Editie #03 | 2025
Straatverhalengids Plan Oost
Een co-productie van Stichting Wijkcollectie en bewoners Hoek van Holland
Ontmoeting in Plan Oost p. 4
Het unieke straatverhaal van Plan Oost p. 9 Bijzondere bewonersverhalen p. 12
Pannenkoekenterras met workshop tekenen
Ontmoeting in Plan Oost
Inleiding
Stichting Wijkcollectie maakt in Rotterdam en Hoek van Holland de verhalen zichtbaar die mensen met elkaar verbinden. Door samen met bewoners te luisteren, te maken en te delen ontstaat een levend portret van het dagelijks leven in de stad. De stichting verzamelt verhalen niet om ze op te slaan, maar om te delen, als een uitnodiging om elkaar te ontmoeten, samen te werken en de buurt met andere ogen te bekijken.
In elk project staan de bewoners centraal. Hun herinneringen, gewoonten en ideeën vormen de basis voor nieuwe ontmoetingen en vormen van samenwerking. Zo groeit een netwerk van verhalen waarin mensen hun wijk, dorp of straat herkennen en zich er een onderdeel van voelen.
Werkwijze
In Plan Oost werkte Stichting Wijkcollectie drie maanden lang met bewoners aan gesprekken over hun buurt. Het team was wekelijks aanwezig en ging samen met het Wijk-voor-Wijkteam van de gemeente Rotterdam langs bij bewoners om te luisteren naar hun ervaringen en ideeën. De gesprekken vonden plaats aan huis en op het pannenkoekenterras: een mobiele ontmoetingsplek waar pannenkoeken werden gebakken en samen gegeten.
De bewoners bepaalden zelf waarover werd gesproken: wat zij belangrijk vinden in hun straat, wat ze willen behouden of veranderen. Zo ontstond een gedeeld beeld van de buurt, opgebouwd uit persoonlijke verhalen en gesprekken daarover. In drie creatieve middagen werden deze verhalen verder verbeeld met lino’s en tekeningen. De afdrukken van de lino’s verschijnen als kleine kaartjes die samen een groeiende plattegrond van Hoek van Holland vormen, een verzameling van beelden die de verbinding tussen de straten zichtbaar maakt.
Slotwoord
De verhalen en kaartjes uit Plan Oost zijn onderdeel van een bredere aanpak van Stichting Wijkcollectie in Hoek van Holland. Straat voor straat worden bewoners uitgenodigd om hun eigen verhaal te delen. Zo ontstaat een mozaïek van ervaringen dat laat zien hoe rijk en veerkrachtig het dorp is.
De verhalen tonen dat verbondenheid niet vanzelf gaat, maar steeds opnieuw wordt gemaakt, in een praatje aan het hek, een gedeelde maaltijd of een middag samen in de speeltuin. Juist die kleine momenten vormen het levende erfgoed van vandaag: het bewijs dat saamhorigheid nog altijd in de straten van Hoek van Holland te vinden is.
Verhalenkaartjes Plan Oost
Delilah en Daywe wonen zijn dertien jaar geleden naar Hoek van Holland verhuisd vanuit Maassluis. Hoewel het in het begin even wennen was om naar een dorp te verhuizen, zijn ze er nu allebei op hun plek. In drie workshops hebben ze hun verhaal verbeeld en vertellen ze wat hun woonplek een thuis maakt.
PO0021 Delilah
Het verhalenkaartje van Delilah bestaat uit haarzelf, haar tweelingzus Daywe en hun vader. “Het is een soort zelfportret, maar dan van ons drieën.”, vertelt ze. Omdat hun vader sinds kort ziek is geworden, moet hij vaak naar het ziekenhuis. “Als hij weg moet naar het ziekenhuis, dan kan ik hem door het kaartje toch dichtbij mij houden en is hij nog steeds een beetje thuis.”
PO0022 Daywe
Daywe heeft haar vader, samen met hun honden Max en Loulou, afgebeeld. Sinds hun verhuizing naar Hoek van Holland is de ruimte haar altijd bijgebleven. “Ik weet nog erg goed dat ik in het begin blij was dat ik niet meer al die trappen op moest in een flat om thuis te komen.” De honden worden altijd uitgelaten bij het grote veld achter de Houtmanflat waar zij ook alle ruimte hebben.
“Ik weet nog erg goed dat ik in het begin blij was dat ik niet meer al die trappen op moest in een flat om thuis te komen.”
“We voelden ons een mazzelaar, Plan Oost was bijna klaar.”
Plan Oost 1974
Een splinternieuwe wijk, ver van het dorp, maar met een supermarkt: de Profimarkt, door iedereen ‘de Profi’ genoemd. En met een bus, elk uur vanuit Den Haag via het Westland naar het eindpunt aan de Hoekse Hillweg. Op het hele uur kwam die de bocht om, je kon de klok erop gelijkzetten. Marian van Berkel schreef er destijds een gedicht over.
Mijn zus kwam uit Den Haag om naar ons nieuwe huis te kijken. We voelden ons een mazzelaar, Plan Oost was bijna klaar.
De bus reed om het uur, de hoek om bij de Profi. Daarna weer even gas, geluid waardoor je wist hoe laat het zowat was.
De halte aan de Hoekse Hill, m’n zus die stapte uit. Gearmd met haar ons wijkje in, de kindjes in de tuin.
De jongste in de kinderstoel, de peuter in het zand.
Hij had al een vriendinnetje, een schepje in haar hand.
Mijn zus begon een monoloog: ‘De bus, we kwamen overal.
Bij 100 haltes stoppen! Loosduinen, Monster en daarna nog ’s-Gravenzande door!
Ik werd zowat neerslachtig.
Kortom: het was een pokkenreis, maar meid, wat woon je prachtig!’
Marian van Berkel (1974)
Op de hoogte blijven van de Wijkcollectie? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief via www.wijkcollectie.nl
Straatverhaal
Plan Oost
Plan Oost blijft groeien: in mensen, verhalen en verbondenheid
Gezinsbuurt
Plan Oost is van oudsher een gezinsbuurt. De hofjes, speeltuinen en het vele groen maken het tot een fijne plek om op te groeien. Al ruim vijftig jaar vinden nieuwkomers hier hun eerste thuis in Hoek van Holland, terwijl geboren Hoekenezen er juist hun eigen hoekje van de wereld hebben gemaakt.
Saamhorigheid
Toen de eerste huizen werden gebouwd, voelde Plan Oost nog ver van het dorp. Bewoners van het eerste uur vertellen hoe die afstand tegelijk iets bijzonders bracht: het gevoel dat je het samen moest doen. “Samen konden we er iets moois van maken”, zegt Ed. Inmiddels bruist de buurt van eigen voorzieningen, een basisschool, een turnvereniging, een supermarkt, die het buurtgevoel levend houden. Roni, eigenaar van de Alternatief Supermarkt, kookt regelmatig in het
Huis van de Wijk en verzorgt buurtmaaltijden. “Zo leer je de mensen echt kennen. Eten delen is het leven delen.”
Nieuwsgierigheid
In seniorencomplex De Atlas, aan de rand van de wijk, zoeken oud-bewoners elkaar opnieuw op. Ze zijn verhuisd uit te grote huizen, maar niet uit het gemeenschapsgevoel dat ze koesteren. In de ontmoetingsruimte is regelmatig iets te doen: koffieochtenden, spelletjesmiddagen, creatieve bijeenkomsten. “Nieuwsgierig blijven naar elkaar, dat houdt de buurt levend”, zegt Ton van de bewonerscommissie.
Open tuintjes, dichte hekken
Toch is er veel veranderd in Plan Oost. “Vroeger zette iedereen de deur open zodra de zon scheen”, vertelt Kelly. “Nu blijft alles dicht.” Wat ooit een buurt van lage heggen en open tuinen was, is veranderd in een wijk met hoge schuttingen en tegeltuinen. “Iedereen schermt zich af, daardoor heb je minder contact met elkaar”, zegt een bewoner. Sommigen proberen het tij te keren. Meneer Mandemaker trekt er wekelijks op uit om speeltuinen schoon te houden en het groen bij te werken.
Tegelijkertijd maken bewoners praktische keuzes: tegels in plaats van planten, vooral sinds de Japanse duizendknoop haar intrede deed. “Er wordt wel opgeroepen tot tegelwippen, maar met zo’n plaag is er weinig anders aan te doen.”
Nieuw leven
Plan Oost trekt weer nieuwe gezinnen aan, van dichtbij én verder weg. Jonge ouders uit Amsterdam of Crooswijk waarderen juist de kleinschaligheid, de speeltuin voor de deur en de school om de hoek. Toch speelt er ook iets anders. “In de buurt is het prettig”, zegt een nieuwe bewoner, “maar online lees je soms nare dingen over nieuwkomers in Hoek van Holland.” Voor bewoners van het eerste uur zijn de jonge gezinnen juist een zegen. “Het is gebouwd als gezinsbuurt. Kinderen horen erbij. In het afgelopen jaar zijn er drie baby’s geboren in mijn straat. Nieuw leven, dat is toch prachtig?”
“Nieuwsgierig blijven naar elkaar, dat houdt de buurt levend”
“Het is gebouwd als gezinsbuurt. Kinderen horen erbij. In het afgelopen jaar zijn er drie baby’s geboren in mijn straat. Nieuw leven, dat is toch prachtig?”
Nel verhuisde in 2015 naar Hoek van Holland vanwege de liefde. “Eigenlijk kom ik uit Den Haag”, vertelt ze. De partner van Nel is een echte Hoekenees en wilde in Hoek van Holland blijven toen de relatie serieuzer werd. “We wilden wel samenwonen, maar hij was vastbesloten om niet te verhuizen. Dus ben ik naar Hoek van Holland verhuisd.”
Inmiddels zijn ze getrouwd en woon het echtpaar al tien jaar in Plan Oost. Nel geniet van het strand en het groen, waar ze graag met haar hond Benji wandelt. Benji heeft haar geholpen om van Hoek van Holland een thuis te maken. “Ik woonde in het Laakkwartier en de mensen zijn daar wat amicaler. Zeker in het begin was iedereen hier erg gesloten.” Dankzij Benji kon Nel Plan Oost verkennen en leerde ze meer buurtbewoners kennen.
In de loop der tijd is er ook wel wat veranderd in de buurt. “Het gaat wat minder met de voortuintjes, vind ik. Het is mooier als mensen er goed voor blijven zorgen.” Ook het zwerfafval in het speeltuintje vlak bij haar huis stoort haar. “Mensen kunnen er best iets organiseren, maar ruim het wel op. Zodat iedereen het kan blijven gebruiken. Soms zie ik een buurman het afval opruimen. Hij geeft het goede voorbeeld en daar kunnen we allemaal wat van leren!”
Naam: Nel
Leeftijd: 63 jaar
Woonduur: 10 jaar
Woonsituatie: Samen met haar man Adres: Dolphijnstraat
Nel
Een beetje realistisch
PO0002
Vanwege een grondige verbouwing verhuisde meneer D., aangemoedigd door een gunstige verhuispremie, naar Plan Oost. “Eigenlijk is het meer terugkeren dan verhuizen.” Meneer D. groeide namelijk nog geen 100 meter van zijn huidige woning op. Ook zijn moeder leeft nog steeds in dezelfde buurt. “Dat is hier verderop. Als ik hier bij mijn voordeur sta, kan ik het zo aanwijzen.”
De buurt van zijn jeugd herkent hij steeds minder. “Er wonen nog maar een paar van de mensen van vroeger en die zijn allemaal op leeftijd.” Ook het aangezicht is behoorlijk veranderd. “Als je naar de tuintjes kijkt, vind ik dat er meer aan gedaan kan worden. Het valt toch op als je de voordeur uitstapt. Maar ja, in alle eerlijkheid, ik heb het zelf ook opgegeven.”
Dat de buurt en de samenleving in de loop der jaren flink zijn veranderd, begrijpt meneer D. goed. “Dat er nieuwkomers naar Hoek van Holland komen is niet erg, maar het dorpse van vroeger is verdwenen. Ik mis het buurtgevoel, het is nu ieder voor zich.” Volgens hem zouden meer gezinnen de buurt goeddoen. “Ouders hebben toch meer aanspraak met elkaar en dan is er net als vroeger meer uitwisseling.” Ondanks de veranderingen probeert hij positief te blijven. “Ik zeg altijd: je moet nooit té negatief of té positief zijn, gewoon een beetje realistisch.”
Bijzonder is dat HSV 1946 de relatief nieuwe discipline Teamgym aanbiedt: “Een team van acht tot twaalf personen voert drie onderdelen uit: mini-trampoline, tumbling en een vloeroefening. De vloeroefening bestaat uit een mix van dans, flexibiliteit en gymnastische en acrobatische vaardigheden. “Zelfs kinderen uit Schiedam komen hiervoor naar Hoek van Holland om te kunnen trainen.”
HSV 1946 PO0003
Sportvereniging HSV 1946 is al bijna tachtig jaar een begrip in Hoek van Holland. Naast turnen biedt HSV uiteenlopende sporten aan voor alle niveaus en leeftijden: van voorselectie en van peuters tot ouderen. Bestuurslid Esther Vrolijk werd zelf lid toen ze ongeveer tien jaar oud was en inmiddels is haar dochter ook lid van HSV. “Het ging eigenlijk gewoon vanzelf. Mijn dochter was klaar met zwemles, wij vroegen aan haar wat ze daarna wilde doen en toen werd het turnen”, vertelt Esther.
De betrokkenheid en familiesfeer bij HSV 1946 zorgen dat leden met de vereniging meegroeien. “Onze hoofdtrainster Pascale is hier ook als kind begonnen. Mijn eigen trainster is inmiddels boven de tachtig, maar geeft in de Hoekstee nog les in bodyfitness.”
Ook wordt de kinderen geleerd om te gaan met competitie: “We organiseren bijvoorbeeld een paastoernooi voor de turnsters uit de voorselectie. Dat is een manier om te wennen aan de wedstrijden, maar de paashaas komt die dag ook gewoon langs. Als je zes of zeven jaar bent, zijn wedstrijden megaspannend.”
Persoonlijke aandacht en bewustwording zorgen voor de juiste balans. Esther: “Het is informeel, maar toch met een bepaalde drive om het beste eruit te halen.” Ook worden de kinderen zelfstandiger gemaakt en mogen ze op een bepaald moment hun eigen oefening opbouwen door zelf de elementen te kiezen. “Het is de combinatie van de informele sfeer, gezelligheid en iets extra bijbrengen naast het turnen. Dat koesteren we.”
Meneer J. Mandemaker
Iedere week komt meneer Mandemaker naar het speelveldje achter zijn huis, bewapend met een prikstok en een vuilniszak. Hij ruimt dan het achtergelaten vuilnis op. Hij vindt het jammer dat de buurt niet netter gehouden wordt, maar behoudt de positieve energie. “Als niemand anders er wat aan gaat doen, doe ik het wel.”
Meneer Mandemaker verhuisde ruim dertig jaar geleden voor zijn werk in waterschap beheer, van Rotterdam naar Hoek van Holland. Het was voor hem een grote verandering, van de stad naar het dorp. Inmiddels heeft hij ook in de tijd dat hij in Hoek van Holland woont het dorp erg zien veranderen. “Toen ik hier kwam wonen hielden bewoners de buurt nog netjes, maar nu sinds vijf of zes jaar niet meer. Mensen gooien gewoon hun afval op straat, soms een meter van de vuilnisbak. Het lijkt of het
bewustzijn er gewoon niet meer is, dat je voor je omgeving mag zorgen.” Hij laat deze teleurstelling echter niet de overhand nemen. “Sinds ik met pensioen ben heb ik weer wat tijd, dus ga ik zelf op pad om het op te ruimen. Het is vaak een dag nadat ik heb opgeruimd weer een rommeltje, maar je moet toch ergens beginnen. Wie weet raakt er ooit nog eens iemand geïnspireerd om zijn of haar afval op de juiste manier weg te gooien.”
Naam: J. Mandemaker
Woonduur: 32 jaar
Adres: Postpadestraat
komen doen. Niet alleen spreekt hij al zijn klanten aan, hij kookt sinds kort ook wekelijks bij de buurtmaaltijden in het Huis van de Wijk. “Zo leer je de mensen kennen en raak je echt betrokken. Want eten verzorgen, of het nou in de supermarkt is of in het Huis van de Wijk, gaat over het delen van het dagelijks leven.”
Alternatief Supermarkt
PO0005
Sinds maart 2025 hebben de broers Roni en Taha samen met hun vader en oom de buurtsuper in de Mercatorstraat overgenomen. Op deze plek zat de afgelopen jaren een Turkse supermarkt, die voor veel mensen onbetaalbaar was. Het huidige ondernemersgezin wil graag een supermarkt zijn die betrokken is bij de buurt, en die producten aanbiedt die iedereen kan betalen.
Roni startte op jonge leeftijd al met werken in de winkels van zijn vader. Als tiener werd hij door zijn oom opgeleid als slager binnen de supermarkt, en nog altijd beoefent hij dit vak. Nu, op zijn twintigste, neemt hij veel verschillende taken op zich, van kassière tot leidinggevende, en nog altijd slager. Hij vindt het belangrijk om te verbinden met de bewoners die bij hem boodschappen
Als familie zijn ze een sterk team. De jongere broer van Roni werkt in de supermarkt en Roni’s vrouw is geregeld achter de kassa te vinden. Ook al wonen ze in Den Haag, ze beginnen zich steeds meer verbonden te voelen met Hoek van Holland. Zo zeer zelfs dat Roni samen met zijn vrouw op zoek is naar een huis in ‘de Hoek’. “De rust hier is echt heerlijk. Het is van waar ik woon naar hier maar 15 minuutjes met de auto, maar het is echt een andere wereld. Als ik hier een huis zou kunnen vinden zou dat echt heel mooi zijn.”
PO0006
Sinds ongeveer drie jaar woont het echtpaar C. in de Lakemanstraat. Ze hebben het huis overgenomen van een vriendin van hen die ging verhuizen. In de overdracht werden ze er al voor gewaarschuwd: ‘gooi die tuin maar dicht met tegels. Er is geen beginnen aan’, vertelde deze vriendin. Dat hebben ze dus ook gedaan, maar toch kunnen ze de plaag niet ontwijken. Het zit er vol met de Japanse Duizendknoop.
“Het gaat overal doorheen. En je kan het ook niet laten zitten, want de wortels kunnen zo door je waterleidingen heen vreten. Het is echt geen doen. We hebben het twee of drie weken geleden weggehaald, en kijk, nu is het weer terug. En bij de buren staat het er ook vol mee, dus zelfs als wij het weghalen zitten die wortels er nog”, vertellen ze verslagen. “De gemeente en woningbouw doen er niks aan, en nu komen
ze ook nog met acties dat we moeten gaan tegels wippen en onze voortuinen onderhouden. Maar er is gewoon geen beginnen aan. We hebben al onze planten nu in grote potten, denkende dat wel zal helpen, maar nog steeds komt het onkruid aanwaaien.”
Ondanks de Japanse Duizendknoop woont het echtpaar heel tevreden in Plan Oost. Ze hebben ook in andere delen van Hoek van Holland gewoond, maar vinden het hier heel fijn en rustig. Ze vinden het fijn dat er veel ouderen wonen, en ze zien zichzelf in dit huis rustig oud worden.
Japanse Duizendknoop
Een aantal bewoners woont al lang in het complex. Dat betekent meer negentigplussers en, na overlijden van een partner, meer alleenstaanden. “Zij willen nog steeds veel doen, alleen zijn sommigen iets beperkt. Gelukkig is de bewonersgroep hecht. Er is sinds het begin een lief en leed potje voor het verwelkomen van nieuwe bewoners of voor iemand die naar het ziekenhuis moet. Verder hebben de bewoners veel oog voor elkaar en staan ze voor elkaar klaar.”
Welzijn op de Hoek PO0007
Brigitte Westdijk is sociaal makelaar en community builder. Ze richt zich hierbij op lang thuiswonende ouderen en bewoners met psychische klachten (ggz) of een lichtverstandelijke beperking (lvb). Ze omschrijft Plan Oost als een rustige gezinsbuurt.
In Plan Oost is Brigitte betrokken bij het vijfenvijftigplus-complex de Atlas. De Atlas is ontwikkeld tot een vitale woongemeenschap: bewoners worden ondersteund bij het opzetten van activiteiten waarbij het netwerk in het complex wordt versterkt. “Dat betekent goed luisteren naar de behoeftes: ‘Wat zou je nog willen en hoe kan je daar zelf een rol in spelen?’ Het is belangrijk dat bewoners meedenken en blijven meedoen. Daarvoor is er een levendige activiteitencommissie en bewonerscommissie actief.”
Ook wil Brigitte graag aandacht voor een andere groep, die vaak moeilijker in kaart te brengen is. “Volwassenen worden vaak aan hun lot overgelaten, maar ook zij kunnen te maken krijgen met eenzaamheid. Vooral volwassenen in een kwetsbare positie door GGZ problematiek of mensen met een migratieachtergrond. Door trainingen op het gebied van mentale gezondheid en taaltrainingen worden zij ook meer een onderdeel van de maatschappij. Als zij vrijwilligerswerk doen of aansluiten bij bestaande groepen bouwen zij een netwerkje op en voelen zij zich meer gewaardeerd. En hoe belangrijk is het niet om je gewaardeerd te voelen in de samenleving?”
righeid in de gloednieuwe buurt. “De afstand naar het dorp was groot; langs de Mercatorweg stonden nog geen woningen. Ook waren de tuinen open en zonder schuttingen. Toen heerste er het gevoel dat we er samen iets moois van konden maken.”
Dorpsbewoner Ed van Berkel
PO0008
“Toen wij naar Plan Oost verhuisden, voelde het alsof we in de hemel terecht waren gekomen”, vertelt Ed van Berkel. Eenenvijftig jaar geleden verhuisde hij met zijn jonge gezin van een flatje in Poeldijk naar Plan Oost.
De stap van Poeldijk naar de nieuwe woning in Hoek van Holland betekende veel voor Ed en zijn gezin: “Het was zo anders dan in Poeldijk, hier voelden we veel meer ruimte en lucht. Je hebt hier natuurlijk echte Hoekenezen, maar daar konden we goed mee overweg. Wij waren ook een aanvulling voor het oude Hoek van Holland.”
In Plan Oost woonden veel politieagenten, onderwijzers en ambtenaren. “Samen waren wij een soort generatie nieuwkomers. Een deel woont hier nog steeds.” Ook was er een grote saamho-
Tegenwoordig is Ed actief betrokken bij culturele projecten zoals de Hoekse Schatkist en als dichter. Daarnaast geeft hij in het KUZ-huis poëzieworkshops. “Daar komt zoveel talent uit! Van mensen die zelf niet eens wisten dat ze konden dichten, omdat ze een heel ander beeld hadden bij poëzie.” Voor Ed is dit herkenbaar: “Ik zit zelf bij schrijversgroepen in het Westland en Maassluis. Dat inspireert. Daar leren we veel van elkaar, ook hoe je moet voordragen.”
Dat juist Hoek van Holland een culturele broedplaats kan zijn, is voor Ed logisch: “We hebben hier een speciale dynamiek. Het is geen aangeharkt dorp zoals Bergen, waar vroeger veel kunstenaars rust zochten. Zee en duinen in combinatie met het rauwe van de zeevaart houdt het hier levendig. De hele wereld vaart langs. Een perfecte voedingsbodem voor kunst.”
Ton - Bewonerscommissie
De Atlas PO0009
Al zestien jaar woont Ton Beijerling samen met zijn vrouw Paula in het vijfenvijftigplus-complex De Atlas. Beiden zijn vanaf het begin betrokken bewoners. Paula beheert het Lief en Leed potje in de Atlas. “Als iemand terugkomt uit het ziekenhuis of een kroonjaar viert, zorg ik voor bloemen en een kaartje”, vertelt Paula. “De gezelligheid en saamhorigheid zijn belangrijk voor de bewonersgroep”, aldus Ton.
Ton maakt deel uit van de bewonerscommissie, die zich samen met de activiteitencommissie, inzet voor de bewoners. “Sommigen wonen hier, net als wij, al een tijdje. En in die tijd kan veel veranderen.” Zo zijn er meerdere bewoners van negentig en zijn enkele, na het verlies van een partner, alleen achtergebleven. Door het stimuleren van ontmoeting blijft de saamhorigheid behouden en kunnen bewoners elkaar helpen. “Onze buurvrouw en bovenbuurvrouw zijn allebei alleen, maar koken om de dag voor twee personen zodat ze gezellig samen kunnen eten.”
Door het organiseren van een wekelijkse koffieochtend, maandelijkse borrel, regelmatige creatieve en spelletjesmiddagen kunnen bewoners elkaar makkelijk ontmoeten en beter leren kennen. “Het zaaltje is erg belangrijk als ontmoetingspunt. Er is een keukentje en toilet. Als woensdagochtend twintig mensen aansluiten, dan gaat dat makkelijk.” Daarnaast worden in de ontmoetingsruimte door Welzijn op de Hoek ook valtrainingen georganiseerd voor bewoners die niet naar de Hoekstee kunnen komen.
Ondanks zestien jaar inzet voor de bewonersgroep zijn Ton en Paula zeker niet van plan te stoppen. “Dat zit echt in ons: nieuwsgierig blijven en nieuwe mensen willen blijven ontmoeten. Dat is toch heerlijk!”
Naam: Ton Beijerling
Leeftijd: 78 jaar
Woonduur: 16 jaar
Woonsituatie: samen met vrouw
Adres: Johan Mauritsstraat
Jan Klepper PO0010
Al 46 jaar is de Johan Mauritsstraat het thuis van Jan Klepper, een echte Hoekenees. “Ik ben geboren in de Oranjepannenbuurt, wat toen nog ‘Duinker en Verruijt’ woningen heette”, vertelt Jan. Hij kreeg er zijn eigen flatje en woonde er tot aan zijn huwelijk. “Toen heb ik een woningruil gedaan en zodoende ben ik hier terecht gekomen.”
Jan kiest zijn hele leven al zijn eigen pad. Op vijftienjarige leeftijd begon hij met werken bij Bos & Kalis (nu: Boskalis). Na acht jaar dienst en vele reizen naar het buitenland brak er een nieuw hoofdstuk aan. “Ik was net getrouwd en de boot waarop ik zat ging naar Afrika voor drie maanden, dus dat weigerde ik.”
Na een korte periode bij DSM werd Jan taxichauffeur in Hoek van Holland, wat hij 42 jaar lang heeft gedaan, een baan met langere uren en onregelmatige tijden. “Ik heb 27 jaar voor de oude baas
Naam: Jan
Leeftijd: gepensioneerd
Woonduur: 46 jaar
Woonsituatie: samen met vrouw
Adres: Johan Mauritsstraat
gewerkt, we hadden een hele goeie band. ”Vele Hoekenezen hebben bij Jan in de taxi gezeten en vanuit zijn auto zag hij zijn dorp veranderen. “Vroeger hadden we hier echt nog horeca en discotheken, Hotel Amerika bijvoorbeeld. Dat was echt een begrip. Dat is allemaal verdwenen, de horeca is weg en nu is het stilletjes.”
Tegenwoordig geniet Jan van zijn pensioen en heeft hij alle tijd voor zijn verzamelingen en passies zoals whisky en Harley’s. Ook geniet hij van de serre aan zijn huis. “Daar is het altijd lekker. Ook omdat ik nooit meer wilde vliegen na mijn pensioen. Vorig jaar heb ik alleen na een biertje teveel mijn vrouw beloofd om toch een keertje naar Spanje te gaan. We zijn geweest en wat denk je? Het was heerlijk, volgend jaar gaan we weer.”
Eigen Ruimte
PO0011
“Wat er ook zou gebeuren, ik wil hier niet weg”, vertelt mevrouw A. Al meer dan negentig jaar woont ze met plezier in haar geboortedorp. Zelfs na de verwoestingen tijdens de Tweede Wereldoorlog besloot mevrouw A. terug te gaan naar Hoek van Holland, ondanks het advies van haar moeder. “Zij wilde dat ik in Maassluis bleef. ‘Hier is toch niets meer over’, zei ze.” Ook omdat haar man in Canada is geboren was de verwachting dat het echtpaar zou emigreren. “Toen heb ik voet bij stuk gehouden.”
Via de Schelpweg verhuisde het jonge gezin uiteindelijk naar Plan Oost. “Het was een heerlijke plek met ruimte. Ik kon mijn keukendeur opendoen en zo naar de tuin.” Na het overlijden van haar
echtgenoot begon de woning groot aan te voelen. “Maar als iets 51 jaar lang een thuis is, ga je niet zomaar weg.” Na aandringen van haar kinderen besloot ze toch te verhuizen.
Het was een grote verandering. “Je mist de (buiten)ruimte. Ineens moet je via een lift en een gang naar een veel kleiner plekje toe.” Maar het vijfenvijftigplus-complex De Atlas heeft ook veel voordelen. “Ik sluit veel aan bij allerlei activiteiten. Als er in de ontmoetingsruimte iets wordt georganiseerd, dan ben ik erbij.” Hoewel mevrouw A. haar tuin nog steeds mist, kan ze wel van haar balkon en het uitzicht genieten. “Ik zie de schepen van de Stena Line zo liggen. En als het ‘s avonds schemert en de lucht langzaam van kleur verandert doe ik alleen een kaarsje aan en geniet ik van de veranderende kleuren en wolken.”
Naam: anoniem
Leeftijd: 91 jaar
Woonduur: 4 jaar
Woonsituatie: alleenstaand
Adres: Johan Mauritsstraat
Dorpse sfeer
PO0012
“Als je zo rond de twintig jaar bent, klinkt Hoek van Holland niet heel spannend”, vertelt F. Toch besloot ze, samen met haar vriend en zoontje, tweeëneenhalf jaar geleden te verhuizen van Amsterdam naar Hoek van Holland. F stond ingeschreven bij Woonnet Rijnmond en na een telefoontje bleek ze op plek twee te staan voor een woning in Hoek van Holland. “Mijn beeld van Hoek van Holland was niet meer dan het strand waar ik weleens naartoe ging in de zomer.” Na aandringen van haar zus besloot F. toch het huis te bezichtigen.
“De speeltuin voor de deur viel meteen op. De woning was ook veel groter dan wij in Amsterdam hadden. En er was een tuin, dat wilden wij ook heel graag voor ons zoontje.” Tijdens de verhuizing zag ze meteen het verschil tussen Plan Oost en Amsterdam. “De kinderen van de buren hier hielpen ons met de verhuisdozen. Dat was wel heel bijzonder.”
Naam: anoniem
Leeftijd: midden twintig
Woonduur: 2,5 jaar
Woonsituatie: samen met haar man en twee zoontjes
Adres: Theeboomstraat
Omdat F. zelf is opgegroeid in Bergschenhoek, is ze gewend aan kleinschaligheid. “Via mijn zoontje maak ik makkelijk contact met andere ouders in de buurt en op het schoolplein.” Plan Oost is een mix van nieuwkomers die veelal uit Rotterdam komen en bewoners die er lang wonen. “Het is verschillend, maar wel vriendelijk. Dat niet iedereen altijd zin heeft in een praatje begrijp ik ook. Sommige mensen zijn wat meer op zichzelf.”
Naast de sfeer in de buurt is er ook de sfeer online. “Op facebook zie je toch dat mensen negatief zijn over nieuwkomers die naar Hoek van Holland verhuizen. Daarbuiten heb ik mij hier altijd wel welkom gevoeld.” Inmiddels is Hoek van Holland een thuis geworden. “Mijn zoontje gaat hier naar de basisschool en zijn vriendjes komen uit de buurt. Ook is er een jongste bijgekomen. Ik wil ze hier niet weghalen.”
Naam: anoniem
Leeftijd: midden twintig
Woonduur: 1 jaar
Woonsituatie: samen met haar partner, zoontje en dochter
Adres: Dubbele Arendstraat
N. woont ongeveer een jaar in Hoek van Holland. “Vanuit Crooswijk ben ik hiernaartoe verhuisd met mijn gezin.” Via Woonnet Rijnmond zochten ze in Rotterdam en omgeving naar een plek voor het jonge gezin. “Eigenlijk vonden we dit te ver.” Maar na diverse woningen in Maassluis en Vlaardingen te hebben bezichtigd, namen ze toch een kijkje in Hoek van Holland.”
Na twee bezichtigingen kwam Plan Oost in beeld. “Toen we eenmaal de woning en de omgeving hadden gezien kregen we de juiste feeling.” Een supermarkt en een basisschool om de hoek en veel speeltuinen maken Plan Oost een prettige plek voor het jonge gezin. Uiteindelijk voelt Hoek van Holland niet zo ver als ze dachten. “Onze moeders wonen nog in de stad, maar met de auto ben je er in een half uurtje. En als iemand ons wil opzoeken is dat dankzij de metro ook erg makkelijk.”
Hoewel de rust en kleinschaligheid erg fijn zijn, zouden extra faciliteiten in de buurt welkom zijn. “Ik woonde aan de Crooswijkseweg en daar heb je natuurlijk echt alles, maar wat extra winkeltjes en een grote gym zou ik wel fijn vinden.
Contact maken en een netwerk opbouwen bleek makkelijk in Plan Oost “Het is een echte gezinsbuurt, ook als er woningen vrijkomen trekken er vaak jonge gezinnen in. Als je allemaal in dezelfde levensfase zit, is het toch makkelijker om contact te maken. Je komt eigenlijk vanzelf in contact met de ouders van de klasgenoten van mijn kinderen. Ook loop je makkelijk naar andere kinderen of hun ouders toe. In een grote stad doe je dat niet snel.”
Tot haar 23ste woonde Kelly bij haar ouders in de Peperboomstraat. Ze groeide hier met veel plezier op en is altijd in de Hoek gebleven. Toen ze uit huis ging verhuisde ze naar een paar straten verderop, net in een andere buurt. Haar moeder Sjak woonde tot twee jaar geleden nong in het huis in de Peperboomstraat. Uiteindelijk verhuisde ze naar een kleiner appartement, ook net buiten Plan Oost. Zowel Kelly als Sjak zijn nog altijd sterk verbonden met de buurt, en eigenlijk de gehele Hoek. Naast misschien een dorpje aan zee in Spanje zou Kelly nergens liever willen wonen dan hier.
Met veel warmte kijkt Kelly terug op haar kindertijd in Plan Oost. Direct buiten hun voordeur was een pleintje waar ze altijd kon spelen, zonder zorgen over veiligheid. Ze hoefde geen weg over te steken, en er waren heel veel
kinderen van haar leeftijd in de buurt. “En we hadden ook een buurvrouw. Hoe heette zij ook alweer? Ik kan er even niet op komen, maar ze bakte elke week pannenkoeken voor alle kinderen in de straat! Echt zo fijn was dat!” vertelt Kelly.
“Nu zijn mensen wel echt meer naar binnen toe gekeerd, ik loop vaak door de straten van vroeger, en je ziet soms niet eens meer dat er mensen wonen. Wij hadden vroeger alles open, zodra de zon scheen stond de deur open en waren we gelijk buiten. Nu blijven de ramen en de gordijnen dicht.”
Naam: Kelly
Straat: Peperboomstraat
Woonduur: 23 jaar
Woonsituatie: opgegroeid bij haar ouders in de Peperboomstraat
Kelly en Sjak
PO0014
Rochelle PO0015
Na de eerste 30 jaar van haar leven in Schiedam te hebben gewoond was Rochelle op zoek naar verandering. Ze zocht in de wijde omgeving, en kreeg uiteindelijk de mogelijkheid om in Hoek van Holland te gaan wonen. Haar eerste reactie was ‘wat moet ik nou in zo’n dorp?’. Vijftien jaar verder kan ze het zich niet anders meer voorstellen en denkt ze er niet over om ooit terug te gaan naar de stad.
Het doet haar goed om haar dochter in een veilige omgeving op te zien groeien. Afgezien van enkele overlast gevende buren (“maar ja, dat hoort er ook gewoon bij toch? Waar heb je dat niet”, zegt Rochelle hierover) voelt ze zich heel fijn verbonden met de mensen om zich heen.
Rochelle heeft haar hele werkende leven in de zorg gewerkt. Na het overlijden van haar moeder twee jaar geleden werd dit werk haar te veel. Het werd lastig voor haar om met de kwetsbaarheid van zoveel ouderen geconfronteerd te worden nadat ze zelf net haar moeder was verloren. Ook moest ze de zorg van haar oma op zich nemen. Daarom koos ze ervoor om een stapje terug te doen. Ze werkt nu op het strand waar ze de strandhuisjes schoonmaakt. “Ik had geen betere keuze kunnen maken. Lekker op het strand, en even zonder verantwoordelijkheden. Als ik nu nog in de zorg werkte had ik denk ik nog steeds in de ziektewet gezeten”, vertelt ze. Samen met haar man kan ze nu in de Hoek de rust omarmen, en met liefde en zorg hun dochtertje grootbrengen. Waar het leven het gezin verder nog naartoe zal brengen weet ze niet, maar voor nu voelt ze zich veilig en thuis is in de Hoek.
Naam: Rochelle
Straat: Vergulde Draeckweg
Woonduur: 15 jaar
Woonsituatie: samen met man en dochter
Straatverhalengids Plan Oost
Nieuw leven PO0016
“Het was wel gezellig, maar het is natuurlijk ook niet zo dat vroeger alles beter was”, vertelt meneer W. terwijl hij tegen de pannenkoekenkar aanleunt tijdens het pannekoekenterras. Al meer dan vijftig jaar is Plan Oost zijn thuis. Terugkijken vindt hij zeker niet erg, maar doet dat wel met nuance. “Op dat nostalgische beeld van rust en zeelucht kijk ik wel anders terug hoor. Als ik vroeger mijn ramen zeemde zag ik altijd drie kleuren stof: rood van de erts, zwart van de steenkool en wit van de tapioca. Toen hadden we ook al fabrieken in de omgeving.”
Meneer W. behoort tot de groep eerste bewoners van Plan Oost en is één van de weinigen die er nog steeds woont. “Ik kan ze op één hand tellen. Bij mij op de hoek, aan de overkant en verderop bij het pleintje.” Ondanks dat hij genuanceerd terugkijkt op alle verandering, mist hij toch wel bepaalde dingen. “Vroeger kwam bijvoorbeeld het Scapino ballet of het Rotterdams Philharmonisch Orkest hier optreden.
Naam: anoniem
Leeftijd: 80 jaar
Woonduur: 54 jaar
Woonsituatie: weduwnaar
Adres: Theeboomstraat
Dat aanbod is helemaal geschrapt. Dat is zo zonde, dan voelt de stad nog verder van ons verwijderd.”
De veranderingen in zijn eigen buurt bekijkt meneer W. optimistischer. “De kinderen van onze generatie bewoners wonen er niet meer. En als je kijkt naar de opbouw is dit een echte gezinsbuurt. Dan is het fijn als nieuwe gezinnen komen wonen. In het afgelopen jaar zijn er bij mij in de buurt 3 baby’s geboren! Nieuw leven, dat is toch prachtig!”
“Als ik vroeger mijn ramen zeemde zag ik altijd drie kleuren stof: rood van de erts, zwart van de steenkool en wit van de tapioca.”
Als Hoekenees kent Cees het dorp erg goed. “Ik woon hier 88 jaar. Eventjes heb ik tijdens de oorlog in ’s Gravenzande gewoond bij mijn oma, maar daarbuiten altijd in Hoek van Holland.” Na de Tweede Wereldoorlog heeft Cees zijn dorp in de loop der jaren zien veranderen en groeien. Voor Cees veranderde er ook veel: hij trouwde, startte een gezin en verhuisde uiteindelijk, na enkele andere plekken, naar een huis in de Johan Mauritsstraat. Tien jaar geleden verhuisde hij daarvandaan naar de Atlas, een vijfenvijftigplus-complex.
De afstand is misschien klein, toch voelde het als een grote stap. “Het begin was moeilijk, maar ik ben wel blij dat ik hier nu woon.” Na het overlijden van zijn vrouw woonde Cees alleen en voelde hij dat de woning te groot werd. De aankondiging van een grote renovatie van de woningen in zijn straat was het laatste zetje. Door de activiteiten in de
Atlas en de betrokken bewoners heeft Cees zijn plekje gevonden.
Ook probeert hij zijn oude hobby’s een plek te geven. Cees fietste graag en reed tweemaal de wielerkoers Parijs-Roubaix. “Toen ik niet meer kon voetballen begon ik met fietsen en het heeft mij mooie herinneringen gebracht. Nog steeds staat mijn racefiets op de slaapkamer.” Ook is Cees trompettist geweest bij een bigband. “Wij maakten Glen Miller-achtige muziek. Elke donderdag repeteren en soms een optreden. Dat vond ik prachtig.” Door zijn astma kan hij helaas niet meer optreden, maar dat weerhoudt Cees niet om soms nog eens op zijn trompet te blazen.
Naam: Cees
Leeftijd: 88 jaar
Woonduur: 10 jaar
Woonsituatie: alleenstaand
Adres: Johan Mauritsstraat
Ze herinnert zich de vroege jaren goed, en kijkt vol vreugde toe wanneer ouders die als kind zelf op deze school zaten hun kinderen er ook naar toe sturen. “Dan weet je dat je het als school zijnde goed hebt gedaan.”
IKC De Driemaster PO0018
Basisschool IKC De Driemaster aan de rand van plan Oost is een belangrijke plek voor de buurt. De Christelijke basisschool bestaat al langer in Hoek van Holland, maar het huidige schoolgebouw is in 2006 gebouwd toen er behoefte was aan meer ruimte. Directeur Bert Wierenga en conciërge Gaby Viola vertellen over hun motivatie om hier te werken.
Conciërge Gaby groeide op in Hoek van Holland. Als alleenstaande moeder die naast de bijstand ook moest werken, was dit de enige vacature die uitkwam met haar verantwoordelijkheden als moeder. Zesentwintig jaar later werkt ze nog altijd bij De Driemaster, en in de loop van de tijd is ze erg van haar werk en de school gaan houden.
Bert Wierenga is de gepassioneerde directeur van de basisschool. Hij werkte op veel basisscholen in Rotterdam, en werkt hier nu sinds een jaar. Voor hem is het heel belangrijk de kinderen niet alleen voor te bereiden op het voortgezet onderwijs, maar vooral ook voor de maatschappij. Zo wordt via de kanjer trainingen ook op sociale en emotionele ontwikkelingen gefocust, door hiervoor een gezamenlijke taal te vinden.
De vele veranderingen in het opgroeien van kinderen zowel in Hoek van Holland als door heel Nederland zien Bert en Gaby ook bij De Driemaster. Ze zien de school als een belangrijke plek waar waardes kunnen worden behouden, en waar gesprekken tussen ouders, kinderen en leerkrachten op een gelijkwaardige manier kunnen worden gevoerd.
“Ik zie ze veel liever lekker druk buiten spelen en daar opbloeien, dan dat ze goed kunnen focussen op school en dan thuis alleen maar op de bank willen zitten.”
Heidi werkt met veel plezier bij de speeltuin in Hoek van Holland. Ze heeft altijd al met mensen gewerkt, in evenementen en de eerste hulp. Werken met mensen geeft haar heel veel voldoening.
Iets wat haar bezig houdt is hoe er tegenwoordig anders wordt omgegaan met geestelijke gezondheid in vergelijking met toen zij zelf kind was. “Al die dingen als ADHD had je vroeger niet. Dan was je gewoon een druk kind, en moest je wat rustiger doen. Nu krijgen kinderen en volwassenen steeds meer diagnoses. Ik vind het ingewikkeld. Ik heb op late leeftijd zelf ook de ADHD-diagnose gekregen, en het helpt me mijzelf beter te begrijpen. Aan de andere kant zie ik kinderen soms echt veranderen in zombies wanneer ze medicatie krijgen voorgeschreven.
Ik zie ze veel liever lekker druk buiten spelen en daar opbloeien, dan dat ze goed kunnen focussen op school en thuis alleen maar op de bank willen zitten.”
“Als kind kreeg ik op een rapport terug ‘de vogeltjes buiten zijn interessanter dan de les’. Ja, dat was inderdaad zo, maar waarom is dat eigenlijk erg?”
Heidi PO0019
Naam: Ricardo
Leeftijd: 34 jaar
Woonduur: 6 jaar
Woonsituatie: alleenstaand (deels met zijn twee kinderen)
Ricardo PO0020
Zes jaar geleden verhuisde Ricardo met zijn toenmalige partner vanuit Schiedam naar Hoek van Holland. Op zoek naar een plek voor een jong gezin. “We dachten eerst aan Rotterdam, maar moesten al snel verder weg zoeken.” Na Vlaardingen en Maassluis werd Hoek van Holland een optie. Ook omdat Ricardo toen nog bij de politie in Den Haag werkte.
Inmiddels is Ricardo een ander pad ingeslagen en wordt hij ingewerkt als jongerenwerker. “Als politieagent zie je veel en maak je heftige dingen mee.” Ook koos hij voor deze overstap zodat hij zijn kinderen regelmatig kan blijven zien. “Als agent kan je opgeroepen worden voor ME-dienst of na een incident een werkdag van tien uur draaien. Het is heel onregelmatig.”
De kinderen wonen nu bij zijn ex-partner. Toch zijn ze regelmatig bij Ricardo en doet hij zijn best zodat zij zich thuis kunnen voelen in het dorp. “Zes jaar
Adres: Griffioenstraat
geleden waren ze nog heel jong en zich niet heel bewust van de nieuwe omgeving, nu wel. Afgelopen zomer heb ik een abonnement op het buitenbad genomen. Dat was heel fijn, ze zien dan steeds dezelfde gezichten en hebben daardoor meer aanspraak en aansluiting.”
De overgang van Schiedam naar Hoek van Holland lijkt groot, maar Ricardo heeft zijn draai gevonden in het dorp. Zijn instelling was daarbij belangrijk. “Ik ben er ingegaan met een open houding. Dat ben ik vanuit de stad gewend omdat je in een multiculturele omgeving werkt. Het belangrijkste is niet wie je bent of waar je vandaan komt. Het gaat erom dat je voor iedereen respect hebt.”
Op
Verhalenkaartjes uit de wijk
We maken een plattegrond van Hoek van Holland met illustraties van buurtverhalen. Elk verhaal krijgt een eigen kaartje, gedrukt als linoprint.
De kaartjes worden verspreid tijdens bijeenkomsten. Bewoners kunnen ze verzamelen en op een gezamenlijke kaart plakken; een kaart die groeit met de verhalen uit de wijk.
Oproep
Verhaal of ideeën? Laat het ons weten! Wil je ook jouw verhaal vertellen? Neem dan contact met ons op. Ben je enthousiast geworden over Wijkcollectie en wil je meedoen? Dat kan. Wij zijn altijd op zoek naar mensen die het leuk vinden om iets over hun straat of wijk te vertellen of te schrijven Ook als je op een andere manier wil samenwerken met onze wijkcollecties horen wij het graag. Kijk op onze website www.wijkcollectie.nl of stuur een mail naar info@wijkcollectie.nl
Colofon
Tekst en illustraties: Stichting Wijkcollectie Vormgeving: Axolotl Design Fotografie: Stichting Wijkcollectie tenzij anders vermeld
© Stichting Wijkcollectie, 2025
Samenwerking
De Straatverhalengids Plan Oost is een samenwerking tussen Stichting Wijkcollectie, Woningbouwvereniging Hoek van Holland, dorpsraad Hoek van Holland, gemeente Rotterdam en Welzijn op de Hoek.
