Brony’s: watjes of wansmaak?

Watjes of wansmaak?

Door: Jan Sennema

Is het een subcultuur? Is het camp, een cult of zelfs een religie? Zijn ze het ultieme bewijs dat de westerse beschaving aan hersenverweking ten onder gaat? Een van de meest verwarrende mysteries van de laatste jaren is het verschijnsel Brony. Brony is een samentrekking van Bro(ther) en Pony, en is de geuzennaam van mannelijke My Little Pony fans, volwassen mannen die met speelgoedpony's knuffelen. Wat maakt die pony's toch zo verdomd schattig?

Toen in 1983 My Little Pony werd geïntroduceerd, zal dat weinig Nederlanders zijn ontgaan. Als je toen een jong zusje, nichtje of dochter had, waren de pastel-

kleurige plastic pony's met hun weelderige haardossen op verjaardagsfeestjes en verlanglijstjes nauwelijks te ontlopen. Na een

commerciële piek die zo'n beetje een heel decennium omspande, werden de blije pony's in de jaren negentig overvleugeld door nieuwe generaties speelgoed. Hoewel de producten nooit uit het assortiment van speelgoedfabrikant Hasbro verdwenen, keerde het tij pas weer in 2010. De start van de tekenfilmserie My Little Pony - Friendship Is Magic op het Amerikaanse televisiekanaal The Hub, eigendom van Discovery Communications en Hasbro, markeerde de commerciële wederopstanding van het zuurstokroze pony-universum. Het was vooral dankzij de verspreiding van de serie op internet dat My Little Pony

nieuwe stijl de harten wist te veroveren van verbijsterende aantallen jongens en zelfs volwassen mannen.

Groter dan de nazi's

Brony's zijn anders – en niet alleen omdat hun obsessie zo vrouwelijk en kinderlijk zou zijn. Ze komen ook ongegeneerd uit voor hun pony-passie. Veel Brony's poseren op internet apetrots met t-shirts, speldjes, stripboeken, posters en grote verzamelingen ponypoppen. Ze zijn ook georganiseerd. De grootste Brony-website equestriadaily.com krijgt per dag zo'n 500.000 pageviews. Het is dé ontmoetingsplek voor ponyfans, waar dagelijks onvoorstelbare hoeveelheden door My Little Pony geïnspireerde kunst worden gepost. Een van de meest populaire ponypagina's op Facebook beschrijft Bronyisme zelfs als een religie. In een documentaire op internet gaat een fan nog verder door Brony's ietwat ongelukkig 'groter dan de nazi's' te noemen.

Brony's leven en ademen My Little Pony. Ze kopen merchandise, discussiëren over de animatietechniek van de serie, bespreken online de avonturen van hun lievelingen, en ontmoeten elkaar in de echte wereld op stripbeurzen en in bioscopen. “Na college race ik gelijk naar huis. Alles wat ik doe heeft met pony's te maken. Ik kijk naar pony's, download pony's en ik speel ermee,” biecht een 22-jarige student op.

Verwijfd

Het ligt voor de hand dat de Brony-community stevig onder vuur wordt genomen. De reacties van de buitenwereld lopen uiteen van ongeloof tot keiharde kritiek. Brony's zouden verwijfd zijn, en soms wordt zelfs gezinspeeld op de pedoseksuele voorkeuren die zouden schuilgaan achter de obsessie met meisjesspeelgoed. Niets van waar, volgens de Brony's, ze zijn 'gewoon' nerds. Noem ze geen softies. Zeker, sommige Brony's zijn gevoelige typjes. Maar ze doen ook aan rotsklimmen en andere sporten, hebben vriendinnen en soms zelfs een normaal sociaal leven. "Ik blijf gewoon videogames spelen en met mijn niet-Brony vrienden hangen; ik vind het nog steeds tof om tegen zombies te vechten en dat soort vette shit,” vertelt de zelfverklaarde Brony West. Er zijn zelfs Brony's die in het leger zitten en zonder gene met naam en toenaam in YouTube filmpjes getuigenis afleggen van hun passie. “Ze

zeggen dat we softies zijn. Duh. Ik ben een Brony, maar ik zit dus wel in het leger. En dan durven ze mij een softie te noemen?!” vraagt een van hen zich af.

Levenslessen

De vraag blijft waar al die adoratie voor getekende pony's toch vandaan komt. Er zijn fans die beweren dat de aantrekkingskracht zit in het betoverende artwork en de mooi uitgewerkte karakters. Voor sommigen is het de catchy muziek, de positieve boodschap,

de flash-animaties of de manier waarop de serie appelleert aan een volwassen gevoel voor humor. Ook wordt de fantasiewereld gebruikt als een tijdelijke escape uit de alledaagse werkelijkheid. Voor andere Brony's draait het simpelweg om genieten. “De serie is zo puur en vrolijk, je voelt vonkjes van geluk in je buik,” dweept een 19-jarige Brony met een stoer baardje en dito legerjack.

The Big Lebowski

Uiteraard zijn ook de makers zich bewust van de verschuiving in hun doelgroep. Steeds vaker worden er dubbele bodems in het verhaal verwerkt die door de oorspronkelijke doelgroep niet zullen worden begrepen. In een van de laatste afleveringen zit bijvoorbeeld een scene in een bowlinghal, waarin de kenner verwijzingen naar de cultfilm The Big Lebowski herkent. Voor Hasbro is het megasucces onder de onverwachte doelgroep een marketingtechnisch geschenk uit de hemel. Het belangrijkste doel is om speelgoed te verkopen, en om die reden wordt niet opgetreden tegen illegaal op YouTube gezette afleveringen, het is per slot van rekening gratis reclame. Heel wat Brony's kijken reikhalzend uit naar nieuwe merchandise, want tot nog toe is die vooral op kleine meisjes gericht. En ze worden op hun wenken bediend nu er sinds kort o.a. My Little Pony

zwembroeken in herenmaten verkrijgbaar zijn. Terwijl ouders van de oorspronkelijke doelgroep zich steeds ongemakkelijker voelen bij de populariteit van de pony's onder jonge mannen, erkent Hasbro de nieuwe doelgroep door de creatieve breinen achter de serie toestemming te geven voor interviews op equestriadaily.com.

Het eeuwige leven?

Dat de ponyserie niet het eeuwige leven heeft, is een wetmatigheid waar zelfs de succesvolste series niet aan ontkomen. Wat moet er van de Brony's worden als de serie ooit stopt. Of het vooruitzicht van een allerlaatste seizoen nog niet erg genoeg is, verscheen er onlangs een andere bedreiging voor orthodoxe Brony's aan de horizon. De speelfilm My Little Pony: Equestria Girls, die juni 2013 uitkwam, voegt een nieuw hoofdstuk toe aan de pony-sage – en introduceert verontrustende nieuwlichterij. De première was een uitgelezen kans voor Brony's om elkaar weer eens in de echte wereld te ontmoeten. “Het grootste deel van de bioscoop was met Brony's gevuld,” vertelt een fan, die met een uitbundig geklede groep van veertig Brony's naar de bioscoop ging. De film zelf was echter even slikken, want de pony’s veranderen in echte meisjes, een revolutionaire ontwikkeling die mannelijke identificatie met de tot dusver geslachtsloze hoefdieren een stuk lastiger maakt. Waar de ene Brony sombert of de serie met die blasfemie wel trouw blijft aan de oorspronkelijke moraal, hoopt de ander dat de kernwaarden behouden zullen blijven. Gelukkig is het uiteindelijk de consument die beslist, en daar-

mee hebben de Brony's hun lot in eigen handen. Zoek een bijbaantje, geef al je geld uit aan merchandise, en Hasbro zal er niet over piekeren de serie te stoppen. Hoop, Bro, doet geloven.

www.equestriadaily.com

Verlegen mannen

Marsha Redden, een psychologe uit Louisiana, heeft onderzoek naar Brony's gedaan, waarvoor ze ruim 30.000 mensen online aan de tand voelde. Ze ontdekte dat het meestal jonge vrijgezellen zijn, computergekken die worstelen met hun sociale omgeving. Uit haar onderzoek blijkt dat de morele waarden die de serie aansnijdt voor veel fans een grote rol spelen, bovenal het belang van vriendschap en tolerantie. Minstens zo belangrijk is dat de pony's geslachtsloos zijn; de klassieke man-vrouw cliché's bestaan gewoon niet in de blije ponywereld. Verlegen mannen beweren dat My Little Pony ze heeft geleerd om uit hun cocon te komen, vooral door het ontmoeten van mede-Brony's. Volgens Redden halen Brony's uit de serie levenslessen die je in het echte leven kunt toepassen, zoals hoe je moet omgaan met pesten.