Het belang van samenwerken in de wijk

Saffier werkt in de Haagse wijken intensief samen om zo ouderen te helpen langer zelfstandig te kunnen blijven wonen. Hoe werken we samen?

Elisabeth de Vries in gesprek met Quincey Ruis, Manager Wijkzorg bij Saffier en Moustapha El Baroudi van OmniaZorg.

Praten, luisteren, geduld, vertrouwen en respect Belangrijk onderdeel is samenwerking met partners in de wijk. Vanuit de ontmoetingscentra is er veel mogelijk en ook veel nodig. Quincey Ruis, Manager Wijkzorg bij Saffier: ‘Hoewel we hier een bruisend ontmoetingscentrum hebben in Randveen, klopte er toch iets niet. Het was geen afspiegeling van de wijk. Het blijkt dat we anders moeten werken om hier iets aan te doen’. Moustapha El Baroudi van OmniaZorg schuift aan en vertelt: ‘Het is niet zo gek dat die afspiegeling er niet zomaar is, mensen met een migratieachtergrond ervaren een drempel. Ouderen, maar vooral ook hun kinderen vinden het vaak niet nodig om zorg te vragen of naar een ontmoetingscentrum te gaan. En dat is eigenlijk vreemd, vervolgt Moustapha: ‘als je mobiel bent ga je vaak naar de moskee of naar een andere gelegenheid zoals een buurthuis, daar speelt je sociale leven zich af. Word je minder mobiel of heb je zorg nodig, dan is het toch heel erg fijn dat je ergens terecht kunt waar ze daar rekening mee houden’. Quincey en haar team willen niets liever dan ook deze groep ontvangen. Quincey: ‘We hebben de expertise niet voldoende, we weten eigenlijk niet goed hoe we deze mensen kunnen uitnodigen en betrekken. Er is veel geprobeerd, maar dit leidde niet tot een gewenst resultaat. Met OmniaZorg zijn we daarom een proef gestart waarin we gaan kijken of de aanloop van deze groep wijkbewoners en het aanbod aan passende activiteiten wel van de grond komen, hoe de opvang voor de ene groep zich verhoudt tot de andere groep en hoe je dat samen kan vormgeven.’ Moustapha vertelt: ‘Wat het allerbelangrijkst is, is erkenning en herkenning. Als iemand binnenkomt, herkent hij of zij dan iets van de eigen culturele achtergrond? Merk je direct een openheid en interesse in jou als persoon? Maar dan ben je er nog niet hoor. Het heeft gewoon veel meer investering nodig: het gaat om vertrouwen. Op een gegeven moment wil je dat men hier in de wijk weet: bij dit ontmoetingscentrum gaan ze respectvol met je om, wie je ook bent, je wordt begrepen’.

Hoe begin je hiermee? Quincey vertelt: ‘We zijn gewoon begonnen na afstemming en voorbereiding onderling. Praktisch gezien hebben we een ruimte beschikbaar gesteld en die hebben de medewerkers van OmniaZorg ingericht’. Moustapha: ‘Een coördinator en vrijwilligers gaan op bezoek in de wijk om deelnemers/cliënten te werven. Bijzondere situaties treffen we dan hoor: dan is moeder enthousiast, maar dan zegt de dochter doe nou maar niet, want je moet vast vaak naar het toilet en dan kan ik je niet helpen. Of vader is enthousiast en dan zegt dochter: nee hoor, je gaat niet vader, want dan gaat u vast rare dingen zeggen want u bent weleens in de war. Dan komt het erop aan het vertrouwen te winnen en hen toch eens in deze vertrouwde omgeving te ontvangen.’ Zowel Quincey als Moustapha weten dat het de investering waard is en continueren hun gesprek over plannen in de toekomst. Zoals het inzetten van casemanagement, mantelzorgavonden, dagelijkse warme maaltijd, het betrekken van andere samenwerkingspartners, enzovoorts.

Leden van het team van het Ontmoetingscentrum Randveen staan dagelijks klaar voor bezoekers: Moustapha el Baroudi (bestuurder OmniaZorg), Quincey Ruis (programmamanager), Zeynep Ozcan (facilitair medewerker), Fauzia Yahia (coördinator OmniaZorg) en Mahmoud Alhumsi (vrijwilliger), Anita Groenewegen (activiteitenbegeleider).