Strategie / Oog voor wat telt

Oog voor wat telt

Zorg heeft kwaliteit als onze bewoners en cliënten ervaren dat we echt aandacht voor ze hebben. Vanuit die aandacht willen we ze laten merken dat ze ertoe doen en van betekenis zijn, ook al zijn de omstandigheden soms moeilijk. Goede zorg sluit hierop aan en sorteert voor op wat morgen nodig is.

In alles wat we doen laten we ons leiden door ons DNA: dat wat ons met elkaar verbindt en maakt dat we zijn wie we zijn en hoe we ons werk doen. Aandacht, betekenis en zorg van nu en de toekomst zijn de drie belangrijkste bouwstenen van ons Saffier-DNA.

Aandacht betekent dat we oprechte interesse in de ander hebben, in wie hij of zij was en is en in zijn of haar toekomst. Vanuit respectvolle nieuwgierigheid bieden wij steun daar waar behoefte aan is.

Betekenis houdt in dat we iemand graag het gevoel geven dat hij of zij een waardevol mens is. Altijd. Ook al zijn de omstandigheden soms moeilijk, wij vinden dat ieder mens recht heeft op betekenisvolle relaties met de mensen om zich heen.

Zorg van nu en de

toekomst betekent dat we ons vakmanschap graag ontwikkelen en oog hebben voor de behoefte van onze cliënten, bewoners, hun familie en de medewerkers, zodat we onze zorg op de beste manier kunnen blijven bieden.

De kortste samenvatting van ons DNA is ons motto: Oog voor wat telt. Ons DNA geldt als uitgangspunt bij zorgontwikkeling, praktijkonderzoek, medewerkersbeleid en alle andere terreinen waarvoor wij als Saffier verantwoordelijkheid nemen. We herijken jaarlijks wat nodig is en dat leggen we vast in ons jaarplan. Onderdeel van de herijking is het perspectief van experts. Hoe kijken zij naar de zorg en naar Saffier?

Waar moet je rekening mee houden bij het bepalen van beleid? We vragen dit aan filosofe Stine Jensen die boeken schrijft over dilemma’s in het leven, bij verlies en in de zorg (misschien ken je haar ook van Wie is de Mol). Stine haalt de oude filosoof Epicures aan. Epicures stelt dat zingeving geen luxe is, maar noodzaak.

Waar gaat het om? Stine stelt ons voor het volgende dilemma: - Gaat je beleid uit van het idee dat alles uit de kast moet worden gehaald om iedereen te beschermen? of: - Gaat je beleid uit van het beantwoorden van de vraag: wat geeft het leven betekenis en wat kan de invulling daarvan zijn? (ruimte geven aan familiecontact, zinvolheid en geluk ervaren).

Stine: ‘Je komt tot betere besluiten over wat echt belangrijk is als je eerst de twee uiterste waarden verkent, immers beiden zijn belangrijk, maar

Stine Jensen:

Het bespreekbaar maken van onzekerheid Corona bracht veel onzekerheid met zich mee. Geef ruimte aan deze onzekerheid, schuif het niet onder tafel. Als je het gesprek op gang brengt over onzekerheid, dan komt de twijfel boven tussen waarden die je belangrijk vindt. De waarde van veiligheid en de waarde van nabijheid bijvoorbeeld. De waarde van gezond blijven en de waarde je van betekenis voelen voor een ander. Het is zinvol te verkennen wat deze waarden voor jou inhouden en hoe belangrijk ze zijn. Vraag elkaar hier eens naar!

welke is belangrijker dan de andere? In de coronaperiode werd dit dilemma schrijnend zichtbaar, omdat alles op bescherming werd gezet. De ouderenzorg is meestal een kei in het vinden van de balans tussen deze twee polen. Als mensen geconfronteerd worden met een opgelegde waarde, zoals tijdens de coronaperiode, dan reageert iedereen anders. Je hebt struisvogels, doemdenkers, pluk de dagtypes en ook ondernemers. Welke rol heb jij aangenomen tijdens de crisis, welke heb je nu en weet je het van elkaar?’

Het roer om In 2021 kwam een belangrijk rapport uit van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid: Kiezen voor houdbare zorg. Hierin wordt gepleit voor een radicaal andere koers van zorgbeleid. De beroepsvereniging van verpleegkundigen en verzorgenden V&VN en Actiz sloegen vervolgens de handen ineen: zij waarschuwden in de kranten en in de politiek: binnenkort ontstaat een zorginfarct.

Een goed moment dus, om V&VN bestuurder (en bestuurder van ziekenhuis Sint Franciscus) Niels Honig te vragen naar de koers en suggesties. Niels: ‘Als we niet op tijd inzetten op expertisevorming en op positieve gezondheid wordt de zorg onbetaalbaar. Met expertisevorming wordt dan bedoeld: hoe zet je de schaarser wordende kennis en kunde aantoonbaar effectief in? Immers, met het dubbele aantal ouderen en gelijkblijvend aantal zorgverleners zal het roer om moeten. Ouderen zullen anders begeleid en meer geadviseerd moeten worden om langer zelfstandig te blijven. Hulp zal meer uit moeten gaan van wat echt van betekenis is voor de oudere. Overigens is hier nog een wereld te winnen in het ziekenhuis waar dokters misschien wel wat te vaak doorbehandelen. Ofwel: als wij als zorgverleners niet onderzoeken hoe het werk anders kan, verandert er niks en loopt de zorg vast. Trouwens, als bestuurslid van de beroepsvereniging maar ook als ziekenhuisbestuurder weet ik: de meeste medewerkers dragen graag bij aan ontwikkeling in hun vak en werken graag bij een werkgever die dit stimuleert. Mensen in de zorg zijn immers de superhelden!’.

Gaan de robots de zorg overnemen als schaarste ontstaat? We vroegen het aan Lea Bouwmeester, zij is de ‘Boundary spanner’ van BeBright. Ten eerste: wat houdt deze moeilijke titel in? Lea: het is een deftig woord voor ‘verbinder’, ik ben verbinder tussen verschillende werelden en ideeën’. Terug naar de robots, Lea: ‘Er gebeurt ontstellend veel op het gebied van zorgtechnologie, maar er is nog een wereld te winnen. Het is nu zaak om bewezen techniek zinvol uit te proberen en van nieuwe techniek de waarde te bepalen. Fabrikanten

Lea Bouwmeester:

We moeten het samen doen De ouderenzorg is een prachtig warme sector die beschikbaar moet blijven voor mensen die het nodig hebben. Door toenemende schaarste is er ook een grote opgave: wat kunnen we samen beter dan alleen, zodat mensen een fijne oude dag hebben en medewerkers met plezier werken. Kunnen we de toenemende schaarste benutten als kans om het samen anders te doen?

verzinnen van alles, maar is het zinvol? Dat kan alleen in de praktijk bewezen worden. Het allerbelangrijkst hierbij is het innovatief vermogen en dat start met nieuwsgierigheid. Pak de ruimte! Een supergoed idee dus om in Saffier te starten met I-nurses en Masterclass innovatie, vergeet echter ook de collega’s niet die wel willen meewerken aan innovatie maar misschien nog niet digivaardig zijn.’

Niels Honig:

Verpleeghuizen en wijkzorg als baken Als iets helder is geworden tijdens de coronacrisis is dat de ouderenzorg een baken voor de samenleving in nood kan zijn. De creativiteit in de teams, de nieuwe structuren die opgetuigd werden voor veilige zorg en de cruciale rol die verpleeghuizen hebben gespeeld bij spreiding en opvang van cliënten laten zien hoe belangrijk deze sector is. De komende jaren is die creativiteit en wendbaarheid in de sector hard nodig, want anders dreigt een zorginfarct.