TON Magazine 86

MAGAZINE MAGAZINEVOOR VOORMENSEN MENSENDIE DIEWERKEN WERKENININTRANSPORT TRANSPORTEN ENLOGISTIEK LOGISTIEK

Charlotte kiest voor de wagen En ook:

wand van 16 ton op de trailer TON-panel over leidinggevenden groepsportret bij Schavemaker in Velsen-Noord TONMAGAZINE.NL 86 • 10 • 19

TON 86 10-19 • p 2

COLUMN

IN DIT NUMMER

Truckrun Een van de mooie voordelen van ons werk is dat je iemand mee mag nemen. Je vrouw, kind of kameraad.

Zij kijken vaak hun ogen uit, of vallen na drie bochten in slaap. Dat laatste maak ik regelmatig mee. Dus ofwel ik neem altijd vermoeide mensen mee, ofwel ik ben erg slaapverwekkend.

Misschien dat de nogal vroege start van mijn werkdag er wat mee te maken heeft. Maar vaak geeft het ook toffe, mooie en/of serieuze gesprekken. Altijd gezellig zo’n bijrijder. En een nachtje weg is vooral voor mijn zoon helemaal een cadeautje.

Een ander voordeel van die passagiersstoel is dat je kunt meedoen aan truckruns. Ok, je moet er een vrije zaterdag voor inleveren, maar dan maak je wel iemand heel erg blij. Een geestelijk beperkt persoon, die lachend zijn oren dichtdrukt bij het horen van de luchthoorn. Het zieke kindje, dat uitgebreid zwaait naar alle toeschouwers. Allemaal met dezelfde blije ogen, glunderend van trots.

En tijdens de tocht zijn er altijd de fotografen, die het schouwspel op de gevoelige plaat vastleggen. Waarbij mijn oude Volvootje overduidelijk minder populair is. Er werd zelfs een keer geseind of ik aan de kant wilde gaan, zodat de mooiere auto achter mij goed gefotografeerd kon worden. Ik heb maar glimlachend plaats gemaakt.

Vorige maand mochten we meedoen in Vlagtwedde, waar de chauffeurs ook konden blijven overnachten. Eten, drinken en muziek was allemaal geregeld. De vrachtwagens werden in een grote cirkel gezet en allemaal de zwaailampen aan. Wat een mooi gezicht en wat een geweldige sfeer.

Zo was het niet alleen voor de bijrijders, om wie het natuurlijk draait, een groot feest. Wij als chauffeur hebben minstens net zo genoten.

Erik Pathuis (40) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.

MEER VROUWEN Nog steeds zijn er weinig vrouwelijke vrachtwagen­chauffeurs. Terwijl vrouwen die voor dat vak kiezen het vaak zo naar hun zin blijken te hebben. Charlotte, Tinka en Inge delen hun ervaringen.

NOG NIET KLAAR “Pluk de dag” zegt Frans de Been.

Hij is met pensioen, maar nog lang niet klaar. Twee ‘baantjes’ houden hem op de weg.

KEERWAND OP DE TRAILER Rene Poels komt eigenlijk nog maar net kijken. Toch draait hij zijn hand niet om voor een zware last. Speciaal transport vindt hij het mooist.

PAGINA 38

PA

PA

TON 86 10-19 • p 3

GINA 4

Meer vrouwen 4 Pensioenvraag 12 Pensioenconsulent antwoordt 13 Frans is nog niet klaar 14 Nieuwe kans voor Saleem 18 Cao-vraag 22 TON-panel: Leiding 23

GINA 14 Groepsportret 26 Nachtrijder Frank 32 Myron wordt chauffeur 35 In Beeld: speciaal transport 38 Illustratie: Chauffeurs gezocht 46 Reacties 48 Puzzel 50 Adressen en colofon 51

TON 86 10-19 • p 4

Vrouw achter het stuur

Charlotte vindt na lang zoeken het beroep dat bij haar past. Tinka stapt van het onderwijs over op de wagen. En Inge leidt jongens én meisjes op tot vrachtwagenchauffeur. Drie vrouwen over hoe je het vak in de vingers krijgt.

TON 86 10-19 • p 5

Charlotte: “Op school zei ooit een leraar dat je met uit het raam kijken geen geld kunt verdienen.

En kijk mij nou: ik doe niet anders!”

TON 86 10-19 • p 6

Inge: “Als het om het chauffeursvak gaat, zie ik niet zoveel verschillen tussen mannen en vrouwen.”

TON 86 10-19 • p 7

Tinka: “Het werk is totaal anders dan mijn vorige baan. Vooral fysiek is het zwaarder dan ik gewend ben. Maar daar wen je aan.”

TON 86 10-19 • p 8

EINDELIJK BEN IK OP MIJN PLEK Vrijdagmiddag half vier. Charlotte rijdt het erf op. Dit is haar tweede rit sinds ze acht weken geleden verkeerd uit de vrachtauto stapte en de enkelbanden in haar rechtervoet scheurde. Dat was dus twee maanden geen gas geven, terwijl zij het juist zo naar haar zin heeft achter het stuur. “Helaas was het vandaag heel druk op de weg.

Ik heb veel in de file gestaan en dan merk ik dat mijn rechtervoet nog niet helemaal genezen is. De komende tijd moet ik het nog rustig aan doen.”

OP DE BUS? Dat zij nu vrachtwagenchauffeur is, lag niet in de lijn der verwachtingen. “Ik wist vroeger nooit wat ik wilde worden.

Ja, ik wilde iets met dieren gaan doen, want ik heb een eigen paard. Of op de bus, want daar reed ik veel mee en dat was gezellig. Totdat de ov-chipkaart kwam; toen was de gezelligheid weg. Niemand maakte meer een praatje met de chauffeur.”

VERSCHILLENDE OPLEIDINGEN Charlotte begon aan verschillende opleidingen: houtbewerking, procestechniek, kok, melkveehouderij.

Telkens was er iets waardoor ze stopte. “Melkveehouderij bijvoorbeeld vond ik erg leuk. Maar toen ik van mijn paard viel en een peesblessure in mijn lies opliep, mocht ik geen zwaar werk meer doen.” Pas als ze haar vriend leert kennen, begint de vrachtwagen voor haar te leven. “Hij is chauffeur.

Nadat ik één keer met hem was mee geweest, was ik verkocht.”

KLEINE CADDY Charlotte gaat bij een koeriersbedrijf rijden om ervaring op te doen. Al snel merkt ze dat koerierswerk niet haar ding is. “Met mijn kleine Caddy stond ik voor vrachtwagendocks zware zakken naar beneden te gooien om ze te kunnen laden. Dat gaat toch een stuk handiger als je er met een vrachtwagen staat. Toen heb ik besloten om mijn groot rijbewijs te halen.”

DIKKE KNUFFEL Het leren gaat haar goed af, maar het afrijden is een probleem. “Ik heb last van faalangst, ben bang om het verkeerd te doen. Daarom kreeg ik bij mijn tweede praktijkexamen een ‘faalangst-examinator’. Hij liet me

Charlotte Donker • 29 jaar • woont in Someren is 3 jaar chauffeur • werkt sinds 2018 bij Transportbedrijf A. Krol in Asten-Heusden

tijdens het examen op een gegeven moment stoppen en zei dat ik gewoon moest gaan rijden zoals ik het altijd deed. Toen ik geslaagd was, heb ik hem een dikke knuffel gegeven.”

GROTE WAGEN Tijdens haar opleiding werkt Charlotte als bijrijder en hulpmonteur bij keukenbladenproducent Kemie in Helmond.

Daar moest ze natuurstenen keukenbladen laden, lossen en installeren. Na haar leertijd komt ze in dienst bij een transporteur van groente en fruit. “Daar heb ik pas leren rijden. Ik ging direct met een grote wagen op pad. Ik heb het vak geleerd van Opa Jan, een oudere chauffeur die iedereen inwerkte. In het begin vond ik manoeuvreren lastig. Soms lukte het niet; reed ik een rondje en probeerde het opnieuw.”

VIER DAGEN Sinds december 2018 is Charlotte in dienst bij A. Krol.

Het bedrijf rijdt voornamelijk champignoncompost. “Ik werk vier dagen per week. Daarnaast heb ik met mijn vriend een eigen bedrijf in truckaccessoires. We gaan vaak naar truckersfestivals. En ik heb ook nog mijn eigen paard en het huishouden. Dus dan is vier dagen op de vrachtwagen wel genoeg.”

VROUWEN ZIJN HEREN Bij A. Krol is Charlotte de eerste vrouwelijke chauffeur.

“Vrouwen achter het stuur vormen nog steeds een uitzondering. Toen ik nog lang haar had, werd er bij bedrijven

TON 86 10-19 • p 9

wel eens tegen me gezegd: ‘Vertel je chauffeur maar dat hij mag gaan laden’. Dan keken ze vreemd op als ik in de wagen stapte. Volgens mij zijn vrouwen de heren in het verkeer.

Mannen zijn gejaagder.”

GEEN PANIEK Over de vraag welke kwaliteiten je moet hebben als chauffeur, hoeft Charlotte niet lang na te denken. “Je moet niet snel in paniek raken of last van stress hebben.

Autorijden moet je hobby zijn en je moet niet bang zijn aangelegd.” Die kwaliteiten heeft zij. “Ik ben heel rustig

achter het stuur en laat me niet opjagen. En als ik moet overstaan, neem ik altijd Timmie mee, mijn teckel. Hij is mijn waakhond. Als hij iets hoort, begint hij te grommen.”

UIT HET RAAM KIJKEN Inmiddels weet Charlotte wat ze de rest van haar leven wil doen. “Ik ben nu eindelijk op mijn plek. Ik geniet van de vrijheid. Er is niemand die me onderweg op de vingers kijkt. Op school zei ooit een leraar dat je met uit het raam kijken geen geld kunt verdienen. En kijk mij nou: ik doe niet anders!”

EEN LACHEND GEZICHT IN DE INSTRUCTIESPIEGEL Als Inge voor een klas met nieuwe BBL-leerlingen staat, pikt ze zo de jongens eruit die veetransport of op de bulkwagen willen gaan rijden. Of de jongelui die uit een truckersfamilie komen. En ook de ‘barre gaanders’ herkent zij direct. “Die willen vaak internationaal rijden.

De Scania-mannen haal ik er ook uit. Die komen naar de theorielessen en hebben dan al het hele interieur gekocht voor de wagen die ze na het behalen van hun papieren gaan rijden.”

STOERE PUPPY’S Inge geeft graag les aan BBL-leerlingen. “Ze komen binnen en gedragen zich als stoere puppy’s. Ze zijn wel allemaal heel gemotiveerd, willen dolgraag hun papiertje halen.

Sommige jongens weten al exact welk type transport ze willen gaan rijden. Die hebben hun hele carrière al uitgestippeld. Ze komen vaak uit een transportfamilie.”

TRANSPORT TREKT Sinds vijf jaar is Inge rijinstructrice vrachtwagen en geeft ze theorielessen Administratie (V2C en V3C). “Vroeger wilde ik niet in ons familiebedrijf werken. Na de havo ben ik hbo Communicatie gaan studeren en heb ik een aantal jaren op een communicatieafdeling van een groot vervoersbedrijf gewerkt. Toen begon het transport te trekken. Dus ben ik toch, samen met mijn zus, in het familiebedrijf gaan werken.

Mijn opa heeft Het Vertrouwen opgericht. We bestaan nu vijftig jaar en dat vieren we groots.”

Inge Kanters • 36 jaar • woont in Erp • is rijinstructrice vrachtwagen en mede-eigenaar van Verkeersschool Het Vertrouwen in Erp

RIJLES VAN VADER Toen Inge bij de verkeersschool begon, had ze haar C en E nog niet. “Ik heb eerst de instructiepapieren voor B gehaald en een paar jaar B-rijlessen gegeven. Daarna ben ik opgegaan voor C. Toen heb ik rijles van mijn vader gehad.” Direct na het behalen van haar CE-rijbewijs ging Inge door voor haar instructeurspapieren. “Het afrijden voor instructeur ligt op een veel hoger niveau dan het CBR-examen voor C en CE. Je moet uiteraard als instructeur onder andere meer inzicht hebben.”

TON 86 10-19 • p 10

BAND OPBOUWEN Als je haar ziet, verwacht je niet dat deze kleine vrouw op naaldhakken vrachtwagenchauffeurs opleidt. Inge lacht: “Ze zijn vaak verrast met een vrouw voor de klas. Ze maken wel eens harde grappen, maar dan doe ik net zo hard mee. En ze merken al snel dat ik gewoon weet waarover ik praat.” Voordat Inge met haar leerlingen in de wagen stapt, kennen ze haar al van de theorielessen. “Ze komen vol bravoure binnen, maar onder dat stoere gedrag zie je dat ze zenuwachtig zijn. Ik bouw een band met ze op, zodat ze zichzelf kunnen zijn.”

KORTE SPANNINGSBOOG Driekwart van haar tijd geeft Inge rijles, de overige uren staat ze voor de klas. Bij haar leerlingen is de schoolbank niet populair, merkt ze. “De jongens denken praktijkgericht en hebben vaak problemen met het lezen van de lesstof.

Ik help ze daar dan mee. Het valt me ook op dat jongeren tegenwoordig een korte spanningsboog hebben. We hebben gelukkig veel interactieve lessen, want ik verwacht toch van ze dat ze nadenken over de theorie.”

WEINIG VERSCHILLEN Dat Inge over ‘jongens’ praat, is niet zo verwonderlijk. Van de honderd leerlingen die zij per jaar opleidt, zijn er maar zes vrouw. “Als het om het chauffeursvak gaat, zie ik trouwens niet zoveel verschillen tussen mannen en vrouwen. Heel misschien zijn vrouwen wat secuurder met de kijkstructuur en jongens wat nonchalanter. Maar over het algemeen zijn veel leerlingen die ik krijg wat minder motorisch dan vroeger. Ik noem het vaak de ‘Playstation-generatie’.

Behalve dan de jongens die uit een truckersfamilie komen.

Die hebben vaak al ervaring met de vrachtwagen.”

POSITIEVE FEEDBACK Tijdens de lessen in het klaslokaal en ook op de vrachtwagen geeft Inge steeds positieve feedback. “Ik leg altijd de nadruk op wat ze goed doen. Daarvan groeit hun zelfvertrouwen. Ik werk er doelgericht naartoe hun vertrouwen te winnen en een band op te bouwen. Het is mooi als ze goed hun best doen en ik in mijn instructiespiegel het lachend gezicht van een leerling zie.”

NA ZO VEEL JAREN TOCH NOG TRANSPORT Meer dan twintig jaar werkte Tinka in het mbo, als docent, adviseur en onderwijskundig leider. In de laatste rollen gaf ze uitgebluste collega’s soms het advies: als de passie weg is, ga dan ander werk zoeken. Toen Tinka twee jaar geleden zelf merkte dat haar werk een ’energielek’ werd, volgde zij haar eigen wijze raad op. Na veel wikken en wegen koos ze voor transport.

STRAK IN PAK

Tinka Pijls • 52 jaar • woont in ’s-Hertogenbosch • was docent en leidinggevende in het mbo • is chauffeur bij ITC Holland Transport in Oss

Tinka is dochter van een vrachtwagenchauffeur. “Maar mijn vader was niet heel trots op zijn beroep. Lange tijd zat hij strak in het pak achter het stuur. Dat ik gezondheids­ wetenschappen ging studeren, vond hij geweldig.” Tinka ziet een carrière als onderzoeker echter niet zitten. Na haar afstuderen werkt ze in de horeca en volgt ze de deeltijdlerarenopleiding Huishoudkunde, Gezondheidskunde en Verzorging.

Meer vrouwen

Werkgeversorganisaties en vakbonden in het beroeps­goederenvervoer vinden dat er te weinig vrouwen in de sector werken. Het aandeel vrouwelijke chauffeurs bedraagt 2,6 procent. Dit moet flink omhoog. Daarom is de zoektocht naar nieuwe chauffeurs nadrukkelijk ook op vrouwen gericht. Tegelijkertijd is het belangrijk dat de werkcultuur en de arbeidsomstandigheden ervoor zorgen dat werken in de sector voor vrouwen aantrekkelijk is.

Meer weten? ikwordvrachtwagenchauffeur.nl/vrouwen

EUREKA-MOMENT Haar eerste onderwijsbaan is aan het ROC in Haarlem.

Daarna werkt ze als facilitair manager bij een conferetie­oord, waar ze horeca-opleidingen ontwikkelt en leerling-koks begeleidt. Na het conferentieoord volgt weer een baan in het mbo, nu in Zaandam. Eerst voor de klas, maar al snel als adviseur onderwijsontwikkeling en kwaliteitszorg. Na tien jaar merkt Tinka dat de passie verdwenen is. Ze gaat aan de slag als onderwijskundig leider aan het ROC in Zuid-Limburg, maar de bevlogenheid ebt weg. Ze stelt zichzelf de vraag: Als je nu met pensioen zou gaan, waar heb je dan spijt van? Het antwoord is er direct. “Dat ik nooit op een vrachtwagen heb gereden. Dat was een eureka-moment.”

GEEN FLAUW IDEE Op internet ziet Tinka dat het beroepsgoederenvervoer zij-instromers zoekt. “Ik heb me direct aangemeld. Tijdens de informatieavond van Sectorinstituut Transport en Logistiek vroegen ze me in welke tak van transport ik zou willen werken. Ik had geen flauw idee. Voor mij was een vrachtwagen een vrachtwagen.” Ze oriënteert zich via internet, fietst door de stad en kijkt goed om zich heen.

“Ik dacht al snel: voor winkeldistributie ben ik niet in de wieg gelegd. Dat gehannes met die wagens in de stad, het sleuren aan rolcontainers en sjouwen met fusten. Als ik dat ga doen, dan haal ik mijn pensioen niet.”

KANS KRIJGEN Uiteindelijk komt zij uit bij het tanktransport van vloeibare levensmiddelen. “Dat leek me wel wat. Het is een combinatie van rijden en van fysiek bezig zijn. Je moet natuurlijk bij laden en lossen de slangen aan- en afkoppelen en af en toe op de tank klimmen.” Tinka gaat op gesprek bij ITC Holland Transport in Oss. Daar willen ze graag meer vrouwen een kans geven. De sfeer bij ITC spreekt haar aan. “Ik ben bij verschillende bedrijven op gesprek geweest, maar vond de sfeer niet altijd prettig. Bij ITC voelde ik me meteen welkom en merkte ik dat ze me echt een kans wilden

TON 86 10-19 • p 11

geven. Ik ben ook nog een paar keer mee geweest met een mentorchauffeur, om er zeker van te zijn dat ik niet op een roze wolk zat.”

KANS GRIJPEN Via het instroomtraject kan Tinka met subsidie haar rijbewijzen halen. “Dit gaf voor mij de doorslag. Het is een mooie kans. Ik zou wel gek zijn om die niet te grijpen.” In mei 2018 zegt ze haar baan in het onderwijs op; in augustus 2018 begint ze aan haar nieuwe avontuur. “Ik dacht: dat doe ik wel even. Maar het viel tegen. Je moet vijf theorieexamens, Code 95 en twee praktijkexamens halen.

Afgelopen juni had ik eindelijk al mijn papieren binnen.”

OP KANTOOR Normaal gesproken starten chauffeurs in opleiding bij ITC op de tankreiniging. Voor Tinka hebben ze iets anders in gedachten. “Op kantoor waren ze bezig met een nieuw handboek voor medewerkers. Vanwege mijn achtergrond vroegen ze of ik daaraan wilde meewerken. Bij het bedrijf wordt er met veel verschillende tankwagens en containers gereden. Hoewel het principe van laden en lossen hetzelfde is, moet je met verschillend materiaal, verschillende producten en verschillende klanten toch steeds je kop gebruiken. Het is belangrijk te weten welke slang, koppelingen en kleppen nodig zijn. Zo’n handboek met instructies is dan handig.”

VLIEGUREN MAKEN Na het behalen van haar rijbewijzen rijdt Tinka eerst met een ervaren chauffeur. En er is gelegenheid om te oefenen met rangeren en manoeuvreren met tankwagens op het eigen terrein. “Vervolgens kreeg ik eenvoudige ritten, zoals het halen en brengen van tankwagens naar een andere locatie. Daarna volgde zelfstandig een dagrit met laden en lossen. Vlieguren maken vinden ze bij ITC geen probleem.

Inmiddels doe ik ook meerdaagse ritten. Het is fijn dat ik bij ITC de tijd krijg om het vak te leren en te wennen aan alles wat nieuw is.”

GEEN SPIJT Tot nu toe heeft Tinka totaal geen spijt van haar overstap.

Wel had ze het afgelopen jaar een ‘paar momentjes’. “Het werk is totaal anders dan mijn vorige baan. Ik heb veel geleerd en het is af en toe ook afzien. Vooral fysiek is het zwaarder dan ik gewend ben. Maar daar wen je aan. Gelukkig steunt ITC me, zodat ik deze switch heb kunnen maken. De gedachte ‘dat doe ik wel even’ was een vergissing. Maar ik ben heel blij dat ik deze stap heb gezet.”

TON 86 10-19 • p 12

PENSIOENVRAGEN

Belegt Pensioenfonds Vervoer maatschappelijk verantwoord?

Pensioenfonds Vervoer belegt de premies die jij en je werkgever betalen. Beleggen levert namelijk meer op dan het geld op de bank zetten - zeker nu de spaarrente bijna nul is. Het pensioenfonds kijkt wel kritisch naar ondernemingen waarin het vermogen (ruim 30 miljard) belegd wordt.

DUURZAAM

GEVOLGEN VOOR PENSIOEN

Het beleggingsbeleid van Pensioenfonds Vervoer is mede gericht op duurzaamheid. Dat betekent: proberen te zorgen dat ook de volgende generaties nog verzekerd zijn van een leefbare wereld.

Daarom neemt het pensioenfonds aandelen in bedrijven die daar serieus werk van maken.

In het onderzoek uit 2017 is tevens gevraagd of duurzaam beleggen gevolgen mag hebben voor de hoogte van het pensioen.

Anders gezegd: accepteer je een lager pensioen als er duurzaam belegd wordt? Nee, zegt 40 procent van de deelnemers; voor 10 procent is het wel acceptabel. En 50 procent denkt dat duurzaam beleggen geen rendement hoeft te kosten. Dat blijkt trouwens in de praktijk ook zo te zijn. Duurzame bedrijven presteren over het algemeen net zo goed of zelfs beter dan niet-duurzame bedrijven.

MENING VAN DEELNEMERS Dit beleggingsbeleid is onder andere gebaseerd op onderzoek dat Pensioenfonds Vervoer in 2017 onder de deelnemers (iedereen die premie afdraagt) heeft gedaan. In overgrote meerderheid vinden die deelnemers dat er niet belegd moet worden in de wapenindustrie en in kerncentrales. En in welke bedrijven zou het pensioenfonds dan juist wel aandelen moeten nemen? In elk geval ondernemingen die zich bezighouden met nieuwe energie, zoals zonnepanelen.

ONDER VOORWAARDEN Pensioenfonds Vervoer heeft de deelnemers ook gevraagd aan welke voorwaarden bedrijven moeten voldoen. Dat ze goed omgaan met hun werknemers is heel belangrijk. Daar vallen ook de arbeidsvoorwaarden onder. Daarnaast moeten ze een normaal beloningsbeleid voeren, dus bijvoorbeeld geen mega-bonussen uitkeren. Wat ook zwaar weegt: ze mogen geen kinderarbeid (laten) verrichten en niet een te hoge CO2-uitstoot veroorzaken.

Meer weten?

Kijk op pfvervoer.nl/over-ons/beleggen of neem contact met op met Pensioenfonds Vervoer: 0900-1964 (0 cent per minuut) van maandag tot en met vrijdag van 09.00 tot 17.00 uur. Mailen: pensioen@pfvervoer.nl.

TON 86 10-19 • p 13

De pensioenconsulent antwoordt …

Heb je een vraag over je pensioen, dan kun je op de website van Pensioenfonds Vervoer een antwoord vinden. Maar je kunt ook een afspraak maken met een pensioenconsulent van het fonds. Er zijn drie consulenten, ieder met een eigen regio. Zij spreken veel mensen in het beroepsgoederenvervoer. In deze rubriek beantwoorden zij veelgestelde vragen.

MINDER WERKEN EN PENSIOEN Michael Bührs is consulent voor de regio Utrecht/Weert. Wat is een kwestie die mensen vaak bij hem aankaarten? “Deeltijd.

Regelmatig krijg ik de vraag wat het voor je pensioen betekent als je minder gaat werken.”

HOE ZIT DAT DAN? “Eigenlijk zijn er twee misverstanden. Het eerste misverstand: mensen denken dat als ze een dag minder gaan werken bijvoorbeeld als ze teruggaan naar een contract van 32 uur - ze ook maar over 32 contracturen pensioen opbouwen. Maar je bouwt op over de uren die je werkt. Draai je dus 40 uur in die vier dagen, dan bouw je ook over die 40 uur pensioen op.”

WAT GEBEURT ER MET JE OVERUREN? “Als je een contract hebt voor 32 uur, dan begin je pas boven de 40 uur overuren te maken. Heb je dus een contract voor 32 uur en werk je in een week 44 uur, dan tellen de 40 gewerkte uren en de 4 overuren mee voor je pensioen. Let wel op: maximaal tellen 364 overuren per jaar mee. Dat is omgerekend 7 uur per week.”

ook omdat je lasten vaak afnemen als je ouder wordt. Het huis is afbetaald, de kinderen zijn uit huis; dat soort veranderingen.”

MINDER OVERUREN BETEKENT NIET PER SE VEEL MINDER PENSIOEN?

DUS EEN DAG MINDER WERKEN HEEFT WEINIG EFFECT OP JE PENSIOEN?

“Het effect van minder overuren is klein als je de laatste jaren voor je pensioen minder gaat werken. En zo zijn we meteen bij misverstand nummer twee: mensen denken dat ze veel pensioen mislopen als ze kort voor hun pensioen AANVRAAGKORT minder uren maken. Als je een jaar ER TERMIJN V rmijn voor lang geen overuren hebt, scheelt agte De aanvra n e io dat je de rest van je leven s Pen ensioen bij in d n a deeltijd-)p a ongeveer 10 euro pensioen s kort 1 m oer is sind op 26 s u d bruto per maand. Daar is dus fonds Verv je ls A n.

3 maande ijd-) lt e e wel overheen te komen, zeker (d plaats van t e at je m denkt d oktober be je op ilt, dan kun pensioen w en er al stopp 1 decemb n. met werke

Michael Bührs

“Ja, dat kun je in algemene zin zo stellen. Als je de laatste jaren een dag minder gaat werken, is het effect gering. En je kunt ook als je richting pensioen gaat een dag minder gaan werken en een deel van je pensioen naar voren halen. Zo ga je niet in inkomen achteruit en zijn de gevolgen voor je pensioen redelijk beperkt.”

In gesprek?

Wil je een vrijblijvend gesprek met een van de consulenten van Pensioenfonds Vervoer?

Maak een afspraak via pfvervoer.nl/afspraak.

TON 86 10-19 • p 14

NA HET PENSIOEN

KLAAR?

Mooi niet!

TON 86 10-19 • p 15

“Wat ik in TON mis, is een onderwerp over chauffeurs die net als ik gestopt zijn en toch weer niet. Ik heb weken gedraaid van 55 tot 60 uur. Stilzitten was er niet bij. Dan kom je thuis te zitten met het stempel KLAAR! Klaar? Ben je nou helemaal betoeterd. Helemaal niet!” Dat mailt Frans de Been (67) uit Oosterhout. TON wil weten hoezo Frans niet klaar is.

TON 86 10-19 • p 16

De man

Hij weet overal de weg. Heeft geen TomTom nodig. Als zijn kinderen ergens moeten zijn, lepelt vader Frans uit zijn hoofd de route op. En dan moet ge daar linksaf. Wat wil je ook? Meer dan 45 jaar beroepschauffeur.

Alle rijbewijzen gehaald in militaire dienst.

Daarna jarenlang voor Jamin gereden, tot die failliet ging. Vervolgens Remeijsen, Tibbett & Britten, Coca Cola. En tenslotte van 2003 tot 2018 bij Peter Sestig Transport in Dongen. Containertransport. Dacht hij eerst dat het zou gaan vervelen, omdat hij altijd distributie had gedaan. Maar het viel erg mee. En hij hoefde niet meer zo veel te sjouwen. Ideaal als je wat ouder wordt.

Zeker weten: containertransport houd je tot je pensioen redelijk makkelijk vol. Als je tenminste gezond bent. En dat is hij.

De geraniums

Dan wordt het 1 mei 2018, wordt hij 66 en is zijn pensioen daar. Echt voorbereid op een leven zonder volle werkweken heeft Frans zich niet. Het was ook geen aftellen. Ja, er hing een papiertje met de laatste honderd dagen, maar dat vergat hij regelmatig af te vinken. Natuurlijk is er de meevaller van de prachtige, lange zomer. Fietsen, wat klussen, in de zon zitten. Hij is echt een zomermens; de winterdag is aan hem niet besteed.

En hij verkeert in de gezegende toestand dat hij nog veel dingen kan. Zijn ogen zijn nog goed, hij voelt zich prima, het rijden zit nog steeds in zijn bloed. Als zijn vrouw bij wijze van spreken zegt dat ze morgen naar Italië wil, zit hij al in de auto.

Sommigen zeggen: je valt in een zwart gat.

Dat heeft hij niet gehad. Maar hij dacht wel: ik ga niet de hele dag in een stoel liggen.

TON 86 10-19 • p 17

Het busje

De bus

Ze bezorgen door het hele land. Kleine dingetjes die snel weg moeten, maar ook grote onderdelen tot 1800 kilo. Hij moet zich beschikbaar houden. Soms zit hij wel eens te wachten en dan komt er niks. Het zijn kortom geen volle dagen. En vroeg opstaan is ook niet nodig. Niet dat hij ooit moeite had met zijn bed uitkomen, om half vijf in de ochtend. Maar het is wel prettig dat het niet meer hoeft. Al moet hij nog steeds wennen aan het nieuwe ritme. Om negen uur ’s avonds vallen zijn ogen dicht en dan is hij om elf uur klaarwakker. Nou ja, slaap is sowieso zonde van de tijd.

Je moet met die gasten kunnen omgaan.

Snappen dat ze een uitje hebben en plezier willen maken. Beetje tolerant zijn, ook. Hij heeft eens een ploegje studenten gehad die hij van Utrecht naar Eefde en terug moest brengen. Was hij ’s middags klaar, had hij zeven tassen vol lege flessen. En hij moet ook wel eens met emmer en dweil in de weer als hij de stappers heeft afgeleverd.

Hij rijdt op twee bussen: een kleine, met automaat, voor 24 personen; een grote met vijfbak voor 44 personen. Zelfs zit Frans het liefst op die grote. Dat is heerlijk sturen. Hij is vier keer in Amerika geweest en heeft ze daar zien rijden. Dacht altijd al: dat wil ik ook.

Het is echt een kick. En je krijgt veel bekijks.

Als hij ergens stilstaat, komen er meteen mensen op af die een foto willen maken.

Twee ‘baantjes’ heeft hij. De ene: rijden op een busje met aanhanger. Onderdelen bezorgen voor machinefabriek Van de Kuyp in Raamsdonksveer. Het is oproepwerk, gemiddeld zo’n vijftien uur per maand.

Hij deelt de baan met zijn eveneens gepensioneerde buurman, die al voor Van de Kuyp werkte. Buurmans dochter kwam vragen of Frans al wist wat hij na zijn pensioen zou doen. En of hij niet met haar vader wilde samenwerken. De ene week op, de andere af. Had haar pa ook weer wat meer tijd voor zichzelf.

Zijn tweede baantje is helemaal leuk. Rijden in een oude Amerikaanse schoolbus. Dat doet hij sinds vorig jaar oktober voor Bart Heijne Water Events in Geertruidenberg.

Bart zocht mensen met groot rijbewijs en Code 95. En die bereid zijn personen te vervoeren. Want dat is namelijk een heel aparte manier van dingen bezorgen, merkt Frans. Ze stappen zelf in, dat is een geluk.

En de meesten komen met veel plezier in de bus. Maar er zitten er ook tussen die denken dat ze de oldtimer moeten ombouwen tot cabriolet.

De boodschap

Frans vindt: zoek na je pensioen leuke bezigheden. Ga niet zitten kniezen, zo van: ik mag niet meer rijden. Er is genoeg werk, als je om je heen kijkt. Het kan betaald zijn, of vrijwillig. Als je het maar naar je zin hebt. Je ‘moet’ niks meer en dat is toch mooi? Maak er wat van. Pluk de dag.

TON 86 10-19 • p 18

PERSOONLIJK VERHAAL

NIEUWE KANS, Dit is het verhaal van Saleem Matr, vrachtwagenchauffeur. Een verhaal over vluchten uit een land in oorlog. Over je weg zoeken in een nieuwe en onbekende omgeving. Over de kans grijpen en je oude beroep weer oppakken. Saleem vertelt dat verhaal op een mooie nazomerse maandag, aan het begin van een volle werkweek op de autotransporter.

TON 86 10-19 • p 19

OUDE BEROEP Naam: Saleem Matr Leeftijd: 36 jaar Woonplaats: Haren Beroep: chauffeur autotransport Bedrijf: Koopman Autotransport

TON 86 10-19 • p 20

Vluchten

Zaterdag 12 september 2015. Saleem arriveert in Nederland. Hij is de oorlog en de vernietiging in Syrië ontvlucht. “Heel het land is kapot. Alle jongens moeten militair worden en in de slechte oorlog vechten.”

Een moeizame tocht via Turkije, Griekenland, Macedonië, Hongarije, Oostenrijk en Duitsland brengt hem naar Nederland. Zijn vrouw en drie kinderen volgen hem in november 2016. Sinds begin 2017 wonen ze in Haren, vlakbij Groningen.

Vrachtwagen

Vanaf zijn vijftiende zit Saleem in het transport. Eerst in de werkplaats, dan als bijrijder bij zijn broer. Op zijn achttiende haalt hij de rijbewijzen B en C en gaat hij rijden op een kiepwagen. Dat doet hij tot 2006 in Syrië. Dan vindt hij werk in Dubai, waar hij zijn E haalt. Hij zit er vier jaar in het autotransport en doet drie jaar ander vervoer. “Het is moeilijk werken, want ik kan steeds drie maanden mijn familie niet zien.”

Omdat de situatie in Syrië almaar dreigender wordt, besluit Saleem te vluchten.

Aanpassen

Als in 2017 duidelijk is dat Saleem en zijn gezin in Nederland mogen blijven, gaat hij Nederlands leren. “Dat is niet makkelijk.” Hij kan zich inmiddels redelijk redden, al blijven sommige woorden en klanken lastig. Saleem wil werken, liefst op de vrachtwagen. Maar dan moet hij wel opnieuw zijn rijbewijzen halen. Van mei tot augustus 2018 stort hij zich, met hulp van een tolk, op de theorie.

Die horde wordt genomen.

Kans

Via zijn contactpersoon bij Vluchtelingenwerk komt Saleem in contact met Koopman Autotransport. In december 2018 bezoekt

TON 86 10-19 • p 21

hij de open dag bij Koopman in Nijkerk. Hij krijgt een kans, maar moet wel eerst zijn rijbewijzen halen. De rijlessen betaalt hij uit eigen zak. “Rijden in Nederland is heel anders dan in Dubai. Hier zijn heel veel fietsen. En het is veel drukker. Het is heel goed opletten.”

Op 29 april 2019 slaagt Saleem voor zijn C en op 3 juni komt hij in dienst bij Koopman Autotransport. Op diezelfde dag moet hij examen doen voor zijn E achter C. Hij zakt en gaat met collega’s van Koopman TransMission vele uren oefenen op de examenstof voor E. De derde keer is het raak: op 29 juli haalt hij ook dat ‘papiertje’.

Opleiding

Op 3 juni 2019 begint ook de masterclass bij Koopman. Drie weken van oefenen, oefenen en oefenen om het vak van chauffeur autotransport te leren. Veel theorie en praktijk. Na die drie weken gaat Salem op pad met zijn mentoren Wouter Bolder en Enrico Doeser. Die leren hem hoe je moet laden en lossen, hoe je de lading vastzet, hoe je omgaat met veiligheid. Vooral dat

laden vindt hij nog een hele uitdaging.

“Je mag niet hoger dan 4 meter. In Dubai maakte de hoogte niet uit.” Saleem begint als bijrijder; na een paar weken mag hij zelf achter het stuur. Samen met Enrico maakt hij ritten door Nederland, België en Duitsland. Als hij de Masterclass goed doorloopt, kan hij alleen op pad. Vanaf september rijdt Saleem zelfstandig op de autotransporter.

Toekomst

Contact met klanten hoort ook bij de opleiding. De taal kan daarbij een belemmering zijn. Want Nederlands blijft moeilijk, vindt Saleem. Daar staat tegenover dat hij niet heel veel woorden nodig heeft in zijn werk. “Ik geef de vrachtbrief.

Dan controle auto. Alles goed? Dan handtekening.”

Saleem voelt zich thuis achter het stuur – en in Nederland. Hij wil hier blijven en zich aanpassen aan de Nederlandse cultuur.

Want: “Nederland is veilig. Ik kan er goed werk vinden. Mijn kinderen kunnen naar school en hebben hier een toekomst.“

TON 86 10-19 • p 22

CAO-VRAAG

VNB Looncheck App vernieuwd De VNB Looncheck App is vernieuwd. Vanaf nu berekent de app de Toeslagen bij Vakantiedagen (TBV-waarde, ook wel bekend als ORT-waarde). Deze toeslag is gebaseerd op de overuren, weekenduren en andere toeslagen in het voorgaande kalenderjaar. In het loonoverzicht van de app komt er een bedrag per dag bij voor elke (TBV-)verlofdag die je opneemt.

Als je de app in 2018 al gebruikte, werkt de nieuwe functie direct. Zitten er geen gegevens over 2018 in je app, dan kun je eenmalig de totaalbedragen van de toeslagen invoeren. Vervolgens laat de app ook jou zien op hoeveel toeslag je recht hebt als je een verlofdag opneemt.

GOEDE BEREKENING Om een goede berekening van de TBV-waarde te maken, moeten de gegevens uit 2018 die de basis vormen voor de TBV-waarde bekend zijn. Daarnaast moet de app ‘weten’ of je in het voorgaande kalenderjaar van werkgever gewisseld bent, zodat de TBV-waarde niet per abuis gebaseerd wordt op de gegevens van je vorige werkgever.

GEGEVENS OMZETTEN Daarom doorloop je eenmalig een aantal schermen om de huidige gegevens om te zetten naar de vernieuwde Looncheck App. Zo geef je aan of er meerdere werkgevers waren in het voorgaande jaar en op welke datum die dienstverbanden begonnen.

Gaat er iets fout? Geen paniek. Je kunt namelijk profielen verwijderen en opnieuw aanmaken. Dat heeft geen gevolgen voor de al ingevoerde ritten en diensten.

LOON BIJ ZIEKTE Daarnaast rekent de app nu ook het loon bij ziekte uit. De overuren en andere (weekend-)toeslagen die je gemiddeld in de vorige 52 weken maakte, worden nu bij het loon opgeteld.

Deze functie werkt alleen als je de app al langer gebruikt en je gegevens hebt ingevoerd. Je kunt hier niet achteraf totaalbedragen invoeren.

MAKKELIJK IN GEBRUIK De app is naast vernieuwd ook verbeterd en is nu nog makkelijker in het gebruik. In het geval van maandbetaling kun je nu zelf kiezen welke weken er bij die maandbetaling hoen. Gebruikers meldden namelijk dat de app de laatste week van een maand bij de volgende maand telde, terwijl de werkgever die week juist in de huidige maand laat meetellen. Het resultaat was, dat de uitkomst van de app moeilijker was te vergelijken met de loonstrook van de werkgever. Dat probleem is nu dus opgelost.

Kijk voor meer informatie over deze onderwerpen in het blok Toelichting en bij de informatiebuttons in de VNB Looncheck App. Heb je vragen over de cao? Bel gratis met Stichting VNB op 0800-0225022 (bereikbaar op werkdagen) of via transport@fnv.nl. Je kunt voor meer informatie ook kijken op caonaleving.nl.

Doe als 14.000 collega’s en download de (gratis!) app in de App Store of in de Play Store.

Voor de pc-versie: vnb-loonberekening.nl

TON 86 10-19 • p 23

en je blij met je 'baas'? Of heb je meer last dan lust van hem?

TON wilde weten hoe de TON-lezers over hun leidinggevende denken.

De resultaten van deze panel-peiling vind je op de volgende pagina’s. En hiernaast zie je welk cijfer het TON-panel de leidinggevende geeft.

1 procent van de TON-lezers geeft zijn leidinggevende als rapportcijfer een 1.

En 1 procent geeft een 10.

Het gemiddelde rapportcijfer is met 6,9 een ruime voldoende.

WELK RAPPORTCIJFER GEEF JIJ JOUW LEIDINGGEVENDE?

42

%

43

%

12

%

3

%

TON 86 10-19 • p 24

WIE?

STRENG? Welke stijl heeft je leidinggevende? De helft van de TON-lezers ervaart dat de leiding vooral opdrachten geeft, controleert en corrigeert. De andere helft heeft een leidinggevende die stimuleert, uitlegt en medewerkers betrekt bij beslissingen.

Van wie krijg je als medewerker leiding?

Vooral van de planners, blijkt uit het antwoord op de vraag:

MIJN LEIDINGGEVENDE… …verwacht dat ik doe wat hij zegt

WELKE FUNCTIE(S) HEEFT JOUW LEIDINGGEVENDE?

51

49

%

…zorgt ervoor dat ik mijn werk goed kan doen

%

(MEER ANTWOORDEN MOGELIJK)

54% 36% PLANNER

DIRECTEUR/EIGENAAR VAN HET BEDRIJF

19% 10% 5% MANAGER

BEDRIJFSLEIDER

IK HEB GEEN LEIDINGGEVENDE

7% EEN ANDER

RESPECT? Hoe is het imago van de leidinggevende in jouw werk?

Is hij populair of wordt hij gevreesd? De meerderheid van de panelleden heeft gewoon respect voor hem.

IN MIJN BEDRIJF WORDT DE LEIDINGGEVENDE…

27

%

62

%

…gewoon gerespecteerd

…niet altijd vertrouwd

4

%

5

% weet niet

2

%

…(vrijwel) nooit vertrouwd

…op handen gedragen

TON 86 10-19 • p 25

4 Het blijkt te kunnen: nooit je leidinggevende spreken of zien. Maar de meeste mensen hebben dagelijks contact met de leiding.

HOE VAAK HEB JIJ CONTACT MET JE LEIDINGGEVENDE?

62 16 %

maximaal 1 keer per dag

44 13

2

%

enkele keren % per jaar

1

%

enkele keren per week

20

9 %

7

%

maximaal 1 keer per maand

enkele keren % per maand

maximaal % 1 keer per week

(helemaal) mee eens

16 2

meerdere keren per dag

% (vrijwel) nooit

% neutraal

Begrijpt je leidinggevende waar je in het dagelijkse werk tegenaan loopt? Best wel, zo blijkt uit het antwoord op de stelling:

% (helemaal) oneens

% weet niet

LUISTEREN?

MIJN LEIDINGGEVENDE SNAPT HEEL GOED WELKE PROBLEMEN IK IN HET WERK TEGENKOM

neutraal

32

(helemaal) mee eens

50

%

Neemt je leidinggevende je serieus genoeg? Met andere woorden: luistert hij als je met goede tips komt?

Dat kan wel beter, vindt de helft van het TON-panel.

MIJN LEIDINGGEVENDE MAAKT HET ZICHZELF VEEL MAKKELIJKER ALS HIJ MEER NAAR MEDEWERKERS LUISTERT

17

%

(helemaal) oneens

1

%

weet niet

%

TON 86 10-19 • p 26

GROEPSPORTRET

Het team van Schavemaker

TON 86 10-19 • p 27

Je moet het samen doen, in het werk. Dat gaat makkelijker als je goede collega’s hebt en de sfeer prettig is. Als je een echt team vormt.

TON maakt een groepsportret bij Schavemaker Transport en Logistics in Velsen-Noord.

t langer p

g loe

e

ko m e n

Maarten van ’t Veer (33) uit Alkmaar is tegenwoordig meewerkend voorman logistiek. “Wij laden en lossen auto’s en containers met staal en pallets. En ik begeleid de stagiairs. We hebben een heerlijk jong team. De voorman is 62, de rest is 33 of jonger. We weten wat we aan elkaar hebben.” Maarten’s vader werkte al bij Schavemaker. Als kleine jongen reed hij vaak mee. “En in de zomer mocht ik in de wasstraat helpen. Op het vmbo leerde ik voor lasser, maar ik wilde vooral op de vrachtwagen. Dus heb ik Transport en Logistiek op het regiocollege gedaan. In 2006 ben ik hier in dienst gekomen. Na negen jaar als chauffeur in ploegendienst kreeg ik de kans om dit werk te doen. Nu kan ik mijn privéleven beter afstemmen op mijn werk.”

Stils

“Jarenlang werkte ik als chauffeur in ploegendienst. Drie dagen op en drie dagen af; van zes tot zes. Ik verdiende hartstikke goed. Maar als je thuis een normaal leven wilt leiden, is het niet vol te houden.”

“We moeten het onderhoud zodanig doen, dat we voorkomen dat auto’s stil blijven staan. Dat lukt goed, maar natuurlijk nooit helemaal. Van een remvoering kun je een jaar tevoren voorzien dat hij het opgeeft.

Maar een kapotte lager kun je niet altijd voorspellen.”

Johan Beers (58) uit Winkel werkt in de garage. Hij heeft allerlei taken. Is bijvoorbeeld APK-keurmeester, tachograafijker en maakt met de computer diagnoses van vrachtwagens om storingen op te sporen en op te lossen. Johan zit sinds zes jaar bij Schavemaker. Daarvoor werkte hij onder andere twaalf jaar bij het familiebedrijf van zijn vader en oom. En hij was twaalf jaar in dienst bij Scania en twaalf jaar bij Volvo. “Toen ze hier iemand zochten, ben ik erin gestapt. Er heerst een goede sfeer. We hebben veel werk in eigen beheer, bijvoorbeeld het vervangen van de alarmsystemen, de SCM-certificaten.

En we doen tot wel driehonderd Apk-keuringen per jaar.”

elk

ta

d

or o v

Voor

n

N ie

nd

ien

st

TON 86 10-19 • p 28

aa

ro

p ko m e n

“Eerst werkte ik in een groep met alleen maar vrouwen. Nu ben ik de enige vrouw tussen vijf mannen. Dat is heel anders.

Vrouwen bespreken persoonlijke problemen met elkaar. Dat doen mannen niet; die zijn veel zakelijker.”

Patricia Heijne (39) uit Heemskerk heeft twee rollen. Ze doet administratief werk op de afdeling Personeel & Organisatie.

En ze heeft een aantal taken op de afdeling Aircargo. Daar is ze belast met de facturatie en de daarbij horende financiële handelingen. En ze doet de controle van de urenverantwoording van chauffeurs.

Patricia geniet van die afwisseling. Op beide afdelingen werkt ze anderhalve dag per week. Zo blijft er tijd over voor haar twee kinderen thuis. “Ik ben in 2004 via het uitzendbureau bij Schavemaker beland. En ik vond het meteen geweldig. Ik werd overal ingezet. Zo leer je het bedrijf en de mensen goed kennen. We komen hier voor elkaar op, werken goed samen. Dan gaat het als vanzelf.”

to

Mijn

ok klein ch o

G ro o

te

n

be

drij

f

TON 86 10-19 • p 29

“Ik heb het hier naar mijn zin, ken de meeste mensen. Het is een prettig bedrijf.

Groot en toch ook nog klein. En het blijft familie-achtig, met Rico Schavemaker en zijn zus in de leiding.”

Fred van Nimwegen (54) uit Assendelft is hoofd van de werkplaats. “Wij moeten ervoor zorgen dat er voldoende auto’s storingsvrij de weg op kunnen. En dat er zo weinig mogelijk in onderhoud zijn. Gelukkig hebben we goeie monteurs in dienst en goed spul op de weg. Het is hier een leuke groep.” Als het op samenwerken aankomt, heeft Fred vooral met de planning te maken. “We kunnen bijvoorbeeld alleen maar keuren als er ook auto’s in de garage komen. De planners willen ze natuurlijk zoveel mogelijk op de weg hebben. Dat kan niet als wij ze repareren of keuren. Soms krijgen we ze niet in de garage op het moment dat wij dat willen. Maar we lossen het samen op.”

Ge

ge

vens ordenen

“Vrachtwagens rijden over tolwegen en door tunnels. Ze tanken brandstof. Al die kosten worden bij ons in grote databestanden aangeleverd. Ik orden de gegevens en boek ze vervolgens in ons boekhoudsysteem.”

Milena Kok-Marinova (40) uit Beverwijk doet financieel-administratief werk op de boekhouding. Tijdens haar mbo-opleiding Bedrijfsadministratie liep ze in 2008 een half jaar stage bij Schavemaker. “In 2013 ben ik teruggekomen om te blijven. De sfeer is informeel, wat me goed bevalt. Iedereen op onze afdeling heeft zijn eigen taken, maar als je steun nodig hebt, krijg je die ook.”

Milena is graag bezig met het ordenen van gegevens voor de vaste journaalposten en haar overige werkzaamheden op de afdeling.

“Er wordt steeds meer geautomatiseerd, maar het mensenbrein blijft altijd nodig.”

e eig

n

“Ik heb het hier naar mijn zin, zie Schavemaker als mijn ‘eigen’ bedrijf.

Mensen zitten hier heel lang. Dat zegt genoeg over de sfeer.”

Ferdy Kroon (35) uit Assendelft is hoofdplanner transport. “Tijdens mijn chauffeursopleiding heb ik hier in 2002 stage gelopen. Dus ik kende het bedrijf toen ik in 2003 in dienst kwam als chauffeur.

In 2010 ben ik op de planning begonnen.

Chauffeur zijn vond ik wel mooi, maar ik had ook in de gaten dat ik het niet mijn hele leven zou doen. Inmiddels ben ik teamleider van de afdeling Schavemaker Transport Beverwijk, waar we met 58 kippers rijden en 70 tautliners.” Ferdy wil nog verder doorgroeien. “Als er mogelijkheden zijn: graag!”

Ook een

groepsportret?

Laat het weten via info@tonmagazine.nl of 06 38 07 67 51.

TON 86 10-19 • p 30

Prima op

m ijn

Van e

l ka

plek

“Transport zit bij ons in de familie. Ik reed als kind al mee op de vrachtwagen van de buurman en van mijn opa. Na mijn mbo-opleiding Internationale Handel ben ik bij een transportbedrijf in Breda begonnen als assistent planner.

Daarna ben ik export-planner geworden bij Schavemaker Transport in Breda.”

Patrick Brenters (41) woont in Steenbergen.

Dat is ver van Beverwijk. Hij is dan ook verantwoordelijk voor wat er in de vestiging Breda van Schavemaker gebeurt. “Onze specialisatie in Breda is groupage vervoer van en naar Frankrijk, Engeland, Italië en Ierland. Daarnaast hebben we een eigen tak voor het speciaal transport en doen we warehousing voor diverse klanten.”

Patrick is zo’n twaalf jaar bij Schavemaker weggeweest. “Anderhalf jaar geleden kwam ik op een beurs in München directeur Rico Schavemaker tegen. Die vroeg of ik verantwoordelijk wilde zijn voor de vestiging in Breda. Dat sprak me aan; weer een ander niveau.” Alles bij elkaar werkt Patrick nu bijna twaalf jaar bij Schavemaker. “Je krijgt hier veel mogelijkheden. Dat is ook een reden waarom ik ben teruggekomen.”

mo

n

Inter

a

re e l r

da

al

g ro e i t “Toen ik hier bijna dertig jaar geleden binnenkwam, wist ik niet welke kant het op zou gaan. Nu weet ik: ik zit hier nog steeds prima op mijn plek. Supertrots op dit prachtige familiebedrijf. Ergens anders had ik nooit zo lang willen werken.”

“Dit is een bedrijf waar saamhorigheid en eigen verantwoordelijkheid telt. Ik run mijn eigen toko, die uit twee afdelingen bestaat. Dat zijn mijn kindjes. Ooit begon ik op de logistieke afdeling met tweehonderd containers export van staal per jaar. Nu zijn dat er vijfenveertighonderd.”

Edwin Weeteling (42) woont in Uitgeest en is branchmanager Schavemaker Logistiek Beverwijk. “Ik was zeventien of achttien toen ik tijdens mijn mbo-opleiding Transport en Logistiek stageliep bij Schavemaker. Dat was in 1996 of 1997. Ik vraag me niet af hoe ik hier kwam, maar wel eens ‘hoe kom ik hier weg?’ Het antwoord is: ‘Nog lang niet’. Ik heb het namelijk erg naar mijn zin.

Ik ben nu ook begonnen met de afdeling intermodaal. Twee keer per week vertrekt er een trein vanuit Moerdijk naar Wroclaw in Polen. Op woensdag en vrijdag is die binnen dertig uur ter plaatse. Op elke trein kunnen maximaal veertig 45 ft HC containers. Met deze omloop halen we tachtig ladingen vrachtwagens van de weg. We willen naar drie of vier omlopen per week, want we verwachten dat het intermodale vervoer door de toenemende drukte op de weg, gebrek aan chauffeurs en het streven naar duurzaamheid de komende jaren alleen maar zal groeien.”

Wendy Winter (45) uit Assendelft werkt op de afdeling Logistics. Directeur Rico Schavemaker is haar neef. “Na mijn mbo-opleiding ben ik hier begonnen met de administratie en facturatie voor het wegtransport. Tegenwoordig houd ik me bezig met het klaarmaken van documenten voor zeevracht, bijvoorbeeld voor de douane. Dat is geen saai kantoorwerk; er komt van alles bij kijken. Je moet steeds de puzzelstukjes bij elkaar zoeken. En alles moet op tijd, anders heb je een claim te pakken. We doen dit werk met z’n vieren.

We schakelen steeds met elkaar en hebben allemaal een ander aandachtspunt. Ook luisteren we naar elkaars telefoongesprekken en volgen elkaars mail. Dat is intensief samenwerken.”

Staal en schroot In 1967 begint Henk Schavemaker met zijn eerste vrachtwagen hout en staal te vervoeren vanuit het Noord-Hollandse Assendelft. Nog steeds vormen staal en schroot belangrijke goederen voor Schavemaker; het bedrijf verzorgt de op- en overslag en het transport van deze producten over de hele wereld. Dat gebeurt met de vrachtauto, maar ook per boot en met het

Een hec

ht

TON 86 10-19 • p 31

t

ea

ur

m

tu

oog moe

anz

in

“Vroeger dacht ik: een vrachtwagen besturen, dat doe je niet als meid.

Onzin, natuurlijk. Ik kan hetzelfde werk doen als mannen.”

Lotte Bart (22) uit Heemskerk doet administratief werk. “Ik heb evenement­ organisatie gestudeerd, maar toen ik een jaar geleden de vacature bij Schavemaker zag, heb ik meteen gesolliciteerd. Ik voel me helemaal thuis bij al mijn collega’s.

Er is een informele sfeer, iedereen kan zichzelf zijn. Maar er wordt ook hard gewerkt.” Toch ziet Lotte uit naar een andere rol binnen het bedrijf. “Ik ben bezig voor mijn vrachtwagenrijbewijs. Als ik dat felbegeerde papiertje behaald heb, wil ik dolgraag op de vrachtwagen Europa verkennen.”

vliegtuig. En steeds vaker per trein, vooral in een vaste verbinding met het Poolse Katy Wroclawskie. Het hoofdkantoor van Schavemaker Transport en Logistics staat in Beverwijk. Het bedrijf heeft, behalve in Nederland, ook nog vestigingen in Polen, Slowakije, Bulgarije en Duitsland. In totaal zijn er 500 medewerkers; het wagenpark bestaat uit ongeveer 350 trucks en 400 trailers.

ds wa

s Achter het

G

nh e e

“Je weet nooit wat je te wachten staat.

Elke dag is een verrassing. Goed inspelen op wat er gebeurt lukt alleen als je een hecht team hebt.”

Theo Stam (37) uit Uitgeest plant de luchtvracht. Hij werkt sinds 2006 bij Schavemaker en heeft in die tijd van alles gedaan. “Ik ben begonnen bij Schavemaker Logistics, de op- en overslag in Beverwijk. Daarna ben ik naar Schavemaker Containers gegaan, de afdeling die schroot rijdt op het terrein van Tata Steel. Uiteindelijk was ik er manager.

Vervolgens ben ik naar Aircargo gegaan, de luchtvracht. Daarbij luistert het erg nauw: als een vliegtuig om halfnegen vertrekt, moet het wel geladen zijn.”

Theo doet met vijf collega’s de planning voor de dagvluchten. Zijn afdeling zit in een locatie op 150 meter afstand van het hoofdkantoor. “Maar we hebben veel contact met de mensen daar. We kennen elkaar allemaal.”

“Ik zit al mijn hele leven in het transport. Nu mag ik nog drie-en-een-half jaar. Maar misschien blijf ik hier na mijn pensioen nog wel wat doen, al zal dat niet meer op de vrachtwagen zijn.”

Ab Oosterhof (63) uit Assendelft ging op zijn achttiende rijden. Sinds vijftien jaar doet hij dat bij Schavemaker, dat hij als Assendelffer ‘vanaf de eerste auto’ kent. “Eerst reed ik met een tautliner. Maar sinds acht jaar rijd ik op een kipper, met rollen staal en schroot.

Veel voor Tata Steel naar Duitsland, België en Luxemburg.” Tegenwoordig heeft Ab een auto die op gas rijdt. “Hij start op diesel en loopt op koud gas, LNG. Gaat prima. Je merkt het verschil niet met een gewone diesel.” Ab is blij met hoe de mensen bij Schavemaker met elkaar omgaan. “Ze hebben hier geen last van hoogmoedswaanzin. Als iets moeilijk is, kun je erover praten.”

TON 86 10-19 • p 32

NACHTWERK

Alle vrijheid

in het donker Als de meeste mensen op één oor liggen, draait de 24-uurseconomie door. Ruim 1,5 miljoen mensen zijn 's nachts aan het werk. Ook in transport en logistiek neemt het nachtwerk toe.

Chauffeur Frank Bartels (47) uit Hoorn doet het met alle plezier.

TON 86 10-19 • p 33

“Je kunt de tijd die je nodig hebt voor een rit goed inschatten.

Je wordt niet gebeld door de planning. En niemand die je vraagt: ‘Waarom sta je daar zo lang’. Ik moet alleen zorgen dat ik op tijd terug ben, zodat de volgende chauffeur aan de slag kan.” Frank somt de voordelen op van werken in de nacht. Hij rijdt voor Simon Loos en bevoorraadt Lidl-supermarkten in Noord-Holland.

Heen en weer

Van de kermis naar het transport en weer terug. Dat is zo’n beetje Franks loopbaan. De geboren Eindhovenaar wist niet wat hij wilde worden. “Behalve dat ik graag op de kermis kwam. Eerst mocht ik helpen opbouwen bij een exploitant uit Delft, die een mobiele snackwagen en een kermisattractie had. Later ging ik tijdens vakantie met Tienertoer naar plaatsen waar kermissen waren om daar een hand toe te steken. Op de kermis is altijd wat te doen. En ze zijn goed van betalen. Toen ik stopte met school, ging ik mee op pad.

Ik haalde mijn groot rijbewijs, dus ik kon ook de wagens besturen.”

Twee banen

Frank vindt vervolgens een baan bij een transportbedrijf in Eindhoven, waar hij acht jaar werkt. Hij leert zijn eerste vriendin kennen. Als die relatie uit raakt, gaat hij terug naar het kermis­– wereldje van opbouwen, afbreken en rijden. “Door mij in te huren, spaarden ze ook een chauffeur uit. Dus op vrije dagen en in de avonduren probeerde ik dat erbij te blijven doen. Ik ben niet zo van veel slapen. Nooit geweest ook, volgens mijn moeder. Op de kermis ga je soms twee dagen door zonder je bed te zien. Maar met een baan bij een transportbedrijf ernaast is dat niet vol te houden. In 2003 leerde ik mijn huidige vrouw kennen. Zij heeft ook niet veel met de kermis. Dus toen ben ik ermee gestopt.”

Naar Noord-Holland

Franks vrouw, van oorsprong een Groningse, woonde vroeger in Purmerend. In 2005 verhuizen ze naar Noord-Holland. Frank begint bij een horecagroothandel. Maar dat bevalt hem niet goed, dus grijpt hij voor de derde keer een kans met de kermis. “Ik trok met een achtbaan rond. Dat deed ik een paar jaar. In die tijd was ik weinig thuis bij mijn gezin. Na een paar jaar werd dat gemis toch te groot en stopte ik voorgoed met de kermis.”

Met sleutels op pad

Frank rijdt eerst zes jaar via een ander transportbedrijf voor Lidl.

Sinds 2018 is hij in dienst bij Simon Loos. Het is mooi werk, vindt hij. “In de regio, iedere avond thuis. Dus toen Lidl een paar jaar geleden besloot om de winkels ’s nachts te gaan beleveren, heb ik me meteen gemeld. Ik bezorg vlees, diepvries- en koelproducten, groente en fruit. Bij de winkels kan ik het magazijn in en ik weet precies waar ik de spullen moet neerzetten.”

TON 86 10-19 • p 34

Ritten goed te plannen

Op woensdag en eens in de twee weken op zondag is Frank vrij. De andere dagen kennen een vast ritme. “Om zes uur ’s avonds eten we samen met onze kinderen van 12 en 14 jaar.

Dan ga ik om zeven uur naar bed en slaap tot tien uur, soms half elf. Ik vertrek om elf uur, pak de vrachtwagen, laad op het distributiecentrum en neem de vrachtbrief mee. Vervolgens is het aandocken bij een winkel, lossen en daarna de ‘retouren’ meenemen. Die los ik dan weer op het distributiecentrum en dan laad ik de volgende rit. Die ritten zijn goed te plannen.

Want ’s nachts kun je precies voorspellen hoelang je over een route doet.”

Van tien tot drie

Tussen negen en tien uur ’s morgens komt Frank weer thuis.

“Dan eet ik wat en drink een kop koffie met mijn vrouw, als zij niet aan het werk is. Vervolgens ga ik naar bed en slaap van tien tot drie. Daarna is er thuis nog van alles te doen. Ik zie mijn kinderen nu heel veel. Toen ze kleiner waren, was dat ook handig met wegbrengen en ophalen.”

Goed geregeld

“Sommige mensen kunnen zich niet voorstellen dat ik het leuk vind. Ze vragen zich af hoe ik het volhoud. Ach, ik heb weinig eisen en werk het liefst ’s nachts. En nu ik wat ouder ben, is het ook wel fijn om goed te weten waar je aan toe bent. Op de kermis was het wel een vrije boel. Daar was niet alles op papier vastgelegd. Bij Simon Loos is het prima geregeld. Ik word goed betaald en alles klopt. Dat is fijn.”

Sociaal leven

Met zijn gezondheid gaat het goed. “Dat zegt de dokter ook. Maar ik ben wel te zwaar. Heeft natuurlijk te maken met mijn manier van eten: net voordat ik naar bed ga. Dan kan je lichaam het voedsel niet goed afbreken. Onderweg stop ik nooit voor snacks, maar ik houd wel van lekkere dingen. Beweging krijg ik genoeg.

Ik loop veel tijdens mijn werk. Dus sporten doe ik niet. Zo houd ik meer tijd over voor mijn vrouw en kinderen. Ik ben er vaak als zij ook thuis zijn. Dat is het voordeel van nachtwerk.”

TON 86 10-19 • p 35

NIEUWE INSTROOM

Myron zag het niet zitten: de hele dag turen op een scherm.

Dus koos hij na een opleiding tot websitebouwer voor een heel andere weg: de vrachtwagen. En dat bevalt hem wonderwel.

Naam: Myron Keurntjes Leeftijd: 21 jaar Woonplaats: Leerdam Beroep: chauffeur Bedrijf: Vlot Logistics in Schelluinen

TON 86 10-19 • p 36

Niet binnen zitten

“Ik heb de mbo-opleiding Mediadevelop­ment afgerond. Maar toen dacht ik toch: ik wil niet de hele dag binnen zitten en websites bouwen. Steeds maar hetzelfde werk. Een paar vrienden van me reden hier bij Vlot Logistics op busjes. Die zeiden: je moet eens bellen. Dat heb ik gedaan en ik mocht binnen een week langskomen voor een gesprek. Kon ik meteen aan de slag.”

Beginnen als bijrijder

“Dat was vorig jaar juni. Ik ben gestart als bijrijder op bestelbusjes en vrachtwagens.

Vervolgens ben ik zelf op een bakbus gaan rijden. Dat ging prima. Afgelopen voorjaar kreeg ik de vraag of ik mijn vrachtwagenrijbewijs wilde halen. Dat kon met subsidie van het Sectorinstituut Transport en Logistiek.

Ik hoefde er niet lang over na te denken. Op 1 april ben ik begonnen met lessen en op

TON 86 10-19 • p 37

13 april had ik mijn C. Alles meteen gehaald.

Het heeft wel geholpen dat ik al een tijd op een busje reed.”

Verschil met busje

“Rijden op de vrachtwagen viel me heel erg mee. Eigenlijk had ik het moeilijker ingeschat. Op de testdag zat ik voor de eerste keer achter het stuur van een bakwagen. Het belangrijkste verschil met

rijden in een busje is de lengte waarmee je rekening moet houden. En je moet veel ruimere bochten maken. Maar dat had ik snel in de vingers.”

Krappe straatjes

“We rijden vooral voor Ikea. Veel pendelen en ritten naar klanten. In Oosterhout haal ik de bak op; die is dan al geladen. Als ik pendel ga ik vanaf Oosterhout naar Rotterdam en dan naar Schelluinen. Dat is een vast rondje.

Rijd ik naar klanten, dan is het steeds een verrassing waar je naartoe gaat.”

“Wat ik het mooiste aan dit werk vind? De vrijheid. En je komt op veel verschillende plekken. Dat is soms wel een ontdekkingstocht. Er zijn ook lastige dingen. Zo is het rijden door krappe straatjes in steden en dorpen af en toe wel pittig. En het contact met de klanten is leuk, maar soms ook een uitdaging. Je wilt namelijk het liefst allemaal tevreden klanten. Als de klant iets anders verwacht dan op de vrachtbrief staat, bellen we met de zaak om te kijken wat wel of niet mogelijk is op dat moment.”

Uitleg over tillen

Over tien jaar

Pendelen en ritten

“Of het zwaar werk is? Niet echt. Als je op de goede manier tilt, valt het erg mee. En we krijgen uitgebreid uitleg over hoe we moeten tillen. We zijn ook altijd met z’n tweeën. Toen ik op de bestelbus reed, had ik een vaste bijrijder. Dat was wel handig, want dan weet je op een gegeven moment precies hoe je het samen aanpakt. Nu ik op de bakwagen zit, heb ik verschillende bijrijders. Die afwisseling is ook wel weer leuk.”

“Wat ik over tien jaar doe? Zoals ik het nu zie nog steeds dit werk. Vorig jaar heb ik nog even getwijfeld om toch iets met mediadevelopment te doen. Ik zou zo bij mijn leerbedrijf kunnen beginnen. Maar dit bevalt me veel beter.”

Chauffeur worden?

Heb jij mbo denk- en werkniveau en heb je de nodige levenservaring? Dan zou jij binnenkort zomaar als nationaal of internationaal chauffeur aan de slag kunnen.

Subsidie Vrachtwagenchauffeur worden doe je niet zomaar. In 3 tot 6 maanden tijd moet je heel wat vaardigheden onder de knie krijgen. En dat vraagt het nodige van je inzet.

Als jij laat zien dat je gemotiveerd bent, wordt minimaal 85 procent van je lesgeld betaald.

Baangarantie Blijk je geschikt, dan krijg je een baangarantie van minimaal 1 jaar en minimaal 32 uur per week of minimaal 2 jaar en minimaal 24 uur per week.

Meer weten? ikwordvrachtwagenchauffeur.nl

TON 86 10-19 • p 38

SPECIAAL IN BEELD: TRANSPORT SPECIAAL TRANSPORT

De keerwand is 12,5 meter lang, 3,6 meter hoog, 15 centimeter dik en weegt 16.000 kilo. Rene Poels vervoert de kolos van de betonfabriek in het Duitse Xanten naar een bouwplaats in Amsterdam. Dan moet wel alles meezitten. Een kortsluiting gooit roet in het eten. En dus moet Rene met zijn speciale lading terug naar zijn standplaats Horst. Ook dat kan gebeuren.

TON 86 10-19 • p 39

“Speciaal transport vind ik het mooist. Dat is puzzelen hoe alles past. Je moet op heel veel dingen letten. Je hebt altijd met twee zaken te maken. De ene is: heb je een vergunning nodig voor de specifieke lading die je vervoert? En de tweede: je moet het gewicht goed verdelen. Liefst zoveel mogelijk in het midden, maar soms gaat dat niet helemaal. Dan moet je nog voorzichtiger rijden. Want als het gewicht een beetje te veel naar één kant hangt, kun je echt niet met 80 kilometer door de bocht.”

Rene Poels is nog maar een broekie. Toch draait zijn hand niet om voor een zware lading of een speciale last. Hij deed de opleiding vmbo-kader metaal en elektro. Daarna volgde hij via het Sector­instituut Transport en Logistiek een leerwerktraject bij Driessen Speciaal Transport. “Techniek vind ik leuk, maar de vrachtwagen nog leuker.”

Zijn werkdag begint meestal tussen drie en zes uur in de ochtend. Tenzij hij speciaal transport rijdt; dan begint hij meestal nog vroeger. “Geen probleem, ik rij het liefste in de nacht. Ze kunnen ook plannen dat ik de hele week van huis ben. Prima.”

Het transport van prefab betonelementen vindt Rene prachtig werk. “Het is elke keer iets anders. Je moet vaak improviseren.”

Maar wel binnen strikte regels.

Het is een wolkeloze vrijdagmorgen als Rene voor vertrek naar Duitsland een kop koffie drinkt op het kantoor van Driessen Speciaal Transport in Horst. Hij kletst nog even met stagiair Rick Hendrix, die hetzelfde opleidingstraject volgt als Rene heeft gedaan. Dan gaat hij in zijn DAF XF 440 FT op weg naar Xanten.

Een rit van 65 kilometer; ruim een uur onderweg.

Wie: Rene Poels Leeftijd: 20 jaar Woonplaats: Castenray Beroep: chauffeur speciaal transport Bedrijf: Driessen Speciaal Transport in Horst

TON 86 10-19 • p 40

TON 86 10-19 • p 41

Beton-elementen Rene meldt zich bij de ‘Lademeister’ van betonfabriek Holterman.

Op het immense voorraadterrein liggen allerlei soorten beton-elementen klaar om geladen te worden. De kraan die het element optilt, is 55 meter breed, 15 meter hoog en kan 65 ton heffen.

Aan de regels houden Rene vertelt dat er wel een verschil is in de manier waarop in Duitsland en Nederland wordt omgegaan met zwaar transport.

“In Duitsland zijn ze soms heel precies met de regels en soms ook niet. Je moet altijd weten wat er van je verwacht wordt. Ook als het over de veiligheid gaat. Je houdt je aan de regels.”

Niet eronder staan Als er extra voorschriften zijn, hoort Rene dat ter plekke.

“Uiteindelijk bepalen de mensen op de locatie waar jij je aan te houden hebt. Hier in Xanten heeft niemand een helm op. Dat zou trouwens ook niet veel helpen. Als er een paar ton naar beneden komt, heb je niet veel aan een helm. Je moet gewoon zorgen dat je er niet onder staat.”

TON 86 10-19 • p 42

Schuinstellingen Rene krijgt aanwijzingen waar hij de oplegger moet parkeren.

Met onverwacht hoge snelheid wordt de 16 ton zware betonwand ‘ingehaakt’ en opgetild. Rene heeft zich inmiddels in een rode overall gehesen. Hij moet allerlei handelingen verrichten om de trailer klaar te maken voor de lading. “Toen ik zelf nog niet mocht rijden, ging ik al mee met chauffeurs die met schuinstellingen werkten. De eerste keer dat ik het zelf moest doen, heb ik nog met één van hen gebeld: ‘Hoe moet het ook alweer?’. Zo heb ik me goed voorbereid.”

Speciale vergunning Rene legt uit waarom de keerwand niet plat op de trailer gaat.

“Hij is 3,6 meter breed. Daarvoor heb je een speciale vergunning nodig en je moet onderweg begeleiding hebben. Je krijgt dan ook een speciale route voorgeschreven. De breedte waarop we in schuine stand laden is vrijgesteld van vergunning. Zo zijn de kosten lager en ben je wat sneller. Bij sommige andere vrachten moet je verticaal in plaats van horizontaal laden in verband met de belasting van het element.”

Uitstaande voetsteunen De betonplaat komt rechtop naast de trailer te hangen. Rene heeft uitstaande voetsteunen in de zijkant van de trailer geschoven. Langzaam zakt de lading daar op. Het gewicht van de wand wordt precies over de lengte van de oplegger verdeeld. De vier hydraulische steunen waar de plaat tegenaan hangt, worden vervolgens naar binnen bewogen, zodat het gewicht zich over de trailer verplaatst.

Luchtvering eraf Rene kijkt of het gewicht zo verdeeld is, dat hij ermee de weg op kan. Vervolgens zet hij de luchtvering weer omhoog. “Die laat ik bij het laden helemaal zakken. Er zit altijd beweging in de luchtvering. Op deze manier beweegt de oplegger niet en kan hij niet omkiepen. Om te kunnen rijden moet de vering natuurlijk weer omhoog.”

Spanbanden erom Als de wand goed op de wagen ligt, moet hij nog worden gezekerd. Spanbanden gaan eromheen. Rene beklimt een trap om de banden zo te leiden dat ze niet direct over de rand van de wand schuren. Al met al moet hij tijdens het laden fysiek flink in de weer. Dat lijkt voor hem geen punt. “Ik vind mezelf behoorlijk fit. Maar dit is niet zo zwaar als het lijkt. Als we met kettingen moeten werken, ben je blij als je het voor elkaar hebt.”

TON 86 10-19 • p 43

TON 86 10-19 • p 44

TON 86 10-19 • p 45

Lading controleren Bij het vertrek stopt Rene weer bij de Lademeister. Vrachtbrieven worden overhandigd en getekend. “Daarop staat precies de staat waarin ik de lading meeneem. Als er een scheurtje in zit, moet ik zorgen dat het op de bon staat. In dit geval kon ik vaststellen dat ik de betonwand in goede staat meekreeg.”

Kortsluiting Het is twaalf uur als Rene klaar is om te vertrekken. Vanuit de betonfabriek in Xanten is het een dik half uur rijden naar de grens. En dan nog zeker twee uur naar Amsterdam. Maar het loopt niet zoals Rene hoopt. “Ik heb een kabel vergeten los te maken. Die is losgetrokken. Zo is kortsluiting ontstaan en nu werkt de hydrauliek van de trailer niet meer. Als ik dan in Amsterdam kom, kan ik de wand niet lossen. Want dat kan en mag alleen als hij rechtop staat.”

Terug naar Horst Rene zou het probleem met de hydrauliek wel kunnen oplossen, maar de zekering blijkt op een moeilijk bereikbare plek te zitten.

Hij belt met de zaak en zorgt dat er een monteur komt. Inmiddels is het al één uur geweest. “Dikke kans dat ik niet meer kan lossen als ik in Amsterdam kom. En bij nabellen blijkt ook nog eens dat ze de keerwand pas maandag nodig hebben. Dus neem ik hem mee naar Horst. Daar tank ik af en laat ik de combinatie zo staan.” Dan kan hij maandag alsnog naar de hoofdstad. Een tegenvaller? “Ach, het is niet leuk. Maar ook daar moet je je niet over opwinden. Kan gebeuren.”

Transfer De ‘transfermarkt’ in het beroepsgoederenvervoer is oververhit. Er zijn zo’n 20.000 openstaande vacatures, waarvan bijna 5.000 voor chauffeurs. 41 procent van de ondernemingen zegt bij de bedrijfsactiviteiten belemmeringen te ondervinden als gevolg van te weinig personeel.* In zo’n krappe arbeidsmarkt is de komst van een nieuwe medewerker reden voor een feestje, denkt illustrator Frank de Man. Wat merk jij van de krapte op de arbeidsmarkt?

Mail naar info@tonmagazine.nl * Bron: Sectormonitor Q2, Sectorinstituut Transport en Logistiek

TON 86 10-19 • p 48

REACTIES

De kleinste · langste · oudste · jongste LZV-chauffeur De competitie ‘Wie is de kleinste/langste/oudste/jongste LZV-chauffeur’ krijgt weer een vervolg. In TON 84 stond het verhaal van de hoogstwaarschijnlijk jongste LZV-chauffeur: Thom Laanstra die op zijn 23ste al achter het stuur van een lang en zwaar voertuig stapte. In TON 85 meldde Wei Lin Shen dat hij hoogstwaarschijnlijk de kleinste is, met zijn 1,65 meter (en nog geen 60 kilo).

Nog kleiner

TON kreeg veel reacties.

Zo laat Bianca Vermeer (41) uit De Lier weten dat zij echt wel kleiner is dan Wei Lin. Met haar 1,62 meter belandt ze met stip op de eerste plaats van kleine LZV-rijders. Bianca werkt bij Wematrans in Honselersdijk en zit al zo’n twaalf jaar op een LZV. “Volgens mij was Bianca Wematrans een van de eerste bedrijven die met LZV gingen rijden.” Bianca vervoert bloemen en planten “van tuinders naar de veiling en weer terug en alles wat daartussen zit.” Heeft haar geringe lengte voorof nadelen? “Als je echt zware veilingkarren moet trekken, is het wel handig als je je gewicht in de strijd kunt gooien. Dan is het een nadeel als je klein bent.”

door Nederland en België.

Alie vertelt: “Hij heeft het nog steeds super naar zijn zin. Zeker ook nu hij een nieuwe DAF heeft gekregen. Wat wel soms zwaarder is: hij rijdt met drie bakken en dat is extra aanpakken.” Alie gaat heel vaak mee. “Ik ben echt een chauffeursvrouw; ik geniet ervan.”

Siebren

De langste

“Ik verwacht wel dat er een LZV-chauffeur langer is dan ik ben”, denkt Paul Bennink uit Stroobos. “Is dat niet het geval, dan kom ik in aanmerking met mijn 1,97 meter.” Paul rijdt op het buitenland bij Hartman Expeditie in Poeldijk.

De oudste

Chris Kost uit Alkmaar meldt zich als oude LZV-chauffeur. Hij is van 10 november 1949, bijna zeventig dus, en rijdt als oproepkracht nog regelmatig bij Dailycool in Warmenhuizen. Vanaf februari 2013 op de LZV. “Ze vroegen of ik dat nog wilde. Vond het wel een leuke uitdaging, want ik rijd graag.”

Het langst

Alie Klaver-Terpstra denkt dat haar man Siebren Klaver (56) uit Kollum misschien wel het langst op een LZV zit: al een dikke vijftien jaar. Siebren is vanaf zijn achttiende chauffeur. Bij zijn tweede werkgever, Van de Wiel in Drachten, begon hij als LZV’er. Sinds zes jaar rijdt hij bij L. Walet & Zn Transport in Nijkerkerveen, slachtafval

Chris

TON 86 10-19 • p 49

Werken met ICD of CRTD Sieme Rijk (56) uit Den Burg (Texel) mailt over een kwestie die hem zeer hoog zit. Sieme heeft sinds 26 maart dit jaar een CRTD, een geüpgradede pacemaker. Dat is een apparaatje dat een elektrische schok aan het hart geeft in het geval van een levensbedreigende hartritmestoornis. “Op 18 maart ben ik flauwgevallen. Bleek ik een hartstilstand te hebben gehad. De oorzaak was een stolsel.

In het ziekenhuis bleek na onderzoeken dat mijn hart verder goed was. Ik heb vervolgens een CRTD geïmplanteerd gekregen en daarnaast slik ik bloedverdunners. Twee maanden later bij controle was alles heel goed. De cardioloog zei mij dat de kans zeer klein is dat het me weer overkomt. Zelfs de keuringsarts van het CBR vond mij geschikt voor het besturen van een vrachtwagen. Alleen mag zo’n keuringsarts geen informatie of adviezen op het keuringsformulier invullen.”

Het is onrechtvaardig, vindt Sieme. “Ik ken twee oudere mensen die een hersenbloeding hebben gehad. Die kregen hun rijbewijs terug en rijden weer gewoon in hun autootje rond. Ook twee collega’s van me die een hartaanval hebben gehad, slikken nu pillen en hebben hun rijbewijs terug.”

Hij voelt zich prima, sterk en vol energie. “Alleen het CBR maakt me weer mentaal kapot. Ik ben 56 jaar, wat moet en wil ik nog anders?

Dit is mijn leven.” Wat hem vooral steekt: “Ook de cardiologen en de CBR-keuringsarts vinden het een onzinnige, verouderde regel. Hij is ooit ingesteld toen de ICD voor het eerst op de markt kwam, zo’n twintig jaar geleden.

Inmiddels zijn we vele jaren en vele verbeteringen verder.”

Sieme zou wel een actiegroep willen beginnen. “Samen met anderen die in dezelfde oneerlijke situatie zitten.

Het is diefstal van je werk en inkomen, zoals een vriendin van mij het uitdrukte. Ik wil het zomaar niet opgeven.”

Eind goed al goed, zou je denken. Toch niet. Volgens de regels mag je met een ICD geen vrachtwagen besturen. Sieme heeft een CRTD; dat is een doorontwikkeling van een ICD. Over een CRTD staat niets in de wet. Sieme krijgt zijn groot rijbewijs niet terug. “Terwijl ook de CBR-keuringsarts zeer positief was. En van mening dat je met een ICD en pillen eigenlijk veiliger ben dan een ‘gewone’ hartpatiënt.”

Reageren? Mail naar info@tonmagazine.nl

Vragen over je pensioen?

Bezoek de Chauffeurscafédagen van Pensioenfonds Vervoer Dinsdag 15 oktober

Dinsdag 12 november

Dinsdag 10 december

15.00-19.00 uur Restaurant Landlust Landlustweg 1, 4455 TK Nieuwdorp

15.00-19.00 uur De Goudenleeuw Moerdijkseweg 1, 4765 SJ Zevenbergschen Hoek

15.00-19.00 uur Goudreinet Barneveld Zelderseweg 63, 3784 LN Terschuur

TON 86 10-19 • p 50

PUZZEL

2

3

4

5

12

6

7

15

13

13. hemelsblauw; 14. bezit van een boer; 15. deel van een mast; 17. fijn weefsel; 19. wild zwijn; 21. land van de tovenaar; 22. woonboot; 24. walvisachtig zoogdier (mv.); 27. dierentuin; 28. overzetpont; 30. plaats in Brazilië (afk.); 31. Europeaan; 32. deel van een schip; 33. plechtige belofte; 35. spottend lachje; 37. doortochtgeld; 38. lentebloem; 41. Europeaan;

15 1

16

22

48. Zwitserse tennisser; 49. eerste mens; 50. gedroogd

28 15

38 28

39

47 38

50 44

61

72. rekenopgave; 73. plaats in Zeeland; 76. klein soort hert; 77. bekende Nederlandse motorrace; 78. plaats in Italië; 79. land in het Midden-Oosten; 81. laatstleden (afk.); 82. vaatwerk; 83. snijbloem; 84. vruchtennat; 86. lesschema; 87. lachwekkend (geestig).

Verticaal 1. kampeerwagen; 2. buisverlichting; 3. open plek in het ijs; 4. Indische dakbedekking; 5. niet

65 54

66

72 77 65

73

82

72

86 77

36

weer voor de herfst; 16. vlaktemaat; 18. gevangenis; 20. op grote afstand; 21. vrouwtjesschaap;

31

73

31

9

57

77

53

68 57

56

83

OPLOSSING

32

52

9

55

6

43

32

42

58

52

19

32

79

Vul de oplossing in op

Doe dat vóór 21 november 2019. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen.

dakbedekking; 46. hoofdeksel; 51. uitroep van schrik; 53. bovendien (alsmede); 54. vrouwelijk beroep; 55. openbaar vervoermiddel; 56. schoon en zuiver; 57. spijslijst; 59. alcoholische drank; 60. vol losse draden; 62. onderwijzer; 63. verzorging van patiënten na behandeling; 66. bedorven; 67. snijwerktuig; 69. Fries voor moeder; 71. opstootje; 73. kleurnuance; 74. delfstof; 75. Amerikaans ruimtevaartinstituut (afk.); 78. stap; 80. houten drinkbeker; 82. boksterm (afk.); 85. per persoon (afk.).

74

59

60 83

71

59 36

76

80

60 26

54

87

38

81

Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 21 januari 2019. TON loot uit de 69 70 71 goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winne

33 87

33

tonmagazine.nl

Geertruidenberg

Oplossing puzzel in TON 85: De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Joep Megens uit Afferden Ton Hoogerwerf uit Eefde, Rolf Smulders uit Ingen Bert Schreuder uit Oude Pekela Ada van den Berg uit Schipluiden.

69

68

43

TON 81 12-18 • p 51

83

woord; 36. rusteloos heen en weer lopen; 37. kever; 42. gesloten rijtuig (koets); 43. verdieping; 45. soort

63

79

75 87 64

32. het paard borstelen; 34. aanwijzend voornaam39. hoofdslagader; 40. afvoerbuis met zwanenhals;

67

58

57

56

73

84 puzzel in TON85 80: Portena Oplossing 76 Cadeaukaart zijn: Annie Berkvens uit Deurne, 5 winnaars van een VVV De 75 Gerard Keijzer uit Maassluis, Peter Nagel uit Nunspeet, Ron Kooi uit Helmo en Harmke van der Werf uit Helvoirt.

80

81

2

Cadeaukaart 86

39

85

34

23. ommezwaai (draai); 25. ploegsnede; 26. goed heilig man; 27. hoofdkaas; 29. meetkundig figuur;

52

43

62

84

58

46

21

27

70

74

42

45

51

49

58

83

43

42

41

64 53

87 79

6

36

35

78

58

63 68

11

48

OSSING OPL 69 73

74

26

27

32

20

31

21

40

49

42

63 86 52

67 73

55

66

10

37

82

62

82

73 86

61

19

25

32

55

54

poeslief (vals); 6. zomermaand; 7. bestuurslid van 10. germanium (scheik. afk.); 11. periode van mooi

50

42

52 46

56

34

37

47

11

18

30

9

44

20

10

24

14

39

19

65

78

een studentenvereniging; 8. bakplaats; 9. lof en eer;

33

46

62

51

78

66

31

45

67

61

26

8

72

51

55

36

41

48 50

25

9

29

20

26

17

14

23

7

38

45 35

34

55

Aardolie Maatschappij (afk.); 70. bladader;

25

41

48 40

toestel; 58. neerslachtig (triest); 61. koordans; 65. opgewarmd eten; 67. bloeimaand; 68. Nederlandse

35

16

28 19

6

31

40 30

39

54 47

13

34 24

44

5

30 18

29 33

18

24

33 23

22

4

29 17

16

gras; 52. leiriem; 54. soort weefsel; 56. vertragings62. tijdelijk in gebruik geven; 64. straatsteen;

17 3

23 12

42. kerkbediende; 44. wens tot voorspoed; 46. wandelplaats; 47. marterachtig roofdier;

2

8

22

Horizontaal 1. podium voor mannequins; 7. omwoelen van grond; 12. smal en lang stuk hout;

13

12

1

7

6

5

4

3

2

1

86

39

34

74

19

62

2 rt ki Met de VVV Cadeaukaa zelf je favoriete cadeau. Je de kaart inleveren in 24.00 winkels 74 19 en via 62 de webwinke je betaalt er ook een deel v dagje uit mee.

TON 86 10-19 • p 51

VRAGEN? VRAGEN!

COLOFON

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen.

Maar TON heeft niet alle antwoorden.

Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport &

088 – 2596111 info@stlwerkt.nl stlwerkt.nl Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

0800 0225022 caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector?

Leeft je werkgever de cao goed na?

Wat zijn de regels voor loonberekening?

Wat te doen als je een boete krijgt?

0900 1964 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen?

Kun je je pensioen eerder in laten gaan?

Mag je werken als je met pensioen bent?

Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

Logistiek, en CNV Vakmensen.

UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Peter Boss, Ad van Dun, Harry Linker, Carien Neeleman, Frank de Man, Erik Pathuis, Shamrock, Machiel van Tok, Geert Wijnhoven FOTOGRAFIE Marco Hofsté, Annelies van ’t Hul, Gertjan Kooij/Beeldboot, Harry Linker, Chris Pennarts

CAONALEVING.NL

ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy

0800 0225022 fnv.nl

van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd.

030 7511007 cnvvakmensen.nl

Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen.

Heb je toch het idee dat er iets niet goed

088 4567111 tln.nl Transport en Logistiek Nederland

gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl OPLAGE 150.000 exemplaren © TON Magazine 2019 Boss en Wijnhoven/ SOOB Niets uit deze uitgave mag worden

0345 516993 verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/ of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

Beste Ton, Ken jij iemand die het over een andere boeg wil gooien?

Peter

De komende jaren zijn er veel nieuwe vrachtwagenchauffeurs nodig. Dat kunnen mensen zijn die nu heel ander werk hebben.

Of mensen die het over een heel andere boeg willen gooien.

We hebben 1.500 m/v nodig. En snel! Ken jij hem of haar?

Dan kunnen ze vrachtwagenchauffeur worden. MĂŠt hoge

ikwordvrachtwagenchauffeur.nl

subsidie voor de opleiding. Op het platform ikwordvrachtwagenchauffeur.nl staan de verhalen van ruim 2.500 mensen, die de keuze om vrachtwagenchauffeur te worden al eerder hebben gemaakt. En natuurlijk ook informatie over het opleidingstraject, salaris en andere belangrijke zaken.