SURVIVALRUN maart 2018

SURVIVALRUN TWEE VRIENDEN, 30 JAAR SURVIVALRUN TRAINEN IN DE TUIN WIE IS DE SBN BILLY DE KLIMMERS

MAART

2018

23e Jaargang

nr. 97 1

IN THE PICTURE Beltrum 2018 Beeld Simon in ‘t Veld

2

3

COLOFON SURVIVALRUN is een uitgave van de Survivalrun Bond Nederland Secretariaat Oude Maatsestraat 10 6941 SE Didam tel. 06-25030676 E-mail: secretaris@survivalrunbond.nl Banknr. NL54RABO0374719977 K.V.K. 40124386 Website www.survivalrunbond.nl Beheerder: Jochem Beunk E-mail: webmaster@survivalrunbond.nl Redactie Susanne ten Have Iris Janssen Melissa Papa Marlies Petter Bennie Slagers E-mail: redactie@survivalrunbond.nl

INHOUD NIEUWS 6 TERUGBLIK SURVIVALRUN 8 THE NEXT GENERATION 10 DIEPTE INTERVIEW 12 THOR ZWOLLE 16 IN THE PICTURE 18 SURVIVALRUN VERENIGING STELT ZICH VOOR 20 WIE IS DE SBN 22 SURVIVALRUN VERENIGING STELT ZICH VOOR 24 TERUGBLIK SURVIVALRUN 26 TECHNIEK UITGELEGD 28 TRAINEN IN JE EIGEN TUIN 30 DREKBEKKIE 32 IN THE PICTURE 34

Advertenties Voor informatie en tarieven contact opnemen met het secretariaat Vormgeving Afke Jansen AFontwerp Druk Drukkerij Westerlaan Omslagfoto Eelkje Kooistra gemaakt door Bennie Slagers ISSN-nummer: 2543-3299 Voor adreswijzigingen, raadpleeg SBNprofiel via de website.

9

16

22 32

4

VOORWOORD Beeld: John Bruininck

I

nmiddels zijn we alweer twee maanden verder in 2018 en zijn de kerstkilo’s allang weer vergeten tijd. Een echte winter is er helaas niet gekomen, trainen op de survivalrunbaan dus in plaats van op de schaatsbaan. Inmiddels lopen de temperaturen weer op en kan de thermo weer bijna de kast in. Traditiegetrouw was de survivalrun in Beltrum weer de eerste van het jaar. Dit jaar een erg koude en natte survivalrun, waardoor dit een zware uitdaging was voor velen. In Westerbork ging dit jaar helaas de MSR-categorie niet door.

De KSR afstand daarentegen was een zware uitdaging, voor zowel de getrainde als de recreatieve survivalrunatleet. Waar normaal de eerste van de KSR binnen het uur over de finish komt, was in Westerbork de eerste na één uur en acht minuten over de finish. Een goede uitdaging, wat voor mij betekent niet nog één bandje halen maar nog twee bandjes halen voor de licentie. Drie hindernissen voor de finish moest ik mijn bandje inleveren, wat een teleurstelling was dat. Maar goed, het zorgt wel weer voor nieuwe motivatie om nog harder te gaan trainen. Die vijf bandjes voor de licentie komen er! Trainer Jesper Hommes helpt ons ook dit magazine weer met de techniek. Dit keer komen de apenhang en de swing over aan bod. Aan de techniek kan het straks niet meer liggen. Die goede technieken worden tijdens de survivalruns altijd mooi op de gevoelige plaat vastgelegd.

Een van de fotografen is Simon in t’Veld, niet alleen bondsfotograaf, maar ook algemeen bestuurslid binnen de SBN. In de rubriek ‘Wie is de SBN’ leren we de man achter de camera kennen.

survivalrun plezier. Met een beruchte hindernis waar meer mensen het water in vielen dan droog bleven. Na twee dagen survivalrun bleef het Herbert Rougoor niet onopgemerkt dat er wel erg veel afval in de natuur wordt achter gelaten.

Dit kan natuurlijk niet de bedoeling zijn, dus sluit ik af met het volgende bekende gezegde: ‘Leave nothing but footprints, take nothing but pictures’.

Met nog een paar maanden te gaan tot het einde van het seizoen; succes met trainen, het halen van die vijf polsbandjes of succes om in die top drie te eindigen! Jullie kunnen het!

Het eerste weekend van februari stond in het teken van de BAX survivalrun, twee dagen

Marlies Petter – Hoofdredacteur SURVIVALRUN

5

OPLEIDINGSHUIS SURVIVALRUN BOND NEDERLAND Op 9 februari 2018 heeft de SBN het opleidingshuis voor survivalruntrainers gepresenteerd voor een volle zaal survivalruntrainers te Papendal. Na anderhalf jaar voorbereidingen door de Commissie Deskundigheidsbevordering en het bestuur is de basis gelegd. De ‘bondsopleiders’ hebben in hun rol binnen de Commissie Deskundigheidsbevordering een doorslaggevende rol gespeeld bij het opbouwen van het huis, samenstellen van normen en niet te vergeten het SBN Lesboek Opleidingen.

Tekst: Commissie Deskundigheidsbevordering

Bondstrainer Survivalrun Special Task Trainer Survivalrun (STS) Basis Trainer Survivalrun (BTS)

HET OPLEIDINGSHUIS Het opleidingshuis is gebouwd op twee pijlers, de opleiding Assistent Trainer Survivalrun (ATS) en de opleiding Basis Trainer Survivalrun (BTS). Deze zijn dan ook als eerste uitgewerkt. De overige cursussen worden in de tweede helft van 2018 en in de eerste helft van 2019 uitgewerkt. De komende drie jaar wordt gebruikt om alle trainers binnen de bij de SBN aangesloten trainingsgroepen in de gelegenheid te stellen de huidige trainers op te leiden en te certificeren. Waarbij we dit jaar al starten met de cursus ATS en BTS. In dit proces van drie jaar worden

Wedstrijd Trainer Doelgroepen Trainer Survivalrun (WTS) Survivalrun (DTS) Jeugd Trainer Survivalrun (JTS)

‘verworven competenties’ gewaardeerd. Trainers die al jaren actief zijn en eerdere opleidingen hebben gevolgd kunnen in aanmerking komen voor het alleen uitvoeren van de Proeve van Bekwaamheid (PvB).

In uitzonderlijke gevallen, bij aantoonbare competenties en opleidingen, kan het certificaat BTS toegekend worden door de SBN zonder PvB. De twee opleiders, Jesper Hommes en Eric van den Ham, zijn de komende drie jaar aangewezen als Bondstrainer Survivalrun en als zodanig aangewezen de trainersopleidingen uit te voeren. Zij voeren

6

AssistentTrainer Survivalrun (ATS)

de opleidingen uit onder directe verantwoordelijkheid van de Commissie Deskundigheidsbevordering. De opleiders zullen ook de Proeve van Bekwaamheid afnemen, maar niet van de eigen cursisten.

Ook hier zorgt de commissie Deskundigheid voor objectieve toetsing en kwaliteitsborging.

OPLEIDINGEN De opleiders starten met de opleidingen Assistent Trainer Survivalrun, een eendaagse opleiding, en Basis Trainer Survivalrun, een driedaagse opleiding en wordt afgesloten door een Proeve van

NIEUWS Bekwaamheid. De verdiepingsopleidingen volgen zo snel als mogelijk. In de toekomst worden de volgende opleidingen aangeboden:

opleiding/ training voor de toppers. Met het opleidingshuis wil de SBN bereiken dat de survivalrunsport een meer volwassen uitstraling krijgt, dit in samenhang met de aansluiting bij NOC*NSF.

ASSISTENT TRAINER SURVIVALRUN (ATS) Met als doel dat trainingen en dergelijke van SBN erkende trainingsgroepen, onder leiding van een gecertificeerde BTS’er, gedegen worden ondersteund met accent op veiligheid en structuur (eendaagse opleiding, afgesloten met een bewijs van deelname van de SBN).

KOSTEN EN SUBSIDIE De SBN, trainingsgroepen en wedstrijdorganisaties worden meestal volledig gerund door vrijwilligers. De meeste trainingen binnen de SBN worden verzorgd door fanatieke vrijwilligers met een groot hart voor de survivalrunsport. We hebben heel veel ervaring in huis. Dit kunnen en mogen we gelukkig waarderen. De SBN heeft ervoor gekozen, in nauwe samenwerking met de opleiders, de kosten van de opleidingen laag te houden. De opleiding ATS kost, na toepassen van de SBN korting, € 71,25. De opleiding BTS gaat na toepassen van de SBN korting € 213,75 kosten. Voor het afleggen van de Proeve van Bekwaamheid wordt € 75,00 gerekend.

BASIS TRAINER SURVIVALRUN (BTS) Met als doel om zelfstandig, al dan niet met ATS’ers, een training voor te bereiden, uit te voeren, te evalueren en indien nodig aan te passen (driedaagse praktijkopleiding met zelfstudie, afgesloten door een Proeve van Bekwaamheid en een certificaat).

SPECIALISATIES/ VERDIEPINGEN (WTS, JTS EN DTS) Wedstrijdtrainer (vierdaagse praktijkopleiding).

Jeugdtrainer (tweedaagse praktijkopleiding).

Doelgroepen training (eendaagse praktijkopleiding met speciale aandacht voor jeugd/sporters met een indicatie of speciale behoeften).

AANMELDEN De huidige trainers, actief binnen de bij de SBN aangesloten trainingsgroepen, krijgen als eerste toegang tot de opleidingen en kunnen gebruik maken van de kortingsregeling van de SBN. Om deel te nemen aan de opleidingen zijn een aantal eisen gesteld. Je moet lid zijn van de SBN, aangesloten zijn bij een trainingsgroep (die ook aangesloten is bij de SBN), een Verklaring omtrent Gedrag overleggen en een aantal survivalruns hebben gelopen (één voor de ATS en vijf met bandje voor de BTS). Voor de opleiding BTS is een schriftelijke verklaring nodig van het bestuur van de trainingsgroep waar je actief bent. Het aanmeldformulier (en de eisen die gesteld worden) wordt op korte termijn beschikbaar gesteld via de website van de SBN. Aanvragen voor deelname worden beoordeeld door de

SPECIAL TASK (STS) Een op zichzelf staande cursusdag met de meest voorkomende coördinatieve onderdelen (kayakken, hakken, boogschieten etcetera).

BONDSTRAINER SURVIVALRUN (BS) Met als doel het kunnen verzorgen van de diverse trainerscursussen survivalrun.

Met het opleidingshuis en het opleiden van trainers willen we de survivalrunsport aantrekkelijker maken. Trainingen met goede onderbouwing leggen de basis voor een veiliger sportklimaat, meer mogelijkheden voor sporters die kennis willen maken met de sport en door willen groeien en een betere

7

Toetsingscommissie van de SBN. Zij controleren aanvragen en aangeleverde portfolio’s. Aan de hand hiervan bepalen zij of de aanvrager de gehele cursus moet volgen, alleen een PvB hoeft af te leggen dan wel direct het certificaat krijgt. De volledige aanmeldprocedure samen met de opleidingsdata wordt gepubliceerd op de website.

Het opleidingshuis is een nieuw onderdeel binnen de SBN en moet nog groeien. Het bestuur van de SBN wil het opleidingshuis

nu lanceren, nog niet alle opleidingen zijn klaar en nog niet alle consequenties zijn bekend.

Wel wil de SBN een vliegende start maken met het certificeren en daarmee het waarderen van de survivalruntrainers.

Vragen kunnen gesteld worden via het secretariaat van de SBN. De presentatie van 9 februari 2018 staat gepubliceerd op de website van de SBN.

DE 29STE SURVIVALRUN VAN BELTRUM Beltrum - De survivalrun in Beltrum is afzien. Onder zeer natte en koude omstandigheden begon de 29ste editie van de survivalrun in het Achterhoekse dorp. Dankzij de hulp van bijna 400 vrijwilligers kijkt het bestuur van Stichting Survivalrun Beltrum (SSB) terug op deze bijzondere dag, die de geschiedenisboeken in gaat als één van de natste en koudste edities. Er schreven zich maar liefst 1400 bikkels in, die de uitdaging wilden aan gaan op 7 januari. Op de Lange Survivalrun van ruim 21 kilometer (LSR) zelfs 400 survivalatleten, waaronder recreanten en wedstrijdlopers. En dat is voor de organisatie een nieuw record. Daarmee blijft de focus op de lange afstand; hoe meer zielen genieten van de pittige hindernissen hoe meer vreugd bij de SSB. “We zien de populariteit nog ieder jaar groeien. Met name de koppelrun lijkt voor veel doorgewinterde survivalrunners een mooie opstap om ook eens een Lange Survivalrun te lopen”, zegt voorzitter Mark Ribbers.

Tekst: Susanne ten Have Beeld: Bennie Slagers

H

elaas nekte de kou een flink aantal deelnemers. Ongeveer 70 survivalrunatleten besloten daarom om de wedstrijd niet verder uit te lopen. Voorzitter Mark Ribbers legt uit: “De koude oostenwind in combinatie met

het vele water heeft ervoor gezorgd dat er dit jaar meer deelnemers dan andere jaren de strijd moesten opgeven.

Deze elementen hebben ons als organisatie doen besluiten om de recreanten in het laatste gedeelte niet door het water te

8

laten gaan, maar er omheen.

Daarmee haalden we voor het eerst in ons 29-jarig bestaan het acht uur journaal. Gelukkig was het allemaal niet zo erg als het journaal deed voorkomen.

Survivalrunners zijn echte overlevers en alle deelnemers

TERUGBLIK SURVIVALRUN een half uur voorsprong op de nummer twee, Tjerkje ten Hoor. Als derde eindigde de Larense Rooske van der Veek.

JEUGD

vonden dan ook op eigen kracht nog dezelfde dag de weg naar huis. De warme baden die voor alle deelnemers na de finish klaar stonden hebben daar zeker aan bijgedragen.”

HEROÏSCHE STRIJD

Ook de jeugdafdeling van SSB was sterk vertegenwoordigd.

Ongeveer 80 leden stonden aan de start op het Mariaplein.

Kinderen in de leeftijd 8 tot 9 jaar liepen onder begeleiding van een volwassene. Voor de oudere jeugd, was het mogelijk om mee te doen aan de 7 kilometer run.

Maar de uitdaging is natuurlijk om de Middellange Survivalrun te lopen als recreant. Van onze jeugdleden liepen een handvol jongelingen het parcours netjes uit met het rode bandje. Petje af voor hen en alle andere kinderen die meededen in Beltrum!

Ondanks de barre weersomstandigheden liepen de wedstrijdlopers in de LSR in volle snelheid over MARIAPLEIN het parcours. “In het begin van de wedstrijd zaten In het centrum van het kerkdorpje stond dit jaar de toppers kort bij elkaar. Bij het te water gaan voor het eerst een grote tent waar deelnemers, met de kano’s gingen twee van de drie toppers vrijwilligers en supporters bij elkaar kwamen. kopje onder. Alleen Dinant Huurneman wist het Ook is de prijsuitreiking vervroegd en konden de pak droog te houden. Hier heeft hij de rest van winnaars vanaf 15.00 uur hun prijs op halen. de wedstrijd optimaal gebruik van gemaakt.

SURVIVALRUN 2019 In het laatste gedeelte bij de Harbers Allee De volgende editie van de Beltrumse kwam Kerst Wind nog in de buurt maar Survivalrun vindt plaats op zondag uiteindelijk wist Dinant de wedstrijd toch te 6 januari 2019. Tevens krijgt de SSB de eer winnen”, vertelt Ribbers. In een heroïsche om tijdens deze 30e editie het Open Nederlands strijd kon Dinant Huurneman uit Meddo Kampioenschap LSR te organiseren. Deelnemen zijn opponent Kerst Wind in de laatste op de Lange Survivalrun? Wij zorgen ervoor dat hindernissen net voor blijven. Rick het een kampioenschap in Beltrum-style Heutinck uit Doetinchem kwam als zal worden. Start op tijd met trainen en je haalt derde over de finish. Bij de vrouwen ook de Lange Survivalrun ! finishte Florence van Helten uit Tricht als eerste. En dat deed ze zelfs met

9

DE JONGERE GENERATIE ALS INSPIRATIE In de rubriek THE NEXT GENERATION laten we een ‘volwassene’ en een ‘kind’, die beiden de survivalrunsport beoefenen en de liefde voor de sport van de ene generatie naar de andere overdragen, aan het woord. Dat kan overigens twee kanten op. Deze keer zijn Dick en Rilana Rood aan het woord.

Tekst: Familie Rood (bewerking; Marlies Petter) Beeld: Familie Rood

EVEN VOORSTELLEN

geen grote commerciële belangen zijn, is survivalrun in mijn ogen nog een heel zuivere sport. Rilana: ‘Mijn vader heeft mij grotendeels geïnspireerd omdat ik af en toe mee ging naar de wedstrijden, daar zag ik een meisje die ook meedeed en daardoor dacht ik, dat moet ik ook kunnen. Dat andere meisje is nu overigens een vriendin en trainingsmaatje van mij.’

Vader Dick is 46 jaar, hij voelt zich 26 maar gedraagt zich als 16 jaar en woont in Bovenkarspel aan het altijd mooie IJsselmeer. Dochter Rilana is 13 jaar oud en woont in Grootebroek.

HOE HET BEGON Hoe zijn jullie met survivalrun begonnen? Dick: ‘Door een bedrijfsuitje met teambuilding en outdoor activiteiten ben ik geprikkeld geraakt.

Extreme sporten hebben altijd mijn interesse gehad en survivalrun zie ik toch ook als een extreme sport. Ik had het geluk dat de trainingslocatie van SSV Grootebroek praktisch in m’n achtertuin lag, maar ik wist niet van het bestaan af. Na een aantal proeftrainingen was ik verkocht, ondanks de verklaarbare en onverklaarbare blauwe plekken, schrammen, schaafwonden, stramme spieren als gevolg van de toentertijd nog “diep Oost-Duitse” trainingsmethoden en gebrek aan souplesse en techniek. De mentaliteit van de leden van onze club, de sportiviteit en gemoedelijke sfeer onder de survivalrunners en de inzet van alle vrijwilligers uit veelal kleine dorpen spreekt mij enorm aan. Doordat er afgezien van lokale sponsoring

SAMEN OF ALLEEN Hoe vaak trainen jullie samen en lopen jullie wel eens samen een survivalrun? Dick: ‘Door de week train ik op dinsdag en donderdag met de senioren.

Op vrijdagavond geef ik regelmatig jeugdtraining, waarbij ik dus ook Rilana train. Op zondagochtend is de trainingsbaan open om te “freewheelen”, iedereen kan dan voor zichzelf trainen, dan trainen Rilana en ik vaak samen.’ Rilana: ‘Ja en we lopen

10

THE NEXT GENERATION regelmatig een koppelrun voor de gezelligheid en dan hebben we altijd een hele gezellige dag.’

VAN ELKAAR LEREN Het is altijd fijn om van iemand anders wat te leren. Hebben jullie nog wat van elkaar kunnen leren tijdens het survivalrunnen? Dick: ‘Survivalrun houdt me jong van geest en als je met je kind een wedstrijd loopt moet je je inleven in “survivalsmurfin”. Dat is toch anders gaan denken, voorbereiden en handelen.’ Rilana: ‘Het belangrijkste dat ik van mijn vader heb geleerd is de voetklem en andere technieken. Mijn vader geeft ook jeugdtraining en ik vind het dan ook gezellig als hij mijn groep training geeft. Mijn vader let ook altijd veel op techniek.’

TROTS Waarop zijn jullie het meest trots bij elkaar? Dick: ‘Iedere keer als we weer lachend over de finish komen en de bel luiden nadat we veel lol en ongein hebben gehad onderweg, ben ik trots. We hebben het vaak getroffen met het weer, maar we hebben ook wel gehad dat een survivalrun echt een strijd tegen de elementen was, dan ben ik trots in het kwadraat. Vaak loop je als koppel of ouder/kind recreatief waarbij de hindernissen iets minder uitdagend zijn, ik vind het mooi om te zien als Rilana dan toch achter mij aan gaat in de moeilijke of hoge hindernissen. Rilana: ‘Ik ben het meest trots op m’n vader omdat hij blijft doorzetten, nooit stopt, altijd wel handige tips heeft en omdat hij gewoon een goede vader is.’

MOOISTE MOMENT Dick: ‘Je kunt als puber kiezen uit zoveel comfortabelere sporten of activiteiten (uitslapen), maar toch kiest Rilana ervoor om in weer en wind te klimmen in noeste hindernissen.

Het maakt je lichamelijk en geestelijk weerbaar.

Dat vind ik mooi om te zien.’ Rilana: ‘Ik vind het mooi dat mijn vader deze sport beoefent omdat we dan samen nieuwe uitdagingen aan kunnen gaan. En dat we samen tijd door kunnen brengen

door samen survivalruns te lopen.’ En wat is jullie mooiste gezamenlijke survivalrun moment? Dick: ‘De aankomst in zo’n pittoresk dorp dat op het moment van een survivalrun het bruisende middelpunt is.

Van afstand zien we de kerktoren met bijna steevast daar in de buurt een kraan met een hindernis in de takels. Vervolgens zien we datzelfde beeld als we de run bijna voltooid hebben.’ Rilana: ‘Tijdens onze eigen Streker oerbos survivalrun mochten we de makkelijkere recreantenkant van een kraanhindernis doen. M’n vader pakte voor de uitdaging en om tijdwinst de rustige maar moeilijkere wedstrijdkant, hij had nooit verwacht dat ik ook achter hem aan kwam via deze wedstrijdkant, je had z’n gezicht moeten zien!’

ADVIES Welk advies willen jullie elkaar geven? Dick: ‘Door afwachtendheid verlies je aan kracht dus “go for it!”.

En zie een wedstrijd niet als een strijd want lachend kun makkelijker hindernissen overwinnen, dus zorg dat je lol hebt tijdens de survivalrun. Geniet van de hindernissen, de mensen en de prachtige omgeving waarin we altijd mogen lopen tijdens een survivalrun.

Rilana: ‘Geef nooit op en blijf uitdagingen aangaan!’

Wil jij de volgende keer met je vader, moeder, broer, zus of een ander familielid in deze rubriek staan?

Laat het ons dan weten en stuur ons een mail: redactie@survivalrunbond.nl.

“Je moet je inleven in survivalsmurfin”

11

VRIENDEN VOOR HET LEVEN Bart Dinkelman en John Wiggerman delen al 30 jaar dezelfde passie: de survivalrunsport. Ruim 30 jaar geleden bracht de sport John Wiggerman (52) en Bart Dinkelman (56) bij elkaar en werden ze vrienden door dik en dun. Ze blikken terug op drie decennia vol sportieve prestaties, maar het is ook een tijdperk waarin hun levens soms drastische wendingen nam. Wat altijd bleef is hun vriendschap en de gezamenlijke liefde voor de survivalrun.

Tekst: Susanne ten Have Beeld: Bart Dinkelman en John Wiggerman

BORD SPAGHETTI “Ik zie hem nog zitten met dat bord spaghetti voor zijn neus”, begint John Wiggerman over de eerste kennismaking met Bart. Hij grijnst. John en zijn sportvriend Bart Dinkelman leerden elkaar kennen tijdens een triatlonwedstrijd. Ergens in de jaren ‘80. Inmiddels zijn

er drie decennia verstreken, de weelderige haardossen zijn dunner en de jaren van zwoegen en afzien laten lijntjes na in het gelaat. Ze zitten aan de keukentafel thuis bij Bart in Lochem. Napratend en genietend van de pittige run in Westerbork.

Opvallend is de spierpijn die de twee nog steeds voelen. “Ik kan

12

wel merken dat ik ouder word, ik kwam de auto bijna niet uit van de pijn. Ze moesten mij er haast uittrekken”, grapt de 56-jarige Bart.

TRIATLON Hun gezamenlijke vriend Wardo bracht de twee bij elkaar. Samen trainen en wedstrijden lopen. De

DIEPTE INTERVIEW liefde voor de sport versterkte hun vriendschappelijke band.

De triatlon was destijds hun favoriete discipline. De kwart, halve of 1/8 liepen ze. En het liefst op het scherpst van de snede. Van de triatlon rolden ze door naar de toen nog onbekende survivalrun.

Deed Bart in 1988 onder andere mee aan het televisieprogramma Avro’s Survival of the fittest. John: “Via onze wederzijdse vriend Wardo ben ik mee gaan doen met triatlons en hij was ook degene die mij en Bart met de survivalrun kennis liet maken”, legt hij uit over de eerste ontmoeting.

Hoewel het jaren geleden is komen de herinneringen over de survivalrunwedstrijden in de beginjaren boven drijven.

Het verhaal over hoe Bart ooit een keer een wedstrijd won van destijds de grote survivalatleet Jan Maarse is er één van.

Bart reflecteert terug: “Het was in 1990, de survivalrun in Gendringen. Toen kreeg je nog een uitnodiging om mee te doen, moet je nagaan. In de run moest je vanuit het water een net in klimmen. Jan Maarse kwam er niet, hij kon er simpelweg niet inkomen. Maar ik wel.” John vult aan: “Het was eerder wat je noemt een slip of the pen, haha.

Ik heb nooit van hem kunnen winnen in andere wedstrijden.”

“Ja, een overwinning op Jan

Maarse is wel sporadisch”, lacht Bart. Ook John kende momenten in zijn leven, waarin hij alles gaf.

Tot het gaatje gaan is hem niet vreemd.“Vroeger deed ik nog wel eens een knoop in het shirt om mij of een ander mee te slippen

“Toen kreeg je nog een uitnodiging om mee te doen” tijdens een run. Dat zou ik nu niet meer doen. Ik ben rustiger geworden”, zegt de 52-jarige.

RODE DRAAD De vriendschap tussen John en Bart loopt als een rode draad door het leven, vertelt Bart.

“Het betekent van alles. Maar eigenlijk is het tegelijkertijd ook veel meer dan dat.” Ook voor John is deze kameraadschap een belangrijke factor in zijn bestaan.

Na zijn scheiding volgde een moeilijke periode in zijn leven.

“Ik was toen veel te druk. Ik organiseerde de run van Wesepe, was bestuurslid, ik had een eigen buitensportbedrijf en we verbouwden toen ons huis. Dat

13

kon ook niet goed gaan”, vertelt John over deze roerige periode.

Bart en zijn vrouw Hennie stonden al die tijd voor hem klaar. John: “Als ik eraan denk hoeveel die vriendschap voor mij betekent krijg ik al een raar gevoel van binnen. Voor mij is het bijzonder dat om zo lang met iemand zoiets als dit, de survivalrun, samen te kunnen doen.

Er zijn zoveel diepte- en hoogtepunten. Je kan alles wel opsommen, maar dat lukt denk ik niet eens.”

De vriendschap tussen twee mannen beperkt zich niet alleen tot de sport.

Samen op vakantie gaan hoort daar ook bij. Vorig jaar beklommen ze nog de Kilimanjaro in Tanzania.

Ook Barts vrouw Hennie ging mee op deze avontuurlijke reis.

HACHELIJK MOMENTJE Het huwelijksfeest van Bart en Hennie staat nog vers in het geheugen. Als Hennie het fotoalbum doorbladert krijgen de herinneringen steeds meer vorm. “Toen wij trouwden kreeg ik van de survivalatleten uit Beltrum meters touw. Oh kijk, daar staat die Stef Beunk wel met de microfoon.” Hij wijst op de foto die zijn vrouw in de tussentijd opsnorde. “Het was sisal touw, dat gebruiken ze nu niet meer in de wedstrijden.

En dat heb ik geweten ook, het kostte bijna mijn leven. Het

touw brak tijdens een swing-over. Ik viel toen zo middellange afstand (MSR) maar tegenwoordig pats, op mijn achterhoofd en schouders. Gelukkig doet hij net als zijn maatje John mee bij de korte survivalrun (KSR). “Alleen het eerste jaar niet veel aan overgehouden.” John grijnst. “En mij deed ik mee aan de lange afstand, daarna ben overkwam bijna hetzelfde bij de indianenbrug in ik overgestapt op de halve run zoals dat destijds ons trainingsbos in Wesepe. Bart testte het touw werd genoemd. Toen de Basis Survivalrun Circuit eerst met mijn voet, hij leek het te houden. Dus erbij kwam, stapte ik daarop over. Ik doe naast Bart gaat erover heen en ik volg hem, totdat het survivalrun aan adventure races. Daar moet ik ook plotseling knapt. Hingen we daar met z’n tweeën voor trainen. Zo heb ik al eens meegedaan met een aan het bovenste touw.” Het 25-jarig jubileum team aan de Eco Challenge in Nieuw Zeeland. Ik ben van hun vriendschap vierden ze in Beltrum. meer een duursporter dan een survivalrunatleet”, legt Samen sleepten ze op de halve run een flinke John uit. Bart begint te gniffelen en kijkt John aan. “Tja, pvc-buis over de hindernissen, sloten en ik uit tijdens een survivalrun wel eens het commentaar weilanden. “En dat is best lastig, hoe vaak ik dat het allemaal zo zwaar is en dan ben ik het zeikerdje. de drie meter lange rioolbuis wel niet tegen Ik liep de de MSR survivalrun, maar ben toch overgestapt mijn hoofd aan kreeg. En andersom denk ik naar de KSR.” ook wel dat John er last van had. Maar het Naast het uitoefenen van de survivalrunsport is John was de moeite waard.” Beiden liepen de nauw betrokken bij de trainingsgroep in Wesepe. Als run voor de 25ste keer. Net als survivalrun de oprichter van de trainingsgroep in 1987 bouwde hij collega Marcel Scholten. destijds de eerste hindernissen in het bosje in Averlo, een BAK ERVARING buurtschap vlakbij Deventer. En ook als trainer staat hij In de 30 jaar zijn de mannen een bak daar al 25 jaar elke zondag paraat. Niet gek dat hij naast survivalrun-ervaring rijker geworden. zijn drukke baan als bedrijfsleider meer rust wil. “Helaas is Naast de nodige trainingen van plus dit jaar de laatste editie van de survivalrun in Wesepe. Maar minus drie keer in de week lopen ze misschien komt er iemand die de wedstrijd in de toekomst beiden mee in het wedstrijdcircuit wil organiseren. Daarnaast vind ik het te leuk om andere sport van de Survivalrun Bond Nederland. activiteiten te ondernemen, zoals hiken, wildwater kajakken.

Bart liep in het verleden de lange- en Ik kan nog zoveel boeiende dingen doen. Maar daar wil ik ook

14

rekening houden met mijn nieuwe partner”, legt John uit.

Bart: “Ah, we zijn allemaal wat tammer geworden door de jaren heen. Vroeger was het de dood of de gladiolen.” John ziet dat toch anders, blijkt.

“Godsamme man”, en kijkt Bart aan. “Het lijkt mij een mooie wijze om dood te gaan. Tijdens een survivalrun, in de heetst van de strijd. Ja, dat zou voor mij wel mogen.”

FOSSIELEN In die drie decennia zagen de mannen veel veranderen in de survivalrunsport. Zo zijn de parcoursen technischer dan in de beginjaren.

“Tegenwoordig staan er in de survivalruns hindernissen die vooral armkracht kosten. Dat levert wel eens een schouderblessure op”, legt Bart uit. “Techniek is zo belangrijk. Als ik zie hoe mijn zoons Ruben en Floris door de hindernissen gaan. Die kijken daar heel anders tegenaan dan wij vroeger. Die klimmen zo snel en ergonomisch mogelijk. Geweldig mooi om te zien.” En de mannen zijn anders gaan trainen en de trainingsmogelijkheden werden verbeterd.

Bart weet nog goed hoe dat vroeger ging. “Van die onwijs stomme dikke boomstammen moesten we in de beginjaren meeslepen..” Hij gebaart met zijn handen de dikte van de stammen. Dieptepunten zijn vooral de blessures die de mannen opliepen.

Ongewild kwam de sport op een lager pitje te staan. John kreeg tot twee keer toe te maken met een voetblessure en brak zelfs zijn elleboog.

Toch weet het duo tot op de dag van vandaag hun sportniveau hoog te houden en staan ze regelmatig op het podium. Zo is Bart de Nederlands kampioen van de BSC-run in 2017. “Eigenlijk zijn wij samen met Marcel Scholten de laatste drie fossielen die over zijn. De enigen die al zo lang survivalruns lopen. Met alle respect, mannen van onze leeftijd sporten niet zo. Best uniek eigenlijk”,

zegt John. Zijn kameraad Bart omschrijft zijn persoonlijke hartstocht voor deze bijzondere sport op prachtige wijze. “Als meer dan de helft van je leven uit survivallen bestaat, dan is dat volledig doorgedrongen in je hart en ziel. Na een paar dagen geen training begint het verlangen. Dat kan zo erg zijn dat je er vervelend van wordt.”

Drie decennia sporten; 30 jaar lang twee tot drie dagen per week trainen, dan kom je uit op: 39.000 km lopen, dat is ongeveer dezelfde afstand als een reis om de aarde.

Ook leuk om ongeveer de touwlengte en klimmeters te berekenen die Bart Dinkelman en John Wiggerman voorbij zagen komen. Zo kregen de mannen duizenden hindernissen en kilometers voor de kiezen in hun carrière: Wedstrijdkilometers: 4500 Aantal hindernissen: 13500 Het aantal trainingshindernissen: 78000 En in totaal 96.000 meter touw!

15

UNIEKE LOCATIE THOR Zoals zoveel Survivalrun groepen is THOR eind 2009 ontstaan vanuit passie voor de sport. Marco van Bohemen, Fred Cella, Jeroen Schuurman en Eric van den Ham namen tot 2009 als één van de weinigen in Zwolle deel aan survivalruns. Jarenlang namen ze een paar touwen en een net mee naar een bos en knoopte daar ter plekke enkele hindernissen om vervolgens te trainen en daarna het opruimen te gebruiken als cooling-down. Naast survivalrun deden de mannen nog allerlei andere sporten totdat er een bosschage achter een voetbalveld met vierkante houten doelpalen ter beschikking werd gesteld. Een vaste trainingslocatie in het zogenaamde ‘lactaatbos’ was geboren. De focus werd ook verlegd om steeds slimmer te trainen om zodoende de man met de hamer (THOR) tijdens runs steeds vaker voor te blijven.

Het terrein kende na een paar jaar circa 60 hindernissen, verlichting en 300 leden. Resultaten die zeven jaar eerder nooit werden verwacht. Het kwam allemaal vooral tot stand door een vaste kern van leden en goede trainers die consistent goede trainingen verzorgden, meehielpen op bouwdagen, nieuwe leden snel een welkom gevoel gaven, ideeën aandroegen en actief waren bij socials. Het bos bood jarenlang prachtige momenten op basis waarvan de club kon groeien, maar intimi wisten ook hoe enorm bewerkelijk het was. Dit samen met de wetenschap dat de eigenaar op termijn van de grond af wil keek THOR jarenlang verder om zich heen naar een andere locatie mét behoud van een sportbestemming en hield systematisch geld apart om klaar te zijn zodra de kans zich voor zou doen en toen ging de telefoon.

Tekst: Bestuur Thor Beeld: THOR

TELEFOON Door het aantal leden, commerciële activiteiten, samenwerkingen met scholen, Ultra Survivalrun, THOR RUN en goede prestaties werd THOR op veel fronten steeds zichtbaarder en groeide het recht van spreken bij gemeente Zwolle. De manager van sportpark Marslanden belde of THOR misschien interesse zou hebben in een oud hockeyveld met bosschages er omheen. Het veld is slechts een paar honderd meter verwijderd van de oude locatie en biedt bosschages, veld, fatsoenlijke kleedkamers, goede mogelijkheden en de plannen werden gesmeed.

DE LOCATIE Uiteindelijk bestaat iets meer dan de helft van het hockeyveld uit een ‘klimunit’ die volgens enkele bouwers de grootste van Nederland blijkt te zijn. Nooit een doel op zich want het bestuur van THOR wil een zo’n goed mogelijke accommodatie bieden voor atleten en trainers en alles meer is een

16

bonus. Onder leiding van Peter van Aartsen en diverse leden zijn nagenoeg alle hindernissen in viervoud gebouwd in zogenaamde ‘klimboxen’. Deze boxen kan je van vier zijden benaderen, waardoor je optimaal gebruik maakt van de beschikbare grond en dit kan worden ingezet bij de THOR RUN die dit jaar plaats vindt op zondag 1 juli 2018. Peter won op basis van zijn enorme betrokkenheid de THOR bokaal.

Deze wordt jaarlijks uitgereikt aan de vrijwilliger die het meeste heeft bijgedragen aan de club.

trainingen die THOR SurvivalFit noemt. Niet alleen een groeiend aantal mensen wil de sport survivalrun beoefenen, maar ook willen zij kunnen trainen voor Obstacleruns of gewoon lekker buiten gevarieerd allround fit worden of blijven. Door de bosschages heen kan je ook nog hardlopen over een kronkelend schelpenpad van circa 500 meter dat via een bruggetje over het water gaat. Dit water is een brede uitgegraven diepe sloot waar momenteel vervolgplannen voor worden gemaakt, want de bouw leverde veel nieuwe inzichten en inspiratie op.

opening op 13 januari véél meer mensen dan verwacht. Van erg jong tot oud kwam op de opening af die werd gekenmerkt als ‘groots en toch klein.’ Mark Huizinga was er samen met andere SBNbestuursleden en sprak met trots over de vooruitgang van de sport op talloze gebieden en dat deze locatie daar een volgende mijlpaal in is. De wethouder sport Zwolle, Rene de Heer, kon zijn oprechte trots ook niet bedwingen. Veel leden, familie en nieuwsgierigen wilden meemaken hoe de jongste “Thoriaan” Jonas Visser samen met Mark en Rene met de speciale THOR ATLETENVELD hamer de “hamerslag tot De hindernissen kennen een verlichting” gaf. Overal waren hoogte van 2,5, 3 en 4 meter, TOTAALCONCEPT vuren ontstoken en klonk er waarbij de hindernissen van De trainers zijn op de nieuwe mysterieuze Vikingmuziek.

4 meter voor velen even locatie af en toe nog wel Direct na de klap met de hamer wennen aan de hoogte is. De zoekende naar de handigste andere kant van het veld is het organisatie, maar de locatie biedt ontstak zich het vuurwerk en de ‘Atletenveld’ waar steeds meer duidelijk meer overzicht waardoor verlichting. Survivalrun topatleten van andere clubs gaven samen ondersteunende oefeningen er nog gerichter en gezelliger met topatleten van THOR gedaan kunnen worden kan worden getraind. Met de demonstraties, zodat iedereen om je algemeen atletisch klimunit, sfeervolle bosschages, vermogen alias Athletic Skills water, atletenveld, running track, kon zien hoe snel en behendig de hindernissen bedwongen kunnen te ontwikkelen. Denk hierbij goede verlichting, kleedkamers worden en dat je naast leuk ook aan loopscholing, kracht- en en de gigantische vlaggen in serieus op topniveau de sport snelheidsvormen. In combinatie de top is de nieuwe locatie kan bedrijven. Onder begeleiding met de hindernissen biedt dit veel meer een totaalconcept van achtergrondmuziek, lichtte nog betere mogelijkheden om geworden. We merken dat dit de presentator alle resultaten andere sporten te ondersteunen veel nieuwsgierigheid opwerpt. van de topatleten toe en was er bij het bevorderen van hun DE OPENING chocolademelk en warme snert, atletisch vermogen. Om het veld Er komen meer nieuwe leden dus wat een feest! Natuurlijk is ook ligt een strook rood kunstgras moeten we versneld extra trainers deze locatie niet zonder horten wat dient als ‘runningtrack’ regelen, want een ledenstop is en stoten gerealiseerd, maar oh met afgemeten 200 en 400 het laatste wat we willen, we wat zijn we trots en tevreden om meter punten. In de klimunit willen de meest veelzijdige sport hier te mogen trainen, trainingen en daarbuiten zijn hindernissen toch voor iedereen beschikbaar te geven en activiteiten te gebouwd die speciaal bedoeld zijn maken?

Daarnaast waren er bij de organiseren. voor de Bootcamp-Obstaclerun

17

18

IN THE PICTURE

Survivalrun Beltrum 2018 Beeld Bennie Slagers 19

ASV ATLETHICS Zo´n acht jaar geleden werden de toenmalige bestuursleden van de Goldrush benaderd om te helpen de nieuw te bouwen survivalrunbaan (naast de atletiekbaan) mede te realiseren. De meeste van deze leden liepen toen ook al in het survivalruncircuit en met hun gebundelde expertise was de ReggeSurvivalGroep snel geboren. Inmiddels bestaat de baan uit een hindernisbaan (HiBa) één en twee van beide 60 meter lang. Iedere HiBa is telkens verdeeld over 10 vakken/blokken van zes meter. Ook is er een zogenaamde bokhindernis waar twee keer een 50 meter apenhang in hangt. Vele leden maken gretig gebruik van beide mogelijkheden (atletiek en survivalrun) binnen Atletics. In 2014 resulteerde de samenvoeging van beide afdelingen in de naamswijziging naar ASV Atletics dat nu 500+ leden telt, waarvan 30% survivalrunt.

Tekst: Atletics Beeld: Cynthia Beidman, Kiki Hansen & Rudy Agterkamp

SURVIVALHOOFDSTAD

REGGESURVIVALRUN

Hellendoorn werd in 2016 uitgeroepen tot Sportgemeente van Nederland en kende toen ook de gelukkigste inwoners van Nederland. Nijverdal/ Hellendoorn staat inmiddels bij velen ook bekend als de Survivalrunhoofdstad van Nederland. Het herbergt immers de Goldrush Survivalrace, de Strongman/Sisterrun, de Salland Trail, de Diepe Hel loop en won ‘de Gouden Schop’. En ook nog de publieksprijs voor het mooiste MTB-parcours van Nederland.

Al meer dan 20 jaar organiseert ASV Atletics al de zeer succesvolle Reggesurvival. Vorig jaar telde de inschrijving na 18 minuten al 2.500 deelnemers in de leeftijd tussen zes en 17 jaar. Iets waar iedere (wedstrijd)organisatie in Nederland jaloers op zal zijn denken wij. Wij zijn er in Nijverdal in ieder geval reuze trots op dat wij zo’n groot aantal jeugd deelnemers mogen verwelkomen.

CLUBKAMPIOENSCHAPPEN Tijdens de Reggesurvival, 23

20

Juni 2018, organiseert de survivalrunafdeling tevens haar (jeugd)clubkampioenschappen.

Vorig jaar won Gijs Roelofs voor de derde maal en als kleinste en jongste deelnemer komt hij uit in de JSC-B. Gijs, maar ook vele andere jeugdleden uit dezelfde jeugdselectie zullen, ondanks het feit dat ze anders nog JSC-C hadden gelopen, binnenkort van zich laten horen. De wijziging van leeftijden binnen het jeugdcircuit werd wel even als een teleurstelling ervaren, maar ook tussen deze grote jongens en meiden staan onze “Atletico´s” momenteel zeker hun mannetje en vrouwtje.

SMURFIVAL EN SBN-DIPLOMA Verdeeld over twee groepen acht tot 14 jaar (D,C,Bjeugd) en 15 jaar en ouder (A-junioren en senioren) worden trainingen aangeboden op alle niveaus. De jeugd wordt in vier niveaus verdeeld, waarbij hun vorderingen worden bijgehouden en jaarlijks getoetst aan de hand van het

door Andre Gorter ontworpen SMURFIVAL-certificaat. De clubkleuren blauw en wit spreekt hier vanzelfsprekend tot de verbeelding. De atleten die verder zijn in hun ontwikkeling volgen de SBN-diploma-eisen, waarvan er inmiddels 122 zijn verdiend en uitgegeven. Het eerste gouden diploma werd afgelopen juli door het C-jeugdlid Jochem Spoolder binnengehaald. De beginners trainen één keer per week op dinsdag, de ervaren (jeugd)

Rudy Agterkamp (ook trainer) en Erik Rietberg (beide in SBN-TC/ PC), zijn verantwoordelijk voor de (op)bouw en onderhoud van de baan. De wedstrijdtrainingen worden verzorgd door MSRmasterkampioen Peter Baan, op donderdag, en Andre Gorter, op dinsdag, vrijdag en zondag.

De jeugdtrainingen worden verder verzorgd door ervaren survivalrunners, uitkomend in de KSR en MSR. Zij worden op hun beurt weer door (JSC-)A-junioren

sporters trainen twee keer per week op disndag en vrijdag. De licentiesporters kunnen vier keer per week trainen.

TRAININGEN

21

geassisteerd. Verder is er binnen de vereniging ruimte voor ontwikkelingen, maatschappelijke stage, Train de Trainer en EHBSO. De trainingen van de vier jeugdniveaus zijn van te voren bepaald en worden volgens een vast stramien (Uithouding/ Conditie, Kracht/Coördinatie, Techniek en Spel) periodiek aangeboden en opgesteld door de hoofdinstructeur en survivalruncoördinator Andre Gorter. Hij is vanaf het prille begin betrokken bij zowel de oprichting, het opzetten van de jeugdopleiding, Smurfival, het trainingsbeleid en krijgt ogenschijnlijk moeiteloos 65 kinderen en 65 volwassenen tegelijkertijd stil tijdens de altijd uitdagende warming-up.

LICENTIES Met een ledenaantal van zo´n 150+ sporters schaart ASV Atletics zich in de TOP 10 van Nederland.

Hoewel er twee jaar lang een ledenstop van kracht was, is er momenteel weer ruimte voor nieuwe aanwas. Onze jongste licentiehouder is Fabian van Zelst, die met zijn acht jaar uitkomt in de JSC-D klasse en in Gendringen zijn eerste echte wedstrijd liep. In totaal lopen zo´n 45 atleten in het landelijke circuit. De doelstelling is dit uit te bouwen en meerdere KSR atleten naar de MSR te loodsen en nog meer jeugdleden binnen de JSC gelederen te krijgen.

ACCOMMODATIE Vlak voor het intreden van de winter is HiBa 1 helemaal vervangen en liggen de materialen voor HiBa 2 ook al klaar. Het bestuur van Atletics heeft de veiligheid hoog in het vaandel en ziet ook het succes van de survivalrunafdeling. De unieke synergie tussen atletiek en survivalrun wordt inmiddels door scheidend voorzitter Berry Nieland bij KNAU-vergaderingen trots gepromoot. Plannen zijn er natuurlijk ook.

Voorzichtig wordt er gedacht aan een meer obstacle-achtige route binnen de hekken van de atletiekbaan. Deze trend wordt meer en meer binnen onze reguliere survivalruns geïmplementeerd. Naast de bestaande houthakplek is een permanente schietbaan en additioneel licht op deze onderdelen een wens. Uitdagingen genoeg.

Wil je meer informatie over onze vereniging, dan verwijzen wij je door naar onze website; www.atletics.nl

WIE IS DE SBN? Door middel van deze rubriek leren we de Survivalrun Bond Nederland beter kennen. Iedere editie wordt er een ander persoon geïnterviewd die actief is binnen de SBN. Op deze manier leren wij de personen achter de SBN kennen, wie zijn zij en wat doen zij binnen de SBN. Tekst: Simon in ‘t Veld Beeld: Bennie Slagers

WIE BEN JE? Mijn naam is Simon in ’t Veld, 52 jaar en woonachtig in Vollenhove dat uiteraard bekend is van de prachtige Survivalrun “VENO in the Wetlands”.

HOE BEN JE BEGONNEN MET SURVIVALRUN? Ik ben geen actief beoefenaar van de sport, maar fiets altijd

mee met mijn zoon tijdens de Survivalruns waar hij aan deelneemt. Hij begon in 2011 met de survivalrunsport en ik werd aangenaam verrast door de sfeer tijdens de survivalruns.

Een groot contrast met de voetbalsport die mijn zoon ook beoefent. De familiaire atmosfeer en de vele contacten

22

die ik tijdens de survivalruns heb opgedaan maken dat ik altijd met zeer veel plezier altijd naar de wedstrijden toe ga.

HOE LANG SURVIVALRUN JE AL? Zoals gezegd beoefen ik de sport niet actief, maar ik heb wel een keer meegetraind bij de trainingsgroep in Havelte. Erg

VOEDING & SURVIVALRUN leuk om te doen, maar tevens ook een bevestiging dat ik me er beter niet actief mee bezig moet houden. De dagen na de training werden beheerst door flinke spierpijn, blauwe plekken en een flink toegenomen respect voor iedereen die de technieken allemaal wel beheersen.

ik toen gekozen als bestuurslid.

WAAROM BEN JE JE GAAN INZETTEN BIJ DE SBN?

Omdat ik graag deel wilde uitmaken van een bestuur die vele duizenden sporters faciliteert om hun sport te beoefenen. Ik ken weinig sporten waar atleten elkaar na een flinke strijd uitgeput in de armen vallen. Of elkaar WAT ZIJN JE INTERESSES tijdens de run aanmoedigen om NAAST SURVIVALRUN? hindernissen te overwinnen. Een In mijn schaarse vrije tijd hou ik mij bezig met fotograferen en ben fantastisch gevoel om daar deel ik elftalleider van het voetbalelftal van uit te maken. van mijn zoon.

HOE BEN JE BIJ DE SBN GEKOMEN? Begin 2015 werd ik gepolst of ik belangstelling zou hebben om toe te treden tot het bestuur van de SBN. Na een eerste kennismaking in april 2015 werd ik enthousiast om mij in te gaan zetten voor de SBN. In de ALV van juni 2015 werd

WAT IS JE FUNCTIE BIJ DE SBN?

Ik ben algemeen bestuurslid.

WAT HOUDT JE FUNCTIE IN BIJ DE SBN? Vanwege het ontbreken van een specifieke taak binnen het bestuur kan ik overal ondersteuning verlenen.

Bijvoorbeeld het kritisch doornemen van documenten en het verzorgen van de fotografie tijdens verschillende evenementen waar het bestuur aanwezig is.

Deze foto’s kunnen dan weer worden toegepast bij de pruitingen van

23

de SBN, zoals het jaarverslag en de website.

Daarnaast zal ik dit seizoen starten als verslaggever bij de (O)NK’s. Ik zal dan voor de website van de SBN met een voorbeschouwing komen en een verslag van de wedstrijd verzorgen. Uiteraard zal dit weer worden ondersteund met de bijbehorende foto’s.

WAT WIL JE BEREIKEN BINNEN DE SBN? Er is de afgelopen jaren al enorm veel bereikt. De survivalrunsport is heel hard gegroeid en op vele vlakken zijn verbeteringen doorgevoerd. Het aspirantlidmaatschap van NOC*NSF is daar een prachtig voorbeeld van. De positieve uitstraling van de survivalrunsport wil ik verder uitdragen door het maken van beeldmateriaal die de kenmerkende eigenschappen van de sport zo mooi uitdragen.

AAN WIE GEEF JE HET STOKJE BINNEN DE SBN DOOR OM ZICH DE VOLGENDE KEER VOOR TE STELLEN? Aan Carel Wolters, penningmeester van de SBN. Ik vind het fascinerend om te zien hoe hij altijd het financiële overzicht van de SBN paraat heeft.

BILLY DE KLIMMERS Vanaf het moment dat de drie gebroeders Weiland (Michel, Richard en Jeroen) aan hun eerste survivalruntraining deelnamen bij Survivalrunvereniging Leeuwarden, waren ze helemaal verkocht aan de survivalrunsport.

Tekst: Michel Weiland Beeld: Billy de Klimmers

N

a een aantal weken trainen besloten de mannen om bij hun ouders op de boerderij een aantal gejutte touwen aan de bomen te hangen. Vanaf dat moment gingen ze (toen nog tussen de paarden) thuis aan de slag met het aanleren van de basistechnieken, wat niet veel later resulteerde in de eerste survivalrun te Bakkeveen.

HOUT HALEN Pa en Ma Weiland waren natuurlijk ook van de partij en vooral vader Jan was bij het zien van de hele happening meteen besmet met het survivalrunvirus. Tijdens de evaluatie van de survivalrun, die ongeveer de rest van de dag in beslag nam, was Jan over één ding heel duidelijk: “Ik wil graag met jullie mee trainen, maar zoals het nu gaat is het niks! We gaan hout halen en we bouwen vakken!”

START BOUW VAK A En zo werd er september 2014 gestart met de bouw van de eerste serie vakken, zonder te beseffen hoe gigantisch deze hobby later uit de hand zou lopen. Niet wetend dat er überhaupt een regelgeving was met betrekking tot hoogtes, maakten we de eerste vakken circa vijf meter hoog. En met het ophangen van de hindernissen werden knopen gebruikt waarvan we zeker wisten dat ze nooit weer los kwamen! Ook deden we toen nog niet aan hardlopen; daarvoor ontbraken mogelijkheden op het terrein. Dat deerde ons niet, want wij konden maar raak oefenen!

DE EERSTE TRAININGEN Tijdens feestjes kwam ons “trainingsterrein” natuurlijk vaak ter sprake. We prikten een vaste avond in de week en zo ontstonden de eerste trainingen met mensen van buiten de familie. Omdat niemand een trainersachtergrond had, leken de trainingen totaal niet op hoe ze vandaag de dag gegeven worden. We

24

gaf training op een eigen vaste dag en omdat we tijdens onze trainingen maar wat deden, besloten we met zijn vieren op trainerscursus te gaan bij Jesper Hommes. Al na de eerste cursusdag werd ons duidelijk dat onze aanpak drastisch moest veranderen. Als startende club met vier mannen uit één familie aan het roer, konden we dit vlot realiseren.

maakten de trainingen vooral heel erg zwaar, want volgens ons hoorde dat zo. Vond je het te zwaar? Dan ging je maar dammen! Het gebeurde regelmatig dat we de training begonnen met een zware lastloop of een circuittraining in de paardenbak. Warming-up? Daar deden we niet aan…

AANKOOP EXTRA GROND

OP ELKAAR KUNNEN BOUWEN

De naam “Billy de klimmers” is afgeleid van de naam “Billy the kid ranch”. Deze naam had het terrein, toen het door Jan werd gebruikt voor ‘Western riding’ (de manier waarop een cowboy een paard berijdt). Begin 2015 deed de mogelijkheid zich voor om aangrenzend aan het bestaande terrein een extra stuk grond te kopen.

Het stuk dat door de boer werd gezien als lastig, was voor ons puur goud! We gingen om tafel en begonnen aan de tekeningen voor de bouw van vak B. Dit keer met loopronde en een stuk beter doordacht dan onze eerste vakken. Inmiddels waren de bestaande vakken al een aantal keer aangepast en dat ging ons niet nog eens gebeuren.

Vanwege de groei van de club, ook qua jeugdleden, besloten we tot het bouwen van nieuwe vakken tot twee en halve meter hoogte. Zo ontstonden er steeds meer mogelijkheden voor iedereen om op zijn/haar eigen niveau te trainen. Ook vormden we een jeugdtrainersteam, waar tot nog toe acht trainers bij zijn aangesloten. Inmiddels zijn we toe aan de bouw van vak F. Tijdens klus- en bouwdagen kunnen we altijd een beroep doen op een vaste groep leden die ons komt helpen. We zijn ons er zeer van bewust dat we dit zonder hen nooit hadden kunnen bereiken. Daarom zijn we er trots op dat we dit met elkaar tot nog toe hebben bereikt!

GEZELLIGHEID EN GOEDE IDEEËN Voor meer informatie over onze vereniging, verwijzen wij naar onze website: www.billydeklimmers.nl.

Omkleden of napraten na een training behoorde destijds nog niet tot de mogelijkheden; een verwaaide partytent deed dienst als kleedruimte.

Door de bouw van ons eigen clubhuis kwam hier medio 2015 verandering in. De gezelligheid, stond en staat, bij ons hoog in het vaandel en het komt regelmatig voor dat het clubhuis na een survivalrun of training stampvol zit. Op een avond ontstond het idee om eigen tights te laten ontwerpen. De volgende dag is er meteen actie ondernomen en volgde er een prachtig ontwerp met rode bies en herkenbaar clublogo. We hadden nog nooit iemand in zo`n tight zien lopen, tot we bij de survivalrun van Dronten ineens een hele verenging aantroffen met vergelijkbare tights…

CURSUS Na een jaar was de club al dusdanig gegroeid dat we van één naar vier trainingsmomenten gingen, verdeeld over verschillende niveaus. Ieder van ons

25

DE DINXPERLOOP 2017 De 23e Dinxperloop was er weer een om door een ringetje te halen. Met vijf uitstekende bouwdagen, een uitstekend rapport van de parcourscommissie en een volle bak met deelnemers was het voor ons als stichting op de dag van de wedstrijd bijna alleen maar genieten. Natuurlijk komt er wel eens iets om de hoek kijken waar je even niet aan hebt gedacht of op zit te wachten. Het grote aantal vrijwilligers die nodig zijn op de wedstrijddag, is zoals voor de meeste wedstrijdorganisaties altijd een dingetje. Toch is het ook dit jaar weer ruim op tijd gelukt om alle jury-posten te bezetten.

Tekst: Herbert Luimes Beeld: Bennie Slagers

VOORBEREIDING Vijf weken voordat de Dinxperloop plaatsvindt wordt een begin gemaakt met het bouwen van de hindernissen. In de maanden daaraan voorafgaand zijn de meeste formaliteiten al getackeld. Landeigenaren, vergunningen, route, hindernissen, bouwplannen en bouwdagen, het ligt allemaal al op tafel voordat de trekkers voor kunnen rijden. In vier vergadermomenten is alles besproken en zijn de taken verdeeld.

Omdat dit team al meer dan zes jaar samen voor deze klus staat, zijn alle taken eigenlijk vooraf bekend en weet ieder de wegen die bewandeld moeten worden om tot een mooie

survivalrun te komen. Met Tom op het secretariaat, Martine op de financiën, Rudi, Henk, Hans en Niek op het parcours en ondergetekende op het overzicht en de sponsoring, heeft ieder een taak waarin een grote mate van autonomie geldt. Daarnaast kunnen we in het wedstrijdweekend ook nog rekenen op voormalige bestuursleden die hun eigen zaken in dit web blijven regelen en voor de nodige ondersteuning zorgen.

CLUBKAMPIOENSCHAP Op de zaterdag voordat de grote wedstrijd plaatsvindt wordt traditiegetrouw het clubkampioenschap van Ropes & Running gehouden. Hieraan

26

namen dit jaar meer dan 100 senioren deel en ook nog eens ruim 60 kinderen. Voor een aantal was dit de eerste kennismaking met de survivalrunsport als wedstrijd. Bij zowel de senioren als de jeugd stonden mensen aan de start die nog nooit eerder een survivalrun hadden gelopen.

Deze deelnemers liepen veelal in groepen over het parcours om elkaar te kunnen helpen bij de wat minder bekende hindernissen. In de weken voorafgaand aan de run was het door de stichting niet toegestaan om de hindernissen uit te proberen. Dit vanwege het verzekeringsverhaal van de SBN. Na goedkeuren van de PC kon ieder echter “los” gaan. De tijden die de toppers liepen waren

TERUGBLIK SURVIVALRUN voor ons als stichting goede indicatoren voor wat de wedstrijddag zou opleveren. We bleken mooi in de pas te lopen met de planning.

WEDSTRIJDDAG De wedstrijddag begon met prachtig weer. Volop zon en weinig wind. De wedstrijdatleten konden volop genieten. Na de middag kwam de mist opzetten en verdween de zon. De vele recreanten lieten zich daardoor niet hinderen en gingen ook vol goede moed op pad. Meteen na het laatste startschot gingen de eerste tractoren al weer op pad om de hindernissen die buiten het terrein zijn opgebouwd af te breken en op te ruimen. Waar we als wedstrijdorganisatie erg trots op zijn is het feit dat nog dezelfde dag rond 17:30 à 18:00 uur alle hindernissen, die door ons buiten het terrein zijn opgebouwd, weer afgebouwd zijn en dat het materiaal weer gesorteerd op de plek hang of ligt. En daarna is er ‌ feest.

Alle vrijwilligers van die dag mogen aanschuiven aan een buffet en kunnen onder het genot van een drankje napraten over weer een geslaagde Dinxperloop.

27

TECHNIEK UITGELEGD In de vorige editie zijn we begonnen met de basistechniek van survivalrun; touwklimmen en de touwen zijwaarts. Bij het touwklimmen en de touwen zijwaarts is de voetklem een belangrijk onderdeel. Nu we deze onder de knie hebben gaan we verder met de swing-over en de apenhang. Twee technieken die vaak voorkomen in een survivalrun.

Tekst: Jesper Hommes, Marlies Petter Beeld: Marlies Petter

SWING-OVER: De swing-over, een hindernis die vaak veelvoudig terugkomt in een survivalrun. Heb je de techniek goed onder de knie dan kost je dit een stuk minder kracht en kom je veilig over de balk of het touw heen. In survivalruns zijn tal van opties mogelijk voor een swing-over, maar de techniek blijft hetzelfde. In het voorbeed gebruiken wij een swing-over met touw over de balk heen.

• STAP 1: Klim in het touw tot je met je oksels op de balk kunt leunen. Leg vervolgens zo hoog mogelijk een voetklem in het touw.

• STAP 2: Strek je benen recht naar beneden uit, zodat je met je heupen iets boven de balk uitkomt. Strek je armen zodat je jezelf omhoog kunt drukken. Je kunt de voetklem in het touw daarna loslaten.

• STAP 3: Pak met je linkerhand het touw vast met je duim naar boven gericht. Doe je dit andersom dan kom je verkeerd uit. Met je rechterhand pak je de balk vast.

• STAP 4: Draai vervolgens schuin voorover over de balk.

• STAP 5: Laat het been dat het laatst over de balk gaat tijdens de draai haken

1

3

2

4

2

5

2

6

28

TECHNIEK UITGELEGD achter de balk, zodat niet al je gewicht in een keer aan je armen komt te hangen.

• STAP 6: Vervolgens leg je zo laag mogelijk een voetklem in het touw en klim je naar beneden. Wil je zonder blessures de eindstreep halen dan laat je jezelf niet naar beneden vallen en spring je niet naar beneden.

APENHANG: De apenhang is ook een techniek die vaak terugkomt in een survivalrun. Ook de apenhang kan in verschillende varianten

terugkomen; dik touw, dun touw of onder een balk langs. Ook hier blijft de techniek hetzelfde.

• STAP 1: Leg je hak op het touw (niet je kuit). Strek je voet zodat je met je hak om het touw kan haken. Het touw vasthouden met je duim om het touw heen.

• STAP 2: Met de apenhang beweeg je alternerend, dus met je linkerarm en rechterbeen tegelijk en andersom. Hierdoor blijf je stabiel onder het touw hangen. Als je een stap maakt laat je één hand en één been tegelijk los van het touw.

• STAP 3: Pak met je hand het

touw zo ver mogelijk vast. Strek het been dat nog op het touw ligt om verder te kunnen reiken met je hand. Op deze manier creëer je een voorwaartse zwaai.

Plaats je rechtervoet vlakbij je rechterhand, om een zo groot mogelijke bewegingsuitslag te creëren. Op deze manier maak je grote passen en klim je het meest efficiënt.

EXTRA TIP: Door het touw strak langs je been te houden, kun je krachtiger afzetten. Wanneer je met je been afzet, let er dan op dat je je been niet naar buiten zwaait. Zwaai je je been naar buiten, dan gaat het touw slingeren.

Heb jij moeite met een bepaalde techniek? Laat het ons via de mail: redactie@ survivalrunbond.nl weten.

Dan leggen wij deze de volgende keer uit in het magazine.

1

2

3

tip

29

TRAINEN IN JE EIGEN TUIN Als je creatief bent heb je niet veel nodig om te kunnen trainen. Zo heb je in een speeltuin al legio aan mogelijkheden om allerlei krachtoefeningen te doen, waardoor je sterker wordt en de hindernissen in een survivalrun makkelijker kunt nemen. Bianca Rougoor legt ons uit hoe je trainen in je eigen tuin kunt aanpakken.

Tekst: Bianca Rougoor Beeld: Edgar Vieberink

E

en stellage in je eigen tuin is natuurlijk helemaal mooi. Hoe kun je zoiets aanpakken? Je kunt al snel een kleine stellage plaatsen, of een balk ergens tussen maken. Met een klimtouw en een rekstok/ rekstokken kun je heel veel oefeningen doen. Eventueel aangevuld met ringen, korte touwtjes of een pakladder. Zo kan het toestel multifunctioneel zijn. Jij kunt erop trainen en de kinderen kunnen er mee spelen.

De materiaalkeuze is afhankelijk van jouw wensen en budget.

Als je buiten iets bouwt is het belangrijk dat je materialen gebruikt die daar tegen kunnen.

Survivalmaterialen.nl verkoopt bijvoorbeeld rondhouten geïmpregneerde palen in verschillende lengtes en diktes waar je zeven jaar garantie op krijgt tegen rotten. In combinatie met mooie, goedgekeurde koppelstukken krijg je een stevig en strak geheel, maar er zijn ook andere mogelijkheden. Rondhout is fijner dan vierkant, als je er ook overheen wilt klimmen.

Voor het touw wordt meestal Polypropyleen gebruikt, dit is UV en weersbestendig en gaat lang mee. Hempex is ook een optie.

Dit touw lijkt op natuurvezel, maar is kunststof. Indien gewenst kunnen we dit touw leveren met een oog erin gesplitst en een

eindstop.

WAT DOE JE ERMEE? Maar dan de vraag, wat doe je ermee? Op een paar vierkante meter trainen is prima mogelijk.

Wij trainen regelmatig volgens het HIIT(High Intensity Interval Training) principe. Je traint dan, zoals de naam al zegt op hoge intensiteit met intervallen. Op deze manier werk je aan je kracht en je conditie. Diverse survivalruntrainers hebben hier al kennis mee gemaakt tijdens de clinic voor survivalruntrainers.

Meestal beginnen we met een warming-up. Dit kan een stukje hardlopen zijn, aangevuld met ligsteun varianten, hip-bridges en wat yoga oefeningen. Daarna kun je wat lichte oefeningen doen, zonder extra gewicht.

Een timer downloaden op je telefoon of instellen op je horloge is dan handig. Of je kunt een losse Tabata timer gebruiken, 30

bijvoorbeeld van Gymboss. Ik stel hem voor de warming-up meestal in op 8x30 seconden met 10 seconden pauze. In die 30 seconden kun je de volgende oefeningen doen; squats, lunges, dynamische plankvormen, opdrukken, knieheffen, burpees enzovoort. Vooral oefeningen waarbij de spieren aangespannen worden en de hartslag omhoog gaat. Daarna ben je klaar voor de training.

Een voorbeeld is een Tabata training. Je doet 8x20 seconden een oefening met 10 seconden rust. Daarna heb je 2 minuten rust, voor je begint aan de volgende serie. Tijdens een Tabata doe je één, twee of vier verschillende oefeningen.

Bijvoorbeeld: 20 seconden burpees, 10 seconden rust; 20 seconden optrekken, 10 seconden rust; 20 seconden airsquat, 10

seconden rust; 20 seconden push-ups, 10 seconden rust en herhaal dit rondje nog een keer.

Je kunt hier in principe elke oefening doen, die je op snelheid kunt doen. Het is belangrijk dat je in die korte tijd zoveel mogelijk herhalingen doet, zonder dat het ten koste gaat van je techniek (en blessures veroorzaakt).

Met deze vorm van trainen kun je ook spieren trainen die je tijdens een survivalruntraining minder gebruikt, waardoor je lichaam beter in balans blijft.

Benen, billen, heupen en rug worden vaak minder getraind als de buik en borst met onze sport.

Daarnaast kun je jouw zwakke plekken aanpakken.

Met de arbeid en rust tijden kun je gaan “spelen”. Naast de Tabata kun je vele verschillende circuitvormen gebruiken. Leuke vormen zijn AMRAP (as many reps/rounds as possible). Je legt dan een circuit of parcours met oefeningen en hindernissen zo vaak als mogelijk af in een bepaalde tijd. En For Time, een serie oefeningen met eventueel lopen tussendoor in een zo kort mogelijke tijd afwerken. Dit zijn termen die uit Crossfit komen.

Als je survivalrun specifieke oefeningen uitkiest kun je daar je voordeel uit halen tijdens

31

wedstrijden. Een training op deze manier duurt maximaal 45 minuten en kan gewoon thuis of in je woonwijk.

In een training doe ik vaak een combinatie van twee of drie van deze trainingsvormen.

Mijn ideaalplaatje wat betreft een trainingsweek is: twee keer hindernistraining en één keer HIIT met nog één of twee looptrainingen. Dit kan variëren, de laatste maanden doe ik maar één hindernistraining en één loop of HIIT-training extra. Dit is ook afhankelijk van de tijd die ik heb en hoe ik me voel. Vlak voor een wedstrijd raad ik aan geen HIIT trainingen meer te doen omdat

dit vaak wel voor de nodige spierpijn zorgt.

Wil je een keer een training meedoen? Neem dan contact op met mij (bianca@survivalmaterialen.nl) Veel trainingsplezier!

Een voorbeeld van AMRAP: 5x optrekken, 10 x box jump, 10 x swing over/ touwklimmen, rondje in de wijk rennen en herhaal dit zo vaak mogelijk in 15 minuten.

Een voorbeeld van For time is: 1600 m lopen, 40 push-ups, 40 pull-ups, 40 squats.

Ben je niet zo handig of weet je niet hoe je een hindernis stellage in je tuin kan bouwen?

Dan kun je contact opnemen met Herbert Rougoor(herbert@survivalmaterialen.nl) voor advies. Hij heeft veel ervaring met het bouwen van hindernisstellages. Van klein in de achtertuin, tot grote bouwwerken voor survivalrunclubs, in sportscholen en voor obstakelruns.

DREKBEKKIE IN GENDRINGEN 2018

32

33

IN THE PICTURE Survivalrun Doorn 2017: Beeld Bennie Slagers 34

35

GEMAAKT OM TE OVERLEVEN

36