Interviewbundel gemeenteraad Strijen, 2015

De mens achter de gemeentebestuurder Voorwoord

,,U kunt eventueel ook contact opnemen met een gemeenteraadslid,” is vaak mijn antwoord op vragen van inwoners, die iets in de gemeente voor elkaar willen krijgen. ,,Oh, kan dat zomaar? Maar wie zijn dat dan?”, krijg ik vervolgens heel vaak te horen.

Ja, dat kan dus. Op zo’n moment is het echter wel prettig te weten wié die volksvertegenwoordigers nu eigenlijk zijn. En te beseffen dat het ook gewoon mensen zijn van vlees en bloed. Dat vergemakkelijkt toch zeker het maken van contact.

Dit gegeven was uiteindelijk de aanzet voor de rubriek ‘De mens achter de gemeentebestuurder’, waarvoor alle gemeenteraads- en collegeleden door ondergetekende geïnterviewd werden. De artikelen in de vrijdageditie van het regionale weekblad Het Kompas, werden goed ontvangen. Zowel door inwoners, als de gemeenteraad en het college.

Er werd zelfs geopperd om alle verhalen te bundelen in een boekje. Een leuk idee, dat nog opvolging kreeg ook. En zie hier het eindresultaat.

Graag maak ik van de gelegenheid gebruik, iedereen nog eens hartelijk te bedanken voor zijn of haar welwillende medewerking aan de interviews. Het was enorm inspirerend, en tof om te doen.

Dankjulliewel.

Ben Hameeteman, Communicatieadviseur gemeente Strijen, september 2015

|1|

‘Mijn rug was drijfnat van het angstzweet’ Uit een beroepskeuzetest kwam ooit het mooie metier van boswachter. Hij belandde echter onder meer in de communicatie. Dat Aart-Jan Moerkerke (49) alweer tweeënhalf jaar burgemeester is van Strijen, toont des te meer zijn veelzijdigheid.

Een autodidact ook, zo blijkt uit de verschillende carrièreswitches waaraan zonder noemenswaardige opleiding begonnen werd. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met een creatieve geest. Of dan toch zeker heeft zijn ontwapenende vriendelijkheid hem verder geholpen in dit leven.

Aart-Jan Moerkerke is iets te laat. Niet veel, maar op het exact afgesproken tijdstip, is het nog akelig donker in de burgemeesterskamer.

Zijn altijd opgewekte karakter en gezonde gevoel voor humor, verdringt een dergelijk vergissinkje echter al snel. Want zeg nu eerlijk. Wie kan er nu boos worden op een burgemeester, die in vol ornaat en plein public, een scheidende brandweercommandant een natte pakkerd op de wangen drukt. Of in de wandelgangen ineens de rol aanneemt van zijn nachtelijke evenknie: Jules Deelder.

lange persoonlijkheid kijkt terug op een nu al boeiende loopbaan. Hoewel geen studiebol -‘Ik was een zesjesjager’-, doorliep hij de lagereen middelbare school zonder problemen.

De vervolgopleiding op de School voor de Journalistiek, in Kampen, eveneens. Lachend: ,,Dat was best te doen. Een héle, héle leuke studietijd ook. Met veel vriendinnetjes.”

Warme herinneringen koestert de burgervader van Strien ook aan zijn stagetijd bij de nieuwsrubriek Tros Aktua radio. ,,Ik had het niet

Couveusekindje “ Een héle, héle leuke studietijd ook, Misschien is de vrolijke eerste burger van Strijen diep in zijn met veel vriendinnetjes “ binnenste wel gewoon enorm blij om alweer 49 jaar op deze aardkloot rond te mogen lopen. Zijn start in die koude januarimaand beter kunnen treffen. Met een bandrecorder om op een kraamafdeling van een Rotterdams kwam je bij Zangeres zonder Naam, tot aan een ziekenhuis, was namelijk verre van voorspoedig. staatssecretaris. Een mooie tijd was dat. Je komt ,,Ik was een couveusekindje. Ik ben te vroeg er dan wel achter dat de zogenaamde Gooise geboren, was te klein en te licht en heb een Matras, de vriendjespolitiek, ook daadwerkelijk paar weken kantje boord gelegen. Mijn vader en bestaat.” moeder hadden ook weinig hoop en gaven me pas een naam, toen het wat beter met me ging.”

En Aart-Jan zou Aart-Jan niet zijn, of er is wel een mooie anekdote te vertellen over deze Vanaf dat moment groeide en bloeide de tijd. ,,Ik moest een keer mee met Gerrit van jonge Aart-Jan zowel letterlijk als figuurlijk tot der Kooy, van Tros Kamerbreed. Een keurige grote hoogte. De inmiddels bijna twee meter mijnheer. In die dagen was ik fan van new wave |2|

Persoonlijk Naam: Aart-Jan Moerkerke.

Geboren: 29-1-1965, in Rotterdam.

Relatie: Met Marianne.

Beroep: Burgemeester gemeente Strijen.

Sportief: Motorrijden, golfen.

Partij: VVD. Twitter: @AartJanM Lijfspreuk: Verander de wereld meer, dan dat de wereld jou verandert.

en liep rond met zwarte puntschoenen, een lange donkere jas en kort en wild haar. De eerste reactie van Gerrit was ‘die gaat niet met me mee’. Het kostte enige moeite, maar ik ben wel meegegaan en uiteindelijk konden we het prima met elkaar vinden.”

Het was tijdens dergelijke reportages dat Aart-Jan Moerkerke ook persoonlijk geïnteresseerd raakte in de politiek.

Hoewel zijn eerste lidmaatschap, van D’66 in Capelle aan den IJssel, amper drie vergaderingen duurde. ,,Ik merkte al snel dat er gesjoemeld werd met de kieslijst en stembriefjes. Daar wilde ik absoluut niet bij horen. Maar de interesse in de politiek is toen wel blijven sudderen.”

Aardverschuiving Totdat hij rond 2000 met enkele vrienden de (protest)partij Leefbaar Capelle opzette.

Toen ging het snel. ,,Tijdens de beruchte verkiezingen in 2002 zorgden we in Capelle voor de grootste aardverschuiving ooit.

Leefbaar kreeg acht zetels en werd in één klap de grootste partij. En ineens was ik wethouder. Dat was even slikken natuurlijk, zo zonder enige ervaring. Maar wij hadden van tevoren een grote mond opgezet, en dan moet je het uiteindelijk ook waarmaken.”

En daar stond ‘ie dan. Als jong broekie van 37. Tijdens zijn eerste openbare optreden in de functie van locoburgemeester, inclusief stoere ketting. ,,Ik vond het echt doodeng. Maar je moet gewoon. Mijn rug was drijfnat van het angstzweet. Gelukkig kan ik een aardige pokerface opzetten en was het aan de voorkant niet te zien.

Uiteindelijk leert het wel snel allemaal.”

Na twee periodes wethouderschap en een kort uitstapje naar het bedrijfsleven volgde hij in 2012 burgemeester Jac Klijs op. En creatief als altijd bedacht hij een slimme binnenkomer. Ter kennismaking met de gemeente liet hij zich uitnodigen bij inwoners thuis aan tafel. Zo leerde hij razendsnel alles over Strijen en haar inwoners. En op een uitermate leuke manier weer.

Waleplein, 25 november 2014

|3|

De nuchterheid zelve Het komt meerdere keren langs. Zijn twijfel of er toch wel ‘iets’ van het interview te maken valt. Hij zegt nog net niet dat hij zichzelf saai vindt. Niets is minder waar.

CDA’s fractievoorzitter Adrie Steenbergen (43) is weliswaar geen man van excessen en losbandigheid, maar dan toch in ieder geval de nuchterheid zelve. Personen met een dergelijke inborst gebruiken hun verstand én gevoel. De wetenschap heeft zelfs aangetoond, wanneer je je gevoel niet gebruikt bij beslissingen er onnodig risico wordt gelopen. De gemeente Strijen is zodoende in goede handen bij de broodnuchtere Adrie Steenbergen.

De karaktertrek heeft ongetwijfeld met zijn afkomst te maken. Toen zuigeling Adrianus zich voor de eerste keer presenteerde op deze aarde, was hij de zoveelste zoon in lijn van boerenfamilie Steenbergen. Een geslacht dat vele generaties geleden op de Steenplaats de akkers begon te bewerken. Adrie, als oudste van drie, werd grootgebracht op een traditionele melkveeboerderij. ,,Het was een klein bedrijf, waarbij je als kind veel buiten in de polders doorbracht en tijdens de oogst altijd meehielp.’’

Toch realiseerde de gewezen boerenzoon zich al op vroege leeftijd, dat het dag in, dag uit melken niets voor hem was. ,,Ik had al snel door dat koeien en het boerenleven me niet trokken. Ik had meer iets met cijfertjes. Gelukkig verwachtte mijn vader ook niet dat ik hem zou opvolgen.” Inmiddels is Adrie Steenbergen alweer bijna twintig jaar accountant bij Ernst & Young in Rotterdam. ,,Die twintig jaar zijn voorbij gevlogen. Er zitten dan ook voldoende uitdagingen in mijn werk. Leuke projecten.

Wereldwijd zelfs. Ik zou het zo weer precies hetzelfde doen.”

Via de gepensioneerde plaatselijk dierenarts Arie Rodenburg, werd Adrie in 2004 gestrikt voor de lokale politiek. ,,Hij kende mij nog vanwege zijn bezoekjes vroeger voor het vee op de boerderij.

Hij vroeg zich af of ik niet lid wilde worden van |4|

het CDA, omdat ze op zoek waren naar jonge mensen in de partij. Ik heb me toen aangesloten en stond bij de verkiezingen in 2006 al meteen op de achtste plaats.”

Vervolgens ging het snel met de rijzende ster van het momenteel op één na jongste raadslid in Strijen. ,,Onze wethouder Gert-Jan Buitendijk vertrok, waardoor Geràldo Janssen naar die positie opschoof. Zodoende viel er binnen de viermansfractie weer een plaatsje vrij. En als dan de nummers zes en zeven bedanken, kom jij ineens in beeld. Ik wilde het echter wel doen en trad in november 2006 zonder enige politieke ervaring toe tot de gemeenteraad.”

Pientere Ondanks de pientere geest duurde het toch een paar jaar vooraleer de meest belangrijke dossiers onder zijn huid zaten. Inmiddels had hij zichzelf al wel gepositioneerd binnen de raadzaal. Om uiteindelijk echter tot een ‘schokkende’ conclusie te komen. ,,Ik blijk eigenlijk niet een éch-te politicus te zijn. Natuurlijk houd ik van het debat, maar niet van meedoen aan de discussie óm de discussie. Zoals helaas te vaak gebeurt in de politiek, maar gelukkig valt het in Stijen mee.

Ik ben van de inhoud en niet zozeer van het politieke spel.”

Anders dan de dagelijkse gang naar zijn

Persoonlijk Naam: Adrie Steenbergen.

Geboren: 14-5-1971, in Strijensas.

Relatie: Getrouwd met Ilse, 3 dochters.

Beroep: Accountant.

Sportief: ‘Nooit gedaan’.

Partij: CDA. Twitter: @cdastrijen.

Lijfspreuk: Wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet.

broodheer naast de Erasmusbrug doet vermoeden, ligt zijn hart juist bij tastbare onderwerpen die over de woonomgeving gaan. ,,Ik vind het belangrijk dat we de gemeente Strijen fysiek voorbereiden op een mogelijke herindeling. En uiteindelijk goed achterlaten. Wat mij betreft houden we alle voorzieningen nog eens tegen het licht, en blijven we de goede dingen doen.

In ieder geval niet af gaan zitten wachten.”

Fel Al pratende over de ongewilde neveneffecten van het gemeenteraadslid zijn, treedt de nuchtere CDA’er heel eventjes buiten zijn comfortzone. En trekt hij voor zijn doen fel van leer. ,,Ik kan me erg storen aan de soms onterechte kritiek op politici. Als zouden het allemaal boeven en zakkenvullers zijn! Terwijl wij juist onze stinkende best doen. Om het geld hoef je in ieder geval niet in de lokale politiek te gaan. Hieruit blijkt wel dat het onvoldoende zichtbaar is bij veel inwoners wat we als gemeenteraad allemaal precies doen.”

Maar dan komt toch alweer snel de nuchtere boerenachtergrond om de hoek kijken. ,,Wij blijven gewoon lekker doorgaan waarmee we bezig zijn. Wij weten van onszelf dat we goed bezig zijn.

Iets voor je dorp willen betekenen en direct betrokken zijn bij ontwikkelingen is toch mooi. Dat je later kunt zeggen dat je erover meebeslist hebt.”

“ Ik kan me erg storen aan de soms onterechte kritiek op politici “

Waleplein, 30 oktober 2014 |5|

Natuurmens in de accountancy In de verte klinkt de schelle schreeuw van een buizerd. Het buurmeisje draait met haar paard rondjes door de wei. Een duivenmelker roept en rammelt driftig met een blikje voer. Even verderop laat een haan nog maar eens luidruchtig weten dat het al lang dag is. Het zonnetje doet zijn stinkende best om van dit uniek stukje Strijen een schitterend stilleven te maken.

,,Zullen we buiten gaan zitten. Het is mooi weer.

Je ruikt dan wel het platteland hoor, maar dat hoort er een beetje bij.’’ Al snel blijkt raadslid Arjan van Steenselen (49) een natuurmens. Dat kan ook niet anders, als je op zo’n mooie plek woont. De langgerekte tuin loopt bijna door tot ín het Oudeland. Slechts enkele bosschages markeren de grens. We strijken neer in een romantisch prieeltje, waar een -zoveel als wij daar verstand van hebben- blauwe regen zorgt voor een heerlijk schaduwrijk plekje.

in Numansdorp,’’ grinnikt hij. De kantoorbaan met zijn vele klantcontacten en uitdagingen bevalt hem echter prima. ,,Dit houd ik wel vol tot mijn zevenenzestigste.’’

Van jongs af aan is de moderne boekhouder goed geweest in rekenen. ,,Ik ga daarom ook met plezier door de begroting van de gemeente. Om zo nu en dan opvallende zaken tegen te komen en daar dan vragen over te stellen. Door het boerenbedrijf van mijn ouders kwam het boeren natuurlijk ook wel op mijn pad, maar ik zag al snel dat daarin niet mijn toekomst lag. Hoewel ik met erg veel plezier terugdenk aan mijn jeugd op

,,Kijk, daar ben ik geboren. Bij die vier bomen aan de Hoekseweg.’’ De hand van Arjan van Steenselen wijst richting het noordwesten. Naar een plek, hemelsbreed zo’n twee “ Overal om ons heen worden voor kilometer verder. ,,Het is nu een vogelobservatie geworden. veel geld windmolens opgeknapt “ Maar vroeger was het een boerderij en heb ik daar twintig jaar gewoond. Na ons trouwen zijn we de boerderij. Zo reed ik er op mijn twaalfde al op hier aan de Keizersdijk komen wonen.’’ Arjan en de trekker.’’

Corrie van Steenselen wortelden zich er, kregen kinderen en groeiden en bloeiden uit tot een De interesse voor politiek is bij Arjan van gezin van zes personen.

Steenselen op een wel heel onalledaagse wijze ontstaan. Want enkele honderden meters Bureaubaan verderop, achter een andere rij met bomen, Als je én zo landelijk woont, op de boerderij bent ligt namelijk de kartbaan van Strijen. ,,Dat is opgegroeid én ook nog eens een natuurmens jammer genoeg het enige smetje op het blazoen bent, lijkt een beroep in diezelfde richting van Strijen. Jaren geleden ben ik erin gedoken vanzelfsprekend. Niets is minder waar. Arjan van om te proberen de overlast van die baan op Steenselen kwam 28 jaar geleden terecht in de zondag te beperken. Vergunningen onder de loep accountancy. Een bureaubaan. ,,Maar ik ga wel genomen. Naar de geschillencommissie, gesprek zoveel als mogelijk met de fiets naar mijn werk met de burgemeester, noem maar op.’’ |6|

Persoonlijk Naam: Arjan van Steenselen.

Geboren: 16-2-1965, in Strijen.

Relatie: Getrouwd met Corrie, 2 dochters, 2 zonen.

Beroep: Assistent accountant.

Sportief: Fietsen.

Partij: ChristenUnie/SGP. Twitter: Momenteel nog niet.

Lijfspreuk: Binnen de regels zaken regelen.

Vanuit deze voorvechtersrol kwam Arjan van Steenselen onbewust steeds dichter bij de gemeentepolitiek te staan. ,,En op een gegeven moment smet het over en kom je tot de ontdekking dat er eigenlijk veel meer zaken spelen in de gemeente die aandacht vragen en belangrijk zijn voor de inwoners.’’ Met als resultaat dat hij zich in 2006 aansloot bij de lokale SGP. Om vervolgens op de kieslijst gezet te worden voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2014.

Slechte zaak En nu? Nu zit hij op één van de belangrijkste zetels in gemeenteland.

Waar gaat de komende tijd in hoofdzaak zijn aandacht naar uit? ,,Nou, zo vind ik het een slechte zaak dat een gemeentelijk apparaat wordt ingekrompen, waardoor de controle in de straat vermindert. Het gevolg is dat er nog slechts gereageerd wordt op signalen en klachten. Hierdoor zet je inwoners tegen elkaar op, omdat diegene waarover geklaagd wordt natuurlijk heel goed snapt van wie dat af komt. Dat vind ik zeer kwalijk.’’

En hij heeft nóg een idee. ,,Overal om ons heen worden voor veel geld oude windmolens gerestaureerd. Terwijl ze eigenlijk maar af en toe in bedrijf zijn.

Hang er een generator aan die energie opwekt, en laat die molen elke dag draaien.

Dan sla je twee vliegen in één klap. Nu moet er vaak veel subsidiegeld naar toe, maar dan kunnen ze zichzelf volledig bedruipen.’’

Het hinnikende paard in de wei lijkt zijn woorden te ondersteunen.

Keizersdijk, 1 juli 2014

|7|

Van flierefluiter tot raadslid De nieuwe eerstejaars fractievoorzitter van de VVD is Arnold de Man (57). Hij trad onlangs in de voetsporen van de begenadigd politicus Willem Tuijnman. De laatste wordt beschouwd als een deskundig raadslid, en is nog immer de komische noot binnen de Strijense raadzaal. We hebben de nieuwe voorman van de VVD-fractie overigens nog niet kunnen betrappen op een grappig betoog. Arnold de Man is meer van het zakelijke, zijn enorme dossierkennis en scherpzinnigheid. En dat voor een flierefluiter die school en verder studeren eerst niet zo belangrijk vond. ,,Ik had in die tijd andere interesses, zoals uitgaan, sporten en meisjes,’’ knipoogt hij veelzeggend. ,,Zodoende ben ik al op vroege leeftijd, na mijn mavodiploma, op een kantoor gaan werken. En zoals het dan vaak gaat, ben ik vervolgens in de avonduren gaan studeren voor de diverse boekhouddiploma’s. In 2002 heb ik mijn laatste studie ‘Master of Management and Organization’ afgerond.’’ Oftewel deze Vrolijke Frans is uiteindelijk opperbest op de pootjes terechtgekomen.

De rechtgeaarde Strijenaar groeide begin jaren zestig op. In een gewoon plattelandsgezin waarvan de vader bijna zijn hele leven ‘op’ de bus reed. Over politiek werd thuis niet of nauwelijks gesproken. Dus om nu te zeggen dat het VVD-raadslid hét van-huis-uit heeft meegekregen, nee. ,,Eigenlijk heb ik het allemaal zelf zo’n beetje ontwikkeld. Alles in je directe omgeving wordt geheel door de gemeente bepaald. En dan wil ik daar zelf ook wel iets over te zeggen hebben.’’

Toch trad De Man ‘pas’ vier jaar geleden op 53-jarige leeftijd toe tot de Strijense gemeenteraad. Terwijl hij wel al vanaf zijn VVD-lidmaatschap, in 1996, actief was in de fractie en de verschillende adviescommissies van de raad. ,,Ik werkte in die tijd bij de BNG (Bank Nederlandse Gemeenten, red.) en kon die baan niet combineren met het daadwerkelijke |8|

raadswerk, vanwege mogelijk conflicterende onderwerpen en zo. Maar toen ik na een reorganisatie zes jaar geleden besloot eigen baas te worden, kwam ook de gemeenteraad in beeld.’’

Veelzijdigheid Vanwege zijn vorige job, de baan dáárvoor als financieel ambtenaar én avondstudies, is de vijftiger meer dan gemiddeld geïnteresseerd in de gemeentelijke politiek. Het is dan ook niet geheel toevallig dat hij momenteel een eigen bedrijf runt als financieel investeringsadviseur in ruimtelijke ontwikkeling en infrastructuur. ,,Het leuke van dit vak? Tja, de veelzijdigheid zou ik zeggen. Je hebt te maken met financieel strategisch beleidsadvies, grondexploitatie en onderhandelingen. Het gehele pakket zeg maar.

Heel boeiend ook wanneer het projecten zijn in de eigen gemeente, zoals de bouw van een school.”

Het zijn niet uitsluitend de cijfertjes waarvoor de liberaal warm loopt. Ook de leefbaarheid en vitaliteit van de gemeente liggen hem na aan het hart. ,,Vooral de vergrijzing zorgt voor een grote uitdaging. Hoe ga je daar als gemeente mee om? Er zal toch een soort transitie moeten plaatsvinden, zoals goede woningen. Er is genoeg te doen om de kwaliteit te verbeteren en te behouden zodat de mensen hier blijven wonen of zelfs terug willen komen. En die mogelijkheden

Persoonlijk Naam: Arnold de Man. Geboren: 25-10-1956, in Strijen.

Relatie: Getrouwd met Adriënne, 3 dochters, 2 kleinkinderen.

Beroep: ZZP’er, financieel investeringsadviseur.

Sportief: Golfen.

Partij: VVD. Twitter: @arnolddeman.

Lijfspreuk: Respect voor anderen, is respect voor jezelf!

zijn er. Strijen heeft zoveel te bieden, maar je moet het dan wel willen zien.”

Kanaries En dan is er nog de sportieve Arnold de Man. Hij voetbalde van kleins af aan bij de kanaries, totdat net na zijn dertigste de knieën het begaven. Twaalf jaar geleden verplaatste hij het in beweging brengen van de bal naar twee andere ledematen. Eén ‘V’ werd ingeruild voor de ‘G’, en de golfclub Strijen was weer een nieuw lid rijker. ,,Golf is een moeilijke sport met een combinatie van concentratie en techniek. En telkens de bezieling om het beter te willen doen dan de vorige keer. Lekker buiten lopen, het sociale aspect, de wedstrijden. Heerlijk.’’

Toch nog even terug naar het besturen.

Hoe kijkt De Man eigenlijk aan tegen een gemeentelijke herindeling? ,,Daar ben ik volledig voor,’’ klinkt het resoluut. ,,Met één gemeente zijn we veel beter af, ook financieel. Als je ziet wat er in de regio speelt, moet je dat niet als vijf afzonderlijke gemeenten willen doen. Je zit daarbij telkens in elkaars vaarwater en bereikt daardoor veel minder. Ook de Hoeksche Waard als herkenbaar gebied zal zich hierdoor naar buiten veel sterker kunnen profileren.” De Man is stellig van mening dat de dienstverlening en service aan de Strijense inwoners bij een herindeling op het gewenste goede niveau kan blijven bestaan.

“ Met één gemeente zijn we in de Hoeksche Waard veel beter af, ook financieel “

Dam, 12 juni 2014 |9|

Fladderende vogel in mannenbolwerk Over een paar weekjes telt ze 33 lentes. Bijna fladderend als een mooi jong vogeltje betrad de frisse nieuweling de huidige Strijense gemeenteraad. Dat toch al sinds jaar en dag een mannenbolwerk is. Het schrikte Caroline Smeets echter geenszins af. Manmoedig nam ze plaats naast partijgenoot en GroenLinks-icoon Leen Bouman. ,,Het gaat er vrij gemoedelijk aan toe in de raad van Strijen. Iedereen heeft het beste voor met de gemeente. Ik vind het in ieder geval een fijne gemeenteraad om te beginnen.”

Gastvrij als ze is, krijgt het bezoek de beste plaats aan de eettafel. Mét zicht op de mooie achtertuin, die eind augustus nog volop in bloei staat. Inclusief fraaie doorkijkjes naar het daarachter liggende Oudeland van Strijen. De prachtige vergezichten reiken helemaal tot aan de Oudendijk, een paar kilometer verder. ,,Ik heb dat uitzicht al zo vaak gezien. Daarom laat ik bezoek meestal aan die kant van de tafel zitten, zodat ze zicht hebben op de tuin.” “ Ik heb

politiek begonnen, wat anders misschien niet was gebeurd. Er is uit een vervelende situatie dus toch weer iets moois gekomen.” Ook de overstap naar de baan als wijkverpleegkundige, met zijn onregelmatige uren, nam Caroline Smeets met beide handen aan.

Het is duidelijk dat in ieder eerst de geval tuinieren één van haar hobby’s is. En koken blijkt ook een grote passie. ,,Maar ik ga ook graag uit eten,” glimlacht ze bescheiden. Caroline Smeets verhuisde in 2013 naar de Buizerdstraat in Strijen. Ze woont er samen met haar vijfjarige dochter Rozalie. Na een turbulente levensfase, waarin verschillende vervelende gebeurtenissen de revue passeerden, heeft haar leven een andere richting gekregen.

Kunstacademie gedaan “

Sterker Positief als ze is, putte ze juist veel kracht uit die periode. ,,Ik ben er sterker door geworden. Het heeft zelfs deuren voor mij geopend. Ik doe nu veel meer mijn eigen ding. Zo ben ik ook in de |10|

En dan te bedenken dat we even zo goed

na de middelbare school

tegenover een kunstenares hadden kunnen zitten. ,,Ik heb na de middelbare school eerst de Kunstacademie gedaan. Maar daarmee ben ik al na één jaar gestopt. Die opleiding bleek uiteindelijk toch niet helemaal bij mij te passen. Het sloot te weinig aan bij mijn verwachtingen. Ik ben toen HBO-V gaan doen om verpleegkundige te kunnen worden. Dat bleek toch meer op mijn lijf geschreven.”

Terwijl het gaggelen van voorbij vliegende ganzen de huiskamer binnendringt door de open terrasdeuren, dwalen de blikken door de ruimte.

Een eettafel met vier verschillende poten en

veelsoortige stoelen eromheen. Langs één muur twee kasten naast elkaar. Een oude bruine en een witgelakt strakker exemplaar.

Een allegaartje wellicht, maar ook weer heel eigen. Het charmante is dat het hier geen toeval of gebrek aan smaak betreft. ,,Die bruine kast is nog van mijn oma geweest. Het was eerst een servieskast, maar wij gebruiken hem nu voor de tv.

De witte kast is de oude baby-commode van Rozalie. Ik probeer zo duurzaam mogelijk te leven en hou niet van weggooien. Daarom ga ik ook graag naar rommelmarkten. Wanneer ik daar dan iets vindt en een tweede leven kan geven, waardoor het niet weggegooid hoeft te worden, geeft me dat een erg goed gevoel.”

Persoonlijk Naam: Caroline Smeets.

Geboren: 18 9 1982, in Geleen.

Relatie: Gescheiden, 1 dochter.

Beroep: Wijkverpleegkundige.

Sportief: Hardlopen, fietsen.

Partij: GroenLinks.

Twitter: @SmeetsCaroline.

Lijfspreuk: Je kunt meer dan je denkt.

Ambassadeur En zo ligt tevens het welzijn van mensen haar zeer na aan het hart. Als wijkverpleegkundige is ze dagelijks in de weer met het welbevinden van haar cliënten. Daarnaast zet ze zich in als ambassadeur van haar vakgroep, en was ze in die hoedanigheid onlangs zelfs te gast bij het televisieprogramma Pauw. ,,Door de kanteling in de AWBZ bijvoorbeeld is ons werk erg veranderd. Daar maak ik me graag sterk voor. Het belangrijkste is dat de mensen die zorg nodig hebben uiteindelijk goed geholpen worden.”

Haar keuze, twee jaar geleden pas, voor de politiek is eigenlijk niet meer dan een logisch gevolg. ,,In die tijd ging er veel gebeuren op maatschappelijk gebied, zoals de drie decentralisaties. Om die reden wilde ik daarin graag iets betekenen.

En in de gemeentelijke politiek kan dat.

Het zijn roerige tijden, maar dat vind ik juist erg interessant. Het is trouwens niet alleen belangrijk voor de senioren, maar uiteindelijk ook voor onze kinderen. Daar doe ik graag iets extra’s voor.”

Buizerdstraat, 2 september 2015

|11|

‘Het is de leukste hondenbaan die er bestaat’ Wanneer je een blik werpt in de rijkelijk gevulde agenda van Geràldo Janssen valt het direct op. Vaak wordt zijn aanwezigheid verlangd bij een plaatselijke activiteit.

Veelal hangt er een handeling mee samen, maar toch minstens een praatje. Een soort optreden dus eigenlijk. En laat dát de 67-jarige wethouder nu net niet vreemd zijn. Al op zeer jonge leeftijd deed hij zijn typetje tussen de schuifdeuren in het Brabantse land. ,,Het voordragen én het gevoel van humor heb ik van mijn vader. Hij kon altijd vol vuur en veel plezier een verhaal vertellen. Ja, dat was mijn vader ten voeten uit,’’ herinnert Geràldo Janssen zich met een weemoedige blik achter de brillenglazen. Bij het zien van zijn voornaam verwacht je minstens dat hij ergens in Zuid-Europa het levenslicht zag. De achternaam zet je echter meteen weer op het verkeerde been. De wieg van baby Janssen stond ‘gewoon’ in het Gelderse Groesbeek.

De Strijense bestuurder denkt met een warm gevoel terug aan zijn jeugd. ,,Het was een harmonieus gezin met vier kinderen en al zijn katholieke tradities. De sociale betrokkenheid was ook erg groot. Zo hebben jaren een neef en een nicht bij ons ingewoond, die wees waren geworden. Ik weet ook zeker dat dit mij gevormd heeft en de interesses heeft gewekt in de menselijke maat van mijn taken als wethouder, zoals sociale zaken, gezondheidszorg en de Wmo.’’ De geboren Groesbeeker groeide op in het Brabantse Helmond en kwam na omzwervingen via Nieuwerkerk aan den IJssel en Numansdorp in 1995 in Strijen terecht. Een en ander had alles te maken met zijn werk als gemeenteambtenaar.

Al in een vrij vroeg stadium, nadat de familie Janssen zich in 1973 in Numansdorp vestigde, zette het gezinshoofd zijn eerste schreden op |12|

het politieke pad. ,,Een collega vond dat ik een KVP-afdeling moest oprichten in Numansdorp.

Zijn idee was om dan samen met de AR en CHU van destijds op te gaan in de CDA. En zo is dat ook gegaan.’’

Verhuiswagens Eenmaal verhuisd naar Strijen kwamen de veranderingen. De verhuiswagens waren de gemeentegrenzen van het Keendorp nog niet gepasseerd of de toenmalige CDA-secretaris stond al bij Geràldo Janssen op de stoep. ,,Hij vroeg of ik iets wilde doen voor de CDA. Ik vroeg hem over een jaartje nog maar eens terug te komen omdat eerst het huis grondig verbouwd moest worden. Het was een volhouder, want precies één jaar later stond hij opnieuw voor mijn deur. En toen heb ik meteen ja gezegd.’’

Als het even kan gaat Janssen met een grap en een grol door het leven. Niet voor niets is zijn levensmotto ‘maak je geen zorgen voor morgen’. Zo had hij als raadslid jaren geleden de plaatselijk ‘wereldberoemde’ Schil Overwater, wethouder in die tijd, op een ludieke manier tuk. ,,In die dagen zag een bepaalde wijk er niet zo best uit. We hebben daar toen foto’s van genomen en er een verjaardagskalender van gemaakt. Deze hebben we Schil vervolgens aangeboden. Nou, ik kan je zeggen, hij was ‘not amused’.’’

Persoonlijk Naam: Geràldo Janssen.

Geboren: 6-7-1947, in Groesbeek.

Relatie: Getrouwd met Marianne, 2 dochters, 6 kleinkinderen.

Beroep: Wethouder gemeente Strijen.

Sportief: Voetbal.

Partij: CDA. Twitter: @geraldojanssen.

Lijfspreuk: Maak je geen zorgen voor morgen.

In 2006 stond hij vervolgens zelf aan de andere kant. Na het vertrek van zijn voorganger Gert-Jan Buitendijk, werd Janssen naar voren geschoven. ,,En eerlijk gezegd dacht ik het allemaal wel te weten na 35 jaar als ambtenaar te hebben gewerkt. Maar toch verbaasde ik me over de diversiteit en omvang van een wethouderschap. Ik heb een paar slapeloze nachten gehad tijdens de beslisperiode.

Maar uiteindelijk overwon de uitdaging.’’

‘Andersomrelatie’ Ondanks zijn achtergrond, bemerkte Janssen dat het zijn van een bestuurder een beduidend andere rol is, de ‘andersomrelatie’. ,,Omdat ik zo goed wist hoe het allemaal werkt, had ik eigenlijk teveel compassie met het ambtenarenapparaat. Ik moest me vaak harder opstellen dan dat ik van huis uit ben. Daarom zeg ik ook vaak: wethouder zijn is zó leuk, het is de leukste hondenbaan die er bestaat.’’

Maar Geràldo Janssen zit bestuurlijk momenteel lekker in zijn vel. ,,Ik ben blij dat we het jongerenwerk uit het slop hebben kunnen trekken en dat de financiële situatie van de gemeente gezond is. Ben trots op de verbouwing van het dorpshuis.

En de nieuwe randweg natuurlijk, zeker omdat deze binnen het budget gerealiseerd is. Eigenlijk ben ik wel trots op héél Strijen.

De gemeente ligt er prima bij en kan zijn vele faciliteiten gelukkig nog behouden.”

“ Ik ben blij dat we het jongerenwerk uit het slop hebben kunnen trekken “

Waleplein, 27 mei 2014 |13|

In de kantlijn krabbelen en uittreksels maken Je kon hem de voorbije jaren als het ware met de ogen dicht uittekenen. Op de publieke tribune in de raadzaal, met zijn onafscheidelijke schrijfblok. Alsof het Louis van Gaal in hoogst eigen persoon betrof. Raadslid Henk van de Graaf (71) heeft echter he-le-maal niets met voetbal. Met politiek, woorden, taal en schrijven echter des te meer. ,,Eens kijken, nou…, oh ja. Ik ben eigenlijk heel mijn leven al gewend dingen in de kantlijn te krabbelen en uittreksels te maken.’’

Oorlogskind Henk van de Graaf was zijn werkzame leven leraar in de vakken geschiedenis en Nederlands. In 2004 veegde hij voor de allerlaatste keer het schoolbord schoon. Mede vanwege een nakende fusie én een mooie regeling kon hij met vervroegd pensioen. Tien jaar na dato lijkt het echter net of we nog steeds tegenover een docent zitten. En onze vinger moeten opsteken om hem iets te mogen vragen.

daar gaan wandelen. Mijn benen zijn wel iets langer en ik raak zodoende regelmatig voor op haar. Maar dan wacht ik weer even. Ik probeer altijd wel voor te blijven, anders trap ik haar op de hielen. Engeland en dan vooral Schotland zijn landen waar we al sinds mensenheugenis naartoe gaan.’’

Duveltje Als een duveltje uit een doosje springt Henk Henk van de Graaf is echter geenszins een van de Graaf op. Rommelt wat in de boekenkast strenge bullebak, maar ongetwijfeld een geliefde leraar in zijn dagen. Hij is aardig. Praat beheerst in mooie volzinnen, doorweven “ Als leraar had ik het gewoon veel met gedoceerde humor. Een attente zeventigplusser, met te druk, met al die correcties en zo “ gevoel voor etiquette ook. ,,Oh ja…, zal ik uw jas even aannemen.’’ De eenvoudig ingerichte zitkamer is en komt terug met enkele boekjes. ,,Kijk, uit verre van modern. En, hoe kan het ook anders, dit soort gidsjes halen we onze wandeltochten. met een uitpuilende boekenkast als eyecatcher.

En die sjouw ik dan altijd mee in mijn rugzak.”

Dáárnaast trekt een grote stoffen ‘poster’ van Terugkerend naar zijn plaats, bedenkt hij zich Groot-Brittannië meteen de aandacht. ,,Die heeft ineens, om andermaal de kast in te duiken. mijn vrouw Dora geborduurd. Net zoals die aan Even later ligt er een opengevouwen landkaart de andere kant, van Nederland. Daar is ze jaren van Zuid-Nederland over de salontafel. ,,Op een mee bezig geweest.’’ gegeven moment zijn we begonnen om onze wandeltochten met een markeerstift in te kleuren ,,Eens kijken… Ja, samen met Dora zijn op deze kaart. Kijk.’’ we in 1995 begonnen met wandelen.

Paaltjeswandelingen. Dat houdt in dat we met Interesse in de politiek heeft hij van huis uit de auto naar een parkeerplaats rijden en vanuit meegekregen. Geboren en getogen in Maassluis, |14|

Persoonlijk Naam: Henk van de Graaf.

Geboren: 1-9-1942, in Maassluis.

Relatie: Getrouwd met Dora, 1 dochter, 1 zoon, 5 kleinkinderen.

Beroep: Gepensioneerd leraar Nederlands en geschiedenis.

Sportief: Wandelen.

Partij: CDA. Twitter: ‘Daar doe ik niet aan’.

Lijfspreuk: Geen vaste, maar steeds terugkerende.

verhuisde het gezin Van de Graaf begin jaren vijftig naar Utrecht. ,,Mijn vader was schoolmeester, zoals dat toen nog heette. En we waren een gereformeerd gezin. Lazen de Trouw, stemden ARP en waren lid van de NCRV. Heel serieus dus en precies zoals dat hoorde in die dagen.

En van hieruit werd er ook aan politiek gedaan. Ik kan me nog herinneren dat ik via een radiootje op mijn kamer naar de verkiezingsuitslagen zat te luisteren.’’

Staatskunde Tijdens zijn studie kwam Henk van de Graaf tevens in aanraking met het vak staatskunde. Het daadwerkelijk praktiseren ontstond echter pas nadat hij met pensioen ging. ,,Als leraar had ik het gewoon veel te druk, met al die correcties en zo. Op een gegeven moment ben ik lid geworden van het CDA hier in Strijen en hebben ze mij in 2010 in de adviescommissie Maatschappelijke Zaken losgelaten.

Eigenlijk ging ik hier op dezelfde manier te werk als vroeger met het proefwerken nakijken, lezen en aantekeningen maken.’’

Het kersverse raadslid heeft de beste voeling met thema’s als jeugd, onderwijs en zorg. ,,Als je eenmaal 71 jaar bent dan zie je ook meer het nut van zorg en dergelijke onderwerpen. En dat is maar goed ook, want van geld heb ik totaal geen verstand.” Hij ziet ook wel een groot verschil overigens met het commissiewerk. ,,In de commissie kon je meer freewheelen en discussiëren. Ik trok daar dan altijd wel mijn snuit open. Als raadslid wordt meer van je verwacht dat je de binnen de fractie afgesproken teksten hardop verder vertelt.”

De jas wordt van het hangertje gehaald en netjes voorgehouden. Handen hartelijk geschud. Bedankjes uitgewisseld. Deur geopend. ,,Nou oké…, tot ziens dan maar.”

Groene Zoom, 8 juli 2014

|15|

Vreemde eend in de bijt Ook die lopen er gewoon in het wild rond. Raadsleden onder de noemer ‘vreemde eend in de bijt’. Jacob Lagendijk (57) is zo iemand. De fractievoorzitter van de PvdA is verre van een karakteristiek politicus. Natuurlijk loopt hij al jaren mee en weet van de hoed en de rand, maar politiek bedrijft hij op geheel eigenzinnige wijze. ,Ik zeg niet dat ik degene ben die de gemeente Strijen in positieve zin heeft veranderd, maar heb daar toch zeker wel invloed op gehad.’’

Een beetje ongewoon zijn hoort klaarblijkelijk bij de persoon Jacob Lagendijk. Hoewel hij zeven jaar van zijn studententijd besteedde aan een studie biologie/neurofysiologie, koos hij uiteindelijk voor een carrière in… de automatisering. ,,Ik studeerde af in de vorige grote crisis, 1985. In die tijd was het bijna onmogelijk een baan te vinden die aansloot op mijn studie. En omdat ik toch al veel met computers werkte en er best veel verstand van had, kwam ik in de automatisering terecht.

Omdat het allemaal prima beviel, ben ik erin blijven hangen.’’

Eerst bij een groot consultancybedrijf en sinds een paar jaar als zelfstandiger zonder personeel. ,,Ik ben hetzelfde blijven doen, alleen werk ik nu voor een andere baas,’’ lacht hij. ,,Waarom? Nou ik was toen zelf vijfenveertig jaar en zag dat de oudere collega’s van rond de vijftig afgeschreven werden, door die jongere gasten links en rechts werden ingehaald, om vervolgens op straat te belanden, zonder werk. Dat zou mij niet overkomen, dus ben ik voor mezelf begonnen.

En niet zonder succes. Je verdient veel meer, waardoor ik eerder kan stoppen met werken en het eigenlijk nu al wat rustiger aan kan doen.”

Hij vertelt het alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Gestoken in een gemakkelijk zittende korte broek, dito shirt en op eenvoudige zwarte instappers, is de boomlange Strijenaar |16|

duidelijk zichzelf én eenvoudig gebleven. Zit zelfs een beetje in een quasi populariteitscrisis. ,,Ié-der-één kent onze voetballende zoon Bas en mijn vrouw Ingrid, die leerkracht was op de Patrijspoort en de Hooistoof. Ik ben dan ook altijd dé vader van of dé man van…,” grinnikt hij met de nodige zelfspot. Om vervolgens afgeleid te worden door een paar luidruchtige katten in de achtertuin.

Wilgroei Mooie tuin trouwens! ,,Ja, ik houd van buiten zijn. Daar komt nog een klein beetje de bioloog in mij naar boven. Er staan veel aparte planten in onze tuin en ik vind die gecoördineerde wildgroei erg mooi.” Verder stapt Jacob Lagendijk graag op de fiets om de polders rond Strijen in te trekken.

En op de golfbaan, daar blijkt de in Alblasserdam opgegroeide vijftiger ook regelmatig te vinden te zijn. Met een vette PvdA-knipoog: ,,Maar dat hoeft niet per se verteld te worden hoor.”

Onderwerpen waarbij hij wél stevig verankerd op de praatstoel zit, handelen over de naar eigen zeggen verschillende politieke successen. ,,Het heeft lang geduurd, maar sinds een paar jaar weet onze partij toch wel enige invloed uit te oefenen. Zo was ik de eerste die pleitte voor meer jongerenwoningen. En die zijn er recent eindelijk gekomen. Verder was ik vier jaar geleden degene die over een discounter begon.

En, warempel, hij komt er nu. Het duurt lang

Persoonlijk Naam: Jacob Lagendijk.

Geboren: 7-4-1957, in Rotterdam.

Relatie: Getrouwd met Ingrid, 2 zoons, 1 dochter, 1 kleinkind.

Beroep: ZZP’er in de automatisering.

Sportief: Fietsen, golfen, wandelen.

Partij: PvdA. Twitter: @jacoblagendijk.

Lijfspreuk: Besteed je geld goed, maar besteed je tijd beter. allemaal en het is jammer dat niemand dit meer weet, maar helaas, zo werkt dat in de politiek.”

Proefballonnetjes Voor een andere vurige wens zijn inmiddels al diverse proefballonnetjes opgelaten. ,,Ik ben me momenteel hard aan het maken voor een gezellig uitgaanscentrum in Strijen. Een horecaplein op de Kaai. Dé plek voor terrassen, de markt, evenementen, noem maar op. Strijen heeft dat gewoon nodig. Een plek met een sociale functie, waar jong en oud elkaar ’s middags al kunnen ontmoeten. Wij hadden nu bijvoorbeeld daar heerlijk op een terras kunnen afspreken.”

Jacob Lagendijk houdt van de nodige reuring in zijn woonplaats. ,,Mensen moeten het leuk hebben in het dorp en er niet ver voor hoeven te rijden. En laat die bussen vol toeristen maar komen.

Maar dan moet er wel wat te doen zijn.”

Dan ernstig: ,,Maar zeker zo belangrijk vinden wij dat er voldoende betaalbare huurwoningen moeten zijn. Een ander zorgpunt zijn de decentralisaties die eraan zitten te komen. We zullen erop toezien dat die op een goede manier uitgevoerd gaan worden.” Zo’n vreemdeling is de PvdA-fractievoorzitter dus eigenlijk ook weer niet…

“ Mensen moeten het leuk hebben in het dorp en er niet ver voor hoeven te rijden “ |17|

Lestevenonstraat, 17 september 2014

Gedreven techneut op het pluche Zo weinig als hij spreekt tijdens raadsvergaderingen, zo’n onverwachte spraakwaterval wordt Jan Oosterkamp zodra hij één van zijn stokpaardjes bestijgt.

Je hoeft het gepensioneerde gemeenteraadslid dan slechts te vragen naar zijn werkzame leven. Voor je er erg in hebt is het middernacht en weet je alles, maar dan ook werkelijk alles, over scheeps- en apparatenbouw. Techniek dus: ,,Een scheepsbouwer kan je alles laten doen, zelfs ijzer laten drijven…”

Het koffieapparaat wordt aangezet. ,,Zo die kan doorlopen.” Jan Oosterkamp zet zich aan de keukentafel en vertelt dat hij op 5 augustus 1944 in het Limburgse Heerlen is geboren. De tongval verraadt nog altijd waar zijn wieg stond. Heel bijzonder zijn de jeugdherinneringen van de nu 70-jarige Strijenaar. Want hoe leg je nu iemand uit dat je vroeger als kind een papa en mama én een vader en moeder had?

Met appels die je zelf uit de boomgaard had gehaald. Ik heb in mijn verdere leven nooit meer zulke lekkere vlaaien geproefd.”

Modelbouw Dat Jantje uiteindelijk de techniek in zou gaan, stond al in de sterren geschreven. ,,Mijn vader kwam ook uit de techniek en zelf was ik al vroeg bezig met modelbouw en hielp ik mee onze sloep te onderhouden.” De keuze voor de juiste opleiding was echter nog een dingetje

Menig vader gaat door het leven als papa, ouweheer of gewoon pa.

Datzelfde geldt voor moeders.

Niet echter voor de jonge “ Ik kon vroeger als jonge jongen Jan Oosterkamp. Voor hem waren vader en papa, weinig kattekwaad uithalen “ moeder en mama, vier totaal verschillende personen. ,,Ik kwam als kind veel bij de overburen met een thuis. ,,Mijn vader wilde per se dat ik in Delft boerenbedrijf. Uit school ging ik daar meestal ging studeren. Maar ik ging liever naar de HTS meteen naartoe. Roggebrood eten en meehelpen Scheepsbouw in Dordrecht. Een meer op de in het bedrijf. Die boer en boerin, waarmee ik praktijk gerichte opleiding.” dialect sprak, waren mijn papa en mama. Thuis spraken we Nederlands en had ik dan nog een Want Jan Oosterkamp is namelijk meer een vader en moeder.” praktijkman dan van het theoretische. Zo verdiende hij als student al een aardige gulden Omdat zijn biologische vader hoofd van de school bij als dekknecht op een rondvaartboot in was kende iedereen ‘Jantje van de meester’. ,,Ik Maastricht. ,,Ik regelde zo’n beetje alles op die kon als jonge jongen weinig uithalen. Daarom boot, naast een wat vervelende kapitein. Maar was ik ook graag en veel op de boerderij van wanneer die maar om half 9 zijn koffie kreeg, de buren. Meehelpen met de verzorging van de was hij tevreden. Van het daar verdiende geld beesten. Of samen met mama vlaaien maken. heb ik vervolgens mijn eerste motorfiets gekocht. |18|

Een Horex.”

Persoonlijk Naam: Jan Oosterkamp.

Geboren: 5-8-1944, in Heerlen.

Relatie: Getrouwd met Gerda, 1 zoon.

Beroep: Gepensioneerd scheepsbouwer.

Sportief: Racefietsen.

Partij: Strijens Belang.

Twitter: Geen account.

Lijfspreuk: Het is nooit, wat je denkt dat het is (schijn bedriegt).

Trots als een pauw haalt hij vervolgens een replica uit de kast. Vol vuur en passie wordt met pk’s en cc’s geslingerd. Eerlijk gezegd zijn niet alle details in het opschrijfboekje terechtgekomen. Maar zoveel is duidelijk, dat we hier van doen hebben met een échte liefhebber van techniek. En dan maken we niet eens veel woorden vuil aan het feit dat hij zijn uit 1968 daterende BMW-motor geheel zelf reviseerde. ,,Kijk dit is hem.”

Andermaal verschijnt er een kleine kopie op tafel.

Smeer Gezien al het smeer dat op enig moment bijkans permanent aan de handen kleefde, was de keuze voor de politiek op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. ,,Het is zo rond de eeuwwisseling begonnen. Ik kreeg de inmiddels overleden Wim Rijnveld namens Strijens Belang op bezoek. Ze waren op zoek naar een secretaris. Toen halverwege de avond bleek dat hij óók scheepsbouwer was, kon ik geen nee meer zeggen.”

De secretariële activiteiten voor de fractie bevielen hem overigens prima. Totdat hij in 2006 ineens in beeld kwam voor een zetel in de raad. ,,Het echte politieke handwerk lag toch bij Henk (Kwakernaat, red.). Het was daarom heel erg zuur dat hij op een gegeven moment wegviel door ziekte. Het politieke hart viel uit Strijens Belang.” Er valt een alleszeggende stilte. ,,Zelf was ik bijna 70 en had al afscheid genomen van de raad. Maar toen dit gebeurde kon ik die club toch niet in de steek laten.”

Het gesprek kantelt. De gebeurtenissen op technisch gebied voeren wederom de boventoon. ,,Wist je, dat ik wel eens helemaal bovenop de fakkel van Shell Moerdijk heb gestaan? Oh, wacht, bijna vergeten, de koffie…”

Kolgansstraat, 20 april 2015

|19|

Waterrijk in voor- en tegenspoed Water, water en nog eens water. Eigenlijk al vanaf zijn pre-geboorte speelt H2O een belangrijke rol in het leven van Jan van Westen (40). Als die nietsontziende februaristorm in 1953 niet de kop had opgestoken, was dit verhaal zeer waarschijnlijk nooit als dusdanig opgetekend. Sinds tien jaar verdient het jongste raadslid van de gemeente Strijen een goede boterham bij de waterpolitie. En afgelopen zomer betrok het gezin Van Westen een schitterende woning op een uniek plekje aan de Steenplaats, letterlijk ín het water.

De grootouders van Jan van Westen ontvluchtten in 1953 het Zeeuwse Sint Philipsland vanwege het wassende water. Het gezin kwam in de Hoeksche Waard terecht. Twintig jaar later ontworstelde baby Jan zich in Puttershoek aan het moederlijke vruchtwater. Als 8-jarig ventje kwam hij vervolgens in Strijen wonen. ,,En daar was ik altijd buiten met mijn vriendjes. Hutten bouwen op de Sasseplaten. Vissen. En spelen op plaatsen waar je eigenlijk niet mocht komen.”

Na de lagere school en vier jaar mavo, kwam het jonge gemeenteraadslid in de installatietechniek terecht. Totdat de postbode in 1998 een brief op de mat dropte, die zijn leven voorgoed veranderde. ,,Ik was toen 24 jaar maar had al op mijn 18e, zonder resultaat overigens, gesolliciteerd bij de politie. In de brief vroeg men zich af of ik niet alsnog interesse had in een politieopleiding.” Lang hoefde Jan van Westen daar niet over na te denken.

Roeping ,,Bij de politie werken zag ik altijd al als een roeping. Ik stel me namelijk graag dienstbaar op ten behoeve van de maatschappij. Datzelfde geldt voor mijn werk in de plaatselijke politiek.

De schouders eronder, en niet passief aan de kant blijven staan kijken.” Als agent in opleiding kwam hij als jongen uit de polder terecht in het roerige Krooswijk in Rotterdam. Vechtpartijen, |20|

huiselijk geweld, schietincidenten. Alles kwam voorbij. ,,Totdat ik op enig moment in aanraking kwam met de zeehavenpolitie. Dat bleek het helemaal voor mij te zijn. Ik haalde mijn groot vaarbewijs, ben me vooral op de milieutak gaan richten en heb alle papieren op dat gebied behaald.

Inclusief het bachelor-diploma milieukunde.

Op enig moment kreeg ik de mogelijkheid om daadwerkelijk naar de waterpolitie over te stappen. Dat heb ik meteen gedaan. Heerlijk om de uitgestrekte polders en bijbehorende wateren tot je dagelijkse werkterrein te mogen rekenen.”

De telefoon gaat. Alweer voor de tweede keer.

Druk baasje die Jan van Westen. En van alle gemakken voorzien ook. Want hoewel zijn huis volledig verscholen gaat tussen het wuivende riet, doet de inrichting van deze woonboot niet onder voor een keurig en comfortabel ingerichte eengezinswoning. Zowel Lotte (13) als Else (12) en ook de jongste telg Boaz (9) hebben er een eigen tienerkamer. ,,Kom maar eens mee, dan laat ik het je zien.”

En inderdaad aan ruimte en gerief geen gebrek.

Er is zelfs een gigantische ‘kelder’ onder de vloer.

Voor spullen die een gemiddelde walbewoner op een zolderverdieping wegstopt. Tijdens de opgewekte ‘rondleiding’ komt ineens het kruisje

Persoonlijk Naam: Jan van Westen.

Geboren: 21-8-1974, in Puttershoek.

Relatie: Gehuwd met Saskia, 2 dochters en 1 zoon.

Beroep: Landelijke Eenheid Dienst Infrastructuur (waterpolitie).

Sportief: Wandelen in de natuur.

Partij: ChristenUnie / SGP. Twitter: @janvanwesten.

Lijfspreuk: Geloof, hoop en liefde. van dit huisje ter sprake. Vader en moeder Van Westen prijzen zich gelukkig dat het gezin nog immer voltallig is.

De middelste spruit, Else, is namelijk ernstig ziek geweest. ,,Zij had op een gegeven moment op drie plaatsen kanker in haar lichaam. Dat is een hele moeilijke tijd geweest voor ons gezin. Maar wonder boven wonder is zij er bovenop gekomen. En ondanks alle behandelingen en chemo’s heeft Else eigenlijk nooit pijn gehad. Gelukkig is ze overal goed doorheen gekomen en gaat het momenteel fantastisch met haar.”

Smeekbedes Gedurende dit afschuwelijke ziekteproces werd het geloof van de godsdienstige Jan van Westen danig op de proef gesteld. Als kommervolle vader zond hij de Here God meerdere smeekbedes. Terugkijkend stelt hij vast dat zijn gebeden uiteindelijk zijn verhoord. ,,Het geloof is belangrijk voor ons gezin. We waren allemaal zo blij met het herstel van Else. De Bijbelse naam van onze zoon kreeg zodoende door de jaren heen een prachtige diepere betekenis.”

“ De Bijbelse naam van onze zoon kreeg door de jaren heen een diepere betekenis “

Boaz betekent namelijk: in Hem is kracht. ,, Hoewel we onze kinderen uiteindelijk zelf de keuze laten, hopen we wel dat we het geloof aan ze kunnen overbrengen. Mijn vrouw Saskia en ik hebben er in ieder geval veel houvast aan. Het geloof is voor ons als een rots in de branding.”

Toch weer dat water…

Steenplaats, 28 november 2014

|21|

Hobbyboer in de politiek Mompel, mompel. We hebben de pen al weggestoken, maar Leen Bouman (72) wil toch nog graag iets laten zien. Door zijn soms binnensmondse wijze van praten, is het niet meteen duidelijk wát. In zijn oergezellige studeerkamer komt uit een open kast vol oude ruggen, een antiek langwerpig soort notitieboekje tevoorschijn. ,,Kijk dit is het kasboekje van mijn opa, die binnenvaartschipper was. Kijk, het begint in 1900. En kijk hier een bedrag van drie gulden voor verschillende materialen, waaronder een nijptang.’’

Al jaren is de gepensioneerde bankdirecteur geïnteresseerd in geschiedenis. Meer nog dan in politiek. Desondanks is hij momenteel wel dé voorman van de plaatselijke oppositiepartij GroenLinks. Het fractievoorzitterschap heeft hij echter nooit geambieerd. Na één raadsperiode (2010-2014) had hij zelfs alweer de pijp aan Maarten willen geven. Maar toen overleed onlangs partijgenoot én goede vriend Hans van ’t Hof.

einde van zijn leven invulde. Hoe hij zijn eigen kleinkind uitlegde dat opa veel pijn had en als hij er straks niet meer is, dan eindelijk van die pijn verlost is.”

Pretoogjes Waterlanders branden achter de blauwgrijze pretoogjes. Ander onderwerp. Zijn keuze ooit voor GroenLinks? Dat heeft alles te maken met zijn andere grote passie: de natuur. ,,Vanaf begin jaren zeventig heb ik me op diverse

,,Raadslid worden heeft nooit op mijn verlanglijstje gestaan.

Maar ben er eigenlijk in de “ In vergelijking met Rotterdam slipstream van Hans ingerold.

Na een noodkreet voor vond ik het er maar een dooie boel “ ondersteuning van hem ben ik in het commissiewerk en op de kieslijst terechtgekomen. Maar heb er nooit bij gebieden driftig beziggehouden met de natuur stilgestaan dat GroenLinks wel eens twee zetels in de Hoeksche Waard. Zo was ik betrokken als zou krijgen. Maar dat gebeurde wel in 2010. Bij oprichter bij de voorloper van het Hoeksche de nieuwe verkiezingen dit jaar wilde ik ermee Waards Landschap, het Hoeksche Waards Alarm. stoppen en stond op de derde plaats. Door het Voor mijn gevoel hebben we toen veel voor overlijden van Hans voelde ik me echter verplicht elkaar gekregen.’’ weer terug te keren.’’

We geloven hem op zijn blauwe ogen. Al is het ,,Ik kende Hans al vele jaren, echter slechts van alleen maar dat we zojuist bijna een uur zijn naam. Puur alleen omdat ik elke vier jaar dat rondgeleid door bijna twee hectare van dat hokje voor zijn naam rood maakte. Uiteindelijk mooie landschap. Let wel: privébezit. ,,Kijk je uit zijn we zelfs vrienden geworden. Ik ben tot op voor de schapenstront.’’ Als een ware keuterboer het laatste moment bij hem geweest. En heb stapt hij de wei in en leidt het bezoek rond. Een groot respect voor de manier waarop hij het ingenieuze vijverpomp, kunstobjecten tussen |22|

Persoonlijk Naam: Leen Bouman.

Geboren: 23-5-1942, in Rotterdam.

Relatie: Getrouwd met Hetty, 2 zoons.

Beroep: Gepensioneerd bankdirecteur.

Sportief: Wekelijks naar de sportschool.

Partij: GroenLinks.

Twitter: Geen.

Lijfspreuk: Van genieten word je oud. Zo niet, dan heb je toch genoten.

het vee, het eigenhandig aangelegde bos, zijn werkplaats, het keramiekatelier van vrouwlief, de plukplaats van een roofvogel, rijpe kiwi’s, de kruidentuin. We wanen ons in de hemel op aarde…

Boerderijtje En dat voor een geboren Rotterdammer, die er tevens zijn verdere leven een goede boterham verdiende. ,,Als 7-jarig ventje kwam ik in Goudswaard wonen, omdat mijn ouders het kruidenierswinkeltje van opoe overnamen. In vergelijking met Rotterdam, waar in en rond de Waalhaven altijd wat gebeurde, vond ik het er in het begin maar een dooie boel. Ook toen we trouwden wilde ik eigenlijk best in Rotterdam wonen. Maar omdat mijn vrouw Hetty, van de Veluwe, graag een boerderijtje wilde, zijn we hier terechtgekomen.

Eigenlijk is toen bij mij pas de liefde voor het plattelandsleven gegroeid.’’ De oorspronkelijke woning was feitelijk niets meer dan een kamertje met bedstee, een klein keukentje en een stal. Leen en Hetty verbouwden het de jaren erna tot een mooie ruime woonboerderij - ’wat mijn ogen zien, kunnen mijn handen maken’ -, en zetten er twee zoons op de wereld, Herman en Ruth.

Interesse voor politiek heeft Leen Bouman altijd wel hobbymatig, zoals hij het zelf verwoordt, gehad. Omdat GroenLinks rond 2010 in Strijen dreigde te verdwijnen, door gebrek aan voldoende mensen, liet hij zich overhalen. In het partijprogramma staat exact uitgespeld voor welke thema’s hij zich inzet. ,,Loop maar even mee, dan pak ik het programmaboekje er even bij.’’ Andermaal in die bijna historisch aandoende werkkamer, valt zijn oog op een ander boek. Mompel, mompel. Zonder dralen vindt hij de gezochte pagina. ,,Kijk een stukje in en over het Goudswaardse dialect, geschreven in 1882. Ik kwam dit ooit toevallig een keer tegen. En kijk wie het heeft geschreven: Leendert Bouman Jz… Oudendijk, 9 september 2014

|23|

Met beide poten in de modder Hij staat niet alleen met beide poten -vaak letterlijk- in de sompige klei, maar toch zeker ook midden in de gemeenschap van Strijensas. Misschien mogen we zelfs zeggen: Leen Overwater (69) ís Sas. Negen generaties lang al boeren de Overwaters in de polders rond de Parel van de Hoeksche Waard. ,,Ik wist al vanaf mijn achtste dat ik boer wilde worden. Mijn vader was het, en zijn vader, en zijn opa en nog verder terug. Het was heel normaal voor mij, ik wist niet beter.”

Door onvoorzien oponthoud draaien we enigszins verlaat het enorme erf aan De Lane op. Hier geen parkeerprobleem zoals helaas in sommige andere straten in de gemeente. Plek zat. Leen Overwater staat al te wachten in de deuropening.

Als een kapitein op de brug, wijdbeens en breed geschouderd. Een stoere boer. De ontvangst is vriendelijk. Excuses voor het te laat zijn worden luchtig aanvaard. We hadden nog gebeld. ,,Ja, dat is het probleem momenteel. De telefoon en internet liggen er al de hele dag uit.’’ Grote zucht.

In de ruime werkkamer van de modern ingerichte boerderijwoning kan Leen Overwater het niet nalaten de verbinding nog maar eens te checken. Helaas, nog steeds volledig afgesneden van de rest van de wereld. En dat voor een moderne agrariër die zich al als tiener op de ‘wereldproblematiek’ stortte. ,,Op mijn achttiende ben ik lid geworden van de jongerenorganisatie van de VVD, en toen ik zevenentwintig werd, van de VVD.” Stiekem had deze keuze overigens ook een andere prettige reden. ,,Bij de jongerenorganisatie hadden we elk jaar een gezellige avond in het Wapen van Strijen, met meestal een bekende spreker. En, ik ben maar eerlijk, je hoopte er altijd een leuk meisje tegen te komen.” En zo geschiedde.

Helaas hield die relatie geen stand, maar is |24|

hij alweer negentien jaar gelukkig met zijn huidige vrouw Lieneke. Ironisch beschouwd een boer-gerelateerd kenmerk: zoals men zaait zo zal men oogsten (loon naar werken krijgen).

Trots Op zijn dertigste nam Leen Overwater het boerenbedrijf van zijn ouweheer over. ,,Zo gaat dat. Op een bepaald moment werk je de vorige generatie eruit en neem je de boel over,’’ grijnst hij. Vol trots verder vertellend: ,,Vervolgens heb ik het bedrijf verder uitgebreid met onder meer de aankoop van de APL-polder en andere interessante stukken akker. Op een gegeven moment bezat ik 135 hectare grond.” Totdat op enig moment de overheid met veel -figuurlijkgeweld op de voordeur bonkte. ,,Het Rijk had bedacht dat de APL-polder maar teruggegeven moest worden aan de natuur.

En dat terwijl onze voorouders er met veel bloed, zweet en tranen ooit landbouwgrond van gemaakt hebben. De L in de benaming van de polder staat voor Leenderts, moet je weten. Dat was mijn grootvader. Je snapt dat ik daar erg veel moeite mee had toen. Maar zoals het is met kiespijn: uiteindelijk wen je eraan.”

Gezien zijn roots én professie zal het niemand verbazen dat Leen Overwater een overmatige belangstelling heeft voor de ontwikkelingen in de buitengebieden, en Strijensas in het bijzonder.

Persoonlijk Naam: Leen Overwater.

Geboren: 8-5-1945, in Barendrecht.

Relatie: Getrouwd met Lieneke samen 1 dochter, 3 zonen, 3 kleinkinderen.

Beroep: Agrariër.

Sportief: Wandelen en fietsen.

Partij: VVD. Twitter: Volger, geen schrijver.

Lijfspreuk: Every cloud has a silver lining. ,,Als ik iets kan betekenen voor Sas, maar ook voor Mookhoek en Cillaarshoek trouwens, kom ik daarvoor graag uit mijn stoel. Vooral daarvoor wil ik me inzetten.

Als gemeenteraadslid, maar ook als bestuurder bij het waterschap.”

Blamage En dat dit niet slechts loze woorden zijn blijkt al snel. ,,Voor Sas bijvoorbeeld heb ik er alles aan gedaan om de basisschool te redden voor sluiting. Ik vond het een blamage toen het uiteindelijk wel gebeurde. Het was voor mij een reden om bij de eerstvolgende raadsvergadering welbewust een volledig zwart pak aan te trekken. Hoewel de gemeente er ook alles aan gedaan heeft om het tij te keren.

Nee, ik verwijt het de Sassenaren zelf, die weloverwogen hun kinderen in Strijen naar school deden.”

Ondanks dergelijke tegenslagen blijft de VVD’er een ware positivo. ,,Zodra er iets tegenzit zeg ik altijd tegen mezelf ‘Every cloud has a silver lining’. Oftewel achter de wolken schijnt de zon. Het is een uitspraak die ik heb opgepikt toen ik in 1965 door een uitwisselingsprogramma van jonge boeren een jaar in Amerika heb gezeten.”

“ Voor Sas bijvoorbeeld heb ik er alles aan gedaan om de

Met een schuin oog checkt hij nog maar eens de internetverbinding, die er echter nog steeds uit ligt. Balen. Buiten breekt de zon door…

De Lane, 7 oktober 2014

basisschool te redden “ |25|

‘Ik hoef me niet te bewijzen’ ‘Ken je ut hoore dan?’ We hoeven niet te vragen in welke havenstad haar wiegje stond. Ondanks dat Paulien Rijsdijk (54) alweer 27 jaar in Strijen woont, verraadt haar tongval nog steeds de afkomst. Ze kan er smakelijk om lachen. ,,Toen we uit de stad hier kwamen wonen, gingen we gevoelsmatig twintig jaar terug in de tijd voor wat betreft mentaliteit. En de prijzen van de koopwoningen waren nog lekker laag, wat een mooie bijkomstigheid was,’’ blikt ze terug op één van haar beste beslissingen ooit.

Wanneer Paulien Rijsdijk terugkijkt, verschilt dat grote Rotterdam van begin jaren zestig niet zoveel met Strijen. ,,Ik ben opgegroeid in Oud-IJsselmonde. Een dorpje op zich.

Iedereen kende elkaar, zoals hier.” Samen met haar jongere zusje Mariëlle beleefde zij er een zorgeloze jeugd. ,,Het was een en al vrijheid en blijheid. Met veel vriendjes en vriendinnetjes, en altijd buiten. Ik heb er tot mijn 23e met erg veel plezier gewoond.’’

maar geen gedag te zeggen. Want als je dat deed, zoals je gewend was, keken ze je zó raar aan.” Het duurde dan ook niet lang vooraleer de verhuiswagens werden besteld.

Strien Mede via een Strijense collega, kwam het Rotterdamse stel in 1987 in Strien terecht. Eerst op de Lange Meet en sinds 2003 jaar in een

Ondertussen was het hart “ In die tijd gingen we van de ras-Rotterdamse geperforeerd door een pijl van zondagsavonds naar de Posthoorn “ Amor. Ene Bert liet de rikketik van de jonge Paulien sneller kloppen. Hoewel hij feitelijk om de hoek woonde, prachtige woning langs de Nieuwe Haven. Totdat kwam ze haar grote liefde nota bene tegen in de zoon Vincent zich in 1990 aandiende, forensde Hoeksche Waard. Puttershoek om precies te zijn.

Paulien tussen Rotterdam en Strijen. ,,Ik werkte ,,In die tijd gingen we zondagsavonds naar de daar met heel erg veel plezier bij de Rabobank.

Posthoorn. Bowlen en naar de disco. Bert en ik En ben van baliemedewerkster doorgegroeid naar kwamen er onafhankelijk van elkaar, maar daar de hypotheekafdeling. Vooral het cijfermatige is in 1977 wel de vonk overgesprongen.’’ aan het werk, én de omgang met mensen sprak me altijd erg aan.’’

Na een jaartje samenwonen, beloofde het paar elkaar in 1984 eeuwige trouw. Het liefdesnestje Haar eerste schreden op het politieke pad werd ingericht in de groeigemeente Capelle aan kwamen voort uit een alledaags keuzemoment. den IJssel. ,,Als je dan het dorpse gewend bent Pak je als kersverse moeder je carrière weer van IJsselmonde, was dit allemaal veel te groot. op, of word je fulltime mama? ,,Ik wilde wel Ik liep me constant te verbijten op straat, om blijven werken en ging daarom op zoek naar |26|

kinderopvang. Maar dat was er in die tijd hier nog niet. En ook het vinden van andere kinderoppas lukte niet. Dus ben ik maar huismoeder geworden.’’

Het zat haar echter niet lekker en ze dook als een bok op een haverkist in de materie.

Daarbij kwam ze er al snel achter dat je bij de gemeente moet zijn om iets in het dorp voor elkaar te kunnen krijgen. En of het door haar bemoeienissen kwam, valt waarschijnlijk nooit te achterhalen, maar, tadaaa, één jaar later ging de Kinderopvang Hoeksche Waard Oost van start.

Persoonlijk Naam: Paulien Rijsdijk – Mudde.

Geboren: 30-8-1959, in Rotterdam.

Relatie: Getrouwd met Bert, 1 zoon en 1 dochter.

Beroep: Huismoeder en raadslid.

Sportief: ‘Dat is al heel lang geleden’.

Partij: Strijens Belang.

Twitter: Nee, wel Facebook.

Lijfspreuk: Eerlijkheid duurt het langst.

Spagaat Paulien ging weer werken maar kwam vier jaar later opnieuw ongewild in een spagaat. ,,Er was nog geen naschoolse opvang waar Vincent naartoe kon. Dit keer richtte ik me tot mensen die in de gemeenteraad zaten. En toevallig of niet, maar snel daarna startte ook in Strijen de naschoolse opvang.’’ Echt zelf actief in de plaatselijke politiek werd ze op enig moment in 2007. ,,Via de ouderraad op de school van dochter Laura, kwam ik tijdens de nieuwbouw van de Meerwaarde in contact met Strijens Belang. Ik voelde me er meteen thuis en hun denkbeelden en ideeën sloten exact aan bij die van mij. In 2007 werd ik lid en ben onder meer de fractievergaderingen gaan bijwonen. Totdat je vervolgens door gezondheidsproblemen bij een ander in het diepe gegooid wordt.’’

Momenteel vervangt Paulien Rijsdijk de zieke fractievoorzitter Henk Kwakernaat. En is zodoende het enige vrouwelijke raadslid in de Strijense gemeenteraad. ,,Er komt dan heel wat op je af. Zeker omdat je het gevoel hebt halverwege in te stappen en nog niet overal vanaf te weten. Maar ik hoef me niet te bewijzen of zo. Ik ben rustig van aard, ga er vaak helemaal blank in, en zie dan wel waar we uitkomen.’’

Nieuwe Haven, 4 september 2014

|27|

Een gezond portie Friese ambitie Ambitie kan de 47-jarige Paulien Tanja geenszins ontzegd worden. Ze barst er bijkans van. En niet alleen in haar dagelijkse werk en de ‘bijbaan’ als nieuwe wethouder van Strijen, die ze onlangs accepteerde. Als geboren Friezin verbrandde ze de voorbije jaren aardig wat calorieën bij het kaatsen, voetballen, handballen, waterpolo en hardlopen. En veelal op het hoogst bereikbare niveau. ,,Ik kan gewoonweg niet normaal lopen. Dat moet altijd fanatiek. Eigenlijk moet ik dat eens afleren, want het slaat nergens op natuurlijk,’’ glimlacht ze.

Na een laatste handje geschud te hebben van een nieuwe gemeentelijke collega, neemt Paulien Tanja voor het interview plaats aan de vergadertafel in haar nieuwe werkkamer in het gemeentehuis. Dat handje? Oh ja, ze is een paar dagen geleden jarig geweest. De cadeautjes liggen nog, net uitgepakt, op het bureau. Onder meer een super modern sporthorloge, dat alles wat je maar kunt bedenken registreert. Want hoewel ze de teamsporten inmiddels de rug heeft toegekeerd, is het hardlopen én het trekken aan apparaten in de sportschool nog gebleven.

De drang om altijd nét een paar stapjes extra te zetten, zat er al op jonge leeftijd in. Hoewel interessant en belangrijk voor het dorp of de stad waarin je je dagelijkse dingen doet, zijn er maar weinig tieners die geen vergadering van de gemeenteraad missen. Paulien Tanja daarentegen was al op 12-jarige leeftijd een vaste bezoekster van de raadzaal in haar geboortedorp Sint Annaparochie. In het noordelijkste puntje van Friesland. ,,Het is natuurlijk bizar, maar mijn ouders werkten op het gemeentehuis en ik interesseerde me er ook echt voor. Het klinkt gek maar ik had eigenlijk toen al een mening over allerlei dingen.’’

Het duurde zodoende niet lang voordat de nog jonge politica in spe, lid werd van een politieke partij. ,,En omdat ik me toch altijd het meeste |28|

bemoeide met de sociale aspecten in mijn woonplaats, werd dat voor mij de PvdA.’’ Na enkele omzwervingen door het land vanwege werk en persoonlijke omstandigheden trad ze ‘pas’ in 2011 zelf daadwerkelijk toe tot een gemeenteraad. Vijf jaar nadat zij zich met haar vier kinderen Mark, Astrid en de tweeling Jens en Imre, in een dijkwoning aan de Boompjesstraat vestigde.

Regentes ,,De aanleiding was natuurlijk niet zo leuk, namelijk vanwege ziekte van mijn voorganger.

Maar gelukkig is hij weer actief en gaat het redelijk met zijn gezondheid.’’ En nu plotsklaps op het pluche van het college als wethouder?

De lokale regentes gaat er nog eens goed voor zitten. ,,Ja, mijn drijfveer blijft toch dat je als inwoner in een gemeente iets voor je leefomgeving moet betekenen. En in mijn geval is dat de lokale politiek. Daar sta ik voor. Zeker in deze tijd van bezuinigingen moeten er minder leuke besluiten genomen worden. En op zo’n moment doe ik dat liever dan maar zelf.’’

Via één van haar taken als wethouder, de Wmo en mantelzorg, komt het gesprek op haar bejaarde vader Jaap. De 85-jarige ‘pake’ woont nog in Friesland, maar komt vrij regelmatig op bezoek in Strijen. ,,En dan blijft hij soms maanden hangen, ook omdat hij dan bijvoorbeeld

Persoonlijk Naam: Paulien Tanja.

Geboren: 7-5-1967 in Sint Annaparochie.

Relatie: Getrouwd met Sjoerd, vier kinderen.

Beroep: Bedrijfsmanager Bedrijfsbureau Roteb.

Sportief: Fitness, hardlopen, diverse sporten.

Partij: PvdA. Twitter: @paulientanja1.

Lijfspreuk: Als plan A niet lukt heb je nog 25 andere letters. net ziek wordt hoor. Binnenkort komt hij overigens definitief naar Strijen.‘’ Paulien weet zodoende uit ervaring wat het betekent om een ouder in huis te nemen.

Hetgeen het huidige kabinet voorstaat. ,,Ik kan me voorstellen dat het niet altijd even eenvoudig is. Het hangt sterk af van de individuele situatie, je huis en gezinssamenstelling.’’

Scandinavistiek Momenteel zet Paulien Tanja dagelijks de wekker om ‘s morgens op tijd de voordeur te openen bij haar baas, de Roteb in Rotterdam. Ze bestiert daar als bedrijfsmanager het bedrijfsbureau (projectenbureau, beheer en logistiek, facilitair bedrijf, administratie). En dat terwijl ze ooit met vlag en wimpel onder meer de studie, let op, Scandinavistiek afrondde aan de universiteit van Groningen.

“ Het klinkt gek maar ik had vroeger als kind al een mening over allerlei dingen “

Via de afdelingen communicatie bij de gemeente Den Helder, de GGD Rotterdam Rijnmond en de bestuursdienst van de gemeente Rotterdam maakte ze de bewuste overstap naar de Roteb. ,,Ik werk er met veel plezier. Dit is mijn meest rijke baan tot nu toe. Interessant is dat je het ene moment de strategie van het bedrijf mede bepaalt en op andere momenten met de voeten in de klei staat. Het allermooiste is toch dat je eigenlijk van heel veel zaken verstand moet hebben. Die ambitie hè…”

Waleplein, 13 mei 2014

|29|

Een liberaal met sociale inborst Twaalf jaar na het overlijden van vader Rens, raakt Wilko van Tilborg nog altijd geëmotioneerd. Net toen hij in 2002 voor de eerste keer wethouder werd, overleed zijn grote voorbeeld én leermeester. Op 72-jarige leeftijd. ‘Ons pa’ had echter nog wel meegekregen dat één van zijn vijf zoons het tot wethouder had geschopt. Achterop een kunstwerk dat hij zoonlief schonk, en in zijn kamer in het gemeentehuis hangt, staat onder meer te lezen: ‘Het mooiste wat een mens kan doen is geven en delen. Vele van deze eigenschappen bezit jij. Wij zijn trots op je…’

Door de betraande ogen neemt Wilko van Tilborg de twaalf jaar oude persoonlijke boodschap van zijn oudeheer nog eens in zich op. ,,Een paar weken voor zijn dood, heeft hij me dit gegeven.

Mijn uiteindelijke installatie heeft hij nog net mee mogen maken. Ik raak weer geëmotioneerd zeg…

Ik heb zo-veel van mijn vader meegekregen.

Hij was gewoon mijn grote voorbeeld. Hij was ook altijd voor de gemeenschap van Bergen op Zoom bezig. Er waren zeker 1200 mensen bij zijn begrafenis.”

recherche in Nultien. Alweer meer dan 35 jaar.

En gewoon op straat begonnen als plaatselijke Bromsnor. ,,Dat was als boerenpummel uit Brabant toen wel even wennen in de grote stad. Maar ik heb me er uiteindelijk best goed doorheen geslagen.”

Met soms hier en daar enige aanpassingen vindt hij beide banen goed te combineren.

Sterker nog, Wilko van Tilborg is er zelfs van

Het geeft meteen mooi aan “ Dat was als boerenpummel uit uit welk hout de Strijense wethouder gesneden is. Daar Brabant wel even wennen “ waar de enigszins stugge uitstraling anders doet vermoeden, voert juist een sociale inborst de overtuigd dat een dergelijke constructie voor boventoon. Met als belangrijkste leidraad om iedere wethouder zou moeten gelden. ,,Ik vind iedereen in zijn of haar waarde te laten. ,,In eigenlijk dat wethouders minstens één dag in Rotterdam praat ik het ene moment met een de week in het bedrijfsleven zouden moeten junk uit de goot, en even later met een grote werken. Als bestuurder heb je nu eenmaal vaak directeur van een bank wiens portemonnee te maken met jeugd, ouderen, verschillende is gerold. Maar beiden zijn mensen met een culturen, noem maar op. En als je hun dagelijkse probleem en daarom benader ik ze ook precies problematiek kent en meemaakt, zijn dat hetzelfde.’’ waardevolle ervaringen voor een wethouder.”

VVD Door zijn werk in Rotterdam, verhuisde hij eind jaren zeventig van Bergen op Zoom naar Strijen.

Via Dees Nijpels, de vader van, die vroeger

Zulke gesprekjes hebben overigens alles te maken met die andere baan van de bijna zestiger. Naast parttime wethouder is Wilko van Tilborg namelijk tevens werkzaam bij de |30|

Persoonlijk Naam: Wilko van Tilborg.

Geboren: 13-10-1956, in Bergen op Zoom.

Relatie: Gehuwd met Lianne, 3 zoons.

Beroep: Parttime wethouder en rechercheur.

Sportief: Als er tijd voor is.

Partij: VVD. Twitter: @wilko_strijen.

Lijfspreuk: Iedereen in zijn waarde laten.

over de vloer kwam bij het gezin Van Tilborg, werd Wilko al op jonge leeftijd lid van de VVD. Eenmaal woonachtig in het Keendorp, bleek zijn politieke voorkeur al vooruitgesneld te zijn. ,,Schil (Overwater, oud-wethouder van Strijen, red.) stond eerder voor de deur dan de bakker en de melkboer.’’

Hij werd overigens niet meteen politiek actief. Dat kwam pas een jaar of vijftien geleden. ,,In die tijd werd ik gevraagd artikelen te schrijven over de gemeenteraad voor Het Kompas. In een nazit met Janneke Zevenbergen (toen wethouder, red.) werd me gevraagd of ik niet voor de VVD op een vrijgekomen plaatsje in de commissie zou willen plaatsnemen. Daar ben ik toen vervolgens op ingegaan.’’

Gebombardeerd Al snel kwam hij in de gemeenteraad, werd gebombardeerd tot fractievoorzitter, en accepteerde in 2002 de functie van wethouder. Om vervolgens zowel in 2006 als 2010 en opnieuw in 2014 tot het college van B&W te mogen behoren. ,,Als je ziet waaraan ik allemaal inmiddels mijn steentje heb mogen bijdragen, zoals het woningbouwprogramma, de Oranjewijk, Acis, de Randweg, de Brede School, het MFA, dan geeft dat toch wel veel voldoening.’’

Geven en delen. Hét gedachtengoed van wijlen Rens van Tilborg. Zelfs wanneer stamhouder Wilko even de zinnen verzet met een potje trompetspelen in een dweilband, is dat niet alléén voor de gezelligheid. ,,Muziek maken is heel erg leuk. Mensen vermaken is zo mooi. En muziek verbindt ook mensen hè. De laatste tijd speel ik niet meer zoveel. Maar als ik naar Brabant ga, gooi ik wel altijd de trompet in de auto.”

‘Je te mogen inzetten voor veel mensen, is een zaligheid,’ lezen we nog achter op het kunstwerk…

Waleplein, 25 november 2014

|31|

Aan veelzijdigheid geen gebrek Zijn vader Danny was Tweede Kamerlid en klom zelfs op tot minister in het eerste kabinet-Van Agt. Welke Strijenaar kan dat zeggen? Dat hij kind aan huis was op het Binnenhof? Nou in ieder geval VVD-raadslid Willem Tuijnman (69). Hij kreeg de politiek niet met de spreekwoordelijke paplepel ingegeven, maar als het ware met pollepels tegelijk. ,,Als kind vond ik dat trouwens heel erg hoor. Het gebeurde soms dat we zouden gaan kamperen, maar dat er juist op dat moment weer iets gebeurde waardoor de Kamer bij elkaar geroepen werd.’’

Menigeen kan zich ongetwijfeld het spannende moment herinneren als kind voor de eerste keer naar de bioscoop te mogen. Niet de jonge Willem Tuijnman die in Scheveningen opgroeide. Hij voelde pas opwinding tijdens zijn vele bezoekjes aan het Binnenhof, bij hem om de hoek. ,,Ik vond het altijd erg spannend om naar de Tweede Kamervergaderingen te gaan. In die tijd viel er ook vaak iets te beleven. Ik kon bijvoorbeeld enorm genieten van Boer Koekoek (Tweede Kamerlid Hendrik Koekoek, red.). Wat een hilariteit met die man.”

Bijna veertig jaar geleden streek de toen 33-jarige Willem Tuijnman samen met eega Coby neer aan de Omloop in Strijen. Een nieuwbouwwijkje toentertijd met uitsluitend jonge gezinnen. Behoedzaam blaast de bijna zeventiger een wolk sigarenrook de klassiek ingerichte woonkamer in. ,,Wij werkten in Rotterdam en Den Haag en woonden in Geldermalsen. Op een gegeven moment zijn we toch eens wat dichterbij naar een woning gaan zoeken en kwamen uiteindelijk hier terecht.’’

Hij weet niet meer exact wanneer, maar op enig moment en in een wilde bui bezocht hij een vergadering van de lokale VVD. ,,En dat moet je natuurlijk nooooit doen,” lacht hij. ,,Op het moment dat je daar je snuit laat zien word je gelijk binnengehaald. Maar het sprak me overigens meteen aan en ik vond het |32|

best interessant en gezellig. Het was lekker overzichtelijk ook in Strijen. In Rotterdam werkte ik op het stadhuis met misschien wel 20.000 ambtenaren.”

Sigaartje Via het werk in de adviescommissies volgde ruim twintig jaar geleden het onvermijdbare. Willem Tuijnman prijkte bij de gemeenteraadsverkiezingen op een verkiesbare plek en drong prompt door tot het hoogste gemeentelijke orgaan. In gedachten verzonken en nadrukkelijk kijkend naar zijn afkalvend sigaartje: ,,Toén mocht je nog roken in de raadzaal. Een vreemd verschijnsel eigenlijk.”

Duidelijk wordt echter dat hij vanaf dag één geniet van het politieke spel en de unieke sfeer in de Strijense raad.

En het ís vaak een feest wanneer Willem Tuijnman het woord heeft. Op de momenten dat hij helemaal los gaat, houdt menigeen de wangen niet droog. ,,Humor hoort gewoon thuis in de raad, vind ik. Het werkt relativerend, en met humor bereik je veel meer dan met serieus gedoe. Ik maak soms ook expres gekke opmerkingen, om de zaak eens goed wakker te schudden. Op zo’n moment wordt er ineens wél naar je geluisterd. Je moet natuurlijk wel een boodschap hebben en niet alleen leuk willen doen.”

Persoonlijk Naam: Willem Tuijnman.

Geboren: 19-12-1944, in Den Haag.

Relatie: Getrouwd met Coby, 2 dochters en 1 zoon.

Beroep: Gepensioneerd ambtenaar adviseur B&W. Sportief: Niet meer. Vroeger veel geroeid en getrimd.

Partij: VVD. Twitter: Geen account.

Lijfspreuk: Strijen is nooit af.

Ons oog valt op een hoekkastje naast de schoorsteen met een meer dan boeiend deurtje vol ingewikkeld houtsnijwerk. Het lijkt wel een tekening van Escher? ,,Met hout werken is een grote hobby van mij. In de garage staat ook veel kinderspeelgoed van hout dat ik zelf heb gemaakt. Dit houtsnijwerk was wel een behoorlijke uitdaging. Je gaat dan echt de diepte in en merk je pas hoe, inderdaad, Escher de zaak voor de gek weet te houden.”

Avontuurlijke En dan is er ook nog de avontuurlijke Willem Tuijnman. Bijna jaarlijks reist hij met zoon Daniël de wereld over. Turkije, Roemenië, Azerbeidzjan, Libanon, Syrië, Suriname. Al van veel landen verzamelde hij de douanestempels. ,,Vroeger gingen we altijd bergbeklimmen, maar daarvoor ontbreekt mij de laatste jaren de conditie.

Nu reizen we min of meer op de bonnefooi naar een land en gaan er dan vooral de oudheden bekijken.”

“ Je moet natuurlijk wel een boodschap hebben en niet alleen leuk willen doen “

Suriname vond hij tot nu toe erg mooi. ,,We zijn toen het binnenland en het oerwoud ingetrokken. Erg mooi, maar wel snikheet. Het interessante was eigenlijk dat mijn opa Leendert lang in Suriname heeft gewoond en er gewerkt heeft als hout-inkoper voor Bruynzeel.” Maar ook Syrië maakte grote indruk. ,,Een mooi land nog toen wij er waren. Jammer om nu het verval van Syrië te zien door de oorlog.

Alles ligt er momenteel op zijn gat.”

Omloop, 30 september 2014

|33|

Raadslid in dienst van God Ze bestaan nog in deze jachtige wereld met veel eigenbelang. Mensen die hun naasten lief hebben als zichzelf. Die onvoorwaardelijk klaarstaan voor een ander.

Vaak ingegeven door een religieuze overtuiging. Raadslid Wout Moret (67), is zo iemand. ,,Als rentmeester heeft de mens de plicht om te arbeiden met het materiaal dat God hem heeft toevertrouwd. In dienst van God en tot welzijn van de naasten, in het bijzonder ook de behoeftigen,’’ is zijn favoriete lijfspreuk.

Op het afgesproken tijdstip opent de vrouw des huizes gehaast de voordeur. Ze prevelt onduidelijk iets over ‘nog niet helemaal klaar’ en ‘hij is nog even bezig’. Eenmaal in de woonkamer wordt het meteen duidelijk. Gestoken in een blauw T-shirt met opdruk ‘Berlijn’, houdt Wout Moret een dubbelgevouwen lap stof van vele meters vast, precies met de punten op elkaar.

Terwijl zijn echtgenote met een enorme schaar het stuk textiel op maat knipt. De leeggeruimde eettafel dient als werkblad.

Totdat op de vroege ochtend van 24 februari 1978 het noodlot toesloeg. Een gebeurtenis die de verdere levenswandel van Wout Moret voorgoed vormde.

Rustig vertellend. ,, Sjaak was slechtziend en mocht onder meer nog brommer rijden. Hoewel mijn ouders dat niet verstandig vonden. Die ochtend reed hij in het halfdonker bij Heinenoord frontaal op de bak van een shovel. Hij liep daarbij een schedelbasisfractuur op en brak

,,Lien is bezig met nieuwe gordijnen voor het huis van “ Die ochtend reed hij frontaal op de onze dochter. Maar zulke grote lappen kunnen eigenlijk alleen bak van een shovel “ maar hier in de woonkamer met enig fatsoen op maat gemaakt worden.” Binnen een paar tellen liggen diverse botten, en lag vier weken in coma. Dat er twee stukken gordijnstof. Worden opgevouwen was een heftige periode in ons leven en heeft er en naar boven gebracht, alwaar de naaimachine flink ingehakt.” startklaar staat. Zodra ze gereed zijn om opgehangen te worden bij dochterlief, zal (o)pa Uiteindelijk ontwaakte Sjaak Moret niet Wout absoluut wéér een handje toesteken. meer uit het coma en overleed op 24 maart, Goede Vrijdag. Precies op de ochtend dat de Paplepel doctoren een verbrijzeld been operatief wilden Elkaar helpen en ondersteunen is Wout Moret als verwijderen. ,,In de week van de geplande het ware met de paplepel ingegoten. Zijn twee operatie las de dominee min of meer toevallig jongere broertjes Nico en Sjaak kwamen beiden de volgende woorden uit de Bijbel voor: ‘…Hij ter wereld met aangeboren oogproblemen. Nico bewaart al zijn beenderen en niet één van die werd uiteindelijk helemaal blind. De zorg voor wordt gebroken...’. Dat Sjaak overleed voordat beide jongens lag onbewust bij de gezinsleden. zijn been verwijderd kon worden was voor ons |34|

een duidelijk signaal: dat God zijn kind Sjaak naar huis gehaald had.’’

Persoonlijk Naam: Wout Moret.

Geboren: 23-9-1946, in ’s-Gravendeel.

Relatie: Getrouwd met Lien, 3 dochters, 1 zoon, 5 kleinkinderen.

Beroep: Gepensioneerd leraar algemene techniek.

Sportief: Wandelen, fietsen en zwemmen.

Partij: CDA. Twitter: Geen account.

Lijfspreuk: Een goede rentmeester zijn en omzien naar onze naasten.

Er valt een korte stilte... Emoties vechten om voorrang. Hoe mooi is het als je zoveel troost kunt putten uit het geloof. En dat hij er zo rustig ook over kan vertellen? ,, Ik heb 13 jaar lang een Alpha-cursus gegeven over de basisbeginselen van het geloof. En ook door mijn werk voor de kerkenraad heb ik dit verhaal van Sjaak al vele keren verteld. Hoewel ik zeker pas een jaar later zijn dood enigszins had verwerkt, ben ik ervan overtuigd dat het veel praten erover daarbij heeft geholpen.’’

Politiek Wout Moret is net na de eeuwwisseling letterlijk geïnspireerd geraakt door de politiek. ,,De politiek interesseerde me eigenlijk nooit. Het kerkelijke werk in mijn vrije tijd stond altijd op de eerste plaats.

Totdat ik in 2000 een keer meeging met mijn vrouw naar een bijeenkomst van de vrouwenbond. Die avond werd er een leuk en boeiend verhaal afgestoken door de toenmalige CDA-wethouder Gert-Jan Buitendijk. Dat sprak me zo aan, dat ik prompt een jaar later lid werd van het CDA.’’ Daarna ging het snel. Voordat de in die tijd leraar algemene techniek het in de gaten had, zat hij in de adviescommissie Maatschappelijke Zaken. Omdat iemand anders ermee stopte. ,,Vervolgens overleed in 2003 plotseling raadslid Jacob Diepenhorst. Toen is mij gevraagd zijn plaats in te nemen. Omdat ik vind dat je niet voor niets op een kieslijst staat, wilde ik het wel doen.’’ Vervolgend: ,,Vooral de onderwerpen waarbij het gaat over de zorg en hulp aan mensen, zijn me op het lijf geschreven.’’

Tja, hoe kan het ook anders…

Plevierstraat, 14 juli 2014

|35|

De mens achter de gemeentebestuurder Dit is een uitgave van de gemeente Strijen Waleplein 2 3291 CZ Strijen t. 078-6748200 e. info@strijen.nl w. www.strijen.nl Interviews, eindredactie en opmaak: Ben Hameeteman Foto’s: Wout de jong Š 2015, Gemeente Strijen

|36|