Kayen Dijkstra - De Eerste Bloesems - 2025 - IAS

Page 1


Kayèn Dijkstra

Met dank aan iedereen die aan mijn zijde is gebleven

In deze zee van mensen

Hoor ik niet thuis

Wat van mij verlangt wordt kan ik niet geven

Als ik mijn plek niet kan vinden in wat er voor mij is

Is er dan nog wel ruimte voor mij

Waar mag ik dan wel bestaan?

Op zoek naar iets wat mist

Iets wat van mij is

Ik weet niet wat of waar

Tussen de bomen

Het mos

Het blad en de bloem

Plots zie ik jou

Je raakt me in mijn hart

Het verlangen om thuis te horen

Om vastgehouden en geborgen te worden

Overvalt me

De bloem die mijn ziel laat bloeien

Sprieten die me strelen

Zachtjes met mijn haren spelen

Me omhelzen

Met mijn eigen identiteit

Mijn bewustzijn laat dwalen

Naar mijn onontdekte ik

Licht vult de duisternis

Duisternis die ik niet kon plaatsen als iets wat van mij is

Warmte verspreidt door mijn lichaam

Het is niet wie ik altijd dacht te zijn

Knoppen ontpoppen

Bladeren groeien

Ik sta in bloei

In plaats van dat je me de ruimte geeft

Om te bloeien

Om je te laten zien wie ik ben, geef ik een stukje van mij aan jou

Je wilt me leren kennen

Probeert me te begrijpen

Pluk je de eerste bloesems

Om te ontleden

Om te inspecteren of ze wel echt zijn

Eerst geknakt

Later gebroken

Klein zeer groeit uit tot een groot gapend gat

Het doet me pijn

Als je onwetend of niet

De verkeerde dingen tegen me zegt

Als een streling over een bruisende blauwe plek

Wordt ik eraan herinnert waarom ik die heb

Met elke aanraking

Wordt de pijn scherper

De afstand groter

De eenzaamheid donkerder

Mijn lichaam

Nooit verbonden geweest

Gespleten

Tussen realiteit en werkelijkheid

Gezien door de spiegel

Voorgehouden met de ogen van een ander

Reflecteert mij niet

Spiegelt mijn gender niet

Mijn identiteit niet

Een breuk in mijn bestaan

Hoe kan ik dat aan?

De verwachting van een ander

Die mij niet ziet staan

Houd mijn hoofd niet boven water

Snak naar adem

Verstikt

Ik probeer niet meer te voelen

Alleen nog te bestaan

Je accepteert me wel

Maar begrijpt me nog niet

Je wilt me begrijpen

Maar dat gaat nog niet

Je geeft me je liefde

Met de belofte altijd van me te houden

Ook al zie je me nog niet

Ik ben niet wie ik was

Dat ben ik ook nooit geweest

Jij bent degene die dat keer op keer vergeet

Heb ik dan toch mijn ruimte gevonden

In de mensen om mij heen

Ik ben niet meer alleen Maar voor altijd mezelf

Omringt door mensen
Niet alleen
De meeste niet
Sommigen lijken op me

NAWOORD

Dit poëtische prentenboek verkent de non-binaire ervaring. Aan het begin van mijn sociale transitie liep ik rond als een open boek—klaar om elke vraag over non-binair zijn te beantwoorden. Mijn verlangen om begrepen en gezien te worden was zo groot, dat ik mijn eigen grenzen uit het oog verloor. Ik had niet de juiste woorden, en geen ruimte om écht te bestaan. Met dit project wil ik die ruimte wél creëren. Voor mezelf, en voor anderen die zich hierin herkennen.

Mijn project richt zich op non-binaire mensen die zich alleen voelen in hun identiteit, zoals ik dat zelf ook heb ervaren. Met dit verhaal wil ik herkenning en steun bieden—van het ontdekken wie je bent tot het vinden van je plek in de wereld. Tegelijkertijd is dit boek er ook voor de mensen om non-binaire personen heen, om hen beter inzicht te geven. Hopelijk leidt dit tot meer bewustwording, medeleven en acceptatie in de samenleving, zodat iedereen de vrijheid heeft om hun ware zelf te zijn.

Het is ontzettend belangrijk om mensen om je heen te hebben die je accepteren, zien en van je houden—niet ondanks, maar juist om wie jij bent. In een liefdevolle en veilige omgeving wordt zelfontdekking mogelijk, en kan er iets moois ontstaan: je leert jezelf opnieuw kennen.

Wees lief voor elkaar, en geef elkaar de ruimte. Dankjewel voor het lezen.

Kayèn Dijkstra

Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.