Adana, Geyikbayırı / Antalya, Rocklands / Güney Afrika. H.K: Bir dergide tırmandığınız her gün yoganın etkisini gördüğünüzü söylemişsiniz. Tırmanış sporları yapmak isteyenlere de yoga öneriyor musunuz? Z.A: Kesinlikle. Hiçbir spor yapmayana da yoga önerebilirim. Ama tırmanışa olan etkisi kesinlikle tartışılmaz.
H.K: Sizin gibi başarılı gençlere ülkemizin her daim ihtiyacı var, başarıya ulaşmak isteyenlere öneriniz nedir? Z.A: Türkiye’nin beni başarılı gören sizin gibi insanlara daha çok ihtiyacı var. Bu şekilde gençler başarılı olmak için daha iyi motive olup hayatlarını adayabilirler. Bir şey önermem uygun düşerse o da; her ne olursa olsun insanın kendini sevdiği yola atması ve dümdüz gitmesi. Kendini ona adaması.
H.K: Tırmanmadan önce rota belirlerken tırmanılmış yerleri mi tercih edersiniz yoksa çok tercih edilmeyen yerler mi cazip gelir? Z.A: Önceden tırmanılmamış yerlere tırmanmayı severim ve genellikle böyle tırmanırım. Özellikle izmir etrafındaki rotaları genellikle kendim açtığımdan, farklı bölgelere gittiğimde başka insanların açtığı rotalarda tırmanmak bana tatil gibi gelir. Hazır bir hattın tırmanış zevki de farklıdır. H.K: Yaptığınız en zor diyebileceğiniz tırmanış hangisiydi? Neden?
“Başarının hikayesi her zaman aynı, sadece aşılan engeller daha değişken”
Z.A: Birkaç kategoride kendi en zorumu başardım. Kimisi yüksek konsantrasyon, sabır, mükemmellik istiyordu. Kimisi daha çok kuvvet, daha çok esneklik. Ama beni en çok zorlayan 2014 yazında Aladağlar / Niğde’de tırmandığım “Red, Moon and Star” isimli 400 metrelik duvar oldu. Çünkü çok zor bir duvardı. Sadece çıkması 34 saat sürdü. Çok büyük bir mental savaştı. Her şeyimi tamamen verdim. Kısacası her şeyden “çok” tu. H.K: Zorlu tırmanışlar fiziksel olması dışında mental olarak da yoruyor mu? Tırmanırken normal hayattan bağlarınızın koptuğunu hissettiğinizi yazmışsınız bloğunuzda. Nasıl oluyor biraz anlatır mısınız? Z.A: Açıkçası bu konu biraz uzun ve tam olarak kelimelerle anlatabildiğim bir durum değil. Belki de Türkçe’yi o kadar iyi ve derinlemesine kullanamıyorumdur. Ama bazen fizik hiçbir şeydir ve her şey mental olabilir. Ben genellikle normal sayılan, hayattan bağları kopuk biriyimdir. Ancak burada bahsettiğim kopukluk biraz daha derinlemesine, yoğun ve uzun konsantrasyonla dış bağlantılarınızda oluşan bir kopukluk. Çok nadir ama böyle anlar oluyor ve olması gerekiyor. Yoksa çok büyük işler yapılamaz. H.K: Kitap yazmaya nasıl karar verdiniz? Kitabınız daha çok tırmananlar için mi yoksa başlamak isteyenler için bir rehber seviyesinde mi? Z.A: Yıllarca biriken birikimler ve bölgelerin ihtiyacından dolayı kitap çıkarmaya karar verdim. Kitaplarım rehber kitaplar. Bafa Gölü ve Sarıkaya / Manisa bölgeleriyle ilgili. O bölgelere ulaşım, konaklama tarihleri, tüm tırmanış rotaları, tırmanış sezonları, rotaların metreleri, açan kişiler vb. bilgileri içeren rehber kitaplar. Biraz tırmanıştan anlamanız gerekiyor. Kitabı elinize alıp kendi seviyenize göre istediğiniz yeri seçerek gidip tırmanabilirsiniz. Fotoğraf: Mahmut CİNCİ
34 sports international • zorbeyaktuyun