ZAALARTIKEL DOOR FRANK VAN ROSSUM Buiten. Je kent het wel, gewoon even lekker buiten. Op een trapveldje zie ik kinderen voetballen. De bladeren vallen naar beneden, het gras is nat. Herfst. Rond de klok van half acht fiets ik naar ‘het Tijenraan’. Ik trek mijn tenue en schoenen aan. Het veld is als een biljartlaken, de lijnen zijn kaarsrecht. Al meerdere seizoenen speel ik met dit team en we zijn begonnen aan onze zoveelste wedstrijd. Na een eenvoudig voorsprong krijgen we het toch moeilijk, nonchalance wellicht. Op het moment dat ik wil schieten word ik licht aangetikt en val ik op een verharde grond. Grond? Verhard? Je hebt het over kaarsrecht en een biljartlaken, over het Tijenraan, over het team waar je al jaren in speelt. Volg ik je dan niet meer?
Zaalvoetbal, in zo’n zaal zeg maar. Het is heerlijk. Lekker binnen. Het zaalvoetbal van Rohda kent haar wortels natuurlijk binnen de Rohdahal. Al decennialang is hier een competitie voor spelers die het veld beu zijn, zat, klaar met dat glibberen en glijden. Klaar met die weersomstandigheden. En niet te vergeten, dat fysieke spel. Nee, doe deze mensen maar lekker een potje technisch, hoogstaand voetbal binnen een veld wat zoveel kleiner is dan een gewoon veldvoetbalveld. De zaalcompetitie kende in haar glorie- en najaren zelfs twee competities, één op de maandag en één op de dinsdag. Ook was Rohda vaste deelnemer aan het zaalvoet-
baltoernooi bij Broekland, trousercountry. De laatste jaren zijn er wat nieuwe teams bij gekomen naast het feit dat de veteranen ook hun balletje kunnen trappen voor of na de competitiewedstrijden. Het zorgt voor strijd op de maandag- en dinsdagavonden. Niet even achterover hangen, maar aan de bak, het luie zweet van het weekend eruit werken. De competitie telt op dit moment elf teams waarbij er al velen meerdere jaren zo niet meer dan tien jaar in de zaal spelen. Het is een attractieve competitie die zelfs een team buiten Raalte kent: Spoolder Schoenmaker. Nee, dit is geen kroegenteam. Van oudsher zijn er gewoon veel bedrijven die ook sportief gezien aan teambuilding wouden
doen, daarvoor was de zaal een perfecte oplossing. Ook wordt er elke week voor scheidsrechters gezorgd die alles in goede banen weten te leiden, of niet. Het gaat er soms toch nog wel eens aan toe alsof we op het veld spelen. Nu het buiten weer wat kouder wordt, er weer afgelastingen aankomen, de Arjan Robben’s van deze tijd hun pijntjes weer krijgen en het toeschouwers aantal verder afneemt door het gure weer zou ik u toch allen het devies willen geven om de maandag of dinsdag naar de zalen van Tijenraan te trekken om de nieuwe jeugd en de oude garde te aanschouwen. Of zelf een balletje te komen trappen.
DE BULT • 21
