Lessen in ridderlijk Kinderen leren de geheimen van goed ridderschap
Communiceren en verbinden wordt steeds belangrijker. Zou het niet fantastisch zijn als we allemaal compassievol leren communiceren? Als kinderen van jongsaf hun eigen en andermans gevoelens en behoeftes leren benoemen? En er meer onderling begrip ontstaat? Er zijn meerdere methodes om dit te bereiken. Een bekende methode is Rosenberg’s Geweldloze Communicatie. Een nieuwere methode is ‘Ridderlijkheid op school’.
Geweldloze Communicatie is een manier om in verbinding met jezelf en de ander te komen. Dit vraagt om luisteren en waarnemen; om compassie en inlevingsvermogen; om het kunnen uiten van gevoelens en behoeften; en het doen van een duidelijk verzoek aan de ander. Ik heb er nu twee jaar mee geoefend en weet hoe lastig het is om je deze manier van communiceren eigen te maken. Het vraagt om objectief waarnemen vanuit een neutrale houding. Waardeoordelen zijn uit den boze. De eerste stap was het bewust worden van de hoeveelheid (voor)oordelen die er in mij omgingen. In plaats van me daardoor te laten leiden, moest ik leren om te luisteren naar wat de ander zei en dat teruggeven om te laten zien dat ik goed had geluisterd. Daarnaast moest ik voelen wat het met mij deed. Zonder oordeel… In het begin was er heel veel verzet tegen deze, in mijn ogen, wat ‘softe’ manier van communiceren. Het duurde enige tijd voor ik ging beseffen welke positieve veranderingen het opleverde in de relaties met anderen en met mezelf! Ik merkte dat als ik zonder te oordelen of oplossingen te bedenken kan luisteren naar wat een ander zegt, de ander zich gehoord voelt. Tegelijk schept het ruimte in jezelf. Voorheen wilde ik 6
educare | oktober 2013
vaak, als reactie op een verhaal van een ander, een oplossing bieden of een tegenargument geven als ik me aangevallen voelde. Nu luister ik vooral, ook naar mezelf. En wat een boel overtuigingen en vooroordelen heb ik voorbij zien komen!
Vanuit begrip ontstaat compassie Als je je bewust wordt van deze belemmerende overtuigingen, dan heb je een keus. Zolang deze overtuigingen zich nog op onbewust niveau in je afspelen, heb je minder controle over je reactie en volgt onmiddellijk de emotie. Boosheid, verdriet, we kennen het allemaal. Ze staan vaak tussen twee mensen en belemmeren de communicatie. Daarom is het zo belangrijk deze emoties te doorvoelen. Door het aanleren van het Geweldloze Communicatiemodel heb ik meer afstand leren scheppen tussen mijn gedachten, emoties en mijzelf. En ik ging verder denken: wat als iedereen op deze manier zou leren communiceren? Gelukkig bestaat hiervoor ook een programma voor kinderen, 'De Kleine Giraf’. Hiermee leren kinderen vaardigheden die ze in conflictsituaties kunnen gebruiken. Ze leren over hun behoeften en gevoelens te praten en een verzoek doen. Op scholen waar dit project wordt gebruikt is de sociaal-emotionele ontwikkeling van de kinderen gegroeid en het saamhorigheidsgevoel versterkt. Bij kleuters gebruikt men een babygiraf als metafoor voor wijsheid. Het is het dier met het grootste hart. De juf vertelt bijvoorbeeld: “Hij is helemaal alleen, hij is zijn moeder kwijt…” En dan vraagt ze: “Hoe zou hij zich voelen denken jullie?” De kinderen leven zich in: “Hij zal verdrietig zijn, bang en eenzaam.” “Wat zou hij nodig hebben?” De behoeften van de giraf worden op een rijtje gezet: “Zijn moeder, liefde, eten…” Gezamenlijk wordt er gezocht naar een oplossing en spelenderwijs gaan de kinderen waarnemen, voelen en behoeftes zien. Vandaaruit kunnen ze bedenken wat er nodig is en erom vragen. Ook heel belangrijk is het onderscheidend vermogen: welke gevoelens zijn van jou en welke van de ander? De kinderen leren contact te maken met hun innerlijk, waardoor ze steviger in hun schoenen komen te staan.
Houding komt van binnenuit Een belangrijk element in communicatie is de verbinding met het lichaam. Ons onderwijssysteem is ingericht op intellectu-