TON Magazine 104, okt 2022

Duiken

Ik check de olie en de luchtdruk van de banden van mijn net schoongepoetste motor. Die staat klaar voor het geplande weekendje vlaaien eten in Limburg met vriend Mark. Eerst nog even wat werken. Ik start de volgende ochtend de vrachtwagen en breng een vracht van Oude Pekela naar Renkum. Daarna rijd ik een stukje verder om terug te laden.

Bij dat bedrijf hebben ze pauze en dat geeft mij de tijd om rustig de zijkant van de trailer open te maken. Er is een plank weggevallen en dus klim ik in de trailer om die op zijn plek te leggen. Als ik mij om wil keren, gaat het fout. Mijn voet glijdt weg. Ik zoek houvast. Maar ja, de zijkant van de trailer had ik net opengedaan, dus kan ik me nergens aan vastgrijpen. Met een olympisch vakkundig uitgevoerde duik ga ik richting de grond en vang met beide handen mijn niet geringe gewicht op. Bij turnen zou deze uitvoering een hele goede score hebben opgeleverd. Ik constateer dat het allemaal goed afloopt en sta weer op. Mijn handen, armen en knieën doen het nog. Gelukkig maar.

Terwijl ik geladen word, merk ik dat mijn lijf zeer gaat doen. Bij het wegrijden wordt het sturen een pijnlijke bezigheid. Als ik op de autobaan zit, bel ik naar de zaak dat ik wel terug kan rijden maar de vracht niet kan lossen. Na een gesprek met mijn huisarts wil hij foto’s laten maken. De conclusie luidt: niets gebroken, wel gekneusd. Met een stevig verband om de pols en arm lukt het sturen wel weer. Al ga ik de volgende dag niet met de truck, maar met een busje op pad. Zodat ik het gevoel heb in ieder geval nog een beetje productief te zijn. Het geplande motorweekend werd zo dus een gezellig autoweekend. Het belangrijkste onderdeel daarvan, ‘vlaaien eten’, is gelukt!

Erik Pathuis (43) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.

Binnen twee uur meldden zich

voor

Stichting

Assen.

daarbij de honderden

en andere

en de rit door de Bommelerwaard en de

voorhand geslaagd.

Neem eens een andere afslag in je carrière. Pauline, Robert en Quint deden het en zijn supertevreden met hun nieuwe wegen.

door- en zij-instromen.

Fabienne

‘Een

Groeien in een nieuwe functie

Niet je hele leven lang dezelfde baan hebben, maar af en toe een volgende stap zetten of een andere weg inslaan. Dat heet zij-instromen of doorstromen. Pauline, Robert en Quint maakten ieder zo’n keuze en vertellen

ÉÉN RONDJE OP DE VRACHTWAGEN EN IK WAS VERKOCHT

Na een lange werkdag stapt Pauline Brevé uit de wagen. Nog maar acht maanden geleden stond ze bij Xenos in Gorinchem klanten te helpen. Nu rijdt ze vier dagen per week op een citytrailer. De overgang bevalt haar goed. “Ik zou niet meer terug willen. Het is zo’n stoer beroep. Elke dag is anders. Ik geniet van het manoeuvreren in kleine straatjes.”

Bij Xenos begint Pauline op haar achttiende als zaterdaghulp. Na een halfjaar wordt ze eerste medewerker en gaat 32 uur per week werken. Als de bedrijfsleider er niet is, is zij verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de winkel. Pauline heeft daarnaast ook haar eigen bedrijf als schoonheidsspecialiste en pedicure. Als ze in 2012 moeder wordt, gaat ze twee dagen in de week werken. Dat blijft ze doen als haar tweede kind wordt geboren.

MEER WERKEN

HECTISCHE TIJD

Dan blijkt wat voor aanpakker Pauline is. Via haar vriend heeft ze contact met Mainfreight. Ze begint aan haar chauffeursopleiding en blijft twee dagen in de week bij Xenos werken. Eind oktober 2021 haalt ze in één week tijd haar Code 95. Daarna gaat ze in sneltrein vaart door. In een mum van tijd heeft ze al haar chauffeurspapieren. Begin november start ze met lessen. Drie weken later, na 29 lesuren, heeft ze haar C-rijbewijs op zak. “Dat vond ik erg knap van mezelf: werken, het huishouden doen en studeren. Ik wilde alles zo snel mogelijk halen. Als ik iets in mijn kop heb, dan moet het ook gebeuren. En tussendoor verhuisden we ook nog van een flatje in Gorinchem naar een eengezinswoning in Schelluinen. Het was een hectische tijd.”

WARME MAALTIJD

In februari 2022 start Pauline bij Mainfreight Tilburg voor vier dagen per week op de bakwagen. “Van 16 naar 40 uur per week is wel een verschil. Op vrijdagavond was ik doodop. Maar het wende snel.” Zonder hulp van het thuisfront zou ze dit werk niet kunnen doen, zegt Pauline: “Elke werkdag begin ik om 06.00 uur. Mijn vriend en mijn moeder, die in de buurt woont, zorgen dat de kinderen op tijd naar school gaan. Als ik ’s avonds thuiskom, haal ik de kinderen bij mijn moeder op en neem ik een warme maaltijd mee naar huis.”

Ondertussen haalt Pauline ook nog haar ADR-certificaat en begint ze in maart met lessen voor trekker-oplegger. “Ook dat rijbewijs heb ik in één keer gehaald.”

KLEMGEREDEN

Paulines

Pauline wil meer werken als beide kinderen naar de basisschool gaan. Bij een ander filiaal van Xenos kan ze bedrijfsleider worden, maar dan moet ze ook in de weekenden en op feestdagen werken. “Dat zag ik niet zitten. De weekenden zijn altijd druk.” Ondertussen bevalt het werk haar steeds minder. Daarnaast verandert haar privéleven. Er komt een eind aan de relatie met de vader van haar kinderen. Dennis, een oude jeugdvriend, komt op haar pad. Na een paar maanden daten gaan Pauline en Dennis samenwonen. “Dennis was toen nog chauffeur bij Mainfreight in ’s-Heerenberg. Als het even kon, ging ik met hem mee op de wagen. Hij liet me onderweg kennismaken met werkzaam heden als het bedienen van de klep.”

BAKBEEST

In 2021 besluit Pauline dat ze echt niet meer in de winkel wil werken. Maar wat wil ze dan? “Dennis vroeg: ‘Waarom word je geen chauffeur?’ Ik ben van nature heel nieuwsgierig en besloot om naar een ikwordvrachtwagenchauffeur-instapdag van STL te gaan. Ik wilde kijken of het wat voor mij was. Na een rondje op de vrachtwagen was ik verkocht. Rijden met zo’n bakbeest vond ik geweldig!” Na de bijeenkomst weet Pauline zeker dat ze chauffeur wil worden.

Vanaf juli rijdt Pauline met een citytrailer. Haar eerste ritje is geen succes: “Ik kreeg onverwacht de vraag of ik met de citytrailer wilde rijden.

Op een klein industrieterrein heb ik mij toen klemgereden. Met veel tegensturen en manoeuvreren kwam ik los. Ik heb wel tegen een hek aangezeten. Ik zat zwetend achter het stuur. Daarna ben ik een paar keer met een collega gaan rijden tot het kwartje viel.” Voor Pauline is het duidelijk: op de citytrailer bij Mainfreight zit ze voorlopig goed. “Ik ben leergierig, maar voor mij de komende tijd geen boeken meer. Tenzij ze bij Mainfreight nog iets moois voor me in petto hebben.”

PLANNEN DEED IK OP EEN SIGARENDOOS

Aan leren heeft Robert van Dam een broertje dood. Hij wil werken. Het liefst op een vrachtwagen. Hij begint als chauffeur op veetransporten, werkt daarna als planner en nu als vestigings manager. Robert van Dam is een doener. En doorstromer pur sang.

Elke ochtend om 6.00 uur is Robert op de zaak. “Ik wil de chauffeurs zien vertrekken. We zijn een platte organisatie. Ik ben dag en nacht bereikbaar voor mijn personeel.” Het is duidelijk dat de vestigings manager van werken houdt. Dat is niet verwonderlijk: als zoon van een veeboer is hij gewend zijn handen uit de mouwen te steken. “Als ik vroeger uit school kwam, moest ik de koeien melken of met de trekker het land op om een kalfje op te halen. Dat vond ik veel leuker dan huiswerk maken.”

MOND-EN-KLAUWZEER

De middelbare landbouwschool maakt Robert ook niet af. “Ik kwam op veemarkten in aanraking met vervoerders en maakte iedere zaterdag veewagens schoon. Op mijn negentiende ging ik bij Van Dommelen Veetransport als chauffeur aan het werk. We hadden chique veewagens en ik reed nationaal en internationaal met allerlei soorten vee; van schapen tot runderen.” Tot 22 jaar later een uitbraak van mond-en-klauwzeer alle veetransport stillegt. Robert wordt uitgeleend aan Steenbergen Transport in Bodegraven.

En dat verandert zijn leven. ”De planner kende ik goed. Toen hij vertelde dat hij ging stoppen, heb ik spontaan gevraagd of het geen baantje voor mij was. Ik wilde meer regelmaat in mijn leven en meer uitdaging. Het leek mij wel wat om planner te worden.” Een dag later zit Robert bij de directeur. Hij mag het werk een halfjaar gaan proberen.

SIGARENDOOS

problemen zijn met een klant of met de auto. Dat schept vertrouwen.”

VAN PLANNER NAAR VESTIGINGSMANAGER

Na het halfjaar is het duidelijk dat Robert op zijn plek zit. Samen met vijf planners stuurt hij de vloot van Steenbergen Bodegraven aan. Het bedrijf heeft een divers klantenbestand en vervoert onder andere chemicaliën, graszoden en auto-onderdelen. Na vijf jaar op de planning, wordt Robert gevraagd om hoofdplanner te worden in Bodegraven. “Dat was een eer. De directeur zag dat ik meer in mij had. Ik werd verantwoordelijk voor de planners. En dat terwijl ik als laatste binnen was gekomen.” Het transportbedrijf groeit verder. “Toen ik begon, hadden we circa 30 wagens in Bodegraven. Nu zijn het er zo’n 65.” Robert groeit mee in zijn functie als hoofdplanner. Bij Steenbergen zien ze meer potentie en zo wordt hij gevraagd om vestigingsmanager te worden voor de hoofdvestiging Bodegraven.

KANSEN PAKKEN

Roberts doorstroomtip

Ben je chauffeur en wil je planner worden, ga er dan voor. Probeer het. Als het tegenvalt, kun je altijd terug op de wagen.

Naast zijn werk als vestigingsmanager houdt Robert zich samen met een collega bezig met werving en selectie van nieuw personeel. Dit doen ze voor alle vestigingen van Steenbergen Transport: in Bodegraven, Venlo, Meppel en twee depots in België. Uit eigen ervaring weet hij dat de hoogte van een opleiding niet alles zegt. “Kijk naar mij. Ik heb de middelbare landbouwschool niet afgemaakt en heb een mooie carrière opgebouwd.

Bij Steenbergen nodigen we 99 procent van de sollicitanten uit, want een gesprek zegt meer dan een cv. Het gaat om de wederzijdse klik tussen bedrijf en kandidaat.” Zelf heeft Robert nog nooit in zijn leven gesolliciteerd en heeft hij één keer gevraagd om een nieuwe functie. “Je moet jezelf bewijzen en initiatief nemen.”

De eerste dag op kantoor kan Robert zich nog goed herinneren. “Dat was lastig. De planner had het zo druk dat hij geen woord tegen me zei. Van computers wist ik niets, want bij Van Dommelen deed ik de planning voor het bedrijf op de achterkant van een sigarendoos.”

Na die eerste dag groeit Robert in zijn nieuwe functie. Hij maakt zich het vak snel eigen. ”Het is een voordeel dat ik als chauffeur ben begonnen. Ik voel de jongens aan, weet waar ze over praten als er

MEEGAAN MET JE TIJD

Ambitie om verder door te groeien heeft Robert niet. Wel blijft hij zichzelf steeds ontwikkelen. “Ik moet nog tien jaar mee. Als ik nu achterover ga leunen, zit ik niet meer in deze functie als ik zestig ben. Het is belangrijk om met je tijd mee te gaan.”

MENSENKENNIS IS BELANGRIJK IN DIT VAK

Quint van Deurzen is gediplomeerd meubelmaker. Maar werk is er niet te vinden. Hij krijgt een vakantiebaantje bij De Kleine Verhuizer. Daar klimt hij op van assistent verhuizer naar chauffeur/voorman.

Quint kan goed leren. Op de basisschool krijgt hij havo/vwo-advies. Dan overlijdt zijn moeder vlak voor zijn elfde verjaardag. Vanaf dat moment gooit Quint er met de pet naar op school. Hij stort zich op gamen en gaat naar het vmbo. Op zijn sloffen haalt hij zijn diploma vmbo kader. “Ik heb nooit huiswerk gemaakt. Pas in de tweede klas van de mbo-opleiding moest ik mijn best gaan doen.” Als hij zijn mbo-diploma op zak heeft, gaat Quint op zoek naar een baan. Hij is dan 19 jaar. “In de meubelmakerij was geen werk te vinden. Ik heb elf stageplaatsen gehad en van die bedrijven gingen er negen failliet.” Zijn zwager werkt bij De Kleine Verhuizer en regelt een vakantiebaan voor Quint.

SPEELGOEDWINKEL

SMALLE STRAATJES

Quint werkt twee jaar bij De Kleine Verhuizer als hij het aanbod krijgt om een halfjaar les te geven op zijn voormalige vmbo-school. Die kans grijpt hij met beide handen aan. “Bij De Kleine Verhuizer weten ze dat ik leergierig ben en elke kans om te groeien aanpak. Lesgeven vond ik leuk, maar het was pittig. Ik gaf les aan achttien jarigen, terwijl ik zelf 21 was.” Quint gaat weer aan de slag bij De Kleine Verhuizer. Daar krijgt hij het aanbod om met SOOBsubsidie via STL zijn grootrijbewijzen te halen. “Ik heb alles in één keer gehaald.” Eén uur nadat Quint zijn rijbewijs bij het gemeentehuis ophaalt, stapt hij in de vrachtwagen voor een verhuisklus. “Dat was spannend. Gelukkig heb ik altijd een bijrijder die aanwijzingen kan geven als ik in smalle straatjes moet manoeuvreren.”

VOORMAN

Quints doorstroomtip

Quint werkte parttime in een speelgoedwinkel toen hij nog op het mbo zat. De overgang naar De Kleine Verhuizer is een flinke verandering. “In de speelgoedwinkel had ik vaste werktijden. Bij verhuizingen weet je nooit hoe laat je klaar bent. We werken door heel Nederland.” Ook moet Quint wennen aan zijn nieuwe collega’s. “Ik werkte altijd met vrouwen en nu stond ik tussen de verhuizers. Allemaal mannen. Ik wist niet waar ik het met ze over moest hebben.” Na een tijdje vindt Quint zijn draai en besluit alle kansen aan te grijpen die zich voordoen.

Pak alles aan wat ze je aanbieden. Je wordt er altijd beter van. Alles wat je bijleert is meegenomen.

Bij De Kleine Verhuizer weten ze dat Quint ambitie heeft en dat hij wil doorgroeien. “Als ik hier aan mijn plafond zit en er geen uitdaging meer is, ga ik verder kijken. Daar ben ik heel eerlijk in.” Quint volgt dan ook elke cursus, training en bijscholing die er is voor verhuizers. “Ik heb mijn VCA, heftruckpapieren, ben officieel handyman en laatst heb ik nog een cursus Erkende Verhuizer Project Voorman gevolgd. Communicatie was een belangrijk onderdeel van de cursus. Dat vind ik interessant. Want als voorman geef ik leiding aan de ploeg en heb ik het meeste contact met de klant.”

ZWAAR WERK

LUXE VILLA’S

Dat verhuizen een echt vak is, leert Quint in de praktijk. Hij begint als ‘schroever’, dat is iemand die van alles demonteert bij een verhuizing. “Iedereen kan dozen sjouwen. Maar dat maakt je nog geen verhuizer. Er komt veel meer bij kijken. Zo moet je ruimtelijk inzicht hebben, weten hoe je zware spullen tilt, geen schade veroorzaken en zorgvuldig omgaan met alles wat je verhuist. Je gaat om met de spullen van een ander.” Mensenkennis is ook belangrijk: “We komen in luxe villa’s in Aerdenhout waar alles klaarstaat, maar ook in huizen waarin de vogels rondfladderen en waar nog niets is ingepakt. Iedereen verhuist om een andere reden. Daar komen emoties bij kijken als verdriet en soms agressie. Daar moet je als verhuizer mee om kunnen gaan.”

Zeven jaar werkt Quint nu bij De Kleine Verhuizer. Het is zwaar werk, merkt Quint aan zijn lichaam. “Ik heb een knieblessure opgelopen en ben door mijn rug gegaan. Het zou mooi zijn als ik twee dagen op kantoor zou kunnen werken. Dan kan ik dit werk nog lang volhouden.”

De volgende stap voor jou?

Wil je beter worden in je vak en weet je niet hoe je dat aanpakt?

De NOLOC-gecertificeerde loopbaancoaches van STL helpen je op weg! Er ligt een persoonlijk opleidingsbudget voor je klaar van € 3.000. Daarmee kun je een training, cursus of opleiding doen.

Meer info www.stl.nl/opleiding

Ik kan het trans

port niet loslaten

Al op zijn achtste zit Jan de Klijn uit Boxmeer in de cabine naast zijn zwager.

Niet gek dat ook hij voor het chauffeursvak kiest. In de loop van de jaren groeit

Jan verder in zijn werk. Hij is nu 64 en denkt voorzichtig aan afbouwen.

Maar helemaal stoppen met het transport gaat hem nog te ver.

Als tiener mag Jan van zijn zwager weleens een klein stukje rijden op een fabrieksterrein. “Vooral onze ritten naar het buitenland waren geweldig. De plaatsen die ik bij aardrijkskunde leerde, zag ik toen in het echt. Dat was in die tijd best bijzonder. Ik vond het heel spannend, die ritten naar Oostenrijk, Italië en Joegoslavië. Hierdoor wist al snel: ik word ook chauffeur.”

In het vak groeien

Op zijn achttiende begint Jan bij een grossiersbedrijf in Mill. Hij haalt zijn chauffeursdiploma en krijgt de kans om bij VIT Trucking in Sint Anthonis te beginnen als binnenlands chauffeur. Later wordt hij er internationaal chauffeur. “Ik was nog jong en keek uit naar de tochten in Zwitserland en Duitsland”, blikt Jan terug. Na elf jaar bij het bedrijf maakt hij de overstap naar Coenen Transport in Haps. Daar rijdt hij dertien jaar als (inter)nationaal chauffeur. In die jaren groeit Jan in zijn vak. “Bij het grossierbedrijf moest ik alles met de hand laden en lossen. Later kwamen er tal van hulpmiddelen. De wagens werden steeds veiliger. Het was af en toe wennen geblazen, al die technische hulpmiddelen. Maar je leert daar vanzelf mee omgaan.”

Plannen voor een eigen transportbedrijf Na al die tijd in het transport besluit Jan het in 2000 over een andere boeg te gooien. “Ik kreeg de kans om voor mezelf te beginnen en opende een café. Naast het werk in het café reed ik de eerste twee jaar nog in vaste dienst bij Coenen Transport. Ook richtte ik in die tijd een chauffeursvereniging op. Je hoort het al: eigenlijk kon ik het transport niet loslaten.”

Het leven op de weg blijft trekken en met het café loopt het niet lekker. “Ik ging weer rijden bij mijn oude baas, VIT Trucking, inmiddels

Vortex. En na vijf jaar ben ik weer teruggegaan naar Coenen.” Nog even heeft Jan het plan om samen met zijn zoon, ook chauffeur, een eigen transportbedrijf te beginnen. Jan behaalt het Engelse Beroepsgoederenvervoer-certificaat waarmee je ook een transport vergunning kunt aanvragen. “Maar vervolgens zetten we de plannen voor een eigen bedrijf in de ijskast.”

Naar de expeditie

Onlangs werd Jan 64. Aan stoppen moet hij nog niet denken. Wel maakte hij vijf jaar geleden de overstap naar de expeditie. “Toen ik een jaar of dertig was, kreeg ik last van mijn rug. Dat is met therapie onder controle gekomen, maar zo’n zes jaar geleden speelden de

klachten weer op. Ze waren bij Coenen net begonnen met de op- en overslag in een warehouse in Haps. Daar zochten ze een teamleider voor de avond- en nachtploeg. Ik besloot het een kans te geven. Met succes! Ik heb in deze functie contact met de chauffeurs en zit achter het stuur voor het aan- en afkoppelen. Met mijn rug gaat het nu veel beter, want op de expeditie beweeg ik meer.”

Mentorfunctie

Over drie jaar kan Jan met pensioen. “Ik zei altijd ‘ik werk door totdat ik erbij neerval’. Daar denk ik nu toch anders over. We hebben acht kleinkinderen en willen daar tijd en aandacht aan besteden. Tegelijkertijd weet ik dat ik het transport niet volledig los kan laten. Eén of twee dagen minder werken is misschien een optie. Maar ik ben ook aan het nadenken over een mentorfunctie voor jongeren. Ik zou het vak graag door willen geven aan de volgende generatie. Bij al mijn werkgevers heb ik jonge chauffeurs opgeleid. Ze reden twee

weken met me mee en leerden alle ins en outs. Als ik in de toekomst stop bij de expeditie en zo’n mentorfunctie kan vervullen, zou dat geweldig zijn. Ik wil mijn steentje blijven bijdragen.” Jan heeft al ervaring opgedaan in het lesgeven. Vorig jaar gaf hij via Veilig Verkeer Nederland als vrijwilliger dodehoeklessen op basisscholen. “Ik leerde de groepen zeven en acht waar de dode hoek zit en wat het gevaar daarvan is.”

Jongeren enthousiasmeren Jan is zeer gemotiveerd om zijn enthousiasme voor het vak door te geven. “Er zijn veel te weinig chauffeurs. De generatie van nu wil meer thuis zijn. Dat is in het transport, en zeker in onze 24/7-economie, niet altijd makkelijk. Ik zeg altijd: chauffeur worden is een roeping. Ik wil jongeren stimuleren om voor dit vak te kiezen door hen te laten zien dat je als chauffeur ook bepaalde vrijheden hebt. Na al die jaren ga ik nog steeds fluitend naar mijn werk.”

Geldt de cao ook voor koeriers?

Check dit eerst:

Wanneer valt een koeriersbedrijf onder de cao?

1. Het bedrijf is gevestigd in Nederland.

2. ∫ Je werkgever heeft één of meer NIWO-vergunningen: een verplichte vergunning voor nationaal en internationaal beroepsgoederenvervoer over de weg. of:

∫ Er is geen NIWO-vergunning, maar je werkgever vervoert wel goederen voor anderen van A naar B, tegen een vergoeding én over de weg. Ook dan geldt de cao beroepsgoederen vervoer.

2 x ‘ja’?

Je valt onder de cao voor beroepsgoederenvervoer!

Heb je ‘ja’ gezegd bij 1? En geldt voor jou een van de situaties bij vraag 2? Dan geldt de cao ook voor het koeriersbedrijf waar jij werkt. En dus heb je recht op wat er in de cao staat.

Dit zijn jouw rechten:

1. Je hebt een loongarantie voor het aantal uren in je contract. Heb je een fulltime contract (40 uur per week) en heb je in de ene week 35 en in de andere week 45 uur gewerkt? Dan heb je recht op vijf overuren. Die worden uitbetaald voor 130%. Je werkgever moet die 35 uur in de eerste week zelf aanvullen tot 40 uur. Dit komt omdat overuren per week moeten worden berekend, dus niet per vier weken of per maand.

2. Je hebt recht op een verblijfskostenvergoeding als je langer dan vier uur van je standplaats bent. Je krijgt dan vaste bedragen aan onkostenvergoeding. Ook al heb je deze kosten in werkelijkheid niet gemaakt.

3. Op zaterdag heb je recht op een toeslag van 50% boven op je uurloon. Dus je ontvangt dan 150% in totaal. Maar soms zit het nét iets anders. Heb je bijvoorbeeld een contract voor 40 uur per week en werk je van maandag tot en met vrijdag minder dan 40 uur? Dan mag je werkgever het tekort aan uren verrekenen met je zaterdaguren.

Een rekenvoorbeeld

Als je een contract hebt voor 40 uur per week en op maandag tot en met vrijdag 35 uur werkt en op zaterdag 8 uur, heb je recht op:

∫ Je basisloon (40 uur x 100%)

∫ 3 zaterdaguren à 150%

∫ 5 x zaterdagtoeslag à 50%

De 5 uur die je doordeweeks tekort kwam, wordt aangevuld met het 100%-gedeelte van de zaterdaguren. Je krijgt voor die 5 zaterdaguren in totaal wel 150%, alleen zit 100% daarvan al in je basisloon verwerkt en krijg je daarnaast nog 5 x 50% zaterdagtoeslag.

4. Je bent minimaal ingedeeld in loonschaal C als je rijdt in een wagen waar rijbewijs B voor nodig is.

5. Je hebt recht op een minimumvakantiebijslag gebaseerd op loonschaal D, trede 1. Is je loon C0, C1 of C2? Ook dan heb je recht op de vakantiebijslag gebaseerd op D1. Want D1 is hoger dan C0, C1 en C2.

Vragen over de cao? Bel dan tijdens kantooruren gratis met de Stichting VNB op 0800-0225022. Kijk op caonaleving.nl of mail naar transport@fnv.nl

Als je koerier of pakketbezorger bent, geldt de cao beroepsgoederenvervoer dan ook voor jou? En zo ja, waar heb je dan recht op?

Zwaarwerkregeling zorgt

voor welverdiende rust

Na 43 jaar rijdt Ad Vergoossen (63) nog steeds met plezier op de vuilniswagen. Maar sinds hij vorig jaar corona kreeg, is hij snel moe. Ad wil stoppen met werken. Daarom maakt hij graag gebruik van de zwaarwerkregeling. Op 1 januari gaat hij met pensioen.

Op zijn twintigste begon Ad als vuilnisman achter op de auto. Na een jaar of tien wilde hij graag doorstromen. Daarvoor moest hij zijn vrachtwagenrijbewijs halen. “Mijn leidinggevende zei: ‘Ik betaal je 750 gulden. Als je je rijbewijs haalt en je blijft minimaal een jaar voor ons werken, dan vergoed ik nog een gedeelte van jouw lesgeld.’ En ik ben niet alleen dat ene jaar gebleven, na 43 jaar werk ik er nog steeds.”

Kindervakantiewerk

In zijn vrije tijd is Ad vrijwilliger voor het Kindervakantiewerk. Hij is al 35 jaar betrokken bij deze week vol activiteiten voor kinderen uit Meerssen en omgeving. “We maken elk jaar een programma voor de kinderen. Van schilderen en timmeren tot hutten bouwen, toneelstukjes opvoeren en speurtochten doen. We bereiden dit maandenlang voor met een heel fijn team, het is erg gezellig.”

Corona

Ad houdt van zijn werk vanwege de afwisseling. “Ik rijd verschillende routes, meestal samen met een collega. We komen bij bedrijven en scholen, verzorgingshuizen, winkels en bij particulieren. Ik ben daarbij veel fysiek bezig. Op een werkdag stap ik vaak wel 100 keer in en uit de vrachtauto om afval in te laden. Dat wordt steeds zwaarder voor me. Vooral omdat ik vorig jaar corona heb gehad. Bij mij was het vrij ernstig, ik heb in het ziekenhuis gelegen en ben een tijd uit de roulatie geweest. Nog steeds ben ik snel moe en heb ik last van kortademigheid. Ik stond voorheen altijd om 04.00 uur op en ging om 22.30 uur naar bed. Nu kan ik dat niet meer. Als ik vroeg opsta, val ik ’s avonds rond 20.30 uur in slaap.”

Adviesgesprek

Omdat Ad snel moe is, is hij van plan om vanaf 2023 minder te gaan werken. Totdat hij hoort van de zwaarwerkregeling. Ad en zijn vrouw Tiny gaan hierover in gesprek met Michael Bührs, Pensioenconsulent Vervoer. In het eerste gesprek zet Michael op een rijtje welke keuzes

Ad heeft. Zo kun je je pensioen laten ingaan vóór je AOW krijgt. Je hebt dan een tijdje wat minder te besteden. Je krijgt immers nog geen AOW. De oplossing is dan ‘tijdelijk extra pensioen’. Dat extra pensioen stopt als je AOW krijgt. Vaak valt het mee hoeveel je gewone pensioen omlaaggaat als je hiervoor kiest.

Keuzes, keuzes

Ad wil op 1 januari 2023 met pensioen. Hij is dan 64 jaar. Ad kiest ervoor om de eerste drie jaar een hoger bedrag te laten uitbetalen tot hij AOW krijgt, het ‘tijdelijk extra pensioen’. Het hogere pensioen wordt aangevuld vanuit de zwaarwerkregeling. Ads pensioen gaat omlaag als hij AOW krijgt, omdat het tijdelijk extra pensioen dan stopt. Ad heeft zelf nog wat gespaard. Dat bedrag komt er dan bij. Daarnaast krijgt Tiny ook AOW. Daarmee gaat hun inkomen naar een bedrag dat zij willen hebben. Zo houden zij een redelijk stabiel inkomen.

Over de zwaarwerkregeling

De zwaarwerkregeling is hetzelfde als de Regeling voor vervroegde uittreding (RVU). In de cao voor het beroepsgoederenvervoer is afgesproken dat iedereen die vóór 1 januari 2029 de AOW-leeftijd bereikt, mee kan doen aan de regeling. Er zijn wel voorwaarden aan verbonden. Voldoe je aan die voorwaarden? Dan krijg je maximaal drie jaar € 1.847 bruto per maand als je 40 uur werkt. Je bepaalt verder zelf wanneer je je pensioen van Pensioenfonds Vervoer laat ingaan. Zo kun je je pensioen van Pensioenfonds Vervoer laten ingaan vóór je AOW krijgt en gebruik gaat maken van de zwaarwerkregeling. Meer weten? Kijk dan op deze pagina:

www.pfvervoer.nl/zwaarwerkregeling-beroepsgoederenvervoer

Pop-up

Tijdens het tweede gesprek zet Michael de laatste stappen met Ad: ze vragen samen het pensioen aan. Ad ziet in het pensioenplan dat hij samen met Michael heeft gemaakt precies hoeveel pensioen hij de komende jaren gaat ontvangen. Hij ziet ook dat het pensioen wat hoger is dan tijdens het vorige adviesgesprek. “Ik herinner me dat ik hierover een brief heb gehad.” “Klopt”, zegt Michael. “De pensioenen zijn op 1 juli met 3,24% gestegen.”

Als Michael alles voor Ad heeft ingevuld, verschijnt op het scherm een pop-up: ‘Gefeliciteerd! Je pensioen is aangevraagd.’

Op reis

Nog een paar maanden en dan is het zover. Concrete plannen voor de komende jaren hebben Ad en Tiny nog niet, maar ze willen in elk geval vaker met vakantie. “We houden ervan om wat van de wereld te zien. We zijn onder meer in Mexico en Jamaica geweest; nu denken we over een reis naar Thailand. Maar hooguit een paar weken hoor: we willen de kleinkinderen niet te lang missen.”

Een hoger pensioen. Hoe zit dat?

Het pensioen bij Pensioenfonds Vervoer is in juli omhooggegaan. Er is 3,24% bijgekomen. Maar de prijzen stijgen op dit moment veel harder dan met 3,24%. Waarom is het pensioen dan niet meer verhoogd?

Sociale partners, dus de werkgevers en werknemers, hebben afgesproken dat de pensioenen bij Pensioenfonds Vervoer in een jaar niet meer omhoog mogen dan de stijging van de lonen. De lonen zijn vorig jaar met 3,24% omhooggegaan.

Als er heel veel reserve is, zouden de pensioenen meer omhoog kunnen. Maar die reserve is nu niet groot genoeg. Stel dat de pensioenen 1% omhoog gaan, dan moet het fonds een flink bedrag reserveren om dat extra pensioen aan iedereen uit te betalen. Het gaat dan om ongeveer 630.000 mensen die gemiddeld zo’n 18 jaar lang een hoger bedrag krijgen. Niet alleen de pensioenen van de gepensioneerden gaan namelijk omhoog, maar ook van de mensen die nog werken.

Vorig jaar november kreeg Norbert Comans (45) de kans om een maand de weg op te gaan met een elektrische truck. De stilte tijdens het rijden vond hij overweldigend. En de doorgewinterde trucker ontdekte nog veel meer voordelen van elektrisch rijden. “Onze generatie moet écht wat doen om de wereld schoner achter te laten voor onze kinderen.”

Sinds zijn negentiende heeft Norbert altijd een stuur vastgehad: of het nu was als taxichauffeur of vuilniswagenchauffeur. “Ik ben in militaire dienst chauffeur geworden. Daarna heeft het vak me nooit meer losgelaten. Ik heb ook op de bus gereden. Nu ben ik al jaren chauffeur bij het bedrijf van mijn jongste broer, Comans Transport. Momenteel ben ik aan het lessen voor mijn CE-rijbewijs.”

Vorig jaar deed Comans Transport mee aan een proef van de provincie Gelderland. “We kregen een maand lang een elektrische truck tot onze beschikking, een Renault. De provincie wilde van de deelnemende bedrijven feedback ontvangen over het opladen en elektrisch rijden.”

SNELLER AFREMMEN

Norbert reed met de elektrische truck. “In de basis rijdt dit niet veel anders dan met een brandstofwagen. De elektrische truck remt wel wat sneller af. Als je het nieuwe rijden toepast, dan laat je met een dieselwagen

het gas los op zo’n zeshonderd meter voor een rotonde. De wagen rolt dan een heel eind uit. Een elektrische truck valt wat sneller stil. Je hoeft pas vierhonderd meter voor de rotonde het gas los te laten.”

SUPERSTIL

Wat voor Norbert de grootste winst was achter het stuur van de elektrische truck? Daar hoeft hij niet lang over na te denken! “De rust! Met een brandstofwagen hoor je van alles. Een elektrische wagen is superstil. Als je de radio uitlaat en de raampjes dichthoudt, hoor je echt niets. Ik zou het iedere chauffeur aanraden. Het is heerlijk rustgevend. Bij de bedrijven waar ik ging lossen, hoorden ze me niet eens aankomen. Ik zag de beveiligers verbaasd kijken toen ik ineens voor de slagboom stond.”

SCHERPER ZIJN OP FIETSERS

De stilte heeft ook een keerzijde, vertelt Norbert “Je moet iets meer opletten, omdat andere weggebruikers je niet horen aankomen. Vooral in een woonwijk of op

Bij het lossen hoorden ze me niet eens aankomen

B-wegen merkte ik dat fietsers je echt niet verwachten. Je moet zelf scherper zijn op bijvoorbeeld jeugd die met z’n tweeën of drieën naast elkaar fietst.”

ACCU OP ZES PROCENT

En hoe zit het met opladen? “Met een volgeladen accu kon ik zo’n tweehonderd kilometer vooruit. Ik mag mijn eigen route bepalen. Ik wist vooraf heel goed dat ik binnen die afstand bleef met de ritten die ik op mijn planning had staan. Eén keer heb ik de wagen weggezet op zes procent, dat was wel spannend. En ik maakte ook eens mee dat de wagen ’s nachts niet goed had opgeladen. Misschien zat de stekker er niet goed in, of was de accu door de kou niet goed opgeladen. Toen ik ’s ochtends weg wilde rijden, stond de accu maar op 46 procent. Halverwege die dag moest ik

langs een oplaadstation. En die zijn er nog te weinig op dit moment.” Norbert zou het efficiënter vinden als het standaard mogelijk was om de accu bij te laden tijdens het laden en lossen. “Dat scheelt in de kosten voor de baas. Een elektrische truck is een gigantische investering, die ook terugver diend moet worden.”

ALLE BEETJES HELPEN

Norbert is heel positief over de milieuwinst die elektrisch rijden oplevert. “We moeten echt iets doen om de wereld een stukje schoner achter te laten voor onze kinderen en kleinkinderen. Ik heb zelf een dochtertje van vier; daar doe ik het voor. Afval scheiden, elektrisch rijden: het is misschien een druppel op de gloeiende plaat. Maar alle beetjes helpen. Een beter milieu begint echt wel bij jezelf!”

Energie opwekken door te remmen

De elektrische truck waar Norbert een maand mee mocht rijden, is de Renault D2.1 16 tons 4x2 bakwagen. Frank Mathijssen, specialist op het gebied van electromobility bij Renault Bedrijfs wagendealer Harbers Trucks: “Renault is momenteel het enige merk dat door te remmen energie opwekt in de accu’s van de elektrische truck. Dat is ideaal bij stadsdistributiewerk, omdat de chauffeur veel remt.

De elektrische trucks hebben een actieradius van maximaal 350 kilometer. Het voertuig waar Norbert Comans mee proefreed 250 kilometer.”

Aan de proef namen acht transportbedrijven deel.

“De chauffeurs die meededen, waren allemaal enthousiast.

Voor de bedrijven zelf spelen natuurlijk ook de kosten mee.

De investering is vier keer zo hoog als bij een normaal dieselvoertuig. Maar we moeten met z’n allen wat doen om CO2 te besparen door creatieve en duurzame oplossingen te zoeken.

BEWUSTE

iedereen

de vraag:

Kippenvel

van alle blije gezichten

Mensen met een beperking een onvergetelijke dag bezorgen: dat is het doel van de truckruns die van april tot en met september overal in het land worden georganiseerd. Honderden chauffeurs en vrijwilligers doen hier elk jaar aan mee. Sommige truckruns worden georganiseerd door chauffeursverenigingen, andere door speciaal hiervoor opgerichte stichtingen. Zoals de Stichting 1000 Assen.

Luid toeterende colonne

Op het terrein van Vos Transport in Zaltbommel is het een hels kabaal. Luid toeterend en in colonne komen glimmend schone trekkers, bakwagens en kiepwagens aangereden. Veel wagens zijn versierd met een bloemstuk. Vrijwilligers geven aanwijzingen voor het parkeren. Aan de andere kant van het terrein van Vos verzamelen de deelnemers zich. Vandaag zijn zij voor twee uur bijrijder. Iedereen krijgt een goodybag met fruit, water en wat lekkers voor onderweg.

Rolstoel op de laadklep

De deelnemers zijn gekoppeld aan hun chauffeurs. Met dranghekken zijn instaprijen gevormd. Voor de mensen in een rolstoel is een

speciale opstapplaats gemaakt. Op de laadklep worden ze met rolstoel opgehesen. Medewerkers van het Rode Kruis tillen ze vervolgens op de bijrijdersstoel. Onder luid getoeter vertrekt de eerste stoet. Ondertussen staan de vrachtwagens voor de tweede colonne klaar om hun bijrijders te laten instappen. Een draaiorgel speelt vrolijke deuntjes en een bellenblazer met hoge hoed blaast gigantisch grote bellen over het terrein.

Zwaaien langs de route

Alle konvooien vrachtwagens zijn vertrokken. De route gaat van Zaltbommel richting Gameren, Brakel en Amerzoden en eindigt in Culemborg. Op elke rotonde of kruising staan motorrijders van 1000 Assen die zorgen dat de colonnes door kunnen rijden. Luid toeterend rijden ze door de dorpen. Af en toe staan er mensen te zwaaien. In het dorp Kerkdriel komt een oudere vrouw haar huis uit. “Nu rijden ze in vijf konvooien. Elke keer als ik getoeter hoor, kom ik naar buiten om te zwaaien. Vroeger reden ze allemaal in één keer langs. Dan had je een lange stoet. Dat vond ik veel leuker!”

Drukte bij de patatkramen

Voor de eerste wagens zit de rit erop. Ze komen aan op het terrein van Van Dijk Trucks in Culemborg. Familie en vrienden hebben zich verzameld en de vrijwilligers van het Rode Kruis hebben de rolstoelen klaargezet. Overal zie je blije mensen lopen. Ook de bellenblazer met zijn hoge hoed is er weer. Op het binnenterrein van Van Dijk staat een groot podium. Uit de boxen schalt Nederlandstalige muziek. Twee uur rijden maakt hongerig: dat is te merken aan de drukte bij de twee patatkramen.

Zingen, dansen en polonaise

De laatste wagens komen het terrein op. Het feest is in volle gang. De frietjes en frikadellen vliegen over de toonbank. Ook bier en frisdrank vinden gretig aftrek. Op het podium staat een zanger met cowboyhoed te zingen. Een paar deelnemers dansen. Even later weet een zangeres de sfeer pas echt neer te zetten. Een polonaise wordt ingezet. Het is een mooie afsluiting van een geslaagde 34e Truckrun.

Eindelijk weer een truckrun

Al 30 jaar organiseert de Stichting 1000 Assen een truckrun door de Bommelerwaard en de Betuwe. Altijd op de eerste zaterdag van september. De deelnemers maken samen met de chauffeurs een mooie tocht door de Bommelerwaard en de Betuwe met aansluitend een feest. De afgelopen twee jaar kon de truckrun niet doorgaan. De animo onder de chauffeurs om deel te nemen is groot: binnen twee uur na het openen van de online inschrijving hadden zich al 227 chauffeurs aangemeld. Alle chauffeurs en bedrijven die meedoen komen uit de buurt, vertelt voorzitter Ko van Oostrum. “Waarom ik meedoe? Ik heb gezonde kinderen en kleinkinderen. Het is mooi om wat voor anderen te doen die minder geluk hebben. Ik loop de hele dag met kippenvel rond van al die blije gezichten.”

Voorzitter Ko is te druk om mee te rijden Voorzitter van de Stichting 1000 Assen is Ko van Oostrum (74) uit Kockengen. Voor de truckrun van start gaat, wordt Ko op het terrein voortdurend aangeklampt door chauffeurs en vrijwilligers met prangende vragen. Ko werkte bij Van Dijk Trucks in Culemborg. Daar begon hij als monteur, groeide door naar bedrijfsleider en zat later in het managementteam. “Sinds 2007 ben ik voorzitter, maar ik heb zelf nog nooit meegereden. Ik ben veel te druk met het organiseren.”

Martien Oltshoorn & Dochters: truckrun stond op to do-list

Tussen de rijen geparkeerde vrachtwagens lopen Manon Oltshoorn (26) uit De Meern en collega Nico van de Brink (55) uit Nieuwegein. Ze werken voor Martien Oltshoorn & Dochters uit Montfoort. Manon is een van de dochters. “Ik ben verpleeg kundige en werk twee dagen in de week als chauffeur. Mijn zus is fulltime chauffeur. Ik heb een keer een rondje gereden met een jongen die downsyndroom heeft. Het was supermooi om te zien hoe blij hij was. Vandaar dat we nu hier zijn. Dit is mijn eerste truckrun. Het stond op mijn to do-list.” Voor Nico is dit de tweede truckrun. “Ik zag de aankondiging op internet en heb direct gemaild. We gaan er een gezellige dag van maken.”

Vrijstelling van tachograaf

Vanaf mei is 1000 Assen bezig om alle vergunningen te regelen. En dat zijn er heel wat. Voorzitter Ko van Oostrum: “Gelukkig doet Schreuders Handel en Transport uit Brakel de aanvragen voor vergunningen voor alle dorpen waar we doorheen rijden. En we hebben vrijstelling van de tachograaf geregeld bij Rijkswaterstaat, zodat ook chauffeurs die in hun weekendrust zitten mogen meerijden.” Ook voor het feest bij Van Dijk Trucks zijn vergunningen nodig. Vroeger smeerden vrijwilligers broodjes ham en kaas. Dat mag niet meer, legt Ko uit: “Er zijn steeds meer regels voor de horeca.” Vandaar dat op het feestterrein twee snackkarren staan en een grote koelwagen voor de dranken.

Bewoners Thomashuis zien leuke mannen

Duidelijk herkenbaar aan hun groene outfits zijn de bewoners van de Thomashuizen. Een Thomashuis is een kleinschalige woonvoor ziening voor mensen met een verstandelijke beperking. Anna van Kamp (26) woont sinds zeven jaar in het Thomashuis in Asperen. Ze heeft haar chauffeur al gevonden: Gerrit van Dijk uit Ameide, die voor de vijfde keer meerijdt. “Het is fijn om mensen een mooie dag te bezorgen met iets wat voor mij zo normaal is, mijn dagelijkse werk. ”Anna heeft er zin in en lacht: “Allemaal leuke mensen hier en ook veel leuke mannen. Gerrit is leuk.” De achttienjarige Naomi Nederhof is begeleidster van de groep uit Asperen. “We zijn hier met zes bewoners. Dit is een echt uitje voor ze. Al weken hebben onze bewoners ernaar uitgekeken. Heel fijn dat dit weer kan na twee jaar corona.”

Armand Timmer zit onafgebroken te zwaaien Het zomerse weer verhoogt de feestvreugde. Op straat staan vrienden en familie te zwaaien. Een man met een oranje cowboyhoed zit op een tuinstoel onafgebroken te zwaaien naar de passerende vrachtwagens. Het is Armand Timmer (45) uit Kerkdriel. “Ik krijg kippenvel van al die vrachtwagens en die vrolijke gezichten op de bijrijdersstoel. Vroeger heb ik ook meegereden als vrijwilliger. Ik geniet van het ronkende geluid en al die pk’s die voorbijkomen. Elk jaar zit ik hier te zwaaien tot de laatste wagens vertrokken zijn.”

Jeroen Timmer (13) uit Delwijnen zit zijn hele leven al in een rolstoel, vertelt hij terwijl hij een frietje eet. Hij rijdt al sinds 2012 mee. Altijd met chauffeur Wim van Doesburg. “Wim is cool. Hij legt altijd alles uit. We zijn goede vrienden. Ik kijk al weken uit naar deze dag. Dit is echt een feest.” Het mooiste vindt Jeroen dat je zo hoog zit in de vrachtwagen. “Dan kun je alles goed zien.”

Wim van Doesburg bedacht het Gammele Wieltje Chauffeur Wim van Doesburg (71) is al meer dan 50 jaar internati onaal chauffeur. Nu werkt hij op een nul-urencontract bij Veenstra. “Een week na mijn pensioen zat ik alweer op de weg. Thuiszitten is niets voor mij.” Wim is sinds het begin betrokken bij de truckrun in de Bommelerwaard.

“De eerste dertien jaar heette de truckrun ‘Het Gammele Wieltje’.

Lang geleden zat ik met een paar collega’s in een chauffeurscafé waar je plaatjes kon aanvragen. Ik moest een naam opgeven en zei voor de grap ‘Het Gammele Wieltje’. Die naam hebben we toen aan de truckrun gegeven. Toen het een stichting werd, is de naam veranderd in 1000 Assen.” Wim heeft altijd vaste bijrijders gehad: “Vijfentwintig jaar lang reed ik de truckrun met Laura van Zanten, tot haar ouders overleden en ze verhuisde naar een tehuis dat niet meedoet aan de truckrun. Ze belt mij nog af en toe. Nu is Jeroen mijn vaste bijrijder. Ik doe het met liefde voor die kinderen.”

Jeroen Timmer kijkt al weken uit naar deze dag

Kandidaat-miss wil dat meiden op de vrachtwagen gaan

Fabienne van de Pol (23) is autolaadkraanchauffeur bij transportbedrijf Willem op Wielen én finalist Miss World NL 2022. Dat ze aan de missverkiezing meedoet, wil ze vooral positief inzetten om gendergelijkheid te stimuleren. “Ik wil meiden enthousiast krijgen voor het chauffeursvak.”

HOE KWAM JE OP HET IDEE OM CHAUFFEUR TE WORDEN?

“Mijn vader is zijn hele leven vrachtwagen chauffeur geweest. Ik reed vaak met hem mee. Dat vond ik leuk, maar het kwam niet bij me op om zelf chauffeur te worden. Hooguit dacht ik: niks voor mij, dan moet ik te veel stilzitten. En dat kan ik echt niet. Een jaar geleden liep ik de directeur van Willem op Wielen tegen het lijf. Hij vroeg me of ik misschien op de vrachtwagen wilde. Ik wilde eigenlijk niet, maar wat me aantrok, is dat chauffeurs altijd wel werk hebben. Werk vinden was met mijn net afgeronde opleiding Sport en Beweging minder zeker. Vooral in de coronatijd.

En ik begreep dat ik zeker niet de hele dag zou stilzitten. Want Willem op Wielen rijdt met autolaadkranen. Dan zit je niet de hele dag in de wagen, maar ben je ook bezig met

laden en lossen. Dat leek me wel wat. Ik reed een dagje mee en zo ben ik begonnen. Dat ik het zo leuk zou vinden, had ik niet verwacht.”

WAT TREKT JE AAN IN JE WERK? EN WAT VIND JE MINDER GESLAAGD?

“Sinds dag één heb ik veel plezier in mijn werk. We zijn een klein bedrijf met alleen autolaadkranen. Iedereen helpt elkaar. Alleen dat al maakt dat ik om 05.00 uur ’s ochtends met plezier uit mijn bed kom. Je bent meer dan een chauffeur. Laden en lossen is een groot deel van mijn werk. Vaak is het een flinke lading en denk ik: past dit allemaal in de auto? Dan is het puzzelen, met als extra moeilijkheid dat het ook veilig geladen moet worden. Soms is het spannend. Dan sta ik opeens midden in een woonwijk tussen wegwerkzaamheden en moet ik mijn wagen van ruim achttien meter lang achteruit

sturen. Ik heb weleens zweethandjes, maar ben nooit echt bang. Het enige wat minder fijn is, is werken in de stromende regen, of bij kou en hitte. We vervoeren veel ijzer, zoals hekwerken. Die nemen de omgevingstempe ratuur aan, dus bij koud weer wordt het dan nóg kouder om je heen. En bij warm weer wordt het ijzer loeiheet.”

OP WELKE MANIER WIL JE JE BLIJVEN ONTWIKKELEN?

“Geen dag is hetzelfde. Ik ben daarom benieuwd wanneer mijn werk me gaat vervelen. Natuurlijk ben ik wel steeds op zoek naar voldoende uitdagingen. Zo wil ik handiger worden met de verschil lende bouwmaterialen die we vervoeren: bijvoorbeeld met het liften van hekken en steigermateriaal. In de gebruiksaanwij zingen bij dit materiaal kun je lezen hoe

je het moet ophijsen etcetera. Vervolgens kom je op locatie aan en blijkt het op een andere manier te gaan. Je weet nooit wat je aantreft. Daar leer je van.”

HOE BEN JE BIJ DE MISSVERKIEZING BETROKKEN GERAAKT?

“Een vriend van mij is fotograaf en had foto’s van me gemaakt. Een huisfotograaf van Miss Nederland zag deze beelden en nam contact met me op. Of ik interesse had om mee te doen aan de missverkiezing. Ik dacht: ‘Die is niet goed bij z’n hoofd. Ik heb geen maatje 36, ik praat niet netjes en heb werkhanden. Dat gaat ‘m niet worden.’ Op een zaterdag kreeg ik te horen dat ik zondag moest aantreden voor de eerste verkiezing.

De dag erop stond ik op mijn hakken, met pijn aan mijn voeten, te lachen en leuk te doen. Ik mocht door naar de volgende ronde. En daarna weer. De andere deelnemers aan de verkiezingen zijn beroepsmodellen; ik ben

een vreemde eend in de bijt. Maar dat maakt me niet uit. Dat vind ik juist mooi. Op zo’n podium staan vind ik trouwens spannender dan een vrachtwagen achteruitrijden. Het is veel meer uit mijn comfortzone natuurlijk. Als ik win moet ik naar het buitenland. Maar heel eerlijk, ik ga ervan uit dat ik niet win. Tweede worden vind ik goed genoeg, hahaha.”

JOUW THEMA AAN DE MISSVERKIEZING

IS ‘GENDERGELIJKHEID’. KUN JE HIER

MEER OVER VERTELLEN?

“Ik wil meiden enthousiast krijgen voor het chauffeursvak en ze laten zien dat je ook gewoon met je werkschoenen op het podium kunt staan. Bij Willem op Wielen vervoeren we vooral bouwmaterialen. En dat is echt een mannenwereld. Ik wil laten zien dat je ook als vrouw prima in zo’n omgeving kunt werken. Ik vind het superleuk en heb altijd wel m’n mondje klaar. Vrouwen kunnen dit

werk net zo goed als mannen, misschien wel beter. Ze zijn over het algemeen wat rustiger en hebben meer overzicht.

Ik heb net nog een vriendin overtuigd om mee op de autolaadkraan te gaan. Zij werkt nu een week bij Willem om Wielen en vindt het ook top.”

WELKE TIPS HEB JE VOOR MEIDEN/ VROUWEN DIE ZICH WILLEN LATEN (OM)SCHOLEN?

“Bij twijfel, gewoon doen. Probeer het en laat je niet gek maken. Bel een van de grote transportbedrijven op en ga erlangs. Of loop een dagje mee om te kijken of het iets voor je is. Dat is altijd mogelijk.”

Op 28 september stond Fabienne stralend in de finale voor de verkiezing Miss World Nederland 2022. De titel ging niet naar haar. Maar de rol van vrouwen in het chauffeursvak kreeg wel alle aandacht.

Kom maar door met die

leuke baan!

Hoe vind je en bind je nieuwe vrachtwagenchauffeurs en planners? Binnen de sector wordt alles op alles gezet om nieuw personeel binnen te halen. Hoe pakken bedrijven dat aan? Tessa Ottens en Marco de Vries vertellen hoe zij bij hun nieuwe werkgever terecht zijn gekomen.

Hoe kwam je terecht bij H&S Group?

“Tijdens mijn opleiding Manager transport en logistiek ging ik een dag in de week bij de H&S Group werken, als planner. Nu ik ben afgestudeerd, werk ik er 40 uur in de week. En dat bevalt goed. De H&S Group is een grote logistieke dienstverlener in Europa, maar je merkt nog steeds dat het een familiebedrijf is. De sfeer is heel leuk en open. Er is altijd wel iemand die vraagt hoe het gaat.”

Hoe ben je ingewerkt?

het inwerkprogramma heb ik alle afdelingen gezien. Ik reed ook een dag mee met een chauffeur. Ze laten je rustig instromen en alles zien wat het bedrijf te bieden heeft. Als ik even niets te doen had, vroeg een collega me om erbij te komen zitten om mee te kijken en zelf aan de slag te gaan. Iedereen staat open voor nieuwe ideeën. Je voelt je nooit te veel op deze manier. Ik vind het heel

mooi dat het bedrijf zo omgaat met nieuwelingen.” Een van Tessa’s ideëen was, dat ze de chauffeurs met wie ze veel contact heeft, gaat ontmoeten. “Als wij ze aan de lijn hebben, is er altijd wat aan de hand. Ik wil er een gezicht op kunnen plakken en wil ook dat zij mij leren kennen. Mijn leidinggevende vond dat een goed idee. Nu ga ik een keer koffie met ze drinken om gewoon te kletsen en ze wat beter te leren kennen. Wie weet pakken andere planners dit ook op. Je merkt dat persoonlijke ontwikkeling belangrijk is binnen H&S. Veel starters in ons bedrijf blijven doorgroeien. Daarnaast hebben we ook veel ervaren collega’s die hun kennis graag doorgeven aan nieuwe generaties. Werken bij H&S betekent jezelf verder ontwikkelen in een dynamische omgeving.”

Hoe ziet je werkdag eruit?

“We blijven met z’n allen zitten tot de dag van morgen rond is. Naast de hectiek van het transport is het ook erg gezellig met z’n allen. Tussen de middag gaan we vaak een rondje buiten lopen om even van het scherm weg te zijn. Of we hangen wat rond in de chillruimte met tafeltennis, tafelvoetbal, een bank en twee schommels. Zo leer je je collega’s beter kennen. En dat maakt het werken hier nog leuker.”

De H&S Group vervoert vloeibare levensmiddelen en verzorgt een breed pakket logistieke diensten. Het bedrijf zoekt onder meer chauffeurs, planners, operators voor de cleaning en filling, maar ook mensen voor de technische dienst, IT of boekhouding. Dat doen ze via vacatures, maar ook:

∫ door het organiseren van een Open Huis om bezoekers warm te maken voor werken bij H&S. Zo wil het bedrijf laten zien wat voor veelzijdige werkgever en opleider ze zijn.

∫ met video’s op LinkedIn waarin medewerkers vertellen waarom ze hebben gekozen voor H&S. Ook Tessa is in zo’n video te zien.

∫ via de H&S Academy waarin nieuwe collega’s worden getraind, maar ook de kennis van alle overige medewerkers up-to-date wordt gehouden.

door met de H&S Academy deel te nemen aan events van het Sectorinstituut Transport en Logistiek om zij-instromers enthousiast te maken voor een opleiding bij de H&S Group.

door verbinding te zoeken met scholen in de regio.

‘Veel starters in ons bedrijf blijven doorgroeien’

Marco de Vries werkte ooit via een BBL-traject bij transportbedrijf Hoekstra. Maar als stratenmaker kon hij beter verdienen. Na zeventien jaar is hij weer terug bij zijn eerste werkgever. En dat bleek een goeie match. Dankzij het TOLO-traject deed hij een opleiding tot vrachtwagenchauffeur.

Hoe kwam je bij Hoekstra terecht?

“Mijn vader is zijn hele leven vrachtchauffeur bij Hoekstra geweest. Ik wilde mijn vader achterna. Na school ben ik meteen aan de chauffeursopleiding begonnen. De opleiding maakte ik niet af. Ik kon stratenmaker worden en meer geld verdienen dan in de BBL. Na zeventien jaar en pijn aan mijn knie wilde ik opnieuw het transport in. Ik belde Hoekstra. En eigenlijk kon ik meteen bij ze aan de slag.”

Blij dat je weer terug bent?

“Zeker. Ik ken het bedrijf als een open en gezellige club mensen. Je voelt je welkom en gehoord. Een jaar lang werkte ik in de loods, op het crossdock. Laden en lossen van vrachtwagens. Liefst wilde ik alsnog de chauffeursopleiding doen. Maar ik zag op tegen het geld en de tijd die dat zou kosten. Ik heb een gezin met twee jonge kinderen en wil ook tijd met hen besteden. Daarnaast heb ik een hobby waar ik tijd voor wil maken: zingen. Ik ben begonnen in de kroeg en de voetbalkantine. Ik zong lange tijd niet, maar ik word weer gevraagd door mensen om me heen. Nu zing ik af en toe op feestjes, vooral Nederlandstalig.”

Hoe heeft je werkgever jou ondersteund?

“Met Hoekstra praatte ik over mijn wens om chauffeur te worden. Toen kwamen ze met het idee van het TOLO-traject, Toekomst in Logistiek. En dat leek me wel wat. Eén dag les en studeren op het bedrijf past zoveel beter bij mijn leven. Studeren naast mijn werk,

‘Ik kon meteen bij ze aan de slag’

dat zag ik niet zitten. In acht maanden rondde ik mijn opleiding af. Je krijgt in dit traject meer tijd voor je theorie als bij een normale rij-opleiding en je krijgt ook andere extra vakken. Nu zit ik al bijna een halfjaar op de wagen. Ik ben eens in de twee weken vrij, op maandag.

Zo heb ik meer tijd voor mijn gezin en kan ik bijvoorbeeld de kinderen naar school brengen. En ik heb geen last meer van mijn knie! Het rijden zie ik bijna meer als hobby dan als werk, zo leuk vind ik het. Dat zou ik niet meer willen missen. Voor mijn part ga ik door bij Hoekstra tot ik niet meer kan.”

Hoekstra Kwaliteit in Logistiek uit Sneek bestaat al sinds 1929. Het bedrijf is gespecialiseerd in het vervoer van bijzondere goederen naar particulieren en bedrijven: kwetsbaar of afwijkend van maat of vorm. Hoekstra heeft samen met STL en ROC Friese Poort een BBL-opleidingstraject opgezet met mbo-kwalificatie. Dit traject heet Toekomst in Logistiek (TOLO). In oktober 2020 is de eerste groep deelnemers gestart met een TOLO-traject bij Hoekstra. Inmiddels zijn er al zo’n 75 logistiek medewerkers via TOLO opgeleid. Daarnaast heeft Hoekstra samen met TOLO en Dinkla Verkeersopleidingen een chauffeursopleiding opgezet.

Wat is TOLO?

∫ TOLO is er voor jongeren die doorstromen, zij-instromers vanuit andere beroepsgroepen en mensen die werk zoeken. Door een mix van deze doelgroepen en maatwerk is de kans groot dat deelnemers werk vinden. Iedere TOLO-cursist heeft al een werkgever. Dit zorgt ervoor dat de opdrachten heel praktijkgericht zijn

Jobcoaches begeleiden de deelnemers aan TOLO. Ook als het niet zo lekker gaat.

De werkgever betaalt de opleiding en het rijbewijs.

TOLO leidt medewerkers op tot volwaardige vakmensen én laat hen kennismaken met alle onderdelen van de logistieke sector door excursies en gastcolleges. up-to-date wordt gehouden.

Kiezen voor het chauffeursvak of logistiek

Wat heeft de sector te bieden aan jongeren en doorstromers? Je ervaart het tijdens de BBL Roadshow en Instapdagen. De Roadshow trekt dit najaar vier weken lang langs ruim 100 scholen in Nederland. Je kunt je hier niet voor aanmelden.

Tijdens de Instapdagen kun je meerijden in een vrachtwagen en in gesprek met werkgevers. Ook is het mogelijk om te praten met een adviseur van STL. Dit zijn de data en locaties van de Instapdagen: ∫ dinsdag 1 november van 18.15 uur tot 22.30 uur Stadion De Adelaarshorst, Deventer ∫ dinsdag 15 november van 18.15 uur tot 22.30 uur Sparta Stadion Het Kasteel, Rotterdam

∫ woensdag 7 december van 18.15 uur tot 22.30 uur Bingoal Stadion Den Haag ∫ donderdag 15 december van 19.00 uur tot 20.00 uur online voor regio Limburg / Zeeland

Aanmelden voor een Instapdag hoeft niet. Wil je een gesprek met een adviseur, meld je dan wel even aan. Dat kan via de site ikwordvrachtwagenchauffeur.nl

Chauffeurscafédagen

Tabak van Roken? Stop!

In Stoptober proberen veel rokers te stoppen. Wil jij dat ook? STL helpt! Je krijgt hulp via de app Tabak van Roken. Ook heb je persoonlijke gesprekken met een coach. Meer weten? Bel 088 2596271 of kijk op de site stl.nl

Pensioenloket langs de snelweg

Pensioenfonds Vervoer organiseert al zo’n zes jaar chauffeurscafédagen in wegrestaurants door het hele land. Je kunt dan laagdrempelig in gesprek met pensioenconsulenten. Chauffeurs komen er met vragen als: “Wanneer kan ik met pensioen?” “Kom ik in aanmerking voor de zwaarwerkregeling?” “Welk bedrag aan pensioen ontvang ik?” “Mag ik nog werken naast

pensioenuitkering?” Check hieronder de locaties en

binnenkort

Dinsdag

Vrijdag

november

november 15.00-19.00 uur

Dinsdag

Lekker buiten werken

werken en iets moois doen voor de mensen

Vuil ophalen is een dankbare taak. Nicolas Khavugimana, Dimitri Jägers en Melvin Bontrop zijn dan ook trots op hun vak. TON rijdt een dagje mee met de mannen van PreZero om restafval in rolcontainers op te halen.

06.45 uur: In de kantine van PreZero in Utrecht staan chauffeurs en beladers in de rij bij de koffieautomaten. Nog even een bakkie voor de werkdag begint. Nicolas Khavugimana haalt bij de teamleider zijn route en de sleutels van zijn vaste wagen op. Vandaag rijdt hij samen met collega Dimitri Jägers en uitzendkracht Melvin Bontrop naar De Ronde Venen. “Dimitri en Melvin weten de weg. Het is een van hun vaste routes.”

07.00 uur: Tijd om te vertrekken. Nicolas loopt een rondje om zijn wagen om te controleren of alles in orde is. Melvin en Dimitri stappen de kraakperswagen van Nicolas in. Sinds twee maanden heeft Nicolas zijn eigen wagen. “Ik zorg ervoor dat de cabine schoon is, dat vind ik fijn.” Geroutineerd rijdt Nicolas het terrein af. De gemeente De Ronde Venen bestaat uit verschillende dorpen. Met 185 kilometer is het een van de langste routes van PreZero in de provincie Utrecht. Nicolas: “Halverwege moeten we terug naar Utrecht om te lossen.”

Nicolas heeft elke dag zin in zijn werk. “Ik heb veel baantjes gehad. Zo ben ik fietsenmaker geweest, heb ik in de zorg gewerkt en in de IT. Maar nergens had ik voldoening. Op weg naar mijn werk zag ik vaak zo’n vuilniswagen met twee man achterop. Dat wilde ik ook. Lekker buiten werken, iets moois doen voor de mensen.”

Nicolas gaat aan de slag als belader en werkt inmiddels als belader/chauffeur. Hij is trots op zijn werk en wil hier zijn pensioen halen. “Voor mij geen gewoon transport.

lijkt mij saai. Hier moet ik de hele dag alert zijn en heb ik contact met mijn collega’s en mensen op de straat.”

07.30: De kraakperswagen rijdt Baambrugge binnen. De eerste rolcontainers staan klaar langs de smalle Rijksstraatweg. Dimitri stapt de wagen uit om de containers aan de wagen te haken. Met een druk op de knop op het bedieningspaneel op de wagen, worden ze omhooggetild en geleegd. "Onze kraak/perswagens mogen tien en een halve ton afval laden. Met een volle vracht zitten wij aan een totaalgewicht van 27 ton. In ons dashboard kunnen wij het geladen gewicht, het totaalgewicht en het gewicht per as aflezen."

08.15: Nicolas draait zijn wagen een woonwijk in. Hij moet goed opletten: er zijn veel fietsende kinderen op de weg. Melvin en Dimitri lopen achter de wagen en legen de klaargezette containers. Beladers lopen per dag tussen de 15 en 20 duizend stappen. Het fysieke werk bevalt de drie mannen goed. Nicolas zit achter het stuur. “Als chauffeur moet je altijd opletten. Waar staan de containers, waar zijn mijn beladers? En dan al die weggebruikers die langs je heen willen schieten. Vergeet niet dat wij ook in smalle straatjes het afval moeten ophalen. Dat is heel nauwkeurig stuurwerk.”

vijftien jaar lang zelfstandig rijinstructeur.

aan het rijden met een kraakperswagen

niet: “Als er maar een stuur

zit, komt het goed.” Hij ziet direct

in zich hebben om chauffeur te worden.

hij een goede is. Hij heeft inzicht en stond

zag ik

klaar

aanwijzingen te geven bij lastige

weg. Zelf ben ik nu praktijkbegeleider van nieuwe

ik hartstikke

om te doen.”

09.15 uur: Achteruit rijdt Nicolaas een dijkje op terwijl zijn beladers buiten de wagen aanwijzingen geven. “In het begin zat ik zwetend achter het stuur als ik achteruit een dijkje of een smal straatje in moest. Nu vind ik het leuk. We proberen achteruitrijden zoveel mogelijk te voorkomen, maar soms moeten we wel.”

09.30 uur: De vuilnismannen zijn in Abcoude. De kraakpers wagen van Nicolas wordt voller en voller. De geur van het afval is in de cabine te ruiken. De mannen merken het niet. Volgens Nicolas komt dat omdat hij gefocust is op zijn werk. “Dan sluit ik mij af voor de geur. Na een tijdje ruik ik het niet meer.”

12.00 uur: Alle rolcontainers in Abcoude en omgeving zijn geleegd. De mannen rijden naar Utrecht, waar de kraak perswagen wordt gelost in ondergrondse containers. Na de lunchpauze vervolgen de vuilnismannen hun route. “Meestal zijn we tussen 4 en 5 uur klaar, maar vandaag wordt het zeker 6 uur. Het is een lange route. We hebben geluk met het weer: geen regen en niet te warm. Een heerlijke dag om te werken.”

werkt twee jaar als belader bij PreZero. Hiervoor

fietskoerier. “De eerste drie dagen had ik het zwaar,

loopt

hele dag.” Als uitzendkracht zit zijn

bijna op. Melvin is nu bezig om zijn B-rijbewijs te halen, om daarna bij PreZero op te gaan voor zijn C-rijbewijs. “Ik weet al hoe je de wagen moet bedienen.

voordeel dat Dimitri mijn vaste chauffeur is.

Horizontaal 1. slecht gehumeurd; 7. plechtige verklaring; 12. uitroep van afkering; 13. verdieping; 14. een zekere; 15. kosten koper (afk.); 17. ledemaat; 19. opening in een vestingmuur; 21. proces-verbaal (afk.); 22. mannetjes bij; 24. druk ter controle; 27. open plek in een bos; 28. Aziatisch oliestaatje; 30. oosters hoofddeksel; 31. vertragingstoestel; 32. melkklier; 33. oude vochtmaat van wijn; 35. taartje; 37. woordenreeks; 38. heestergewas; 41. kerkdienst; 42. geld sparen; 44. huiduitwas; 46. geldinstelling; 47. verslavend middel; 48. rokkostuum; 49. insectenetend zoogdiertje; 50. plaats in Noord-Holland; 52. sportief; 54. steenvrucht; 56. sterk ijzerhoudende grondsoort; 58. kleinste kamertje; 61. eikenschors; 62. geologisch tijdvak; 64. windrichting (afk.); 65. lading van een schip; 67. hoge snelheidstrein (afk.); 68. dorp in Brabant; 70. balsport; 72. gaping (holte); 73. tropische vrucht; 76. ontkenning; 77. Rolls Royce (afk.); 78. frisdrank; 79. eindstreep; 81. kiloliter (afk.); 82. jongensnaam; 83. rivier in Frankrijk; 84. platte zeevis; 86. nylonkous met broekje; 87. plaats in Gelderland.

Verticaal 1. door kinderen gemaakt speelgoed; 2. rivier in Rusland; 3. zeehond; 4. strook; 5. in overvloed (zat); 6. jong dier; 7. iets wat ontbreekt (krapte); 8. niet deskundige; 9. gewicht; 10. symbool voor ijzer; 11. zeer bekwaam (vaardig); 16. toiletartikel; 18. grond rond boerderij; 20. alcoholische drank; 21. voor (in samenst.); 23. vreemd; 25. lastdier; 26. gang van een paard; 27. kleurschakering; 29. gedetailleerd (precies); 32. toelage of pensioen; 34. Russisch ruimtestation; 36. aroma van wijn; 37. hemellichaam; 39. graangewas; 40. vaartuig van een eskimo; 42. aardappelgerecht; 43. persoon van adel; 45. afgericht; 46. deel van een ambtsgewaad; 51. corpulent; 53. elektrisch geladen materieel deeltje; 54. bedevaartganger; 55. overschot; 56. Europese hoofdstad; 57. plaats in Noord-Brabant (files); 59. salaris; 60. gezellig dineren; 62. koelinstal latie; 63. belevenis tijdens het slapen; 66. bloeiwijze; 67. dierenverblijf; 69. Amerikaanse schrijver; 71. waterdoorlatend; 73. groente; 74. ambachtsman; 75. uitdrukking (formule); 78. gevangenverblijf; 80. gesloten; 82. Chinese munt; 85. gouverneurgeneraal (afk.).

OPLOSSING

Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 8 november 2022. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen.

Oplossing puzzel in TON 103: schoolbank

De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Peter van der Hoorn uit Hoofddorp Tom Linthorst uit Almelo Martinus van der Wal-Raap uit Damwald Patrick de Veld uit Mijdrecht Werner Driessen uit Millingen aan de Rijn

Met de VVV Cadeaukaart kies je zelf je favoriete cadeau. Je kunt de kaart gebruiken in winkels en in webwinkels. En je betaalt er ook een deel van je dagje uit mee.

VRAGEN? VRAGEN!

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen. Maar TON heeft niet alle antwoorden. Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

088 25 96 111 info@stlwerkt.nl stl.nl

Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

0800 02 25 022 caonaleving.nl

Vragen over rechten en plichten in de transportsector?

Leeft je werkgever de cao goed na?

Wat zijn de regels voor loonberekening?

Wat te doen als je een boete krijgt?

COLOFON

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per

TON

gemaakt in opdracht

werkgeversorganisaties

VVT en werknemersorganisaties

Transport & Logistiek, en CNV Vakmensen.

en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl

REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT

MET BIJDRAGEN VAN Gerrit Jan van Barneveld, Peter Boss, Yessie van den Branden, Daphne Doemges-Engelen, Annet Koops, Olga Leever, Harry Linker, Frank de Man, Carien Neeleman, Erik Pathuis, Shamrock en Geert Wijnhoven

FOTOGRAFIE Marco Hofsté, Annelies van ’t Hul, Ruud Jonkers, Harry Linker

VNB heeft ook een handige Looncheck App, waarmee je je loon kunt berekenen. Kijk op de website.

088 33 22 999 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl

Hoe zit het met je pensioen?

Kun je je pensioen eerder in laten gaan?

Mag je werken als je met pensioen bent?

Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

0800 02 25

fnv.nl

030 75 11

cnvvakmensen.nl

088 45

tln.nl

Transport en Logistiek Nederland

0345

Vereniging Verticaal Transport

CAONALEVING.NL

ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl

FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790

TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd. Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid

ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen. Heb je toch het idee dat er iets niet goed gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl

OPLAGE 158.000 exemplaren © TON Magazine 2022 Boss en Wijnhoven/ SOOB

Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/ of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

Vrachtwagenchauffeurs bedankt!

Veel bedrijven en organisaties ondersteunen de Dag van de Vrachtwagenchauffeur op 8 december 2022 met ‘Bedankt’-acties in hun bedrijf. Middenin de drukste periode van het jaar, geven we vrachtwagenchauffeurs een welgemeend schouderklopje. In Nederland en België. Website open voor aanmelding bedrijven

Laat zien dat je meedoet!

Haak ook aan. Doe mee. Wees creatief. Bedenk een mooie actie voor jullie vrachtwagenchauffeurs. Of laat je inspireren op onze website door andere werkgevers. Op onze website kun je jullie deelname kenbaar maken. Dan lift je mee met de landelijke campagne én je kunt gebruik maken van de online toolkit.

Meer weten en deelnemen? Kijk op www.dagvandevrachtwagenchauffeur.nl

Mogelijk gemaakt door:

Scan de QR-code voor meer informatie