Maar wij hebben Mariëlle…

Als ik ergens niets mee heb, dan zijn het wel Miss-verkiezingen. Afgelopen zaterdag moest ik er toch aan geloven. Nee, niet meedoen, begrijp me niet verkeerd, geen illusies mijnerzijds, ik zat in de jury. Jawel, in de jury van een miss-verkiezing. De laatste paar jaar zit een bestuurslid van De Gouden Pijl in de jury voor de Miss Emmen verkiezing. De winnares en de first Runner Up (dat is de nummer twee) zijn rondemissen tijdens de Pijl, het hoogtepunt in het jaar van de miss. Het betreffende bestuurslid verlaat het Pijl-bestuur en als voorzitter werd mij deze schone taak toebedeeld, wat ik uit nieuwsgierigheid ook best een keer wilde.

De Miss Emmen verkiezing werd echter niet gehouden en daarom greep Joyce Capellen uit Barger-Compascuum, zelf Miss Ultimate Beauty of the World, de kans om de organisatie van de verkiezing Miss Klazienaveen ter hand te nemen. Meiden uit de hele regio konden zich inschrijven. Daar zat ik dan, als jurylid, samen met wethouder René van der Weide en twee andere missen in vol ornaat inclusief sjerp en kroon. Dat waren Heleen (ook uit de regio), oftewel Miss Beauty Princess Netherlands Europe of zo en Natascha, Miss Intercontinental Drenthe of zo iets. Het is een hele wereld op zich met allemaal missentitels waar ik niets van begrijp. Vroeger was het leven simpel: je had Miss Nederland en Miss World of Miss Universe en dat was het dan. Volgens mij is het nu zo dat iedereen die zo'n verkiezing wil organiseren er zelf een titel aan knoopt (maar ik kan het miss hebben).

Natuurlijk, zo bleek uit de vragenronde, was het winnen niet het belangrijkste, wilden ze allemaal een betere wereld en ging het vooral om de innerlijke schoonheid. En natuurlijk vonden ze dat ze allemaal er heel veel vriendinnen bij hadden gekregen. Maar toch, de strijd was voelbaar, evenals de spanning, die zich, zoals het een goede miss betaamt, bij de uiteindelijke kroning openbaarde in emoties. De uitslag was mij overigens goed naar de zin en we hebben leuke dames naast de renners staan op 8 augustus. Mijn gedachten gingen zaterdagmiddag regelmatig even naar Sleen en naar het Zuidenveldfestival. Ook tijdens het concours op het Zuidenveld worden winnaars verwend met een gulle lach en de hartelijke felicitaties van een alleraardigste dame. Een dame, die volgens de traditie uit de organiserende kern komt, dit jaar dus Sleen. Op koningsdag werd er ’gestreden’ om de titel met leuke spelletjes maar ook een vragenronde. Hoe anders ging het er aan toe, maar hoe leuk ook en hoe blij zijn we met onze eigen Mariëlle Schepers, lintendame tijdens het Zuidenveld!

Juni 2017

Yes, we hebben er ook één! Sinds afgelopen zaterdag. Een echte pannakooi. Toen ik dat woord jaren geleden voor het eerst hoorde, wist ik niet waar men het over had. Pannakooi? Pannacotta? Pannawat? Iets met room? Al gauw werd me duidelijk dat het ging om een multifunctionele sportkooi waarin soms wel zeven verschillende sporten mogelijk zijn zoals volley-, voet- en basketbal. Panna verwijst in dit geval dus naar het pannavoetbal; een soort straatvoetbal met veel behendige bewegingen, ofwel panna’s. Het idee van zo’n kooi is dat door de wanden de bal in het spel blijft en overlast in de woonwijk of op de camping wordt voorkomen.

Echt iets voor de stad zou je zeggen. En dat dacht ik ook lange tijd. Tot enkele maanden terug de pannakooi van Noord-Sleen in beeld kwam. Een mooi gezond initiatief: Veilig en duurzaam spelplezier voor de jeugd. Afgelopen zaterdag werd ie geopend. Ik was erbij en schouwde het aan. Een mooie kooi op het grote speelveld achter de school. Voor de kooi staat een prachtige speeltuin met degelijke toestellen op zand en daarachter, nog mooier, een schitterend bos vol met weelderige bomen. In gedachten was ik jaloers: Wij hadden vroeger niet zo’n mooi bos bij school waar je verstoppertje kon spelen en in de bomen kon klimmen. Ik begreep even niet waarom de kinderen graag met z’n allen op zo’n kleine ruimte in een kooi willen sporten terwijl er een wijds veld met bos vol uitdagingen omheen ligt.

Ik probeerde de lol ervan in te zien: de lijnen in de kooi zijn helder, de regels evenzeer, het gaat vlug, is hip, snel, zit vol mogelijkheden en tja, wij mensen staan immers graag op een kluitje.

En toch blijft er iets raars aan hangen. In het straatvoetbal dat grotendeels draait om die behendige bewegingen worden panna’s gebruikt om de ander buitenspel te zetten. En dat is nou net níet wat zo’n sportkooi tot doel heeft. Iedereen doet mee en voelt zich er blijkbaar toe aangetrokken. Ik stel voor dat we de nieuwe aanwinst daarom anders gaan noemen: niet iets met panna of met kooi (geeft sowieso al weinig vrijheidsassociaties), maar iets met sport, spel, beweging, techniek, kortom fun! Wie bedenkt een naam?

September 2017

Soms heb je van die momenten. Wat zeg ik, momenten? Perioden! Dan gaan de dagen zomaar aan je voorbij. Je bent hard aan het werk, af en toe een overnachting over ver, nog even een repetitie en concertje van Crescendo tussendoor, sporten, een (gemiste) aflevering van Hollands Hoop kijken, de was, de mail bijwerken, bezig met een kerstboomproject van de Rotary, een gedichtje schrijven, huis opruimen, auto schoon, en tja, dan is er soms geen tijd voor de krant, het nieuws, de buurtberichten en wat al niet meer.

Maar soms, ja soms, wijkt alles even. Dan is er aandacht voor vrienden, voor jezelf, maar bovenal de familie, omdat de situatie ernaar vraagt. Dan kan het zomaar zo zijn dat je op zaterdagmiddag om vier uur snel nog even snoep moet halen voor de kinderen die Sint-Maarten lopen. En terwijl de kinderen in groepjes bij je langs komen en in de deuropening staan te zingen, de telefoon meerdere keren tussendoor gaat. En dat je dan onverhoopt weg moet en de helft van de Noord-Slener kinderen nog niet zijn geweest en dus geen snoep hebben gehad. Tja, dan besef je opeens een paar dagen later dat je het wereldnieuws ook nog hebt gemist: de afdeling Zuidoost Drenthe van het Rode Kruis vierde haar 150-ste verjaardag, de speculaasactie van de Volleybalclub is geweest, Hemmeltied niet gezien in MFC De Brink of beluisterd op de radio. Maar bovenal helemaal gemist dat we in Sleen de beste bakker van Nederland hebben zitten. En dan zou je bijna het komende feest van de 100-jarige zangvereniging vergeten…….

Tja, het is toch ook niet allemaal bij te houden zo in zo’n actief dorp?

P.S.: Excuus kinderen uit Noord-Sleen, kom gerust de snoep een andere keer halen. Een lampion hoeft niet, en we zingen wel samen.

November 2017