SURVIVALRUN Oktober 2017

SURVIVALRUN SURVIVALRUNATLEET VAN HET EERSTE UUR

DE VERRADERLIJKE GRONINGSE KLEI ETEN VOOR EN NA DE TRAINING SBN STELT ZICH VOOR

OKTOBER

2017

22e Jaargang

nr. 94 1

IN THE PICTURE Survivalrun Leeuwarden 2016

Survivalrun Neede 2016

2

3

COLOFON SURVIVALRUN is een uitgave van de Survivalrun Bond Nederland Secretariaat Oude Maatsestraat 10 6941 SE Didam tel. 06-25030676 e-mail: secretaris@survivalrunbond.nl Banknr. NL54RABO0374719977 K.V.K. 40124386 Website www.survivalrunbond.nl Beheerder: Jochem Beunk E-mail: webmaster@survivalrunbond.nl Redactie Mirjam van Burgel Susanne ten Have Iris Janssen Melissa Papa Marlies Petter Bennie Slagers e-mail: redactie@survivalrunbond.nl

INHOUD NIEUWS 6 DE VERRADERLIJKE GRONINGSE KLEI 8 IT SURVIVALRUNS IN THE FAMILY 10 SURVIVALRUNATLEET VAN HET EERSTE UUR 12 IN THE PICTURE 16 NSSV FEL: JONG, BRUISEND EN VOL AMBITIE 18 SAMEN STAAN WE STERKER 20 PICK YOUR BATTLE 22 DREKBEKKIE 23 DIE BLÖDE GRUPPE 24 WIE IS DE SBN 26 ETEN VOOR EN NA DE TRAINING 28 SCHOUDERS ZIJN GEWELDIG 30 IN THE PICTURE 34

Advertenties Voor informatie en tarieven contact opnemen met het secretariaat Vormgeving Afke Jansen AFontwerp Druk Drukkerij Westerlaan Omslagfoto Olivier Bus gemaakt door Bennie Slagers ISSN-nummer: 2543-3299 Voor adreswijzigingen, raadpleeg SBNprofiel via de website.

6

10

12 23

4

VOORWOORD Beste survivalrunatleten, De zomer is nu echt weer voorbij en het survivalrun seizoen is weer begonnen. De bikini’s en zwembroeken zijn inmiddels omgeruild voor de tight en de eerste survivalruns zijn alweer gelopen. Een nieuw seizoen betekent nieuwe kansen om die eerste plek te veroveren, dit keer wel die ene run uitlopen met bandje of die vijf runs uitlopen voor je licentie. Afgelopen zomer heeft de Survivalrun Bond Nederland niet stil gezeten en zo is er een nieuwe huisstijl ontwikkeld. Deze huisstijl is straks overal terug te zien en ook heeft het bondsblad een nieuwe ‘look’ gekregen. In de vorige edite van het bondsblad werd gevraagd om een nieuwe hoofdredacteur en die is gevonden, dat ben ik. Mijn naam is Marlies Petter en vanaf juli 2017 ben ik de functie van hoofdredacteur gaan vervullen. Ik woon in Groningen en doe nu vier jaar aan survivalrun. Twee keer in de week ben ik op de survivalrunbaan in Groningen te vinden. Wat betreft wedstrijden, daar doe ik voornamelijk mee in de recreantengroep.

Misschien moet hier maar eens verandering in komen.

Survival Team Ede terug in de tijd, van aankloten naar aanpakken. Survivalrun Groningen bereidt ons voor op hun aankomende run en gaan we op bezoek bij Marcel Scholten ‘survivalrun atleet van het eerste uur’. Verder geeft het bestuur van de SBN ons een update over ‘de mogelijkheden van promotiemateriaal voor wedstrijden’ en over ‘het uitbesteden van de administratie naar BONDcenter’. Maar wie is die SBN eigenlijk? Om daar achter te komen is er een nieuwe rubriek waarin we meer te weten komen over de mensen achter de SBN. Voorzitter Mark Huizinga bijt het spits af.

Laat die modder maar komen en succes met trainen.

A

fgelopen maanden hebben we met de redactie van het bondsmagazine weer hard gewerkt aan de eerste uitgave van het nieuwe seizoen. Met de wisseling van hoofdredacteur en de nieuwe look van het bondsmagazine zijn de deadlines niet helemaal gelopen zoals gepland. Desondanks hebben wij weer verschillende verhalen voor jullie verzameld. Zo blikken we met

Marlies Petter – Hoofdredacteur SURVIVALRUN

5

PROMOTIEMIDDELEN VOOR WEDSTRIJDORGANISATIES De survivalrunsport zit in de lift. Waar andere sportbonden jaarlijks geconfronteerd worden met dalende ledenaantallen, staat de Survivalrun Bond Nederland voor een hele andere uitdaging. Hoe gaan we om met groei? Hoe presenteren we onze sport aan een steeds groter publiek? Afgelopen april heeft de bond tijdens de algemene ledenvergadering op Papendal hierin een nieuwe stap gezet. Ambitie is om alle runs zo aantrekkelijk mogelijk te presenteren. Doel? Het optimaal aankleden van alle survivalruns in Nederland. En dit alles zonder dat de wedstrijdorganisaties (WO) kosten moeten maken.

Tekst: SBN Beeld: Henk Bos

WAT GAAN WE DOEN? Elke WO voorzien van een pakket aan middelen ten behoeve van de aankleding van de runs.

Vanuit twee locaties in het land worden de WO’s voorzien van de nieuwe promotiematerialen.

VOOR DE WEDSTRIJDORGANISATIES Op deze manier tracht de bond de WO’s te ondersteunen. Er wordt beseft dat het de WO’s zijn die de sport smoel geven.

Met het promotiepakket

fessionele en herkenbare uitstraling mee te geven. Door het eenvoudige gebruik blijft er tevens meer tijd over voor andere zaken.

VOOR DE DEELNEMERS Des te mooier de run aangekleed is, des te beter de ervaring van de deelnemers is. Het pakket moet de runs nóg aantrekkelijker maken en een herkenbare uitstraling meegeven. Tevreden deelnemers zullen sneller terugkeren en fungeren als de beste promotie naar vrienden, kennissen en familie.

VOOR DE SPONSOREN

Het volledige pakket bestaat uit een opblaasboog als blikvanger, een twintigtal dranghekdoeken, tientallen grote beachflags, een professionele achterwand en een bijpassend erepodium.

Voor WO’s is dit pakket een extra middel om sponsoren mee te werven.

Onder de opblaasboog kan een sponsor de deelnemers wordt het een boodschap meegeven. Sponsoren kunnen hun voor de WO’s logo terugzien komen in de huisstijl van de bond op mogelijk dranghekbanners en in de achterwand. Binnen het gemaakt netwerk van de SBN zijn er ontwerpers aanwezig die om de run voor kostprijs het werk uit handen kunnen nemen. een proEen mooie manier om sponsoren een podium te geven

6

NIEUWS en een nieuw verdienmodel te creëren voor de WO.

gebruik van kunnen maken.

Het is een kwestie van reserveren, ophalen, gebruiken en terugbrengen. Ook kunnen de middelen tegen een minimale onkostenvergoeding geleverd worden. Alle details kennen? Bekijk het beknopte protocol dat WO’s spoedig ontvangen.

HOE MAAK JE ER GEBRUIK VAN? We beginnen met twee uitleencentra in Nederland. De locaties zijn zo gekozen dat de WO’s hier op een laagdrempelige manier

SBN BESTEEDT ADMINISTRATIE UIT AAN BONDCENTER

I

ngaande 1 september besteedt SBN haar Badminton Nederland. BONDcenter is dus administratie uit aan BONDcenter BV. Het gespecialiseerd in de administratieve behoeften betreft de ledenadministratie met de incasso van sportbonden en heeft goed contact met van de lidmaatschaps- en licentiegelden en NOC*NSF. de financiële administratie. De financiële administratie omvat het aanmaken van De reden van de uitbesteding is dat door het verkoopfacturen met debiteurenbeheer toenemende ledental en aantal aangesloten en de verwerking in de boekhouding van organisaties en runs het administratieve werk inkoopfacturen, kostendeclaraties en aanmerkelijk is toegenomen. Het is onder andere bankmutaties. Vanuit de boekhouding stelt qua contiuniteit niet meer verantwoord dit werk door BONDcenter managementrapportages, alleen ons secretariaat en vrijwilligers te laten doen. de jaarrekening en de btw-aangiften op.

Voor de ledenadministratie maakten wij gebruik van Verder helpt zij bij het opstellen van de de dienstverlening van Conscribo, maar het kostte ons begroting. secretariaat ook nog veel tijd. Om deze reden is besloten de administratie uit te besteden aan BONDcenter.

BONDcenter bestaat sinds 2013 en opereert als shared service center voor NB: De Conscribo kortingsregeling voor bij de SBN sportbonden. Op dit moment maken aangesloten organisaties, zoals vermeld op onze website, daarvan 11 sportbonden gebruik. blijft van toepassing.

Enkele namen zijn de Nederlands Algemene Danssport Bond, Gehandicaptensport Nederland, de Nederlandse Boksbond en

7

DE VERRADERLIJKE GRONINGSE KLEI EEN WEEK SPIERPIJN De survivalrun Groningen zit eraan te komen. Op 19 november mag iedereen een poging wagen de Groningse klei te bedwingen. “Een run voor iedereen”, zegt de organisatie. ,,Een week spierpijn’’, zegt een deelnemer.

Tekst: Roelof van Dalen Beeld: Annelies Hoogstra

8

W

at onderscheidt survivalruns van elkaar? Behalve de hindernissen is dat het parcours.

En dat is in het Noorden net wat zwaarder dan op veel andere plekken. De Groningse klei glibbert en kleeft en maakt de touwen spekglad.

Jesper Hommes van de parcourscommissie in Groningen lacht. “Een simpele hindernis kan door de klei ineens heel moeilijk worden.”

Dat merkte ook Amarins Wijma (30) uit Ureterp toen ze vorig jaar meedeed. Met een team van drie anderen van haar vaste bootcampclubje verscheen ze aan de start voor de groepsrun over 8,5 kilometer. “We hadden in Bakkeveen al eens meegedaan aan de 6,5 kilometer. Dat ging heel goed.”

Bij de keuze tussen 5 of 8,5 kilometer in Groningen kozen de bootcampers dus dapper voor de langste afstand. “Maar dat viel even tegen’’, zegt Amarins. “We hadden het echt onderschat.’’ Het team moest het bandje inleveren.

Die verrassing maakt de survivalrunsport misschien wel zo intrigerend. Jesper van de parcourscommissie denkt dat de Groningse run voor zowel de beginner als de geoefende loper iets te bieden heeft. “De run is niet extreem zwaar, maar biedt toch een mooie kans op kennis te maken met de survivalrunsport.”

Iets makkelijker dan bij de bootcampers ging het bij Mark Luiting (31) uit Leek. Hij werd vorig jaar derde op de 8.5

kilometer door in iets minder dan 1:15 uur te finishen. “Er zitten wat pittige combi’s in, maar als het lukt om daar wat kracht te besparen en je conditioneel in orde bent is het een run om een mooie tijd neer te zetten.”

Mark is een geoefende survivalrunatleet die zijn derde seizoen in de categorie Korte Survival Run (KSR) in gaat. Groningen heeft geen wedstrijdloop in die categorie, maar toch is hij van plan weer mee te doen op de 8,5 kilometer recreatief in Groningen. “Voor mij is het een beetje een thuiswedstrijd. Veel wedstrijden zijn ver weg, dus is het voor familie en vrienden lastig om te komen kijken. In Groningen kan dat wel.”

Zijn er hindernissen waar de deelnemers in Groningen wakker van liggen? Volgens Amarins maken vooral de swingovers het zwaar. “Er zitten er heel veel in.

En dan denk je dat je een eind bent en kom je ineens bij een hindernis waar er vijf achter elkaar zitten.”

Ze doelt op de carrousel waarin liefst vijf verschillende swingovers elkaar opvolgen. Een pittig stukje in het parcours, want nog geen 100 meter verderop volgt een apenhang aan een gladde, brede brandweerslang. Daarna volgt een dichtbebost stuk waarin deelnemers zich via een swingover over een dikke boom moeten zien te werken.

Mark herinnert zich vooral de combi’s. Zoals die op het vaste trainingsparcours van de

9

vereniging in Groningen: een laantje met daarin apenhang, lianen, een daknet en een tarzanzwaai.

Amarins zou de deelnemers een advies willen meegeven: train goed. Zeker als je van plan bent het langere parcours te lopen. Vrijwel elk teamlid bij haar groepsrun had het zwaar.

Ook in de week na de run.

“Behalve onze instructeur die de bootcamplessen geeft. Die had nergens last van. Maar hij traint vijf, zes keer per week.”

EERSTE KEER WEDSTRIJD, INSCHRIJVING GAAT HARD De inschrijving voor de run in Groningen is geopend. Het aantal aanmeldingen gaat hard, vooral voor de categorie recreanten 8,5 kilometer. Voor het eerst worden er dit jaar licentiewedstrijden gelopen in Groningen. De jeugd neemt het in zowel de JSR 10-11, de JSR 12-14 als de JSR 15-17 tegen elkaar op.De organisatie heeft er bewust voor gekozen eerst een wedstrijd voor de jeugd op te zetten. Jesper Hommes van de organisatie: “We hebben zelf een groot aantal jeugdleden, zo’n 100 tot 105. Het is leuk om met hen naar de wedstrijd toe te trainen. Het geeft toch wat extra’s.”

Het aantal deelnemers in Groningen loopt ieder jaar op. Bij volgende edities zijn er mogelijk meer licentiewedstrijden. Jesper: “Misschien bouwen we de JSC in de toekomst uit tot een KSRwedstrijd.”

IT SURVIVALRUNS IN THE FAMILY

In de rubriek THE NEXT GENERATION laten we een ‘volwassene’ en een ‘kind’ aan het woord die beiden de survivalrun sport beoefenen en de liefde voor de sport van de ene generatie naar de volgende overdragen. Dat kan overigens twee kanten op. Dit keer een speciale editie, met een complete surivivarunlfamilie: vader Kor, moeder Bianca en de kinderen Bjorn en Bo Broers.

Tekst: Familie Broers Beeld: Familie Broers

EVEN VOORSTELLEN

er nu dik twee jaar op. Ons moeder is iets later begonnen”. Bianca: “Doordat Kor en de kinderen gingen survivalrunnen, leek het mij ook leuk om de beginnerscursus in Vollenhove te gaan volgen, daarna doorgegaan op de trainingsavond. Toen kwam ik erachter dat ik met één keer per week trainen niet de doelen behaalde die ik wilde behalen, en vaker naar de survivalbaan gaan lukte ook niet. Toen ben ik weer overgestapt op een avond wielrennen met een groep. Maar ik ben nog wel actief bij het begeleiden van de jeugdtraining van Bo in de Knipe”.

Vader Kor is 44 jaar en Moeder Bianca is 43 jaar, en de kinderen Bjorn van 12 en Bo van negen jaar. Ze wonen met z’n vieren in Lemmer en beoefenen de survivalrunsport in de Knipe.

HOE HET BEGON Hoe zijn jullie als familie met survivalrun begonnen?

Kor: “Bij mij in de regio woont Kerst Wind, ik zag de uitslagen en wedstrijdverslagen in de kranten wel voorbij komen. Ik heb jaren triathlons gedaan en zocht een vervangende uitdagende sport, dat wilde ik zeker eens proberen”. Bjorn en Bo: “Ons vader doet sinds drie jaar aan Survivalrun, als hij een wedstrijd heeft gaan we vaak mee. Het leek ons ook leuk om te doen, mijn zusje en ik zitten

SAMEN OF ALLEEN Met iedereen die in de familie aan survivalrun doet lijkt het gezellig om met zijn allen te trainen. Hoe 10

THE NEXT GENERATION

“In de toekomst hopen we samen te kunnen trainen” vaak trainen jullie samen?

Kor: “Ik en mijn vrouw geven samen met een aantal andere trainers training aan de jeugd van Pauwenburg in de Knipe. Onze zoon en dochter zitten ook bij deze jeugd. Verder hebben we nog geen trainingsmomenten samen maar in de toekomst hoop ik dit zeker samen met hen te doen”. Trainen samen met de hele familie lukt helaas nog niet. Hebben jullie wel eens samen een wedstrijd gelopen? Bjorn: “Mijn eerste wedstrijd was met mijn vader de survivalrun van Dronten, met mijn moeder liep ik samen in Bakkeveen, nu loop ik JSCC en kunnen we niet zo vaak meer samen meedoen”. Bo: “Ik heb dit jaar nog de survivalrun van Kootstertille met mijn vader gelopen”.

VAN ELKAAR LEREN Het is altijd fijn om van iemand anders wat te leren. Hebben jullie nog wat van elkaar kunnen leren tijdens het survialrunnen? Kor: “Ik ben altijd weer verbaasd over het doorzettingsvermogen van de Bjorn en Bo, in de run blijven ze altijd hardlopen. Daar denk ik vaak aan tijdens mijn wedstrijden”. Bianca: “Dat het belangrijk is om plezier in de sport te hebben”. Bo en Bjorn: “Dat je altijd moet doorzetten tijdens wedstrijden”.

TROTS Waarop zijn jullie het meest trots bij jullie kinderen en Bo en Bjorn bij jullie ouders? Kor: “Dat ze op hun leeftijd deze sport doen, daar komt toch wel wat karakter bij kijken” en “Ik vind het best stoer en moedig dat ze dit doen.” Bianca: “Dat ze door deze sport geregeld hun grenzen moeten verleggen en dat ook doen” en “Ik vind het een gezonde stoere buitensport voor de kinderen, waar ze karakter van krijgen, iets wat ze in hun verdere leven ook kunnen gebruiken”. Bjorn: “Dat papa dit jaar op het podium stond bij het Nederlands Kampioenschap Middellange Survivalrun Afstand”. Bo: “Dat hij zo goed kan sporten” en “We kunnen met zijn alle over de wedstrijden napraten”. Wat is jullie mooiste moment samen? Gezamenlijk: “Het moment dat we samen over de finish komen, dat we het toch maar even samen gedaan hebben”.

TIPS Welk advies geven jullie elkaar nog? Kor: “Blijf plezier houden in wat jullie doen, en blijf je grenzen verkennen”. Bianca: “Vooral plezier in de sport houden”. Bo en Bjorn: “Ga zo door en geef niet op”.

Met deze adviezen moet het wel goed komen het aankomende survivalrun seizoen. Zet hem op familie Broers!

11

SURVIVALRUNATLEET VAN HET EERSTE UUR Met zijn dertig jaar survivalrun ervaring is Marcel één van de weinigen die alle edities van de survivalrun Beltrum meeliep. In deze editie van het bondsblad een interview met deze 58 jarige man: een survivalrunatleet in hart en nieren. De liefde voor de sport was al vroeg aanwezig, blijkt al snel. “Als kind vlocht ik samen met mijn broertje touwtjes. Die knoopten we dan in de boom om in te klimmen. Het zat er eigenlijk altijd al in, alleen is mijn jongere broer er niet mee door gegaan”, begint Marcel Scholten zijn verhaal.

Tekst: Susanne ten Have Beeld: Marcel Scholten

ZONDER BANDJE

deur. Ik deed het nog zelf ook. Midden in “Mijn doel is nog steeds om de lange afstandsrun te de nacht bij de huisartsenpost gezeten. lopen in Beltrum. Tot nu toe is het altijd nog gelukt om De wedstrijd in Neede kon ik toen wel daar met het bandje over de finish te komen. Eigenlijk vergeten. In Udenhout stapte ik uit, dat wilde ik ook elk jaar de run van Neede lopen, maar moet volgens mij in 2015 zijn geweest. Het daar heb ik een keer één hindernis niet gehaald. Dat is misschien wel een smoes, maar ik had was in 2006”, herinnert Marcel zich. “Daar hingen niet optimaal getraind en het was een zware in de hindernis acht stokjes achter elkaar en vanuit run. Ik weet nog goed, dat ik op de balk van het laatste stokje moest je weer door klimmen de hindernis zat en dacht, dit gaat hem niet in de apenhang.” Hij maakt zich breed, beide worden. Ik vond de hindernissen ook te droog armen strekt hij uit alsof hij de stokjes van toen en te glad. Ik liep door zonder de hindernis af nog steeds uit zijn handen voelt weglippen. te maken, op zoek naar Joep Brinkers (collega Dat Marcel niet met het rode bandje de finish lange afstandloper) en met hem ben ik het haalde zat hem flink dwars. “Voor straf ben ik parcours verder afgelopen. Maar de rest van de maandag erop naar de Voshaar gelopen, hindernissen liet ik links liggen.” de training daar gevolgd en weer naar huis gelopen. Dat moet in 2006 zijn geweest.

ZWAARDER Maar ik kon door een blessure ook een keer Marcel is zoals gezegd een oude rot in het vak. niet meedoen in Neede. De avond ervoor Sinds 1987 loopt hij survivalruns. De lange afstand is hadden wij een feestje, ik deed het bewust zijn favoriet en hij behoort met zijn jarenlang lange rustig aan. Maar toen ik ’s avonds laat ervaring tot de routiniers in de survivalrunwereld. De thuis kwam kreeg ik de vinger tussen de veteraan strijdt nog elk seizoen tussen de jongelingen 12

DIEPTE INTERVIEW

en andere oude rotten in het wedstrijdklassement op de Lange Survivalrun (LSR). “Ik zie dat de survivalrun in de afgelopen zes, zeven jaar is veranderd, in een positief opzicht. De ene run is zwaarder dan de andere, maar de organisaties bouwen tegenwoordig zo dat iedereen de finish kan halen. Ik merk ook dat de hindernissen technischer zijn, maar dat mag ook. Daar tegenover zijn de atleten van nu beter getraind.

Het niveau is hoger dan pakweg tien jaar terug.

En het mooie is dat de jeugd mee stroomt met de volwassenen. Voor de kinderen is de survivalrun één grote speeltuin. Als jeugdtrainer bij Stichting Survivalrun Beltrum geniet ik ervan om te zien hoe de jeugd spelenderwijs steeds sterker wordt.

Bijvoorbeeld dat ze na een paar jaar ‘spelen’ ineens puur op armkracht een hindernis kunnen overwinnen. Wel is het zo dat de aanhechting van de arm al snel overbelast raakt, het is daarom belangrijk om de kinderen de juiste technieken aan te leren.”

met een dik pak papier uit de woonkamer. “Kijk ik heb alle uitslagen bewaard van de wedstrijden waaraan ik meedeed.” Hij houdt het betreffende archiefstuk in zijn handen. “Ze noemden het toen conditieslag.” Marcel grijnst. “Maar de oorsprong van de survivalrun ligt eigenlijk bij Eibergenaar Gerrit Kluivers. Hij bedacht toen al dingen als een steiger op en af klimmen, of een stuk met volle jerrycans lopen. De vijver daar is destijds met de hand uitgegraven.”

Toen in 1987 de eerste survivalrun in Beltrum werd gehouden, was Marcel erbij. Een paar jaar later in 1989 liep hij de eerste officiële wedstrijd in hetzelfde kerkdorp. Ondertussen verscheen hij elke editie aan de start. Dat zijn maar liefst 28 wedstrijden, het is zijn drijfveer geworden. “Ik loop de lange survivalrun nog zolang ik mij goed voel en zo door kan blijven trainen. Maar dan moeten ze mij er wel bij willen hebben”, grapt hij er achter aan. “De hele run is voor mij wel de uitdaging. De fun is om overal dwars doorheen te lopen. Zo begon men ook in Beltrum en zo zijn de trailruns ook ontstaan. Geen paden, de jongens gingen overal door. Daar tijdens het uitzetten van de slipjacht ontstond het idee om overal door te crossen, niet veel later kwamen daar ook hindernissen bij”, vertelt Marcel over het ontstaan van de eerste survivalrun in Beltrum. Hoewel Marcel geen inwoner is van Beltrum, komt hij wel vaak in het Achterhoekse kerkdorp. Maar wat was de aanzet om deze sport te gaan beoefenen? Hij knijpt zijn ogen samen en lacht. “Zoals toen bij die conditieslag, dat was een uitdaging. Ik vond destijds het tv-programma ‘van gewest tot gewest’ ook prachtig. Ik kan mij de beelden nog goed voor de geest halen. Die ene keer hing er dame aan de rekstok, dat was hier vlakbij in het rommelgebergte bij Winterswijk. Die vrouw vloog er zo soepel doorheen. Dat is mij altijd bijgebleven. En de conditieslag paste daar precies op. Het mooiste van de survivalrun is dat het uit zoveel verschillende

MEKKA VAN DE SURVIVALRUN Geboren en getogen in Meddo, op een afstand van slechts 15 kilometer van Beltrum vandaan.

Zijn vrouw Adéle is geboren in het Achterhoekse survivalrundorp Beltrum, ook wel bekend als het mekka van de survivalrunwereld. Hij was erbij toen het idee van de survivalrun daar werd geboren. “Als kind zat ik niet eens op voetbal, bij ons thuis was vroeger ook geen tijd voor sport.

Daar werd niet over gepraat of gedacht. Toen ik ouder werd, als 16-jarige jongen liep ik af en toe hard. En ik ging toen met de broers van mijn vrouw mee. Via hen ben ik bij de Losse Flodders in Beltrum terechtgekomen. Een Beltrumse vriendengroep die vooral sportieve activiteiten opzetten, zoals een zeskamp. In 1987 begonnen ze met een loopparcours inclusief een aantal hindernissen”, vertelt Marcel over het ontstaan van de survivalrun. Hij staat op en komt terug

13

disciplines bestaat en dat houdt je fit en sterk. Je loopt voor jezelf, maar het is altijd gezellig met de andere atleten. Er zijn geen dingen die niet worden uitgesproken.”

FOUTJE Het echte werk begon toen hij ging trainen bij de Voshaar in Eibergen. Ergens in 1987 moet dat zijn geweest. Bijzonere dingen deed men daar, van boom tot boom klimmen met een touw. Iets ongewoons en ongekends. Marcels sportiviteit bleef niet beperkt tot alleen de survivalrunsport. Samen met zijn goede vriend Frank Klein Gebbink ging hij andere uitdagingen als adventure races aan. En dat ging niet

14

altijd goed, vertelt Marcel. “We deden mee aan een koppelrun in België. Maar daar maakten wij op het einde van de wedstrijd een cruciale fout die ons een plek op het podium kostte. Frank ligt er ’s nachts nog wakker van. We misten een afslag en moesten eigenlijk nog een lus maken.

Maar die lus zagen wij niet, we hadden alleen nog maar oog voor het eindpunt. De mensen keken ook raar op toen wij bij de finish kwamen, al snel bleek dat wij een fout hadden gemaakt.

Dat is best zuur.” Maar lig jij dan nooit wakker van een wedstrijd? Ben jij nooit gespannen? Marcel is even stil en vervolgt zijn verhaal. “In het verleden maakte ik mij daar wel druk om ja. Dan lag ik

in bed en kwamen alle hindernissen voorbij. Als ik dan in slaap viel en wakker werd dan ging ik zo weer verder. Het is belangrijk om goed voorbereid te zijn op de wedstrijd en dat je weet wat er gaat komen onderweg. Maar tegenwoordig heb ik daar geen last meer van. Ik maak toch geen kans meer om bij de eersten te lopen”, zegt hij met een grijns op zijn gezicht.

aan, maar ik presteerde beter op de wedstrijden.

Alleen ik maakte dezelfde vergissing toen ik 50 werd. Ik ging rustiger aan doen. Het lopen ging veel moeizamer. Gelukkig gaat het lopen nu wel weer wat makkelijker”, glimlacht Marcel

THUISFRONT Drie uur voor de run eet hij niets. Groente en vlees zijn uit den boze, om darmkrampen te voorkomen.

Een week voor de wedstrijd begint hij met het aanpassen van zijn vochtbalans. Elke dag twee glazen extra, daarna bouwt hij zijn vochtinname weer geleidelijk af. “Water is heel belangrijk, daar krijg je energie van en het zorgt ervoor dat je het langer vol kan houden. Vooral belangrijk voor lange afstandslopers dus. Mijn leven pas ik er op aan. We eten ook elke dag op tijd. Ik zeg wel eens, dat ik dit kan doen omdat het thuis ook kan. Mijn vrouw en mijn dochters Mijke en Bregke weten niet anders.

Mijn vrouw fiets wel eens mee, maar zoals in Beltrum helpt zij als vrijwilliger ook mee met de run. Al 25 jaar fietst Frans Verheij trouw met mij mee, of ik nu in België moet zijn of in Neede.

Ik hoef hem niet eens meer te vragen. Als hij weet dat ik een wedstrijd heb dan vraagt hij of ik wel iemand heb die onderweg voor drinken zorgt.” Daarnaast is rekken en strekken belangrijk, vertelt Marcel. “Tijdens het werk probeer ik zoveel mogelijk mijn lichaam soepel te houden, alhoewel het lang niet meer zo soepel is als in het verleden”, grapt hij.

Marcel inspireert niet alleen de jeugdleden van Stichting Survivalrun Beltrum, ook zijn dochters Mijke en Bregke zijn fanatiek aan het trainen. Ook ‘schoonzoon’ Timo is besmet met het virus. Voor het eerst lopen ze in september de groepsrun in Gennep.

MANTRA Om op hoog niveau te trainen houdt Marcel zich aan een vast trainingsschema. Loopt hij op een zondagochtend met gemak een kilometer of 30 met gelijkgestemden. Hij werkt consequent elke week aan zijn trainingen, dat geeft hem houvast en vertrouwen. Er waren zelfs momenten dat hij maar liefst acht keer in de week trainde. Daar schoot hij te ver in door, erkent hij. “Ik was toen rond de 40 jaar oud. Ik dacht acht keer in de week te moeten trainen. Ik moest wel minder doen.

Mijn gezondheid ging achteruit, naja, ik werd niet meer zo snel beter.

Na een adventure race in 2003 kreeg ik gezondheidsklachten. Dat duurde maar en ik werd niet beter. Ik ben toen een aantal keer bij de huisarts geweest, maar pas na aandringen kreeg ik een penicilline kuur. Dat duurde toch zo’n twee weken, voordat ik weer beter was”, zegt Marcel. Zijn vrouw Adéle die net de keuken binnenloopt fronst haar wenkbrauwen. “Twee weken? Maak er maar twee maanden van. Ja, Marcel heeft verstand, maar hij is niet altijd verstandig”, zegt zijn vrouw stellig. Hij grijnst. “Toen heb ik wel een maand niet getraind. Al met al was ik zeker vier tot vijf kilo lichter geworden. Je moet dan wel rustig aan doen, je hebt geen keuze. Ik merkte dat ik destijds met minder trainen er meer uit kon halen. Ik deed bij de Voshaar intervaltraining. Ik dacht ik doe rustig

“Marcel Scholten.

Herkenbaar aan zijn brilletje, maar vooral aan zijn brede glimlach.”

15

16

IN THE PICTURE

Survivalrun Neede 2016 17

NSSV FEL: JONG, BRUISEND EN VOL AMBITIE Nijmegen, de Keizer Karelstad. Een stad met een rijke historie. Een trekpleister voor zowel toeristen, als studenten. Ook een stad met een breed aanbod aan te beoefenen sporten. Echter, een aantal studenten, tevens survivalrunners, kwamen er achter dat hun geliefde sport niet kon worden beoefend in Nijmegen en zagen een kans om de sport survivalrun groot te maken binnen de studentenwereld. Zo kwam het dat Jurian Rooks, Stan Eijsink, Joyce Heutinck en Hidde Elferink zo’n vier jaar geleden hun handen ineensloegen en een studenten survivalrunvereniging zijn gestart: NSSV FEL. Jong, bruisend en vol ambitie.

Tekst: Tjitske Groenveld Beeld: Tjitske Groenveld & Steven Huls

ONTSTAAN

uitgegroeid tot een groep van zo’n 20 studenten, het gloednieuwe Met een biertje in de hand, terrein. De fundamenten voor bierviltjes om op te notuleren en een succesvolle studenten een gezonde portie optimisme survivalrunvereniging waren werden de eerste ideeën uitgewisseld. “Hoe vet zou het zijn gelegd. om zelf een survivalrunvereniging DE NAAM op te zetten hier in Nijmegen.”

Waar staat de naam NSSV FEL In eerste instantie meer een nu eigenlijk voor? Nijmeegse gekscherende opmerking. Toch Studenten Survivalrunvereniging bleef het idee hangen bij de Fortis et Liber. De woorden Fortis jongelui en na nog wat biertjes, et Liber betekenen ‘krachtig en bierviltjes en wat verkennend vrij’. Want zo voelen wij ons als onderzoek naar hoe je eigenlijk wij in de vrije natuur zijn en door zo’n studentenvereniging opstart de touwen vliegen. Daarnaast werden de eerste stappen biedt de afkorting FEL een mooie richting een heuse Nijmeegse voorzet voor een eindeloze Studenten Survivalrunvereniging reeks aan woordspelingen. Ons gezet. De twee belangrijkste trainingsterrein: ’t Feldje. Onze dingen voor een (studenten) leden: FELlaards. Onze trainingen: survivalrunvereniging FEL. Je kunt het je voorstellen dat zijn natuurlijk: leden en dit nog wel even wat door kan een trainingsterrein. Een trainingslocatie werd gevonden in gaan.

Groesbeek bij 7Hills, die voor een HET BESTUUR halfjaar hun trainingsfaciliteiten Momenteel leidt het 3e bestuur ter beschikking hebben gesteld der NSSV FEL de vereniging. Dit aan het snel groeiende clubje is het eerste bestuur waar geen survivalrunende studenten. oprichtende leden meer in zitten.

Ondertussen werd er naarstig v.l.n.r. Tjitske Groenveld gezocht naar een eigen trainingsterrein en in januari 2014 (Commissaris Activiteiten), Lianne Slagter (Voorzitter), Jeff was het zover, de bouw van ons Willemsen (Penningmeester), eigen trainingsterrein ging van Aron Raaijmakers (Secretaris). start. Niet veel later betraden de survivalrunners, inmiddels 18

SPORTVERENIGING EN STUDENTENVERENIGING TEGELIJK Één van de unieke aspecten van FEL is dat het niet alleen een survivalrunvereniging is, maar tegelijk ook een studentenvereniging. Het is een plek waar de studenten hun grenzen kunnen verleggen op sportief gebied, maar waar zij zich ook verder kunnen ontwikkelen op persoonlijk vlak, bijvoorbeeld door zitting te nemen in commissies of het bestuur. Naast de trainingen, die drie keer per week worden verzorgd door onze trainersgroep, wordt er iedere maand een borrel en iedere twee maanden een activiteit georganiseerd. Verder wordt er regelmatig gezamenlijk naar survivalruns gereisd en één

tot twee keer in het jaar vindt er aansluitend aan een survivalrun een verenigingsweekend plaats.

Dit om de drempel voor nieuwe leden te verlagen om voor het eerste een survivalrun te gaan lopen. Er is tijdens die runs een ervaren trainer/lid die met de kersverse survivalrunatleten meerent voor wat technische en mentale coaching tijdens de run.

krachten en een portie ingevlogen kennis en ervaring vanuit 7Hills (Groesbeek) is er een mooi parcours uitgezet en konden er 250 deelnemers genieten van de uitdagingen van de survivalrunsport. Op naar de tweede editie!

SAMENWERKING MET ANDERE STUDENTEN

Drie jaar terug hadden we het niet op zo’n korte termijn durven

Binnen Nederland zijn wij niet de eerste studerende survivalrunatleten die zich hebben verenigd. Sterker nog in Delft, Eindhoven, Utrecht en

dromen, maar mei 2017 was het zover: onze eerste eigen SurviFELrun! Een run van 5km vooral bedoeld voor studenten uit Nijmegen om kennis te maken met de sport survivalrun en tegelijk een kans voor FEL om de eerste stappen te zetten richting een survivalrun, die hopelijk uitgroeit tot een run op licentieniveau. Met vereende

Enschede waren ook al studenten survivalrunverenigingen. Twee jaar geleden hebben de besturen van deze verenigingen elkaar opgezocht en zich verenigd in het ‘BOSSO’ – Bestuurlijk Overkoepelend Studenten Survivalrun Orgaan. Vanaf dit jaar sluit ook Groningen aan bij het BOSSO. Binnen het BOSSO wisselen wij ervaringen en tips

EERSTE EDITIE VAN DE SURVIFELRUN

19

uit, over trainingsvormen, parcours, eigen runs etc. Ook wordt er ieder jaar een Nationaal Studenten Survivalrun Weekend (NSSW) georganiseerd. Tijdens dit weekend komende de atleten van de verschillende SSV’s samen om elkaar uit te dagen op sportief vlak, maar ook voor een hoop gezelligheid.

Vaste onderdelen van dit weekend zijn de nachtelijke oriëntatieloop, het kwallenballen en de clinic bij een survivalrunvereniging in de buurt.

SAMEN STAAN WE STERKER! Drie jaar geleden werd door Muta Sport B.V. uit Leeuwarden de eerste pilot bij survivalrun Leeuwarden gedraaid met functionele polyester shirts. Direct werd dit door vele survivalrunners als erg positief ervaren. De link tussen Muta Sport en de Survivalrun Bond Nederland (SBN) Shirtshop werd snel gelegd. Een samenwerkingsverband was geboren. Beide partijen stonden ook direct met de neuzen in dezelfde richting, samen staan we sterker dan alleen! Zeker nu sinds afgelopen seizoen 2016-2017 de wedstrijdklassen verplicht in een funcioneel polyester shirt worden gestoken.

Tekst: Teun de Laat Beeld: Teun de Laat

20

HOE WERKT HET

ontwikkeld op basis van de behoefte vanuit de survivalrunDoor deze samenwerking wereld. Denk hierbij aan de wordt er gebruik gemaakt van survivalruntight, functioneel jack, twee kanalen voor inkoop en trainingspak en overige items, bedrukken van shirts. Daarnaast welke gemaakt kunnen worden is het logistieke plaatje hiermee in de huisstijl van een vereniging. verbeterd. Er zijn specifieke Door middel van een eigen afspraken tussen de SBN Shirtshop en Muta Sport gemaakt, verenigingswebshop is het voor verenigingen mogelijk om een zo voorziet Muta ongeveer 10 volledige kledinglijn aan te bieden tot 12 organisaties (met name aan de leden. Daarnaast werkt in het Noorden) van de shirts.

Muta samen met gevestigde De SBN Shirtshop heeft de coördinerende rol met betrekking merken als Salomon en Craft waar leden van kunnen profiteren. tot de wedstrijdshirts, zij doen Voor het ontwikkelen van een namelijk de eerste controle en inventarisatie (kleuren, aantallen, verenigingskledinglijn is geen kennis van ontwerpen nodig, maatshirts, logo’s/ontwerp) en Muta heeft namelijk een eigen zetten de aanvraag dan door ontwerpafdeling. Deze afdeling aan Muta. De shirts worden zorgt voor een professionele vanuit het buitenland geleverd uitstraling. Om deze reden en gedrukt, waarna ze naar garandeert Muta ook dat Leeuwarden worden gestuurd. artikelen altijd bij te bestellen zijn.

Daar worden vervolgens de Al vanaf tien artikelen kunnen zij startnummers handmatig op de een zeer scherpe prijs aanbieden. shirts gedrukt. Om dit proces in goede banen te leiden zijn GROEI minimaal vier weken nodig.

De afgelopen jaren is Muta Met name de kwaliteit van het Sport hard gegroeid, met name aangeleverde grafisch ontwerp door zich aan te passen aan door de wedstrijdorganisatie is de veranderende vraag in de erg bepalend voor een snelle markt. Steeds meer mensen doorlooptijd. hebben specifieke wensen voor sportkleding, zoals bijvoorbeeld VERENIGINGSKLEDING langere pijpen of een zakje op een Muta heeft naast de wedstrijdshirts een groot aanbod tight. Door op een verantwoorde manier hierop in te springen op het gebied van sportkleding.

Enkele items hiervan zijn speciaal heeft Muta veel nieuwe klanten

21

erbij gekregen. Niet voor niets dat de naam Muta is ontstaan vanuit ‘muteren’ en ‘mutatie’, oftewel het aanpassen aan de omstandigheden.

CONTACT MUTA SPORT Ben je naar aanleiding van dit verhaal geïnteresseerd in sportkleding voor je trainingsgroep of vereniging?

Neem dan geheel vrijblijvend contact op met Pieter Dijkstra, 058-2660315 of verkoop@ mutasport.nl

PICK ​YOUR BATTLE VAN NIEUWE VERENIGING NAAR U-BATTLE RUN Ongeveer twee jaar geleden stond survivalruntrainingsgroep U-Base ook in het bondsblad... Toen nog om zich ‘even voor te stellen’ als een nieuwe vereniging ónder de rivieren.

Tekst: Linda Markus Beeld: Michael de Groot van ‘Misign’

A

nno 2017 heeft de club van Irma Grootscholten ,meervoudig kampioen LSR, zich uitgebreid naar circa 150 leden en zijn de U-Baseleden in alle wedstrijdcategorieën vertegenwoordigd!

Het enthousiasme blijft niet alleen bij het trainen en deelnemen aan survivalruns, nee, de leden willen er zelf ook een organiseren!

HOE HET BEGON En zo ontstond in december 2016 het initiatief om eens om de tafel te gaan zitten. Er werd gebrainstormd over mogelijke routes, afstand, survivalrun en / of obstaclerun, ouder-kind, sponsoring, bouwcommissie, wedstrijdcommissie, doelstelling enzovoort enzovoort. Deze enerverende avond leidde tot de oprichting van Stichting U-Battle Run en de koers was gezet.

CLUBKAMPIOENSCHAPPEN In het voorjaar van 2017 werd een clubkampioenschap georganiseerd, ter voorbereiding op het grotere werk! Met heel veel positieve energie werd er in verschillende commissies gewerkt aan het opzetten van ‘onze’ eerste survivalrun. Het werd nog even spannend om voldoende vrijwilligers bij elkaar te krijgen, maar ook hiervoor zetten de enthousiastelingen een tandje bij. Nu kon de knoop worden doorgehakt om de eerste U-Battle Run door te laten gaan op zondag 21 mei 2017.

DE EERSTE RUN Wat begon als een clubkampioenschap groeide uit tot een gedegen survivalrun van bijna zeven kilometer en 24 hindernissen voor 75 deelnemers. Voor elke deelnemer was er een shirt, natuurlijk het polsbandje en een heuse goodiebag. Om 13:00 uur vertrok de eerste startgroep vanaf de trainingsbaan van U-Base in ‘s-Hertogenbosch om vervolgens langs en door de kastelen en het natuurgebied van de Haverleij het parcours af te leggen. Een diversiteit aan swingovers, lopen met last, meerdere slootjes in, door, over en uitklimmen, apenhangen, enteren, balanskoord, triangels, het zat er allemaal in. Richting het einde van het parcours mochten de deelnemers nog een boomstammetje meepakken en hakken maar! En natuurlijk je ‘rommel opruimen’... maar wel een paar honderd meter verderop. Als afsluiter nog de eindcombinatie op het U-Baseterrein, heel fijn na zo’n hardnekkige boomstam. Na een klein uurtje werden de eerste deelnemers enthousiast binnengepraat en na het aantikken van de bel was de klus geklaard.

22

OP NAAR DE VOLGENDE RUN Mede door het ideale weer, de ruime publieke belangstelling, de diverse sponsoren, de grote

groep vrijwilligers en natuurlijk de kanjers van deelnemers kan de organisatie terugkijken op een bijzonder geslaagde dag. Een dag die we graag gaan uitbreiden! Wij

23

durven het aan, hopelijk jij ook?

Dus check de kalender van de SBN: zondag 1 juli 2018, pick ​yoUr Battle​, schrijf je in en hopelijk tot volgend jaar!

‘DIE BLÖDE GRUPPE’ VAN AANKLOTEN NAAR AANPAKKEN Op 15 oktober organiseert Survival Team Ede (STE) voor de derde keer de Edes Best Run. Dit jaar heeft de wedstrijd ook een KSR-categorie & introduceert STE voor het eerst de strijd-der-verenigingen; de ‘verenigingsrun’. Hoe STE een echte survivalrunvereniging werd.

Tekst: Jora Steennis Beeld: Kees Bakker, Survival Team Ede

H

et is misschien minder charmant om te noemen maar ‘let’s face it’. Tien jaar geleden liep je grote kans om op het terrein ondersteboven te worden gelopen of in de hondenpoep te trappen. Toch was het survivalrunterrein een waar kinderspeelparadijs, waar zo af en toe wat idioten in de touwen hingen. Zo leerde ik drie jaar geleden ook STE kennen: een rommelig terrein, angstaanjagend blaffende waakhonden en de hindernissen, die zorgden voor een allround workout, waren soms wat provisorisch gebouwd.

Al snel wende ik eraan en verdween mijn autistische drang om op te ruimen. Het kampvuur met bier na de training, de BBQ’s, het jaarlijkse Ardennenweekend en de gezellige mensen maakte het allemaal goed.

ingeperkt en kilo’s vers hout werden aangesleept. In de veronderstelling dat ik twee linkerhanden had, deed ik mee aan de bouwdagen. Alles bleek mogelijk zolang je maar over het juiste materiaal beschikt en samenwerkt. De saamhorigheid en eensgezindheid groeide exponentieel als we met een groep aan de slag gingen.

TIJD VOOR VERANDERING Gelukkig bleek zojuist het tijdperk der verandering te zijn aangebroken. De vrijheid van de waakhonden werd wat

24

GROEI Dankzij de opkomst van de obstakel-runs en het mooiere terrein, groeide het ledenaantal enorm. Zo stonden er niet meer alleen stoere mannen en vrouwen te trainen als een stel apen, maar ook moeders en zakenlui. Sinds een paar jaar wordt er bij STE vier keer per week getraind, een enorme luxe natuurlijk.

Hans Louwerse, eigenaar van STE, verzorgde in het begin elke avond de training. Inmiddels is er een trainersgroep opgericht, ervaren leden geven om de beurt trainingen en wisselen kennis uit.

De trainingen zijn er gevarieerder en gerichter van geworden en dat motiveert!

EDE’S BEST RUN De Ede’s Best Run werd vernoemd naar de legendarische Ede’s Best Race, een driedaagse adventure race in Ede en omgeving. Hans en Dini Louwerse namen daarvoor een paar jaar geleden het initiatief. Om de druk voor iedereen wat te verlichten werd er dit jaar een officiële bouwploeg, PR-, vrijwilligersen zelfs een sponsorcommissie ingesteld. Met als resultaat een heuse officiële surivalrun.

Wees welkom om een keer mee te trainen of natuurlijk om de survivalrunatleten te komen aanmoedigen.

25

WIE IS DE SBN? Door middel van deze nieuwe rubriek leren we de Survivalrun Bond Nederland beter kennen. Iedere editie wordt er een ander bestuurslid geïnterviewd. Hierdoor krijgen we een beeld van de SBN: wie maakt eigenlijk deel uit van de organisatie en wat doen zij eigenlijk?

Tekst: Mark Huizinga, Melissa Papa Beeld: Bennie Slagers

WIE BEN JE? Mark Huizinga, 44 jaar, geboren in Vlaardingen, woonachtig in Schiedam. Tot 2008 was ik alleen bezig met judo, wat geresulteerd heeft in medailles op EK, WK en Olympische Spelen. Daarna ben ik me breder binnen de sportwereld gaan inzetten.

HOE BEN JE BEGONNEN MET SURVIVALRUN?

op de judomat. Ik ben voor werk regelmatig in het buitenland en dan kom ik zelden aan trainen toe, dat maakt mijn vorm nogal wisselvallig.

Ik loop in de MSR en probeer zoveel mogelijk runs in die klasse te lopen. Door werk en andere verplichtingen lukt het tot nu toe net om voldoende runs te lopen voor een klassement.

Mijn broer vroeg me een keer een WAAR TRAIN JE? survivalrun met hem te lopen, In Vlaardingen; een levendige dat was eenmalig. Een paar jaar survivalrunvereniging die nog niet later vroeg hij me mee te trainen aangesloten is bij de SBN. bij een vereniging. Toen ben ik WELKE HINDERNIS STAAT blijven plakken.

HOE LANG SURVIVALRUN JE AL? Die survivalrun was in 2009.

Sinds 2013 train ik bij een vereniging. Eigenlijk was mijn eerste survivalrun ergens begin jaren-90: ik heb toen met een groep judoka’s twee survivalruns gedaan in Schiedam en Hoogvliet.

We hadden veel inzet en weinig benul.

HOE VAAK TRAIN JE/ LOOP JE WEDSTRIJDEN? Ik doe wekelijks twee survivalruntrainingen en één looptraining. Als het qua tijd lukt, doe ik er nog wat bij: een extra keer hardlopen of wat knokken

ER NOG OP JE LIJSTJE DIE JE NOG MOET HALEN?

Ik heb wel hindernissen moeten overdoen, maar heb mijn bandje nog nooit verloren.

VERTEL EENS OVER JE ERGSTE SURVIVALRUN BLUNDER. Dat was tijdens die vroege survivalruns van begin jaren-90.

Apenhang was voor mensen die de catcrawl niet konden volhouden (dachten wij), dus wij zwoegden zo lang mogelijk op onze borst over de lange touwbanen. Om het schuren van de touwen tegen te gaan, startte ik met een regenbroek aan (!), bij de enkels vast getapet en had

26

ik kranten op mijn borst getapet onder mijn shirt. Ik had er echt geen kaas van gegeten…

WELEENS INGEHAALD DOOR EEN DAME? WAT VIND JE DAAR NOU VAN? Dat komt zeker voor en dat is geen schande. Als ik een topdag heb, kan ik me meten met de top-3 dames van de MSR, maar meestal leg ik het af. In de trainingen moet ik qua klimmen regelmatig lossen bij mijn eigen vriendin die uitkomt in de LSR.

WAT ZIJN JE INTERESSES NAAST SURVIVALRUN? Ik geef judotrainingen aan het Nederlands team. Als docent voor de Internationale Judo Federatie geef ik wereldwijd bijscholingscursussen voor judoleraren. Tevens ben ik chef de mission voor het Nederlands team (alle sportdisciplines) dat meedoet aan de Jeugd Olympische Spelen, volgend jaar in Argentinië. Als ik privé vrije tijd heb, ga ik graag vissen.

HOE BEN JE BIJ DE SBN GEKOMEN? In 2015 zag ik een vacature voor de rol van voorzitter. Ik heb me daarvoor aangemeld en in de ALV van juni 2015 werd ik gekozen en benoemd.

WAAROM BEN JE JE GAAN INZETTEN BIJ DE SBN?

voor survivalruntrainers neer te zetten: over een aantal jaren moeten goed opgeleide en gecertificeerde trainers een vanzelfsprekendheid zijn. Ook gaan we ons hard maken voor meer financiële armslag, zodat we onze dienstverlening naar onze leden krachtiger kunnen invullen.

De SBN moet niet alleen regelgever zijn, maar vooral ook een partner en stimulator in het organiseren en aanbieden van survivalruns en survivalruntrainingen. We zijn nu nog erg afhankelijk van de beschikbare avonduren van gepassioneerde mensen, maar daardoor worden allerlei zaken langzamer gerealiseerd dan ik graag zou zien. Daarnaast zal ik ernaar blijven streven om meer samenhang en uniformiteit in het aanbod van survivalrun te creëren, zowel inhoudelijk als qua zichtbare uitstraling, want daar profiteren we allemaal van: de verenigingen, de runs, de SBN en niet in de laatste plaats het toenemend aantal survivalrunnners.

Ik vind het de plicht van de SBN om survivalrun steeds sterker als groeiende en goed georganiseerde sport op de kaart te zetten.

Ik geloof in de kracht van sport en ik wilde mijn ervaringen uit de georganiseerde sportwereld graag inzetten op bestuurlijk gebied. Doordat ik gegrepen werd door survivalrun was de stap naar het SBN-bestuur snel gemaakt.

WAT IS JE FUNCTIE BIJ DE SBN? Ik ben voorzitter van het bestuur van de SBN.

WAT HOUDT JE FUNCTIE IN BIJ DE SBN? Ik leid de bestuursvergaderingen en bijvoorbeeld de halfjaarlijkse ALV. Ik onderhoud contacten met externe partijen (sportbonden, partners, NOC*NSF, pers, etc.). Ik probeer de strategische koers van de SBN te bewaken en werk graag nieuwe plannen uit, maar aangezien onze werkorganisatie nog miniem is, ben ik ook vaak bezig met details, dat is soms een lastig spanningsveld. Beleid en uitvoering lopen kriskras door elkaar.

AAN WIE GEEF JE HET STOKJE BINNEN DE SBN DOOR OM ZICH DE VOLGENDE KEER VOOR TE STELLEN?

WAT WIL JE BEREIKEN BINNEN DE SBN? Sinds mijn aantreden hebben we al veel in gang gezet. De meest opvallende zaken zijn de aansluiting bij NOC*NSF, het invoeren van een nieuw logo en huisstijl en een aantal bestuurlijke vernieuwingen, zoals de verbeterde financiële en redactionele verslaglegging en een nieuw meerjarenbeleidsplan. Maar ik heb nog veel ambities. We zijn bezig om de opleidingsstructuur

Als relatieve nieuwkomer geef ik graag het stokje over aan de nestor binnen ons bestuur: Hans te Velthuis, bestuurslid sinds 1992.

27

ETEN VOOR & NA DE TRAINING Joost Edens (31) vraagt zich af wanneer en hoeveel hij rondom een survivalruntraining moet eten. Met een kantoorbaan en veel reizen is het erg lastig eten voor een training. Hij vraag zich af hoe hij zijn maaltijden hebt beste kan plannen voor twee survivalruntrainingen per week.

Tekst: Jora Steennis Beeld: Hans Louwerse

ENERGIELEVERANCIERS & TIMING Even bij het begin beginnen, voedingsstoffen die energie kunnen leveren zijn: vetten, koolhydraten, eiwitten (en alcohol). Die leveren per gram voedsel respectievelijk 9 kcal, 4 kcal, 4 kcal (en 7 kcal). Energie wordt normaal gesproken geleverd door koolhydraten en vetten, dus ook tijdens het sporten. Vetten moeten eerst worden omgezet voor ze energie kunnen leveren en dat gaat trager. Om die reden gebruiken je spieren bij intensieve sport (>60-70% van je max) relatief meer koolhydraten. Tot een paar uur na het eten komt de energie uit eten in je bloed. Als je lang niet hebt gegeten óf als je eten nog niet is verteerd (kost twee á drie uur) dan worden voorraden in je spieren, lever en vetweefsel gebruikt. Als je intensief sport en dus veel koolhydraten verbrandt, kan de voorraad van die ‘snellere energieleverancier’ in je lever en spieren na 1½ uur op zijn.

Met gevolg dat je op volledige vetverbranding geen hoge intensiteit vol kan houden.

Afgezien van het energieverhaal, spelen eiwitten een belangrijke rol. In dit stuk ga ik er niet uitgebreid op in, maar de richtlijn daarvoor is direct NA het sporten 0,3 g eiwit per kg lichaamsgewicht te eten voor spierherstel. Plus

iedere 3 uur 0,25g eiwit per kg om spiersynthese op gang te houden.

WAT MOET JE IN THEORIE ETEN/DRINKEN EN WANNEER? Wat heb je dus nodig om anderhalf uur intensief te kunnen trainen? Een goed gevulde voorraad koolhydraten in je lichaam. Optie één is daarom minimaal drie uur van tevoren een goede maaltijd te eten, zodat je eten op tijd is verteerd en alle voedingsstoffen zijn opgenomen. Tussen een vroege maaltijd en de training wordt dan een kleine snack aangeraden om een hongergevoel te voorkomen. Optie twee is de koolhydraatvoorraad gedurende de dag steeds aan te vullen. In dat geval kan een kleinere maaltijd, die lichter en sneller verteerbaar is voor voldoende energie aan het begin van de training zorgen. Het gaat dan om een maaltijd laag in vet, eiwit en vezels omdat die de vertering kunnen vertragen. De grootte daarvan is afhankelijk van wanneer je die eet. De richtlijnen en voorbeelden vind je in Tabel 1. Na het trainen eten kan dus, maar eet afhankelijk van wanneer je wilt slapen geen grote of zware maaltijd.

Daarnaast is er drinken nodig.

Om dorst te voorkomen, voor de vertering, maar ook om goed ‘gehydreerd’ te beginnen aan de 28

training. De algemene richtlijn; in totaal twee liter vocht per dag.

Tijdens een training van anderhalf uur is de kans klein, maar al bij een verlies van >2% vocht* gaat je prestatie achteruit. Voor de dorst volstaat water. Wil je zeker weten dat je vochtniveau op peil is, drink dan voor én tijdens het sporten een isotone drank. Daar zitten koolhydraten en zouten in, waardoor je lichaam meer opneemt en je minder uit plast.

Een aanrader bij een training in meer dan 25 °C en wedstrijden. * Dit kun je bijvoorbeeld aan je lichaamsgewicht aflezen (2% van 70kg = 1,4kg).

VOEDING & SURVIVALRUN Wat

Hoeveel

Wanneer

Suggesties: g koolhydraten

Grote maaltijd 1-2g koolhydraten per kg 3-4 uur van tevoren 100g witte pasta2: 67g (+ evt. snack) lichaamsgewicht 100g witte rijst2: 79g

200g aardappels2: 36g Kleine maaltijd 1 tot 4g koolhydraten 1-4 uur van tevoren Havermout, Brinta Laag in vet, per kg lichaamsgewicht of cornflakes3: 35, 41 of 54g eiwit en vezel1 Boterham met

appelstroop/jam4: 31g

Mueslireep: 15g Snack 20-30g koolhydraten in totaal 1 uur van te voren Snelle Jelle: 39g Laag in vet, Banaan: 19g eiwit en vezel1 Drinken 500ml

Elk uur; vooraf en tijdens

500ml isotone sportdrank: ±30g

1 Rondom inspanning kunnen vet, eiwit en vezels de vertering vertragen 2 Onbereid (=ongeveer hetzelfde als bereid) 3 Gemaakt met 300ml melk en 50g havermout of 40g Brinta/cornflakes 4 Snee tarwebrood met jam/appelstroop, zonder boter

Tabel 1 Richtlijnen voor de maaltijd van een training met enkele voorbeelden

Joost maakt bewuste keuzes WAT KUN JE IN PRAKTIJK HET BESTE ETEN/DRINKEN , maar kiest ook voor wat minder gezonds af en toe. Hij EN WANNEER? Hoeveel je moet eten voor een training verschilt per persoon en heeft te maken met wat je eet en doet op een dag. In de praktijk is het natuurlijk lastig om drie uur van tevoren te eten, dus is het vooral raadzaam om uit te proberen wat goed valt. Een kleine licht verteerbare maaltijd zou een half bordje eten kunnen zijn met niet te veel vezels (witte pasta etc, en niet te veel groente), vet (bijv. saus of vlees) en eiwit (vlees(vervanger)). Er zijn ook mensen die een training goed doorstaan op een boterham of een lege maag.

Joost zijn voedingspatroon Met behulp van een smartphoneapp krijg ik wat inzicht in het voedingspatroon van Joost.

Het eten ziet er gevarieerd uit.

lijkt aan de energie te komen die hij nodig heeft. Als hij niet sport eet hij wat extra’s.

Kijkend naar de koolhydraaten eiwitaanbevelingen voor recreatieve sporters, zit Joost goed met eiwit maar minder goed met z’n inname van vet en koolhydraat. De richtlijn is ≥5g koolhydraten en ≥1g eiwit per kg lichaamsgewicht, per dag. Hij zou minder vette voedingsmiddelen (saus, koek etc.) kunnen kiezen en wat meer kiezen voor koolhydraatrijke producten (graanproducten etc.) om zijn maaltijd licht verteerbaar te maken.

Referenties: http://www.ausport.gov.au/ais/ nutrition/fact_sheets https://www.dietitians.ca/ 29

Downloads/Public/noap-positionpaper.aspx http://www.mysportscience. com/single-post/2015/05/27/ Recommendations-for-carbintake-during-exercise https://www.dietitians.ca/ Downloads/Public/noap-positionpaper.aspx Jora Steennis (28) survivalrun atleet sinds 2014 studeerde ‘Nutrition & Health’ in Wageningen. Als wetenschapper richtte ze zich vooral op sportvoedingsonderzoek.

Zo deed ze ervaring op bij Topsportcentrum Papendal, Foodlog.nl, The Bootclub en bij Team Giant-Alpecin.

Heb jij ook een vraag over voeding? Mail dan naar redactie@survialrunbond.nl of post een Facebook bericht met #Voeding&Survivalrun

SCHOUDERS ZIJN GEWELDIG! In de vorige SURVIVALRUN heb je kunnen lezen ‘hoe vaak schouderblessures voorkomen’ en ‘hoe schouderblessures in het algemeen ontstaan’. In deze editie gaan we verder met de vragen: ‘Kan je (schouder)blessures voorkomen?’ en ‘Welke oefeningen zouden kunnen bijdragen aan het voorkomen van (schouder)blessures?’.

Tekst: Johan van Lieshout Beeld: Bennie Slagers

O

m het geheugen op te frissen een terugblik op de vorige vragen.

Aan de hand van de beschikbare data is niet duidelijk geworden hoe vaak schouderblessures in de survivalrunsport voorkomen.

De meeste blessures van de schouders bevinden zich in de ruimte tussen de schouderdak en schouderkop. In deze ruimte bevinden zich onder andere de pezen van de diepe schouderspieren en de slijmbeurs. Over het algemeen wordt aangenomen dat wanneer je over de grens van actuele belastbaarheid heen gaat, met een te grote belasting, er een blessure ontstaat. Dan gaan we nu verder met vraag drie en vier. [subkop] Kan je (schouder) blessures voorkomen?

De volgende afbeelding vat goed samen hoe je het risico op blessures kunt verminderen.

Helemaal voorkomen is bijna onmogelijk.

Zoals je ziet is de basis van preventie loadmanagement.

Wat betekent langzaam opbouwen en voldoende rust nemen tussen twee vergelijkbare trainingssessies.

De volgende lagen binnen de piramide zijn krachttraining, techniektraining en lenigheid.

Deze drie onderdelen bespreek ik in het beantwoorden van de laatste vraag. Wat in ieder geval duidelijk wordt in deze piramide, is dat hoe hoger je komt, hoe minder relevant de onderdelen worden. Van veel blessurepreventieve interventies is ondertussen aangetoond dat het weinig tot geen invloed heeft op blessurepreventie. Wellicht 30

kunnen deze worden ingezet als er een blessure is, maar daar gaat het hier nu niet over.

Als je bovenstaande piramide in acht neemt en jouw lichaam langzaam laat wennen aan de belasting ben je al een heel stuk op weg. Dan gaat het hier over voorkomen van blessures die geleidelijk ontstaan. Zoals het gezegde ‘een ongeluk zit in een klein hoekje’ aangeeft, loop je altijd kans om geblesseerd te raken door bijvoorbeeld vallen, wegglijden, vermoeidheid en misgrijpen. Dit zijn onverwachte bewegingen die in een sport als survivalrun voorkomen. Vaak

gaat het net goed en is het lichaam sterk genoeg om deze piekkrachten op te vangen, maar als de piekkracht te groot is gaat er iets kapot.

WELKE OEFENINGEN ZOUDEN KUNNEN BIJDRAGEN AAN HET VOORKOMEN VAN (SCHOUDER)BLESSURES? We zullen eerst gaan kijken welke bewegingen binnen de survivalrun voorkomen. De belangrijkste bewegingen waar veel piekkrachten op de schouder komen, zijn slingeren tijdens triangels of een pakladder, met name als er een triangel of trede wordt over geslagen, tijdens het horizontaal optrekken, bij borstwaartsom, en het verticaal optrekken. Andere bewegingen zijn het uitduwen tijdens een swing-over en het actief hangen en verplaatsen tijdens bijvoorbeeld apenhang, enteren, tarzanswing en netpassages onderdoor.

Bij alle onderdelen van de survivalrun is er een duidelijke intentie aanwezig, wat moet de situatie na de handeling zijn?

Bijvoorbeeld: zo snel mogelijk over de balk (swing-over) en direct wegrennen in de juiste richting. Hier wordt in een aantal stappen de daarbij behorende handelingen geconstrueerd en dit bepaalt hoe spieren hierin kunnen samenwerken. Als laatste wordt bepaald hoe deze spieren moeten aanspannen. Door deze volgorde wordt de manier waarop spieren worden ingezet flexibel. En dat is maar goed ook,

omdat hindernis en omgeving bij survivalrun nogal veranderlijk zijn. Denk hierbij aan de dikte van de balk waar je overheen of onderdoor moet of aan de dikte van het touw waarmee je de swing-over moet maken. En dan heb je nog de gewichten die aan een touw kunnen hangen of de band die je mee moet nemen tijdens de swing-over. Met deze voorbeschouwing kunnen we de vraag ‘welke oefeningen zouden kunnen bijdragen aan het voorkomen van (schouder) blessures?’ beantwoorden.

In de piramide is de basis ‘loadmanagement’ en dat is mijns inziens het fundament waarop gebouwd moet gaan worden.

Ik denk dat techniektraining de volgende laag zou moeten zijn. Er zit erg veel techniek in survivalrun. Zonder deze techniek zal een beweging al gauw geforceerd zijn met een verhoogde kans dat de piekbelasting te groot wordt.

WELKE OEFENINGEN ZIJN BELANGRIJK? Als je het aan mij vraagt zijn dat de onderdelen swing-over apenhang, tarzanswing, catcrawl en enteren. Om deze oefeningen technisch goed te beheersen is een gedegen opbouw belangrijk.

Je kunt geen swing-over maken zonder goede voetklem, en dit geldt ook voor de tarzanswing. Je kunt niet apenhangen als je niet met je benen op het touw komt.

Oefeningen waarbij je vanuit hang je benen omhoog beweegt zouden hieraan kunnen bijdragen.

Het optrekken aan een rekstok 31

is anders dan optrekken aan een touw of dikkere balk. Binnen de hindernis en omgeving kan je dus al heel veel variëren waardoor je een beweegarsenaal opbouwt.

Als je de basistechnieken voldoende beheerst, probeer dan, juist door hindernissen nét op een andere manier te gebruiken, binnen deze hindernis en omgeving meters te maken.

Maar ook weer niet te snel en te veel.

Als het gaat om krachttraining denk ik dat je als survivalrunner niet per se krachttraining in een sportschool hoeft te gaan doen. Gebruik beperkingen binnen je basistechnieken, door bijvoorbeeld een autoband mee te nemen tijdens je swingover of apenhang. De intentie blijft hetzelfde, maar de manier waarop je spieren aanspant wordt anders. Gebruik gedeeltelijke vermoeidheid om hetzelfde te bereiken. Stel dat je een swingover training doet en je maakt gebruik van een vooroefening die een bepaald deel van je lichaam vermoeid, dan is de manier waarop je spieren moet aanspannen anders. We hebben het hier over overload, maar dan in kwalitatieve zin. Door telkens te variëren, maak je je lichaam robuust en aanpasbaar.

Ik hoop dat ik voldoende kaders heb neergezet waarbinnen je kunt werken aan het reduceren van de kans op een (schouder) blessure. Ik heb schouder bewust tussen haakjes gezet omdat ik denk dat deze tekst voor alle lichaamsdelen geldt.

Bij vragen, op- of aanmerkingen mag je me altijd mailen: Johan@ fysio-dynamiek.nl, fysiotherapeut bij fysiodynamiek in Arnhem.

Bronnen: [1] http://www.fysionetevidencebased.nl/index.php/ richtlijnen/evidence-statementsopeningspagina/subacromialeklachten/statement/ subacromiale-klachtenachtergrond/epidemiologieschouderklachten-algemeen.

[2] http://www.fysio.net/ pdf/24%20uur%20regel.pdf.

[3] http://elkedagfitter.nl/ herstel-meten.

32

[4] https://www. performancesportstherapy. net/2016/07/what-are-the-bestways-to-prevent-injuries/injuryreduction-pyramid.

[5] www.2010uitgevers. nl/verrijking/978-94-9095110.../978-94-90951-10-8-Hst6. ppt.

[6] Frans Bosch (2015).

Krachttraining en coรถrdinatie, een integratieve benadering.

Welkom in mijn kantoor. De buitenlucht. De plek waar ik no nonsense professionals in hun kracht zet door ze o.a. te helpen ontdoen van obstakels die persoonlijke en professionele groei in de weg staan. Want soms is er overheen klimmen niet genoeg. Doordat je in je kracht staat kun je jouw talenten maximaal laten ontvlammen en zijn wie je bent. Klaar voor de volgende stap?

personal coaching > WanDelenD > in een Kano > bij een Kampvuur 33

IN THE PICTURE

34

Survivalrun Westerbork 2017 35

Neem contact op via 06-17948550 of info@kiekjes-newbornfotografie.nl.

Kijk ook op: www.kiekjes-newbornfotografie.nl voor voorbeelden en actuele prijzen.

newbornfotografie

Regio: Zwolle, Arnhem, Doetinchem, Lichtenvoorde.

De eerste dagen voor altijd info@kiekjes-newbornfotografie.nl 36