Bergen bedwingen

Bart Tijdeman

• Leerlingcoördinator • Docent techniek en

Dienstverlening & Producten • Coach 3e klas • Antoniusmavo XL

Onderweg naar mijn werk luister ik naar Radio 538. De vraag ‘waar ben je bang voor?’ wordt door een luisteraar beantwoord met: ‘voor de toekomst’. Mijn aandacht is gewekt.

Dit is een jonge vrouw die nog anderhalf jaar moet studeren voordat ze haar pabodiploma in ontvangst kan nemen. Iemand met uitzicht op voldoende baangarantie en kansen. Toch heeft zij angst voor de toekomst: wat zal daar zijn?

Dezelfde middag wordt een boze leerling mijn kantoor binnengebracht. Vloekend en tierend liep hij over de gang. Hij loopt rond met een zeer kort lontje, met het gevoel dat iedereen om hem heen een vuurtje bij zich draagt dat hem kan aansteken en laten ontploffen. Na een lang gesprek, vooral gevuld door stiltes, breekt de jongen. Als een hoopje ellende zit hij in mijn kantoor: rode ogen, natte wangen en zijn ziel bijna zichtbaar onder zijn arm… Zijn houding lijkt een muur van angst te zijn. Hij geeft aan bang te zijn voor de toekomst, voor de dood. Dat onbekende waar iedereen wel eens iemand aan heeft moeten ‘toevertrouwen’. Tja, vertrouwen - hoe kun je iets vertrouwen dat je niet kent?

Het zijn de bergen en de dalen die het leven ontzettend mooi, maar ook vreselijk zwaar kunnen maken. Er zijn leerlingen die het ‘geluk’ hebben van bergtop naar bergtop te vliegen. Gewoon omdat het ze meezit in het leven. Er zijn ook leerlingen die vanuit het dal de hele klim omhoog moeten maken. Ik zie het als een uitdaging en morele plicht om als docent, coach of in welke rol dan ook naast leerlingen te gaan staan en samen te bedenken hoe ze de berg die voor hen ligt, kunnen bedwingen.

Lees verder op de volgende pagina >>

Het is ontzettend mooi en waardevol om niet tegenover, maar juist naast iemand te staan en te kijken naar het probleem, de angst of welke berg dan ook. Om vragen te stellen en ideeën uit te wisselen waardoor ogen weer gaan glunderen alsof achter de berg de zon opkomt, waardoor een hopeloos gevoel omslaat in het verlangen om de toekomst in te gaan, die berg te bedwingen. Om, als na een dag van zwoegen de motivatie is verdwenen, samen opnieuw te zoeken naar de uitdaging, het verlangen om het pad op de berg te vervolgen.

Het geeft mij een voldaan gevoel dat ik nú leerlingen kan helpen en tools kan aanreiken waarmee zij straks zelfstandig hun bergen verder kunnen bedwingen. Eenmaal boven zien ze waar ze vandaan komen. En dat er meer bergen voor hen liggen. Door leerlingen de ene berg te helpen bedwingen, geef je ze hoop voor de volgende berg. Hoop voor de toekomst!

» Welke gids heeft jou geholpen een berg te bedwingen? » Wat heeft deze gids gedaan waardoor jij verder kon? » Wat doe jij nu als gids?