Malowanie daje mi wolność Jadwiga Hajduk:
Większość ludzi potrzebuje piękna. Ja także. Malowanie sprawiało, że nigdy nie czułam się samotna, przeciwnie – zawsze szczęśliwa. W tym się odnajduję, to mi daje wolność i radość życia. Wpisuję je w moje obrazy – mówi Jadwiga Hajduk, artystka spełniona, artystka poszukująca.
Tekst Alina Bosak Fotografie Tadeusz Poźniak
W
mieszkaniu Jadwigi człowiek staje oczarowany kolorami. Mebli, ściennych malowideł, obrazów, kwiatów i bibelotów. Popielata witryna ze złotym liściem, doskonale niebieska kanapa, barwna mozaika książek z biblioteczki, zatopione w swoich myślach i tajemniczych światach postaci na płótnach i grafikach. Każdy odcień na swoim miejscu, każda barwa w artystycznym dialogu z sąsiednią. Harmonia i radość, siła i spokój. Czasem Jadwiga zmieni kolor ściany, czasem namaluje liście miłorzębu na lampie, umieści na sztalugach nowy obraz. Zmienia. Udoskonala. Tworzy dom. „Jej dom to obraz, który wciąż się maluje”, powiedziała kiedyś prof. Magdalena Rabizo-Birek.
96
VIP B&S LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2021
– I coś w tym jest – uśmiecha się Jadwiga. – Dla mnie klimat wnętrza ma duże znaczenie. A może go zmienić nawet zwykłe przewieszenie obrazu. Otaczam się pięknem, tworzę nastrój. Dom jest ważny. Dużo serca włożył w niego mój ojciec Michał. W każdy wolny weekend pracował przy nim, szykując dla ukochanej córki. W tych murach jest jego miłość. I dlatego tak dobrze się w nim czuję. W czasie pandemii w ogrodzie wybudowałam przytulną altankę na spotkania z przyjaciółmi. Niedawno kupiłam nowe zasłony, karnisze, dywany. Ale najczęściej zmieniam ściany – na zimę, na lato, inny kolor. Narzeczonemu przysięgam, że już nie będę ich malować. Ale te w salonie jeszcze tydzień temu były w kolorze niebieskim. Minimalizm – szare, białe, czarne – to nie dla mnie. Wolę zabawę kolorami. Kolor rządzi. Może to jakiś klucz do odpowiedzi na zagadkę, dlaczego ludzie tak kochają jej obrazy. Ostatnio przyjechał kolekcjoner z Krakowa. Kupił dziewięć. O Jadwidze Hajduk mówią: „Jedna z najwybitniejszych artystek na Podkarpaciu”. W plastyku myślała, że nie ma talentu.
