Oficio de Tinieblas para Viernes Santo

Page 1

Officium Tenebrarum Oficio de Tinieblas

Jueves a la caĂ­da del sol o Viernes

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

1


Índice

Nocturno I...........................

Pág. 3

Nocturno II..........................

Pág. 11

Nocturno III........................

Pág. 20

Laudes ….............................

Pág. 27

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

2


Nocturno I Ant. Los reyes de la tierra se Ant. Astiterunt reges terrae, * et presentaron, * y los príncipes se principes convenerunt in unum, unieron, contra el Señor y contra su adversus Dominum, et adversus Ungido. Christum ejus Salmo 2 [1] 1 ¿Por qué se amotinan las naciones, * y los pueblos planean un fracaso? 2 Se alían los reyes de la tierra, † los príncipes conspiran * contra el Señor y contra su Mesías: 3 «Rompamos sus coyundas, * sacudamos su yugo.» 4 El que habita en el cielo sonríe, * el Señor se burla de ellos. 5 Luego les habla con ira, * los espanta con su cólera: 6 Yo mismo he establecido a mi Rey * en Sión, mi monte santo. 7 Voy a proclamar el decreto del Señor; † Él me ha dicho: * «Tú eres mi hijo: yo te he engendrado hoy. 8 Pídemelo: te daré en herencia las naciones, * en posesión los confines de la tierra: 9 Los gobernarás con cetro de hierro, * los quebrarás como jarro de loza.» 10 Y ahora, reyes, sean sensatos; * escarmienten los que rigen la tierra: 11 Sirvan al Señor con temor, * ríndanle homenaje temblando; 12 No sea que se irrite, y vayan a la ruina, † porque se inflama de pronto su ira. * ¡Dichosos los que se refugian en Él! Ant. Los reyes de la tierra se presentaron, * y los príncipes se unieron, contra el Señor y contra su

Psalmus 2 [1]

Quare fremuérunt Gentes: * pópuli meditáti sunt inánia? Astitérunt reges terræ, † et príncipes convenérunt in unum * advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus. Dirumpámus víncula eórum: * et projiciámus a nobis jugum ipsórum. Qui hábitat in cælis, irridébit eos: * et Dóminus subsannábit eos. Tunc loquétur ad eos in ira sua, * et in furóre suo conturbábit eos. Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum ejus, * prædicans præcéptum ejus. Dóminus dixit ad me: * Fílius meus es tu, ego hódie génui te. Póstula a me, et dabo tibi Gentes hereditátem tuam, * et possessiónem tuam términos terræ. Reges eos in virga férrea, * et tamquam vas fíguli confrínges eos. Et nunc, reges, intellígite: * erudímini, qui judicátis terram. Servíte Dómino in timóre: * et exsultáte ei cum tremóre. Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus, * et pereátis de via justa. Cum exárserit in brevi ira ejus: * beáti omnes qui confídunt in eo. Ant. Astiterunt reges terrae, * et principes convenerunt in unum, adversus Dominum, et adversus

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

3


Ungido.

Christum ejus Apagar la primera vela

Se repartieron mis vestidos; * y Ant. Diviserunt sibi * vestimenta mea, echaron a suerte mis prendas. et super vestem meam miserunt sortem Ant.

Salmo 21 [2]

Dios mío, Dios mío, ¿por qué me has abandonado?; * a pesar de mis gritos, mi oración no te alcanza. 2 Dios mío, de día te grito, y no respondes; * de noche, y no me haces caso; 3 Aunque tú habitas en el santuario, * esperanza de Israel. 4 En ti confiaban nuestros padres; * confiaban, y los ponías a salvo; 5 A ti gritaban, y quedaban libres; * en ti confiaban, y no los defraudaste. 6 Pero yo soy un gusano, no un hombre, * vergüenza de la gente, desprecio del pueblo; 7 Al verme, se burlan de mí, * hacen visajes, menean la cabeza: 8 «Acudió al Señor, que lo ponga a salvo; * que lo libre, si tanto lo quiere.» 9 Tú eres quien me sacó del vientre, * me tenías confiado en los pechos de mi madre; 10 Desde el seno pasé a tus manos, * desde el vientre materno tú eres mi Dios. 12 No te quedes lejos, que el peligro está cerca * y nadie me socorre. 13 Me acorrala un tropel de novillos, * me cercan toros de Basán; 14 Abren contra mí las fauces * leones que descuartizan y rugen. 15 Estoy como agua derramada, * tengo los huesos descoyuntados; 1

Salmo 21 [2]

Deus, Deus meus, réspice in me: * quare me dereliquísti? longe a salúte mea verba delictórum meórum. Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies: * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi. Tu autem in sancto hábitas, * laus Israël. In te speravérunt patres nostri: * speravérunt, et liberásti eos. Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi. Ego autem sum vermis, et non homo: * oppróbrium hóminum, et abjéctio plebis. Omnes vidéntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput. Sperávit in Dómino, erípiat eum: * salvum fáciat eum, quóniam vult eum. Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre: † spes mea ab ubéribus matris meæ. * In te projéctus sum ex útero: De ventre matris meæ Deus meus es tu, * ne discésseris a me: Quóniam tribulátio próxima est: * quóniam non est qui ádjuvet. Circumdedérunt me vítuli multi: * tauri pingues obsedérunt me. Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens. Sicut aqua effúsus sum: * et dispérsa sunt ómnia ossa mea. Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei.

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

4


16 Mi corazón, como cera, * se derrite en mis entrañas; 17 Mi garganta está seca como una teja, † la lengua se me pega al paladar; * me aprietas contra el polvo de la muerte. 18 Me acorrala una jauría de mastines, * me cerca una banda de malhechores; 19 Me taladran las manos y los pies, * puedo contar mis huesos. 20 Ellos me miran triunfantes, † se reparten mi ropa, * echan a suerte mi túnica. 21 Pero tú, Señor, no te quedes lejos; * fuerza mía, ven corriendo a ayudarme. 22 Líbrame a mí de la espada, * y a mi única vida, de la garra del mastín; 23 Sálvame de las fauces del león; * a este pobre, de los cuernos del búfalo. 24 Contaré tu fama a mis hermanos, * en medio de la asamblea te alabaré. 25 Fieles del Señor, alábenlo; † linaje de Jacob, glorifíquenlo; * témanlo, linaje de Israel. 26 Porque no ha sentido desprecio ni repugnancia * hacia el pobre desgraciado; 27 No le ha escondido su rostro: * cuando pidió auxilio, le escuchó. 28 Él es mi alabanza en la gran asamblea, * cumpliré mis votos delante de sus fieles. 29 Los desvalidos comerán hasta saciarse, † alabarán al Señor los que lo buscan: * viva su corazón por siempre. 30 Lo recordarán y volverán al Señor * hasta de los confines del orbe; 31 En su presencia se postrarán * las

Aruit tamquam testa virtus mea, † et lingua mea adhæsit fáucibus meis: * et in púlverem mortis deduxísti me. Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me. Fodérunt manus meas et pedes meos: * dinumeravérunt ómnia ossa mea. Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me: * divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem. Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: * ad defensiónem meam cónspice. Erue a frámea, Deus, ánimam meam: * et de manu canis únicam meam: Salva me ex ore leónis: * et a córnibus unicórnium humilitátem meam. Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in médio ecclésiæ laudábo te. Qui timétis Dóminum, laudáte eum: * univérsum semen Jacob, glorificáte eum. Tímeat eum omne semen Israël: * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis: Nec avértit fáciem suam a me: * et cum clamárem ad eum, exaudívit me. Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspéctu timéntium eum. Edent páuperes, et saturabúntur: † et laudábunt Dóminum qui requírunt eum: * vivent corda eórum in sæculum sæculi. Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terræ:

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

5


familias de los pueblos. 32 Porque del Señor es el reino, * Él gobierna a los pueblos. 33 Ante Él se postrarán las cenizas de la tumba, * ante Él se inclinarán los que bajan al polvo 34 Me hará vivir para Él, mi descendencia le servirá, * hablarán del Señor a la generación futura, 35 Contarán su justicia al pueblo que ha de nacer: * todo lo que hizo el Señor. Ant. Se repartieron mis vestidos; * y echaron a suerte mis prendas. Apagar la segunda vela

Et adorábunt in conspéctu ejus * univérsæ famíliæ géntium. Quóniam Dómini est regnum: * et ipse dominábitur géntium. Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspéctu ejus cadent omnes qui descéndunt in terram. Et ánima mea illi vivet: * et semen meum sérviet ipsi. Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: * et annuntiábunt cæli justítiam ejus pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus. Ant. Diviserunt sibi * vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem

Ant. Se levantaron contra mí * tetigos Ant. Insurrexerunt in me * testes inicuos, y la iniquidad se desmintió a sí iniqui, et mentita est iniquitas sibi Salmo 26 [3] misma Dóminus illuminátio mea, et salus Salmo 26 [3] 1 El Señor es mi luz y mi salvación, * mea, * quem timébo? ¿a quién temeré? Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo 2 El Señor es la defensa de mi vida, * trepidábo? ¿quién me hará temblar? Dum apprópiant super me nocéntes, * 3 Cuando me asaltan los malvados * ut edant carnes meas: para devorar mi carne, Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi 4 Ellos, enemigos y adversarios, * infirmáti sunt, et cecidérunt. tropiezan y caen. Si consístant advérsum me castra, * 5 Si un ejército acampa contra mí, * non timébit cor meum. mi corazón no tiembla; Si exsúrgat advérsum me prælium, * 6 Si me declaran la guerra, * me in hoc ego sperábo. siento tranquilo. Unam pétii a Dómino, hanc requíram, 7 Una cosa pido al Señor, * eso * ut inhábitem in domo Dómini buscaré: ómnibus diébus vitæ meæ: 8 Habitar en la casa del Señor * por Ut vídeam voluptátem Dómini, * et los días de mi vida; vísitem templum ejus. 9 Gozar de la dulzura del Señor, * Quóniam abscóndit me in tabernáculo contemplando su templo. suo: * in die malórum protéxit me in 10 Él me protegerá en su tienda * el abscóndito tabernáculi sui.

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

6


día del peligro; 11 Me esconderá * en lo escondido de su morada, 12 Me alzará sobre la roca; * y así levantaré la cabeza 13 Sobre el enemigo que me cerca; * en su tienda ofreceré 14 Sacrificios de aclamación: * cantaré y tocaré para el Señor. 15 Escúchame, Señor, que te llamo; * ten piedad, respóndeme. 18 Oigo en mi corazón: * "Busquen mi rostro". 19 Tu rostro buscaré, Señor, * no me escondas tu rostro. 20 No rechaces con ira a tu siervo, * que tú eres mi auxilio; 21 No me deseches, no me abandones, * Dios de mi salvación. 22 Si mi padre y mi madre me abandonan, * el Señor me recogerá. 23 Señor, enséñame tu camino, * guíame por la senda llana, * porque tengo enemigos. 24 No me entregues a la saña de mi adversario, † porque se levantan contra mí testigos falsos, * que respiran violencia. 25 Espero gozar de la dicha del Señor * en el país de la vida. 26 Espera en el Señor, sé valiente, * ten ánimo, espera en el Señor. Ant. Se levantaron contra mí * tetigos inicuos, y la iniquidad se desmintió a sí misma

In petra exaltávit me: * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos. Circuívi, et immolávi in tabernáculo ejus hóstiam vociferatiónis: * cantábo, et psalmum dicam Dómino. Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te: * miserére mei, et exáudi me. Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea: * fáciem tuam, Dómine, requíram. Ne avértas fáciem tuam a me: * ne declínes in ira a servo tuo. Adjútor meus esto: * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus. Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me: * Dóminus autem assúmpsit me. Legem pone mihi, Dómine, in via tua: * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos. Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me: * quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi. Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium. Exspécta Dóminum, viríliter age: * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum. Ant. Insurrexerunt in me * testes iniqui, et mentita est iniquitas sibi

Apagar la tercera vela ℣ Se repartieron mis vestidos. Ŗ Y sobre mis ropas echaron suerte. Padre nuestro...

Diviserunt sibi vestimenta mea. Et super vestem meam miserunt sortem. ℣ Ŗ

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

7


Lectura 1

Lamentaciones del Profeta Jeremías. Lam 2:8-11

Heth. Determinó el Señor destruir los muros de la hija de Sión, tiró su cordel, y no retiró su mano hasta que la demolió; se resintió el antemural, y quedó luego arrasada la muralla. Teth. Sepultadas quedan sus puertas entre las ruinas; el Señor destruyó e hizo pedazos sus cerrojos, desterró a su rey y a sus magnates entre las naciones. Ya no hay ley; y sus profetas ya no tienen visiones del Señor. Yod. Sentados están en tierra y en profundo silencio los ancianos de la hija de Sión; tienen cubiertas de ceniza sus cabezas, se vistieron de cilicio, abatida hasta la tierra tienen su cabeza las vírgenes de Jerusalén . Kaph. Se cegaron mis ojos de tanto llorar; se estremecieron mis entrañas, se derramó en tierra mi corazón al ver el quebranto de la hija del pueblo mío, cuando los pequeñuelos y niños de pecho desfallecían de hambre en las plazas de la ciudad. Jerusalén, Jerusalén, conviértete a tu Dios y Señor. Ŗ Todos

mis amigos me abandonaron, y prevalecieron las incidias contra mí, aquel que yo amaba, me traicionó. * Crueles enemigos con ojos terribles, me dieron a beber vinagre. ℣ Me arrojaron juntoa los inicuos, no tuvieron compasión de mi vida. Ŗ Crueles enemigos con ojos terribles, me dieron a beber vinagre.

Pater noster. Lectio 1

Lamentatio Ieremiae Prophetae. Lam 2:8-11

Heth. Cogitavit Dominus dissipare murum filiae Sion; tetendit funiculum suum, et non avertit manum suam a perditione: luxitque antemurale, et murus pariter dissipatus est. Teth. Defixae sunt in terra portae ejus, perdidit et contrivit vectes ejus; regem ejus et principes ejus in gentibus: non est lex, et prophetae ejus non invenerunt visionem a Domino. Jod. Sederunt in terra, conticuerunt senes filiae Sion; consperserunt cinere capita sua, accincti sunt ciliciis: abjecerunt in terram capita sua virgines Jerusalem. Caph. Defecerunt prae lacrimis oculi mei, conturbata sunt viscera mea; effusum est in terra jecur meum super contritione filiae populi mei, cum deficeret parvulus et lactens in plateis oppidi. Jerusalem, Ierusalem, convertere ad Dominum Deum tuum.

Ŗ Omnes amici mei dereliquerunt me, et praevaluerunt insidiantes mihi: tradidit me quem diligebam: * Et terribilibus oculis plaga crudeli percutientes, aceto potabant me, ℣ Inter iniquos projecerunt me, et non pepercerunt animae meae. Ŗ Et terribilibus oculis plaga crudeli percutientes, aceto potabant me

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

8


Lectura 2 Lam 2:12-15

Lamed. Ellos decían a sus madres: ¿Dónde está el pan y vino?, cuando, a manera de heridos, iban muriéndose por las calles de la ciudad, cuando exhalaban su alma en el regazo de sus madres. Mem. ¿Con quién te compararé, o a qué cosa te asemejaré, oh hija de Jerusalén ? ¿A quién te igualaré, a fin de consolarte, oh virgen hija de Sión? Porque grande es como el mar tu tribulación. ¿Quién podrá remediarte? Nun. Tus profetas te vaticinaron cosas falsas y necias, y no te manifestaban tus maldades para moverte a penitencia; sino que te profetizaban falsamente sucesos contra tus enemigos, y su expulsión. Samek. Todos cuantos pasaban por el camino te insultaban dando palmadas; te silbaban y meneaban su cabeza contra la hija de Jerusalén , diciendo: ¿Es ésta la ciudad de extremada belleza, el gozo de todo el mundo? Jerusalén, Jerusalén, conviértete a tu Dios y Señor. Ŗ El

velo del templo se partió. * Y toda la tierra tembló: el ladrón en la cruz clamaba: Acuérdate de mí, ℣ Las piedras se partieron, y los sepulcros se abrieron: y muchos cuerpos de los santos que descansaban, resucitaron. Ŗ Y toda la tierra tembló: el ladrón en la cruz clamaba: Acuérdate de mí, Lectura 3

Lectio 2 Lam 2:12-15

Lamed. Matribus suis dixerunt: Ubi est triticum et vinum? Cum deficerent quasi vulnerati in plateis civitatis, cum exhalarent animas suas in sinu matrum suarum. Mem. Cui comparabo te, vel cui assimilabo te, filia Jerusalem? Cui exaequabo te, et consolabor te, virgo, filia Sion? magna est enim velut mare contritio tua: quis medebitur tui? Nun. Prophetae tui viderunt tibi falsa et stulta; nec aperiebant iniquitatem tuam, ut te ad pœnitentiam provocarent; viderunt autem tibi assumptiones falsas, et ejectiones. Samech. Plauserunt super te manibus omnes transeuntes per viam; sibilaverunt et moverunt caput suum super filiam Jerusalem: Haeccine est urbs, dicentes, perfecti decoris, gaudium universae terrae? Jerusalem, Ierusalem, convertere ad Dominum Deum tuum.

Ŗ Velum templi

scissum est, * Et omnis terra tremuit: latro de cruce clamabat, dicens: Memento mei ℣ Petrae scissae sunt, et monumenta aperta sunt, et multa corpora sanctorum, qui dormierant, surrexerunt. Ŗ Et omnis terra tremuit: latro de cruce clamabat, dicens: Memento mei Lectio 3

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

9


Lam 3:1-9

Alef. — Yo soy el varón que ha visto la miseria bajo el látigo de su furor. Alef. — Llevóme y me metió en tinieblas sin luz alguna. Alef. — Todo el día vuelve y revuelve su mano contra mí. Bet. — Ha consumido mi carne y mi piel, ha quebrantado mis huesos. Bet. — Ha levantado contra mí un muro, me ha cercado de veneno y de dolor. Bet. — Me hace habitar en tinieblas, como los ya de mucho tiempo muertos. Guímel. — Me cercó por todos los lados, sin dejarme salida; me puso pesadas cadenas." Guímel. — Y aunque clamo y voceo, no se hace accesible a mi oración. Guímel. — Cerró mis caminos con sillares de piedra, torció todos mis senderos. Jerusalén, Jerusalén, conviértete a tu Dios y Señor.

Lam 3:1-9

Aleph. Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis ejus. Aleph. Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem. Aleph. Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die. Beth. Vetustam fecit pellem meam et carnem meam; contrivit ossa mea. Beth. Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore. Beth. In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos. Ghimel. Circumaedificavit adversum me, ut non egrediar; aggravavit compedem meum. Ghimel. Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam. Ghimel. Conclusit vias meas lapidibus quadris; semitas meas subvertit. Jerusalem, Ierusalem, convertere ad Dominum Deum tuum. Ŗ Vinea

Ŗ Yo

planté mi viña, la elegida. * ¿Cómo se transformó en amargura, para que me crucifiques y elijas a Barrabás? ℣ Yo puse vaya en tu jardín, tomé piedras de su alrededor, y edifiqué una torre Ŗ ¿Cómo se transformó en amargura, para que me crucifiques y elijas a Barrabás? Yo planté mi viña, la elegida. * ¿Cómo se transformó en amargura, para que me crucifiques y elijas a Barrabás?

mea electa, ego te plantavi: * Quomodo conversa es in amaritudinem, ut me crucifigeres et Barabbam dimitteres? ℣ Sepivi te, et lapides elegi ex te, et aedificavi turrim. Ŗ Quomodo conversa es in amaritudinem, ut me crucifigeres et Barabbam dimitteres? Vinea mea electa, ego te plantavi: * Quomodo conversa es in amaritudinem, ut me crucifigeres et Barabbam dimitteres?

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

10


Nocturno II

Nocturno II

Ant. Hacían violencia * los que Ant. Vim faciebant, * qui quaerebant querían mi vida. animam meam Salmo 37 [4] 1 Señor, no me corrijas con ira, * no me castigues con cólera; 2 Tus flechas se me han clavado, * tu mano pesa sobre mí; 3 No hay parte ilesa en mi carne * a causa de tu furor, 4 No tienen descanso mis huesos * a causa de mis pecados; 5 Mis culpas sobrepasan mi cabeza, * son un peso superior a mis fuerzas. 6 Mis llagas están podridas y supuran * por causa de mi insensatez; 7 Voy encorvado y encogido, * todo el día camino sombrío; 8 Tengo las espaldas ardiendo, * no hay parte ilesa en mi carne; 9 Estoy agotado, deshecho del todo; * rujo con más fuerza que un león. 10 Señor mío, todas mis ansias están en tu presencia, * no se te ocultan mis gemidos; 11 Siento palpitar mi corazón, † me abandonan las fuerzas, * y me falta hasta la luz de los ojos. 12 Mis amigos y compañeros se alejan de mí, * mis parientes se quedan a distancia; 13 Me tienden lazos los que atentan contra mí, † los que desean mi daño me amenazan de muerte, * todo el día murmuran traiciones. 14 Pero yo, como un sordo, no oigo; * como un mudo, no abro la boca; 15 Soy como uno que no oye * y no

Psalmus 37 [4]

Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me. Quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi: * et confirmásti super me manum tuam. Non est sánitas in carne mea a fácie iræ tuæ: * non est pax óssibus meis a fácie peccatórum meórum. Quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum: * et sicut onus grave gravátæ sunt super me. Putruérunt et corrúptæ sunt cicatríces meæ, * a fácie insipiéntiæ meæ. Miser factus sum, et curvátus sum usque in finem: * tota die contristátus ingrediébar. Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus: * et non est sánitas in carne mea. Afflíctus sum, et humiliátus sum nimis: * rugiébam a gémitu cordis mei. Dómine, ante te omne desidérium meum: * et gémitus meus a te non est abscónditus. Cor meum conturbátum est, † derelíquit me virtus mea: * et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum. Amíci mei, et próximi mei * advérsum me appropinquavérunt, et stetérunt. Et qui juxta me erant, de longe stetérunt: * et vim faciébant qui

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

11


puede replicar. 16 En ti, Señor, espero, * y Tú me escucharás, Señor, Dios mío; 17 Esto pido: que no se alegren por mi causa, * que, cuando resbale mi pie, no canten triunfo. 18 Porque yo estoy a punto de caer, * y mi pena no se aparta de mí: 19 Yo confieso mi culpa, * me aflige mi pecado. 20 Mis enemigos mortales son poderosos, * son muchos los que me aborrecen sin razón, 21 Los que me pagan males por bienes, * los que me atacan cuando procuro el bien. 22 No me abandones, Señor, * Dios mío, no te quedes lejos; 23 Ven aprisa a socorrerme, * Señor mío, mi salvación. Ant. Hacían violencia * los que querían mi vida. Apagar la cuarta vela

quærébant ánimam meam. Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes: * et dolos tota die meditabántur. Ego autem tamquam surdus non audiébam: * et sicut mutus non apériens os suum. Et factus sum sicut homo non áudiens: * et non habens in ore suo redargutiónes. Quóniam in te, Dómine, sperávi: * tu exáudies me, Dómine, Deus meus. Quia dixi: Nequándo supergáudeant mihi inimíci mei: * et dum commovéntur pedes mei, super me magna locúti sunt. Quóniam ego in flagélla parátus sum: * et dolor meus in conspéctu meo semper. Quóniam iniquitátem meam annuntiábo: * et cogitábo pro peccáto meo. Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me: * et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque. Qui retríbuunt mala pro bonis, detrahébant mihi: * quóniam sequébar bonitátem. Ne derelínquas me, Dómine, Deus meus: * ne discésseris a me. Inténde in adjutórium meum, * Dómine, Deus, salútis meæ. Ant. Vim faciebant, * qui quaerebant animam meam

Ant. Queden de una vez confundidos * Ant. Confundantur * et revereantur, qui y avergonzados cuantos buscan cómo quaerunt animam meam, ut auferant quitarme la vida; que se vuelvan atrás eam

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

12


llenos de confusión los que mi mal desean. Salmo 39 [5] 1 Yo esperaba con ansia al Señor; * Él se inclinó y escuchó mi grito: 2 Me levantó de la fosa fatal, * de la charca fangosa; 3 Afianzó mis pies sobre roca, * y aseguró mis pasos; 4 Me puso en la boca un cántico nuevo, * un himno a nuestro Dios. 5 Muchos, al verlo, quedaron sobrecogidos * y confiaron en el Señor. 6 Dichoso el hombre que ha puesto * su confianza en el Señor, 7 Y no acude a los idólatras, * que se extravían con engaños. 8 Cuántas maravillas has hecho, * Señor, Dios mío, 9 Cuántos planes en favor nuestro; * nadie se te puede comparar. 10 Intento proclamarlas, decirlas, * pero superan todo número. 11 Tú no quieres sacrificios ni ofrendas, * y, en cambio, me abriste el oído; 12 No pides sacrificio expiatorio, * entonces yo digo: «Aquí estoy 13 Como está escrito en mi libro- * para hacer tu voluntad.» 14 Dios mío, lo quiero, * y llevo tu ley en las entrañas. 15 He proclamado tu salvación * ante la gran asamblea; 16 No he cerrado los labios: * Señor, tú lo sabes. 17 No me he guardado en el pecho tu defensa, * he contado tu fidelidad y tu salvación,

Psalmus 39 [5]

Exspéctans exspectávi Dóminum, * et inténdit mihi. Et exaudívit preces meas: * et edúxit me de lacu misériæ, et de luto fæcis. Et státuit super petram pedes meos: * et diréxit gressus meos. Et immísit in os meum cánticum novum, * carmen Deo nostro. Vidébunt multi, et timébunt: * et sperábunt in Dómino. Beátus vir, cujus est nomen Dómini spes ejus: * et non respéxit in vanitátes et insánias falsas. Multa fecísti tu, Dómine, Deus meus, mirabília tua: * et cogitatiónibus tuis non est qui símilis sit tibi. Annuntiávi et locútus sum: * multiplicáti sunt super númerum. Sacrifícium et oblatiónem noluísti: * aures autem perfecísti mihi. Holocáustum et pro peccáto non postulásti: * tunc dixi: Ecce, vénio. In cápite libri scriptum est de me ut fácerem voluntátem tuam: * Deus meus, vólui, et legem tuam in médio cordis mei. Annuntiávi justítiam tuam in ecclésia magna, † ecce, lábia mea non prohibébo: * Dómine, tu scisti. Justítiam tuam non abscóndi in corde meo: * veritátem tuam et salutáre tuum dixi. Non abscóndi misericórdiam tuam et veritátem tuam * a concílio multo. Tu autem, Dómine, ne longe fácias miseratiónes tuas a me: * misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt me.

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

13


18 No he negado tu misericordia y tu lealtad * ante la gran asamblea. 19 Tú, Señor, no cierres tus entrañas, † que tu misericordia y tu lealtad me guarden siempre, * porque me cercan desgracias sin cuento. 20 Se me echan encima mis culpas, * y no puedo huir; 21 Son más que los pelos de mi cabeza, * y me falta el valor. 22 Señor, dígnate librarme; * Señor, date prisa en socorrerme. 23 Queden de una vez confundidos y avergonzados * cuantos buscan cómo quitarme la vida; 24 Que se vuelvan atrás llenos de confusión * los que mi mal desean. 25 Sufran luego la ignominia que merecen * aquellos que me dicen: ¡Ea, ea! 26 Alégrense y gocen contigo * todos los que te buscan; 27 Digan siempre: «Grande es el Señor» * los que desean tu salvación. 28 Yo soy pobre y desgraciado, * pero el Señor se cuida de mí; 29 Tú eres mi auxilio y mi liberación: * Dios mío, no tardes. Ant. Queden de una vez confundidos * y avergonzados cuantos buscan cómo quitarme la vida; que se vuelvan atrás llenos de confusión los que mi mal desean.

Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus: * comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem. Multiplicátæ sunt super capíllos cápitis mei: * et cor meum derelíquit me. Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me: * Dómine, ad adjuvándum me réspice. Confundántur et revereántur simul, † qui quærunt ánimam meam, * ut áuferant eam. Convertántur retrórsum, et revereántur, * qui volunt mihi mala. Ferant conféstim confusiónem suam, * qui dicunt mihi: Euge, euge. Exsúltent et læténtur super te omnes quæréntes te: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus: qui díligunt salutáre tuum. Ego autem mendícus sum, et pauper: * Dóminus sollícitus est mei. Adjútor meus, et protéctor meus tu es: * Deus meus, ne tardáveris. Ant. Confundantur * et revereantur, qui quaerunt animam meam, ut auferant eam

Apagar la quinta vela Ant. Se han alzado contra mí Ant. Alieni * insurrexerunt in me, et arrogantes, * rabiosos andan en busca fortes quaesierunt animam meam de mi alma

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

14


Salmo 53 [6] 1 ¡Oh Dios, sálvame por tu nombre, * por tu poderío hazme justicia, 2 Oh Dios, escucha mi oración, * atiende a las palabras de mi boca! 3 Pues se han alzado contra mí arrogantes, † rabiosos andan en busca de mi alma, * sin tener para nada a Dios presente. 4 Mas vean que Dios viene en mi auxilio, * el Señor con aquellos que sostienen mi alma. 5 ¡El mal recaiga sobre los que me asechan, * Señor, por tu verdad destrúyelos! 6 De corazón te ofreceré sacrificios, * celebraré tu nombre, porque es bueno, 7 Porque de toda angustia me ha librado, * y mi ojo se recreó en mis enemigos. Ant. Se han alzado contra mí arrogantes, * rabiosos andan en busca de mi alma Apagar la sexta vela ℣

Falsos testigos se levantaron contra

mí. Ŗ Y la iniquidad se desmintió a sí misma. Padre nuestro... Lectura 4

Psalmus 53 [6]

Deus, in nómine tuo salvum me fac: * et in virtúte tua júdica me. Deus, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe verba oris mei. Quóniam aliéni insurrexérunt advérsum me, et fortes quæsiérunt ánimam meam: * et non proposuérunt Deum ante conspéctum suum. Ecce enim, Deus ádjuvat me: * et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ. Avérte mala inimícis meis: * et in veritáte tua dispérde illos. Voluntárie sacrificábo tibi, † et confitébor nómini tuo, Dómine: * quóniam bonum est: Quóniam ex omni tribulatióne eripuísti me: * et super inimícos meos despéxit óculus meus. Ant. Alieni * insurrexerunt in me, et fortes quaesierunt animam meam ℣ Ŗ

Insurrexerunt in me testes iniqui. Et mentita est iniquitas sibi.

Pater noster... Lectio 4

Del tratado de San Augustín Obispo Ex tractatu sancti Augustini Episcopi super Psalmos. subre los Salmos. In Psalm 63. ad versum 2.

In Psalm 63. ad versum 2.

Me has protegido de la conjura de los Protexisti me Deus a conventu a multitudine perversos, y del motín de los malignantium, operantium iniquitatem. Jam ipsum malhechores. Contemplemos ahora a caput nostrum intueamur. Multi Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

15


nuestra cabeza. Muchos han sido los mártires que han padecido la misma clase de torturas; pero nada descuella tan luminosamente como el cabeza de los mártires; en ella contemplamos mejor lo que ellos padecieron. Fue protegido de la multitud de los malhechores, protegiéndose Dios a sí mismo, protegiendo su carne como Hijo de Dios y como Hijo del hombre que había asumido; porque es Hijo del hombre y es Hijo de Dios: Hijo de Dios por su condición divina, e Hijo del hombre por su condición de siervo5, teniendo el poder de entregar su vida y de recuperarla. ¿Qué pudieron hacerle sus enemigos? Mataron su cuerpo, pero no su alma. Fijaos bien. Hubiera valido poco el exhortar el Señor de palabra a los mártires, si no quedase reforzada su exhortación con el ejemplo.

Martyres talia passi sunt, sed nihil sic elucet, quomodo caput Martyrum: ibi melius intuemur, quod illi experti sunt. Protectus est a multitudine malignantium, protegente se Deo, protegente carnem suam ipso Filio, et homine, quem gerebat: quia filius hominis est, et Filius Dei est. Filius Dei, propter formam Dei: filius hominis, propter formam servi, habens in potestate ponere animam suam, et recipere eam. Quid ei potuerunt facere inimici? Occiderunt corpus, animam non occiderunt. Intendite. Parum ergo erat, Dominum hortari Martyres verbo, nisi firmaret exemplo. Ŗ Tamquam ad latronem existis cum gladiis et fustibus comprehendere me:

* Quotidie apud vos eram in templo docens, et non me tenuistis: et ecce flagellatum ducitis ad crucifigendum.

Ŗ ¿Como a ladrón, salieron con ℣ Cumque injecissent manus in Jesum, espadas y palos, para prenderme a mí? et tenuissent eum, dixit ad eos.

* Todos los días estaba con ustedes Ŗ Quotidie apud vos eram in templo enseñando en el templo, y no me docens, et non me tenuistis: et ecce prendieron; y, y ahora me llevan a flagellatum ducitis ad crucifigendum. flagelar, y a crucificar. ℣ Cuando pusieron sus manos sobre Jesús, y lo arrestaron, Él les dijo: Ŗ Todos los días estaba con ustedes enseñando en el templo, y no me prendieron; y, y ahora me llevan a flagelar, y a crucificar. Lectura 5

Ya conocéis qué conjura urdieron Nostis

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

Lectio 5

qui

conventus

erat

16


aquellos malvados judíos, y qué motín armaron aquellos malhechores. ¿Cuál fue su maldad? El querer matar al Señor Jesucristo. Os he dado a conocer, les dice, muchas cosas buenas: ¿por cuál de ellas queréis matarme? Se había preocupado de todos sus enfermos, había sanado a todos sus lisiados, predicó el reino de los cielos, no se calló sus vicios, a fin de que fueran ellos mismos quienes los rechazaran, y no el médico que los curaba. Más ellos, ingratos ante todas estas curaciones, como en delirio de una intensa fiebre, y ensañados contra el médico que había venido a curarlos, tramaron la forma de acabar con él. Todo como queriendo demostrar si realmente era un hombre que podía morir, o se trataba de algo superior, que no permitía su muerte. Reconocemos sus palabras en la Sabiduría de Salomón: Condenémosle, dicen, a una muerte humillante. Vamos a preguntarle, ya que sus palabras indicarán si está protegido; si es realmente el Hijo de Dios, que lo libre. Veamos, pues, nosotros qué es lo que sucedió. Se hizo todo tinieblas, cuando los judíos crucificaron a Jesús y cerca de la hora nona exclamó Jesús con gran voz: Dios mío, ¿por qué me has desamparado? * E inclinando la cabeza expiró. ℣ Exclamó Jesús con gran voz, diciendo: Padre, en tu manos entrego mi espíritu. Ŗ

malignantium Judaeorum, et quae multitudo erat operantium iniquitatem. Quam iniquitatem? Quia voluerunt occidere Dominum Jesum Christum. Tanta opera bona, inquit, ostendi vobis: propter quod horum me vultis occidere? Pertulit omnes infirmos eorum, curavit omnes languidos eorum, praedicavit regnum caelorum, non tacuit vitia eorum, ut ipsa potius eis displicerent, non medicus, a quo sanabantur. His omnibus curationibus ejus ingrati, tamquam multa febre phrenetici, insanientes in medicum, qui venerat curare eos, excogitaverunt consilium perdendi eum: tamquam ibi volentes probare, utrum vere homo sit, qui mori possit, an aliquid super homines sit, et mori se non permittat Verbum ipsorum agnoscimus in Sapientia Salomonis: Morte turpissima inquiunt, condemnemus eum. Interrogemus eum: erit enim respectus in sermonibus illius. Si enim vere Filius Dei est, liberet eum.

Tenebrae factae sunt, dum crucifixissent Jesum Judaei: et circa horam nonam exclamavit Jesus voce magna: Deus meus, ut quid me dereliquisti? * Et inclinato capite emisit spiritum. ℣ Exclamans Jesus voce magna, ait: Pater, in manus tuas commendo spiritum meum. Ŗ

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

17


Ŗ

E inclinando la cabeza expiró.

Ŗ Et

inclinato capite emisit spiritum.

Lectura 6

Afilaron sus lenguas como una espada. Dice otro salmo: Los hijos de los hombres: sus dientes son armas y flechas, y su lengua una espada afilada. Así se dice aquí: Afilaron sus lenguas como una espada. Que no digan los judíos: Nosotros no hemos matado a Cristo. Si lo entregaron al juez Pilato, fue para dar la impresión de que ellos quedaban exentos de culpa en su muerte. De hecho, cuando Pilato les dijo: ajusticiadlo vosotros, respondieron: A nosotros no nos está permitido dar muerte a nadie. Querían descargar sobre un juez humano la maldad de su crimen; ¿Pero acaso podían engañar al divino juez? En lo que Pilato hizo, por el hecho de realizarlo, se hizo algo responsable; pero en comparación de ellos, es mucho más inocente. Insistió, de hecho, cuanto pudo para librarlo de sus manos. Por esto se lo presentó después de haberlo flagelado. No lo azotó para castigar al Señor, sino intentando aplacar el furor de los judíos, a ver si se amansaban un poco, y al verlo flagelado, desistían en su empeño por matarlo. Esto llegó a hacer Pilato. Pero como ellos siguieron insistiendo, ya sabéis que se lavó las manos, diciendo que no era su voluntad realizar tal cosa, y que era inocente de su muerte. Y sin embargo, la llevó a cabo. Ahora bien, si es culpable el que, contra su

Lectio 6

Exacuerunt tamquam gladium linguas suas. Non dicant Judaei: Non occidimus Christum. Etenim propterea eum dederunt judici Pilato, ut quasi ipsi a morte ejus viderentur immunes. Nam cum dixisset eis Pilatus: Vos eum occidite: responderunt, Nobis non licet occidere quemquam. Iniquitatem facinoris sui in judicem hominem refundere volebant: sed numquid Deum judicem fallebant? Quod fecit Pilatus, in eo ipso quod fecit, aliquantum particeps fuit: sed in comparatione illorum multo ipse innocentior. Institit enim quantum potuit, ut illum ex eorum manibus liberaret: nam propterea flagellatum produxit ad eos. Non persequendo Dominum flagellavit, sed eorum furori satisfacere volens: ut vel sic jam mitescerent, et desinerent velle occidere, cum flagellatum viderent Fecit et hoc. At ubi perseveraverunt, nostis illum lavisse manus, et dixisse, quod ipse non fecisset, mundum se esse a morte illius. Fecit tamen. Sed si reus, quia fecit vel invitus: illi innocentes, qui coëgerunt, ut faceret? Nullo modo. Sed ille dixit in eum sententiam et jussit eum crucifigi, et quasi ipse occidit: et vos o Judaei occidistis. Unde occidistis? Gladio linguae: acuistis enim linguas vestras. Et quando percussistis, nisi quando

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

18


voluntad, realizó el crimen, ¿serán clamastis: Crucifige, crucifige? inocentes quienes le obligaron a consumarlo? De ninguna manera. Pero fue él quien pronunció la sentencia en su contra, y lo mandó crucificar, por eso de algún modo fue él personalmente quien lo mató; pero también vosotros, judíos, lo matasteis. ¿Cómo? Con la espada de la lengua: afilasteis vuestras lenguas. ¿Y cuándo lo habéis herido, sino cuando gritasteis: crucifícalo, crucifícalo. Ŗ Animam meam dilectam tradidi in Ŗ He dado el alto precio a mi alma manus iniquorum, et facta est mihi amada en manos de sus enemigos y mi hereditas mea sicut leo in silva: dedit heredad se ha vuelto a mí como un contra me voces adversarius, dicens: león en la selva; el enemigo gritó Congregamini et properate ad contra mí, diciendo: Reúnanse otra vez, devorandum illum: posuerunt me in apúrense para devorarlo: ellos hicieron deserto solitudinis, et luxit super me de mi heredad un desierto desolado, y omnis terra: todo el país llora por mí: * Quia non est inventus qui me * Porque no se encontró quien me agnosceret, et faceret bene. conociera, y obrara el bien. ℣ Insurrexerunt in me viri absque ℣ Se sublevaron contra mí hombres sin misericordia, et non pepercerunt misericordia, y no han escatimado mi animae meae. alma. Ŗ Quia non est inventus qui me Ŗ Porque no se encontró quien me agnosceret, et faceret bene. conociera, y obrara el bien. Animam meam dilectam tradidi in He dado el alto precio a mi alma manus iniquorum, et facta est mihi amada en manos de sus enemigos y mi hereditas mea sicut leo in silva: dedit heredad se ha vuelto a mí como un contra me voces adversarius, dicens: león en la selva; el enemigo gritó Congregamini et properate ad contra mí, diciendo: Reúnanse otra vez, devorandum illum: posuerunt me in apúrense para devorarlo: ellos hicieron deserto solitudinis, et luxit super me de mi heredad un desierto desolado, y omnis terra: todo el país llora por mí: * Quia non est inventus qui me * Porque no se encontró quien me agnosceret, et faceret bene. conociera, y obrara el bien.

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

19


Nocturno III

Nocturno III

Líbrame, Señor, * de los que se Ant. Ab insurgentibus in me * libera levantan contra mí, porque se me Domine, quia occupaverunt apoderaron de mi vida. animam meam Ant.

Salmo 58 [7] 1 ¡Líbrame de mis enemigos, oh Dios mío, * de mis agresores protégeme, 2 Líbrame de los agentes de mal, * de los hombres sanguinarios sálvame! 3 Mira que acechan a mi alma, * poderosos se conjuran contra mí; 4 Sin rebeldía ni pecado en mí, Señor, * sin culpa alguna, corren y se aprestan. 5 Despiértate, ven a mi encuentro y mira, * tú, Señor, Dios de los ejércitos, Dios de Israel, 6 Álzate a visitar a todos los gentiles, * no te apiades de ninguno de esos traidores pérfidos. 7 Regresan a la tarde, * aúllan como perros, rondan por la ciudad. 8 Míralos desbarrar a boca llena, espadas en sus labios: * «¿Hay alguno que oiga?» 9 Mas tú, Señor, te ríes de ellos, * tú te mofas de todos los gentiles. 10 Oh fuerza mía, hacia ti miro. * Pues es Dios mi ciudadela, 11 El Dios de mi amor viene a mi encuentro. * Dios me hará desafiar a los que me asechan. 12 ¡Oh, no los mates, * no se olvide mi pueblo, 13 Dispérsalos con tu poder, humíllalos, * oh Señor, nuestro

Psalmus 58 [7]

Éripe me de inimícis meis, Deus meus: * et ab insurgéntibus in me líbera me. Éripe me de operántibus iniquitátem: * et de viris sánguinum salva me. Quia ecce cepérunt ánimam meam: * irruérunt in me fortes. Neque iníquitas mea, neque peccátum meum, Dómine: * sine iniquitáte cucúrri, et diréxi. Exsúrge in occúrsum meum, et vide: * et tu, Dómine, Deus virtútum, Deus Israël, Inténde ad visitándas omnes gentes: * non misereáris ómnibus, qui operántur iniquitátem. Converténtur ad vésperam: † et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem. Ecce, loquéntur in ore suo, et gládius in lábiis eórum: * quóniam quis audívit? Et tu, Dómine, deridébis eos: * ad níhilum dedúces omnes gentes. Fortitúdinem meam ad te custódiam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia ejus prævéniet me. Deus osténdet mihi super inimícos meos, ne occídas eos: * nequándo obliviscántur pópuli mei. Dispérge illos in virtúte tua: * et depóne eos, protéctor meus, Dómine:

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

20


escudo! 14 Pecado es en su boca la palabra de sus labios; † ¡queden, pues, presos en su orgullo, * por la blasfemia, por la mentira que vocean! 15 ¡Suprime con furor, * suprímelos, no existan más! 16 Y se sepa que Dios domina en Jacob, * hasta los confines de la tierra. 17 Regresan a la tarde, * aúllan como perros, rondan por la ciudad; 18 Vedlos buscando qué comer, * hasta que no están hartos van gruñendo. 19 Yo, en cambio, cantaré tu fuerza, * aclamaré tu amor a la mañana; 20 Pues tú has sido para mí una ciudadela, * un refugio en el día de mi angustia. 21 Oh fuerza mía, para ti salmodiaré, * pues es Dios mi ciudadela, el Dios de mi amor. Ant. Líbrame, Señor, * de los que se levantan contra mí, porque se apoderaron de mi vida. Apagar la séptima vela

Delíctum oris eórum, sermónem labiórum ipsórum: * et comprehendántur in supérbia sua. Et de exsecratióne et mendácio annuntiabúntur in consummatióne: * in ira consummatiónis, et non erunt. Et scient quia Deus dominábitur Jacob: * et fínium terræ. Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem. Ipsi dispergéntur ad manducándum: * si vero non fúerint saturáti, et murmurábunt. Ego autem cantábo fortitúdinem tuam: * et exsultábo mane misericórdiam tuam. Quia factus es suscéptor meus, * et refúgium meum, in die tribulatiónis meæ. Adjútor meus, tibi psallam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia mea Ant. Ab insurgentibus in me * libera me Domine, quia occupaverunt animam meam

Has alejado de mí * a mis Ant. Longe fecisti * notos meos a me: conocidos, estoy encerrado, y no puedo traditus sum, et non egrediebar Ant.

Psalmus 87 [8]

Salmo 87 [8]

Señor, Dios mío, de día te pido auxilio, * de noche grito en tu presencia; 2 Llegue hasta ti mi súplica, * inclina tu oído a mi clamor. 3 Porque mi alma está colmada de desdichas, * y mi vida está al borde del abismo; 1

Dómine, Deus salútis meæ: * in die clamávi, et nocte coram te. Intret in conspéctu tuo orátio mea: * inclína aurem tuam ad precem meam: Quia repléta est malis ánima mea: * et vita mea inférno appropinquávit. Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum: * factus sum sicut homo sine

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

21


4 Ya me cuentan con los que bajan a la fosa, * soy como un inválido. 5 Tengo mi cama entre los muertos, * como los caídos que yacen en el sepulcro, 6 De los cuales ya no guardas memoria, * porque fueron arrancados de tu mano. 7 Me has colocado en lo hondo de la fosa, * en las tinieblas del fondo; 8 Tu cólera pesa sobre mí, * me echas encima todas tus olas. 9 Has alejado de mí a mis conocidos, * me has hecho repugnante para ellos: 10 Encerrado, no puedo salir, * y los ojos se me nublan de pesar. 11 Todo el día te estoy invocando, * tendiendo las manos hacia ti. 12 ¿Harás tú maravillas por los muertos? * ¿Se alzarán las sombras para darte gracias? 13 ¿Se anuncia en el sepulcro tu misericordia, * o tu fidelidad en el reino de la muerte? 14 ¿Se conocen tus maravillas en la tiniebla, * o tu justicia en el país del olvido? 15 Pero yo te pido auxilio, * por la mañana irá a tu encuentro mi súplica. 16 ¿Por qué, Señor, me rechazas * y me escondes tu rostro? 17 Desde niño fui desgraciado y enfermo, * me doblo bajo el peso de tus terrores, 18 Pasó sobre mí tu incendio, * tus espantos me han consumido: 19 Me rodean como las aguas todo el día, * me envuelven todos a una; 20 Alejaste de mí amigos y

adjutório, inter mórtuos liber. Sicut vulneráti dormiéntes in sepúlcris, † quorum non es memor ámplius: * et ipsi de manu tua repúlsi sunt. Posuérunt me in lacu inferióri: * in tenebrósis, et in umbra mortis. Super me confirmátus est furor tuus: * et omnes fluctus tuos induxísti super me. Longe fecísti notos meos a me: * posuérunt me abominatiónem sibi. Tráditus sum, et non egrediébar: * óculi mei languérunt præ inópia. Clamávi ad te, Dómine, tota die: * expándi ad te manus meas. Numquid mórtuis fácies mirabília: * aut médici suscitábunt, et confitebúntur tibi? Numquid narrábit áliquis in sepúlcro misericórdiam tuam, * et veritátem tuam in perditióne? Numquid cognoscéntur in ténebris mirabília tua, * et justítia tua in terra obliviónis? Et ego ad te, Dómine, clamávi: * et mane orátio mea prævéniet te. Ut quid, Dómine, repéllis oratiónem meam: * avértis fáciem tuam a me? Pauper sum ego, et in labóribus a juventúte mea: * exaltátus autem, humiliátus sum et conturbátus. In me transiérunt iræ tuæ: * et terróres tui conturbavérunt me. Circumdedérunt me sicut aqua tota die: * circumdedérunt me simul. Elongásti a me amícum et próximum: * et notos meos a miséria. Ant. Longe fecisti * notos meos a me:

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

22


compañeros: * mi compañía son las traditus sum, et non egrediebar tinieblas. Ant. Has alejado de mí * a mis conocidos, estoy encerrado, y no puedo salir Apagar la octava vela

Ant. Atentan contra la vida del justo * Ant. Captabunt * in animam justi, et y condenan a muerte el inocente. sanguinem innocentem condemnabunt Salmo 93 [9] 1 Dios de la venganza, Señor, * Dios de la venganza, resplandece. 2 Levántate, juzga la tierra, * paga su merecido a los soberbios. 3 ¿Hasta cuándo, Señor, los culpables, * hasta cuándo triunfarán los culpables? 4 Discursean profiriendo insolencias, * se jactan los malhechores; 5 Trituran, Señor, a tu pueblo, * oprimen a tu heredad; 6 Asesinan a viudas y forasteros, * degüellan a los huérfanos, 7 Y comentan: * «Dios no lo ve, el Dios de Jacob no se entera.» 8 Enteraos, los más necios del pueblo, * ignorantes, ¿cuándo discurriréis? 9 El que plantó el oído ¿no va a oír?; * el que formó el ojo ¿no va a ver?; 10 El que educa a los pueblos ¿no va a castigar?; * el que instruye al hombre ¿no va a saber? 11 Sabe el Señor que los pensamientos del hombre * son insustanciales. 12 Dichoso el hombre a quien tú educas, * al que enseñas tu ley,

Salmo 93 [9]

Deus ultiónum Dóminus: * Deus ultiónum líbere egit. Exaltáre, qui júdicas terram: * redde retributiónem supérbis. Úsquequo peccatóres, Dómine, * úsquequo peccatóres gloriabúntur: Effabúntur, et loquéntur iniquitátem: * loquéntur omnes, qui operántur injustítiam? Pópulum tuum, Dómine, humiliavérunt: * et hereditátem tuam vexavérunt. Víduam, et ádvenam interfecérunt: * et pupíllos occidérunt. Et dixérunt: Non vidébit Dóminus, * nec intélliget Deus Jacob. Intellígite, insipiéntes in pópulo: * et stulti, aliquándo sápite. Qui plantávit aurem, non áudiet? * aut qui finxit óculum, non consíderat? Qui córripit gentes, non árguet: * qui docet hóminem sciéntiam? Dóminus scit cogitatiónes hóminum, * quóniam vanæ sunt. Beátus homo, quem tu erudíeris, Dómine: * et de lege tua docúeris eum, Ut mítiges ei a diébus malis: * donec

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

23


13 Dándole descanso tras los años duros, * mientras al malvado le cavan la fosa. 14 Porque el Señor no rechaza a su pueblo, * ni abandona su heredad: 15 El justo obtendrá su derecho, * y un porvenir los rectos de corazón. 16 ¿Quién se pone a mi favor contra los perversos, * quién se coloca a mi lado frente a los malhechores? 17 Si el Señor no me hubiera auxiliado, * ya estaría yo habitando en el silencio. 18 Cuando me parece que voy a tropezar, * tu misericordia, Señor, me sostiene; 19 Cuando se multiplican mis preocupaciones, * tus consuelos son mi delicia. 20 ¿Podrá aliarse contigo un tribunal inicuo * que dicta injusticias en nombre de la ley? 21 Aunque atenten contra la vida del justo * y condenen a muerte al inocente, 22 El Señor será mi alcázar, * Dios será mi roca de refugio. 23 Él les pagará su iniquidad, † los destruirá por sus maldades, * los destruirá el Señor, nuestro Dios. Ant. Atentan contra la vida del justo * y condenan a muerte el inocente.

fodiátur peccatóri fóvea. Quia non repéllet Dóminus plebem suam: * et hereditátem suam non derelínquet. Quoadúsque justítia convertátur in judícium: * et qui juxta illam omnes qui recto sunt corde. Quis consúrget mihi advérsus malignántes? * aut quis stabit mecum advérsus operántes iniquitátem? Nisi quia Dóminus adjúvit me: * paulo minus habitásset in inférno ánima mea. Si dicébam: Motus est pes meus: * misericórdia tua, Dómine, adjuvábat me. Secúndum multitúdinem dolórum meórum in corde meo: * consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam. Numquid adhæret tibi sedes iniquitátis: * qui fingis labórem in præcépto? Captábunt in ánimam justi: * et sánguinem innocéntem condemnábunt. Et factus est mihi Dóminus in refúgium: * et Deus meus in adjutórium spei meæ. Et reddet illis iniquitátem ipsórum: † et in malítia eórum dispérdet eos: * dispérdet illos Dóminus, Deus noster. Ant. Captabunt * in animam justi, et sanguinem innocentem condemnabunt

Apagar la novena vela

Se levantaron contra mí lenguas ℣ Locuti sunt adversum me lingua dolosa. falsas; Ŗ Y me rodearon discursos de odio; y Ŗ Et sermonibus odii circumdederunt me, et expugnaverunt me gratis. han luchado contra mí sin causa. ℣

Padre nuestro.

Pater noster

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

24


Lectura 7

Lectura de la Carta a los Hebreos Heb 4:11-15

Esforcémonos, pues, a entrar en aquel eterno descanso, a fin de que ninguno imite ejemplo de incredulidad. Puesto que la palabra de Dios es viva, y eficaz, y más penetrante que cualquier espada de dos filos, y que entra y penetra hasta los pliegues del alma y del espíritu, hasta las junturas y tuétanos, y discierne y califica los pensamientos y las intenciones más ocultas del corazón. No hay criatura invisible a su vista; todas están desnudas y patentes a los ojos de este Señor, de quien hablamos. Teniendo, pues, por sumo sacerdote a Jesús , Hijo de Dios, que penetró hasta lo más alto del cielo, y nos abrió sus puertas, estemos firmes en la fe que hemos profesado. Pues no es tal nuestro sumo sacerdote que sea incapaz de compadecerse de nuestras miserias, habiendo voluntariamente experimentado todas las tentaciones y debilidades, a excepción del pecado, por razón de la semejanza con nosotros en el ser de hombre. Ŗ Me entregaron en manos de los impíos, y me colocaron junto a los inicuos, y no salvaron mi vida; se unieron los fuertes contra mí: * Y como gigantes estuvieron contra mí. ℣ Los extranjeros se sublevaron contra mí; y los poderosos pidieron mi vida. Ŗ Y como gigantes estuvieron contra

Lectio 7

De Epistola beati Pauli Apostoli ad Hebraeos. Heb 4:11-15

Festinemus ingredi in illam requiem: ut ne in idipsum quis incidat incredulitatis exemplum. Vivus est enim sermo Dei, et efficax et penetrabilior omni gladio ancipiti: et pertingens usque ad divisionem animae ac spiritus: compagum quoque ac medullarum, et discretor cogitationum et intentionum cordis. Et non est ulla creatura invisibilis in conspectu ejus: omnia autem nuda et aperta sunt oculis ejus, ad quem nobis sermo. Habentes ergo Pontificem magnum qui penetravit caelos, Jesum Filium Dei, teneamus confessionem. Non enim habemus Pontificem qui non possit compati infirmitatibus nostris: tentatum autem per omnia pro similitudine absque peccato.

Ŗ Tradiderunt me in manus impiorum, et inter iniquos projecerunt me, et non pepercerunt animae meae: congregati sunt adversum me fortes: * Et sicut gigantes steterunt contra me. ℣ Alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quaesierunt animam meam. Ŗ Et sicut gigantes steterunt contra me.

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

25


mí. Lectura 8 Heb 4:16: 5:1-3

Lleguémonos, pues, confiadamente al trono de la gracia, a fin de alcanzar misericordia, y hallar el auxilio de la gracia para ser socorridos a tiempo oportuno. Porque todo sumo sacerdote entresacado de los hombres, es puesto para beneficio de los hombres, en lo que mira al culto de Dios, a fin de que ofrezca dones y sacrificios por los pecados, el cual sepa sobrellevar y condolerse de aquellos que ignoran y yerran, como quien se halla igualmente rodeado de miserias. Y por esta razón debe ofrecer sacrificio en descuento de los pecados, no menos por los suyos propios que por los del pueblo. Jesús fue entregado por los impios de los sumos sacerdotes, príncipes y señores del pueblo. * Mientras tanto, Pedro lo seguía de lejos para ver en qué paraba todo esto. ℣ Lo llevaron ante Caifás, príncipe de los sacerdotes, donde se habían puesto de acuerdo los escribas y fariseos. Ŗ Mientras tanto, Pedro lo seguía de lejos para ver en qué paraba todo esto. Ŗ

Lectura 9 Heb 5:4-10

Lectio 8 Heb 4:16: 5:1-3

Adeamus ergo cum fiducia ad thronum gratiae: ut misericordiam consequamur, et gratiam inveniamus in auxilio opportuno. Omnis namque Pontifex ex hominibus assumptus pro hominibus constituitur in his quae sunt ad Deum tu offerat dona et sacrificia pro peccatis Qui condolere possit his qui ignorant et errant quoniam et ipse circumdatus est infirmitate. Et propterea debet quemadmodum pro populo ita etiam pro semetipso offerre pro peccatis

Ŗ Jesum tradidit impius summis principibus sacerdotum, et senioribus populi: * Petrus autem sequebatur eum a longe, ut videret finem. ℣ Adduxerunt autem eum ad Caipham principem sacerdotum, ubi scribae et pharisaei convenerant. Ŗ Petrus autem sequebatur eum a longe, ut videret finem. Lectio 9 Heb 5:4-10

Ni nadie se apropie esta dignidad, si Nec quisquam sumit sibi honorem, no es llamado de Dios, como Aarón. sed qui vocatur a Deo, tamquam Así también, Cristo no se arrogó la Aaron. gloria de hacerse sumo sacerdote, sino Sic et Christus non semetipsum que se la dio el que le dijo: Tú eres mi clarificavit ut Pontifex fieret: sed qui Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

26


Hijo, yo te he engendrado hoy. Al modo que también en otro lugar dice: Tú eres sacerdote eternamente, según el orden de Melquisedec. El cual en los días de su carne mortal, ofreciendo plegarias y súplicas con gran clamor y lágrimas a aquel que podía salvarse de la muerte, fue oído en vista de su reverencia. Y cierto que aunque era Hijo de Dios, aprendió como hombre, por las cosas que padeció, a obedecer. Y así consumado o sacrificado en la cruz, vino a ser causa de salvación eterna para todos los que le obedecen, siendo nombrado por Dios sumo sacerdote según el orden de Melquisedec.

locutus est ad eum: Filius meus es tu, ego hodie genui te. Quemadmodum et in alio loco dicit: Tu es sacerdos in aeternum, secundum ordinem Melchisedech. Qui in diebus carnis suae preces, supplicationesque ad eum qui possit illum salvum facere a morte cum clamore valido, et lacrimis offerens, exauditus est pro sua reverentia. Et quidem cum esset Filius Dei, didicit ex iis, quae passus est, obedientiam: Et consummatus, factus est omnibus obtemperantibus sibi, causa salutis aeternae, Appellatus a Deo Pontifex juxta ordinem Melchisedech.

Ŗ Mi visión languidece por las lágrimas, no encuntro quien me consuele. Vean todos los pueblos... * Si existe un dolor igual a mi dolor. ℣ Ustedes, los que pasan por el camino, escuchen y miren... Ŗ Si existe un dolor igual a mi dolor. Ŗ Mi visión languidece por las lágrimas, no encuntro quien me consuele. Vean todos los pueblos... * Si existe un dolor igual a mi dolor.

Ŗ Caligaverunt oculi mei a fletu meo: quia elongatus est a me, qui consolabatur me. Videte omnes populi, * Si est dolor similis sicut dolor meus. ℣ O vos omnes qui transitis per viam, attendite et videte. Ŗ Si est dolor similis sicut dolor meus. Ŗ Caligaverunt oculi mei a fletu meo: quia elongatus est a me, qui consolabatur me. Videte omnes populi, * Si est dolor similis sicut dolor meus.

Laudes Dios no perdonó a su propio Hijo Ant. Proprio * Filio suo non pepercit * sino que lo entregó por todos Deus, sed pro nobis omnibus tradidit nosotros. illum Ant.

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

27


Salmo 50 [1]

Salmo 50 [1]

1 Misericordia, Dios mío, por tu bondad, * por tu inmensa compasión borra mi culpa; 2 Lava del todo mi delito, * limpia mi pecado. 3 Pues yo reconozco mi culpa, * tengo siempre presente mi pecado: 4 Contra ti, contra ti sólo pequé, * cometí la maldad que aborreces. 5 En la sentencia tendrás razón, * en el juicio resultarás inocente. 6 Mira, en la culpa nací, * pecador me concibió mi madre. 7 Te gusta un corazón sincero, * y en mi interior me inculcas sabiduría. 8 Rocíame con el hisopo: quedaré limpio; * lávame: quedaré más blanco que la nieve. 9 Hazme oír el gozo y la alegría, * que se alegren los huesos quebrantados. 10 Aparta de mi pecado tu vista, * borra en mí toda culpa. 11 Oh Dios, crea en mí un corazón puro, * renuévame por dentro con espíritu firme; 12 No me arrojes lejos de tu rostro, * no me quites tu santo espíritu. 13 Devuélveme la alegría de tu salvación, * afiánzame con espíritu generoso: 14 Enseñaré a los malvados tus caminos, * los pecadores volverán a ti. 15 Líbrame de la sangre, oh Dios, † Dios, Salvador mío, * y cantará mi lengua tu justicia. 16 Señor, me abrirás los labios, * y mi boca proclamará tu alabanza.

Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam. Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam. Amplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me. Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper. Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris. Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea. Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi. Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor. Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta. Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele. Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis. Ne projícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me. Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me. Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur. Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

28


17 Los sacrificios no te satisfacen: * si te ofreciera un holocausto, no lo querrías. 18 Mi sacrificio es un espíritu contrito; † un corazón quebrantado y humillado, * tú no lo desprecias. 19 Señor, por tu bondad, favorece a Sión, * reconstruye las murallas de Jerusalén: 20 Entonces aceptarás los sacrificios rituales, † ofrendas y holocaustos, * sobre tu altar se inmolarán novillos. Ant. Dios no perdonó a su propio Hijo * sino que lo entregó por todos nosotros. Apagar la décima vela

mea justítiam tuam. Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam. Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis. Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies. Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem. Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos. Ant. Proprio * Filio suo non pepercit Deus, sed pro nobis omnibus tradidit illum

Ant. Se apaga en mí el aliento, * mi Ant. Anxiatus est super me * spiritus corazón dentro de mí enmudece. meus, in me turbatum est cor meum Salmo 142 [2]

Señor, escucha mi oración; † tú, que eres fiel, atiende a mi súplica; * tú, que eres justo, escúchame. 2 No llames a juicio a tu siervo, * pues ningún hombre vivo es inocente frente a ti. 3 El enemigo me persigue a muerte, * empuja mi vida al sepulcro, 4 Me confina a las tinieblas * como a los muertos ya olvidados. 5 Mi aliento desfallece, * mi corazón dentro de mí está yerto. 6 Recuerdo los tiempos antiguos, * medito todas tus acciones, 7 Considero las obras de tus manos † y extiendo mis brazos hacia ti: * tengo sed de ti como tierra reseca. 1

Salmo 142 [2]

Dómine, exáudi oratiónem meam: áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua: * exáudi me in tua justítia. Et non intres in judícium cum servo tuo: * quia non justificábitur in conspéctu tuo omnis vivens. Quia persecútus est inimícus ánimam meam: * humiliávit in terra vitam meam. Collocávit me in obscúris sicut mórtuos sæculi: * et anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est cor meum. Memor fui diérum antiquórum, meditátus sum in ómnibus opéribus tuis: * in factis mánuum tuárum

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

29


8 Escúchame en seguida, Señor, * que me falta el aliento. 9 No me escondas tu rostro, * igual que a los que bajan a la fosa. 10 En la mañana hazme escuchar tu gracia, * ya que confío en ti. 11 Indícame el camino que he de seguir, * pues levanto mi alma a ti. 12 Líbrame del enemigo, Señor, * que me refugio en ti. 13 Enséñame a cumplir tu voluntad, * ya que tú eres mi Dios. 14 Tu Espíritu, que es bueno, * me guíe por tierra llana. 15 Por tu nombre, Señor, consérvame vivo; * por tu clemencia, sácame de la angustia. 16 Y por tu piedad extermina a mis enemigos, † haz perecer a todos los que afligen mi alma, * pues yo soy tu siervo. Ant. Se apaga en mí el aliento, * mi corazón dentro de mí enmudece. Apagar la undécima vela

meditábar. Expándi manus meas ad te: * ánima mea sicut terra sine aqua tibi. Velóciter exáudi me, Dómine: * defécit spíritus meus. Non avértas fáciem tuam a me: * et símilis ero descendéntibus in lacum. Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam: * quia in te sperávi. Notam fac mihi viam, in qua ámbulem: * quia ad te levávi ánimam meam. Éripe me de inimícis meis, Dómine, ad te confúgi: * doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es tu. Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam: * propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me, in æquitáte tua. Edúces de tribulatióne ánimam meam: * et in misericórdia tua dispérdes inimícos meos. Et perdes omnes, qui tríbulant ánimam meam: * quóniam ego servus tuus sum. Ant. Anxiatus est super me * spiritus meus, in me turbatum est cor meum

Ant. Dijo el ladrón al que estaba a su Ant. Ait latro ad latronem * Nos lado:* Nosotros recibimos justamente quidem digna factis recipimus, hic por lo que hicimos, pero este, en autem quid fecit? Memento mei cambio, ¿qué hizo? Acuérdate de mí, Domine, dum veneris in regnum tuum Señor, cuando llegues a tu reino. Salmo 84 [3] Salmo 84 [3]

Señor, has sido bueno con tu tierra, Benedixísti, Dómine, terram tuam: * avertísti captivitátem Jacob. * has restaurado la suerte de Jacob, 2 Has perdonado la culpa de tu Remisísti iniquitátem plebis tuæ: * operuísti ómnia peccáta eórum. 1

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

30


pueblo, * has sepultado todos sus pecados, 3 Has reprimido tu cólera, * has frenado el incendio de tu ira. 4 Restáuranos, Dios Salvador nuestro; * cesa en tu rencor contra nosotros. 5 ¿Vas a estar siempre enojado, * o a prolongar tu ira de edad en edad? 6 ¿No vas a devolvernos la vida, * para que tu pueblo se alegre contigo? 7 Muéstranos, Señor, tu misericordia, * y danos tu salvación. 8 Voy a escuchar lo que dice el Señor: * "Dios anuncia la paz 9 A su pueblo y a sus amigos * y a los que se convierten de corazón". 10 La salvación está ya cerca de sus fieles, * y la gloria habitará en nuestra tierra; 11 La misericordia y la fidelidad se encuentran, * la justicia y la paz se besan; 12 La fidelidad brota de la tierra, * y la justicia mira desde el cielo; 13 El Señor nos dará la lluvia, * y nuestra tierra dará su fruto. 14 La justicia marchará ante Él, * la salvación seguirá sus pasos. Ant. Dijo el ladrón al que estaba a su lado:* Nosotros recibimos justamente por lo que hicimos, pero este, en cambio, ¿qué hizo? Acuérdate de mí, Señor, cuando llegues a tu reino.

Mitigásti omnem iram tuam: * avertísti ab ira indignatiónis tuæ. Convérte nos, Deus, salutáris noster: * et avérte iram tuam a nobis. Numquid in ætérnum irascéris nobis? * aut exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem? Deus, tu convérsus vivificábis nos: * et plebs tua lætábitur in te. Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: * et salutáre tuum da nobis. Audiam quid loquátur in me Dóminus Deus: * quóniam loquétur pacem in plebem suam. Et super sanctos suos: * et in eos, qui convertúntur ad cor. Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus: * ut inhábitet glória in terra nostra. Misericórdia, et véritas obviavérunt sibi: * justítia, et pax osculátæ sunt. Véritas de terra orta est: * et justítia de cælo prospéxit. Étenim Dóminus dabit benignitátem: * et terra nostra dabit fructum suum. Justítia ante eum ambulábit: * et ponet in via gressus suos. Ant. Ait latro ad latronem * Nos quidem digna factis recipimus, hic autem quid fecit? Memento mei Domine, dum veneris in regnum tuum

Apagar la duodécima vela Ant. Cuando sea conturbada mi vida, Ant. Cum conturbata fuerit * anima Señor, * acuérdate de tu misericordia. mea Domine, misericordiae memor eris Cantico de Habacuc (Hab 3:2-19) 1 Señor, oí tu anuncio, * y quedé lleno

Canticum Habacuc (Hab 3:2-19)

Dómine, audívi auditiónem tuam, * et

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

31


de un respetuoso temor. 2 Señor, aquella inefable obra tuya, * ejecútala en medio de los años. 3 En medio de los años la harás patente, * te acordarás de la misericordia tuya, cuando te hayas irritado. 4 Vendrá Dios de la parte del mediodía, * y el Santo del monte Farán. 5 Su gloria cubrió los cielos, * y la tierra está llena de sus alabanzas. 6 El resplandecerá como la luz; * en sus manos tendrá un poder infinito. 7 Allí está escondida su fortaleza: * llevará delante de sí como en triunfo la muerte. 8 Irá el diablo delante de sus pies. * Se paró, y midió la tierra. 9 Echó una mirada y acabó con las naciones, * y quedaron reducidos a polvo los altísimos montes. 10 Se encorvaron los collados del mundo * al pasar el Eterno. 11 Yo vi reunirse a favor de la iniquidad las tiendas de Etiopía; * pero puestos fueron luego en derrota los pabellones de Madián. 12 ¿Acaso fue contra los ríos tu enojo, oh Señor? † ¿Fue contra los ríos tu cólera, * o contra el mar tu indignación? 13 Tú que montas sobre tus caballos, * y llevas en tu carroza la salvación, 14 Tú tomarás con denuedo tu arco, * conforme a los juramentos que hiciste a las tribus. 15 Tú dividirás los ríos de la tierra, te vieron los montes, y se estremecieron;

tímui. Dómine, opus tuum, * in médio annórum vivífica illud: In médio annórum notum fácies: * cum irátus fúeris, misericórdiæ recordáberis. Deus ab Austro véniet, * et sanctus de monte Pharan: Opéruit cælos glória ejus: * et laudis ejus plena est terra. Splendor ejus ut lux erit: * córnua in mánibus ejus: Ibi abscóndita est fortitúdo ejus: * ante fáciem ejus ibit mors. Et egrediétur diábolus ante pedes ejus. * Stetit, et mensus est terram. Aspéxit, et dissólvit gentes: * et contríti sunt montes sæculi. Incurváti sunt colles mundi, * ab itinéribus æternitátis ejus. Pro iniquitáte vidi tentória Æthiópiæ, * turbabúntur pelles terræ Mádian. Numquid in flumínibus irátus es, Dómine? † aut in flumínibus furor tuus? * vel in mari indignátio tua? Qui ascéndes super equos tuos: * et quadrígæ tuæ salvátio. Súscitans suscitábis arcum tuum: * juraménta tríbubus quæ locútus es. Flúvios scindes terræ: vidérunt te, et doluérunt montes: * gurges aquárum tránsiit.

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

32


* se retiraron los hinchados ríos. 16 Los abismos alzaron su voz, * y levantó sus manos el profundo mar. 17 El sol y la luna se mantuvieron en sus puestos; * marcharán ellos al resplandor de sus saetas, al resplandor de tu relumbrante lanza. 18 Tú, irritado, hollarás la tierra, * y con tu furor dejarás atónitas las naciones. 19 Saliste para salvar a tu pueblo, * para salvarlo por medio de tu Mesías. 20 Heriste la cabeza de la casa del impío, * descubriste sus cimientos de arriba abajo. 21 Echaste la maldición sobre su cetro, sobre el caudillo de los guerreros, * los cuales venían como torbellinos para destrozarme. 22 Era ya su regocijo * como el de aquel que en un sitio retirado devora al pobre caminante. 23 Abriste el camino en el mar a su caballería * por en medio del cieno de profundas aguas. 24 Oí tu voz y se conmovieron mis entrañas, * a esa voz tuya temblaron mis labios. 25 Penetre mis huesos la podredumbre, * y broten dentro de mí gusanos; 26 A fin de que yo consiga reposo en el día de la tribulación, * y vaya a reunirme con el pueblo nuestro que está apercibido. 27 Porque la higuera no florecerá, * ni las viñas brotarán. 28 Faltará el fruto de la oliva; * los campos no darán alimento.

Dedit abýssus vocem suam: * altitúdo manus suas levávit. Sol, et luna stetérunt in habitáculo suo, * in luce sagittárum tuárum, ibunt in splendóre fulgurántis hastæ tuæ. In frémitu conculcábis terram: * et in furóre obstupefácies gentes. Egréssus es in salútem pópuli tui: * in salútem cum Christo tuo. Percussísti caput de domo ímpii: * denudásti fundaméntum ejus usque ad collum. Maledixísti sceptris ejus, cápiti bellatórum ejus, * veniéntibus ut turbo ad dispergéndum me. Exsultátio eórum * sicut ejus, qui dévorat páuperem in abscóndito. Viam fecísti in mari equis tuis, * in luto aquárum multárum. Audívi, et conturbátus est venter meus: * a voce contremuérunt lábia mea. Ingrediátur putrédo in óssibus meis, * et subter me scáteat. Ut requiéscam in die tribulatiónis: * ut ascéndam ad pópulum accínctum nostrum. Ficus enim non florébit: * et non erit germen in víneis. Mentiétur opus olívæ: * et arva non áfferent cibum.

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

33


29 Arrebatadas serán del aprisco las ovejas, * y quedarán sin ganados los pesebres. 30 Yo me regocijaré en el Señor, * y saltaré de gozo en Dios, mi Salvador. 31 El Señor Dios es mi fortaleza; * y él me dará pies ligeros como de ciervo. 32 Y el vencedor me conducirá a las alturas de mi morada, * cantando yo himnos en su alabanza. Ant. Cuando sea conturbada mi vida, Señor, * acuérdate de tu misericordia.

Abscindétur de ovíli pecus: * et non erit arméntum in præsépibus. Ego autem in Dómino gaudébo: * et exsultábo in Deo Jesu meo. Deus Dóminus fortitúdo mea: * et ponet pedes meos quasi cervórum. Et super excélsa mea dedúcet me victor * in psalmis canéntem. Ant. Cum conturbata fuerit * anima mea Domine, misericordiae memor eris

Apagar la decimotercer vela Ant. Señor, acuérdate de mí * cuando Ant. Memento mei * Domine dum llegues a tu reino. veneris in regnum tuum Salmo 147 [5]

Glorifica al Señor, Jerusalén; * alaba a tu Dios, Sión: 2 Que ha reforzado los cerrojos de tus puertas, * y ha bendecido a tus hijos dentro de ti; 3 Ha puesto paz en tus fronteras, * te sacia con flor de harina. 4 Él envía su mensaje a la tierra, * y su palabra corre veloz; 5 Manda la nieve como lana, * esparce la escarcha como ceniza; 6 Hace caer el hielo como migajas * y con el frío congela las aguas; 7 Envía una orden, y se derriten; * sopla su aliento, y corren. 8 Anuncia su palabra a Jacob, * sus decretos y mandatos a Israel; 9 Con ninguna nación obró así, * ni les dio a conocer sus mandatos. Ant. Señor, acuérdate de mí * cuando llegues a tu reino. 1

Salmo 147 [5]

Lauda, Jerúsalem, Dóminum: * lauda Deum tuum, Sion. Quóniam confortávit seras portárum tuárum: * benedíxit fíliis tuis in te. Qui pósuit fines tuos pacem: * et ádipe fruménti sátiat te. Qui emíttit elóquium suum terræ: * velóciter currit sermo ejus. Qui dat nivem sicut lanam: * nébulam sicut cínerem spargit. Mittit crystállum suam sicut buccéllas: * ante fáciem frígoris ejus quis sustinébit? Emíttet verbum suum, et liquefáciet ea: * flabit spíritus ejus, et fluent aquæ. Qui annúntiat verbum suum Jacob: * justítias, et judícia sua Israël. Non fecit táliter omni natióni: * et judícia sua non manifestávit eis. Ant. Memento mei * Domine dum veneris in regnum tuum

Apagar la decimocuarta vela

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

34


Versículo (En lugar del Capítulo) ℣ Me confinaron a las tinieblas. Ŗ Como a los muertos del siglo.

Versus (In loco Capituli) ℣ Collocavit me in obscuris. Ŗ Sicut mortuos saeculi.

Pusieron * sobre su cabeza una Ant. Posuerunt * super caput ejus escritura con su causa: Jesús Nazareno, causam ipsius scriptam: Jesus Rey de los Judíos. Nazarenus, Rex Judaeorum Ant.

Cántico Se comienzan a apagar todas las luces excepto la vela central del tenebrario Lucas 1:68-79

Bendito  sea el Señor, Dios de Israel, * porque ha visitado y redimido a su pueblo, 2 Suscitándonos una fuerza de salvación * en la casa de David, su siervo 3 Según lo había predicho desde antiguo * por boca de sus santos profetas. 4 Es la salvación que nos libra de nuestros enemigos * y de la mano de todos los que nos odian; 6 Realizando la misericordia * que tuvo con nuestros padres, 7 Recordando su santa alianza * y el juramento que juró a nuestro padre Abrahán. 8 Para concedernos que, libres de temor, * arrancados de la mano de los enemigos, 9 Le sirvamos con santidad y justicia, * en su presencia, todos nuestros días. 10 Y a ti, niño, te llamarán profeta del Altísimo, * porque irás delante del Señor 11 A preparar sus caminos, * anunciando a su pueblo la salvación, el perdón de sus pecados. 12 Por la entrañable misericordia de 1

Canticum Benedictus

Benedictus  Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ: Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui. Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sæculo sunt, prophetárum eius: Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos. Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti. Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis: Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi. In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris. Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius: Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in remissiónem peccatórum eórum: Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto: Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis. Ant.

Posuerunt * super caput ejus

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

35


nuestro Dios, * nos visitará el sol que causam ipsius scriptam: nace de lo alto, Nazarenus, Rex Judaeorum 13 Para iluminar a los que viven en tinieblas * y en sombra de muerte, 14 Para guiar nuestros pasos * por el camino de la paz.

Jesus

Pusieron * sobre su cabeza una escritura con su causa: Jesús Nazareno, Rey de los Judíos. Ant.

Oración

Oratio

Cristo se hizo por nosotros, obediente Christus factus est pro nobis obediens

hasta la muerte y muerte de cruz. En secreto

Padre nuestro ... un poco más alto

usque ad mortem, mortem autem crucis. secreto

Pater noster... aliquantulum altius

Te pedimos, Señor, que mires sobre esta familia tuya, por la cual nuestro Señor Jesucristo no dudó en entregarse a las manos de los traidores y de padecer el tormento de la cruz. Se concluye en silencio

Respice, quaesumus Domine, super hanc familiam tuam, pro qua Dominus noster Jesus Christus non dubitavit manibus tradi nocentium, et crucis subire tormentum: Et sub silentio concluditur

Que contigo vive y reina en unidad con el Espíritu Santo, Dios, por los siglos Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti Deus per ómnia sæcula de los siglos. Amén. Se lleva la vela central detrás del altar. Un sæculórum. Amen. poco de ruidos secos, hasta que reaparece la vela en el tenebrario.

Officium Tenebrarum in Passione et Morte Domini

36


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.