politieke geschillen is dit helaas onmogelijk. Ik vond de Palestijnse en Israëlische organisaties die samenwerkten om vrede te kunnen hanteren het mooist van de hele reis. Wat ik niet zo snel ga vergeten zijn de checkpoints, we zagen een film waarop we te zien kregen hoe de Palestijnen behandeld werden aan het checkpoint (van Qalandia), en dat vond ik enorm aangrijpend. Het is een prachtig gebied en beide groepen moeten water bij de wijn doen om vrede te kunnen bereiken. habib Als ik erop terugblik is er niet één zaak die mij is bijgebleven, want elke dag van onze trip was een ontdekking die weinig mensen in hun leven mogen meemaken. Dus een keuze maken, en zeggen “dit verhaal is mij bijgebleven” is heel moeilijk. Wat mij wél is bijgebleven, en dat is dan meer in het algemeen, is hoe de mensen HOOP en GEDULD blijven hebben. Hoop op een betere toekomst. Zo ook de dorpelingen van Bil’in, die jaren na elkaar elke vrijdag bleven protesteren – op een vreedzame manier – enkel en alleen om een stuk van hun eigen grond terug te krijgen. Maar zo ook de bedoeïenen wiens dorp meer dan twintig keer werd verwoest en herbouwd. Uit noodzaak moesten ze zich terugtrekken tot bijna in hun kerkhof om er te blijven wonen. Ondanks alle aanvallen blijven zij hopen dat er een dag komt dat ze vrij kunnen leven in menswaardige omstandigheden op hun eigen land. vicky Zonder twijfel ons bezoek aan Susya, en ons bezoek aan Beit Umar, en onze verblijven, eigenlijk alles een beetje. Maar Susya en Beit Umar toch het meeste, het zijn twee heel andere situaties, maar toch beide best wel, op een andere manier, schrijnend. Wat mij ook heel erg is bijgebleven, is de attitude van de mensen, ik begrijp niet hoe ze het kunnen, maar ze komen nog altijd heel positief over. Ze zijn optimistisch en dat vind ik heel knap. Al die mensen hebben al zo veel meegemaakt, dat ik het echt niet snap. Ik heb ONTZETTEND veel respect voor de mensen daar. Echt chapeau! farah Wat is me niet bijgebleven, zou een betere vraag zijn. Het sterkste vond ik de hoop
186
Toneelgeruis_8_2b.indd 186
die mensen nog koesterden voor een betere toekomst. Al zit er al jarenlang geen vooruitgang in, toch blijven ze erin geloven. Dat er ook nog Israëliërs zijn die hun eigen land aanklagen en met de wantoestanden niet akkoord gaan, is ook mooi. Dat zij dan nog bereid zijn de handen in elkaar te slaan met Palestijnen, is prachtig. Je ziet er dat je niet iedereen over één kam kan scheren. Mensen die geloven in dialoog zijn er nog aanwezig en hopelijk krijgen zij snel de bovenhand. julie Toen we in Palestina waren, gingen we een wandeling maken door het gebied waar veel demonstraties gebeuren (het Palestijnse dorpje Bil’in). Er lagen overal lege hulzen van traangas. Op een bepaald ogenblik stonden we dicht bij een settlement. Het gaf een vreemd gevoel dat deze mensen een stukje Palestina “afpakken”. asmaa Tijdens onze dagtrip met MachsomWatch kwamen we bij een huisje van Palestijnse bewoners. Het was volledig omheind. Het was om de settlers te ‘beschermen’. De bewoners van dat huisje moesten telkens het leger bellen als ze naar buiten wilden gaan, dan kwam het leger de sleutel brengen. Alsof dat niet erg genoeg was, mochten alleen de bewoners van dat huisje het huis binnentreden. Dat vond ik zo erg, ik heb me proberen in te beelden hoe ik me zou voelen, maar kon dat niet. Het idee dat er geen bezoek kan komen, dat ik niet vrij ben om te gaan en staan waar ik wil en wanneer ik wil is onbegrijpelijk. We vinden het belangrijk dat we tijdens die reizen ook bij mensen thuis logeren. Hoe is dat voor jullie geweest? Zeer belangrijk, want dankzij die overnachtingen bij mensen thuis hebben we vrienden die we vandaag nog steeds horen. Mijn zus is vorig jaar op eigen initiatief teruggekeerd naar haar gastgezin in Nazareth. We hebben een hele goede band met hen en ze behandelden ons tijdens de reis al meteen als familie. Het verblijf bij de gastgezinnen maakt de reis
sarah
3departij
18/01/12 09:22