SF-MAGAZINE 50

senen ingebouwd was, en dat deze enkel het bevel hoefde te denken om de pseudo-onafhankelijke robothanden te doen vooruitsnellen en zijn handelingen uit te voeren, veel vlugger en efficiënter dan zijn eigen gewone handen ooit zouden gekund hebben.

- Dat ging nogal, zei Cygan. De mechanische snufjes van je fort bleken niet zo ingewikkeld als ik ze verwacht had.

Het leek absurd op deze manier te spreken tot iemand die hij bijna vijftien jaren niet gezien had, iemand die eens zijn beste vriend, en daarna zijn partner geweest was.

- Om eerlijk te zijn, ik had niet verwacht dat ze je zouden tegenhouden, Cygan, zei Clarhe. De robohonden en alarminstallaties zijn er eerder voor de show, en ik hoop enkel dat je ze niet al te erg beschadigd hebt. Vervangstukken kosten duur tegenwoordig.

- Dat zal jou wel een zorg zijn.

- Neen, niet bepaald. Het schijnt je niet erg te verwonderen dat ik op je komst voorbereid ben ? Je begrijpt natuurlijk, mijn beste Cygan, dat ikzelf mijn eigen beste verdediging ben.

- Ik ben inderdaad niet zó erg verrast. Het was te verwachten dat de leider van een groot complex zijn eigen inlichtingendiensten heeft ... zelfs op de ruimtehaven.

- Inderdaad. Ik dien me tenslotte te beveiligen tegen indringers, tegen potentiële vijanden. En tegen mensen die speciaal komen om mij te doden. Al vraag ik me af waarom, mijn vriend.

- Noem me niet "vriend", siste Cygan. Hij was roerloos blijven staan, terwijl zijn ogen de kamer rondflitsten, op zoek naar Sygen's verdediging. Zijn handen hingen los langs zijn zijden, maar in de tippen van zijn vingers openden zich de injectievuurmonden zich. De dodelijke naalden zaten klaar in de lopen, ze wachtten enkel op het bevel van zijn brein.

- Maar we waren toch vrienden, Cygan ? In die tijd vooraleer ... weet je, ik zou NIET proberen te bewegen, met niets, geen stap voor- of achteruit, zelfs geen vingertip. Je ziet mijn handen ?

Ja, ik verloor de mijne jaren geleden, maar de robothanden zijn véél beter. Ze zijn vooral véél vlugger, en ze bevinden zich vlak bij het toetsenbord. Je hebt er misschien nog geen acht op geslagen, Cygan, maar je staat nog steeds precies in de deuropening, en je zult daar best blijven staan ook. Als je even héél voorzichtig wil kijken, beste vriend, zal je zien dat gans deze omlijsting rondom jou heen afgezet is met vuurmonden. Eén gedachte van mijn brein, en mijn handen zullen de vuurtoetsen indrukken.

Cygan bewoog niet, zijn rugstijf en koud. Zijn ogen gleden terzijde en vanuit zijn ooghoeken registreerde hij de openingen, de talrijke kleine zwarte lege ogen die hem aanstaarden vanuit de randen van de deuropening.