6. Druga Rospuda
Na pewno nie można niczego robić na siłę. W naszym przypadku decyzja o zało-
żeniu stowarzyszenia dojrzewała trzy lata. Ważne jest bowiem, żeby działać z właściwymi ludźmi, którzy chcą podobnych rzeczy co my. Z pewnością ci, których celem jest walka z błędną polityką drogowców, muszą mieć w statutach swoich organizacji wpisaną ochronę środowiska – to jest podstawa. Istotne jest także rozpoznanie, czyli zbieranie informacji, śledzenie tego, co dzieje się w regionie, ale i w kraju w obszarze inwestycji, które nas interesują, uczestnictwo w spotkaniach w urzędach lokalnych, w konsultacjach – trzeba rejestrować te wypowiedzi, filmować. Ważna jest dokumentacja tych wydarzeń. Internet jest kopalnią wiedzy, pod warunkiem, że ktoś potrafi się w nim poruszać i analizować dostępne materiały.
Sądzę, że przyszłością ruchu oddolnego, szansą na jego odbudowę są małe stowa-
rzyszenia rolnicze. Mógłby pan rozwinąć tę myśl?
‒ Sam jestem rolnikiem. W naszym kraju mamy trochę ponad milion gospodarstw
rolnych, z których każde ma potencjał samodzielnie działającej firmy. Brakuje reprezentacji rolników z różnych obszarów w wymiarze ogólnopolskim. Nie ma np. przedstawicieli, którzy zadbaliby o interesy rolników ekologicznych. Moim zdaniem powinna powstać sieć małych stowarzyszeń rolniczych, różne federacje, które działałyby na wielu polach, ponieważ jest wiele spraw, w których rolnikom trzeba pomóc. Jest GMO (organizmy genetycznie modyfikowane), są wiatraki, jest gaz łupkowy, itd.
Od kilku miesięcy zachęcam do tego w swoim regionie, inicjuję zakładanie stowa-
rzyszeń różnych grup rolniczych, które mogłyby w przyszłości ze sobą współpracować. Sądzę, że to jest dobry moment, ponieważ coraz więcej rolników to ludzie dobrze wykształceni, którzy dzięki dopłatom z Unii mają dobrze prosperujące gospodarstwa. To, czego nam brakuje, to dobrzy liderzy.
89