De laatste generaties kinderen in Slot Zuylen Baron Frederik Christiaan Constantijn van Tuyll van Serooskerken (1886-1958) en zijn echtgenote Lucile Agnes barones van Lynden (1889-1978) waren het laatste echtpaar van de adellijke familie Van Tuyll van Serooskerken die hun vijf zonen Frederik (Frits), Alexander (Lex), Willem, Hans en Everard en twee dochters Johanna (Hansje) en Henriëtte (Jetske) opvoedden in Slot Zuylen. Van de kinderen is de jongste dochter Jetske (1926) nog in leven.
Het Groote Huys Tot 1951 bewoonde de familie Van Tuyll het ‘Groote Huys’, zo genoemd als aanduiding ter onderscheid van de omliggende boerderijen en woonhuizen van gebruikelijker formaat. De baron was opgeleid als landbouwkundig ingenieur maar was tevens burgemeester van Zuilen, lid van Gedeputeerde Staten, Provinciale Staten, voorzitter van de NCOK (Nederlandse Christen Officierenkring) en voorzitter van het Nederlandse Rode Kruis. Deze laatste functie had hij overgenomen van koningin Juliana bij wie hij tevens opperkamerheer was. Ook in het dorp speelde de familie Van Tuyll een belangrijke rol. Dorpsbewoners huurden hun huis of pachtten hun boerderij van de baron of werkten in Slot Zuylen.
geboren als Jetske barones Van Tuyll van Serooskerken denkt terug aan haar jeugd en verzucht: ‘Mijn vader was niet vaak thuis en moeder was veel bezig met het huishouden, ze was altijd aan het werk. Er waren vaak logées, hetgeen ook veel werk met zich meebracht.’ Noblesse Oblige De baron en barones waren wat dat betreft een schoolvoorbeeld van de mooie Franse uitdrukking ‘noblesse oblige’ of ‘adeldom verplicht’. Zij voelden het, vanwege hun status, maar ongetwijfeld ook vanuit hun christelijke levensovertuiging als hun plicht om zich in te zetten voor anderen. Hun kinderen kregen dit adagium eveneens met de paplepel ingegoten. De kinderen werden allemaal geboren
Altijd aan het werk Zowel de baron als barones waren sociaal en maatschappelijk zeer betrokken bij de gemeenschap. De baron voelde zich in magere tijden geroepen om dorpsbewoners een deel van hun afgestane pacht weer terug te schenken of hen werk te bieden. Daardoor kon het voorkomen dat er op Zuylen meer personeel aanwezig was dan nodig, waardoor men in het dorp wel zei: ‘In de tuin van Baron van Tuyll staat bij iedere boom een vent.’ De baron richtte een kleuterschool op en riep een consultatiebureau in het leven waar een kinderarts aan werd verbonden. Als fervent tegenstander van alcoholmisbruik sloot hij de drie cafés die het dorp rijk was. Daar was niet iedereen blij mee.
Jetske
De barones maakte lange dagen om het bewerkelijke huishouden te bestieren, het personeel aan te sturen en om zich sociaal in te zetten voor de gemeenschap. Mevrouw de Roo van Alderwerelt,
11