VOORWOORD
door Jeanne Roeland
Sommige verhalen zijn zo stil geworden dat ze nauwelijks nog gehoord worden. En sommige ervaringen zijn zó onzichtbaar, dat zelfs wie er dichtbij staat ze niet altijd kan zien. Ongezien, Ongehoord is een moedig en ontroerend werk dat precies dáár ruimte voor maakt.
Toen Lisanne mij vroeg om bij te dragen aan dit project, voelde ik direct de urgentie en zeggingskracht van haar werk. Als ervaringsdeskundige, auteur en begeleider van mensen met langdurige klachten na hersenletsel, weet ik hoe rauw, eenzaam en verwarrend het herstelproces kan zijn. Hoe moeilijk het is om woorden te vinden voor iets wat zich vooral binnenin afspeelt. En hoe helend het is wanneer iemand wél kijkt. Wél luistert.
Wat dit fotoboek zo bijzonder maakt, is dat het niet alleen zichtbaar maakt wat vaak buiten het blikveld valt, het spreekt ook op een manier die toegankelijk is voor mensen die zelf leven met PCS. Beelden kunnen troost bieden waar taal tekortschiet. Voor wie overprikkeld is, geen concentratie meer heeft om te lezen, of simpelweg vastzit in een lijf dat niet meer meewerkt, kan juist een beeld iets essentieels overbrengen. In die zin is dit boek niet alleen een document, maar ook een vorm van ontmoeting.
De mensen die Lisanne volgt, ieder met hun eigen verhaal, levensfase en lichaam, worden geen object van mededogen, maar dragers van betekenis. Er komt ruimte voor nuance. Voor kracht én kwetsbaarheid. Voor het niemandsland tussen beter worden en leren leven met wat er is.
Ik hoop dat dit boek je raakt. En dat het, net als bij mij, iets in beweging zet dat lang stil heeft gelegen.
