Editie #03 | 2025
Straatverhalengids Oranjepannenbuurt-Zuid
Een co-productie van Stichting Wijkcollectie en bewoners Hoek van Holland
Aanpak van Wijkcollectie p. 4
Het unieke straatverhaal van de Oranjepannenbuurt-Zuid p. 8
Bijzondere bewonersverhalen p. 12
Pannenkoekenterras met workshop tekenen
De Oranjepannenbuurt-Zuid in Hoek van Holland is een gezinsbuurt. Zowel gesettelde als nieuwe bewoners maken op hun eigen manier van deze buurt een thuis. De veldjes met speeltuinen tussen de straten spelen daarbij een bijzondere rol. Ze zijn een ontmoetingsplek voor kinderen en ouders waar zij een netwerk kunnen opbouwen. Aan de andere kant noemen sommige bewoners de veldjes als punt van aandacht door geluidsoverlast of zwerfafval. De straten in de OranjepannenbuurtZuid zijn vernoemd naar zeevaarders en ontdekkingsreizigers. Tijdens het project ‘Hoekse Straatverhalen’ van Stichting Wijkcollectie werden in elke straat nieuwe verhalen en uiteenlopende invalshoeken ontdekt. Door deze persoonlijke verhalen op te halen wil Stichting Wijkcollectie onderling begrip vergroten en nieuwe verbindingen mogelijk maken.
Werkwijze Stichting
Wijkcollectie
Wijkcollectie werkt in Hoek van Holland straat voor straat. Gedurende drie maanden is een team wekelijks aanwezig om gesprekken te voeren met bewoners. In de Oranjepannenbuurt-Zuid gebeurde dit door enkele malen neer te strijken met een pannenkoekenterras: een mobiele ontmoetingsplek waar pannenkoeken worden gebakken en samen opgegeten. Ook is er bij individuele bewoners aangebeld om met hen in gesprek te gaan. De invalshoek van de gesprekken wordt bewust bij de bewoners zelf gelaten.
Aanpak in beeld
Zij bepalen wat zij belangrijk vinden in het leven in hun straat en buurt . Op basis van deze gesprekken ontstaat een ‘straatverhaal’, waarin individuele ervaringen samen een gedeeld verhaal vormen.
Als echte gezinsbuurt was er veel belangstelling voor de pannenkoekenterrassen op het speelveldje bij de Van Ilpendamstraat. Bewoners zorgden voor een open sfeer waarin iedereen makkelijk kon aanschuiven. Terwijl de kinderen speelden in de speeltuin, raakten (groot) ouders en buren met elkaar aan de praat bij de pannenkoekenkar.
In de Oranjepannenbuurt-Zuid hebben bewoners zelf bijgedragen aan deze Straatverhalengids. In drie creatieve middagen hebben zij met tekeningen, tekst en foto’s uitgedrukt hoe zij hun buurt beleven en wat hun wensen en dromen zijn.
De verhalen uit de Oranjepannenbuurt-Zuid maken deel uit van een bredere aanpak in Hoek van Holland. Stichting Wijkcollectie nodigt bewoners straat voor straat uit om hun eigen verhaal te delen. Zo ontstaan er overal kleine straatverhalen die samen een beter beeld geven van het leven in het
dorp. Niet alleen worden persoonlijke ervaringen zichtbaar, maar ook de verschillen en overeenkomsten tussen straten. Iedere straat heeft zijn eigen sfeer, zorgen en toekomstdromen. Samen laten de verhalen zien hoe veelzijdig Hoek van Holland is.
Op de hoogte blijven van de Wijkcollectie? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief via www.wijkcollectie.nl
Voor de Oranjepannenbuurt is een eigen shantylied gemaakt, tijdens het straatverhalenfeest gezongen door Joey Schaap. Zing mee!
Oranjepannen Shanty
Op de wijs van: What Shall We Do with the Drunken Sailor
Couplet 1
In tijden van oorlog, het zand lag kaal, De huizen verdwenen, het was allemaal straal.
Maar na de stilte, na kanongebulder, Begon hier weer leven, gevuld met kinders.
Refrein
Oranjepannen, wind door de straat, Huizen gebouwd waar de bunker ooit staat.
Door zand en tijd, door storm en weer, Blijft deze buurt een thuis keer op keer.
Couplet 2
Engelse kinderen speelden hier vrij,
Met cricket op veldjes, herinnering blij.
Ze zochten een thuis in verre kust, De buurt gaf hen weer levenslust.
Refrein
Oranjepannen, wind door de straat, Huizen gebouwd waar de bunker ooit staat.
Door zand en tijd, door storm en weer, Blijft deze buurt een thuis keer op keer.
Couplet 3
De groenteman lachte, de bakker was fijn, Buren die langskwamen, groot en klein.
Een praatje, een groet, het dagelijkse leven,
Een buurt waar je samen betekenis kunt geven.
Refrein
Oranjepannen, wind door de straat, Huizen gebouwd waar de bunker ooit staat.
Door zand en tijd, door storm en weer, Blijft deze buurt een thuis keer op keer.
Couplet 4
Een nieuwe taal, een leven opnieuw, met buren die groeten, geduldig en koel. Een hand op de schouder, een open gebaar, zo groeit hier een thuis, jaar na jaar.
Refrein
Oranjepannen, wind door de straat, Huizen gebouwd waar de bunker ooit staat.
Door zand en tijd, door storm en weer, Blijft deze buurt een thuis keer op keer.
Couplet 5
Op veldjes klinkt gelach en gejoel, Maar soms is er afval of wordt het wat koel.
Toch zegt een buur: “Begin met een groet,”
Dan groeit vanzelf het buurtgevoel.
Refrein
Oranjepannen, wind door de straat, Huizen gebouwd waar de bunker ooit staat.
Door zand en tijd, door storm en weer, Blijft deze buurt een thuis keer op keer.
Straatverhaal
Oranjepannenbuurt-
Zuid
Veldjes vol verhalen
In de Oranjepannenbuurt-Zuid hoor je het geluid van spelende kinderen op de veldjes tussen de huizen. Deze veldjes zijn van grote waarde voor jong en oud, voor gesettelde bewoners en nieuwkomers. Ze bieden ruimte om elkaar te ontmoeten, te spelen of bij te praten, zonder auto’s in de buurt. Tegelijk vraagt een gedeelde ruimte ook om gedeelde zorg. Geluidsoverlast en zwerfafval worden vaak genoemd door bewoners. Een bewoner stelt voor: “Misschien kunnen we een keer papierprikken op de veldjes?” De zorg voor de gezamenlijke buitenruimte is een punt van aandacht. Een sterker gevoel van gemeenschap helpt daarbij. Dat ontstaat wanneer mensen elkaar kennen, elkaar ontmoeten en weten wat er in de buurt speelt. “Soms heeft het wat tijd nodig om elkaar te leren kennen, maar we moeten het toch met z’n allen doen”, benadrukt Rosanne. Dan wordt het makkelijker om samen verantwoordelijkheid te nemen.
Van Brits naar Hoeks
Die verbondenheid is niet nieuw. De Oranjepannenbuurt was de allereerste wijk die na de oorlog in Hoek van Holland werd gebouwd. In de beginjaren woonden er veel Engelse militairen vanwege het Britse transitkamp in het
dorp. Hun kinderen speelden cricket op dezelfde veldjes, op zoek naar een herkenbaar stukje thuis in een vreemde omgeving. Toen het kamp werd opgeheven, trokken Hoekse gezinnen in de woningen. In de Huydecoperstraat ontstond een kleine winkelstraat met een bakker, groenteboer en drogist, plekken waar buren elkaar ontmoetten. “Het was een gevoel van gemeenschap, dat je je echt onderdeel voelt van iets”, herinnert een oud-bewoner zich.
Nieuwe buren en een nieuw thuis
De jaren verstreken, de buurt veranderde mee met de tijd. Nieuwe huizen werden rond de buurt gebouwd, en met het verdwijnen van de kleine winkeltjes en het vertrek van de eerste bewoners veranderde de buurt. Nieuwe bewoners vonden er hun plek. Zoals Doris, die met zijn vrouw Fatma hier een gezin stichtte: “Van mijn dorpje in Turkije ben ik hiernaartoe gekomen. Zo dicht bij het strand heb ik altijd heerlijk gevonden.” Of Mary uit Ierland, die met haar Hoekse man naar de Oranjepannenbuurt-Zuid verhuisde. Het begin was moeilijk, maar door contact te zoeken met haar buren, vond zij haar weg in de buurt en werd het een echt thuis.
Ook Aisia deed haar best om contact te zoeken. “Ik ben een sociale vrouw. In het begin probeerde ik al echt contact te maken met mijn buren.” Ze verhuisde met haar kinderen vanuit de Korrelbeton naar de Oranjepannenbuurt-Zuid. “Ik was zo blij met dit huis, mijn kinderen hebben hier hun eigen kamer.” Voor anderen is het geen nieuw thuis, maar
thuiskomen. Sevim verhuisde vanuit
Den Haag met haar gezin, terug naar de straat waar ze is opgegroeid. Haar ouders wonen dichtbij en kunnen altijd een handje helpen.
Nieuwe generaties, nieuwe ontmoetingen
Voor kinderen die nieuw zijn in Nederland, vormen de veldjes in de Oranjepannenbuurt-Zuid een belangrijke plek om aansluiting te vinden. Zoals voor de 12-jarige Ismael, die 5 jaar geleden met zijn familie uit Syrië naar Nederland kwam. “In Syrië speelden veel kinderen samen buiten. Hier is iedereen meer op zichzelf,” zegt zijn broertje Luay. Toch lukt het hen via het voetbal nieuwe vrienden te maken. Ismael voetbalt inmiddels ook bij de vereniging HVC en helpt graag mee als er op het veldje een buurtterras wordt georganiseerd. “Pannenkoeken bakken kan ik ook al!” zegt hij trots. “En Turkse pizza’s maken we thuis vaak zelf.”
Ook de 19-jarige Sharaf, gevlucht uit Jemen, probeert zijn plek te vinden. Zes maanden geleden verhuisde hij met zijn ouders en broertjes en zusjes naar de wijk. “Alles was nieuw voor mij,” vertelt hij, met hulp van vrienden. “Maar ik vind het goed hier. Het is mooi dat er speeltuinen en veldjes zijn.” De ontmoeting met zijn broer, die hij 5 jaar niet had gezien, op het strand van Hoek van Holland is voor hem een dierbare herinnering. Over zijn toekomst vertelt hij: “Ik wil hier mijn leven opbouwen. Later wil ik in de bouw werken.”
Contact maken blijft soms spannend, zeker als je de taal nog niet goed spreekt. Maar de veldjes, het terras en het zwembad helpen om dat eerste stapje te zetten. Voor wie nieuw is, én voor wie al langer in de buurt woont.
Zwembad van de wijk
Gerrit Neumann zorgt dat het buitenzwembad een plek blijft waar kinderen zichzelf kunnen zijn en op een veilige manier kunnen spelen en ravotten. Anderen zetten zich ook in voor hun zwembad. Vrijwilligers van Stichting Vrienden van het Buitenbad organiseren, in samenwerking met partners zoals Welzijn op de Hoek, activiteiten voor jong en oud, zodat het een uitnodigende plek is voor iedereen. “We willen dat het een zwembad van de wijk is”, benadrukt voorzitter Ina Mouris.
Blijven ontdekken
De straten in de buurt zijn vernoemd naar ontdekkingsreizigers. Nog altijd staan nieuwsgierigheid en ontmoeting centraal. Zoals bij Aisia en Mary, maar ook op plekken zoals de veldjes en het zwembad. Waar Gerrit en de vrijwilligers er alles aan doen om het zwembad een fijne ontmoetingsplek te laten blijven. Een oud-bewoner verwoordt het zo: “Natuurlijk mis je vroeger, maar je moet altijd doen wat je zelf kan: wees niet bang om contact met anderen te maken. Een glimlach of klein praatje kan al veel betekenen.”
Dromen en wensen
Tijdens drie creatieve middagen maakten bewoners tekeningen over wat voor hen belangrijk is in de buurt. De veldjes en speeltuin kwamen vaak terug als centrale plekken waar kinderen zich thuis voelen en samenkomen met vrienden en familie. Zoals Chahid zegt: “Ik voel me hier veilig.”
In de tekeningen zijn ook dromen en wensen verwerkt: kinderen hopen op meer activiteiten, zoals een kermis voor de hele familie, en maken zich zorgen over afval en plastic op de veldjes. Zoals Ilef het verwoordt: “Meer bloemen en vlinders in mijn straat.”
Sevim groeide op in de Van Caerdenstraat. Na haar huwelijk verhuisde ze met haar man naar Den Haag. Nadat zij samen een gezin startten verlangden ze toch weer terug naar Hoek van Holland. “We woonden in een appartement op de vierde verdieping en wij vonden dat niet ideaal voor kleine kinderen. Eigenlijk gingen we elk weekend wel weer terug naar Hoek van Holland.” Dus besloot het gezin om terug te verhuizen naar de Van Caerdenstraat. “We merkten snel dat rust en ruimte om lekker buiten te spelen erg belangrijk is voor kinderen.”
Daarnaast was het ook voor Sevim en haar man prettig om weer dicht bij haar familie te wonen. Zeker omdat hun zoon vanwege zijn gezondheid soms wat extra zorg nodig heeft. “Mijn ouders wonen ook nog steeds in dezelfde straat. Ik kan dus bij wijze van spreken vanuit mijn tuin naar ze roepen als ik wat extra hulp
nodig heb en dan staan ze direct klaar om te helpen.”
Het terug verhuizen betekent niet dat alles hetzelfde is als vroeger. “Het is nu wel anders. Vroeger kon je soms wel iets buiten laten staan en bleef het veilig. Nu merk je dat dingen worden gesloopt of meegenomen en dat is gewoon jammer.” Het sociale contact met de buren vindt Sevim erg belangrijk. “Ik kom niet bij iedereen over de vloer, maar het is gewoon fijn dat er, naast je eigen ouders, buren zijn waarmee je een praatje kan maken en dat we elkaar groeten op straat.”
Naam: Sevim
Woonduur: 11 jaar
Adres: Van Caerdenstraat
Woonsituatie: Gezin met twee kinderen
In 2013 vond Aisia een thuis in Hoek van Holland. Nadat ze in Leeuwarden haar verblijfstatus kreeg verhuisde zij via Rotterdam en Barendrecht uiteindelijk naar Hoek van Holland. “Ik woonde eerst samen met pleegouders en ben met hen van Rotterdam naar Barendrecht verhuisd. Toen ik zwanger werd van mijn eerste kindje kreeg ik bericht dat er een huis vrijkwam in Hoek van Holland. Ik had er niet specifiek voor gekozen, maar ik kon alleen ja of nee zeggen. Zo ben ik in Hoek van Holland terechtgekomen.”
De hoogzwangere Aisia verhuisde alleen naar de Korrelbetonflat in de Prins Hendrikstraat. De woning daar was bedoeld als een tijdelijke oplossing. “Eigenlijk zou ik er een paar maanden blijven en dan verhuizen naar een huisje.” Uiteindelijk duurde het vijf jaar voordat Aisia kon verhuizen naar de Oranjepannenbuurt. Inmiddels was het gezin gegroeid en echt toe aan een nieuwe plek.
Naam: Aisia
Woonduur: 12 jaar
Woonsituatie: Samen met twee dochters en een zoon
Adres: Van Caerdenstraat
“Ik ben zo blij met dit huis. Het is hier groter en mijn kinderen hebben hun eigen kamer.” Ook in de straat heeft Aisia haar plek gevonden. “Ik ben een sociale vrouw en maakte direct vanaf het begin al contact met mijn buren.”
Bij sommige buren is dit uitgegroeid tot regelmatig contact en bij anderen blijft het bij groeten. Dat het soms kan verschillen hoe buren met elkaar omgaan is nu eenmaal onderdeel van het leven in elke straat, vindt Aisia. “Dat is ook niet erg. We doen het allemaal op onze eigen manier.”
Zwembad Hoek van Holland
OP0003
In 2025 viert Gerrit Neumann dat hij 40 jaar als beheerder bij zwembad Hoek van Holland werkt. Het buitenbad opent elk jaar rond Koningsdag en is 20 weken per jaar open. Van Gerrit mag dat wel langer: “Bij mij moet het altijd open zijn. Het is belangrijk dat de mensen kunnen zwemmen als ze willen.”
Het zwembad probeert een zo breed mogelijk publiek te trekken. Zo zijn ernaast vrij zwemmen speciale uren voor vijfenvijftigplussers, gezinnen en jongeren. “Dit is wel echt een familiezwembad. De kindertjes vinden het heerlijk hier en de oudere kinderen vinden de grote banden en matten heel leuk. Kinderen moeten kunnen spelen, vind ik. Dat is het zaligste wat er is.”
Naast de speciale zwemuren in het zwembad wordt er ook veel in en rond het zwembad georganiseerd. Zo is er een kinderbingo, spelletjesmiddagen en Fit en Soepel, voor de ouderen. Hiervoor is de samenwerking met Stichting Vrienden van het Hoeks Buitenbad erg belangrijk.
In de afgelopen 40 jaar is er veel veranderd, vertelt Gerrit. “Vroeger hadden ze nog een beetje ontzag voor mij, maar dat is tegenwoordig wel minder. Ook vinden kinderen het moeilijker om zichzelf te vermaken. Vroeger had je niks, dus moest je dat wel zelf doen. Tegenwoordig moeten kinderen meer vermaakt worden.”
Gerrit bewaakt de balans zodat kinderen kunnen spelen en ravotten, maar wel op een verantwoordelijke manier. De ervaring en betrokkenheid van Gerrit zijn belangrijk zodat het zwembad een veilige plek blijft waar jong en oud zichzelf kan zijn. “Je hoort en ziet veel. Soms vertellen kinderen ook van alles, dan ben je toch een soort opa met wie ze van alles willen delen.”
De Ierse Mary woont in 2025 ongeveer 40 jaar in Hoek van Holland. Ze ontmoette haar toenmalige man in Ierland en verhuisde na het huwelijk samen naar Nederland. Eerst kwam het echtpaar terecht in Delft en later naar Hoek van Holland, waar haar man vandaan kwam.
Het begin was erg spannend voor Mary omdat ze de taal niet sprak en Ierland miste. Ondanks een moeilijk en eenzame start vond Mary langzaam haar draai in Hoek van Holland. “Het begon dankzij een vriendin die ik in Delft leerde kennen. Via haar ontmoette ik meer mensen en vond ik zelfs mijn eerste baan.” De drempel om sociale contacten te maken werd lager en ook in haar eigen buurt bouwde Mary een sociaal netwerk op. “Ik ben meer met mensen gaan praten en leerde zo vrouwen uit mijn buurt kennen. Zij hebben mij hier een beetje de weg gewezen.”
Inmiddels is de Oranjepannenbuurt een echt thuis voor Mary. Als trotse oma is ze graag bij haar 8 kleinkinderen waar ze vaak oppas is. “Het liefst heb ik ze elke dag bij mij. Dan gaan we naar de veldjes en speeltuinen hierachter. Voor de kleinsten is het heerlijk, maar voor de oudsten is hier niet zoveel te doen.” Niet al haar kinderen wonen in Hoek van Holland, maar de buurt blijft echt een thuis voor haar familie. “Mijn zoon woont bijvoorbeeld in Den Haag, dus zijn kinderen kennen het hier minder. Maar als ze bij mij zijn spelen ze hierachter. Dan neem ik mijn stoel mee en ga ik er bij zitten. Het blijft toch ons plekje.”
Naam: Mary
Woonduur: 40 jaar
Woonsituatie: Alleenstaand
Adres: De Mareesstraat
Drie jaar geleden verhuisde Pim, samen met zijn vrouw Caoimhe en hun zoontje, van een appartement aan de Blaak in Rotterdam naar Hoek van Holland. “We hadden het superleuk midden in het centrum, maar toen onze zoon een jaar werd wilden we graag een plek met meer ruimte en rust.”
Pim groeide op in Barendrecht en woonde al een tijdje in Rotterdam en Caoimhe komt uit Ierland. Toch hadden zij al een beeld van hun nieuwe woonplaats. “Ik kende Hoek van Holland wel omdat ik hier surfte en mijn vrouw en ik actief zijn en van natuur houden.” In het begin was het even wennen. “Als je in de stad wat nodig hebt hoef je alleen maar je deur uit te lopen en je kan het vinden. En alles is natuurlijk open. Toen ik hier begon en moest klussen was er maar een winkel op loopafstand.”
Inmiddels hebben ze hun plek gevonden in Hoek van Holland en biedt de dorpse sfeer zelfs voordelen. “Omdat je veel dezelfde gezichten ziet bij de opvang en het schoolplein kan je sneller een netwerk opbouwen. Dat is in Rotterdam centrum weer minder.” De vaste contacten op het schoolplein, speelafspraken, de speeltuintjes en de dansles in De Hoekstee zijn belangrijke momenten voor het gezin om van Hoek van Holland een thuis te maken. Dat zal wel op een andere plek zijn dan de bovenwoning aan de Huydecoperstraat. “Het is een leuke plek, maar nu we twee kinderen hebben, zoeken we een rustigere plek met minder doorgaand verkeer.”
Naam: Pim
Woonduur: 3 jaar
Woonsituatie: Gezin met twee zoons
Adres: Huydecoperstraat
Woningbouwvereniging
Hoek van Holland
OP0006
Patricia van Eijk en Antoinette Izeboud werken bij Woningbouwvereniging Hoek van Holland. Als sociaal beheerder en sociaal projectleider zijn zij de schakel tussen de woningbouwbouwvereniging en de huurders.
Antoinette: “Als sociaal projectleider ben ik verantwoordelijk voor de bewonersparticipatie bij renovaties of verduurzamingsprojecten in een buurt. Dan zorg ik dat een groepje bewoners meedenkt over de plannen.” Door bijvoorbeeld bewonerscommissies of klankbordgroepen worden de wensen, zorgen en ideeën van bewoners zichtbaar.
In de aanloop en tijdens de uitvoering van een project is de sociaal projectleider ook een schakel tussen de aannemer en de bewoners. “Zodat bewoners weten wat ze kunnen verwachten en aannemers weten waar ze in specifieke gevallen rekening mee moeten houden. Wij zijn wel de woningbouw, maar een bewoner is de echte woonexpert.”
Patricia is sociaal beheerder namens Woningbouwvereniging Hoek van Holland. “Dat betekent dat ik er voor de zittende huurder ben. Ik richt mij op de leefbaarheid van een wijk: wat is er nodig om een wijk zo goed mogelijk voor de bewoners in te richten.
Daarvoor werk ik niet alleen samen binnen de corporatie, maar is er ook goed contact met Welzijn op de Hoek, de wijkagent en de boa’s.”
In de Oranjepannenbuurt start in september 2025 de verduurzaming van 311 woningen van de woningbouwvereniging. Als eerste worden bewonerspakketten verspreid met informatie over de verduurzaming. “Als er dan mensen zijn die bijvoorbeeld de deur niet openen of telefoontjes niet beantwoorden, dan nodigen we die groep persoonlijk uit. Antoinette en ik zorgen er dan voor dat het project ook voor die bewoners duidelijk wordt”, vertelt Patricia.
Binnen deze specifieke groep zijn er de extra kwetsbaren. Dat kan een bewoner met beginnende dementie zonder familie of sociaal netwerk zijn of een echtpaar waarvan beiden in de nachtdienst werken. Patricia: “Je moet categoriseren, maar er zijn altijd bijzondere gevallen. Het is altijd maatwerk.”
Senia OP0007
Senia komt oorspronkelijk uit Polen. In 2001 verhuisde ze naar Rotterdam. In 2012, na de geboorte van haar jongste dochter, verhuisde zij samen met haar gezin naar Hoek van Holland. Nu woont Senia samen met haar man en kinderen in de Van Caerdenstraat. Het dorpse Hoek van Holland was voor haar een groot contrast met Rotterdam. Senia moest daar in het begin aan wennen. “Ik dacht, waar ben ik nou beland? Maar ondertussen ben ik wel gaan houden van de rust hier.”
De rust en omgeving met speelpleintjes maken het een prettige plek voor een jong gezin. Nu haar kinderen groter worden vraagt Senia zich af hoe het er in de toekomst uit zal zien als zij andere interesses krijgen. “De jonge kinderen kunnen nog wel samen buitenspelen op
Naam: Senia
Woonduur: 13 jaar
Woonsituatie: Samen met man en twee zoons
Adres: Van Caerdenstraat
de veldjes, maar voor jongeren is er veel minder. Als je als jongere het idee hebt dat alles voor jouw groep is wegbezuinigd, is het niet gek dat je dan op een pleintje je plek gaat zoeken.”
Daarom zou Senia graag zien dat er voor jongeren meer wordt georganiseerd in de buurt. “Dat zou toch leuk zijn! Een buurthuis voor jongeren met allerlei leuke activiteiten die bij hun interesses passen.”
Doris
OP0008
“Vanuit mijn dorp in Turkije ben ik verhuisd naar Hoek van Holland. Sindsdien woon ik in de Van Caerdenstraat”, vertelt Doris. “Ik zeg dat mijn naam Doris is, maar eigenlijk heet ik niet zo. Het is voor de mensen hier wat makkelijker te zeggen.”
Doris woont al vijfenvijftig jaar in Hoek van Holland. “Vanaf het begin vond ik het hier heerlijk. Het strand is dichtbij en ik heb altijd goed contact gehad met mijn buren.” Vroeger woonde hij er samen met zijn vrouw Fatma en hun drie kinderen, maar inmiddels alleen. De kinderen zijn het huis uit, druk aan het werk en zijn vrouw is helaas drie jaar geleden overleden. Het is dus wat stilletjes, maar Doris heeft nog steeds goed contact gehad met zijn buren. “Dat komt ook door mijn hobby om fietsen te repareren en op te knappen.”
Naam: Doris (Durusz)
Woonduur: 55 jaar
Woonsituatie: Alleenstaand
Adres: Van Caerdenstraat
Zijn buren bevestigen dat: “Doris staat altijd voor je klaar. Een keer had hij zelfs zijn eigen fiets uit elkaar gehaald om ons te helpen met het juiste onderdeel!” Dat het soms stilletjes is nu zijn vrouw er niet meer is, weten zijn buren. Daarom bracht een buurvrouw Hans Jonas op de hoogte. Hans is initiatiefnemer van de Schuilplaats Kookt. “Dus heb ik hem een keertje uitgenodigd”, vertelt Hans. Inmiddels schuift Doris, soms samen met zijn buren, weleens aan om er te eten, vertelt de buurvrouw. “We letten wel op elkaar als buren. En hij hoort er echt bij. We zeggen niets voor niets opa Doris.”
Maak contact met anderen
OP0009
“Als ik er langsloop voel ik niet echt heimwee, maar meer iets van weemoed”, vertelt ze. Mevrouw A. is opgegroeid in De Mareesstraat. Ongeveer tweeënzeventig jaar geleden verhuisden haar ouders naar de Oranjepannenbuurt. De allereerste buurt die na de Tweede Wereldoorlog is opgebouwd in Hoek van Holland.
“Toen was het echt anders. Alles om de wijk heen was groen en een plek waar wij als kinderen konden spelen.” Tot aan haar huwelijk woonde mevrouw A. in het ouderlijk huis. Daarna verhuisde het echtpaar naar Den Haag, maar als snel verlangden ze allebei terug naar hun eigen Hoek van Holland. “Hier was meer dat gevoel van gemeenschap, dat je je ergens onderdeel van voelt.”
Inmiddels is er natuurlijk veel veranderd, vertelt mevrouw A. De weidse groene omgeving rond het ouderlijk huis is verdwenen. Rond de Oranjepannenbuurt zijn meer huizen gebouwd en Hoek van Holland is flink veranderd. “De kleine winkeltjes zoals de slager en de groenteboer zijn verdwenen uit de buurt. De straten zelf zijn ook flink veranderd, meer auto’s en minder kinderen die buitenspelen. Het buurtgevoel is daardoor gewoon anders.” Ook in haar eigen leven is er, zeker na het overlijden van haar man, veel veranderd.
Zo woont ze nu in een ouderenwoning niet ver van haar oude buurt. Het gevoel
van weemoed over haar oude buurt maken haar niet verdrietig. Ze heeft met alle veranderingen om haar heen goed om leren gaan. “Natuurlijk mis je vroeger en zijn er allerlei gevoelens die daarbij horen. Maar het komt altijd van twee kanten, je moet zelf doen wat je kan: blijf gewoon een praatje maken of een kopje koffie aanbieden. Wees niet bang om contact met anderen te maken. Een glimlach of klein praatje kan al veel betekenen voor iemand. Als we elkaar wat meer opzoeken, wordt het hier voor iedereen fijner wonen.”
Naam: Anoniem
Amilda en haar blaffende zus
OP0010
Amilda is 8 jaar en zit in groep 4. Ze woont al sinds haar tweede in de wijk, eerst in de Korrelbeton en nu in de Van Caerdenstraat. “Ik vind het leuk om hier te wonen, en een beetje niet leuk,” zegt ze terwijl ze nadenkt. “Mijn vriendinnen wonen verder weg en mijn school is ook verder. Maar gelukkig is het niet alleen maar lastig. “Ik heb ook vriendinnen hier in de buurt, en dat vind ik wel leuk.”
Als je aan Amilda vraagt waar ze goed in is, begint ze te glunderen. “Ik ben goed in paardrijden, zingen en dansen. En ik kan heel goed mijn eigen haren kammen!” Ze zit op streetdance en haar lievelingsnummer is APT van Bruno Mars en Rose. “Als dat nummer opstaat, dan moet ik gewoon dansen,” zegt ze lachend.
Thuis woont Amilda samen met haar papa en mama. Maar ze heeft nóg een bijzonder gezinslid. “Ik heb een hond als
zus”, zegt ze trots. “Ze heet Evita. Mijn ouders hebben verzonnen dat zij mijn zus is omdat ik haar al ken sinds mijn geboorte. Ze zit altijd naast mij in de auto, dus ze hoort gewoon bij mij.”
Evita is volgens Amilda ‘middelmatig groot’ en heeft kort bruin met zwart haar. “Ze kwijlt heel veel, vooral als ze slaapt,” vertelt ze met een vies gezicht. “En ze blaft hééél hard.” Je merkt duidelijk aan Amilda dat ze veel van haar ‘zus’ houdt.
Naam: Amilda Leeftijd: 8
Woonduur: 6 jaar
Woonsituatie: Samen met vader, moeder en hond
Adres: Van Caerdenstraat
Naam: Delano
Leeftijd : 17 jaar
Woonduur: 3 jaar
Woonsituatie: Samen met moeder, zus en broer
Adres: De Cordesstraat Delano OP0011
Delano is 17 jaar, maar niet voor lang meer. “Over een maandje ben ik 18,” zegt hij met een glimlach. “En over een paar maanden heb ik hopelijk mijn rijbewijs. Dan wil ik begeleid gaan wonen, het liefst buiten Hoek van Holland. Misschien in de stad of in Ridderkerk.”
Drie jaar geleden verhuisde Delano naar Hoek van Holland. Daarvoor woonde hij aan de Slinge in Rotterdam-Zuid, en dat zit nog diep in hem. “Ik vind de Slinge veel leuker. Daar ben ik echt opgegroeid. Al m’n vrienden wonen daar nog, en je hebt daar van die lekkere eetzaakjes, alles in de buurt.”
Toch is hij ook nuchter over zijn huidige plek. “Hier is het ook prima. Ik praat met iedereen, mensen doen gezellig dingen samen. En het strand is dichtbij, bbq’en, hardlopen, dat is wel echt chill. Je woont hier echt niet verkeerd.”
Delano zit in het derde jaar van de MBO-opleiding Handel en Sales in
Schiedam. “Ik vind sales echt leuk. Dingen verkopen, praten met mensen, het sociale. Daar ben ik goed in,” zegt hij met overtuiging. Naast school focust hij zich op sporten. “Ik ga naar de gym, ik loop hard en ik ben vaak buiten. Meestal met de kinderen uit de buurt, dat vind ik gezellig.”
Thuis woont hij met zijn broertje Mason, zijn zusje en zijn moeder. “Mijn moeder is tattoo artiest,” vertelt hij trots. “Ze heeft twee tattoos op mijn arm gezet. Een engel, omdat mijn oma overleden is. Ik had echt een goede band met haar. Ik woonde bij haar. Dat is nu vier jaar geleden. Die tattoo is voor haar.”
Naast de engel staat ook het getal ‘777’ op zijn arm. “Dat staat voor geluk,” vertelt hij. “Vond ik wel mooi.” En hij heeft plannen voor een nieuwe tattoo. “Ik denk dat ik Donald Duck laat zetten. Gewoon, iets wat ik tof vind.”
Naam: Hamdiya en Nesria
Leeftijd: 7 en 11
Woonduur: 2 jaar
Woonsituatie: Moeder en broer
Adres: Van Caerdenstraat
In de Oranjepannenbuurt, aan de overkant van waar ze vroeger woonden in de Prins Hendrikstraat, wonen de zusjes Hamdiya en Nesria nu al bijna twee jaar.
“Ik vond mijn vorige kamer eigenlijk mooier,” zegt Hamdiya (bijna 7), terwijl ze haar armen over elkaar slaat. “Nu slaap ik bij mama, want we moesten veel klussen in dit huis.”
Haar grote zus, Nesria (11), had haar eigen plannen. “Ik wilde de zolder, dus ik heb die helemaal aangepast,” zegt ze trots. “Daar heb ik nu mijn eigen plekje.”
De zussen delen de rest van het huis met hun jongere broertje van drie, en hun moeder.
Ondanks hun leeftijdsverschil trekken de zussen veel met elkaar op. Ze delen hun passie voor dans. “Ik zit op street-
dance,” zegt Hamdiya glunderend. “En ik doe hiphop en Afro-dans,” vult Nesria aan.
Hun lievelingseten? “Lasagna!” roepen ze tegelijk, waarna ze in de lach schieten.
Het is soms best druk bij de zussen thuis. Als Hamdiya even rust wil, gaat ze naar een speciale plek. “Daar kijk ik naar de sterren, vooral als ik sip ben,” zegt ze zachtjes. “Maar als ik blij ben, neem ik mijn vriendinnen mee.”
Over 2 weken wordt Hamdiya 7 jaar, en dan staat er iets bijzonders te gebeuren. “Dan krijg ik eindelijk mijn eigen kamer!”, roept ze enthousiast. Haar droomkamer? “Paars! Met marshmallow-knuffels. En een stapelbed met een glijbaan naar beneden. Ik slaap dan boven, maar soms beneden.”
Twee zussen onder één dak
OP0012
Stichting
Vrienden Hoeks Buitenbad
OP0013
Stichting Vrienden Hoeks Buitenbad ondersteunt het buitenzwembad in Hoek van Holland. In samenwerking met het Sportbedrijf Rotterdam organiseren ze verschillende sportieve, sociale en culturele activiteiten.
“Het begon toen de gemeenteraad had besloten om te bezuinigen op de zwembaden”, vertelt Ina Mouris, voorzitter van de stichting. Als reactie werd Actiegroep Hoeks Buitenbad opgericht door een groepje omwonenden. De actiegroep mocht een business-case maken voor de gemeente Rotterdam. “We zijn toen andere buitenbaden langsgegaan om te onderzoeken hoe we konden voldoen aan een nieuwe variant: een buitenbad dat door vrijwilligers wordt gedragen op een kostendekkende manier.” Na anderhalf jaar besloot de gemeente het zwembad toch in eigen beheer te houden.
Door het traject was Ina als vrijwilliger betrokken bij het zwembad. “En als de toekomst toch zo onduidelijk kan zijn, kunnen we met een vriendenstichting de vrijwilligers een plek geven in het geheel, en hebben we een basis.” Zo veranderde de actiegroep naar een stichting met dorpsbewoners die hart hebben voor hun zwembad.
Een daarvan is Ann van den Berg-Klaassen, sinds de oprichting in het stichtingsbestuur en onlangs teruggetreden. “We
willen niet op de stoel van de badmeester gaan zitten, maar het gaat ons om de activiteiten daaromheen.” Juist het sociale aspect is belangrijk. “Vanaf de opening met Koningsdag organiseren we verschillende middagen rond allerlei thema’s.”
“Dat doen we in samenwerking met het Sportbedrijf Rotterdam en Welzijn op de Hoek”, vult Ina aan. Jongerenwerkers en andere coaches weten steeds vaker het zwembad te vinden om contact te zoeken met bewoners en iets te programmeren.”
De sociale rol die het zwembad kan spelen voor de buurt en het dorp blijft belangrijk, beamen Ina en Ann. “Er zijn misschien niet zoveel plekken hier waar je makkelijk alleen naar binnen stapt. Dat is wel ons doel, maar het gaat niet vanzelf en daarom proberen we zo uitnodigend mogelijk te zijn. We willen dat het een zwembad van de wijk is.”
Sharaf
OP0014
De negentienjarige Sharaf woont nog niet zo lang in Hoek van Holland. Vanwege de situatie in Jemen vluchtte hij met zijn familie naar Nederland. Zes maanden geleden verhuisde hij samen met zijn ouders, zusjes en broertjes naar de Oranjepannenbuurt-Zuid. Zeker in het begin moest Sharaf wennen, maar hij doet zijn best om hier zijn eigen weg te vinden. Wanner hij zijn andere vrienden bij het buurtterras ziet zitten, stapt Sharaf op ze af.
“Alles was nieuw voor mij”, vertelt Sharaf met behulp van zijn vrienden. “Maar ik vind het goed hier. Het is mooi dat er speeltuinen en veldjes zijn en de buurt is prettig.” Een ander speciaal moment waaraan Sharaf denkt bij Hoek van Holland, is de hereniging met één van zijn broers. “Hij woont in Amerika en we hebben elkaar al 5 jaar niet kunnen zien, maar hier kon dat eindelijk weer. Hij is naar Hoek van Holland gekomen om met zijn allen bij elkaar te zijn.”
Om zijn nieuwe woonplaats beter te leren kennen wandelt Sharif graag, vaak langs de winkels. Maar het allerliefst wandelt hij langs het strand. Hij kijkt ernaar uit om hier een leven op te bouwen en droomt ervan om later in de bouw te werken.
Naam: Sharaf
Leeftijd: 19 jaar
Woonduur: 6 maanden
Woonsituatie: Samen met ouders en zusjes en broertjes
Adres: Van Caerdenstraat
Een eigen weg zoeken
OP0015
Sinds 2016 woont meneer E. in de Oranjepannenbuurt-Zuid. Eerst woonde hij in de Korrelbetonflat die plaatsmaakte voor vijfenvijftigpluswoningen. “Veertig jaar heb ik in de Korrelbetonflat gewoond. Ik ben geboren in hetzelfde jaar dat het werd opgeleverd.”
Verhuizen vond hij niet makkelijk, maar een eigen weg zoeken hoort bij hem. “Ik was de slechtste van mijn lagere school, had dyslexie en was vaak ziek vanwege mijn permanente voorhoofdsholteontsteking. Uiteindelijk mocht ik toch nog een jaartje ambachtsschool doen. En toen had ik ineens negen negens op mijn rapport.”
“Maar niet voor Nederlands, dat snapte ik nog steeds niet. Toch mocht ik mijn opleiding afmaken.” Hierna werkte hij in de fijnmechanica: het op de honderdste millimeter nauwkeurig afstellen van instrumenten en machines.
Na een kort uitstapje als motorcoureur ging meneer E. zeilen. “Eerst dacht ik dat het na motorracen teleurstellend zou zijn, maar het was zó’n mooi gevoel.” Binnen 3 maanden werd hij profzeiler. “Dat heb ik zo’n 30 jaar gedaan.”
Ook in het zeilen is E. een autodidact. Na zijn eerste wedstrijd zeilde hij nog een keer mee met een ander, waar hij aan de bolling van de zeilen zag hoe je snelheid moest maken. “Ik had nooit les gehad en in mijn familie zeilde niemand. Maar omdat ik niet goed kon lezen ging het niet via boeken, maar moest ik kijken en aanvoelen om de wind te lezen.”
Na zijn pensioen zeilt hij nog steeds graag en blijft hij als autodidact gefascineerd door mechanica: “Nu bouw ik zelf een elektrische fiets. Als ik wil weten hoe iets werkt, haal ik het zelf uit elkaar. Dat zouden ze je op de kleuterschool moeten leren. Niet alleen maar naar een schermpje kijken, maar met je handen leren.”
Naam: Anoniem
Petri
OP0016
De Hoekse Troubadour Petri Jakobs woont sinds 1982 in Hoek van Holland. Hij is geboren in het dorpje Kedichem. Vanwege het werk van zijn vader verhuisde hij op jonge leeftijd naar Monster en groeide daar op. “Eigenlijk ben ik toevallig in Hoek van Holland beland”, vertelt Petri. “Ik woonde in Naaldwijk. Dat was onwijs, in een woonwagen met pauwen, kalkoenen, katten en kippen. Die brandde helaas af en omdat ik een vriendin uit Hoek van Holland had ben ik hiernaartoe verhuisd.”
Ook na die relatie bleef Petri in Hoek van Holland wonen. Het kunstenaarschap kreeg een steeds grotere plek in zijn bestaan. Want schrijven en dichten deed hij al van jongs af aan, maar met zingen begon hij later, tijdens een vakantie in Ierland, waar hij straatmuzikanten zag optreden en zelf ook de stap zette om dat te gaan doen.
Hierna volgde een zware periode waarna Petri terug verhuisde naar Monster. Hij besloot zich te gaan richten
Naam: Petri
Woonduur: 29 jaar
Woonsituatie: Alleenstaand
Adres: Van Warwyckstraat
op zelfgeschreven songs en ontwikkelde zijn eigen humoristische stijl. “Het komt meestal voort uit woede of frustratie over onderwerpen, maar altijd met hilarische teksten.”
In 1996 verhuisde Petri naar de Oranjepannenbuurt. “Ik zou hier met mijn partner en twee jonge kinderen gaan wonen, maar door de stress van die zware periode was dat naar de Filistijnen.” Het duurde wel even voordat Petri er zijn thuis van kon maken.
Een harde val bij zijn voordeur in 2017 bracht nieuwe uitdagingen mee. “Ik kon daardoor 3 jaar niet spelen.” Doordat Petri zijn hand nog maar beperkt kan gebruiken paste hij zijn hele repertoire aan en leerde alle liederen opnieuw in aangepaste toonsoorten zodat hij weer fluit en gitaar kan spelen. En zoals hij in zijn gedicht “Gevallen Flierefluiter” omschrijft kan hij zelfs nieuwe melodieën creëren. Want ondanks wat pech is Petri niet bij de pakken neer gaan zitten.
Welzijn op de Hoek - Anniek
Anniek is sociaal makelaar bij Welzijn op de Hoek op het gebied van kinder- en tienerwerk. “Naast de kinderen en tieners zelf richt ik me op de opvoeders en professionals eromheen.” Als sociaal makelaar kan Anniek bewoners koppelen aan de juiste organisaties en partijen. “Eigenlijk moet je het zo zien: ik ben geen hulpverlener, maar wel iemand die je kan aanspreken met een (hulp)vraag. Als ik zelf niet direct kan helpen, zorg ik dat iemand op de juiste plek terecht komt.”
Bewoners komen met uiteenlopende vragen bij Anniek terecht. “Het kan zijn dat mensen moeite hebben om sport- of cultuurlessen te betalen voor hun kind, of dat kinderen een laptop of fiets nodig hebben voor school.” Om bewoners goed te kunnen helpen is samenwerking erg belangrijk. Daarom onderhoudt Anniek goed contact met onder andere scholen, CJG en verenigingen en sportclubs in
Hoek van Holland. “En de middelbare scholen in het Westland, want daar gaan veel Hoekse kinderen naartoe na de basisschool.” Buurtgesprekken, waarbij Anniek en haar collega’s de wijk ingaan om bewoners te spreken zijn ook een middel om een netwerk op te bouwen in een buurt.
Een afspraak maken kan in Huis van de Wijk ‘De Hoekstee’, maar ook bij iemand thuis, als diegene dat prettiger vindt. Het is belangrijk om goed te kunnen inspelen op de behoeftes van de bewoners. “We willen zoveel mogelijk kunnen organiseren in Hoek van Holland. Zodat kinderen niet naar Rotterdam hoeven voor een training of cursus.” Als spin in het web blijft het werk bijzonder en uitdagend. “Omdat je met kinderen, ouders en professionals werkt is het ontzettend gevarieerd. Sommigen kan ik direct en concreet helpen en anderen een stap verder in de goede richting brengen.”
Ismael en Luay
OP0018
Voor Ismael is de Oranjepannenbuurt de plek waar hij zijn vrienden ontmoet. Op de veldjes tussen de huizen voetbalt hij graag met vrienden. Vijf jaar geleden kwam hij met zijn gezin uit Syrië naar Nederland en woont nu drie jaar in Hoek van Holland. “Dat was in het begin wel wennen. Eerst woonden we in Harderwijk en het is in Hoek van Holland wel stiller.” Zijn broertje Luay vindt dat ook. “In Syrië speelden veel kinderen samen buiten. Hier is iedereen meer op zichzelf.”
Dankzij het voetbal heeft Ismael vrienden gemaakt in Hoek van Holland en inmiddels voetbalt hij ook bij de voetbalvereniging HVC. Als er op een veldje in de Oranjepannenbuurt een buurtterras wordt georganiseerd komt Ismael graag langs. Hij vindt het leuk om te helpen. “Familie van ons woont dichtbij in Capelle aan den IJssel, IJsselmonde en Berkel en Rodenrijs. Als zij bij ons op bezoek komen help ik thuis ook altijd.”
Op het buurtterras vraagt Ismael of hij mag helpen pannenkoekenbakken. “Dat kan ik ook al! Als het bij ons door familiebezoek druk is, help ik ook met koken. Dan maken we zelf Turkse pizza’s en ik kan ook een eitje bakken.” Contact met nieuwe mensen maken, buiten het voetballen om, is soms nog spannend. Zeker na deze zomer, want dan gaat de twaalfjarige Ismael naar de middelbare school. “Dat is in Naaldwijk. Het is een nieuwe omgeving met nieuwe mensen.” De tienjarige Luay kijkt ook al naar de toekomst. “Later wil ik dokter worden. Als ik huisarts ben, kan ik ook andere mensen helpen.”
Trotse tuinliefhebber
OP0019
Meneer L. woont sinds 1983 in de wijk. Zijn tuin is zijn grote trots. Daar heeft hij over de jaren heen een klein vijvertje aangelegd en een mooie plantentuin gemaakt. Onder een overdekt terras is een bonte verzameling tegels uit Maasland opgehangen. “Van origine kom ik uit Maasland, en dit is echt mijn trots! Ik vind het belangrijk om iets moois te maken van waar ik woon.” De voorgevel van zijn huis is al net zo mooi onderhouden. Met frustratie wijst hij naar andere huizen in zijn straat, waar bij sommige wilde planten tussen de tegels kruipen. “Steeds minder mensen hebben dat, voor mijn gevoel, dat ze waarde hechten aan hun buurt. Dat vind ik echt heel erg.”
Soms voelt meneer L. zich als Hoekenees in de steek gelaten. “Ze organiseren dan een keer een opruimactie, vanuit de
gemeente of de woningbouwvereniging, maar een maand later is het weer een rommeltje.” Meneer L. heeft behoefte aan structurele steun. Ook maakt hij zich zorgen om het gemeenschapsgevoel. “Er komen steeds meer mensen met verschillende achtergronden en culturen wonen, dan hebben we meer hulp nodig om de nieuwe bewoners goed te laten integreren.”
Meneer L. voelt dat de veranderingen om hem heen te snel zijn gegaan om bij te benen, en richt zich daarom samen met zijn vrouw op hun eigen perkje, en de mooie dingen die ze daar kunnen groeien en bouwen.
Naam: Anoniem
Woonduur: 42 jaar
Conclusie
De verhalen uit de Oranjepannenbuurt-Zuid laten zien hoe bewoners, jong en oud, op uiteenlopende manieren verbonden zijn met hun straat. Oudere bewoners vertellen over het sterke buurtnetwerk van vroeger, terwijl jongere gezinnen vooral bezig zijn met het opbouwen van hun leven in Hoek van Holland. Wat in veel verhalen doorklinkt, is de wens om de buurt leefbaar en vertrouwd te houden.
Hoewel de nadruk lag op herkenning en ontmoeting, kwamen in enkele gesprekken ook zorgen naar voren, bijvoorbeeld over overlast of onveiligheidsgevoelens. Zulke ervaringen zijn een onderdeel van het straatleven en verdienen aandacht, juist naast de positieve verhalen.
Niet alle bewoners hebben meegedaan. Sommigen waren niet thuis, anderen wilden liever geen gesprek. Nieuwe verhalen blijven welkom: wie alsnog iets wil delen, kan het straatverhaal aanvullen. De straat verandert, en met ieder nieuw perspectief groeit het beeld dat we samen vormen.
Het ophalen van deze verhalen maakt zichtbaar wat er speelt in de buurt en versterkt het gevoel van betrokkenheid. Door bewoners actief te betrekken bij het verzamelen en vormgeven van hun verhaal, groeit het idee dat het hún straat is en dat ze daar zelf aan kunnen blijven bouwen.
Hoe nu verder?
Na de Prins Hendrikstraat is de Oranjepannenbuurt-Zuid de tweede straat in Hoek van Holland waar Stichting Wijkcollectie met bewoners verhalen verzamelt. In de komende tijd volgen meer straten, waar we opnieuw in gesprek gaan en de verhalen bundelen tot een straatportret.
We hopen dat bewoners uit verschillende straten elkaar leren kennen en hun ervaringen met elkaar delen. Waar mogelijk helpt Wijkcollectie die ontmoetingen op gang en maken we ideeën of initiatieven zichtbaar. Ook nieuwe invalshoeken of creatieve bijdragen zijn welkom.
Wil je iets delen? Neem gerust contact op via info@wijkcollectie.nl of spreek ons aan in het dorp. De actuele activiteiten vind je op www.wijkcollectie.nl of via onze socials.
Verhalenkaartjes uit de wijk
We maken een plattegrond van Hoek van Holland met illustraties van buurtverhalen. Elk verhaal krijgt een eigen kaartje, gedrukt als linoprint.
De kaartjes worden verspreid tijdens bijeenkomsten. Bewoners kunnen ze verzamelen en op een gezamenlijke kaart plakken; een kaart die groeit met de verhalen uit de wijk.
Oproep
Verhaal of ideeën? Laat het ons weten! Wil je ook jouw verhaal vertellen? Neem dan contact met ons op. Ben je enthousiast geworden over Wijkcollectie en wil je meedoen? Dat kan. Wij zijn altijd op zoek naar mensen die het leuk vinden om iets over hun straat of wijk te vertellen of te schrijven Ook als je op een andere manier wil samenwerken met onze wijkcollecties horen wij het graag. Kijk op onze website www.wijkcollectie.nl of stuur een mail naar info@wijkcollectie.nl
Colofon
Tekst en illustraties: Stichting Wijkcollectie Vormgeving: Axolotl Design Fotografie: Stichting Wijkcollectie tenzij anders vermeld
© Stichting Wijkcollectie, 2025
Samenwerking
De Straatverhalengids Oranjepannenbuurt-Zuid is een samenwerking tussen Stichting Wijkcollectie, Woningbouwvereniging Hoek van Holland, dorpsraad Hoek van Holland, gemeente Rotterdam en Welzijn op de Hoek.
