TON Magazine 92, oktober 2020 by TON Magazine

TON 92 10-20 • p 2

COLUMN

IN DIT NUMMER

Mankement

Op de cover

Mijn pa was een goede chauffeur. Maar aan één oog zag hij weinig tot niks. Toch reed hij al die jaren zo goed als schadevrij. Hij heeft zelfs meerdere oorkondes ontvangen van ‘Ridder van de Weg’. Volgens mij doe je het dan niet heel verkeerd. Bij medische keuringen babbelde hij zich er altijd weer doorheen. Niks aan de hand.

Corona - een half jaar later

En dan lees je over Gerrie. Gerrie, van wie het rijbewijs werd afgepakt omdat hij maar één arm heeft met twee vingers. Wat een verhaal! Hij stuurt al dertig jaar lang een tankwagen met melk door het land en ineens daar die brief…. Uw rijbewijs is ongeldig verklaard! Zonder dat ze de man ooit gezien hebben. Vreselijk! Maar dan denk ik aan dertig jaar terug. Hoe heeft de beste man dat gedaan met schakelen en sturen? En de rest: knipperlichten, lampen? Ik besluit hem maar gewoon te bellen. Het is 21:15 uur; dan kan dat nog wel, toch? Ik zoek zijn nummer op. Er woont maar één G. Pol in zijn dorp. Ik druk op ‘bel nummer’. Hij gaat over … “Gerrie Pol!”, hoor ik aan de andere kant. Ik leg hem uit waarom ik bel. Dat ik nieuwsgierig ben naar hoe hij de afgelopen dertig jaar de truck bestuurde. Hij vertelt dat hij nooit heeft geschakeld. Elke auto die hij kreeg, was aangepast met een automaat. Het knipperlicht bediende hij met zijn teen en met zijn hak de ruitenwisser, claxon en lichtschakelaar. Ik vind dat fantastisch, hoe trucks kunnen worden omgebouwd om het de chauffeur zo makkelijk mogelijk te maken. En dat de firma MTT, waarvoor hij reed, daar aan wil meewerken. Zelf heeft Gerrie ook wat dingen bedacht, bijvoorbeeld hoe de slangen aan elkaar te koppelen en melkmonsters te nemen. Of zoals hij zegt: “Hoe meer je mankeert, hoe creatiever je wordt!” Ik maak een diepe buiging voor Gerrie. En voor alle anderen die met handicap nog elke dag met plezier hun plek achter het stuur innemen en professioneel hun werk doen. Laten we vooral naar de talenten van eenieder kijken ... en niet naar de mankementen. Erik Pathuis (41) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.

4 7

Van start Cao-vraag

17 22

Frans Claeys en pensioen TON-panel: pensioen

Groepsportret bij Pultrum Rijssen

Marius wordt fitness-instructeur

Afleiding in het verkeer Op pad met ... Roelof

Via vacaturesite op de wagen Puzzel

Adressen en colofon

STAPVO

OETS MET EEN HASPEL

TON 92 10-20 • p 3

KOPPEL IN CONTAINERS

Ane Rossen en Ronald de Bruijn zijn een koppel. En ze delen daarnaast hetzelfde werk: ze rijden containers van en naar de Rotterdamse haven.

VAN START

Zijn doel staat hem helder voor ogen: internationaal transport. Thom Bongaerts zet de eerste schreden op weg naar die toekomstige baan.

Roelof Dijk vervoert stevige lasten. Bijvoorbeeld een haspel van bijna 6 meter hoog en 20 ton zwaar. TON rijdt stapvoets mee door de Eemshaven.

TON 92 10-20 • p 5

Het weekend is van ons De één rijdt drie dagen in de week kriskras door Nederland. De ander vertrekt maandagmorgen vroeg en keert vrijdagavond terug van zijn trektocht door Europa. Beiden genieten van hun ritten met containers van en naar de Rotterdamse haven. Maar in het weekend werken ze niet. Dan zijn ze samen, of met hun eigen hobby’s bezig. De zaterdag is hét moment om, met hun trucks, een afspraak te maken met TON.

Ane Rossen (31) en Ronald de Bruijn (37) wonen sinds kort samen in Zevenbergschenhoek. Ze zijn al een jaar of acht een koppel. Allebei zitten ze achter het stuur van een vrachtwagen. Ronald bij BTB in Barendrecht. En Ane bij Lambregts in Zevenbergschenhoek. Daar gaan ze ook samen op de coverfoto.

betaald. Prachtig werk deed ik daar. Bodedienst met een trailer, net als wat DHL doet. Met een grote vrachtwagen door woonwijken. Zes jaar geleden kwam ik bij BTB terecht. In het begin aardappelen, groente en fruit. Nu rijd ik met zeecontainers door de Benelux, Frankrijk en Duitsland.”

Vrachtwagen door woonwijken

Moeilijk met alleen C

Ronald de Bruijn groeit op in Dordrecht. School vindt hij maar niks. Zonder een opleiding af te maken rolt hij op zijn vijftiende jaar in het schildersvak. “Als kind ging ik mee met mijn vader in de vrachtwagen. Die reed zoetwaren. Vond ik prachtig. Maar ik moest beginnen als schilder. Pas toen ik oud genoeg was, ging ik bij Wisman Transport in Dordrecht werken. Via hen haalde ik het C-rijbewijs. E heb ik zelf

Ane Rossen komt uit het net over de grens gelegen Belgische Essen. “Ik leerde voor dierverzorgster, in Breda. Die opleiding heb ik niet afgemaakt. Ik ben gaan werken in een chocoladefabriek. Maar na een ongeluk met een paard kwam ik in de ziektewet. Naar de fabriek ben ik niet meer teruggekeerd. Ik had in die tijd al een relatie met Ronald en zag hoe mooi het werk op de vrachtwagen is. Dat wilde ik ook.

TON 92 10-20 • p 6

In 2015 heb ik mijn C gehaald en in 2016 mijn E. Met alleen C viel het niet mee om werk te vinden. En bij het bedrijf waar ik terechtkwam, was van alles mis. Ik was blij toen ik drie jaar geleden hier bij Lambregts kon beginnen met zeecontainers rijden.”

Badend in het zweet Ane vertelt dat het halen van haar rijbewijs geen fluitje van een cent was. “Toen ik begon met lessen, kreeg ik het te kwaad. Ik werd badend in het zweet wakker. Had nachtmerries. Ik droomde dat ik op houten klosjes liep en niet bij de pedalen in de wagen kon. De volgende morgen ben ik eerst met Ronald meegegaan naar zijn vrachtwagen. Ik wilde zien of ik wel echt zou kunnen rijden. Want anders heeft een rijbewijs halen ook geen zin.” Ronald: “Ane is klein, maar 1 meter en 56. Ik ben zelf 1 meter 79.” Ane: “We laten elkaar behoorlijk vrij. In het weekend gaan we samen uit. Of lekker relaxen. En we hebben allebei een eigen hobby. Ik heb een paard. Dat staat in een pension op een paar minuten afstand van onze woning.” Ronald: “Ik heb twee oldtimers.”

Steeds meer vrouwen Ane en Ronald zien steeds meer vrouwen achter het stuur. Ane heeft vier vrouwelijke collega’s. Als vrouw in het transport ervaar je vooren nadelen, vertelt zij: “Ik word sneller geholpen als iets niet lukt. Bijvoorbeeld als mijn deuren vastzitten of heel moeilijk dichtgaan.” Ronald: “Mij laten ze gewoon aankloten als ik een probleem heb.” Ane: “Wel moet je als vrouw goed op je strepen staan en je bekkie bij

je hebben. Soms is het wel eens vervelend. Halen ze me in en gaan in dezelfde snelheid naast me rijden. Dat is dan best wel irritant.”

Geen kinderen Hoe zij hun toekomst samen zien? Ane: “Geen kinderen. Dat is niets voor ons, ook al vind ik het hartstikke leuk om mijn neefjes en nichtjes op bezoek te krijgen.” Ronald: “Als zij ze niet wil, hoeft het voor mij ook niet.” Samen een bedrijf beginnen dan? Dat is wel een droom. Ronald: “Zo ver zijn we nog lang niet. Want die wagens vragen een flinke investering. Maar dit is wel het werk wat ik wil blijven doen. Ik ga elke morgen met plezier aan de slag. BTB is een goed bedrijf. Het werk is divers. Ze zijn lekker flexibel. De planning probeert mij heel de week weg te plannen. Maar als ik een avondje lekker thuis wil zijn, kan dat ook gewoon.” Ane is net zo content met haar werkgever: “Lambregts is een leuk familiebedrijf en ook heel flexibel. Het is een bedrijf dat niet alleen neemt en niks teruggeeft, zoals bij sommige wel het geval is.”

TON 92 10-20 • p 7

CORONA

ONZEKERHEID BLIJFT TROEF Met de r in de maand grijpt corona weer om zich heen. Er is sprake van een tweede golf. Aan het begin van de eerste, een half jaar geleden, peilde TON de mening van een aantal mensen in transport en logistiek. Hoe is het ze sindsdien vergaan en hoe kijken ze tegen de nabije toekomst aan? Een rondgang, begin oktober, als de onzekerheid weer toeneemt.

TON 92 10-20 • p 8

NÚ MENSEN WERVEN Willem Dijkhuizen • 61 jaar • woont in Zaandijk • is bestuurder transport & logistiek bij FNV.

IN QUARANTAINE Jerry van Kempen • 49 jaar • woont in Amstelveen • is vrachtwagenchauffeur bij Rutges Cargo • rijdt door heel Europa • vervoert onder andere medicijnen en machines. Jerry zit in quarantaine als TON hem spreekt. Zijn schoonmoeder, die in een verzorgingshuis woont, heeft corona. “We zijn er laatst nog geweest, vandaar die quarantaine. Met mijn schoonmoeder gaat het goed.” Jerry voelt zich kiplekker en heeft geen klachten, maar hij wil het zeker weten. “Morgen word ik getest. Ik wil niemand besmetten als ik dadelijk weer aan het werk ga.” Als internationaal chauffeur komt Jerry in heel Europa. Elk land heeft weer andere regels, net zoals elk bedrijf. “Bij het ene moet je een mondkapje op en bij het andere meten ze je temperatuur. Sommige chauffeurs vinden dat een inbreuk op hun privacy. Ik heb er geen moeite mee. Zo weet ik ook direct dat ik geen koorts heb. De regels zijn er niet voor niets.” Het virus is nog lang niet weg. Jerry verwacht dat het de komende maanden zwaarder zal worden, vooral op economisch gebied. “Wat gaat er gebeuren als de overheidssteun wegvalt? Het is wel deprimerend, vooral als je veel op sociale media zit. Wat en wie moet je geloven? Er komt zoveel onzin voorbij. Ik hou mij aan de richtlijnen en meer kan ik niet doen.” Jerry laat weten dat hij negatief is getest. Hij zit dus alweer achter het stuur.

“We zijn natuurlijk niet blind voor de problemen waarmee veel bedrijven in de bedrijfstak worstelen. Daarom hebben we met de werkgeversorganisaties afgesproken om de bestaande cao een jaar te verlengen. En dus op dit moment niet te praten over aanpassingen in de arbeidsvoorwaarden. We denken samen met de werkgevers over de invulling van de NOW 3-regeling. Die is verlengd tot 1 juli 2021 en bedoeld om werkgelegenheid te behouden. Intussen blijkt uit verschillende onderzoeken dat er in 2021 alweer een tekort is aan werknemers in transport en logistiek. Daarom moeten we ons niet alleen richten op het behouden van mensen voor de sector, maar mogelijk zelfs gaan werven. Ik kan me voorstellen dat werknemers die nu niet meer aan de slag komen in bijvoorbeeld de horeca, een mooie plek kunnen vinden in onze bedrijfstak. Daarin moeten we investeren. De gelden uit SOOB, het opleidings- en ontwikkelingsfonds, moeten dus die kant uit.”

ONDUIDELIJKE REGELS Ed van Klink • 48 jaar • woont in Alphen aan den Rijn • werkt bij Duivenvoorde Transport in Zoeterwoude • rijdt vooral voor Hoogvliet supermarkten. De gekte in de winkeldistributie is allang voorbij. Volgens Ed is het nu niet veel drukker dan vóór de eerste piek. Wel ziet hij op de snelweg dat er nog altijd minder verkeer is. “Mensen en bedrijven hebben de voordelen van thuiswerken ontdekt. Dat is een goede ontwikkeling. Minder kosten en minder CO2-uitstoot.”

TON 92 10-20 • p 9

Nog steeds houdt Ed rekening met de richtlijnen van het RIVM, maar hij gaat er relaxter mee om. “In het begin zette ik de rolcontainers op de laadklep en haalde het winkelpersoneel ze er af. Nu help ik gewoon weer mee. Dat vind ik fijner. We houden wel voldoende afstand. Handen schudden mis ik wel. Een boks of een elleboog kan dat niet vervangen." Ed heeft moeite met de onduidelijke regels. Wat mag wel en wat mag niet? “Ik heb een BBL’er onder mijn hoede. Hij rijdt af en toe met me mee. In de cabine kunnen we geen anderhalve meter afstand houden. Ben ik dan strafbaar? Moet ik dan een mondkapje op? Ik weet het niet. Voor je het weet, heb je een strafblad.” Voor een tweede golf is Ed niet bang. “Hou je gewoon aan de maatregelen. En bij ons op de zaak hebben we voor drie ziekenhuizen een voorraad beschermingsmateriaal liggen. De loods ligt tot aan het dak vol.”

BONUS VAN 1000 EURO Tjitze van Rijssel • is 63 jaar • woont in Hoorn • is bestuurder transport en logistiek bij CNV Vakmensen en parttime chauffeur. “Ik denk dat we de crisis tot nu toe vrij goed zijn doorgekomen. In de eerste fase kwamen er wel delen van de bedrijfstak echt in de problemen. Denk aan de evenementenbranche, bloemen- en plantentransport en de belevering van de horeca. Het grote probleem gaat, vrees ik, nog komen. Er zullen mensen ontslagen worden. We moeten ons afvragen hoe we die mensen dan toch aan de sector kunnen binden. Want zodra de economie aantrekt, zijn ze weer broodnodig. We hebben met de werkgevers plannen gemaakt om medewerkers vast te houden. En we hebben het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid gevraagd daar financieel aan bij te dragen. Dat moet kunnen van al die miljarden die worden uitgegeven. Vanuit het SOOB-fonds hebben we rijopleidingen van instromers gesubsidieerd. Het is een enorme kapitaalvernietiging als we die mensen niet voor de sector behouden. Overigens vind ik dat veel chauffeurs, net als personeel in de gezondheidszorg, duizend euro extra zouden moeten krijgen. Zij horen ook tot een cruciale sector. Zij moesten ook met gevaar voor hun gezondheid in oranje en rode gebieden hun werk doen, zoals supermarkten beleveren.”

HET OUDE NORMAAL Noël van Dijk • 30 jaar • woont in Houten • werkt als verhuizer bij Mondial Movers. Het is druk bij Mondial Movers. Noël is elke dag hard aan het werk. Afstand houden speelt daarbij een rol. Onder collega’s is dat soms lastig, want je zit samen in de auto en bent samen aan het sjouwen. “Ik werk met vaste collega’s. Als iemand grieperig is, dan blijft hij thuis. Bij klanten houden we ons helemaal aan de anderhalve meter. Een klant zal niet zo snel zeggen dat-ie zich niet lekker voelt.” Vóór corona zat Noël elk weekend in het café. Nu de horeca weer open is, gaat hij af en toe naar de kroeg. “Maar het is er niet gezelliger op geworden. Er zijn minder mensen en je moet op je plek blijven zitten.” Noël is wel een beetje corona-moe. “Ik sta er dubbel in. Een vriendin van mij heeft MS en haar weerstand is aangetast. Ik wil haar blijven zien, daarom neem ik geen extra risico’s en zit ik minder in de kroeg. Maar als er een vaccin komt, dan neem ik het niet. De griepprik haal ik ook niet. Terwijl ik elk jaar een uitnodiging krijg, omdat er hartfalen in mijn familie voorkomt. Je weet nooit wat er in zo’n vaccin zit en wat de effecten op lange termijn zijn. Dat wisten ze vroeger van asbest ook niet. Ondertussen verlang ik erg naar het oude normaal. Dat we elkaar gewoon weer kunnen knuffelen. Hoe eerder hoe beter!”

TON 92 10-20 • p 11

MAATREGELEN MOE Alice Ermes • 49 jaar • woont in Rijsenhout • is nachtchauffeur bij Jan de Rijk Logistics in Aalsmeer, ze werkt 5 nachten per week. Dochter Siarl (7) is ziek thuis. Dat betekent voor Alice dat ze geen tijd heeft om overdag nog een paar uur te slapen. Om vier uur ’s middags begint haar nachtdienst. Vóór corona begon ze altijd om half zeven, maar er is een aantal collega’s door ziekte uitgevallen. “De laatste drie weken is het weer heel erg druk. De nachtplanners weten niet hoe ze de gaten moeten vullen. Ik ben al een half jaar moe, heel erg moe door slaaptekort. Maar ik ben blij dat ik werk heb.” Alice baalt ervan dat er in de loodsen nog steeds minder mensen werken dan voorheen. “Laatst moest ik zeven uur wachten voordat mijn wagen geladen was. Je mag dan niet in je auto blijven zitten. Het kost mij heel erg veel MB’s, want wat moet je anders dan op je telefoon zitten internetten?” Veel zal er de komende maanden niet veranderen, denkt Alice. Intussen is ze de corona-maatregelen wel een beetje zat. “Het spontane is er helemaal af. Als we bijvoorbeeld naar de Efteling willen, moeten we eerst op de website kijken en een tijdslot kiezen.” Gebruikt ze mondkapjes? “Ik heb een wasbare in de auto liggen. Bij sommige bedrijven moet ik die op. Vreselijk, want ik draag een bril en die beslaat steeds.”

WERK EN INKOMEN BEHOUDEN Elisabeth Post • 54 jaar • woont in Hilversum • is bestuursvoorzitter van Transport en Logistiek Nederland (TLN). “In de eerste weken van de lockdown was het effect van de coronacrisis op de transportsector groot. Deelmarkten als het autovervoer, de horecabevoor-

rading en het evenemententransport stonden nagenoeg stil. Andere sectoren deden het juist weer goed, zoals de supermarktdistributie en de pakketbezorging. In totaal leed het weggoederenvervoer in het tweede kwartaal een historisch omzetverlies van 9,3 procent. Hoewel tot nu toe veel faillissementen dankzij overheidssteun uitblijven, is het vooruitzicht somber. De onzekere tijd waarin we al maanden verkeren, lijkt voort te duren met de komst van de tweede golf coronabesmettingen. Een nieuwe lockdown zal opnieuw een klap voor veel transportbedrijven betekenen. Daarnaast is het consumenten- en producentenvertrouwen nu al ongekend laag. Als dat doorzet, zullen consumenten de hand op de knip houden en bedrijven investeringen blijven uitstellen. Dan dreigt de recessie langer grip op de economie te houden. Omdat onze sector extreem gevoelig is voor economische schommelingen, heeft dat direct gevolgen voor veel transportbedrijven.”

BOERENVERSTAND GEBRUIKEN René Nieuwenhuis • 42 jaar • woont in Veendam • is kraanmachinist/ chauffeur bij Freddy Pertien Hoogwerker-Kraanverhuur bedrijf in Slochteren. René en zijn vriendin zijn voor een weekje neergestreken in Bloemendaal aan Zee. René was wel toe aan vakantie. “We hadden de meivakantie al geskipt in verband met corona en verheugden ons op twee weken Ibiza. Maar toen werd het daar code oranje. En dan ga je niet. Gelukkig heb ik een handige vrouw, die snel wat wist te regelen in Nederland.” Op zijn werk is het weer druk. “In het begin van de lockdown was het even wat rustiger, maar daarna trok het snel aan. Laatst hadden we een klus, met zo’n vierhonderd man op de bouwplaats. Iedereen had een helm met scherm op. Ook liepen er controleurs rond, die er op toezagen dat we niet op een kluitje stonden en de maatregelen naleefden."

TON 92 10-20 • p 12

René heeft lymfeklierkanker gehad. Toch is hij niet bang om besmet te raken. “Ik gedraag mij er niet anders om, maar ik zoek het ook niet op. Als angst tussen je oren gaat zitten, dan is het foute boel. Daarom volg ik niet meer al het corona-nieuws. Ik kijk het Journaal en dat is meer dan genoeg. Je moet gewoon je boerenverstand gebruiken en je niet gek laten maken.”

HET BLIJFT ZORGELIJK Lion Verhagen • 54 jaar • woont in Kaatsheuvel • is directeur van de VVT, de Vereniging Verticaal Transport. “We hebben een hectische tijd achter de rug. Uit een enquête onder onze leden. blijkt dat 32 procent van de bedrijven te maken heeft gehad met medewerkers die zich ziek meldden. Omdat ze corona hadden of positief getest werden. Ik schat dat de omzet in de verhuur van mobiele kranen tussen de 10 en 20 procent is gedaald. Bij één op de drie bedrijven is dat meer dan 20 procent. Overuren worden er steeds minder gemaakt, de vacatures zijn opgedroogd. Dat is vervelend, want het gaat ten koste van investeringen. Prinsjesdag gaf een beetje hoop. Er wordt geïnvesteerd in woningbouw. Maar wij hebben ook nog steeds last van het stikstofprobleem. Dus het blijft zeer zorgelijk en onzeker. Stel dat de petrochemie afkalft en er komen meer windmolens. Dan ligt daar voor onze bedrijven een kans. Behalve als die windmolens op zee worden gebouwd. Want dat is weer heel specifiek werk, waarop de meeste van onze ondernemingen niet zijn ingericht. We zijn kortom een sector die afhankelijk is van anderen. We moeten afwachten wat anderen doen."”

NOG LANG BEPERKINGEN Martijn Groot • 48 jaar • woont in Breda • is distributiechauffeur bij Peter Appel Transport, rijdt voor Spar Martijn heeft geluk gehad met zijn vakantie naar Slowakije. Elf dagen vóór zijn vertrek kreeg het land pas code geel en gingen de

grenzen open. “Het was spannend, want voor Slowakije gold heel lang code oranje. We zaten op een boerderijcamping en hebben een fantastische vakantie gehad. Haast geen toerist te bekennen. En van mijn baas had ik de toezegging dat ik doorbetaald zou worden als ik in quarantaine moest, mocht het land tijdens mijn vakantie code oranje krijgen. Gelukkig was dat niet nodig.” Tijdens zijn vakantie viel het Martijn op hoe relaxed inwoners van Slowakije omgaan met de coronamaatregelen. “Niemand doet moeilijk over het dragen van een mondkapje bij het boodschappen doen. Of over het volgen van de looprichting. Ze zijn gewend om te luisteren naar de overheid. Hier in Nederland zijn we eigenwijs en egoïstisch. Maar ik vind dat we ons aan de regels moeten houden.” Op zijn werk is het als vanouds. Martijn heeft weer vijf tot acht winkels per rit. Bang voor een tweede golf is hij niet. “Dat er nu meer besmettingen zijn dan voorheen, komt doordat ze meer testen. En hoe erg en verdrietig het ook is: mensen gaan nu eenmaal dood. Ik verwacht wel dat we nog lang aan de beperkende regels vastzitten. Dit virus blijft nog wel één á twee jaar door sudderen.”

TON 92 10-20 • p 13

INSTROOM LEERLING-WERKNEMERS

Thom gaat voor

internationaal Het beroepsgoederenvervoer ‘vergrijst’. Op elke vier medewerkers is er eentje ouder dan 55 jaar. De bedrijfstak ‘vergroent’ ook: het aantal mensen jonger dan 25 neemt toe. Maar veel minder dan nodig is om de ouderen te vervangen. Dus enthousiaste leerlingen zoals Thom Bongaerts zijn meer dan welkom. Thom vertelt waarom hij zijn vader achterna gaat.

TON 92 10-20 • p 14

HOEZO CHAUFFEUR? “Vanaf dat ik één jaar was, ging ik altijd met mijn vader mee. Hij reed toen voor John Corneth Int. Transport, groente en fruit. Wat ik tijdens die ritten deed? Uit het raam kijken, naar de omgeving en naar andere vrachtwagens. Mijn vader vertelde dan over de plekken waar we voorbij reden. Zo kwam ik als jongetje al in Engeland, en in Italië, Duitsland, Oostenrijk. Waar het bij klanten mocht, ging ik mee naar binnen. Ik vond het geweldig. Dus ik wist eigenlijk al jong heel

Thom Bongaerts 17 jaar • woont in Neer • volgt sinds september 2020 de chauffeursopleiding • leerwerkt bij John Corneth Int. Transport in Baarlo

zeker dat ik chauffeur wilde worden. Mijn opa is het trouwens ook, net als twee ooms. Of het in de familie zit, weet ik niet. Want mijn broertje Rick en zusje Sanne zijn niet echt van het transport. Rick zie ik wel een eigen friettent beginnen. Als we thuis frietjes eten, wil hij ze altijd maken. En dat kan hij goed!”

DE LEERWERKPLEK “Ik heb vmbo gedaan op Sint Ursula in Heythuysen. In september ben ik begonnen met de opleiding Chauffeur Wegvervoer

bij Het Gilde in Venlo. Elke woensdag ga ik naar school, de rest van de week werk ik in de praktijk. Als je een BBL-opleiding in transport en logistiek gaat doen, kom je met Sectorinstituut Transport en Logistiek in contact. Dan krijg je een contactpersoon, die je op weg helpt. Bij mij is dat Sanne Thijssen. Deze stageplek heb ik zelf gevonden. Eerst zocht ik het dichter bij huis, bij bierbrouwerij Lindeboom in Neer. Daar zou ik alles kunnen doen: in het magazijn werken, maar ook als bijrijder mee op de vrachtwagen. Vanwege

TON 92 10-20 • p 15

corona durfden ze niemand aan te nemen. Toen ben ik bij Corneth gaan vragen. Ik kende het bedrijf natuurlijk, omdat mijn vader vroeger voor ze gereden heeft. Hij vertelde me ook vaker over hoe ze hier het werk doen.”

OP GESPREK “In de zomer heb ik een gesprek gehad met directeur John. Of ik zenuwachtig was? Nee, dat ben ik sowieso niet zo snel. Als ik voor mezelf weet dat ik me goed heb voorbereid, ben ik niet gespannen. Het gesprek was vooral kennismaken met elkaar. En ik kreeg uitleg over het bedrijf. Toen we klaar waren, zei John meteen dat ik kon beginnen. Dat heb ik aan Sanne gemaild, die ook nog op gesprek is geweest. Je bent als BBL’er namelijk in dienst bij het sectorinstituut, dus dat regelt een en ander met je leerbedrijf. Twee weken na het gesprek, midden in de zomervakantie, ben ik begonnen.”

Thom krijgt in het magazijn instructie van zijn praktijkopleider Jos Heger (38)

AAN HET WERK “Ik zit heel veel op de pompwagen. En ik heb mijn heftruckcertificaat gehaald, zodat ik ook op de heftruck mag. Op dit moment

is mijn werk vooral laden en lossen van vrachtwagens. En ook wel crossdocken. Dat is als je twee auto’s aan dock zet en dan van de ene op de ander overlaadt.

TON 92 10-20 • p 16

’s Ochtends, als het niet zo druk is met laden en lossen, hebben we een lijst van kleine klusjes die we kunnen doen. Europallets stapelen, bijvoorbeeld, of de hal vegen. Mijn praktijkopleider Jos zit op kantoor. Hij komt wel vaker in het magazijn om te kijken of het goed gaat.”

DE TOEKOMST “Ik ben begonnen met de theorie voor het B-rijbewijs. Als ik dat gehaald heb, kan ik met rijlessen beginnen: 32 uur verdeeld over 8 verschillende dagen. Gaat dat goed, dan kan ik dit jaar nog mijn B te halen. En als ik dan achttien ben, ga ik bezig voor C. Welk soort transport ik in de toekomst zal doen, weet ik nog niet. Maar wel dat ik internationaal wil rijden. Net als vroeger, toen ik naast mijn vader zat. Hij is best wel trots dat ik vrachtwagenchauffeur ga worden. Vier jaar geleden is hij ziek geworden en daarna afgekeurd. Ik denk dat hij stiekem hoopt dat hij later met mij mee kan.”

M et subsidie Omdat de bedrijfstak instroom van jonge mensen zo belangrijk vindt, is er stevige subsidie. Wie via Sectorinstituut Transport en Logistiek een lerenwerken-traject doet, krijgt tot 90 procent korting op de rijopleiding. De resterende kosten verdien je als leerling zelf terug via het StudiePlan. Deze subsidie komt uit het SOOB-fonds. Meer weten? Kijk op

stlwerkt.nl/lerenwerken

TON 92 10-20 • p 17

CAO-VRAAG

Code 95 en corona Heb je door de coronamaatregelen je nascholing niet kunnen volgen? En zit je daardoor nu met een verlopen Code 95? Geen paniek, want de regels zijn tijdelijk versoepeld. Lees hier hoe dat zit. Wat is ook alweer Code 95? Vrachtwagenchauffeurs die hun rijbewijs voor hun beroep gebruiken, moeten een bewijs van vakbekwaamheid hebben. Daarvoor moeten zij een ‘basiskwalificatie’ halen. Als teken van vakbekwaamheid krijgen beroepschauffeurs dan Code 95 op hun rijbewijs. Om die code te behouden, moet je elke vijf jaar tenminste 35 uur nascholing volgen. Sommige chauffeurs hebben door corona niet al die uren kunnen volmaken. En zitten dus met een verlopen Code 95. Langer geldig De oplossing voor dit probleem: Code 95 blijft negen maanden langer geldig. Tenminste: aIs je Code 95 is vervallen (of vervalt) tussen 1 februari 2020 en 30 november 2020. Daarbij geldt als ‘vertrekpunt’ de einddatum van Code 95 op je rijbewijs. Vanaf die datum mag je dus nog negen maanden met een verlopen Code 95 doorrijden. (Let op: dit uitstel geldt niet voor chauffeurs die geboren zijn vóór 1 juli 1955 en nog rijden met een vrijstelling voor Code 95.)

Nog in opleiding? Voor nieuwe chauffeurs, die in opleiding zijn voor de basiskwalificatie, ligt het anders. Als de opleiding is uitgesteld vanwege corona, beschik je nog niet over een bewijs van vakbekwaamheid. Je mag dan niet alvast zonder Code 95 gaan rijden. Ook cursussen langer geldig De geldigheid van cursussen die je voor je nascholing gevolgd hebt, wordt ook verlengd. Zo kunnen cursussen uit het begin van je ‘nascholingscyclus’ van vijf jaar blijven meetellen voor het behoud van je Code 95. In onderstaand schema zie je welke termijnen dan gelden.

Cursus gevolgd tussen:

Telt mee tot en met:

1 februari 2015 tot en met 15 maart 2015

31 oktober 2020

16 maart 2015 tot en met 30 april 2015

30 november 2020

1 mei 2015 tot en met 30 juni 2015

31 januari 2021

1 juli 2015 tot en met 31 augustus 2015

31 maart 2021

1 september 2015 tot en met 31 oktober 2015

31 mei 2021

1 november 2015 tot en met 30 november 2015

31 juli 2021

Heb je vragen over (cao-)regels? Neem dan contact op met Stichting VNB via het gratis telefoonnummer 0800-0225022 (bereikbaar op werkdagen) of via transport@fnv.nl. Je kunt voor meer informatie ook kijken op caonaleving.nl

Rectificatie jeugdlonen In TON 91 stond de cao-vraag “Wat verdien je als jongere?”. Uitgelegd werd wat je loon moet zijn als je in het bezit bent van een geldig getuigschrift voor het besturen van een vrachtauto of het wettelijk verplichte TCVT-certificaat van vakbekwaamheid voor het bedienen van een mobiele kraan. In een tabel kon je zien wat je dient te krijgen bij een bepaalde leeftijd en een bepaalde loonschaal. Helaas zijn hierbij de loonschalen A en B ook opgenomen. Waarom helaas? Omdat je, als je in het bezit bent van één van deze diploma’s (en deze ook daadwerkelijk moet gebruiken in je werk), je altijd minimaal moet zijn ingeschaald in loonschaal C. De loonschalen A en B in deze tabel kun je dus vergeten.

TON 92 10-20 • p 18

PENSIOENVRAGEN

Wat brengt de

TON 92 10-20 • p 19

toekomst? Voor een dertiger lijkt pensioen nog heel ver weg. Toch denkt vrachtwagenchauffeur Frans Claeys (37) af en toe aan hoe het straks zal zijn. Zoals het nu staat, krijgt hij op zijn 69ste AOW. En hoe zit het tegen die tijd met zijn pensioen? Frans gaat via het beeldscherm in gesprek met pensioenconsulent Michael Bührs. Geen somberaar Je zou Frans Claeys een denker kunnen noemen. Iemand die de dingen graag overpeinst. Maar een somberaar is hij zeker niet. Hij geniet van het leven. Leuk eigen huisje met tuin in het dorp waar hij geboren en getogen is. Op steenworp afstand van zijn ouders en zijn zus, en pal naast het pittoreske eetcafé Hofzicht. Frans Claeys • 37 jaar • woont in IJzendijke, Zeeuws-Vlaanderen • is chauffeur bij Indaver Nederland in Hoek, inzamelings- en verwerkingsbedrijf van chemisch afval • is single • gaat met pensioen op: onbekend • krijgt AOW (zoals het er nu voorstaat): in 2052

Frans heeft grote passies. Zijn werk bijvoorbeeld. Met de paplepel ingegoten, zegt hij. “Mijn vader was chauffeur en twee van mijn ooms ook. Eigenlijk wist ik al vanaf mijn twaalfde dat ik ook chauffeur zou worden.” Vitrinekasten vol schaalmodellen van vrachtauto’s zijn de stille getuigen van zijn liefde voor het vak. En dan is er de sport. “Oók al met de paplepel ingegoten.” Vooral voetbal – of beter gezegd Feijenoord – en wielrennen. Zelf fietst hij ook graag; in 2014 nog de Alpe d’HuZes. Nu traint hij wat minder vaak. “Het is nogal druk geworden, omdat door corona iederéén is gaan fietsen. Tegenwoordig wandel ik veel met mijn moeder. En ik ben ook gaan puzzelen, zo’n heel grote van 1500 stukjes, om de gedachten te verzetten.”

TON 92 10-20 • p 20

Langer werken En dat kan weleens nodig zijn, even het hoofd leegmaken. Hij is nu eenmaal een denker. En ook een prater. “Ik hou van discussiëren”, zegt Frans. Liefst over politieke zaken. De Europese Unie bijvoorbeeld, waar échte eenheid soms ver te zoeken is. “Kijk naar de AOW-leeftijd. Het klopt toch niet dat wij in Nederland veel langer moeten werken dan in landen als Frankrijk en Spanje?” Het is een van de vragen waarop hij graag eens antwoord krijgt van iemand die er verstand van heeft. En zo komt hij in gesprek met Michael Bührs, consulent van Pensioenfonds Vervoer. Michael zit thuis in Noord-Holland, maar hij loodst Frans via het laptopscherm langs al zijn vragen. Die over Europa bijvoorbeeld. Michael snapt wat Frans bedoelt. “Het voelt natuurlijk heel ongemakkelijk. Je weet dat jij pas voor het eerst AOW krijgt rond je 69ste. En dan lees je dat ze dat ergens anders al jaren eerder krijgen. Maar kijk Frans, de vraag is natuurlijk wél: hoe lang is dat haalbaar voor die landen? We hebben in Italië en Griekenland gezien dat het mis kan gaan.” Frans: “Ja, economieën die instortten, banken die omvielen.” Michael: “Precies. Hier proberen we dat met z’n allen te voorkomen.”

Twee pijlers Michael legt uit dat het financiële beleid voor ouderen bestaat uit twee verschillende pijlers. De eerste is de Algemene Ouderdomswet. Die zorgt ervoor dat iedere oudere Nederlander recht heeft op een eigen AOW-uitkering. De tweede is het pensioen dat mensen via hun werkgever opbouwen. Michael: “Die twee pijlers tezamen zorgen straks voor een inkomen als je stopt met werken. Aan de ene kant dus de AOW en aan de andere kant je pensioen. Voor dat pensioen bouw je zelf een potje op. Maar bij de AOW gaat het heel anders. En dat verschil is belangrijk.” Frans: “De AOW is een collectieve voorziening.” Michael: “Precies. Wie nú werkt, betaalt de uitkeringen voor de mensen die nú de AOW krijgen. Als jij 69 bent, moet jouw uitkering dus worden opgebracht door de mensen die dán werken. En dat systeem gaat scheeflopen. Want door de vergrijzing krijgen we meer ouderen, die een uitkering nodig hebben. Terwijl er dan mínder jongere werkenden zijn om die uitkeringen op te brengen.”

Langer leven En daar komt nog iets bij, zegt Michael. “Mensen leven gemiddeld steeds langer. Daardoor hebben ze ook veel langer een uitkering nodig. Toen de gemiddelde Nederlander ongeveer 78 jaar werd, waren we als land aan AOW-uitkeringen natuurlijk veel minder kwijt dan nu.” Michael pakt er een schema bij en toont dat via het beeldscherm aan Frans. “Hier zie je de cijfers van het beroepsgoederenvervoer. De verwachting is dat een chauffeur die nu 40 is, uiteindelijk gemiddeld 86 jaar wordt. En natuurlijk moet die later óók op een uitkering kunnen rekenen – vanaf de dag dat hij voor het eerst AOW krijgt tot aan zijn dood.” Frans: “Het zijn dus die twee dingen samen - de vergrijzing en dat we ouder worden dan vroeger – dat de AOW-leeftijd omhoog moet?” Michael: “Dát is wat de Nederlandse overheid nu netjes probeert te regelen.” Frans: “In de hoop dat het hier niet misgaat zoals in Griekenland of Italië.” Michael: “Precies. Je kunt niet ongestraft vasthouden aan een leeftijd van 65 jaar. De werkenden betalen immers voor de niet-werkenden. De verhouding tussen die twee groepen moet dus in evenwicht blijven.”

10.000 euro “Gelukkig hebben veel Nederlanders náást recht op AOW ook zelf een pensioen opgebouwd”, gaat Michael verder. “Weet jij eigenlijk hoeveel jij opbouwt, Frans?” Michael heeft Frans zijn papieren er al bij gepakt. Op de laptop in IJzendijke is te zien dat er elk jaar zo’n 10.000 euro naar zijn pensioenpot bij Pensioenfonds Vervoer gaat. “Als je op deze manier doorgaat, dan komt er de komende dertig jaar dus elke keer weer 10.000 euro bij. Dat is veel hoor. Daarvan betaal je zelf zo’n 3.300 euro. Je werkgever legt daar dan ruim 6.600 euro bij. Elk jaar weer.” Frans: “Ik wist wel dat mijn werkgever meebetaalde, maar zó veel? Nee, dat heb ik me nooit gerealiseerd.” Michael: “En dan is er de overheid. Die betaalt ook mee. Door minder belasting te heffen op dat deel van je salaris dat bestemd is voor je pensioen.”

TON 92 10-20 • p 21

Belastingtarieven Frans wil weten hoe dat precies werkt. Michael legt uit: “Stel dat die 3.300 euro niet naar je pensioen ging, maar dat je die gewoon bij je salaris kreeg uitbetaald. Dan zou je er 37 procent belasting over betalen. Maar nu gaat die 3.300 naar je pensioenpot. Je betaalt er pas belasting over wanneer je gepensioneerd bent. En dán is de belasting nog maar 19 procent in plaats van 37 procent. Dat scheelt nogal wat.” Zo komen ze te spreken over het ‘pensioeninkomen’. Michael: “Heb je enig idee hoeveel pensioen je later krijgt?” Frans: “Wel zo ongeveer, denk ik. Ik verwacht aan AOW en pensioen bij elkaar zo’n 1.600 euro netto per maand.” Michael tovert een nieuw overzicht op het beeldscherm. “Kijk je even mee? Als je doorwerkt tot je 67ste, heb je daarna een totaalinkomen van 2.700 euro netto per maand. Fors meer dan je dacht!”

Bedragen en leeftijden Frans is verbaasd over dat bedrag. Klinkt goed, vindt hij. “Prima zelfs. Maar tot aan m’n 67ste werken. Nog dertig jaar? Pfff.” Michael begint te lachen: “Kijk dan maar even naar deze kolom. Hier zie je het: zelfs als je al op je 62ste stopt, ontvang je nog altijd ruim 1.900 euro netto per maand, en dan vanaf je 67ste 2.200 euro netto – zo lang je leeft.” Frans: “De bedragen zijn goed. Maar de leeftijden... stel dat ik níet lang leef. Wat heb ik dan aan mijn pensioen? Ik heb het in mijn omgeving te vaak zien gebeuren. Dat iemand een ongeneeslijke ziekte krijgt en helemaal niet aan zijn pensioen toe komt.” Michael: “Dat maken wij als consulenten soms mee. Voor de betrokkenen natuurlijk een drama. Iemand die al heel jong overlijdt, heeft zelf – inderdaad – helemaal niets aan zijn pensioen. Maar … er is een ‘maar’: als er een partner is, dan krijgt die een nabestaandenpensioen. In de situatie dat je

TON 92 10-20 • p 22

alleenstaand bent, en ongeneeslijk ziek, zou je op een bepaalde leeftijd wel je pensioen kunnen laten ingaan. Het is in elk geval handig om in zo’n situatie contact met ons op te nemen.”

Eerder stoppen Dan heeft Frans eigenlijk nog maar één belangrijke vraag. “Het leven is om van te genieten, en je pensioen is bedoeld om daarbij te helpen. Stel nou dat het werken me op een gegeven moment te zwaar wordt. Kan ik dan eerder stoppen? Mijn vader kon er destijds uit op zijn 62ste en daar heeft hij geen dag spijt van gehad.” Michael begrijpt de achtergrond van de vraag. “Jij bent op je zestiende al begonnen, dan is het een héle rit tot je op je 69ste AOW gaat krijgen. Maar in de praktijk zie je toch vaak dat mensen er een jaar of twee à drie eerder mee kunnen ophouden. Dan is er genoeg pensioen opgebouwd om de tijd te overbruggen totdat ook de AOW-uitkering komt. Je gebruikt dan een deel van je pensioen om je inkomen aan te vullen tot je AOW krijgt.” Frans: “Als ik dan écht zo’n goed pensioen opbouw, dan zou ik er ook best nog éérder van willen genieten.” Michael: “Maar ook dát kan. Stel dat je vanaf je 55ste een dagje minder zou werken. Dan verdien je uiteraard minder salaris, maar dat kun je aanvullen. Er staat straks voor jou best een grote pensioenpot klaar. En dat is jouw geld. Dat kun je flexibel inzetten. Als je eraan toe bent om meer van het leven te gaan genieten, dan gebruik je gewoon een deel van je pensioen om het alvast wat rustiger aan te doen.” Frans: “Ik ga sowieso voorzichtig om met geld. Maar ik hou gewoon van zekerheid en ik weet graag waar ik aan toe ben. Daarom is dit ook zo’n nuttig gesprek. Ik begrijp nu dat ik me helemaal niet zoveel zorgen hoef te maken.”

Levensverwachting Hoe lang kun je genieten van je pensioen? Dat ligt eraan hoe oud je wordt - en op welke leeftijd je ervoor kiest om te stoppen met werken. In dit staatje zie je wat de gemiddelde levensverwachting is van mensen die werken in het beroepsgoederenvervoer: Leeftijd nu Levensverwachting 25 40 55 68 85

87,83 86,21 84,97 85,45 90,89

Waarom iemand die nu 25 is ouder wordt dan iemand van 55? Dat heeft te maken met de steeds betere medische zorg. Bron: Mercer

Pensioenconsulenten Heb je vragen over je pensioen? Maak een afspraak voor een gratis (video-)gesprek: Richard Dudink (regio Amsterdam, Rotterdam): 06 15 05 30 99 Michael Bührs (regio Utrecht en Weert): 06 53 93 04 12 Ben Kerkhof (regio Groningen en Deventer): 06 30 40 29 68

TON 92 10-20 • p 23

SPAAR POTJE Van de overheid ontvang je straks AOW. Daarnaast krijg je pensioen van Pensioenfonds Vervoer. Veel TON-lezers vullen hun pensioen nog aan, puttend uit andere bronnen. Dat blijkt uit het antwoord op de vraag:

25 NEE %

zeg % Dat ik niet.

HEB JE NOG ANDERE ‘SPAARPOTJES’ VOOR JE PENSIOEN? (MEER ANTWOORDEN MOGELIJK)

overwaarde % woning

% spaargeld

koopsom% polis(sen)

% iets anders

ls je in het beroepsgoederenvervoer werkt, bouw je pensioen op bij Pensioenfonds Vervoer. Dat is zekerheid voor later. TON vraagt elke twee jaar hoe de lezers over hun pensioen denken. Bijvoorbeeld op welke leeftijd ze met pensioen willen gaan - en of ze denken dat het dan ook kan. De resultaten van de pensioenpeiling 2020 vind je op de volgende pagina's. En hiernaast zie je dat driekwart van het TON-panel een extra appeltje voor de dorst heeft.

TON 92 10-20 • p 24

ZELF DOEN Bouw je een beter pensioen op, als je het helemaal zelf regelt? Iets minder dan de helft van het TON-panel denkt van wel.

IK ZOU EEN BETER PENSIOEN HEBBEN ALS IK HET ZELF REGEL.

ZELF BEPALEN

2020 …ik tegelijk met mijn AOW pensioen ga ontvangen

IK DENK DAT…

Je kunt zelf bepalen wanneer je jouw pensioen van Pensioenfonds Vervoer laat ingaan. Het hoeft dus niet op het moment dat je AOW krijgt. Nog niet iedereen weet dat.

NEE

…ik vanaf mijn 68ste pensioen ga ontvangen …ik zelf kan bepalen wanneer ik mijn pensioen laat ingaan

16 20 64

% % %

ZELF PLANNEN 50

NEE

NEE, JA , JA , al vaker maar ik ben het één keer wel van plan

Op de website van Pensioenfonds Vervoer kun je een 'pensioenplan' maken. Ook als je nog lang niet met pensioen gaat. Zo'n pensioenplan laat zien wat je kunt verwachten, bijvoorbeeld als je eerder wilt stoppen. TON wilde weten:

HEB JIJ AL EENS EEN PENSIOENPLAN GEMAAKT?

TON 92 10-20 • p 25

Ik verwacht weinig gevolgen. Het zijn onzekere tijden. Maakt COVID-19 de economie ziek? En wat betekent dat dan voor je pensioen? Zó antwoordde het TON-panel op de vraag:

HOE KIJK JIJ AAN TEGEN HET CORONAVIRUS EN JE PENSIOEN?

40 Ik ben bang dat mijn pensioen lager wordt.

% Ik heb daar nog niet over nagedacht.

WILLEN & DENKEN OP WELKE LEEFTIJD ZOU JE MET PENSIOEN WILLEN GAAN, LOS VAN OF HET FINANCIEEL MOGELIJK IS?

JAAR is de gemiddelde leeftijd waarop het TON-panel met pensioen WIL gaan. Dat is in twee jaar tijd bijna niet veranderd. In 2018 was de 'gewenste' leeftijd om met werken te stoppen 63,3 jaar.

TON WILDE OOK WETEN OP WELKE LEEFTIJD MENSEN DENKEN DAT HET FINANCIEEL MOGELIJK IS OM MET PENSIOEN TE GAAN.

JAAR is de gemiddelde leeftijd waarop het TON-panel met pensioen DENKT te kunnen gaan. In 2018 was die 'gedachte' gemiddelde leeftijd hoger, namelijk 66,3 jaar.

TON 92 10-20 • p 26

Het team van

Pultrum Rijssen

TON 92 10-20 • p 27

GROEPSPORTRET

Je moet het samen doen, in het werk. Dat gaat makkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. Als je een echt team vormt. TON maakt een groepsportret bij Pultrum.

TON 92 10-20 • p 28

Helemaal op mijn plek Kans om te groeien

“Ik heb 28 jaar bij Wessels in Vriezenveen en Almelo gewerkt. Twee jaar geleden ben ik hier begonnen. Ik had nooit gedacht dat ik me ergens anders nog zó op mijn plek zou voelen.”

Herwin Smelt (50) uit Wierden heeft de leiding in de opslaghal. Na de mavo, de mts en zijn chauffeursopleiding ging hij stukgoed rijden bij Wessels. Achttien jaar lang zat hij op de wagen, daarna werkte hij er tien jaar in het magazijn. “Die overstap ging vanzelf. Ik vond dat werk altijd al leuk. Als ik terugkwam met de wagen, bleef ik steeds even hangen in de hal om te helpen.” Toen Pultrum hem twee jaar geleden vroeg, moest Herwin wel even slikken. “Het is toch raar om na 28 jaar bij dezelfde werkgever ergens anders aan de slag te gaan. Maar na een paar gesprekken heb ik de stap gezet.” Herwin doet hetzelfde soort werk als bij Wessels, alleen is het bij Pultrum groter en nog beter georganiseerd. “Het is mooi om hier met al die collega’s te werken. Het zijn allemaal mensen die een stapje extra zetten.”

“In 1984 zochten de heren Pultrum iemand voor op de administratie. Ik begon met facturering en inkoop. Daarna heb ik op bijna alle afdelingen gewerkt. En zo de kans gekregen om door te groeien.” Gerdien Schuitert (55) uit Rijssen houdt zich inmiddels als HRM’er bezig met alles wat met personeel te maken heeft. Nieuwe mensen aannemen, scholing en ontwikkeling en functioneren. “Contact met mensen vind ik waardevol. En soms heb je gesprekken die inderdaad minder positief zijn. Maar ja, dat is voor niemand makkelijk.” Gerdien volgde op de meao de opleiding voor secretarieel werk. Bij Pultrum begon ze als fulltimer. “Toen 27 jaar geleden mijn eerste van twee kinderen werd geboren, was parttime werken nog geen normale zaak. Gelukkig belden ze na twee weken op en kon ik één middag in de week aan de slag. Dat is uiteindelijk uitgegroeid naar drie dagen.” Pultrum is volgens Gerdien een sociaal bedrijf, dat mensen aan zich bindt. “Ik zit hier dus ook al lang en ik zie me niet vertrekken. Ik krijg volop de kans om dingen ondernemen en me te ontwikkelen.”

TON 92 10-20 • p 29

Bedrijf laten draaien Cirkeltje rond maken “Het is mooi om elke dag het cirkeltje rond te maken. En dan probeer je het iedereen naar de zin te maken. Al lukt dat natuurlijk niet altijd.” Tom ter Avest (33) uit Rijssen is planner. Eigenlijk wilde hij van jongs af aan op de vrachtwagen. Hij volgde de mbo-4 opleiding Opslag en Vervoer. “Toen ik nog op school zat, ben ik hier begonnen met vrachtwagens wassen. En daarna op de heftruck. Tijdens mijn opleiding sprong ik af en toe al wat bij op kantoor. Ze vroegen of ik op de planning wilde komen werken. Dat leek me wel wat. Ik dacht: achter het stuur kan ik altijd nog. Intussen doe ik dit werk al dertien jaar en het verveelt me geen moment. Ik begin ’s morgens met ritten indelen. Je weet dat iedere chauffeur zijn eigen ding heeft. En ik ken ze allemaal.” Tom maakt nog wel eens zelf een rit, in de zomer, als het wat rustiger is. “Maar ik vind het wel prettig om elke avond thuis te zijn. We hebben twee kinderen, één en vier jaar oud. Mijn vrouw heeft onregelmatige werktijden. Dan is het fijn dat ik ook mijn rol kan spelen in het gezin.”

“Ik wilde altijd al vrachtwagenmonteur worden. Sleutelen aan grote motoren vind ik mooi. We doen alles: onderhoud, revisies, opbouwen. We zorgen dat het hele bedrijf blijft draaien.” Rutger Avesaat (23) uit Enter is een van de acht mensen in de werkplaats: vijf monteurs en twee stagiairs. Ook Rutger begon als leerling bij Pultrum. “Als vijftienjarige waste ik de auto’s en ging ik wat helpen in de werkplaats. Tijdens mijn opleiding tot technisch specialist bedrijfsauto’s op het ROC liep ik hier stage. Op een gegeven moment was die afgelopen. Toen vroeg ik wat de bedoeling was. ‘Oh, is je stage voorbij?’, zeiden ze. Diezelfde avond had ik een gesprekje en was het geregeld.” Rutger heeft zijn rijbewijzen. Wil hij zelf niet achter het stuur? “Af en toe breng ik wel een truck of trailer weg. Misschien dat ik later op de wagen beland. Maar nu ben ik op mijn plek in de werkplaats. We hebben bij Pultrum een leuk team monteurs. En het contact met de andere medewerkers gaat goed. De meesten kunnen het hier goed met elkaar vinden.”

TON 92 10-20 • p 30

Een kans is een kans “Acht jaar geleden vroegen ze of ik op de planning wilde werken. Waarom niet, dacht ik. Een kans is een kans. En als planner heb je ook vrijheid en de dingen in eigen hand.” Alessio Bearzatto (43) uit Rijssen wil als planner vooral “chauffeurs en klanten ontzorgen. En het is leuk om met veel verschillende mensen in contact te zijn.” Hij was lange tijd vrachtwagenchauffeur. Waarom hij dat beroep koos? “De vrijheid. Hoezo beperkingen? De vrijheid is wat je zelf neemt en voelt als chauffeur. Het is nog steeds een prachtig beroep.” In 1999 kwam hij bij Pultrum. “Ik heb de groei meegemaakt. ‘We doen alles. We willen alles. We kunnen alles.’ Met die instelling ging het. De eigenaren doen al die jaren hun best om zich te onderscheiden. En ze nemen goede mensen aan. Mensen die iets extra’s willen geven. Die Pultrums blauw bloed hebben.” Zelf heeft Alessio daarnaast ook Italiaans bloed. Zijn grootouders vertrokken uit Friuli en bleven onderweg naar Amerika in Overijssel hangen. Dit jaar is Alessio voor het eerst niet naar Italië op vakantie geweest, vanwege COVID-19. “Dat voelt wel vreemd, ja.”

Alle kanten op “Bij dit bedrijf kun je alle kanten op. Als je aangeeft dat je volgende week iets anders wilt, wordt dat geregeld. En we helpen elkaar altijd.” Hans Groenouwe (40) uit Markelo werkt sinds mei 2014 bij Pultrum. Hans begon zijn loopbaan op de graafmachine en shovel in het grondverzet, bij Hoftijzer in Lochem. “Daar ging ik vanaf de eerste dag dat ik mijn CE had direct op pad. Kippenmest vervoeren naar Oost-Duitsland.” Later werkte hij bij zijn schoonouders in de metaalrecycling, ook als parttimechauffeur. “Maar de vrachtwagen stond vaak stil. Daarom ben ik zes jaar geleden bij Pultrum begonnen. Mijn werk hier is prachtig. Laatst brachten we met drie auto’s gelamineerde leggers van dertig meter lang naar Hongarije. Maandagnacht vertrekken en donderdagochtend lossen.” In zijn vorige banen was Hans gewend ’s avonds thuis te zijn. Dat mocht niet te veel in het gedrang komen toen hij bij Pultrum ging werken. “Ik wil niet meer dan drie of vier dagen achter elkaar weg. Dat lukt vrij goed. Maar natuurlijk loopt het weleens anders. Je kunt niet in twee dagen op en neer naar Hongarije.”

Blauw bloed Met adel heeft het ‘blauwe bloed’ van Pultrum in Rijssen niets te maken. Blauw is de kleur van het familiebedrijf. Het zou door je aderen moeten stromen als je er werkt, zo vertellen de personeelsleden. Je doet vanzelfsprekend een stapje extra en voelt je verbonden aan het bedrijf. Bij Pultrum werken 150 mensen. Het wagenpark bestaat uit 78 voertuigen en omvat tautliners, LZV’s, kraanauto’s, diepladers en binnenladers. Het bedrijf werkt internationaal en is vooral sterk in exceptioneel transport en in bouwlogistiek. Pultrum heeft vestigingen in Rijssen, Gorinchem en het Duitse Bad Bentheim.

TON 92 10-20 • p 31

Zelf verantwoordelijk “Als je met een gewone vrachtwagen op een bouwplaats komt, bemoeien ze zich met wat je moet doen. Kom je met een kraanauto, dan laten ze je veel meer je eigen gang gaan. Daar word ik blij van.” Albert Baan (45) uit Rijssen volgde na de mavo een opleiding tot kraanmachinist. Hij begon bij een sloopbedrijf. Daar dacht hij zijn hele leven te blijven. “Ik was ervan overtuigd dat ze zelfs een nieuwe baan voor me zouden regelen als ze failliet zouden gaan.” Dat pakte anders uit toen het bedrijf, zes jaar geleden, over de kop ging. Maar geen nood: “De dag na mijn ontslag had ik een gesprek bij Pultrum en ik kon gelijk beginnen. Eerst heb ik een aantal maanden bij een betonfabriek gewerkt, waar Pultrum alle logistiek - ook de interne - verzorgt. Daarna kwam ik steeds meer op de truck, totdat ik drie jaar geleden mijn eigen kraanauto kreeg. Wat me aanspreekt in dit werk en bij dit bedrijf, is dat ze je verantwoordelijkheid geven. Toen ik hier twee jaar werkte, moest ik een machine van 5,80 meter breed verhuizen van Hattem naar Weert. Op een dieplader. Dat was wel een uitdaging. Maar de planner zei alleen maar: ‘Je kunt het’. En dat bleek. Het ging prima en was een geweldige ervaring.”

Werk is ook hobby Werk is ook hobby "Ik houd van zelfstandigheid. Dit werk is ook mijn hobby. Ik doe nu eindelijk wat ik echt wil." Sercan Cihan (27) is geboren en getogen in Almelo, maar vertrok voor de liefde en het werk een jaar geleden naar Rijssen. Bij Pultrum rijdt hij stukgoed. Als kind droomde Sercan van een leven als beroepsvoetballer. Tot zijn negentiende voetbalde hij heel serieus. Hij ging naar de sportklas van het vmbo. "Ik deed niet echt mijn best op school. Ik heb nog een beveiligersopleiding gedaan, en ICT detailhandel. Maar dat waren toch vooral dingen waarvan mensen vonden dat ik ze moest doen. Een jaar of zes geleden bedacht ik wat ik echt belangrijk vond. Toen heb ik me aangemeld voor de chauffeursopleiding op het ROC. Ik haalde mijn papieren bij Tielbeke in Lemelerveld." Bij Tielbeke werkte Sercan in de winkeldistributie. "Daar werd ik niet echt gelukkig van. Een oud-collega van me ging naar Pultrum en vertelde dat er nog een vacature was. Zo ben ik hier in 2018 begonnen en ik voel me helemaal op mijn plek."

TON 92 10-20 • p 32

PERSOONLIJK VERHAAL

Sporten.

Van

transport naar

sport?

Daar is Marius van den Bremer helemaal gek van. Het liefst was hij na de middelbare school naar de sportacademie gegaan. Dat kwam er niet van. Hij koos voor de vrachtwagen. Ook machtig mooi. Maar na twintig jaar begint het toch weer te kriebelen. Nu volgt hij een opleiding tot fitness-instructeur. Met subsidie van de sector.

TON 92 10-20 • p 33

Marius van den Bremer • 40 jaar • woont in Bunschoten • is buitenlandchauffeur bij Rodenburg Transport in Ter Aar • volgt een opleiding tot fitnesstrainer

Marius is net terug uit Toulouse, waar hij een kieptrailer ophaalde. Maandag vertrekt hij richting Denemarken. Voor zijn werkgever Rodenburg Transport rijdt hij door heel Europa, met als lading: caravans, campers, trucks, tractoren en landbouwmachines. Werk dat hem prima past. Marius noemt zichzelf een echte ‘buitenlandchauffeur’. En hij weet waarover hij het heeft. Want van de twintig jaar achter het stuur blijft hij de eerste tien jaar binnen Nederland. Hij combineert dat met zijn grote passie: sporten. “Ik voetbalde in de hoofdklasse, het hoogste niveau bij de amateurs. Maar het kwam steeds vaker voor dat ik trainingen moest afzeggen omdat ik in de file stond, of onderweg moest overnachten. Daar kreeg ik flinke stress van. Want ik doe iets voor de volle honderd procent of ik doe het niet. Toen heb ik gekozen voor een leukere baan als buitenlandchauffeur. En heb ik mijn topsportambities laten varen. Ik voetbalde nog wel in een vriendenteam. Maar daar was ‘de derde helft’ het belangrijkst. Dat merkte ik wel aan mijn gewicht.”

Marathon en triatlon Als Marius enkele jaren geleden zijn enkel breekt en moet revalideren, begint hij met kleine stukjes hardlopen. Zo hoopt hij de stijve enkel weer soepel te krijgen. Hij vindt het leuk en bouwt de rondjes steeds verder uit. Binnenkort loopt hij zijn

tweede marathon. Daarnaast doet hij mee aan triatlons. Dat betekent elke zaterdagochtend training op de racefiets en elke zondagochtend in het zwembad. “En mijn hardloopschoenen gaan altijd mee in de cabine. Ik begin in de ochtend op tijd met rijden, zodat ik voor het avondeten op mijn rustplaats ben. Dan kijk ik op Google Maps of ik in de buurt van de parkeerplaats kan hardlopen. Via Street View kan ik dan ook zien of het verhard of onverhard terrein is. Zo loop ik op allerlei plekken. In de Dolomieten had ik een keer een prachtige route. Maar het valt ook wel eens tegen. In Koblenz liep ik tien rondjes van een kilometer over een industrieterrein.”

Netflix in de cabine Dat hij nu toch overweegt om voor de sport te kiezen, heeft een aantal redenen. Na de mavo en havo wil hij eigenlijk naar de sportacademie. Maar in nog eens vier jaar naar school heeft hij in die tijd geen zin. En daarbij trekt het chauffeursvak hem al van jongs af aan. Dus het wordt de vrachtwagen, lange tijd met veel plezier. De laatste jaren wordt dat minder. “Op parkeerplaatsen zie ik haast geen Nederlandse collega’s meer. Ik vermaak me met een rondje hardlopen en Netflix. Maar om nog dertig jaar in mijn eentje in de cabine films te kijken ... Als je wilt veranderen, is veertig wel een goede leeftijd om daar goed over na te denken. En er met je gezin en familie over te praten.”

Gouden tip van vader Marius krijgt een gouden tip van zijn vader, die sinds een paar jaar met pensioen is. Pa werkte in de ICT en is nu oproep-chauffeur

bij een koeriersbedrijf. Zodoende ontvangt hij TON. Daarin leest hij over Pitstop van Sectorinstituut Transport en Logistiek en over het persoonlijke opleidingsbudget van duizend euro. Kijk daar eens naar, adviseert Marius’ vader. “Ik had er op het werk wel eens een poster over gezien. Maar ik dacht dat het wel erg vreemd zou zijn: subsidie van de sector krijgen om daarmee juist die sector te verlaten. Mijn vader zei: ‘Nee heb je, ja kun je krijgen’. Ik heb contact opgenomen met het sectorinstituut en een motivatiebrief geschreven. Toen werd ik gebeld. Er bleek

TON 92 10-20 • p 34

Persoonlijk opleidingsbudget

een 7-stappenplan te zijn om te kijken of je aan alle criteria voldoet. En dat was bij mij het geval.”

Weer in de studieboeken Inmiddels heeft Marius Deel A van zijn opleiding tot fitness-instructeur afgerond. Weer studeren is in het begin even wennen. Is er genoeg tijd voor het huiswerk? En krijg je de lesstof onder de knie, als je zolang niet in de studieboeken hebt gezeten? Maar het valt hem achteraf niet tegen. “Nu ken ik alle botten en spieren, inclusief de namen in het Latijn. Ik vind het reuze interessant. Binnenkort ga ik verder met deel B. Dat is dan weer acht zondagen op cursus en natuurlijk ook thuis aan de studie. Er is een deel theorie, een deel praktijk en ik ga op stage. Met Deel A kun je beginnende sporters begeleiden. Deel B is meer de kant op van personal coaching en het begeleiden van gevorderde sporters, tot aan topsport toe.”

Vaarwel vrachtwagen? Als Marius klaar is met zijn studie en er komt een goede baan voorbij, dan zegt hij dus de vrachtwagen vaarwel. Wat vindt zijn werkgever Rodenburg van deze loopbaanontwikkeling? Voordat hij met zijn studie begint, bespreekt Marius zijn plannen met zijn baas. “Hij heeft mijn leeftijd en hij snapt mijn overwegingen. De studie op zich heeft geen invloed op mijn werk. Maar als ik straks echt in de sport aan de slag ga, kan ik dat niet combineren met mijn baan. Dat kan volgend jaar zijn, maar ook over drie jaar. Want door corona hebben veel fitnesscentra het financieel lastig. Ze zijn minder bereid vast personeel aan te nemen en doen het liever

met parttimers of zzp’ers. Ik heb nu een goed salaris, waarvan ik de hypotheek kan betalen en mijn gezin onderhouden. Dat geef ik alleen op voor een baan met perspectief. We gaan wel zien. En er is een weg terug, want ervaren chauffeurs zijn altijd nodig.”

Werk je minstens dertig uur per week in transport en logistiek? En draag je SOOB-premie af? Dan kun je 1.000 euro of meer subsidie krijgen voor het volgen van een training of opleiding om jezelf verder te ontwikkelen. Op stlwerkt.nl/opleiding vind je alle informatie over het opleidingsbudget.

TON 92 10-20 • p 35

AFLEIDING IN HET VERKEER

Ik laat me niet gek maken

Een vrachtwagen die geleidelijk steeds ietsje verder de vluchtstrook op rijdt. Dan ineens terug zwenkt. Typisch gevalletje van aandacht bij de smartphone en niet bij de weg. Onnodig levensgevaarlijk, vindt Marcel Kerkhof. De 54-jarige chauffeur uit Nistelrode laat zich onderweg niet afleiden.

TON 92 10-20 • p 36

Vier dagen per week rijdt Marcel voor Sanders|Fritom met een LZV vanuit Uden naar Zwolle. Daar koppelt hij de achterste trailer af, waarna hij met de voorste trailer een distributieroute gaat rijden. Toen Marcel op zijn negentiende voor het eerst de weg op ging, zag het vak er heel anders uit. Nog geen LZV’s, nog geen automaat, nog geen digitale tachograaf. En nog geen boordcomputer. “In die tijd kwam net de digitale semafoon, de ‘pieper’ uit”, herinnert Marcel zich. “Die had vier toontjes. Ik had er maar twee in gebruik. Eentje voor mijn vriendin, de andere voor mijn baas. Ging de pieper, dan wist ik: nu moet ik ergens een telefoon zoeken. In die tijd kon ik meestal bij vaste klanten even naar de zaak bellen.”

‘BEVEILIGDE’ BERICHTEN Hoe anders gaat het er nu aan toe. De boordcomputer is het communicatie-hart in de cabine. Via tekstberichten houdt Marcel contact met ‘de zaak’. De planners melden zich altijd via de boordcomputer, in plaats van te pas en te onpas de chauffeurs te bellen. Marcel: “Je kunt deze manier van werken niet vergelijken met hoe het vroeger was. Ik vind het er niet slechter op geworden. De communicatie verloopt nu juist veel sneller en duidelijker.”

NIET DIRECT AAN DE KANT

V eilig rijden is MONO rijden Veilig rijden is MONO rijden. Zonder onnodige afleiding en met volle aandacht voor het verkeer. Sanders|Fritom staat hier volledig achter. Medewerkers ondertekenen een Safety Deal waarmee ze toezeggen zich aan de veiligheidsregels te houden. Zo staat er bijvoorbeeld in dat je alleen belt als je stilstaat. Niet alleen in het verkeer, maar ook als je te voet bent. De regels uit de Safety Deal staan ook in de reglementen en in het chauffeurshandboek. Voor bedrijven is er sinds kort ‘MONO-zakelijk’. Doel daarvan: werkgevers stimuleren om een ‘anti-afleiding-beleid’ te voeren. Meer weten? Kijk op monozakelijk.nl

Marcel legt uit: “Als de planning een vraag heeft of ze maken een aanpassing in mijn schema, komt er een bericht binnen via de boordcomputer. Ik krijg een signaal tijdens het rijden, maar kan het bericht pas openen als ik stilsta. Dat is een goede beveiliging. Al zou je het willen, je kúnt niet eens tijdens het rijden de berichten lezen.” Bij zijn eerstvolgende stop, leest hij het bericht. “Soms vragen ze of ik even wil terugbellen. Maar ook dat doe ik pas als ik stilsta. Meestal lees ik al direct wat de bedoeling is. Bijvoorbeeld een ‘afhalertje’ in Zwolle: bij die en die klant, vijf pallets laden. Dan weet ik genoeg, want het adres van de klant wordt automatisch in mijn systeem gezet.”

FLINKE BOETE? Afleiding onder het rijden kent Marcel niet. “Ik laat me echt niet gek maken”, zegt hij stellig. “Eigenlijk gebruik ik de boordcomputer net

TON 92 10-20 • p 37

als mijn telefoon, en dat betekent dat ik er nooit tijdens het rijden mee bezig ben. Appen achter het stuur heb ik nooit gedaan. Ik heb twee dochters en ik hoop dat ze het ook niet doen. Doen ze het toch, dan zou ik het niet erg vinden als ze een flinke boete krijgen. Dan zijn ze snel genezen.”

ZWABBEREN OVER DE WEG Zelf heeft Marcel nog nooit een gevaarlijke situatie op de weg veroorzaakt. Laat staan een ongeluk. Maar vaak genoeg ziet hij chauffeurs die zich wel laten afleiden door hun telefoon. “Voor de komst van de boordcomputer werden we natuurlijk wel veel meer onderweg gebeld. Maar ook toen gebruikte ik altijd de handsfreefunctie. Vandaag de dag, met alle moderne technieken, zou je toch verwachten dat niemand meer een telefoon aan zijn oor heeft?

Toch zie ik vaak genoeg chauffeurs die de vluchtstrook op zwabberen. Negen van de tien keer zijn ze met hun telefoon bezig. Je ziet het direct aan het rijden.”

‘GEWOON EEN REGEL’ Niet alleen voor Marcel, maar ook voor zijn collega’s bij Sanders|Fritom is het al jaren standaard beleid om via de boordcomputer te communiceren. “Puur om het werken voor iedereen nog veiliger te maken is ervoor gekozen om alle communicatie via de boordcomputer te laten verlopen. Een jaar geleden kwam daar vanuit kantoor extra aandacht voor. Nu weet iedereen: het is gewoon een regel. Je gaat niet onnodig bellen. Als je eenmaal zo gewend bent te werken, wil je niet anders meer.”

Marcel Kerkhof

• 54 jaar • woont in Nistelrode • is

vrachtwagenchauffeur • rijdt sinds elf jaar voor Sanders|Fritom in Uden.

TON 92 10-20 • p 38

OP PAD MET

Roelof Dijk

Stapvoets met hoge haspel Zelfs een op het oog simpele klus kan een uitdaging zijn. Dat heeft Roelof Dijk inmiddels vaak genoeg meegemaakt. Roelof zit al zijn hele chauffeursleven op de autolaadkraan. De laatste jaren vervoert hij vooral zware lasten. Zoals vandaag in de Eemshaven. Een grote haspel moet uit een schip, op zijn wagen, naar een locatie vijf kilometer verderop. Appeltje eitje ... behalve dat er een kleinigheid tegenzit.

TON 92 10-20 • p 39

Roelof Dijk

• 46 jaar

• woont in Baflo • is chauffeur/montagewerker bij Wagenborg Nedlift in Groningen

TON 92 10-20 • p 40

TON 92 10-20 • p 41

Transportplan De ochtendzon geeft nog niet veel warmte op de terminal van Wagenborg Nedlift in de Eemshaven. Roelof en zijn collega Jacob Hollander nemen het transportplan door. Jacob zit straks op de mobiele kraan, Roelof bestuurt de semi-dieplader. Ze gaan een kabelhaspel van 20 ton uit een schip hijsen en op de dieplader plaatsen. Vervolgens vervoeren ze het gevaarte (340 cm breed en 590 cm hoog) naar de Tennet hoogspanningslocatie. Een kwestie van koppie erbij houden en voorzichtig manoeuvreren. Variatie Roelof is niet anders gewend. Hij werkte lang in de verhuur van bouwmaterialen en -machines, bij verschillende bedrijven. Begin vorig jaar kwam hij in dienst bij Wagenborg Nedlift. Tussen 2013 en 2016 werkte hij er ook al, totdat het bedrijf zijn speciaal transportdivisie van de hand deed. Nu zorgen Roelof en nog een vijftal chauffeurs voor het vervoer van eigen materieel van Wagenborg Nedlift. Dat is vaak speciaal transport. “We hebben steeds andere klussen. De ene dag vervoer je rijplaten, de volgende dag delen van schepen. Vorig jaar mocht ik de kerstboom voor de Grote Markt in Groningen afleveren. Twintig meter hoog was die. Mooi om te doen.”

TON 92 10-20 • p 42

Probleempje Als de haspel uit het schip getakeld is en boven Roelof’s dieplader hangt, komt een probleempje aan het licht. De twee balken van het frame waarop de haspel gelast is, lopen in de breedterichting. Maar de haspel in de breedte op de dieplader vervoeren, is technisch niet mogelijk. De oplossing komt uit Groningen. Een collega van Roelof brengt twee ‘kleppen’, balken die het draagvlak van de dieplader net genoeg verbreden om de haspel in de lengterichting te kunnen plaatsen. Een laatste hindernis: Roelofs dieplader staat op een licht oplopend deel van de kade. Daardoor drukt er veel gewicht op de linkerzijde van de wagen. Dat zou met wegrijden een risico kunnen zijn. Daarom houdt Jacob met zijn kraan de eerste meters de haspel nog even aangehaakt. Techniek “In dit werk ben je veel met techniek bezig”, vertelt Roelof. Standaardklussen zijn er amper. “Soms loop ik een hele dag bij de kraan om te assisteren. Vind ik ook prima. Ik ben geen lange afstandsman, ik hoef niet naar Zuid-Spanje. Ieder zijn ding.” Soms is het spannend. “Ik moest een keer een brugdeel van 5,5 meter breed van Groningen naar Zeewolde brengen. Dan rijd je onder begeleiding. Vooraf ben ik dan wel bezig met: wat kom je tegen onderweg, ziet iedereen me wel, kan ik overal tussendoor?”

TON 92 10-20 • p 43

TON 92 10-20 • p 44

TON 92 10-20 • p 45

Familieman Roelof werkt fulltime en is vaak dagen van huis. “Mijn weekenden zijn heilig” zegt hij. “Die zijn voor mijn vrouw Anja en onze vier zonen: Simon, Sieko, Rudmer en Sjoerd. Hobby’s heb ik niet echt. Ik wandel graag met onze Friese stabij. En ik heb wat modeltruckjes. Maar ik geniet vooral van het samenzijn met mijn gezin. Dat geeft me rust. Thuis doen we alles samen. Het is bij ons altijd druk, er is altijd wat gaande. Tja, dat krijg je met z’n zessen.” Hoogspanningslijnen Met een traag gangetje gaat het naar het Tennet-terrein. Onderweg moet Roelof twee keer onder hoogspanningslijnen door. Inclusief de lading is zijn combinatie nu 6,30 meter hoog. De kans op een statisch-elektrische reactie is klein. Maar het devies is toch: vooral niet stoppen onder de hoogspanningslijnen. Stapvoets neemt Roelof deze ‘hindernis’. Het lossen verloopt vervolgens volgens plan. Eind van de ochtend rijdt Roelof terug naar de terminal, op weg naar een volgende klus.

TON 92 10-20 • p 46

ONLINE SOLLICITEREN

Leandro Serol • 28 jaar • woont in Halsteren • is sinds 30 juni 2020 vrachtwagenchauffeur • werkt bij Fa. Kop & Zn in Roosendaal

TON 92 10-20 • p 47

Via vacaturesite op de wagen Leandro Serol zat niet lekker in zijn vel, als planner. Hij probeerde het bij verschillende bedrijven, maar steeds liep het spaak. En dat lag niet aan die bedrijven, besefte hij uiteindelijk. Dat lag aan Leandro. Dus ging hij doen wat hij echt graag wilde: vrachtwagen rijden. Via de online vacaturebank van Sectorinstituut Transport en Logistiek kwam hij aan de bak bij Fa. Kop & Zn in Roosendaal. “Ik ben zo blij dat ik dit heb durven doen.”

“... ik werd een beetje verliefd op dat hele gebeuren in de logistiek ...” Hotelmanagement. Die opleiding volgt Leandro. Maar hij wordt geen hotelmanager. Via een vakantiebaantje maakt hij bij Flowserve in Etten-Leur kennis met transport en logistiek. Daar wordt hij ‘een

beetje verliefd’ op dat hele gebeuren met vrachtwagens en heftrucks en laden en lossen. Maar hij kan er niet blijven, want: geen papieren. Op eigen kosten haalt hij zijn heftruck- en reachtruckcertificaat. Via uitzendbureaus doet bij verschillende bedrijven ervaring op. Hij wil meer, dus keert hij terug naar Flowserve en volgt daar een interne opleiding tot warehouse supervisor. Na twee jaar stopt zijn afdeling en stapt Leandro over naar Fred Biskop Transport in Roosendaal. Daar begint hij op de planning, als assistent.

“... ik werd chagrijnig, had een kort lontje, zat er helemaal doorheen ...” Bij Biskop krijgt Leandro het plannen in de vingers. Maar na een jaar roert zich de onvrede en neemt hij ontslag. Wat volgt, is een rits pogingen om bij verschillende bedrijven zijn draai te vinden. Nergens valt het op zijn plek. Hij is aldoor met zijn werk bezig. Dag en nacht, in het weekend, in de vakanties. Dat heeft zijn weerslag op zijn humeur. Chagrijnig, ongeduldig, slecht slapen. Hij zit er helemaal doorheen en vertrekt bij zijn laatste werkgever. Twee maanden blijft hij thuis en overdenkt zijn brokkelige loopbaan. Dan komt het inzicht: het ligt niet aan die bedrijven, het ligt aan hemzelf. En hij besluit: ik ga doen wat ik echt graag wil, vrachtwagen rijden.

TON 92 10-20 • p 48

V ernieuwde vacaturebank Op de vacaturebank van Sectorinstituut Transport en Logistiek (STL) vind je de nieuwste vacatures. De site is nu vernieuwd. Je kunt er je eigen profiel aanmaken. Dat heeft twee voordelen. Je geeft je visitekaartje af aan werkgevers die op zoek zijn naar nieuwe medewerkers. En met een eigen profiel krijg je gratis advies van het Mobiliteitscentrum van STL. Een adviseur neemt contact met je op, denkt en zoekt mee. Uit dat contact kan ook een opleidings- of loopbaanadvies volgen. Nog een voordeel van een eigen profiel: als er een voor jou interessante vacature is, krijg je automatisch bericht. Op de vernieuwde vacaturebank vind je ook profielen van bedrijven die mensen zoeken. Zo kun je zien of een bedrijf bij jou past. Zoek je (ander) werk? Ga naar stlwerkt.nl/vacaturebank en maak je profiel aan.

“... ik had net één rijles gehad, moest ik stoppen vanwege corona ...” Leandro vindt met zijn B-rijbewijs bij Van Rooy Logistics in Oud-Gastel een baan als chauffeur op een kleine bakwagen. Zo wil hij ontdekken of het transport écht wat voor hem is. Wel dus. Hij hakt de knoop door en in januari dit jaar doet hij op eigen kosten de theorie. Via een uitzendbureau krijgt hij een baan bij Renewi en daar gaat hij lessen voor zijn C-rijbewijs. Na een onderbreking door corona haalt hij op 30 juni zijn vrachtwagenrijbewijzen. Intussen is hij op zoek naar een vaste baan. Via internet, onder andere op de vacaturebank van Sectorinstituut Transport en Logistiek (STL). Hij kent STL van de campagne ‘ikwordvrachtwagenchauffeur’, vorig jaar. Hij schrijft zich in, maar kan niet naar de informatieavond in zijn regio.

TON 92 10-20 • p 49

“... ik kon meteen op gesprek en dat verliep heel positief ....” Wel blijft hij de vacaturesite volgen. Hij kijkt regelmatig of er iets naar zijn gading voorbijkomt. En dat is dus een vacature bij Fa. Kop & Zn. In de buurt - en hij kent het bedrijf uit zijn plannersverleden. Hij reageert via de site en wordt gebeld door een adviseur van het Mobiliteitscentrum van STL. Leandro doet zijn verhaal en krijgt een paar dagen later te horen dat hij op gesprek kan. Dat verloopt heel positief, vind hij zelf. En van het Mobiliteitscentrum hoort hij dat ook Fa. Kop & Zn. het ziet zitten. Er volgt een tweede gesprek, over de arbeidsvoorwaarden. Want zijn nieuwe werkgever zal Leandro’s studieschuld bij het uitzendbureau moeten overnemen. Geen probleem, zo blijkt. Op 13 juli begint zijn nieuwe loopbaan.

“... ik heb ontzettend veel plezier en dat zien de mensen om me heen ...” Leandro heeft geen twijfel: vrachtwagen rijden is gewoon super. Het mooiste wat er is. In het begin moet hij wel wennen aan de lange dagen en de fysieke kant van het werk. Hij was een beetje een ‘bolletje’ na de jaren op kantoor. Maar die extra kilo’s zijn verdwenen. Tegenwoordig komt hij met heel veel zin zijn bed uit, ook al is het om drie uur in de ochtend. Dat is wel anders geweest. En na een werkdag van twaalf, dertien uur heeft hij bij thuiskomst nog energie om te stofzuigen en de kinderen naar bed te brengen. Zijn omgeving ziet en zegt het: Leandro is echt veranderd.

Groot bereik “De vacature waarop Leandro reageerde, leverde nog drie reacties op. Leandro is het geworden. Het gevoel was goed. We kijken heel erg of iemand in het team past. Dat doet hij zeker. En hij was heel enthousiast.” Anne-Marie Kerstens (48) uit Roosendaal is HR-medewerker bij Fa. Kop & Zn. Alles wat met personeel te maken heeft, regelt zij. Dus ook het werven van nieuwe medewerkers. Daarvoor maakt Anne-Marie altijd gebruik van de vacaturebank van Sectorinstituut Transport en Logistiek. Waarom? “Ze hebben een groot bereik. Dat zien we aan het aantal reacties. En het zijn serieuze kandidaten. Vaak mensen die al in het vak zitten en die gericht solliciteren. We adverteren ook wel regionaal. Maar dan levert momenteel minder reacties op.” Zoals de meeste bedrijven in transport en logistiek merken ze ook bij Fa. Kop & Zn. dat het steeds moeilijker is personeel te werven. Anne-Marie: “We zoeken mensen die flexibel zijn. Transport is geen negen-tot-vijf-baan. Je weet hoe laat je vertrekt, maar niet hoe laat je terug bent. Dat is van heel veel factoren afhankelijk. Nieuwe ‘aanwas’ is er weinig en jonge mensen zijn veelal op zoek naar een duidelijke invulling, qua rooster en werktijden. Door het flexibele karakter van transport is dit een grote uitdaging. Hoe je dat oplost? In eerste instantie door goed te kijken naar de wensen van de mensen en daar samen proberen een invulling aan te geven.”

TON 92 10-20 • p 50

PUZZEL

Horizontaal 1. varkensvlees; 7. ergens tegen gekant zijn; 12. reuzenslang; 13. eirond; 14. roem; 15. voorzetsel; 17. haarloos; 19. groot natuurbos; 21. inhoudsmaat (afk.); 22. niets(nut); 24. deel van een auto; 27. maat voor aardappelen; 28. dierenverblijf; 30. sociaal economische raad (afk.); 31. redactie (afk.); 32. verlangen (hoop); 33. deel van etmaal; 35. navigatiemiddel; 37. tuimeling; 38. stalen ros; 41. toiletartikel; 42. bokaal met visjes; 44. deel

15 1

larve; 52. wrede romeinse keizer; 54. gelaatsuit-

28 15

38 28

50 44

76. groef (rillijn); 77. godsdienst (afk.); 78. lading van een schip. 79. aardig en schattig; 81. heden; 82. aardkluit; 83. muggenlarve; 84. tennisterm; 86. periode van mooi weer kort voor de herfst; 87. trek in voedsel. Verticaal 1. financier van een sportclub; 2. getijde; 3. keukenmeester; 4. open plek in een bos; 5. ingedijkt

65 54

77 65

86 77

70 75 64

84 75 87 79

76 80 70

64 53

63 68

69 58

68 57

63 52 56

52 46

37 42

27 32

8 14

48 50

45 35

vochtmaat van vier ankers; 73. militair ziekenhuis;

48 40

staat; 61. scheepsvloer; 62. mannelijk huisdier; 68. grappenmaker; 70. soldatenkost; 72. oude

19 7

40 30

54 47

34 24

30 18

29 33

47 38

33 23

29 17

drukking; 56. karaat (afk.); 58. bestuur van een 64. snijwerktuig; 65. kiezelzandsteen; 67. oorlogstuig;

17 3

23 12

van een jaar; 46. grondsoort; 47. rivier in Rusland; 48. hecht geheel; 49. rivier in Duitsland; 50. insecten-

81 71 85 76

stuk land; 6. eiland in Indonesië; 7. nogmaals; 82

8. elitegroep; 9. plechtige belofte; 10. Rolls Royce (afk.); 11. bedrag; 16. gegraven waterbron; 18. lokspijs; 20. bejaard; 21. iel en mager; 23. handwarm; 25. land in Azië; 26. openbaar vervoermiddel; 27. zuivelproduct;

28 86

OPLOSSING

787

63 2

29. iemand zonder werklust; 32. droogmachine; 34. klein hert; 36. hertensoort; 37. deel van een vis;

39. water bij Amsterdam; 40. plaats in Engeland;

42. familielid; 43. uilensoort; 45. ijshok op een vissersboot; 46. animo (lust); 51. binnenvaartuig;

Vul de oplossing in op

53. vertragingstoestel; 54. eerste mens in de

Doe dat vóór 21 november 2020. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen.

ruimte; 55. hetzelfde; 56. legerplaats in open veld; 57. kampeerverblijf; 59. rivier in Duitsland; 60. gefaald; 62. kerkbediende; 63. plaats in Overijssel; 66. recht stuk in een vaart; 67. woud; 69. tentoonstellingsgebouw in Amsterdam; 71. zachte metaalsoort; 73. graanstengel; 74. inval (bedenksel); 75. laatst (volkstaal); 78. paleis in Apeldoorn; 80. heftig en krachtig; 82. personeelszaken (afk.); 85. technische universiteit (afk.).

tonmagazine.nl

coronaprotocol

Oplossing puzzel in TON 90: De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Bertus Werndlij uit Beilen Jaco van Rijn uit Rijssen Sjaak Snijders uit Breda Pim Bolders uit Woensdrecht Dennis Heiad uit Enschede.

Met de VVV Cadeaukaart kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de kaart gebruiken in winkels en in webwinkels. En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.

TON 92 10-20 • p 51

VRAGEN? VRAGEN!

COLOFON

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden. Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport &

088 – 2596111 info@stlwerkt.nl stlwerkt.nl Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

Logistiek, en CNV Vakmensen. UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Peter Boss, Daphne

0800 0225022 caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector? Leeft je werkgever de cao goed na? Wat zijn de regels voor loonberekening? Wat te doen als je een boete krijgt? VNB heeft ook een handige Looncheck App, waarmee je je loon kunt berekenen. Kijk op de website.

CAONALEVING.NL

Doemges-Engelen, Ad van Dun, Harry Linker, Frank de Man, Carien Neeleman, Erik Pathuis, Shamrock, Geert Wijnhoven FOTOGRAFIE Daphne Doemges- Engelen, Marco Hofsté, Annelies van ’t Hul, Gertjan Kooij/Beeldboot, Harry Linker, Chris Pennarts ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl FACEBOOK facebook.com/magazineton

0900 1964 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen? Kun je je pensioen eerder in laten gaan? Mag je werken als je met pensioen bent? Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens

0800 0225022 fnv.nl

worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd. Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door

030 7511007 cnvvakmensen.nl

te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar

088 4567111 tln.nl Transport en Logistiek Nederland

info@tonmagazine.nl OPLAGE 150.000 exemplaren © TON Magazine 2020 Boss en Wijnhoven/ SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder

0345 516993 verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

schriftelijke toestemming van de uitgever en/ of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

HAAL MEER UIT

JEZELF!

Voor iedereen betekent ‘iets nieuws leren’ iets anders. Volg een cursus waar jij blij van wordt. Om beter te worden in je werk. Of om iets te leren waar je altijd al van hebt gedroomd. Er ligt een opleidingsbudget van € 1.000,- voor je klaar én je maakt kans op een extra prijs. Draai aan het rad en doe mee! Jij wil toch ook meer?

watwiljijnogmeer.nl

TON Magazine 92, oktober 2020

Articles inside

Van start

Afleiding in het verkeer