4 |
S lechts
één frustratie : de legitimatieplicht voor koper
Gedegen en gezellig metaal recyclen bij Een bedrijfsreportage maken over het metaalrecyclingbedrijf van de Gebroeders Swinkels in Heerlen is een leuke opgave. Gezellig aan de koffie met Limburgse vlaai over allerlei ins en outs in de branche spreken. Het bedrijf dat meer dan vijftig jaar bestaat heeft 24 medewerkers, onder wie vijf mensen van de familie Swinkels. De twee eigenaren en tevens de oudsten – Frans (64) en Henk (53) – wonen naast de zaak. Onder de Limburgse gastvrijheid gaat overigens wel een behoorlijke frustratie schuil jegens de legitimatieplicht voor koper.
opgestapeld en praktisch nergens op het terrein is tussen de afvalbergen iets van afval te vinden, geen leeg blikje frisdrank of sigarettenpeuk. ‘Wij spreken onze medewerkers erop aan dat ze hun afval in de prullenbakken moeten stoppen’, zegt Frans.
Door Johan en Fransisca Vogelzang
zich gecriminaliseerd. Dan komen de vlaaien niet op tafel en blijft de gezelligheid ook achterwege. Ze hebben zelf een goede structuur in hun bedrijf aangebracht, alles is
Het metaalrecyclingbedrijf van de Gebroeders Swinkels is ruim vijftig jaar een begrip in Limburg. Sjeng, de vader van Frans en Henk startte het en twee kleinzoons Sjeng (zowel Frans als Henk heeft een Sjeng als zoon) werken ook dagelijks mee. Ze weten waar ze over spreken, zijn met het werk en het bedrijf opgegroeid en groot geworden. Want groot zijn ze, met het bedrijf van vier hectare groot en ook nog een iets verderop gelegen dependance van zevenduizend vierkante meter. Met overal het afval netjes
Sjeng Swinkels en zijn vader Henk met daarnaast Frans Swinkels en zijn zoon Sjeng.
De familie houdt van een net bedrijf en houdt er ook van dat mensen zich jegens hun netjes gedragen. Wanneer een overheidsinstantie het bedrijf komt controleren of er volgens de regels wordt gewerkt en daarbij denkt een of meerdere politie-agenten mee te moeten nemen, dan voelen de gebroeders
moeten er wel regels worden voorgeschreven die nut hebben. Als dat zo is willen wij alles wel administreren. De legitimatieplicht voor koper zoals die nu is, heeft totaal geen
werk op (‘normaal hadden we op zaterdag één medewerker, nu twee om alle gegevens van de klanten te noteren’), levert geen extra geld op maar wel extra frustratie. Zoals die
‘Het is en blijft een prachthandel, elke dag handelen en ouwehoeren’ netjes en orderlijk terug te vinden op het terrein, en kunnen er wel begrip voor opbrengen dat anderen ook structuur willen zien. ‘Maar dat
nut.’, zegt Henk Swinkels. Het bedrijf houdt zich eraan, werkt mee, maar absoluut niet van harte. De controle levert veel extra
keer dat een koperdief werd betrapt, hij door de politie werd meegenomen en bestraft en twee uur later de gebroeders aan de poort van hun
bedrijf kwam bedreigen. Waarmee de gebroeders maar willen zeggen: doe je zoveel werk om dieven te betrappen, zijn ze twee uur later alweer vrij. Dat is frustrerend ten opzichte van het werk dat ze erin hebben gestoken en ook frustrerend omdat het niet helpt de diefstallen terug te dringen. ‘Want als je een dief niet straft, dan steelt hij gewoon door’, weet Henk. UIT HET BESTUUR VAN DE MRF GESTAPT De frustraties over de legitimatieplicht gaan zover dat de secretaresse van de Gebroeders Swinkels, Jeanet Hoogeboom, dit jaar daarom als bestuurslid van de Metaal Recycling Federatie is opgestapt. Tegelijkertijd heeft het bedrijf het lidmaatschap opgezegd. Jeanet: ‘Een branchevereniging moet onze belangen behartigen. Helaas zijn we nu op een punt gekomen dat onze belangen niet meer de belangen van de MRF zijn en dan moet je er een streep onder zetten. De grote recyclingbedrijven hebben jammer genoeg de overhand in de branchevereniging.’ Van de zeshonderd metaalrecyclingbedrijven in Nederland zijn er 120 aangesloten bij de MRF, de 380 anderen hebben geen gezamenlijke belangenbehartiger. ‘Die 380 zouden zich eigenlijk ook moeten verenigen om een stem richting het ministerie te kunnen maken , om aan de regelmakers duidelijk te kunnen maken waarom bepaalde regels in de dagelijkse praktijk wel of niet werken. Als je dat goed wilt doen kost dat wel enorm veel tijd’, weet de secretaresse maar al te goed. Kleinere bedrijven hebben er vaak geen tijd voor, daar wordt dagelijks tijd en energie gestoken in de dagelijkse gang van zaken op het bedrijfsterrein. Mits het in een werkzame formule kan worden gegoten, qua te beste-