TON Magazine 81 by TON Magazine

MAGAZINE VOOR MENSEN DIE WERKEN IN TRANSPORT EN LOGISTIEK

J erry over de stommigheid in de mens 16 Hilco over toen 4 Beau over de toekomst 20

TONMAGAZINE.NL 81 12 18

TON 81 12-18 • p 2

COLUMN Kerstlied Sinterklaas is weer terug naar Spanje en kerst is overduidelijk in aantocht. Een gezellige maand. Feestjes en etentjes. Met hier en daar een verplicht bezoekje. Maar over het algemeen zijn het gezellige dagen met gezin, vrienden en/of familie. En met zo’n verplicht bezoekje moet je (hopelijk) heel per ongeluk nog een ritje doen. Ook vele vrachtwagens zijn mooi verlicht met kerstboompjes en andere sfeer verhogende middelen. Ik hou ervan. Behalve de muziek! ’Flappie’, ‘Last Christmas’, ‘Santa Claus is coming to town!’ en al die andere bekende kerstliedjes. Je kunt geen radiozender opzetten of ze draaien wel weer een of andere kerstmeuk! Sinterklaas is nog maar net het land uit en Mariah Carey met ‘All I want for Christmas is you’ is alweer te vaak langsgekomen. Vreselijk. Niet te doen. Meestal vlucht ik dan naar Spotify voor iets minder geestdodend materiaal. Alleen bij één nummer krijg ik een warm nostalgisch gevoel van binnen, een echt kerstgevoel tot diep in mijn botten. Het zal kerst 1997 geweest zijn. Mijn broer Hilko vroeg of ik mee wilde met een ritje Frankrijk op en neer. Natuurlijk zei ik ja. Elke kilometer die ik met mijn broer mee kon, nam ik aan. Niet alleen was het echt een feest om in de Daf SSC 500 te zitten, maar bovenal was het een feest om met hem op te trekken. Krom van het lachen was meestal onze zithouding, als we samen waren. Een dag voor kerst reden we weer richting Holland. In mijn geheugen sneeuwde het een beetje. De bermen waren wit. En op de radio begon de dj te vertellen welk liedje er kwam. En hij droeg het op aan alle mensen die onderweg naar huis waren om kerstfeest te vieren. Mijn broer wist overduidelijk wat er komen zou en riep gelijk: “Oh, gaaf!” En zette zijn radio op 10. De klanken van een piano schalden oorverdovend door de cabine en mijn broer schalde er nog oorverdovender overheen: “I’m driving home for Christmas!” ... Kippenvel … Fijne feestdagen en een gezond en gelukkig 2019! Erik Pathuis (39) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.

IN DI T NUMMER Terug naar toen. Het leven loopt meestal anders dan je verwacht. Dromen komen niet altijd uit. Drie mensen die eerder in TON over hun voornemens vertelden, kijken terug naar toen.

STOMMIGHEID. “Je kunt wel een heleboel slimmigheden om mensen heen bouwen, maar daarmee haal je niet de stommigheid uit de mens.” Jerry van Kempen ergert zich aan asociaal weggedrag.

Toekomst. Met je baas over je eigen toekomst praten. Hoe vaak doe je dat? En wie neemt het initiatief? Bij ALE Heavylift de medewerker. Beau van Ast en enkele van haar collega’s over hoe dat bevalt.

TON 81 12-18 â&#x20AC;¢ p 3

PAGIN A 4

Terug naar toen 4 Vragen? Vragen! 12 Jerry en veiligheid 16 Toekomstgesprekken 20 TON-panel: Achter het hek 25 TON op de koffie 28 In beeld: Nabuurs 32 Laaggeletterd 40 Straks achter het stuur 42 Toekomst beroepsgoederenvervoer 44

PAGIN A 16

PAGIN A 20

Naast het werk 48 Puzzel 50 Colofon 51

TON 81 12-18 â&#x20AC;¢ p 4

HOE HE T Z E V ERGING...

brengt? Wie zal het zeggen? Je kunt nog zulke goede voornemens hebben, in de praktijk pakt het meestal anders uit. En het gaat zeker niet altijd van een leien dakje. TON kijkt met drie mensen terug naar toen. Johan, Hilco en Dirk vertellen wat er van hun plannen kwam.

TON 81 12-18 â&#x20AC;˘ p 5

TERUG NAAR TOEN

Wat de toekomst

TON 81 12-18 • p 6

Hilco Kruithof - 17 jaar – woont in Zevenbergen – volgt de bbl-opleiding logistiek medewerker in Breda

Vrachtwagenchauffeur in Canada. Bdl Hilco leert het vak van logistiek medewerker via een zogenoemd bbl-traject: vier dagen per week werken in een leerbedrijf, één dag naar school. Ken je een jongere voor wie zo’n praktische opleiding ideaal is? Kijk dan voor de mogelijkheden van een bbl-traject via Sectorinstituut Transport en Logistiek op stlwerkt.nl/lerenwerken

Dat lijkt me fantastisch.

TON 81 12-18 • p 7

HEEN EN WEER Hilco vertelde in TON 36 over zijn droom: vrachtwagenchauffeur worden. Hij was toen, in 2011, tien jaar oud. Hilco zou die droom alleen laten varen als hij ontdekt zou worden als keeper. De afgelopen jaren is hij heen en weer geslingerd tussen droom en daad.

Geen keeper “Keeper ben ik niet geworden. Dat werd al snel na het interview met TON duidelijk. Ik was echt heel slecht. Zo durfde ik bijvoorbeeld niet naar de bal te duiken. Ik ging met steeds meer tegenzin naar de training. Op mijn twaalfde ben ik gestopt met voetbal. Aan sport doe ik nu helemaal niets meer. Met mijn werk in het magazijn krijg ik meer dan genoeg beweging.”

Pa op de bus “Mijn vader reed jarenlang internationaal. In de vakanties ging ik met hem mee. Toen ik acht was, werd hij buschauffeur bij Arriva. Tegenwoordig rijdt hij niet meer op de bus, maar hij werkt nog wel bij Arriva. Mijn vader zegt dat hij de bus en de vrachtwagen helemaal niet mist. Ik verklaar hem voor gek, want het lijkt me juist geweldig.”

Trailers wassen “Doordat mijn vader niet meer op de vrachtwagen zat en ik dus ook niet meer met hem meeging, verdween het verlangen om chauffeur te worden. Op de middelbare school raakte het idee helemaal op de achtergrond. Totdat ik in het laatste schooljaar met twee vrienden bij Farmtrans, een transportbedrijf hier in de buurt, vrachtwagens en trailers ging wassen. Toen bloeide de liefde voor de vrachtwagen weer op.”

Bbl-traject “Bij Farmtrans werkte een jongen die een bbl-traject volgde: vier dagen in de week werken en één dag naar het STC mbo college in Rotterdam. Dat leek mij ook wel wat. Ik ben naar een open dag van het STC gegaan. Het is een heel mooie, grote school in de Waalhaven. Op mijn zestiende ben ik er begonnen. Ik vond een leerwerkplek bij Frans de Wit in Moerdijk.”

Grote overgang “Het was een grote overgang voor me: van de middelbare school naar vier dagen werken en studeren aan het STC. Alles

was nieuw en dat maakte veel indruk op me. Ik heb er wel mijn B-rijbewijs gehaald, maar na een half jaar werd ik ziek. Dat had met die overgang te maken. Zes maanden kon ik niet naar school. Vanwege mijn ziekte mocht ik van mijn begeleider niet opgaan voor het C-rijbewijs. Ik ben toen gestopt met school. Dat was wel heel erg jammer.”

Logistiek medewerker “Afgelopen september ben ik gestart met de bbl-opleiding tot logistiek medewerker, in Breda. Die is eenjarig. Ik houd niet zo van naar school gaan, vandaar. Ik werk nu in het magazijn bij A. van Tilburg in Roosendaal, een truck- en trailerreparatiebedrijf. Orderpicken vind ik leuk om te doen. In mei ben ik klaar met de opleiding. Dan ben ik dus logistiek medewerker. Zo leer ik de andere kant van het transport kennen.”

Droom leeft voort “Ik wil nu eerst ervaring opdoen in het magazijn, maar mijn droom om vrachtwagenchauffeur te worden heb ik nog niet opgegeven. Hopelijk zit ik binnen vijf jaar op de weg. Wie weet krijg ik als logistiek medewerker bij een bedrijf de kans om mijn C-rijbewijs te halen. Dat zou heel mooi zijn. Daarbij kan mijn ervaring als logistiek medewerker een pluspunt zijn. Je hoort vaak gemopper van chauffeurs op het magazijn en kantoor. Nu ik magazijnmedewerker ben, weet ik wat daar allemaal mis kan gaan.”

Op een tankwagen “Het lijkt me fantastisch om internationaal te rijden. Containers bijvoorbeeld, of op een tankwagen. Zolang ik vrijgezel ben, kan het nog. Als ik ooit een gezinnetje krijg, wil ik meer thuis zijn. Toen mijn vader internationaal reed, was hij vaak lang van huis. Zo heeft hij veel van het gezinsleven gemist.”

Nog een droom “Ik heb nog een andere droom: emigreren naar Canada. Het lijkt me fantastisch om daar als vrachtwagenchauffeur aan de slag te gaan. Op internet lees ik alles over Canada. Het is een heel mooi land en alles is er goedkoper en beter dan in Nederland. Vrachtwagenchauffeur, Canada … ik heb genoeg dromen voor de toekomst.”

TON 81 12-18 • p 8

Johan Gubbels - 40 jaar – woont in Afferden – getrouwd met Gina – een zoon, Hent, van 8 maanden – eigenaar van Maas & Waal Fourage en Transport in Afferden

We zijn zware periodes

te boven gekomen.

TON 81 12-18 • p 9

VALLEN EN OPSTAAN Na een zwaar ongeluk moest Johan in 2008 zo ongeveer opnieuw in elkaar worden gezet. Een paar jaar later vertelde hij in TON 40 hoe hij zijn leven weer op de rit had. Samen met vriendin Gina startte hij een eigen bedrijf. Met vallen en opstaan kwamen zij tegenslagen te boven.

Nooit meer lopen “Bij het lossen kreeg ik in een baal hooi van 450 kilo bovenop me. Door dat ongeluk zit ik de rest van mijn leven in een rolstoel. Ik heb een incomplete dwarslaesie. Toch zijn Gina en ik in 2011 voor onszelf begonnen. Nu, zeven jaar later, hebben we drie auto’s rijden. Maar het mooiste is dat we een prachtige zoon hebben gekregen. Onze Hent! Wat wil je nog meer?”

Samen op pad “Toen we begin 2012 ons verhaal in TON vertelden, had Gina net haar rijbewijs. Ze heeft al haar papieren in één keer gehaald. Dat vind ik zo knap van haar. We gingen samen op pad in onze nieuwe, aangepaste Volvo. Ik deed de klanten en Gina reed en laadde en loste. Onze handel is voor een groot deel stro en hooi ophalen in Frankrijk.”

Zware periode “Het idee was dat we vijf jaar zouden rijden en dan verder kijken. Je weet namelijk nooit van tevoren of het lukt. Tussen maart 2013 en maart 2015 heb ik heel wat in het ziekenhuis gelegen. Ik had fistels op mijn billen en moest maanden op mijn buik liggen. Ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Gina moest dan alleen op de wagen. Dat vond ze in het begin heel spannend. Ik lag dan in het ziekenhuis mijn kussen op te vreten van ellende. Gelukkig hebben we heel fijne vrienden, die ons hielpen. Maar al met al was het een zeer zware periode”

Rots in de branding “We zijn op 1 juni 2013 getrouwd. Ik heb Gina tijdens een weekendje weg ten huwelijk gevraagd. Ik kwam net uit het ziekenhuis en had alles geregeld. Zij wist van niks. Al die jaren heeft ze keihard lopen sjouwen, dat weekendje had ze dubbel en dwars verdiend. We waren altijd van zondagavond tot zaterdagochtend onderweg. Als we dan zaterdag thuiskwamen, ging Gina boodschappen doen, wassen draaien

en soms ook nog hooi en stro bij particulieren langs brengen. Zondags deed Gina de administratie en dan inpakken en weer met de wagen weg. Zij is echt een kanjer, mijn rots in de branding.”

Vrachtwagen uitgebrand “In de zomer van 2014 is onze vrachtwagen in Frankrijk uitgebrand. We waren gelukkig samen op pad. Gina zat achter het stuur. We reden op een smal plattelandsweggetje en een tegenligger toeterde en gaf lichtsignalen. We begrepen niet waarom, er was genoeg ruimte om te passeren. Toen zag Gina in de spiegels dat de lading stro in de fik stond. Zij heeft nog alle belangrijke spullen uit de cabine gered. In mijn rolstoel probeerde ik de aanhanger los te koppen, maar er was geen redden aan. In vijf minuten stond alles in lichterlaaie.”

Financiële nasleep “Die brand had een lange financiële nasleep. Onze wagen was ons hele bedrijf en dat was nu afgebrand. Gina heeft een tijd met een geleende vrachtwagen gereden. Pas in maart 2015 hadden we weer een eigen wagen, met een lift voor mij. Financieel was 2014 een rampjaar, want de oogst van stro was ook nog eens beroerd. Ons plan om een eigen huis te kopen, ging daardoor in de ijskast.”

Stoere naam “Gelukkig konden we het huis dat we destijds op het oog hadden vorig jaar wel kopen. We hebben het helemaal verbouwd. Gina was tweeëndertig weken zwanger toen we nog stonden te schilderen. Dit voorjaar is onze zoon Hent geboren. Hij is vernoemd naar mijn vader Hendrik. Iedereen hier in Afferden noemt mijn vader ‘Hent’. Het is een stoere naam voor onze zoon.”

Gezellig blijven “Onze handel gaat goed. Zo’n twee jaar geleden is Angelo van Bijnen bij ons komen werken. Gina is toen gestopt met rijden en doet sindsdien de administratie. We hebben nu drie wagens. Mijn vader rijdt ook voor ons. We willen hooguit groeien tot vijf wagens. Het moet wel gezellig blijven. Gina en ik zijn blij dat we het aandurfden om ons eigen bedrijf te starten.”

TON 81 12-18 • p 10

Dirk Aartsen – 67 jaar – woont in Waarder – getrouwd met Mia – was internationaal chauffeur – is 2 jaar met pensioen

We genieten, want het leven is zo onvoorspelbaar.

TON 81 12-18 • p 11

PASSEN EN METEN Je moet je eigen broek ophouden, betoogde Dirk Aartsen in 2011 in TON 34. Daarom spaarde hij extra voor later, want Dirk en zijn vrouw Mia verwachtten niet zo veel van de AOW. Ze staken geld in spaarbeleggingen. Dat viel tegen, dus werd het passen en meten.

Het schip in “We zijn met die spaarbeleggingen flink het schip in gegaan. Het is allemaal heel zuur. Ik had zwart op wit dat al het belegde geld belastingvrij zou zijn. Toen ik met pensioen ging, kwamen de beleggingen vrij. Om aan het geld te kunnen komen, moesten we een rekening openen bij een speciale bank. Bleek dat het niet belastingvrij was. De helft moest direct naar de belasting. We krijgen nu elke maand een bedrag uitgekeerd, maar hadden op veel meer gerekend. We voelen ons belazerd. Ik had het geld beter in een oude sok kunnen doen, dan had ik meer overgehouden.”

Ruimer in jasje “Mia is 66 en krijgt binnenkort AOW. Tot die tijd leven we van mijn AOW, mijn pensioenuitkering van Pensioenfonds Vervoer en van het geld van die spaarbeleggingen. De AOW is niet zo hoog en mijn pensioen is vijfhonderd euro per maand. Om wat extra’s te hebben, werk ik af en toe via uitzendbureaus. Als Mia dadelijk AOW krijgt, zitten we weer iets ruimer in ons jasje.”

Honden als hobby “Ik heb mijn leven lang internationaal gereden. Ben overal geweest. Afrika, Cyprus, Italië, de Noordkaap, noem maar op. De laatste jaren reed ik veel op Schotland, voor Getru uit Bleiswijk. Die zitten in de bloemen en planten. Ik mis het werk helemaal niet. Mia en ik zijn gek op grote honden. In totaal hebben we er achttien gehad. Rottweilers, herders, bouviers, boxers. Als ik van huis was voor mijn werk, was ik nooit bang dat er iets met Mia zou gebeuren.”

Amerikaanse Akita “Nu hebben we een Amerikaanse Akita. Edo heet hij. In augustus is hij twee jaar geworden. Hij weegt vijfenzestig kilo. Deze honden zijn een eerste afstammeling van de wolf. Het zijn berenjagers. Je moet ze niet in de ogen kijken, daar kunnen ze

niet tegen. Twee keer per dag ga ik een uur met Edo wandelen. Of het onze laatste hond is? Dat weet je nooit.”

Heftig jaar “2018 was een heftig jaar voor ons. Eerst moest ik geopereerd worden. Ik heb een nieuwe bovenkaak gekregen. Door verkeerde tandartsbehandelingen had ik een gat in mijn verhemelte en was er een deel van mijn kaak weg. Van een stukje uit mijn schedel hebben ze een nieuwe kaak gemaakt. Ook zijn er twee verstandskiezen getrokken. Die bleken de oorzaak van mijn altijd aanwezige hoofdpijn. Toen ik uit het ziekenhuis kwam, ging Mia erin voor een niertransplantatie.”

Nier van buurman “Onze overbuurman heeft een nier aan Mia afgestaan. We hadden het Nierteam van de Nierstichting uitgenodigd om onze familie, vrienden en kennissen voor te lichten over Mia’s ziekte. Onze buurman was daar ook bij. Na afloop bood hij een van zijn nieren aan. We zijn een half jaar bezig geweest met allerlei onderzoeken en gelukkig was het een match.”

Nieuw leven “Mia is in juni geopereerd. Ze heeft een heel nieuw leven gekregen. Voor de operatie was ze zo dik door alle afvalstoffen. En moet je haar nu eens zien. Het is ongelofelijk hoe zij is opgeknapt. We leven van dag tot dag en zijn blij met hoe het nu is. We genieten, want het leven is zo onvoorspelbaar.”

Roedel wolven “Dromen hebben we nog genoeg. Zo zou ik graag een keer een roedel wolven in het wild willen zien. In Duitsland kan dat. Lijkt me prachtig. Wolven zijn schitterende dieren. Een andere droom is verhuizen naar Duitsland. Vlak over de grens bij Nijmegen zou wel mooi zijn. Mia komt uit Limburg en wil weer een beetje die kant uit. Ik heb zes jaar in Duitsland in het leger gezeten. Ik kan overal wonen.”

TON 81 12-18 p 12

V R AGEN? V R AGEN!

C A R T ON

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden. Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

088 – 2596111, info@stlwerkt.nl, stlwerkt.nl Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

0800 0225022, caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector? Leeft je werkgever de cao goed na? Wat zijn de regels voor loonberekening? Wat te doen als je een boete krijgt?

0900 1964, pfvervoer.nl (0,0 cent per minuut) Hoe zit het met je pensioen? Kun je je pensioen eerder in laten gaan? Mag je werken als je met pensioen bent? Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

Vragen over je pensioen? Bezoek de Chauffeurscafédagen van Pensioenfonds Vervoer. > 5 maart 2019 Café-Restaurant Treurenburg Treurenburg 1, 5221 CD ‘s-Hertogenbosch

0800 0225022, fnv.nl > 18 april 2019 La Place (voorheen AC Restaurant) Meerndijk 59, 3454 HP Utrecht 030 7511007, cnvvakmensen.nl

088 4567111, tln.nl Transport en Logistiek Nederland

0345 516993, verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

> Dinsdag 21 mei Wegrestaurant De Raket Industrieweg 2 7949 AK Rogat A28, afrit 24 De Wijk

Ro g a Utrec

r to g ‘s-He

enbo

sch

TON 81 12-18 p 13

C AO-V RAAG

Kan ik zelf mijn arbeidstijden bepalen? Sinds 1 januari 2018 heb je meer te zeggen over je arbeidstijden. Dat is geregeld in de cao. Je kunt samen met je werkgever bepalen wat de maximale werktijd per jaar is en wanneer er gewerkt wordt. Hieronder zie je hoe je dat aanpakt. Vóór de start van elk kalenderjaar moet je aangeven wat het urenmaximum dat jaar zal zijn. Geef je niets aan bij je werkgever, dan verandert er niets. Keuze Je hebt de keuze uit de volgende mogelijkheden: 3.120 uur (60 uur per week), 2.860 uur (55 uur per week), 2.600 uur (50 uur per week), 2.340 uur (45 uur per week), 2.080 uur (40 uur per week). Let op! Als je kiest voor 2.340 (45 uur per week) of 2.080 uur (40 uur per week), dan vervalt de 40 uur garantie en verandert dit in een 160 uur per vier weken garantie. De overuren blijven wel de uren op maandag tot en met vrijdag boven de 40 uur. Voorbeeld: Stel je bent fulltime in dienst en kiest voor het urenmaximum van 2.080 uur per jaar (40 uur per week).

Oud:

Nieuw (vrijwillig)

Week 1: 43 uur gewerkt 40 uur 100% en 3 uur 130%

40 uur 100% en 3 uur 130%

Week 2: 43 uur gewerkt 40 uur 100% en 3 uur 130%

40 uur 100% en 3 uur 130%

Week 3: 37 uur gewerkt 40 uur 100%

37 uur 100%

Week 4: 37 uur gewerkt 40 uur 100% 37 uur 100% ============================================ Totaal: 160 uur 100% 154 uur 100% en 6 uur 130% en 6 uur 130%

Wat gebeurt er als je meer dan het maximum werkt? Is er een urenmaximum afgesproken en wordt dat urenmaximum op jaarbasis met meer dan 5 procent overschreden? Dan heb je recht op een compensatie in tijd van 15 procent van die overschrijding. Voorbeeld Stel je hebt met je werkgever een urenmaximum afgesproken van 2.600 uur per jaar en aan het eind van het jaar blijkt dat je 2.800 uur hebt gewerkt. Je hebt dan recht op 30 uur vrije tijd, namelijk: 2.800 – 2.600 = 200 uur x 15 procent = 30. Vragen? Heb je vragen over deze regeling of over andere caozaken? Neem dan contact op met Stichting VNB via het gratis telefoonnummer 0800 – 02 25 022 (tijdens kantooruren) of via transport@fnv.nl Of kijk op caonaleving.nl

TON 81 12-18 p 14

WAT DOE JI J IN 2019? Van baan wisselen? Weer gaan fitnessen? Gaan samenwonen? Meer gaan werken? Een opleiding volgen? Moeder worden? Emigreren? Promotie maken? Stoppen met stoppen met roken? Minder gaan werken? Een grote reis maken? Verhuizen? Geldzorgen oplossen? Een andere functie zoeken? Het goed maken? Je hobby weer oppikken? Hem/haar eindelijk de waarheid zeggen? Beter worden? Het uit maken? Vader worden? Een dieet volgen? Meer voor jezelf opkomen? Gaan scheiden? Weer schadevrij rijden? Een nieuwe auto inrijden? Plannen maken voor 2020?

Je verhaal vertellen in TON? Stuur dan een mailtje naar info@tonmagazine.nl

TON wenst je

een mooi 2019

TON 81 12-18 p 15

PENSIOEN-V R A AG

Kan ik mijn pensioen tegelijk laten ingaan met mijn AOW-uitkering? Of nog eerder? Ja, dat kan. Het pensioen op je overzicht van Pensioenfonds Vervoer is berekend alsof het ingaat op je 68e. De meeste mensen ontvangen hun AOW eerder. Betekent dit nu dat je moet doorwerken tot je 68e? Of kun je je pensioen ook eerder laten ingaan? Bijvoorbeeld tegelijk met je AOW of misschien zelfs vóór je AOW ontvangt? AOW: een uitkering van de overheid voor iedereen in Nederland Iedereen die in Nederland woont of werkt, krijgt later AOW. De AOW is een uitkering van de overheid. Zie het als een basispensioen. Pensioen bij Pensioenfonds Vervoer: aanvullend pensioen voor iedereen in de vervoerssector Als je bij een werkgever werkt die is aangesloten bij Pensioenfonds Vervoer, bouw je ook aanvullend pensioen op. Je kunt bij Pensioenfonds Vervoer zelf bepalen wanneer je je pensioen laat ingaan. Hoe eerder je je pensioen laat ingaan, hoe lager het wordt en andersom. Je kunt ook schuiven met je pensioen, waardoor je de periode tot je AOW krijgt, kunt overbruggen.

AOW en pensioen van Pensioenfonds Vervoer tegelijk laten ingaan. Wat moet je doen? Pensioen aanvragen is sinds kort heel simpel: ga naar pfvervoer.nl en log in met DigiD. Klik op het blauwe blokje ‘Je pensioen’. Vervolgens zie je een aantal pensioenplannen, waaronder een plan ‘Pensioen en AOW tegelijk’. Je ziet direct hoeveel pensioen je per maand krijgt als je het tegelijk met je AOW laat ingaan. Nog eerder kan ook Als je inlogt op pfvervoer.nl zie je naast het plan ‘Pensioen en AOW tegelijk’ ook het plan ‘Eerder met pensioen’. Je kunt dit plan eenvoudig aanpassen aan jouw wensen of zelf een ander plan maken. Ieder plan kun je opslaan. Ook als je nog lang niet met pensioen gaat. Zie de datum in een plan dan als je streefdatum om met pensioen te gaan. Uiteindelijk kun je met het plan dat jouw voorkeur heeft je pensioen aanvragen. Maak eens een pensioenplan! Ook als je pensioen nog lang niet in zicht is. Ga naar pfvervoer.nl/pensioenplan

TON 81 12-18 â&#x20AC;¢ p 16

V eil ig v erk eer

stominmd

TON 81 12-18 • p 17

migheid de mens

“Ik ben geen heilige. Als het rustig is op de snelweg, zoek ik ook wel eens een ander nummer op Spotify”, zegt Jerry van Kempen. Maar hij meent ook: “Veiligheid is onderdeel van je vak. Daar moet je constant mee bezig zijn.” Volgens Jerry zijn de drukte op de weg en het asociale rijgedrag de grootste bedreigingen van veilig verkeer. Wat doe je daaraan?

TON 81 12-18 • p 18

Het probleem Net goed “Je denkt dat je alles wel gezien hebt, maar ik verbaas me nog steeds. Ook hoe vaak het net goed gaat. Vooral met in- en uitvoegen denk ik vaak: oioioi. Komen ze bijvoorbeeld van een benzinepomp de snelweg op, zie je ze klooien met hun navigatie of telefoon en dan zo, zonder op te letten ‘m ertussen drukken. Dan denk ik: had je niet na het tanken die navigatie kunnen instellen?”

Asociaal “Het asociale rijgedrag is heel erg toegenomen. Dat merk je aan kleine dingen. Vroeger seinde iedereen bij het inhalen; dat gebeurt niet meer. En elkaar ruimte gunnen? Vergeet het maar. Logisch dat er dan zoveel kop-staartbotsingen gebeuren. Het verbaast me dat er niet meer doden vallen. Dat zal wel te maken hebben met het betere materieel.”

Stommigheid “Ze bedenken allerlei mooie technieken, zoals automatische remsystemen. Maar je kunt wel een heleboel slimmigheden om mensen heen bouwen, daarmee haal je niet de stommigheid uit de mens.”

Camera “Op internet stond laatst een filmpje van een vrachtwagenchauffeur. Die had gefilmd hoe een wagen vóór hem steeds in de rem ging. Maar je ziet ook dat die chauffeur met zijn camera in de hand dat filmpje maakt. Daar reageert niemand op. Niemand zegt: ‘Moet jij niet je twee handen aan het stuur houden en op de weg letten?’”

Navigatie “De navigatie is een groot probleem. De meeste mensen kunnen er niet mee omgaan. Ook vrachtwagenchauffeurs niet. Hoe vaak ik die niet over hun stuur zie hangen om het beeld in te stellen of de route te plannen. Ik weet niet of je tegenwoordig tijdens de rijles ook leert hoe de navigatie te gebruiken tijdens het rijden, maar dat zou wel moeten.”

Stem aan “Je moet met je tijd meegaan. Vroeger had je kaarten en boeken en stond je overal te vragen. Nu vertrouwen we op navigatie. Maar dan moet je toch nog van tevoren je route bekijken. Ik gebruik Google Maps als tweede optie, als ik de navigatie niet vertrouw. En ik zet ook vaak de navigatie op stem. Dan hoef je niet constant op je schermpje te kijken.”

De oplossing Zwaarder straffen “In Engeland hebben ze een mooi project gehad. Als ze je aanhielden omdat je je telefoon in je hand had of met je navigatie zat te pielen, werd je rijbewijs afgepakt. Daarbij maakten ze ook gebruik van camerabeelden. Ik geloof wel dat zoiets helpt. De boetes zijn nu veel te laag. Ik ben ook voor het puntenrijbewijs, zoals in Duitsland. Op een gegeven moment leer je het dan wel af.”

Meer controles “Laatst heeft de politie vrachtwagens gecontroleerd vanuit een touringcar. Dat vind ik een hartstikke goed idee. En je ziet nu al dat het helpt. Chauffeurs denken als ze een touringcar zien: oei, even mijn telefoon wegleggen. Engeland hangt helemaal vol met camera’s. Daar is de pakkans heel groot. Dat zal toch ook invloed hebben op het rijgedrag.”

Mensenleven “Zijn mensen zich er wel genoeg bewust van wat een mensenleven waard is? Dan hebben ze het over landen waar wordt gemoord, waar mensenlevens niks waard zijn. Maar als jij met je vrachtwagen onverantwoord rijdt, ben je ook een moordwapen.”

Boodschap “Je moet als chauffeur met je tijd meegaan. Je moet accepteren dat het drukker is. Mijn boodschap? Probeer te beseffen wat je andere mensen aandoet als het fout gaat. Wat je aanricht. Hou rekening met jezelf en met de mensen om je heen. Als ik sommige chauffeurs bezig zie, denk ik: hoe zou jij reageren als een van je familieleden wordt aangereden door iemand die met z’n telefoontje zit te spelen? Daar moet je toch niet aan denken.”

TON 81 12-18 • p 19

Besef wat je aanricht als het fout gaat

Jerry van Kempen • is 47 jaar • woont in Amstelveen • woont 12 jaar samen met Jeannette en heeft 5 stiefkinderen • werkt al bijna 25 jaar bij Rutges Cargo • rijdt door heel Europa, van Malta tot Roemenië, van Dublin tot Bilbao • vervoert onder andere medicijnen en machines • zegt over zichzelf: “Ik ben best wel een ‘spiegelaar’, kijk constant in mijn spiegels. En dan nog kan het gebeuren dat iemand aan je aandacht ontsnapt. Zelf heb ik een paar keer tegen een auto aangezeten. De eerste keer was in Spanje, bij San Sebastian. Op de

splitsing Bilbao-Madrid reed er een witte Mercedes voor me. Duidelijk twijfelend, de weg zoekend. Hij knipperde naar rechts, ik wilde er links langs en toen kwam-ie weer naar links. En vervolgens trapte hij vol op de rem en stond stil. Ik ging ook vol in de rem, maar klapte er toch op. Er stapten vijf oude dametjes uit, helemaal overstuur. Er stopte nog een auto. Dat bleek de kleinzoon van de bestuurder. Die zei: ‘Oma, ik heb toch al zo vaak gezegd dat je niet meer moet rijden’. Gelukkig zijn de dames er ongeschonden vanaf gekomen.”

TON 81 12-18 â&#x20AC;˘ p 20

Duur z a me inz e t b a a rheid

Het heft in eigen handen ALE Heavylift zorgt er wereldwijd voor dat onderdelen met abnormaal zware gewichten of een enorme omvang toch op de juiste plek worden gezet. Daarnaast heeft het bedrijf een eigen R&D-afdeling, die vanuit Breda equipment ontwikkelt om de meest uitdagende projecten in de civiele bouw, mijnbouw, offshore-industrie, energiesector, havens en scheepswerven te kunnen uitvoeren. De vestiging in Breda is verantwoordelijk voor de regio Midden-Europa. Er werken 90 mensen die zich bezighouden met ontwikkeling, onderhoud, het bedenken en berekenen van oplossingen, voorbereiding en uitvoering van de transporten. ale-heavylift.com

Met je leidinggevende over je eigen toekomst praten. Hoe vaak doe je dat? En wie neemt dan het voortouw? Bij ALE Heavylift in Breda zijn het de medewerkers die het onderwerp aankaarten.

TON 81 12-18 • p 21

Naam: Jordy Geers Leeftijd: 32 jaar Woonplaats:

Middelburg Functie: operations assistent Vooropleiding: autotechniek en chauffeursopleiding Werkte eerder: als vrachtwagenchauffeur Bij ALE: 11 jaar. “Een kennis die hier werkte, tipte me.”

“In de buitendienst ben je altijd veel en lang weg. Dat heeft gevolgen voor je sociale leven.” Aan het woord Jordy Geers, tot voor kort transportspecialist bij ALE Heavylift. Jordy ging met zogenoemde SPMT’s op karwei. Een SPMT (de afkorting staat voor Self Propelled Modular Transporter) is een voertuig waarmee je de zwaarste lasten kunt verplaatsen. Jordy deed dat over de hele wereld. “Maar door de jaren heen verandert je leven. Ik ben gaan samenwonen, we hebben niet zolang geleden een woning gekocht. Ik wilde gewoon minder van huis zijn.”

Toekomstgesprek Jordy had een toekomstgesprek met zijn leidinggevende. Dat is geen functioneringsgesprek en ook geen beoordelingsgesprek. Een belangrijk verschil is dat de medewerker zelf het initiatief neemt: hij of zij vraagt het gesprek aan. En aan de hand van een (digitale) vragenlijst bepaalt die medewerker ook voor een groot deel de inhoud van het gesprek. De antwoorden op de vragen tonen in welke richting het gesprek moet gaan. Welke onderwerpen moeten aan bod komen en hoe ziet de medewerker zelf de toekomst? ALE Heavylift hanteert sinds een paar maanden dit systeem (‘Synergie Dialoog’) om de inzetbaarheid van het personeel te verhogen (zie kader op pagina 23).

TON 81 12-18 • p 22

Naam: Richard Verhoeff Leeftijd: 36 jaar Woonplaats: Lent Functie: salesdirector Vooropleiding: technische bedrijfskunde Werkte eerder: bij bedrijven gespecialiseerd in hydraulische

producten en systemen Bij ALE: 3,5 jaar. “In mijn vorige baan had ik contact met ALE en met mijn voorganger. Toen die vertrok, tipte hij mij. Ik zag mezelf hier wel zitten.”

Proefperiode Jordy stelde zijn wens aan de orde tijdens het toekomstgesprek. De uitkomst: sinds begin november is hij medewerker binnendienst. Het is voor zowel Jordy als voor zijn manager aftasten hoe dat uitpakt. “We hebben een proefperiode van drie maanden afgesproken. Want het is natuurlijk een grote overstap, van altijd buiten naar een kantooromgeving.” Ook Jordy’s functie moet nog zijn precieze invulling krijgen. “Het gaat van vrachtindeling tot zaken in de administratie zetten, van personeelsplanning tot ondersteuning bij engineering. Of het moeilijk is? Het is heel anders. Ik moet nu veel meer met de computer werken. En sommige systemen zijn wel wennen voor me.”

Richard Verhoef heeft vanuit twee kanten met het toekomstgesprek te maken. Hij is zowel leidinggevende als medewerker. De salesdirector stuurt zestien mensen aan en heeft zelf de algemeen directeur van de vestiging als ‘leidinggevende’. Zijn eigen toekomstgesprek heeft al plaatsgevonden. “Ik heb de vragenlijst ingevuld. Daar kwam vooral de overweging uit: vind ik wat ik doe ook echt leuk? Wat dat betreft hoeft er weinig te veranderen; ik heb het goed naar mijn zin. Wel wil ik me blijven ontwikkelen. Want als ik een dag niet leer, word ik chagrijnig.” Inmiddels heeft Richard met bijna al ‘zijn’ mensen een toekomstgesprek gehad. “Het voordeel is dat zij zelf in the lead zijn. Ik ben als leidinggevende niet degene die het initiatief neemt; de medewerker zit aan

het stuur. Die plant de afspraak, die vult de vragenlijst in, die zou bij wijze van spreken het gesprek kunnen leiden.”

Onlinetraining Leidinggevenden krijgen online training om het toekomstgesprek effectief te kunnen voeren. Richard: “Via de mail ontvang je een trainingsopdracht. En je ontvang je een trainingsopdracht met instructiefilmpjes van Remco Claassen. Dat is een goeroe op het gebied van managementtraining. Je leert hoe je ermee moet omgaan als iemand feedback of kritiek geeft. Dat je niet meteen moet aanslaan als er iets gezegd wordt wat je niet herkent. Dat ervaar ik ook in de toekomstgesprekken. Ik hoor dingen die ik niet verwacht of waarmee ik het niet eens ben. Dat geeft stof tot nadenken.”

TON 81 12-18 • p 23

ALE Heavylift doet mee aan een pilotprogramma dat bedrijven ondersteunt om in gesprek te komen met medewerkers over zaken die met duurzame inzetbaarheid te maken hebben. Vanuit het pmo (periodiek medisch onderzoek) en het daaraan gekoppelde fitheidsonderzoek vond ALE het duurzame inzetbaarheidstraject een logisch volgende stap. Het programma, dat wordt gefinancierd door de Stichting Opleidings- en Ontwikkelingsfonds SOOB, heeft als doel medewerkers te stimuleren zelf de regie te nemen over de eigen duurzame inzetbaarheid. En het geeft leidinggevenden handvatten om de dialoog hierover aan te gaan. Zo wordt de werknemer geholpen om gezond, veilig en met plezier het pensioen te halen. De pilot loopt tot september 2019.

Naam: Beau van Ast Leeftijd: 23 jaar Woonplaats: Dordrecht Functie: sales engineer Vooropleiding: hbo werktuigbouwkunde Werkte eerder: dit is Beau’s eerste baan Bij ALE: 1,5 jaar. “ALE stond op een beurs, bij ons op school. Een interessant bedrijf, vond ik, met zoveel techniek. Ik heb hier mijn stage gedaan en toen kreeg een baan aangeboden.”

Actiepunten Eén van de medewerkers met wie Richard een toekomstgesprek heeft gehad, is Beau van Ast. Als sales engineer is Beau betrokken bij de voorfase van projecten, de offerte. Zij zet de grote lijnen van een klus op papier, via CAD-CAM-tekeningen. Wat Beau betreft zal het daar niet bij blijven. Dat bleek ook uit de vragenlijst die ze invulde. “Ik heb het prima naar mijn zin, maar heb ook een aantal actiepunten. Zo wil ik meer op pad, mee bij de uitvoering van projecten. Zodat ik kan zien wat mijn tekenwerk in de praktijk betekent.” Beau staat nog aan het begin van haar loopbaan. Ze heeft wel al een beeld van haar toekomst. “Ik wil mezelf blijven uitdagen en ontwikkelen. Het invullen van de vragenlijst en het toekomstgesprek hebben als voordeel dat je gerichter gaat nadenken over wat je

TON 81 12-18 • p 24

Ben jij 100 procent inzetbaar? Ga jij elke dag fluitend naar je werk? En hoe is dat over 5 jaar? Check ‘t met de Inzetbaarheidscheck! Dit is een online vragenlijst over je lichamelijke en geestelijke gezondheid, levensstijl, je werk en hoe je de toekomst ziet. Als je de check helemaal invult, krijg je een rapport met een persoonlijk advies. Deze adviezen helpen je om je werk gezond en met plezier tot aan je pensioen te blijven doen. Meer info: stlwerkt.nl/hoewasjouwdagvandaag

Naam: Martin Smits Leeftijd: 50 jaar Woonplaats: Zevenbergen Functie: medewerker binnendienst Vooropleiding: mavo Werkte eerder: in de tankvaart en in de petrochemie Bij ALE: 11 jaar. “Ik kwam in het dorp iemand tegen die hier werkt. Hij zei: ‘Dat is wel wat voor jou’.”

wilt.” In haar geval zal dat waarschijnlijk een kantoorfunctie blijven. De buitendienst trekt haar niet. “Dat is fysiek toch wel erg zwaar werk en je bent vaak lang van huis.”

PRETTIGE SWITCH Negen jaar lang trok Martin Smits de hele wereld over om op de meest exotische plaatsen de meest bijzondere klussen te klaren. De mooiste? “Dat was toch wel het plaatsen van een booreiland in de Kaspische Zee. De omgeving, de mensen, het ruwe karakter … prachtig.” Twee jaar geleden werd Martin ziek: longkanker. Hij is inmiddels helemaal hersteld, maar mist een derde van zijn longcapaciteit. Daardoor kan hij niet meer in de buitendienst actief zijn. “Ik doe nu het onderhoud aan de hijssystemen waarmee ik

vroeger werkte. Dat is een prettige switch, want ik weet veel van het materiaal en hoe het gebruikt wordt.”

Sturing geven Martin hoefde niet lang na te denken toen hij de uitnodiging kreeg om de vragenlijst in te vullen en het toekomstgesprek aan te vragen. “Je toekomst is belangrijk. Je moet het niet zomaar over je heen laten komen. Zo lang zijn je loopbaan en je leven niet. Daar moet je op tijd sturing aan geven.” Voor Martin zijn de aandachtspunten vooral zaken die direct zijn arbeidsvreugde en welzijn kunnen beïnvloeden. Dan gaat het bijvoorbeeld om gereedschap of om de manier waarop je een klus aanpakt. Dat kan hij goed aankaarten bij zijn leidinggevende. “Er wordt geluisterd. Hier heerst geen

mentaliteit van: we hebben het twintig jaar op deze manier gedaan en dat blijft zo.”

Vinger aan pols Het verhaal eindigt niet met één toekomstgesprek. Regelmatig krijgen medewerkers en leidinggevenden een uitnodiging om de vinger aan de pols te houden. Zo wordt het nadenken over de eigen inzetbaarheid vast agendapunt. Jordy Geers is nog niet zover om de overstap ‘van buiten naar binnen’ al te evalueren. “Daarvoor doe ik het nog te kort. Maar ik heb wel al gemerkt dat ik mijn technische kennis goed in mijn nieuwe functie kwijt kan. Bijvoorbeeld hoe lang het duurt om een SPMT op te bouwen. Ik kan veel dingen uit eigen praktijkervaring inbrengen.”

TON 81 12-18 • p 25

ijna-ongelukken komen veel voor. En niet alleen op de weg. TON-lezers zien ook regelmatig dat het maar nét goed gaat in loodsen en magazijnen, op bedrijfsterreinen en laad- en overslagstations. Hier zijn de resultaten van de TON-panelpeiling over de veiligheid ‘achter het hek’.

WELK RAPPORTCIJFER GEEF JE DE VEILIGHEID OP... Als je in transport en logistiek werkt, kom regelmatig op bedrijfsterreinen en in loodsen. Is de veiligheid op die plekken voldoende, volgens het TON-panel? Zeker wel. En bij de baas is het ’t best.

…bedrijfsterrein eigen bedrijf …loods eigen bedrijf …loods bij klanten …bedrijfsterrein bij klanten …laad- en overslagstations

TON 81 12-18 • p 26

JA, DAGELIJKS JA,

10 11

% ELKE WEEK WEL EENS

JA, ZEKER

EENS PER MAAND

JA,

% EEN PAAR KEER PER JAAR

NEE,

% (BIJNA)

Vaak scheelt het weinig of een ongeluk kruipt uit zijn hoekje. Opgeteld 57% van de TON-panelleden ziet het weleens bijna misgaan.

HEB JE WELEENS EEN BIJNA-ONGELUK GEZIEN, WAARBIJ HET SLECHT HAD KUNNEN AFLOPEN?

NOOIT

NIET VAN

% TOEPASSING

WAAR LOOP JE DE GROOTSTE VEILIGHEIDSRISICO’S? Bij loop- en rijpaden, kruisingen en doorgangen

JA, ZELF BIJ BETROKKEN

EN GEWOND GERAAKT

Bij laaddocks

JA, ZELF BIJ BETROKKEN, % MAAR NIET GEWOND

JA, ZIEN % GEBEUREN

NEE, NOOIT

Op welke plekken moet je in loodsen en op bedrijfsterreinen extra uitkijken? Vooral de loop- en rijpaden zijn link volgens het TON-panel.

Bij de stellingen, de in- en uitgang van het terrein en op het bedrijfsterrein zelf Gelukkig gaat het meestal goed. Maar toch … 16% van de TONlezers heeft zelf een ongeluk meegemaakt. Dat blijkt uit het antwoord op de vraag:

HEB JIJ WELEENS EEN ONGEVAL GEZIEN OF ZELF GEHAD OP EEN BEDRIJFSTERREIN OF IN EEN LOODS OF LAADSTATION?

TON 81 12-18 โ ข p 27

Als je weet hoe het moet, zie je ook waar het niet ok is. Bijna de helft van de TON-lezers bespeurt regelmatig gevaarlijke situaties. Kijk maar naar het antwoord op de stelling:

IK ZIE BEST VAAK DAT ER BIJ HET LADEN EN LOSSEN GEEN GOEDE AFSPRAKEN WORDEN GEMAAKT OVER WIE WAT EN WAAR DOET.

Omgekeerd kan natuurlijk ook. Dat tonen de reacties op deze stelling:

EENS

NEUTRAAL

ONEENS

WEET NIET

IK KAN MEESTAL DIRECT ZIEN OF EEN BEDRIJF ZORGVULDIG HEEFT NAGEDACHT OVER DE VEILIGHEID.

Veiligheid begint bij jezelf, vindt het TON-panel. Dat blijkt uit de reactie op de stelling:

Je bent dus zelf verantwoordelijk. Maar je moet elkaar wel scherp houden. Het TON-panel antwoordt zรณ op de stelling:

JE KUNT NOG ZOVEEL VEILIGHEIDSMAATREGELEN NEMEN, MAAR JE BENT ZELF VERANTWOORDELIJK.

VOOR VEILIG WERKEN IS HET BELANGRIJK DAT JE ELKAAR GOED IN DE GATEN HOUDT EN CORRIGEERT.

EENS

NEUTRAAL

ONEENS

EENS

NEUTRAAL

ONEENS

...bij de fami TON 81 12-18 • p 28

T ON op de koffie

Een veeleisende baan. Een druk gezin. Hoe

combineer je die twee? Hoe zorg je

dat er balans is tussen werk en privé? TON gaat – met een forse onder de arm – op huisbezoek. Deze keer bij de familie de familie Rutjes in Westervoort.

taart

Wil je TON (met taart) thuis ontvangen en vertellen over je samenleven? Stuur een mailtje naar info@tonmagazine.nl

ilie Rutjes TON 81 12-18 • p 29

HET WERK Gerie: “Ik weet niet beter of ik wilde chauffeur worden. Mijn buurman was vrachtwagenchauffeur. In de zomer ging ik wel eens met hem mee, naar Frankrijk.” Annemiek: “Ik heb altijd wel wat met vrachtwagens gehad. Maar we hadden het geld gewoon niet om het rijbewijs te halen, daar ben ik eerlijk in. Vorig jaar kwam de wervingscampagne, met SOOB-subsidie. Ik heb de testdag gedaan en werd toegelaten. Ben eerst bij Mainfreight begonnen, maar dat is gestopt. Ik kreeg de theorie van de techniek niet voor elkaar. Ik zakte elke keer met één vraag te veel fout. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en Melis een mailtje gestuurd. Ik kreeg een uitnodiging voor een gesprek, heb een dagje meegereden en toen mocht ik komen. De theorie heb ik intussen ook gehaald. Ik vind het heerlijk. De hele dag op de weg, lekker in je uppie, geen gezeur aan je hoofd.”

HET GEZIN Gerie (35) en Annemiek (29) Rutjes - zijn 8 jaar getrouwd; - leerden elkaar in augustus 2007 kennen in de Blokker, waar Annemiek achter de kassa zat en Gerie een collegaatje van Annemiek bezocht; - hebben twee kinderen: Liana van 9 en Lars

van 6; - wonen in een hoekwoning in Westervoort; - Gerie zit vanaf zijn 23e op de vrachtwagen, sinds 3 jaar doet hij bouwtransport bij RBC Transport in Duiven, 5 dagen per week; - Annemiek werkt sinds september bij Melis Logistics in Duiven, 3 dagen per week.

DE BALANS Annemiek: “Ik werk nu drie dagen per week. Meer wil ik ook niet. Ik heb voor kinderen gekozen en dan vind ik dat je er ook voor ze moet zijn. Misschien als ze volwassen zijn, dat ik dan wel fulltime ga werken. In het begin vond ik het moeilijk. Ik was er altijd en nu ben ik drie dagen weg. Op dinsdagochtend

TON 81 12-18 • p 30

We weten allebei hoe we er financieel voor staan gaan ze naar de buitenschoolse opvang. Ik begin dan pas om halfacht. Dat vinden ze bij Melis prima. Op woensdag en vrijdag komt mijn moeder hier. Zij brengt ze dan naar school en haalt ze op. Op dinsdagmiddag haalt Gerie’s moeder ze op.” Gerie: “Ik maak lange dagen, vroeg van huis en laat weer thuis. Dat betekent dat ik door de week weinig naast mijn werk kan doen. Verjaardagen bijvoorbeeld schieten er dan bij in.”

DE TAKEN Annemiek: “In huis doe ik het meeste. Een keer in de week hebben we een schoonmaakster. Zij doet de grote dingen: de badkamer, de keuken. Gerie stofzuigt wel eens. Weet je: ik werk maar drie dagen, heb er nog twee over en het weekend. Dan kan ik van hem niet verwachten dat hij de paar uren dat hij vrij heeft nog gaat schoonmaken.” Gerie: “Ik ben van het klussen, doe veel zelf in huis. Ik heb extra slaapkamers gebouwd, de zolder verbouwd, de overkapping in de tuin gemaakt. Volgend jaar willen we een aanbouw plaatsen, zodat we een grotere woonkamer krijgen. Dat laten we dan wel door een bedrijf doen.”

HET GELD Annemiek: “We kunnen goed rondkomen. We hebben geen geldzorgen, ook niet gehad in het verleden. Boodschappen laat ik bezorgen door Picnic. Lekker makkelijk en je koopt alleen wat je nodig hebt. Ik kom eigenlijk nauwelijks in de winkel.” Gerie: “En ik mag niet meer naar de winkel. Ik ben te duur.” Annemiek: “Ja, hij pakt dan altijd de duurdere producten. Ik ben heel gierig op dat gebied. Voor boodschappen hebben we een budget

van 100 euro per week. Daar heb ik ruim genoeg aan.” Gerie: “We hebben een gezamenlijke rekening voor alles wat met het huis en het huishouden te maken heeft. Daarnaast hebben we ook elk nog een eigen rekening. Ik betaal daar mijn shag van.” Annemiek: “Mijn loon is voor de leuk. Uitstapjes, de auto.” Gerie: “De boekhouding doen we samen, al betaal ik denk ik de meeste rekeningen. Maar we weten allebei hoe we er financieel voor staan. We sparen ook, een vast bedrag per maand. En als er iets overblijft, zetten we dat ook apart. Zo hebben we een buffer, bijvoorbeeld om zo’n aanbouw te kunnen betalen.”

DE ZORGEN Gerie: “Zorgen? Die hebben we niet.” Annemiek: “Nee, kan ik me zo niet bedenken.”

DE TOEKOMST Annemiek: “Ik ben nu bezig voor mijn E. Als ik dat heb, ga ik op zaterdag rijden. Dan valt er een weekdag af, want ik wil drie dagen blijven werken. Mijn doel is om uiteindelijk LZV te rijden. Dat kan ik gaan doen als ik vijf jaar mijn E heb. Het lijkt me prachtig met zo’n grote combinatie.” Gerie: “Ik heb het prima naar mijn zin bij RBC. Je weet natuurlijk niet wat de toekomst brengt, maar ik denk wel dat ik tot mijn pensioen blijf rijden. Dat is nog ver weg.” Annemiek: “Maar je bent er zo. Ik denk wel dat ik door zou willen werken, na mijn pensioen.” Gerie: “Dat ga ik niet doen. Tegen die tijd heb ik lang genoeg gewerkt. Dik vijftig jaar. Dan is het mooi geweest.”

DE VRIJE TIJD Annemiek: “Mijn hobby is paardrijden. Ik rij sinds mijn zesde. Het ligt nu even stil, omdat ik in mijn werkritme moet komen. Maar ik ga het wel weer doen. Volgend jaar willen we een eigen paard kopen. Dat kost wel een paar duizend euro. En dan komt het stallen er nog bij: zo’n 300 euro per maand. Of dat veel geld is? Alle hobby’s kosten geld. Liana gaat ook rijden. En we gaan samen het paard verzorgen.” Gerie: “We hebben een grote vijver in de tuin. Daarin houd ik koi karpers. Ik heb er nu zeven. De grootste is 25 centimeter. Dat is Goldy, maar ik noem hem altijd ‘varken’. Hij is het eerste bij het voer. Het kost niet veel tijd; ik heb de vijver zo goed als geautomatiseerd. Het filter spoelt zichzelf. Ik hoef eigenlijk alleen eens in de zoveel tijd een kraantje los te zetten en de tuinslang erin te leggen om het water te verschonen.” Annemiek: “Onze vakantie was dit jaar vrij kort. We zaten in een bungalow in Kaatsheuvel, maar zijn de tweede dag al naar huis gegaan. Het was verschrikkelijk. Schimmel, van alles kapot.” Gerie: “Het viel nog net niet uit elkaar.” Annemiek: “Ons geld hebben we niet teruggekregen. Ze zeiden heel lullig: de prijskwaliteitverhouding is goed.”

HET CIJFER Annemiek: “Welk cijfer ik ons leven geef? Een negen.” Gerie: “Ik ook: een negen.

TON 81 12-18 â&#x20AC;˘ p 31

Doorwerken en pensioen ontvangen

Minder dan vijf jaar

Annemiek Rutjes zegt dat ze na haar pensioen waarschijnlijk zal willen blijven werken. Als je je pensioen laat ingaan, hoef je niet altijd te stoppen. Het is mogelijk om door te blijven werken nadat je pensioen (voor een deel) is ingegaan. Waar moet je rekening mee houden?

Laat je je pensioen ingaan minder dan vijf jaar voordat je voor het eerst AOW krijgt, of nadat je al AOW krijgt? Dan kun je zelf kiezen of je blijft werken en hoeveel uren je wilt blijven werken. Je blijft via je werk ook nog pensioen opbouwen, uiterlijk tot je 68e.

Meer dan vijf jaar

Meer weten

Vraag je je pensioen aan meer dan vijf jaar voor je voor het eerst AOW krijgt? Dan moet je ook echt stoppen met werken voor het deel dat je je pensioen van Pensioenfonds Vervoer laat ingaan. Wil je je pensioen volledig laten ingaan? Dan zal je dus helemaal moeten stoppen met werken. Werk je parttime, bijvoorbeeld 50 procent? Dan kun je ook je pensioen voor de helft laten ingaan.

Meer weten over doorwerken nadat je pensioen is ingegaan? Neem dan contact op met Pensioenfonds Vervoer: 0900 1964 (0 cent per minuut); pfvervoer.nl

Uitzondering Een uitzondering hierop is prepensioen. Omdat je dit pensioen uiterlijk ontvangt tot het moment waarop je voor het eerst AOW ontvangt, gelden hiervoor andere regels.

TON 81 12-18 • p 32

In beeld: kijk en in doz en

Je ziet steeds meer ‘dozen’ langs de

snelweg. Loodsen waarin de open overslag van goederen plaatsvindt. Als transport de bloedsomloop van logistiek Nederland is, dan vormen die loodsen het hart. TON kijkt in de dozen. Deze keer bij Nabuurs in Oosterhout (Gld), waar Aneta, Hayley, Joep en Ladislav vertellen over hun werk en hun ambitie.

‘Ketenregis langs

TON 81 12-18 • p 33

sseur’ de A15

Een enorme loods langs de A15 bij Oosterhout, op een steenworp afstand van Nijmegen. Een wandeling rond het gebouw is een klein uitje: bijna twee kilometer. Niets van wat er binnen ligt, is ‘eigendom’ van de familie Nabuurs, wier naam op het pand prijkt. Het zijn vooral producten van grote klanten, zoals Kraft Heinz, Mars en Essity. Nabuurs haalt op, slaat op en vervoert naar de plek van bestemming. ‘Ketenregisseur’ noemt het bedrijf zichzelf. Ruim twee jaar geleden opende Nabuurs deze locatie, 77 duizend vierkante meter groot. Daarvan is 66 duizend vierkante meter magazijnruimte. Er werken zo’n driehonderd mensen, in twee ploegen. Overal rijden heftrucks. Die kunnen dubbel diep pallets in stellingen plaatsen en pakken. Bij de 60 docks komen elke dag ruim 220 vrachtwagens goederen brengen en halen. Het warehouse huisvest ook nog ‘co-packer’ Nanomi. Dat verzorgt diensten als stickeren, labellen, ompakken en displaybouw. Twintig vestigingen telt Nabuurs. In totaal zijn er meer dan duizend mensen in dienst. Oosterhout is gespecialiseerd in Fast Moving Consumer Goods (FCMG). Dat zijn vooral voedingsmiddelen voor mens en dier. Maar ook verzorgingsproducten. Nabuurs zorgt dat zijn klanten zelf alleen het hoognodige in voorraad hoeven te hebben. De uitgaande vrachtwagens worden, via een slim systeem, zoveel mogelijk dubbel geladen, om kosten te besparen en het milieu te ontzien.

TON 81 12-18 â&#x20AC;¢ p 34

TON 81 12-18 • p 35

Aneta Kozinska (35) uit Kranenburg (Duitsland) is orderpicker. Aneta werkt twee jaar bij Nabuurs.

MOOIE AFWISSELING Kwaliteitscontrole “Ik ben orderpicker. Maar ik leid ook collega’s op en doe kwaliteitscontrole. Ik denk dat ik de helft van mijn tijd besteed aan het bij elkaar zoeken van orders. Ik wil graag iets leren en snappen en dat dan goed blijven doen. Niet steeds verandering. De afwisseling die ik nu heb in mijn werk vind ik mooi genoeg. We werken in twee ploegen van honderd mensen. Er zijn Nederlanders, Litouwers, Polen, Roemenen en Spanjaarden. De communicatie is geen probleem. De meeste mensen spreken Nederlands of Engels.”

Orders picken “Voordat ik bij Nabuurs kwam, werkte ik bij Arvato in Venray en bij Albert Heijn in Geldermalsen. Ook orders picken. Bij Arvato vooral kleinere producten, zoals gehoorapparaten. Bij Albert Heijn veel verschillende producten. Hier is het vooral food. Maar op zich is het werk bijna hetzelfde. We weten in ons team wat we moeten doen en als er problemen zijn, lossen we ze samen op.” Niet terug “In Polen heb ik geleerd voor kok. Maar er was bijna geen werk en er werd slecht betaald. Elf jaar geleden ben ik naar Nederland gekomen. Destijds kon ik hier vier keer zoveel verdienen als in Polen. Nu is het verschil misschien maar 25 procent. Dus de Polen komen niet meer zo makkelijk deze kant uit. Zelf wil ik wel blijven. Mijn vriend Marius en ik hebben een huis gekocht in Kranenburg, net over de grens bij Nijmegen. Als we terug zouden gaan, moeten we daar helemaal opnieuw beginnen. Hier is ons leven.”

TON 81 12-18 • p 36

Joep van Bakel (31) uit Landhorst is supervisor customer service. Joep werkt negen jaar bij Nabuurs.

VRAAG ACHTER VRAAG 9+ “Binnen Nabuurs Oosterhout kennen we vier grote opdrachtgevers. Ik sta in direct contact met twee daarvan: Kraft Heinz en Essity. Dagelijks staan we als customer service klaar voor alle vragen en eventuele uitdagingen van onze klanten. We zijn daarbij altijd op zoek naar de kern van het gesprek. Alleen als je weet wat er achter de vraag van je klant zit, kun je zijn tevredenheid overtreffen. Samen met mijn collega supervisor en onze elf customer service medewerkers streven we ernaar een 9+ ervaring af te geven aan onze klanten.”

Sparringpartner “Na mijn studie detailhandel ben ik in 2009 bij Nabuurs begonnen, in het warehouse in Katwijk aan de Maas. Stap voor stap ben ik doorgegroeid. Eerst als employee customer service. Daarna als professional. Sinds kort ben ik gepromoveerd naar supervisor customer service. Als leidinggevende ben ik veelal bezig met het coachen en ontwikkelen van mijn medewerkers. Daarnaast fungeer ik ook als sparringpartner voor mijn collega’s en opdrachtgevers. Samen zoeken we naar oplossingen. De vraag is altijd weer: Wat kunnen we verbeteren? We hanteren onder andere het PDCA-cyclus & ‘5 times why’-systeem. Hiermee kom je al snel bij de daadwerkelijke oorzaak van de situatie of de vraag, hoe complex deze ook is. ‘We can’ “We hanteren binnen Nabuurs de ‘we can’-mentaliteit: we kunnen het voor elkaar krijgen. Dat lukt ons ook aardig goed. Dat blijkt uit onze ontwikkeling als bedrijf. Voor mijn persoonlijke ontwikkeling wil ik ook telkens een stap zetten, niet stilstaan. Nu denk ik bijvoorbeeld na over een cursus situationeel leiderschap om mijn collega’s nog beter te kunnen begeleiden. Ik werk met veel plezier bij Nabuurs. Het is een familiebedrijf met korte lijnen. Iedereen helpt elkaar en er wordt naar de medewerkers geluisterd.”

TON 81 12-18 • p 37

Ladislav Lencses (31) uit Leuth is teamleider helpdesk. Ladislav werkt vier jaar bij Nabuurs.

COACHEN EN BEGELEIDEN Motivatiebox “Ik geef leiding aan vijftien mensen. Dat is vooral coachen en begeleiden. En problemen oplossen. Ik heb bijvoorbeeld een motivatiebox gemaakt. Dat is een soort ideeënbox, waarin mensen hun motivatie kunnen aangeven. Dan zie je dat de meeste mensen zich willen ontwikkelen. Ze willen meer weten en kunnen. Het is de kunst om dat ook mogelijk te maken.”

Slowakije “Ik kom uit het noorden van Slowakije en ben opgeleid tot kapper. Dat werk heb ik maar kort gedaan. Toen ben ik als verpleger in een ziekenhuis gaan werken. Verdiende ik zo’n 350 euro in de maand. Via een Slowaaks uitzendbureau ben ik in Engeland in de logistiek gaan werken. Dat beviel me toch niet zo goed. Uiteindelijk ben ik eind 2009 in Nederland aan de slag gegaan. Eerst als verzorger bij een gezin, daarna bij Nabuurs in Katwijk aan de Maas.”

Hogerop “Ik werkte als orderpicker in de nachtdienst en haalde er het reachtruck-certificaat. Ze waren wel blij met me, maar ik kon er maar twee of drie dagen werken. Om mijn kansen te vergroten, moest ik me ontwikkelen. Ik ben logistiek gaan studeren aan het ROC Nijmegen: niveau 2, niveau 3 en vervolgens niveau 4 voor logistiek supervisor. Maar ik moest wel een baan vinden die daarbij paste. Dat lukte bij CEVA in Wijchen. In 2015 zag ik op internet dat Nabuurs bbl-trajecten ging doen. Toen ben ik teruggegaan. En nu volg ik een hbo-opleiding Bedrijfskunde. Jazeker, ik wil hogerop.”

TON 81 12-18 â&#x20AC;¢ p 38

TON 81 12-18 • p 39

Hayley Pijman (Van den Brink) (25) uit Millingen aan de Rijn is vrachtwagenchauffeur. Hayley werkt twee jaar bij Nabuurs.

ELK RONDJE IS ANDERS Kettingbaan “Sinds een jaartje rijd ik met een kettingbaantrailer. Die sluit bij het docken aan op een ketting in het magazijn. Dat is eenvoudig laden en lossen. Per dag maak ik soms wel veertien ritten in een rondje van zo’n twintig kilometer. Bij Logoplaste in Elst laad ik lege ketchupflessen. Die los ik bij Heinz, ook in Elst. Daar laad ik dan volle flessen die ik weer hier bij Nabuurs aflever. En dan begint het volgende rondje. Dat is regelmatig werk. Ik begin om zes uur en ben om zeven uur weer thuis. Zo kan ik mijn werk en huishouden erg goed combineren”

Paardenmeisje “Ik heb Paard en Business gestudeerd, mbo 4, en ben op een hengstenhouderij gaan werken. Dat is de droombaan voor een paardenmeisje. Maar het is wel heel hard werken voor heel weinig geld. Mijn partner André van den Brink reed op de vrachtwagen. Ik vond het leuk met hem mee te gaan. Toen ik hoorde dat ze bij Nabuurs leerling-chauffeurs zochten, vroeg ik mezelf af hoe lang ik het werken met paarden nog zou kunnen volhouden. Ben ik bij Nabuurs gaan praten. Ik kon, ook al was ik 23, nog als leerling-chauffeur aan de slag.”

Warm onthaal “Mijn opleiding kreeg ik in Venlo, met vier anderen van Nabuurs. Ik was de enige vrouw. Het was meteen hartstikke leuk. Gezellig, positief. Ik werd gewoon door iedereen warm onthaald. Op 9 november 2016 ben ik begonnen en op 8 mei 2017 had ik alle diploma’s op zak. Het werk vind ik helemaal top. Op de plekken waar ik laad en los, ontmoet ik vaak dezelfde mensen. Die worden allemaal een soort van collega’s. Dat geeft zekerheid en gezelligheid.”

TON 81 12-18 â&#x20AC;¢ p 40

Moei t e me t le z en en schri j v en

Praat er over

TON 81 12-18 • p 41

Als je moeite hebt met lezen en schrijven, kan dat je aardig opbreken. In je werk en in je privéleven. Een vrachtbrief is een puzzel, een simpel formulier een onoverkomelijke klus. In transport en logistiek kampt bijna één op de tien werknemers met dat probleem. Meestal houden zij het stil. Vrachtwagenchauffeur Michel van Gils vertelt hoe hij zich over die schaamte heen zette. “Als ik een mooie zin zie, schrijf ik die op. En dan combineer ik het met mijn eigen ervaringen. Zo leer ik met gedichten steeds fijner te schrijven.” Trots laat Michel van Gils (68) uit Ubbergen enkele van zijn gedichten en korte verhalen zien. Lange tijd was het ondenkbaar dat hij gedachten en gevoelens op papier zou zetten. Want Michiel kon wel lezen, maar amper schrijven.

Op de achterste rij “Op de lagere school zaten de leerlingen die goed konden meekomen voorin de klas. Omdat ik zo veel schrijffouten maakte, zat ik op de achterste rij. En ik ben ook nog eens op mijn veertiende van school gegaan. Mijn vader was ziek; hij kon niet werken. In een gezin met acht kinderen moest er brood op de plank komen. Dus ging ik al jong werken.”

Allerlei smoesjes Michel wordt uiteindelijk vrachtwagenchauffeur. En hoewel hij niet goed kan schrijven, weet hij zich prima te redden. Sterker nog: niemand kent zijn probleem. “Lezen kon ik goed. Voor het schrijven bedacht ik allerlei smoesjes. Vrachtbrieven bewaarde ik, zodat ik ze over kon schrijven. Als ik een formulier moest invullen, zei ik dat ik last had van mijn hand of dat mijn bril kapot was. Vaak nam ik formulieren mee naar huis, zodat mijn vrouw het voor mij kon doen.”

Verstoppertje spelen Michels ‘verstoppertje spelen’ loopt pas spaak als hij gaat scheiden en bij zijn advocaat allerlei vragen schriftelijk moet beantwoorden. Schoorvoetend geeft hij toe dat hij niet kan schrijven. “In overleg met een maatschappelijk werker is toen het ROC voor mij gebeld. Daar kon ik een taalcursus gaan volgen. Ik ben wel tig keer langs het hek gelopen voordat ik naar binnen durfde. Het ergste

leek me om als opa tussen allemaal kinderen mijn lesje te leren. Dat liep gelukkig anders. Ik kwam in een groep met acht leeftijdgenoten.”

Over de drempel Vijf jaar lang ging Michel elke week naar de les en maakte hij zijn huiswerk. Zo bekwaamde hij zich niet alleen in goed schrijven. Hij combineerde de cursus met het leren omgaan met de computer. Nu is hij taalambassadeur voor het ROC in de regio Gelderland. “Namens het ROC bezoek ik bedrijven. Mensen die laaggeletterd zijn, zijn erg terughoudend. Ze schamen zich om het toe te geven. Je moet ze rustig benaderen. Ik vertel ze over mijn eigen ervaringen en probeer ze zo over de drempel te helpen.”

Bespreekbaar maken Michel ziet bij de mensen die hij spreekt zijn eigen verleden terug. “Ze ontwikkelen net als ik allemaal trucjes, waardoor ze hun werk goed blijven doen. Maar het wordt tegenwoordig steeds belangrijker dat je kunt lezen en schrijven.” Vanwege de schaamte weten werkgevers vaak niet dat sommige van hun medewerkers laaggeletterd zijn. Michel begrijpt dat wel. “Maar het is ook jammer. Als je een goede band hebt met je baas, kun je het bespreekbaar maken.”

Schrijfwerk gepubliceerd Michel is inmiddels met pensioen. Voor zijn werk hoeft hij niet meer te schrijven; dat is nu zijn hobby. “De gedichten en korte verhalen die ik maak, vergroten mijn taalvaardigheid. En ik kan er mijn gevoel in kwijt.” Zijn schrijfwerk is zelfs al gepubliceerd in bijvoorbeeld het buurtblad van Beek. “Zo kom ik in mijn gemeente weer in contact met heel andere mensen. Dat bewijst hoe belangrijk taalvaardigheid ook is voor je sociale leven.”

Laaggeletterd Naar schatting zijn zo’n 15.000 mensen in de bedrijfstak laaggeletterd. Zij kunnen dus (heel) slecht lezen en schrijven. Het Sectorinstituut Transport en Logistiek is een project gestart om werkgevers en werknemers bewust te maken van dat probleem. Hoe herken en erken je laaggeletterdheid? En wat kun je eraan doen? Het sectorinstituut werkt daarbij samen met de Stichting Lezen & Schrijven en met Oefenen.nl Voor meer informatie: stlwerkt.nl/laaggeletterdheid Lezen & Schrijven De Stichting Lezen & Schrijven biedt ondersteuning met scholing, onderzoek, (les-)materiaal en campagnes. En zij probeert laaggeletterdheid onder de aandacht te brengen en bespreekbaar te maken. Op lezenenschrijven.nl kun je je aanmelden voor een cursus bij jou in de buurt. Oefenen Op Oefenen.nl vind je allerlei hulpmiddelen om beter te leren lezen en schrijven. Met filmpjes, tips en tests zet je spelenderwijs stappen. Op oefenen.nl kun je overigens ook terecht als je beter wilt leren rekenen of omgaan met geld. En als je handiger wilt worden met de computer, tablet en met internet. Ga eens kijken op oefenen.nl

TON 81 12-18 â&#x20AC;˘ p 42

Ik w ordv r ach t wagench auffeur.nl

Op weg naar het vak Marscha, Samantha en Corinda zijn drie van de ruim drieduizend mensen die dit jaar opgeleid gaan worden tot vrachtwagenchauffeur. Sinds mei volgt TON hun vorderingen op weg naar het chauffeursvak. Deel 4: Stoppen en Doorgaan.

TON 81 12-18 • p 43

Marscha Raaijmakers, 26 jaar, woont in Hoogerheide, rijdt via uitzendbureau 24/7 bij Van Keulen Transport in Middelburg VOL GAS VOORUIT

Met Marscha gaat het prima. “Sinds oktober heb ik alles gehaald. Dat wil zeggen: C, CE en Code 95. Bij het afrijden voor CE moest ik achteruit bij een dock parkeren. De eerste keer ging het scheef. Ik was ook best wel zenuwachtig. Toen ik het nog een keer deed, ging het goed. Op mijn verjaardag, 19 oktober, heb ik het rijbewijs opgehaald. Dat was het mooiste cadeau. Inmiddels ben ik met het koerierswerk gestopt. Dat was ook zo gepland. Ik reed er voor de zomeropvang. Een dag na het slagen voor CE belde uitzendbureau 24/7 mij al dat ik de volgende dag bij Van Keulen Transport in Middelburg op sollicitatiegesprek kon komen. Met als gevolg dat ik daar nu rij. Het zijn containers die ik afkoppel of los. Omdat alles nieuw is, ben ik nog wat onzeker en misschien nog te rustig. Maar ik wil zeker geen schade rijden. In het begin lieten ze me veel pendelen. Daar leer je goed manoeuvreren mee. De ritten zijn overdag of ’s avonds. ’s Avonds is het bij de containerterminal van Kloosterboer een stuk rustiger en kun je dus makkelijker ervaring op doen. Van Keulen is een prettig bedrijf. In het begin moest ik een trailer aankoppelen op een extern terrein. Daar staan de trailers op zo’n tien centimeter van elkaar. Iemand van kantoor ging toen met me mee om te kijken of het goed ging. Dat waardeer ik zeer. Ik ben echt superblij dat het allemaal zo gegaan is.”

2800 nieuwe chauffeurs Het tekort aan goed opgeleide vrachtwagenchauffeurs is groot en wordt de komende jaren groter. Daarom willen werkgevers- en werknemersorganisaties in transport en logistiek met de campagne ikwordvrachtwagenchauffeur.nl nieuwe vakmensen werven. Het streven is om dit jaar 2800 nieuwe chauffeurs te laten (zij-)instromen.

Corinda van der Velden, 24 jaar, woont in Bergambacht

Samantha Wissels, 24 jaar, verhuist en wordt toch geen chauffeur

AFWACHTEN

GESTOPT

Corinda is helaas in oktober gezakt voor C1. Het is nu wachten tot ze in december weer kan afrijden. Bij het CBR is er op dit moment een lange wachttijd. Daar is Corinda niet blij mee, net zomin als haar ook de toekomstige werkgever.

Samantha heeft besloten om van de opleiding tot vrachtwagenchauffeur af te zien. “In november ben ik verhuisd naar een tijdelijk woonadres. In januari verhuis ik nog een keer. Ik bezorg nog steeds automaterialen. Ik heb een halfjaarcontract voor veertig uur per week. Als vrachtwagenchauffeur maak je lange dagen en weet je nooit wanneer je in de avond weer thuis bent. Mijn vriend is daar ook niet enthousiast over. Misschien wil ik ook wel op een kantoor werken.”

TON 81 12-18 â&#x20AC;¢ p 44

T oekoms t beroepsgoederen v ervoer

Het braafste jongetje

TON 81 12-18 • p 45

van de klas?

De spelregels zijn helder. Maar als niet iedereen zich aan de regels houdt, krijg je een ‘ongelijk speelveld’. Dat is het geval in het internationale transport. Zo wordt er bijvoorbeeld in land A meer en anders gecontroleerd dan in land B. En soms lijkt Nederland wel het braafste jongetje van de klas. Deel 3 van een serie over de stand van de sector.

TON 81 12-18 • p 46

Meten met twee maten “In Duitsland staan de mannen met de witte kentekens, vooral Roemenen en Bulgaren, voor hun verplichte pauze stil op de vluchtstrook. Maar ze worden nauwelijks gecontroleerd. De Duitse politie heeft geen zin in gezeik. Die mannen kunnen toch niet betalen. En ze spreken geen Duits.” André Welvaart (46) uit Ochten vindt dat er met twee maten wordt gemeten. André rijdt voor Vonk & Co in Tiel met stukgoed op Duitsland en Oostenrijk. Hij beschrijft hoe het bij onze oosterburen gaat. “Je mag op feestdagen en in de vakantie niet op zaterdag met je vrachtwagen de weg op. Ik kwam op zo’n vrije dag net over twaalf uur Nederland binnenrijden en zag hoe ze aan de overkant een Nederlander aanhielden. Terwijl daarachter twee wagens met witte nummerborden gewoon konden doorrijden. Ons pakken ze altijd hard aan. De regels zijn voor iedereen gelijk. Dan moet je ook iedereen gelijk behandelen.” Oneerlijke concurrentie Ook Jos Eveleens (64) uit Aalsmeer kent de verhalen over meten met twee maten. “Ik hoor zelfs van buitenlandse chauffeurs die met dubbele kaarten voor rij- en rusttijden onderweg zijn. Ik heb daar geen bewijs van, maar als het klopt, is dat oneerlijke concurrentie.” Jos rijdt bloemen en planten voor Joh. van der Haas uit Kwintsheul. Van dinsdag tot vrijdag gaat hij op en neer naar Engeland. Hij krijgt niet vaak met controles te maken, vertelt Jos. “In Nederland de afgelopen vijf jaar helemaal niet meer, in Engeland nog wel een keer. Ze keken echt naar alles: de lading, rij- en rusttijden, de banden … het leek wel een complete APK. Dat is me in Nederland nooit overkomen.” Er zou meer gecontroleerd mogen worden, vindt Jos. “Om de concurrentie eerlijker te maken. Bij ons bedrijf houden we ons aan de regels. Bij het vervoer van planten hebben we niet zo’n last van tijdsdruk. Dat is bij bloemen wel anders. Want die moeten echt vers worden afgeleverd, dezelfde dag nog. Maar wij gaan nooit over de rijtijden heen.”

Soort loterij Niels ter Metz (36) uit IJmuiden vindt eveneens dat er meer controles moeten zijn. Maar dat er daarbij gediscrimi-

neerd zou worden, dat ziet hij niet zo. “Die indianenverhalen gaan bij mij het ene oor in en het andere uit.” Niels werkt voor C.J. Hendriks Transport in Amsterdam en rijdt met stukgoed door heel Europa. In Duitsland is hij nog nooit gecontroleerd. In Polen twee keer. Maar vooral in Frankrijk is hij vaak de sjaak. “De favoriete plek om wagens eruit te pikken, zijn de poortjes op de tolwegen. Het is een soort loterij of je aan de beurt bent. Het gebeurt wel eens dat ze gaan zoeken als je papieren in orde zijn. Zo moest ik een keer een bon betalen omdat ik geen spatborden op de trekas van mijn trekker had. Die heb ik niet, omdat ik ze aan gort zou rijden. En je hoeft ze in Frankrijk ook niet te hebben, vertelde de ambtenaar. Behalve als het regent … en dat deed het toevallig. Kreeg ik een bon van 90 euro.” Niels herinnert zich ook een positieve ervaring. En wel in Polen. “Ik stond als enige gele kentekenplaat in een rij. Werd ik eruit gepikt. Daar zei ik wat van. Ik kreeg keurig antwoord. De ambtenaar leidde een collega op en die moest ook met buitenlanders kunnen communiceren. Ze controleerden van alles, vonden niks en ik mocht weer verder.”

Engeland als voorbeeld “In Nederland zou wat mij betreft veel strenger gecontroleerd moeten worden”, meent Aad Spruit (58) uit Kwintsheul. Aad is directeur bij Joh. van der Haas in zijn woonplaats. “Strenger controleren beperkt de oneerlijke concurrentie. In Engeland wordt er elke week wel een auto van ons aangehouden door de DVSA, de Britse toezichthouder op het transport. Die kijken alles na. Zelfs of je een beetje speling op je stuur hebt. Maar dat weten we, dus we zorgen dat we alles goed voor elkaar hebben. Dan kost een controle je hooguit twintig minuten.” Joh. van der Haas heeft zo’n drieduizend ritten per jaar met bloemen en planten naar het Verenigd Koninkrijk. “Een jaar of tien geleden hebben ze daar voor de naleving van de regels de VOSA opgericht. Dat is nu de DVSA. Het zijn specialisten, die alles controleren. Die mensen gedragen zich keurig en dat doen onze chauffeurs ook. Als er iets mis is aan de auto, leggen ze dat vast en noteren je kenteken. Dan mag je, als het probleem niet te groot is, verder en moet je het in Nederland repareren. Je mailt vervolgens de rekening van

TON 81 12-18 • p 47

de reparatie en daarmee meld je het kenteken af.” Voor Aad is het belangrijkste probleem dat er niet genoeg gecontroleerd wordt. “Dat zie ik vooral in Nederland. In Engeland kun je een chauffeur echt niet een weekend op een parkeerplaats laten staan. Hier gebeurt dat nog steeds.”

Harder aanpakken Meer controles, vooral in Nederland, is ook de wens van Rick van Oijen (41), internationaal planner bij Vonk & Co in Tiel. “Het gebeurt hier veel te weinig. Neem bijvoorbeeld Code 95. Onze mensen vertellen weleens hoe sommige buitenlandse chauffeurs aan hun certificaat komen. Als je dat vergelijkt met hoe zorgvuldig wij het hier doen. Ik vind ook dat ze bedrijven die via allerlei constructies de regels proberen te ontduiken om goedkoper te kunnen werken, veel harder moeten aanpakken.” Rick kent de verhalen over Nederlandse chauffeurs die in het buitenland extra snel eruit gepikt worden. “Maar in de landen waarop wij rijden, valt het mee. Vroeger, toen we meer in Frankrijk en België kwamen, was het vaker aan de orde.” Bij Vonk rijden ze met zeventig eenheden; er zijn bijna honderd chauffeurs aan het werk. De dertien auto’s die op het buitenland rijden, vervoeren stukgoed naar Duitsland en Oostenrijk. “Daar wordt duidelijk meer gecontroleerd dan in Nederland, vooral op rij- en rusttijden en ladingzekering. In Oostenrijk zijn ze zelfs nog wat strenger dan in Duitsland. Dat mag hier dus ook wel.”

Wat vindt de sector? DE PAKKANS VERGROTEN “De pakkans is te klein. In het beroepsgoederenvervoer zijn de marges zo gering, dat bedrijven de grenzen gaan opzoeken en overschrijden. Als de kans groot is dat je een boete oploopt als je over die grenzen gaat, zul je dat minder snel doen.” Frank Hendriks (63) uit Vleuten is directeur van Basis & Beleid. Samen met NEA/Panteia onderzoekt zijn bedrijf de toekomst van het beroepsgoederenvervoer. Dat doen ze in opdracht van de werkgevers- en werknemersorganisaties in transport en logistiek.

Een grotere pakkans is dus nodig, stelt Frank. “En die pakkans vergroot je door meer en beter te controleren. Daar zijn mensen voor nodig. De minister heeft nu aangekondigd dat het aantal inspecteurs met opsporingsbevoegdheid bij de ILT, de Inspectie Leefomgeving en Transport, van 50 naar 100 stijgt. Maar ook dat gaat het verschil niet maken. De ILT wil de pakkans vooral vergroten door data-analyse, zoals overbelading controleren via weeglussen. Daar is koppeling van gegevensbestanden voor nodig. En omdat die bij verschillende instanties zitten, gaat dat niet vanzelf. Zo heeft bijvoorbeeld de NIWO, dat de vergunningen voor wegtransport verleent, geen inzicht in het aantal chauffeurs per bedrijf. Want de chauffeurspassen worden door de KIWA verstrekt.”

GELIJK SPEELVELD Een bijkomend probleem: er is geen ‘gelijk speelveld’. Frank geeft een voorbeeld “In Nederland worden ondernemers getoetst voordat ze aan de slag mogen. Ze moeten vakbekwaam zijn, beschikken over een ondernemersdiploma. Ze moeten betrouwbaar zijn, dus geen criminele achtergrond hebben. Ze moeten bewijzen dat ze kredietwaardig zijn. Een onderneming moet over 9.000 euro vermogen beschikken voor de eerste vrachtwagen en 5.000 extra voor iedere volgende. En ze moeten een echte vestiging hebben. De regels gelden voor de hele EU, maar in Polen, Roemenië en Moldavië blijkt dat bijvoorbeeld niet wordt gecontroleerd of er sprake is van een reële vestiging.”

SJOEMELAARS Zowel werkgeversorganisaties als vakbonden vinden dat ‘sjoemelaars’ gepakt moeten worden. Frank: “De vakbonden willen dat iedereen volgens de cao wordt betaald. Werkgevers willen dat alle bedrijven zich houden aan de regels die voor iedereen gelden. En dus vinden de sociale partners dat er veel meer gecontroleerd moet worden. Er rijden iedere dag meer dan 100.000 vrachtwagens rond in Nederland en de Inspectie Leefomgeving en Transport controleerde er in het hele jaar 2017 nog geen 10.000. Dat doen ze dan ook nog eens in dezelfde periodes van het jaar en op grote doorgaande wegen. De impact daarvan is veel te klein.”

N a a s t he t w erk Naam: Herman Bussink Leeftijd: 65 jaar Woonplaats: De Heurne Werk: chauffeur bij Mainfreight Naast het werk: gedichten schrijven

Op rijm

Hoe gaat dat, als je lange uren achter het stuur zit? Dan laat je je gedachten de vrije loop. Wat houdt je bezig, wat is er gebeurd, wat schiet je te binnen? Bij Herman leidt dat dan al snel tot zinnen op rijm. En zo ontstaan de gedichtjes. Vele honderden zijn het er inmiddels. Onderweg geschreven. Tweemaal per week rijdt hij in de nacht naar Parijs. Na het lossen en een uur of vijf slapen vertrouwt hij die zinnen aan het papier toe. Eerst op een kladje, dat mee naar huis gaat. Daarna schrijft hij een â&#x20AC;&#x2DC;netteâ&#x20AC;&#x2122; versie, die hij aan de vrachtbrief of een pakbon bevestigt. Dat is voor de mensen op kantoor bij Mainfreight. Kunnen zij lezen wat hem bezighoudt. Sinds 2012 gaat dat al zo. Een paar jaar geleden opperde een collega het idee een boekje te publiceren. Zo geschiedde. Van de duizend exemplaren nam zijn werkgever er driekwart af, om cadeau te doen aan de medewerkers. Dan moet je als dichter met je billen bloot, maar Herman kreeg alleen maar positieve reacties. Of de dichter voorbeelden heeft? Nee, het komt helemaal uit hemzelf. Een inspiratiebron is er wel: Herman Finkers. Want die naamgenoot kan ook met een glimlach een kleine boodschap brengen. Bekijk het filmpje met Herman Bussink op tonmagazine.nl en op facebook.com/magazineton Meer weten? Mail naar hermandini@kpnplanet.nl

TON 81 12-18 â&#x20AC;˘ p 50

PUZ Z EL

12 15

23 29

27 32

46 49

70 75

79 83

64 69

78 82

48 50

19 25

8 14

18 24

33 38

13 17

71 76

80 84

81 85

87 2

Verticaal 1. sterke drank; 2. muzieknoot; 3. gewicht; 4. dierenvacht; 5. Horizontaal 1. sterke sportkleding; 7. traktement; 12. Engels telwoord; deel van kerkklok; 6. ledemaat; 7. onder ede verklaren; 8. wang; 9. vluch13. katachtig roofdier; 14. Organisatie van Amerikaanse Staten (afk.); 15. 73 19 32 87 83 36 54 26 38 tige brandstof; 10. boomsoort; 11. bijdrage (gift); 16. over (langs); 18. naamloze vennootschap (afk.); 17. wintervoertuig; 19. heldendicht; 21. lidwoord; 20. hoofddeksel; 21. sporenplant; 23. boterton; 25. berggeel; met name (afk.); 22. boomsoort; 24. van vervolging afzien; 27. reuzen26. lastdier; 27. eiland in IndonesiĂŤ; 29. zijn mond voorbij pratend; 32. slang; 28. grauw en flets; 30. deel van hals; 31. schaakterm; 32. iemand kaap onder Spanje; 34. steen; 36. deel van koeienmaag; 37. Organisatie die op bezoek is; 33. dameskleding; 35. tijdelijk in gebruik nemen; 37. van Amerikaanse Eenheid (afk.); 39. Antilliaans eiland; 40. voormalig Rusbrandstof (Engels); 38. rugtas voor soldaten; 41. opstootje; 42. voorstuk sisch staatsman; 42. appelwijn; 43. dichterbij; 45. brand; 46. Nederlandse van een vrachtwagen; 44. vriendelijk en goed van karakter; 46. trots; 47. hooimaand; 48. geen enkel persoon; 49. opera van Verdi; 50. inenting; 52. vakbond (afk.); 51. kippenloop; 53. explosieven opruimingsdienst (afk.); 54. deel van een woonkamer; 55. deel van koeienmaag; 56. jongensnaam; talrijk; 54. tv-zenders zoeken; 56. waterkering; 58. club van zakenlieden; 57. deel van een jas; 59. zangstuk uit een opera; 60. zuivelproduct; 62. 61. Duits telwoord; 62. blaasinstrument; 64. mannetjesbij; 65. gereedschap; 67. nagerecht; 68. nachtroofvogel; 70. sieraad; 72. hogere burger- blunder of domme fout; 63. jeugdig persoon; 66. kloosteroverste; 67. niet gebonden (los); 69. waterloop; 71. Nederlands Centrum Vrijwilligerswerk school (afk.); 73. hulpdienst; 76. uiting van droefheid; 77. deel van bijbel (afk.); 73. afgebroken vast deel; 74. steekwapen; 75. hoofdstad van (afk.); 78. staafje gips; 79. Duitse ontkenning; 81. vrije universiteit (afk.); Letland; 78. vaatwerk; 80. troefkaart; 82. muzieknoot; 85. nikkel (scheik. 82. voormalig Chinees leider; 83. Drents vliegveld; 84. erfelijke factor; 86. afk.). straatsteen; 87. iemand die alleen rekening houdt met de feiten.

TON 81 12-18 • p 51

COL OFON

OPL OSSING 73

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport &

Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 21 januari 2019. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen. Oplossing puzzel in TON 80: Portena De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Annie Berkvens uit Deurne, Gerard Keijzer uit Maassluis, Peter Nagel uit Nunspeet, Ron Kooi uit Helmond en Harmke van der Werf uit Helvoirt.

Logistiek, en CNV Vakmensen. UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Postbus 85293, 3508 AG Utrecht, 030 2303080, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Peter Boss, Ad van Dun, Harry Linker, Inca, Gertjan Kooij/Beeldboot, Frank de Man, Erik Pathuis, Shamrock, Rik

Cadeaukaart

Met de VVV Cadeaukaart kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de kaart inleveren in 24.000 winkels en via de webwinkel. En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.

Tazelaar, Machiel van Tok, Geert Wijnhoven FOTOGRAFIE Marco Hofsté, Gertjan Kooij/ Beeldboot, Harry Linker, Hans van der Mast, Chris Pennarts ONTWERP en OPMAAK Rik Tazelaar/Studio Id DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd. Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid Adreswijzigingen hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl Oplage 145.000 exemplaren © TON Magazine 2018 Boss en Wijnhoven/ SOOB Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/ of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

STRESS? LAAT ME NIET LACHEN Hoe ga jij om met de dagelijkse werkdruk? Doe de check op: hoewasjouwdagvandaag.nl