het dan toch uiteindelijk niet vond, of weer weg moest vanwege de crisis. Mijn broer zei: ‘Waarom richt je niet zelf een bedrijf op?’ Dat heb ik gedaan: papieren gehaald, auto gekocht en toen ben ik als charter voor Van Reenen Transport in Barneveld gaan rijden. En daar kreeg ik een relatie met Tom.” Het was hun droom om samen de nóg grotere wereld te gaan ontdekken. Heleen: “Dat lukt het best als je dubbelbemand gaat. Daarom ben ik gestopt met mijn eigen bedrijf, en weer terug in loondienst gegaan.”

Niet hard genoeg werken Maar uiteindelijk was dat het ook niet. “We konden niet hard genoeg werken naar onze zin”, zegt Tom. De verplichte rusturen vielen te vaak net verkeerd, legt hij uit. “Dan heb je ergens in Italië net rust gehad en sta je vervolgens urenlang stil, te wachten op je lading. Dat was op een gegeven moment niet meer te doen. Dat zit niet in ons systeem. We willen werken. Bovendien: je onkostenvergoeding loopt wel door, maar daar kun je het natuurlijk niet mee verdienen.”

Na twee jaar houden ze het dubbelbemand rijden voor gezien. Inmiddels hebben ze ieder een werkgever, bij wie ze zich helemaal thuis voelen. Heleen rijdt stukgoed op Frankrijk voor H.M. Verploegen in Wijchen, Tom transporteert foerageproducten naar Frankrijk en Engeland voor Agro Vezel in Someren. Ze hebben hun draai gevonden. Allebei zijn ze het overgrote deel van de week alleen op pad. Eenmaal samen thuis in Veghel begint het genieten. Heleen: “We rommelen wat. Beetje netflixen, lekker lezen. Heerlijk die ruimte. We zijn natuurlijk al de hele week weg hè? We hebben elk een grote cabine hoor, ook ruimte zat. Maar thuis is écht fijn.”

Wat te doen met ‘pensioengat’? Het blijft bij Heleen wel een beetje knagen dat ze zes jaar lang een eigen bedrijf had. In die periode zette ze niks opzij voor haar pensioen. Gaat ze daardoor later geld tekortkomen? “Ik wil graag een buffer hebben, voor als ik het werk niet meer aankan. Ik vraag me dus af: hoe pak ik dat aan? Daar kom ik liever nu op mijn 40e achter dan op mijn 50e, als het misschien te laat is.” Zodra consulent Ben Kerkhof in beeld verschijnt, brandt ze los: “Ik heb dus een pensioengat. Nu wil ik heel graag weten: kan ik daar wat aan doen? Moet ik daar wat aan doen?” Tot haar verrassing heeft ook Ben zich ook goed voorbereid. Hij brengt onmiddellijk een overzicht in beeld. Daarop is precies te zien bij welke bedrijven Heleen werkte vanaf 2010. Ben legt uit dat Pensioenfonds Vervoer op dit moment alleen de werkgevers kan tonen vanaf dat jaar. Ben: “We werken eraan om alles te laten zien. Voor jou maakt het gelukkig niet zoveel uit. Kijk, dit is de periode van zes jaar waarin je geen pensioen opbouwde. Maar dat wil niet zeggen dat je daar ‘last’ van moet hebben. Dat hangt helemaal af van je financiële situatie op het moment dat je met pensioen gaat. Normaal gesproken wordt het leven dan goedkoper: eventuele kinderen zijn de deur uit, je hypotheek is meestal afbetaald. De meeste mensen kunnen dan toe met minder geld. Daarom is het maar de vraag of die periode dat je geen pensioen opbouwde voor jou een probleem wordt. Maar als je nu al ziet aankomen dat het lastig kan worden, dan zou je bijvoorbeeld alvast kunnen gaan sparen.” Heleen: “Oké. Dus mijn 'pensioengat' hoeft geen probleem te zijn. Dan heb ik nog een vraag: ik heb heel vroeger een poosje bij Unilever gewerkt en ook daar een beetje pensioen opgebouwd.

TON 94 02-21 • p 21

Moet ik dat nu overdragen naar Pensioenfonds Vervoer? Het gaat om 240 euro bruto per jaar.” Ben: “Normaal kan dat, maar nu even niet. Een pensioenfonds moet genoeg reserves hebben. En dat is nu helaas niet het geval. Je kunt het wel aanvragen. Zodra het weer kan, krijg je een seintje. En dan ontvang je ook een voorstel.”

Denken aan deeltijdpensioen Heleen heeft nog een 'brandende kwestie': “Hoe zit het met stoppen met werken? Of met minder gaan werken?" Nu schiet Ben in de lach: “Je bent veertig Heleen, ik neem aan dat je niet nu al met pensioen wilt?” Heleen: “Nee, nee, nee. Maar ik wil ook niet eeuwig dit werk blijven doen.” Haar werkgever, H.M. Verploegen, is een middelgrote onderneming, met ongeveer vijftig auto’s. “Natuurlijk, er moet een functie beschikbaar zijn, maar ik denk dat ik er in de toekomst wel iets op kantoor zou kunnen doen. Het is namelijk een fijn bedrijf, ik wil er graag blijven.” Ben oppert de mogelijkheid van deeltijdpensioen. “Als je wat ouder bent, kun je daaraan denken. Dan ga je bijvoorbeeld één dag minder

werken per week. Eigenlijk ben je één dag met pensioen. Voor de andere vier dagen verdien je gewoon nog je salaris. Het jaar daarop kun je dan bijvoorbeeld twee dagen met pensioen, en blijf je nog drie dagen werken. Het kan ook op een andere manier. Sommigen spreken bijvoorbeeld met hun baas af dat ze vier weken werken en daarna één week vrij zijn. Voor die ene week krijgen ze dan pensioen in plaats van salaris.”

Privé-overzicht bij pensioenplanner Ben vraagt of Heleen het leuk vindt om eens te bekijken om welke bedragen het straks zou kunnen gaan. Heleen reageert enthousiast. Dus laat Ben via het beeldscherm de pensioenplanner zien. Heleen logt in met haar DigiD. “Kijk, dit is jouw pensioen bij het Pensioenfonds Vervoer”, zegt Ben. “Je ziet wat je tot nu toe hebt opgebouwd. Dat komt neer op een pensioen van ongeveer 300 euro netto per maand. Dat is berekend alsof je het op je 68e laat ingaan. Dat is niet genoeg natuurlijk, maar je bent nog jong. Hier zie je wat er gebeurt als je op de huidige manier doorwerkt – en pensioen blijft opbouwen – tot je 68e. Dan kom je aan een pensioen van zo'n 1400 euro netto per maand. En dat is naast de AOW hè? Die krijg je daar nog bij, van de overheid.”

TON 94 02-21 • p 22

Heleen veert op: “Zo. Dat valt niet tegen!” Ben waarschuwend: “Dit is een inschatting, hoor. Het is goed om af en toe te kijken hoe je pensioen aangroeit. Zo krijg je steeds een beter beeld van je pensioen.” Heleen: “En als ik eerder wil stoppen met werken, bijvoorbeeld op mijn 63e?” Ben: “Laten we eens kijken. Je kunt dat heel makkelijk zien in de planner. Jij komt dan uit op een pensioen van 800 euro netto per maand. En ook dat is natuurlijk een inschatting. Dat is flink minder dan die 1400 euro die je net zag als je tot je 68e doorwerkt.” Heleen: “Ja natuurlijk. Dat is logisch.” Ben: “Maar is die 800 euro genoeg om van te leven? Want dat is dan je enige inkomen hè? De AOW van de overheid krijg je pas vanaf je 68e of 69e.”

Tijdelijk extra pensioen Heleen blijft er monter bij kijken. En ze wordt nog vrolijker als Ben vertelt over het tijdelijk extra pensioen. “Want dat is wat je dan zou kunnen kiezen”, zegt hij. “Je krijgt dan tot je AOW extra pensioen. Je 'gewone' pensioen wordt daardoor iets lager.” Ben schuift in de planner met de keuze 'tijdelijk extra pensioen'. “Kijk, zo kom je uit op 1400 euro netto per maand tot je AOW krijgt. Daarna gaat je pensioen best flink omlaag. Maar dat is niet zo erg, omdat dan je AOW erbij komt. Bij elkaar blijft het 1400 euro. De planner gaat er wel vanuit dat je je AOW op je 67e krijgt. In werkelijkheid zal dat later zijn. Maar dit geeft je alvast een idee. Rond je 60e kun je veel preciezer gaan plannen.” Heleen: “Ik sta ervan te kijken hoor. Er zijn best veel mogelijkheden.” Ben: “Als je een middagje niks te doen hebt, log dan eens in op deze planner. Dan ga je gewoon met je pensioenpotjes spelen. Wat gebeurt er als ik op die leeftijd stop? Wat gebeurt er als ik met deeltijdpensioen ga? Gewoon kijken, zoals we dat vandaag hebben gedaan.” Heleen: “Heel cool, ga ik zeker doen!”

Pensioenconsulenten Heb je vragen over je pensioen? Maak een afspraak voor een gratis (video-)gesprek: Richard Dudink (regio Amsterdam, Rotterdam): 06 15 05 30 99 Michael Bührs (regio Utrecht en Weert): 06 53 93 04 12 Ben Kerkhof (regio Groningen en Deventer): 06 30 40 29 68

TON 94 02-21 • p 23

ONO rijden. Dus zonder je te laten afleiden door je smartphone. TON wilde weten hoe het lezers-panel tegenover MONO rijden staat. Op de volgende pagina's vind je de resultaten. En hieronder zie je hoe bekend de MONO-campagne van de overheid is.

BIJNA IEDEREEN KENT MONO Rij MONO. Laat je niet afleiden in het verkeer. Bijna alle TON-lezers kennen de campagne van de overheid. Dat blijkt uit het antwoord op de vraag:

HEB JE WELEENS GEHOORD VAN MONO RIJDEN?

57 2 49 5 8

% Ja, via de borden langs de weg % Ja, via mijn bedrijf % Ja, via spotjes op radio en tv % Ja, maar ik weet niet waarvan % Nee

BIJ DEZ E VRA AG KON H ET TON-PANEL MEER MOGELIJKH EDEN KIEZ EN .

TON 94 02-21 • p 24

hele TON-panel

BIJ DEZ E VRA AG KON H ET TON-PAN E L M E E R R E D E N E N K IE Z E N .

alleen chauffeurs

EERLIJK ANTWOORD Gebruik jij nooit je smartphone als je rijdt? Echt niet? Hand op je hart? TON vroeg een eerlijke reactie op een aantal uitspraken over telefoongebruik.

ACHTER HET STUUR…

21 …gebruik ik mijn telefoon alleen als ik stil sta

…bel ik zelf niet, maar antwoord wel inkomende gesprekken

WAT ZIJN GOEDE AFSPRAKEN?

WAT ZOUDEN ZINVOLLE AFSPRAKEN ZIJN VOOR HET GEBRUIK VAN DE TELEFOON TIJDENS HET WERK? TON wilde weten:

…bel ik wel eens iemand

…lees ik wel eens berichten, maar stuur er geen

…lees en verstuur ik wel eens berichten

Alleen tijdens tussenstop of op eindbestemming Alleen in dringende gevallen telefoon gebruiken Alleen maar inkomende gesprekken aannemen De telefoon alleen gebruiken voor navigatie 'De zaak' mag niet bellen als je onderweg bent

…doe ik niets van dit alles

41 27 15 14 9

% % % % %

BIJ DEZ E VRA AG KON H ET TON-PANEL MEER AFSP RA K E N K IE Z E N .

TON 94 02-21 • p 25

REGELS VAN DE BAAS? Bij sommige bedrijven zijn er regels over het telefoongebruik. Maar lang niet bij alle.

Dat weet ik niet

21 35

( TE ) VEEL (helemaal) eens

40 % 11 %

…vind ik het werk saaier

(helemaal) oneens

weet niet

(helemaal) eens %

Ja, maar die zijn een beetje vaag

…voel me rustiger

Ja, er zijn strikte regels

ALS IK MONO RIJD…

neutraal

Nee, er zijn geen regels

HEEFT JOUW WERKGEVER REGELS VOOR HET GEBRUIK VAN DE TELEFOON TIJDENS HET WERK?

Is MONO rijden rustiger? Of maakt het 't werk saai? Het TON-panel ziet dat zo:

neutraal

20 % 21 %

RUST? (helemaal) oneens

7% 37 %

weet niet / n.v.t.

ik rijd nooit MONO

8% 10 %

25 % 21 %

En heeft MONO rijden zin? Zeker wel, denkt het TON-panel. Want zo reageren de leden op de stelling:

IK BEN ERVAN OVERTUIGD DAT MONO RIJDEN DE VERKEERSVEILIGHEID TEN GOEDE KOMT

GROEPSPORTRET

De ‘jonkies’ van

Bom Transport

TON 94 02-21 • p 27

Je moet het samen doen, in het werk. Dat gaat makkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. Als je een echt team vormt. TON maakt een groepsportret van de jongste medewerkers bij Bom Transport in Oostrum.

TON 94 02-21 • p 28

Flexibel en collegiaal Bom Transport in Oostrum telt twintig medewerkers, inclusief het kantoorpersoneel. De jongste is 17 en de oudste is 74. De meesten zijn al langer in dienst. “Als ze het een jaar uithouden hier, blijven ze vaak hun hele leven plakken”, zegt Patrick Bom. Het wagenpark bestaat uit twaalf vrachtwagens, twee terreintrekkers (“Voor de leerlingen”, verduidelijkt Patrick) en twee bestelwagens. Bom Transport is gespecialiseerd in het grotere werk in Nederland, België en Duitsland. Ook daarbuiten regelen ze wel eens wat voor vaste klanten. Van tractors tot gras, bijna alles komt voorbij. Of zoals ze zelf zeggen: “Wat een koerier niet kan, dat doen wij!” Bom Transport BV uit Oostrum is erkend leerbedrijf.

Deveny Stoer in het roze “Het is een supergezellig clubje bij Bom. Zo hebben we bijvoorbeeld een keer de spiegels, wieldoppen en logo van m’n vrachtwagen roze geverfd.” Deveny Theeuwen (17) uit Nieuw-Bergen zit in haar laatste jaar van de opleiding Chauffeur Wegvervoer. Vier dagen in de week reist ze ’s ochtends en ’s avonds een uur met de bus naar Bom. “Ik heb nooit moeite om m’n bed uit te komen. Rond tien uur 's avonds thuiskomen en dan nog moeten eten en zo, dat vind ik wel eens moeilijk.” Rijden is het liefst wat Deveny doet. “Van kleins af aan wilde ik niks anders. Het zit bij ons in de familie. Mijn opa, oom en broer zijn chauffeur. En ook m’n mama wilde het altijd worden. Maar zij heeft uiteindelijk voor een andere richting gekozen. Als kind ging ik vaak met m’n oom en broer mee. Dat doe ik nu nog steeds wel eens in het weekend. M’n familie heeft me altijd gesteund. De ene is nog blijer dan de ander. Mijn vrienden zijn geen van allen chauffeur. Ze vinden het wel leuk dat ik het doe, zeker met m’n roze wagen.”

TON 94 02-21 • p 29

Regelen en rijden “Telefoon aannemen, expedities regelen, ervoor zorgen dat alles op tijd aankomt. Dat is echt helemaal mijn ding.” Dennis Verdaasdonk (18) volgt de opleiding Planner Wegtransport. Hij is opgegroeid in Sint Anthonis en bezorgde al jong groente en fruit voor het bedrijf van zijn ouders. “Toen ik een opleiding moest kiezen, kwam ik als vanzelf bij de logistiek uit. Ik heb eigenlijk nooit wat anders willen doen. Ik ben benieuwd wat er allemaal achter zit en wil daarover graag meer weten. Daarom ben ik wel naar een aantal open dagen geweest. Deze opleiding had m’n voorkeur. Toen ik een leerbedrijf moest zoeken, koos ik voor Bom Transport. De sfeer is er goed, dat merkte ik meteen. Ik werk er graag.” De opleiding tot planner is helemaal zijn ding. “Het liefst doe ik later echter allebei: rijden en de logistiek regelen. Geen idee of dat gaat lukken. Ik hoop het wel.”

Hugo Met hart en ziel “In de zomermaanden werken was te gek. We hebben bijvoorbeeld veel gras vervoerd, naar Duitsland vooral. Dat heeft toch altijd een bijzondere sfeer.” Hugo Hesen (17) volgt de opleiding Chauffeur Wegvervoer. Hij is in september begonnen. “Mijn opa was chauffeur en vrienden van me hebben een eigen transportbedrijf. Als kleine jongen ging ik dus heel graag mee op pad. Ik kan me de gezelligheid onder collega’s nog goed herinneren. Ik heb nog wel een tijdje getwijfeld over een opleiding tot woningstoffeerder. Maar uiteindelijk ligt mijn hart toch meer bij het rijden.” Hugo woont in Venray. De keuze voor Bom Transport als leerbedrijf lag dus voor de hand. “Ik vind het erg leuk bij Bom. Het is er gezellig en we zijn heel close met alle collega’s.” Hugo rijdt inmiddels al zelf op de vrachtwagen. De 'schooldag' gebeurt vanwege corona online. “Dat is soms wel jammer, dat je niet bij elkaar bent op die dag.”

Dennis

TON 94 02-21 • p 30

Van droom naar werk “Vanaf dat ik kon praten, vertelde ik dat ik vrachtwagenchauffeur wilde worden.” Martijn Suiker (18) uit Venray heeft vorig jaar zijn chauffeurspapieren gehaald. Na z’n opleiding kreeg hij meteen een contract bij Bom Transport. “Ik voel me hier thuis. Het werk is er fijn. Tijdens de opleiding kan je ook precies zien wat er gebeurt en zo leer je een bedrijf echt goed kennen.” Martijn wilde van kleins af al vrachtwagenchauffeur worden. “Mijn oom transporteerde graan naar boeren. Toen ik klein was, ging ik al mee in de wagen en op de heftruck. De droom van iedere kleine jongen toch?” Bij Bom vervoert hij nu stukgoed. Hij rijdt op de Benelux en Duitsland. Dit betekent vaak de hele week van huis. “Het liefst van al rij ik. Hoewel het soms wel pittig is. Dagen van vijftien uur en dan na een nachtje slapen weer op pad. Dat zijn lange werkdagen. Opstaan is dan wel eens lastig voor mij. Toen ik pas begon, versliep ik me dan ook wel eens.”

Koen Vrijheid in stijl “Van m’n opleiding kan ik me de gezelligheid in de klas herinneren. Ik heb nog steeds contact met jongens uit die tijd. We komen elkaar wel eens tegen onderweg. Of we zoeken elkaar op.” Koen van Helden (22) uit Venray is inmiddels al drie jaar klaar met de opleiding. Na zijn lerenwerken traject bij Bom Transport is hij er blijven plakken. “Het is hier gezellig. We helpen elkaar en je krijgt er ook veel vrijheid. We mogen bijvoorbeeld zelf onze eigen wagen aankleden. Dat doe ik met extra lampjes en leren bekleding vanbinnen. Samen met Bas Bom dan, want ik ben niet zo handig”, zegt hij lachend. Koen rijdt op het buitenland en is de hele week onderweg, door heel West-Europa. “Iedere week is anders. Ik vind het rijden heerlijk en zou niks anders willen. Ik heb ook nooit wat anders willen doen. Vanaf m’n zesde ging ik al mee met m’n oom, die ook bij Bom werkt. Bom was voor mij als vanzelf de logische keuze.”

Martijn

TON 94 02-21 • p 31

De wereld zien “Rijden op het buitenland. Dat wilde ik graag. Dingen van de wereld zien. Veel tijd voor mezelf hebben. En naar plekken gaan waar ik anders nooit zou komen.” Romano Arts (20) uit Oostrum is inmiddels al twee jaar vakbekwaam vrachtwagenchauffeur. “Ik vond het fijn dat ik tijdens de opleiding veel kon werken. Net als de meeste chauffeurs ben ik niet zo’n schooltype.” Al van kinds af was wel duidelijk dat hij deze kant op zou gaan. “Mijn vader is ook chauffeur. Ik ben altijd meegegaan als kind. Op binnenlandse ritten. Soms mocht ik een klein stukje rijden op het terrein.” Romano rijdt nu zelf op het buitenland en is dagen weg. “Die vrijheid vind ik het leukst. Je kunt zelf je route plannen en bent flexibel in de tijd die je krijgt.” Met de collega’s bij Bom transport vindt hij het altijd supergezellig. “Ik bel onderweg wel eens met m’n collega’s. En je krijgt er ook veel verantwoordelijkheid en flexibiliteit. Ik ben er niet voor niets blijven plakken na mijn opleiding.”

Teun Jong en wilskrachtig “Goederen vervoeren van A naar B. Ik vind transport gewoon mooi.” Teun Bom (17) is de zoon van eigenaar Patrick Bom. Hij is zo'n beetje opgegroeid in vrachtwagens. Als kind ging hij al vaak op pad met z’n vader. “Ik kan me herinneren dat we dan naar het buitenland reden. Er was onderweg altijd zoveel te zien. Ik mocht helpen met laden en lossen en we overnachtten in de cabine. Ik vond het supergezellig met de andere chauffeurs.” Dat is het nu ook bij Bom Transport. In september vorig jaar is Teun gestart met de opleiding tot transport manager. Hoewel hij ook tweemaal in de week drumt, heeft hij nooit wat anders willen doen dan werken in het transport. “Mijn ouders staan volledig achter me. Heel eerlijk, ik kijk er nu al naar uit om het bedrijf later van mijn vader over te nemen.”

Romano

TON 94 02-21 • p 32

RIJBEWIJS UIT IJSKAST

Na 35 jaar weer op de

vrachtwagen

TON 94 02-21 • p 33

Lang geleden, tijdens zijn militaire dienst, haalde Ton Balk zijn groot rijbewijs. Na het afzwaaien belandde dat in de ijskast. Ton reed wel, maar nooit meer op een vrachtwagen. Tot vorig jaar, toen zijn werkgever hem vroeg om zijn C af te stoffen. “Het voelde vrij snel weer vertrouwd.” Ton Balk is chauffeur bij E&N Koeriers in Amersfoort. Hij rijdt vooral in een verlengde Mercedes Sprinter. “We hebben in totaal vijftien voertuigen. Sprinters, maar ook Caddy's en bakwagens. En één trekker-oplegger. Op die combinatie rijdt een vaste chauffeur. Mijn werkgever wilde graag een extra vrachtwagenchauffeur, voor als de vaste man vrij is. Dus ze vroegen mij of ik op kosten van de zaak mijn rijbewijs uit de ijskast wilde halen.”

Alle stempels Want Ton is al meer dan 35 jaar niet-rijdend vrachtwagenchauffeur. Hij haalde zijn papieren tijdens militaire dienst. “Bij mijn oproep om op te komen zat een uitnodiging om me bij een rijschool te melden. Binnen twee maanden had ik mijn C. En daarmee kreeg ik ook direct alle andere stempels op mijn rijbewijs. Ik had dus eerder mijn groot rijbewijs dan mijn B. Officieel was ik munitie-chauffeur, maar ik reed van alles wat vervoerd moest worden. Ook soldaten. Achterin konden zestien militairen zitten. En dan heb je een D-rijbewijs nodig.”

Kalmte redt je Vervolgens zat Ton nooit meer op de vrachtwagen. Omdat hij zich niet elke vijf jaar medisch liet keuren, verliep zijn groot rijbewijs. Een medische keuring loste dat probleem snel op. Om toch ook het gevoel weer terug te krijgen, nam Ton enkele lessen. “Het voelde na meer dan 35 jaar toch weer vrij snel vertrouwd. Ik werk vanaf 1994 vooral op busjes. Dat is vlug schakelen en snel ergens voorbij. Zo gaat dat niet op een vrachtwagen. Dat rijdt allemaal veel rustiger. En wat ik al snel leerde: alleen kalmte redt je. Je kunt bijvoorbeeld niet zomaar inhalen. Je zit met een begrenzer en met inhaalverboden. Eigenlijk rijdt een vrachtwagen veel meer ontspannen.”

Ook Code 95 Naast een geldig stempeltje bij C en E, moest er ook nog Code 95 gehaald worden. Dat betekende voor Ton weer de schoolbanken in. “Ik heb de 35 uur nascholing in twee weken gedaan. Je zit dan de hele dag met andere chauffeurs bij een rijschool. Dat was wel gezellig. En het was me al snel duidelijk dat veel chauffeurs een hekel aan nascholing hebben. Wat me wel opviel: ze vinden het geweldig als ze iets over het werk kunnen vertellen. Die verhalen vond ik mooi om te horen. Daar heb ik echt wel wat van geleerd.”

'Snoepreisjes' Toen Ton de vraag kreeg om zijn groot rijbewijs weer geldig te maken, was hij niet meteen dolenthousiast. “We rijden veel voor supermarkten en komen daardoor in heel het land. Ook bij die kleine buurtsupermarktjes op het platteland van Limburg of Friesland. Geweldig vind ik dat. Die mooie binnen-weggetjes, daar geniet ik van. Snoepreisjes noemen we die ritten hier ook wel. Ik was bang dat ik dat werk zou kwijtraken als ik op de vrachtwagen ging rijden. Maar dat valt gelukkig mee. Ik zit nog steeds regelmatig op de verlengde Sprinter. En ook met de vrachtwagen kom je soms op bijzondere plekken. Laatst was ik bijvoorbeeld nog op Texel.”

Aantallen Er zijn in Nederland 223.502 chauffeurs die een C-rijbewijs hebben met code 95. Er zijn 284.819 chauffeurs die wel een C hebben, maar geen code 95.

TON 94 02-21 • p 34

Ton Balk • 57 jaar • woont

in Amersfoort • is sinds 1994 chauffeur • werkt sinds 1 januari 2018 bij E&N Koeriers in Amersfoort

Kuchschermen Dat Ton sinds vorig jaar weer een vrachtwagen mag besturen, komt goed van pas. De coronacrisis bezorgt E&N Koeriers, een dochteronderneming van Instore ID, veel extra werk. Het is razend druk. Het bedrijf rijdt vooral voor winkelketens. Toen corona uitbrak, kreeg E&N de vraag om zo snel mogelijk alle winkels van het Ahold-concern van 'kuchschermen' te voorzien. Dat zijn tweeduizend winkels, want naast Albert Heijn vallen ook Etos en Gall & Gall daar onder. “En dat gaat nog steeds door, vertelt Ton. Want er moeten regelmatig dingen veranderd of aangepast worden. Al met al levert ons dat veel werk op, omdat we die kuchschermen ook zelf plaatsen. Het is dus niet alleen maar rijden. Die afwisseling vind ik geweldig. Geen dag is hetzelfde. Ik heb het hier uitstekend naar mijn zin.”

Een rijbewijs ‘ontdooien’, hoe doe je dat? Een verlopen rijbewijs verlengen doe je op het gemeentehuis. Dat kan met een medische verklaring, die is afgegeven door een bedrijfsarts of een arts van een gecertificeerde arbodienst. Daarnaast heb je je vakbekwaamheid nodig (Code 95). Deze behaal je door bijvoorbeeld bij een rijschool 35 uur nascholing te volgen. Je hoeft dus niet een rijexamen af te leggen. Anders is dat voor rijbewijzen die zijn afgegeven vóór 30 juni 1980 en rijbewijzen die zijn verlopen vóór 30 juni 1985. In die gevallen moet je opnieuw een rijexamen doen. De kosten voor het verlengen verschillen per gemeente.

TON 94 02-21 • p 35

TOLO

Toekomst voor Logistiek

SCHOOL KOMT NAAR JE TOE Werk genoeg in de logistiek. Maar te weinig mensen om dat werk te doen. In Noord-

omdat er een belangrijk onderwerp in de groep leeft. Dat kan ook makkelijker, want iedereen is echt gemotiveerd om het mbo2-papiertje te halen.”

Nederland proberen ze dat probleem te

Les op locatie

tackelen met een nieuw initiatief: TOLO. Een andere manier van praktijkgericht opleiden. Belangrijk element: de leraren komen naar je toe. Voor Gerrit Tuinstra en

Gerrit ziet nog een voordeel van 'les op locatie': “Als de docenten iets uitleggen in de klas, dan kunnen ze daarna zo naar de hal om het in de praktijk te laten zien.” Een voorbeeld is de les over het zekeren van lading. Na de uitleg kregen Gerrit en zijn klasgenoten 'in het echt' voorgedaan hoe het moet, wat belangrijk is en wat de gevolgen van een verkeerde aanpak kunnen zijn. Dat stimuleert de wisselwerking tussen leraar en leerling; contact dat bij TOLO zo belangrijk is.

Maarten Steenbeek, twee van de eerste twaalf deelnemers, een uitkomst. Bij binnenkomst in het kersverse klaslokaal blijkt dat Gerrit Tuinstra (21) en Maarten Steenbeek (32) goed met elkaar overweg kunnen. Belangstellend vraagt Gerrit naar de reparatie van Maartens auto. Het tekent de sfeer onder de eerste lichting TOLO-leerlingen. Gerrit: “Het is een vriendelijke klas met de aardigste leraren. Wel een heel gevarieerde groep. De jongste is 16 jaar, de oudste 42. En allemaal hebben we een andere achtergrond.”

Compliment

Persoonlijke ontwikkeling

Het is een compliment voor docenten Bert de Graaf en Bert Steen van ROC Friese Poort, die elke week een dag naar transportbedrijf Hoekstra Kwaliteit in Logistiek in Sneek komen. Ook Maarten is zeer te spreken over deze manier van les krijgen. “De leraren die ik vroeger op school meemaakte, waren veel autoritairder. Ze draaiden echt hun lesjes af. Bij TOLO zijn ze veel meer betrokken bij de leerlingen. Het gebeurt bijvoorbeeld wel dat ze de les spontaan aanpassen,

Want naast verdieping van de vakkennis is er ook veel aandacht voor de persoonlijke ontwikkeling. TOLO confronteert leerlingen met hun gedrag en houding. Maarten: “Dan krijg je bijvoorbeeld de vraag hoe je overkomt. Als Rotterdammer kan ik mijn woordje goed doen en ben ik behoorlijk direct. Dat wordt in Sneek, waar toch een andere mentaliteit heerst, wel eens als dominant of bot ervaren. Als je dat beseft kun je er je gedrag op aanpassen.”

TON 94 02-21 • p 36

Maarten Steenbeek uit Sneek kwam vorig

jaar op het Werkfestival Sneek met TOLO in aanraking. Hij ontmoette op de stand van Sectorinstituut Transport en Logistiek adviseur Klaas de Haan. Na een gesprekje stapten ze samen naar de stand van Hoekstra Kwaliteit in Logistiek. Nu werkt Maarten bij Hoekstra in het magazijn. “Ik was militair. Toen dat stopte, moest ik snel werk vinden. Ik heb een gezin met twee kinderen en een eigen huis. De kosten draaien gewoon door. Via het uitzendbureau nam ik alle baantjes aan die ik krijgen kon. Werk dat lang niet altijd bij me paste. Steeds moest ik weer op zoek naar een ander baantje. Steeds weer een nieuwe werkomgeving, waarin je je opnieuw moet bewijzen. Ik kreeg daar stress van en werd onzeker. Door TOLO en het werk bij Hoekstra is er een stuk rust gekomen. Ook omdat ik weet dat ik altijd bij Klaas en de leraren terecht kan, mocht het tegenzitten.

Het is mijn bedoeling om chauffeur te worden. Daar heb ik bij Defensie al ervaring mee opgedaan. Ook met logistiek, trouwens. Want dat is bij Defensie zeer belangrijk. Maar zonder mbo2-diploma zijn je kansen op de arbeidsmarkt klein. Als ik TOLO heb afgerond, wil ik dus dóór voor chauffeur.”

Meer kansen Bij TOLO werken vijf partijen samen: Sectorinstituut Transport en Logistiek (STL), ROC De Friese Poort in Sneek, Dinkla Verkeersopleidingen, JOOOP in Sneek en transportbedrijf Hoekstra Kwaliteit in Logistiek. Klaas de Haan van STL is nauw betrokken bij het project. Hij voert ook de intakegesprekken, die erop gericht zijn leerlingen te plaatsen met een goede kans van slagen. Klaas: “De aanmeldingen zijn heel verschillend. Sommigen hebben werk, anderen nemen contact op vanuit een bijstandssituatie. Naast vakkennis opdoen, moeten leerlingen bewuster van zichzelf worden en beter weten waar hun kwaliteiten liggen. Dan staan ze stabieler in de maatschappij en hebben ze meer kansen op de arbeidsmarkt. Zij kunnen dan beter een bedrijf kiezen dat bij hen past. Daarom geven we ook sollicitatietraining, budget- en leefstijl-coaching.” Meer weten of aanmelden? Kijk op stlwerkt.nl/tolo

TON 94 02-21 • p 37

Gerrit Tuinstra

uit Tersoal kwam via zijn vader in contact met TOLO. Gerrit deed na zijn opleiding Podium en Evenemententechniek een tussenjaar en pa tipte hem de nieuwe manier van opleiden. “Ik wilde eerst vrachtwagenchauffeur worden, maar kies nu voor de logistiek. Ik had tijdelijk werk bij een metaalbedrijf en dat beviel me heel goed. Ik zorgde ervoor dat er bij de machines steeds de juiste hoeveelheid materiaal klaarstond.

Op maandag kreeg ik door om hoeveel het ging en dan moest ik het over de hele week verspreiden. Er was een leuke sfeer en het werk lag me. Ik zou er zo terug willen. Maar er was na een tijdje geen werk meer voor mij. Nu zoek ik nog een leerbedrijf. Via TOLO wil ik mijn mbo2-diploma logistiek medewerker halen. Daarmee maak ik veel meer kans op leuk werk.”

TON 94 02-21 • p 38

OP PAD MET

Arjan Bax

Niet van de kraan

Arjan Bax ∫ 21 jaar ∫ woont in Nieuwegein

∫ werkt sinds 2016 als kraanmachinist bij Kraanbedrijf Nederhoff BV op de vestiging in Vianen

TON 94 02-21 • p 39

te slaan

Arjan Bax is nog jong, maar kan met veel mobiele kranen uit de voeten. Een van 100 ton of eentje van 35, het maakt hem niet uit. Logisch: als peuter aapte hij met zijn speelgoedkraantje al het grote werk na. Bij Kraanbedrijf Nederhoff BV in Gouda heeft hij zijn bestemming gevonden. TON gaat mee naar een klus in Vlissingen.

TON 94 02-21 • p 40

Al veel ervaring Een bouwterrein in Vlissingen. Hier wordt een nieuwe woonwijk uit de grond gestampt. Onmisbaar daarbij: een kraan om de verschillende delen op hun plek te hijsen. De machinist lijkt misschien een ‘broekie’, maar dan wel eentje met de nodige ervaring op verschillende machines. Als vijftienjarige zit Arjan al aan de knoppen. Tijdens zijn vmbo-opleiding loopt hij stage bij Nederhoff in Vianen. “Ik ging met een vaste collega mee. Op het eind van de stage stond ik wandjes te hijsen.” Vervolgens krijgt hij een vakantiebaan bij Nederhoff: helpen bij machineverhuizingen. “Toen ben ik gevraagd of ik bij hen de opleiding wilde doen.” ‘Springer’ Op zijn achttiende zit die opleiding erop en is Arjan met zijn hijsbewijs en C-rijbewijs een volledig inzetbare kraanmachinist. Als ‘springer’ werkt hij op veel van de kranen die Nederhoff op de weg heeft. “Als iemand ziek was, sprong ik in. Daardoor kan ik op verschillende uit de voeten.” Sinds 2019 heeft Arjan een vaste mobiele rupskraan. Die wordt op een dieplader naar een klus gebracht, zoals hier bij een bouwproject in Vlissingen. De kraan ‘overnacht’ er; Arjan rijdt in zijn personenwagen heen en weer. Zo’n kleine vier uur reistijd, elke dag.

TON 94 02-21 • p 41

TON 94 02-21 • p 42

Camera 21 woningen worden aan de Willem Ruisweg in Vlissingen gebouwd. Elke dag eentje. “Het is echt net Lego”, zegt Arjan. Aan zijn haak hangen wanden, vloeren en zelfs een complete badkamer. Betegeld en met de douche er al in. Arjan komt niet uit zijn cabine. “Ik heb wel een afstandsbediening, maar die gebruik ik bijna nooit. Dan mis je het gevoel met de machine. In de cabine zie ik meer, want ik heb ook nog een camera, boven in de kop van de giek. Daarmee kijk ik recht naar beneden op de haak. Zo heb ik altijd de last in zicht.” Kantelen De cabine kan achterover kantelen. “Vroeger was dat een optie, nu zit het vaker standaard op een kraan. Zo heb je veel beter zicht als je in de hoogte werkt. Anders zit de balk in het frame, tussen bovenraam en voorruit, in je gezichtsveld.” Twee schermpjes zorgen voor een paar extra ogen. Op het ene, rechtsboven in de cabine, ziet Arjan het beeld van de camera. Het andere, recht vóór hem, laat onder andere zien hoeveel last er aan de haak hangt en wat de afstand is tussen het hart van de draaikrans en de punt van de giek. Als het groene balkje rood kleurt, is het foute boel.

TON 94 02-21 • p 43

TON 94 02-21 • p 44

Gebarentaal Het aanpikken en losmaken van de last gebeurt door bouwvakkers. Arjan communiceert met hen via gebarentaal. Of via de portofoon, als hij ze niet kan zien. Bij dit project bevestigen de mannen op de grond de bouwelementen aan de haak. “Ik ken deze jongens al wat langer en kan erop vertrouwen dat ze het goed doen”, zegt Arjan. “Met degene die aanpikt, heb ik in 2020 driekwart jaar gewerkt. Dan weet je wel wat je aan elkaar hebt.” Verantwoordelijkheid Is het geworden wat hij als klein jongetje verwachtte, toen hij met speelgoedkraantjes het grote werk nadeed? Zeker wel, zegt Arjan. “Het is een mooi beroep. Je bent deels je eigen baas. Je moet zelf oplossingen zoeken, want elke locatie is weer anders. En je hebt een grote verantwoordelijkheid. Als ik zo’n wand aan de giek heb hangen en ik zwenk tegen de woning aan. Nou, dan is die wel plat.” Wat hij in de toekomst gaat doen, weet Arjan nog niet. Misschien wil hij werkvoorbereider worden. Maar voorlopig is hij nog niet van de kraan te slaan.

TON 94 02-21 • p 45

TON 94 02-21 • p 46

TV SERIE

Meiden die rijden

Afrijden onder

cameratoezicht Examen doen voor je rijbewijs terwijl een cameraman je volgt. Charlotte Pollemans (18) uit Middelharnis maakte het mee. Zij is een van de ‘sterren’ in de serie Meiden die rijden, nu te zien op NPO 3. Tijdens de rijlessen en rondom het afrijden filmde PowNed de aankomend chauffeur. “Dat was best wel intensief”, zegt Charlotte terugkijkend.

Ze was krap twee weken achttien toen Charlotte in november vorig jaar afreed. Spannend natuurlijk. Met als extra hindernis dat rondom haar bakwagen een cameraman opnames maakte. Charlotte was al wel een beetje gewend aan gefilmd worden. Want tijdens de rijlessen stonden er drie camera's in de cabine. Veel last had ze daar niet van. “Ik was geconcentreerd op de weg en had het dus niet zo in de gaten. Omdat ik mijn aandacht bij het verkeer nodig heb, stelde de journalist mij achteraf de vragen.”

Oproep op Facebook Charlotte werd - samen met haar zus Anne-Marije (19) - gevolgd door omroep PowNed voor een serie over vrouwen in het wegtransport. Hoe ze daarbij betrokken raakten? “Mijn zus zag op Facebook een oproep van PowNed. Het leek haar leuk om mee te doen. Want de kans op zo'n ervaring krijg je niet gauw weer. Toen de omroep hoorde dat ik met mijn rijbewijs bezig was, vroegen ze mij ook om deel te nemen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken." Charlotte en Anne-Marije zijn twee van de veertien vrouwen die in Meiden die rijden te zien zijn. Elk met een ander soort werk en andere werkervaringen.

TON 94 02-21 • p 47

TON 94 02-21 • p 48

Een beetje op je hoede Charlotte werd gefilmd tijdens haar eerste rijles en bij een rit met haar zus. PowNed wilde ook haar examen volgen. Op verzoek van het CBR gebeurde dat alleen voor- en achteraf. Zo komt zij dus ook buiten de cabine regelmatig in beeld. Van het filmen onderweg merkte ze niet heel veel, vertelt Charlotte. “De interviews vond ik wel intensief. Er was geen script, ik had de vragen niet vooraf gehad. Dat is spontaner, maar je bent dan toch wel een beetje op je hoede."

Hele gezin achter het stuur Het gezin Pollemans telt vier dochters. Vader heeft een eigen bedrijf, Pollemans Transport. Vanouds rijdt hij veel zeecontainers, maar tegenwoordig ook vaak stukgoed. Charlotte volgt de opleiding Manager transport & logistiek op het Scheepvaart en Transport College in de Waalhaven. En loopt op dit moment stage bij VDH Company in Dirksland. Anne-Marije is na haar stage bij Visbeen/DLG daar als charter aan de slag. Of zusjes Juliëtte en Ke Mei deze voorbeelden volgen, is nog niet duidelijk. Doen ze dat wel, dan rijdt het hele gezin Pollemans op de vrachtwagen. Want ook moeder, die kraamverzorgster is, spring af en toe bij met een rit.

Alle mogelijkheden bij elkaar Charlotte zag zichzelf overigens niet meteen als vrachtwagenchauffeur. “Net als mijn moeder wilde ik eerst in de zorg. Maar dat bleek toch niets voor mij. Daarna wilde ik nog kapster of schoonheidsspecialiste worden. Toch zie ik me dat ook niet mijn hele leven doen. Hier in het transportbedrijf heb ik alle mogelijkheden bij elkaar. Het rijden op de truck vond ik altijd al leuk. Al vroeg heb ik op het terrein met de vrachtauto gereden.” Met haar C-rijbewijs op zak concentreert Charlotte zich naast haar studie nu ook op het lessen met een trailer. Zonder camera dan.

Nog te zien Het eerste seizoen van Meiden die rijden loopt nog tot 25 februari. Je kunt de afleveringen terugkijken op npostart.nl

TON 94 02-21 • p 50

PUZZEL Horizontaal 1. tamelijk koel; 7. verwoestende ramp; 12. mannetjeshond; 13. kletskoek; 14. rivier in Oostenrijk; 15. lingerie (afk.); 17. slaginstrument; 19. vertaler; 21. zijne doorluchtigheid (afk.); 22. loofboom; 24. paarse groente; 27. afgemat; 28. berggeel; 30. scheepsvloer; 31. zaak (Latijn); 32. familielid; 33. kledingstuk; 35. lange rij mensen; 37. heidemeertje; 38. grote weerzin of hekel; 41. muurholte; 42. Europese hoofdstad; 44. deel van gebit; 46. goud (Engels); 47. Nederlandse schrijver; 48. aantekening; 49. huidverharding; 50. taaie

12 2

13 5

14 8

22 15

28 22

58. soort piano (klavier); 61. compliment (eer);

67. kookgerei; 68. vierhandig dier; 70. plaats

61 55

in België; 72. deel van de mond; 73. baldadige

62. onbeschoft; 64. een zekere; 65. holle pijp; 66

jongen; 76. sprookjesfiguur; 77. oude lengtemaat;

(afk.); 3. tennisterm; 4. departement in Frankrijk;

Verticaal 1. voormalige koningin van België; 2. titel

72 65

31 26

36 41

49 53 58

52 57

67 73

77 72

48 51

weinig; 86. jongensnaam; 87. opgeknapt (hersteld).

personen; 56. samentrekking van het middenrif;

(afk.); 82. waterplant; 83. plaats in Overijssel; 84. een

grondsoort; 52. zeer spoedig; 54. begeleiding van

78. zuivelproduct; 79. toegankelijk; 81. laatstleden

71 76

5. neerslachtig; 6. metaal; 7. nauw verbonden (teder); 8. lange rij auto’s; 9. bouwland; 10. radon (scheik. afk.);

11. rangschikken; 16. tuinafscheiding; 18. bejaard;

20. gewicht; 21. dierentuin; 23. bloembed of tuinvak; 25. van schors ontdoen; 26. kiezelzandsteen; 27. deel van gelaat; 29. onvoorzichtig; 32. missionaris; 34. steen; 36. Italiaans eiland; 37. geheel gevuld;

OPLOSSING

62 60

43 29

87 38

25 48

42 5

49 67

7 83

30 35

54 17

39. vervoermiddel; 40. appelsoort; 42. beetje scheel; 43. vliegveld in Drenthe; 45. rekenopgave; 46. schatting of raming; 51. grond rond boerderij; 53. plaats in

Vul de oplossing in op

Gelderland; 54. beeldmerk (logo); 55. videofilmpje;

Doe dat vóór 21 maart 2021. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen.

56. huisdier; 57. schaaldier; 59. familielid; 60. omhoog hijsen; 62. schouwburgrang; 63. Indische omslagdoek; 66. nachtroofvogel; 67. anticonceptiemiddel; 69. nagerecht; 71. troefkaart; 73. windrichting; 74. rivier in Duitsland; 75. signaal (teken); 78. oud Russisch ruimtestation; 80. ontkenning; 82. muzieknoot; 85. ter zake (afk.).

tonmagazine.nl

vrouwenquotum

Oplossing puzzel in TON 93: De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Erwin Hofman uit Veenendaal Jacco Loonstra uit Enter Maarten Severt uit De Lutte Henk Tip uit Nieuw-Amsterdam Marko van Wijk uit Groningen

Met de VVV Cadeaukaart kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de kaart gebruiken in winkels en in webwinkels. En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.

TON 94 02-21 • p 51

VRAGEN? VRAGEN!

COLOFON

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden. Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport &

088 – 2596111 info@stlwerkt.nl stlwerkt.nl Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

Logistiek, en CNV Vakmensen. UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Yessie Vanden Branden,

0800 0225022 caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector? Leeft je werkgever de cao goed na? Wat zijn de regels voor loonberekening? Wat te doen als je een boete krijgt? VNB heeft ook een handige Looncheck App, waarmee je je loon kunt berekenen. Kijk op de website.

CAONALEVING.NL

Peter Boss, Bas Broesder, Mariëtte de Bruijn, Daphne Doemges-Engelen, Ad van Dun, Harry Linker, Frank de Man, Erik Pathuis, Shamrock, Geert Wijnhoven FOTOGRAFIE Bas Broesder, Marco Hofsté, Annelies van ’t Hul, Harry Linker, Jelly Mellema, Shutterstock ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl

0900 1964 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen? Kun je je pensioen eerder in laten gaan? Mag je werken als je met pensioen bent? Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy

0800 0225022 fnv.nl

van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd. Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid

030 7511007 cnvvakmensen.nl

ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed

088 4567111 tln.nl Transport en Logistiek Nederland

gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl OPLAGE 150.000 exemplaren © TON Magazine 2021 Boss en Wijnhoven/ SOOB Niets uit deze uitgave mag worden

0345 516993 verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/ of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

TIJDEN VERANDEREN. EN JIJ? De wereld verandert, werken in de sector transport en logistiek verandert. Als werknemer ga je hierin mee en sta je nooit stil. STL helpt jou graag te groeien, met plezier aan het werk te blijven en mee te bewegen in deze sector. STL werkt. Voor jou! Weten wat we voor jou kunnen betekenen? Bel of mail ons via 088-2596111 of info@stlwerkt.nl. We spreken je graag!