De aantasting van Interview met professor Paul de Blot van Nyenrode Business Universiteit
Enigszins gespannen arriveer ik op universiteit Nyenrode, voor een interview met prof. Paul de Chauvigny de Blot. Deze wijze man wil zijn kennis die hij heeft over kinderen, pedagogie en onderwijs met me delen. Waarom? Omdat ik me zorgen maak over het gebrek aan werkelijke verbondenheid van kinderen met zichzelf, de ander en de natuur. Een exemplaar van Educare heb ik toegestuurd, evenals achtergrondinformatie over de visie van Opgroeien in Verbondenheid. Ik hoop dat een gerespecteerd man als de professor zijn licht eens kan laten schijnen over de beperkingen van ons onderwijssysteem en dat ik de juiste vragen weet te stellen. Die zorg blijkt totaal overbodig want de professor weet precies wat hij wil vertellen en doet dat op boeiende wijze!
6
“We gaan vanmiddag praten over het onderwijs. Hoe staat u tegenover de uitgangspunten van Opgroeien in Verbondenheid?” “Verbinding is belangrijk, maar het is één aspect. Waar het werkelijk om gaat is dat het onderwijs eigenlijk niet gericht is op kinderen, maar op volwassenen. Waarom zeg ik dat? Het kind moet zo veel leren van buiten naar binnen, dat het geen kans heeft om zich van binnen naar buiten te ontwikkelen. Een kind is van nature nieuwsgierig, verwondert zich, bewondert alles, zoekt relaties, zoekt vrienden, is heel gevoelig voor liefde. Een kind zit nog in de spirituele wereld. En dat wordt kapotgemaakt door een onderwijssysteem met zogenaamde pedagogen, die dénken over het kind, maar niet erváren wat het kind ervaart. Ze zijn misschien nooit kind geweest.”
bereik. Op het moment dat hij onderscheid gaat maken tussen ‘ik’, ‘jij’ en ‘wij’ begint het verstand. Dan gaat hij leren. Maar het gaat allemaal van binnenuit, uit zijn hart. Langzamerhand komt hij tot een redelijkheid van buitenaf via zijn zintuigen. Hij gaat proeven nemen. Wat gebeurt er als ik dat glas omduw? Het glas rolt, ‘niet doen’ zegt mama. Het glas valt kapot. Mama is weg, hij doet het weer. Hij komt tot zintuiglijke waarnemingen en inzichten door ervaring. Vanaf het moment dat hij naar school gaat komt de kennis vooral van buiten naar binnen. Maar het eerste stuk is het kostbaarste: zijn verwondering, bewondering door ervaring. En dat wordt al in de kleuterleeftijd ontkend, niet gestimuleerd, want ouders hebben geen tijd meer om kinderen op deze manier te laten leren.”
“Wat zijn de verschillende fasen in de ontwikkeling van een kind?” “Een kind begint als een volledig kind waarbij de geest domineert, en beleeft heel de wereld. Als hij lacht, lacht heel de wieg. Heel de kamer. En als hij huilt, dan huilt hij met heel zijn lichaam. En dan gaat het kind stap voor stap zijn lichaam ontdekken. De eerste maand ontdekt hij zijn ‘ik’. De tweede maand komt het ‘jij’; hij ontdekt zijn moeder. Binnen drie maanden ontdekt hij het ‘wij’. Hij lacht met zijn moeder, knuffelt, ontdekt de basic trust van zijn moeder. Op dat moment beleeft hij heel de wereld als een relatie, vanuit de ‘wij’-ervaring. Alles is één, de hele wereld is binnen zijn
“Waar gaat het fout in hun kind-zijn?” “Het kindsysteem is de basis van ieder mens. Daar zit de energie en de levensvreugde, onderverdeeld in drie aspecten: de wil, het inzicht en het genieten. Het kind in het kind; daarin zit wat je werkelijk wilt. Via de zijnservaring kom je tot het oudersysteem (doen). Het volwassen systeem (denken) helpt je dat doel te bereiken. Het punt is dat het huidige onderwijs het kindsysteem heeft gedood. Door grootschaligheid. Het kindsysteem kan alleen overleven in een kleinschaligheid, met ruimte voor de taal van het ‘zijnsniveau’. Stiltetaal, fantasietaal, verhalen en de taal van het hart. In grootschaligheid werk je met wetten, er wordt opgelegd wat je moet doen. Het
educare | maart 2013