The Punk Syndrome

Pertti Kurikan Nimipäivät - de hoe wie wat waar zei je? Nou, Pertti Kurikan’s Verjaardagsfeestje, een band uit Finland die bestaat uit geestelijk gehandicapten. Uit Afrika hadden we al muziek van blinden, doven, kreupelen en wat al niet meer, onze noorderburen doen er nog even een schepje bovenop.

De zanger moet naar de pedicure, maar hij wil niet. Kari Aalto maakt ruzie met de bassist, en tijdens het oefenen fokt hij zich zo op dat hij zich afvraagt waarom pedicures sowieso bestaan, en dat ze allemaal dood moeten. Een zaak van leven of dood! De band staat op springen, dit was het. Maar na wat op hem inpraten gaat-ie toch, en als de voetvrouw eenmaal aan het verzorgen van zijn teennagels is toegekomen, scheelt het niet veel of hij komt klaar. Wat later, bij het volgende optreden gaat zowel band als publiek zoals gewoonlijk door het dak, alsof er niets gebeurd is. Zomaar twee opeenvolgende scènes uit de film over de gestoorde groep. Vreemd bandje toch...

Downsyndroom

Maar ook weer niet zo raar, als je weet dat het om Pertti Kurikan Nimipäivät gaat. Een band met mongolen uit Helsinki, die hun uitlaatklep gevonden hebben in simpele en rechttoe rechtaan punk. Sorry trouwens voor het gebruik van het woord mongool, sinds onderzoekers naar het syndroom van

Door: Arjan van Sorge

Down en Mongolië hebben geklaagd, wordt deze naam niet meer gebruikt – maar iedereen weet wel gelijk waar het over gaat. De leden van PKN zijn behept met allerlei gebreken, maar slaan zich daar door middel van hun muziek gewoon doorheen.

Vreemd gezelschap

Gitarist Pertti Kurikka loopt altijd over van emoties, van de top tot het dal en dat in een paar seconden, en hij snuffelt en betast alle kleding die hij tegenkomt. Dat is veel en vaak... Bassist Sami Helle heeft duidelijk overwicht op de zaak, ondanks dat zijn me-

Als toeschouwer voel je al snel een band met de hoofdrolspelers, wat alles te maken heeft met hun naïeve kijk op de wereld, en het feit dat ze zich letterlijk en figuurlijk van geen kwaad bewust zijn

gavette lijf hem duidelijk in de weg zit bij al zijn ambities. Drummer Toni Välitalo is het kleine kind van het gezelschap, dat niet altijd even goed snapt wat er om hem heen gebeurd. En zanger Kari Aalto tenslotte is de rauwe, botte boer die puur op zijn instinct leeft en doet, een ruige gast die van vrouwen, motoren en rock & roll houdt.

Punkmentaliteit

Over Pertti Kurikan Nimipäivät is een film gemaakt die treffend The Punk Syndrome heet, en die een mooi, zowel ontroerend als keihard beeld geeft van hoe het is om aan de zijkant van de maatschappij te leven door een aangeboren gebrek. Waar je dus niets aan kunt doen, dat je gewoon maar hebt te accepteren en waar je het beste van moet zien te maken. Zoals punks eind jaren tachtig met de nek werden aangekeken maar toch duidelijk hun eigen, feestelijke no future neerzetten, eist PKN ook een plek op voor zichzelf en hun situatie. De muziek van het viertal mag dan wel dom, lomp (en ook famous trouwens) zijn, ze zijn er en dat neemt niemand ze meer af.

Minimaal

De film maakt de bandleden overigens niet belachelijk, maar er valt genoeg lol te beleven met wat ze allemaal doormaken. Als toeschouwer voel je al snel een band met de hoofdrolspelers, wat alles te maken heeft met hun naïeve kijk op de wereld, en het feit dat ze zich letterlijk en figuurlijk van geen kwaad bewust zijn. Er is geen vooropgezet plan om beter dan een ander te zijn, het leven wordt gewoon geleefd met al z’n ups en downs, en dat is best wel verfrissend in een samenleving waar iedereen over de rug van anderen gaat. Eerlijk, oprecht, en maximaal gebruik makend van minimale middelen: meer punk kan het niet.

Oerkrachten

In september vorig jaar was de band voor het eerst in Nederland. Eerst werd de film vertoond, en toen waren de hoofdrolspelers er opeens in het echt. Bij het daaropvolgende vraaggesprek praatte zanger Kari liever met mensen in het publiek, dat vondie waarschijnlijk stukken interessanter. De band speelde een korte set, waarbij een hoop aanwezige punks overigens tekeergingen als eh... mongolen. Vet genieten was het wel, oerkrachten laten zich niet zomaar simpel beteugelen...