12 minute read
Medewerkerskatern
Wij spraken met deze medewerkers over hun ideeën, wensen en toekomstbeeld.
Bedankt voor jullie medewerking!
Ada Bosma Andie van den Ochtend Angelique de Wolf Angelique Waasdorp Annemiek Nijland Annelies van Rijn Bianca Ocneru Charlotte Griffioen Christel van der Rest Cindy Sijgers Connie Roomer Erwin van der Bunt Ghislaine Burlage Grace Specht Jim Landzaad Lia Oostwouder Linda Lawa Mandy Stil Marco Ponsen Margreet Siekmann Mariska Vijlbrief Martine Taal-Bokel Meryam Smal Mirjam Roodselaar Nadia Bouchti Raphaelle Geling Renske Lelieveld Rolf Heemskerk Ronald Ouwerkerk Sandra Brussee Tineke Penningnieuwland Wim van Rijkom
Blijf gezond!
We zeggen het allemaal na afloop van een bezoek, gesprek of meeting: ‘Tot ziens!’, ‘Prettig dag!’ of ‘Tot de volgende keer!’. Maar tijdens corona zeiden we in die situaties vooral: ‘Blijf gezond!’. Wat is dat eigenlijk: ‘gezond zijn’? En wat betekent het voor jou? Dat je niet ziek bent? Dat je je gezond voelt? Dat de dokter tegen je zegt dat je weer beter bent? Bij Saffier zeggen we zo: ‘gezond zijn’ is datgene kunnen en blijven doen wat je graag doet. Voor ons als medewerkers en vrijwilligers van Saffier is dat het vertrekpunt. Niet alleen voor hoe we met onze bewoners, cliënten en mantelzorgers omgaan. Ook voor hoe we met elkaar omgaan. We proberen daarbij mogelijk te maken wat kán, en letten niet op wat níét kan. Hoe langer de pandemie duurde, hoe meer sleet er kwam op de afscheidsgroet ‘Blijf gezond!’. Dat is logisch. Maar zoals wij ‘gezond zijn’ opvatten, blijft het onze belangrijkste opdracht: weten wat voor jou belangrijk is en daar ruimte voor maken. Dat is een zaak van mens tot mens.
In dit jaarmagazine gaan we als medewerkers van Saffier in gesprek met elkaar en met de lezer over hoe we dit in de praktijk aanpakken, wat ons daarbij helpt, wat we belangrijk vinden, waar we trots op zijn, wat er beter kan en hoe we ons werk ervaren. Leuk om te lezen? Absoluut. Maar de gesprekken zijn meer dan dat. Ze vormen de basis voor de plannen en projecten van Saffier voor de komende jaren.
in dit KATERN
22
Wonen bij Saffier
25
Samenwerking en Expertise
26
Blijven Leren en Ontwikkelen
27
Masterclass Duurzame Innovatie
29
Aandacht en Contact
31
Waar het om gaat in de zorg
32
Trots en Voldoening
35
Zorg van nu en in de toekomst
Het is natuurlijk niet zoals thuis, dat weet iedereen. Maar je kunt je op een Saffier locatie wel degelijk thuis vóélen. Kleinschaligheid helpt daarbij. Maar veel belangrijker is dat we mensen simpelweg vragen wat ze nodig hebben óm zich thuis te voelen. En daar zo veel mogelijk naar luisteren.
Je verhaal kunnen doen ‘Als je op een van onze locaties komt wonen, ga je een nieuw levenspad op’, zegt Margreet, secretaresse in Huize Royal. ‘Dat is niet niks en het is daarom heel belangrijk dat je je verhaal kunt doen. Dat kan pas als je je thuis voelt. ‘Om mensen dat thuisgevoel te geven, vragen we bij elke ontmoetingsruimte of huiskamer aan de bewoners: hoe maken we het huiselijk? Vroeger werden voorzieningen gewoon voor de mensen ingevuld. Nu draaien we dat om. We vragen de bewoners wat zij belangrijk vinden. Want die huiskamer, die is van hen. vult Marco, praktijkbegeleider welzijn, aan.
Routine en plezier Eigenlijk is de werkwijze van Saffier in vier woorden te vangen: ‘Wat heb je nodig?’ Op die manier proberen we mensen betrokken te houden bij hun eigen leven, zodat ze zingeving ervaren. Heel belangrijk. Toch is het geen kwestie van ‘u vraagt, wij draaien’, weet Marco. ‘Bij bijvoorbeeld cognitieve problemen kunnen wij helpen door structuur aan te bieden. Of we helpen mensen contact te leggen met anderen, omdat dit niet altijd even makkelijk tot stand komt. Daarbij reiken we dingen aan waarvan we weten dat ze werken. Maar we gaan niet op de automatische piloot. Het blijft altijd een mix van routine en plezier.’ Die mix zorgt voor leven in de brouwerij. ‘Ik ben altijd weer trots als het in de locatie zindert van activiteit en ontmoetingen tussen mensen. Of het nu cliënten, familieleden of wijkbewoners zijn, ze treffen elkaar onder ons dak!’
Zorg die mensen nodig hebben Beeldend therapeut Linda, die nog niet zo lang bij Saffier werkt, ziet bij haar collega’s een grote passie om de mogelijkheden en onmogelijkheden van cliënten te ontdekken, en van daaruit een aanbod op maat te bieden. ‘Ook als dat betekent dat er out of the box gedacht moet worden. Waar ons werk over gaat, is met elkaar het beeld van de cliënt zo compleet mogelijk maken, zodat we echt die zorg en ondersteuning kunnen bieden die hij of zij nodig heeft.’
Hoe je met kunst meer begrip krijgt van de buitenwereld
Verpleeghuizen zijn vaak ‘naar binnen gericht’, terwijl de samenleving weinig interesse toont. Dat versterkt elkaar en dat is een gemiste kans. Want bewoners hebben behoefte aan contact. En de buitenwereld heeft beelden bij verpleeghuizen die niet kloppen. Bewoonster Carola van de locatie Domus Nostra weet hoe je die muur het snelste ‘sloopt’. Met kunst.
Vooroordelen over Korsakov In Domus Nostra wonen mensen met het syndroom van Korsakov. Over die aandoening heeft de buitenwereld bepaalde vooroordelen en Carola, een van de bewoners, zou dat graag anders zien. ‘Mensen kennen je verhaal niet’, zegt ze. ‘Er is niemand die zomaar gaat drinken.’
Rollercoaster Carola wil graag haar verhaal delen en actief verbinding zoeken met anderen. Om dat te bereiken, heeft ze een groot schilderij gemaakt dat symbool staat voor haar leven en de levenslessen die zij heeft geleerd. Het liedje Rollercoaster van Danny Vera en een bestaand schilderij vormden de inspiratiebronnen.
Met schilderij hoop geven ‘Mijn leven is op zijn tijd echt een rollercoaster geweest. Ik heb het heel moeilijk gehad en had daardoor het leven niet in de hand. Toen ik hier kwam, ben ik heel hard gaan knokken. Ik zorg nu goed voor mezelf en het gaat heel goed met mij. Ik wil met dit schilderij ook hoop geven aan anderen. Ik wil laten zien hoe hoog je weer kunt komen als je heel diep hebt gezeten. Je moet blijven gaan, net als de karretjes van de achtbaan. Er is altijd wel iets in je leven waar je voor verder kunt.’
Reizende expositie Het werk van Carola en andere kunstenaars die in Domus Nostra wonen, is te zien in de reizende expositie Kunst vol Verhalen in diverse bibliotheken, zoals aan het Spui. De werken vloeien voort uit de kunstzinnige therapie in Domus Nostra. ‘Met die therapie maken we zichtbaar wat er van binnen leeft en geven we betekenis aan wat er in het leven gebeurd is’, zegt beeldend therapeut Linda. ‘Dat geeft kracht.’
Linda en Carola met schilderij
Veranderen gaat vaak niet vanzelf. Je komt aan vaste gewoontes en ongeschreven regels en dat willen de meeste mensen niet. Verandering leidt, in managementtaal, tot ‘weerstand’. Daar kun je als organisatie van alles aan doen, maar het werkt beter als we als medewerkers er meer open voor staan. Soms kun je dat bereiken door een eenvoudige, maar kritische ‘drie-woorden-vraag’ aan jezelf te stellen: ‘Is dat zo?’
Niet alles zelf doen Veranderen is aan de orde van de dag in zorgland. Zorgvragen worden steeds complexer en er is steeds meer specialistische kennis nodig, omdat elke doelgroep ‘eigen’ zorgbehoeften heeft. Het is dan ook niet realistisch om als organisatie alles zelf te willen doen. ‘Om goede zorg te leveren, hóéft dat ook helemaal niet meer’, zegt Christel, physician assistant. ‘Dat moeten wij, en ook andere ouderenzorgorganisaties, gewoon erkennen. Er ontstaan specialisaties, zowel binnen je eigen organisatie als tussen de organisaties in de regio, en daar maak je gebruik van als dat voor jou cliënten nodig is.’
Bewust van eigen handelen Je háált niet alleen, je bréngt ook. Saffier deelt bijvoorbeeld zijn expertise op het gebied van de zorg voor mensen met het syndroom van Korsakov. De steeds verdergaande specialisatie maakt allerlei vormen van samenwerking noodzakelijk. En dat leidt weer tot veranderingen op de werkvloer. Dingen die je gewend bent te doen, moet je dan opeens anders doen of helemaal níét meer doen. Hoe voorkom je dat medewerkers daardoor gedemotiveerd raken of zelfs afhaken? En dan komt de zelfkritische ‘driewoorden-vraag’ om de hoek kijken. ‘Door Topcare scholing en samenwerking met andere praktijkverpleegkundigen ben ik mij meer bewust geworden van mijn eigen handelen’, zegt Angelique . ‘Ik stel mijzelf nu vaak de vraag: ‘Is dat zo? Oftewel: is het zo dat wat ik altijd deed, de beste manier van zorg is?’
Open blik, betrokken houding Een open blik op jezelf helpt dus bij het omarmen van de veranderingen die het gevolg zijn van specialisatie en samenwerking. Maar ook een actieve, betrokken houding, aldus Christel. Toch zijn er in elke organisatie mensen die vertrekken. ‘Maar wat wij veel zien, is dat heel wat mensen na omzwervingen in zorgland toch weer terugkomen bij Saffier.’
Kennis Korsakov zorg delen Specialiseren is expertise ontwikkelen. En dat is voor zorgverleners, die toch vooral doeners zijn, een hele omschakeling. ‘Het moeilijkst is om consequent te verwoorden waarom je doet wat je doet. En te bewijzen dat dat de beste optie is’, zegt Nadia, woonzorgcoordinator. ‘Wij zijn doeners. En dat er een wereld vóór het doen ligt, waaruit je expertise blijkt, is een besef dat even tijd kostte. Maar nu zijn we supertrots dat we als locatie Domus Nostra een Regionaal Expertise Centrum hebben opgezet. En dat we voor Saffier het Topcare predicaat voor Korsakov zorg hebben behaald. De volgende stap is onze expertise inzetten elders binnen Saffier, én daarbuiten. Dat anderen ons om advies vragen is de ware erkenning van onze inspanningen.’
Steeds meer advies bieden Expertise wordt hoe dan ook steeds belangrijker, weet Wim, teammanager. ‘De zorgvraag groeit en wordt steeds complexer, terwijl het aantal mensen dat in de zorg werkt, daalt. De ware uitdaging van Saffier is onze zorg om te zetten naar expertise loketten. Naast zorg gaan we vooral advies bieden. Domus Nostra heeft die stap nu gezet. Bij palliatieve zorg organiseren wij nu ook advies in de wijk en respijtzorg, onder de noemer High Care. Zo gaan wij steeds weer verder.’
Regionaal Expertisecentrum Korsakov
Domus Nostra is een Regionaal Expertise Centrum (REC) op het gebied van Korsakov. Dat wil zeggen dat wij samen met andere zorgaanbieders in de regio werken aan het organiseren en ontwikkelen van structureel goede zorg voor mensen met (een vermoeden van) het syndroom van Korsakov: de juiste zorg op de juiste plek. Ook delen wij onze kennis en expertise graag met andere (zorg)organisaties en zorgprofessionals, en helpen hen verder in de zorg voor mensen met (een vermoeden van) Korsakov. Het team van Domus Nostra is op alle werkdagen beschikbaar om deze expertise te bieden binnen de regio Haaglanden (en omstreken). Behoefte aan consultatie of meer informatie? RECKorsakov@saffiergroep.nl
Topcare
Saffier ontving voor de zorg voor mensen met het syndroom van Korsakov begin dit jaar het Topcare predicaat. Topcare-expertisecentra verbeteren de kwaliteit van zorg en behandeling door onderzoek en samenwerking met universiteiten en hogescholen. Er wordt (wetenschappelijk) onderzoek naar bv. nieuwe methodieken voor de begeleiding van mensen met Korsakov. Op locatie Domus Nostra biedt Saffier deze zorg en hier is hard gewerkt om dit mooie resultaat te bereiken. Hier doen we al mooie projecten met en voor de bewoners, en door hier onderzoek aan te verbinden kunnen we nog net een stapje verder gaan. Niet alleen door meer bijzondere projecten, maar ook door te onderzoeken hoe de zorg en ondersteuning beter kan.
Goud waard als doeners, goud waard als (mee)denkers
Met hun ‘can do mentaliteit’ zijn zorgverleners goud waard. Het zijn doeners die van aanpakken weten en vol passie kwetsbare mensen helpen. Toch is de kennis die zij hebben over hun vak – die ‘goudklomp’ in hun hoofd – minstens zo veel waard. Voor de best mogelijke zorg is het dan ook heel belangrijk dat ze die kennis blijven ontwikkelen en aan elkaar kunnen doorgeven. Op de afdelingen binnen Saffier gaat dit goed. Maar organisatie-breed is dit een aandachtspunt. ‘Het is de kunst om elkaar te blijven opzoeken, naar elkaar te luisteren en te beseffen dat een collega het best wel eens beter kan weten dan jij’, zegt Cindy.
Schoolvoorbeeld van kennisontwikkeling Cindy is praktijkverpleegkundige en helemaal vol van de opleiding tot wondverpleegkundige die zij gaat doen. Een schoolvoorbeeld van kennisontwikkeling. Dat geldt ook voor Lia. Zij wás praktijkverpleegkundige en is net klaar met de opleiding tot geriatrieverpleegkundige. Inmiddels is zij teamleider in WoonZorgPark Loosduinen. Raphaelle studeert nog (derdejaars HBO-V) en doet nu als stagiair bij Saffier kennis uit de praktijk op. En woonzorgcoördinator Angelique is de opleiding tot verpleegkundige gaan volgen. Vier voorbeelden van collega’s die zich ontwikkelen via opleidingen. En dat kan gelukkig bij Saffier.
Praktijkkennis doorgeven Maar kennis doorgeven aan elkaar – kennis uit de praktijk – is minstens zo belangrijk. Als praktijkverpleegkundige maakt Cindy plannen voor de verbetering van de zorg. ‘Met het team voer ik ze uit, zodat de kwaliteit van de zorg aan de bewoners verbetert. Gaandeweg heb ik geleerd dat luisteren in ons werk eigenlijk het allerbelangrijkste is. Luisteren naar elkaar, openstaan voor ideeën en dan samen erachter komen dat het inderdaad beter werkt zo. We hebben met z’n allen zó veel kennis en ervaring in onze bagage. Dat moet daar niet blijven zitten. Dat moet eruit.’
Bewoners en mantelzorgers Luisteren naar bewoners en mantelzorgers is net zo belangrijk, vindt Cindy. ‘Wat zijn hun verwachtingen? Wat zijn hun ideeën? Daar moet je voor openstaan. En je moet ook eerlijk zijn als dingen niet kunnen. Ik moet zeggen dat ik het meest tevreden ben over mijn werk als ik in een moeilijk gesprek erin slaag om over en weer begrip te kweken.’ Psychiatrische problematiek Leren doe je dus op verschillende manieren en Annemiek (praktijkverpleegkundige) ervaart dat dit nooit eindigt. ‘Je bent nooit uitgeleerd. Onze oude verzorgingshuizen worden verpleeghuizen en dat betekent dat we de zorgvraag zien veranderen. Er is ook een toename van mensen met psychiatrische problematiek. We ondersteunen hen zoveel als mogelijk, maar zijn hier in principe niet voor opgeleid. Dus hebben we kennis van anderen nodig om daar zo goed mogelijk mee om te gaan.’
