Stilte voor de storm

Weinig te beleven in ons dorp. Het is stil op straat, stil in MFC De Brink, stil in de kroegen, in de sportgebouwen, stil om ons heen, stil in mij. Is het stilte voor de storm? Dat moment van intense rust, de wind is weg, de vogels zingen niet… de atmosfeer is onstabiel.

Uit welke hoek waait die storm straks? Komt die van onze buren overzee, is het de Brexit of de Britse variant van onze coronavijand? Komt die uit eigen land? Is het de diepe recessie vanwege de lockdowns? De stormloop op steunmaatregelen voor ondernemers is reusachtig. De ellende is groot, de recordlaagte aan faillissementen lijkt met recht een stilte voor de storm. De extra scheppen geld moeten we toch met elkaar betalen.

Of is het stilte voor de storm aan kritiek op al die virologen? Waar is het vertrouwen in de wetenschappers? Waarom zien critici corona als een storm in een glas water? Gelukkig gloort er hoop nu het vaccineren is begonnen en loopt het storm op de gewilde prikjes.

Of komt de storm uit politieke hoek? Het politieke jaar is nog in mist gehuld. Het kabinet is gevallen, bewindslieden krijgen de wind van voren. Typisch geval hoge bomen. Ze vallen als luciferhoutjes om. Gelukkig krijgen in een bos dan insecten en paddenstoelen, maar ook mossen nieuwe kansen. Zij leven op het dode hout. Er ontstaat licht en ruimte voor nieuwe bomen en struiken, waardoor de variatie toeneemt. Ruimte voor nieuwe ideeën, nieuwe kansen. Op 17 maart gaat Nederland naar de stembus voor de Tweede Kamerverkiezingen. Hoe waait straks de wind? De coronacrisis hangt daarbij als een donkere wolk boven het Binnenhof. Een spannende periode. En wat dacht je van Duitsland? Merkel heeft de wind eronder, maar zwaait na 16 jaar af als kanselier. Om helemaal maar niet te spreken van de Verenigde Staten, van Trump met z’n mooi-weer-praatjes en zijn aanhangers die het Capitool bestormden. Biden zal straks alle zeilen moeten bijzetten.

Stilte voor de storm. Er hangt onweer in de lucht. Bij noodweer kan je het beste thuisblijven. Dat doen we massaal. Omdat we geen invloed hebben op de richting van de wind, hebben we de stand van de zeilen ook al veelvuldig veranderd. We hopen dat het nu snel overwaait, storm duurt nooit eeuwig. Al zijn we wel toe aan een beetje deining in ons dorpse leven. Ik in elk geval wel.

Januari 2021

Smiley

Een jaar of tien geleden was ik genomineerd voor een titel. Voor de krant was dat een reden om mij te interviewen voor de rubriek Van Dichtbij. Aan de hand van een vaststaande riedel aan vragen en een foto van wel heeeeel dichtbij kwam men zo meer over mij te weten. Bij de vraag ‘Wat is uw grootste zonde?’ wilde ik als toch wel braaf meisje niet de vuile was buiten hangen, maar ik moest antwoorden. Ik biechtte in alle eerlijkheid op dat ik weleens de neiging had om rotondes linksom te nemen. Je raadt het al… boven het interview stond als kop ‘Ik wil rotondes linksom nemen’. In de (anonieme) rubriek Miniman barstte de discussie los. Een lezer vond het typisch iets voor onze ‘haastmaatschappij’. Een ander vond dat ik als locatiedirecteur van een accountantskantoor en bestuurslid van het Zuidenveld en De Gouden Pijl beter moest weten. Miniman vond het juist leuk, ik had immers de neiging, dat dus niet wil zeggen dat ik dat deed (euheuh). Miniman had namelijk ook wel eens de neiging om door diepe plassen te rijden als daarnaast voetgangers lopen, gewoon als slechte grap, maar dat deed hij natuurlijk ook niet!

Pasgeleden moest ik weer aan het voorval denken. Er kwam iemand op bezoek die bij het inrijden van onze straat een Smiley had gezien. “En? Wat is jouw record?” vroeg ze geanimeerd. “Je moet gewoon je best doen om een treurige rode Smiley te krijgen tussen al die bochten”. “En dat waren vroeger bij het winkeltje van het zwembad juist de lekkerste”, opperde manlief uit het niets omdat hij geen idee had waar het over ging.

Sinds kort staan Smileys in Sleen en Noord-Sleen die de snelheid met een blije (groene) of bedroefde (rode) Smiley aangeven. Boetes leveren ze overtreders niet op, maar zinloos blijken ze ook zeker niet. Gedragswetenschappers hebben er onderzoek naar gedaan. Wij mensen vinden het leuk om een schouderklop te krijgen en zijn gevoelig voor beloning. Na vier weken schijnt het schrikeffect verdwenen te zijn en daarom worden ze dan weer verplaatst. Maar wat blijkt? Bij het uitlezen van de gegevens wordt regelmatig geconstateerd dat het percentage hardrijders lager is dan verwacht, maar dat sommige weggebruikers door deze Smileys de snelheid juist naar boven aanpassen!!

De psyche van een mens zit raar in elkaar. Regels zijn goed en nodig al maken ze ons soms opstandig. Laat in elk geval het gezonde verstand zegevieren. Maar dat geldt natuurlijk niet alleen in het verkeer.

Maart 2021

De sleutel

Daar stond ik dan, op een mooie avond in juni, in een groen weelderig weiland bij het Oranjekanaal. Aan de andere kant het kraterbosje en middenin dat weiland een vreemde hoop zand met jonge grassprieten die zich springerig een weg zochten naar het zonlicht. Voor me stond een menigte van mensen op 1,5 meter van elkaar, nieuwsgierige gezichten, enigszins opgewonden. De vroege avondzon prikte in hun rug. We voelden ons als koeien die voor het eerst de wei in mochten, als jonge vogels die hun nest verlieten, als kinderen op schoolreis. We bevonden ons op De Hullen, op de theaterlocatie van Woeste Gronden waar spelers, koorleden, band, omwonenden, vrijwilligers en organisatie voor het eerst elkaar ontmoetten in het echt en allemaal tegelijk. Het was raar en mooi om elkaar te zien, te spreken, om te horen hoe het gaat, om verhalen te delen en samen ergens naar uit te kijken. Onwennig spraken we elkaar aan en maakten we contact. We hadden het gemist, maandenlang.

Al die tijd hadden we uitgekeken naar de sleutel om de deur te openen naar vrijheid, de sleutel ter bestrijding van corona. We gingen van groepsimmuniteit naar corona-app en van malariapillen naar eiwittherapieën. En toen was daar het vaccin. Een prik bleek de sleutel om de pandemie te beëindigen. En nu, nu steeds meer mensen aan de beurt zijn geweest, voelen we ons met de dag vrijer en veiliger.

Onze gemeente Coevorden is culturele gemeente van Drenthe vanaf augustus 2021. Sinds een tijdje heb ik een prachtige klus als projectleider daarvan. Op vrijdag 18 juni mag ik aanwezig zijn als de gemeente Midden-Drenthe de sleutel overdraagt aan onze burgemeester en wethouder. Het voelt alsof daarmee voor ons de deur van corona op slot gedraaid wordt en wij de deuren naar vrijheid openen. Deuren zo groot als baanderdeuren van een oude Saksische boerderij die wagenwijd opengaan om de schare mensen te verwelkomen. Om cultuur toe te laten in allerlei vormen. We gaan helemaal los, al zal er nog veel gesleuteld moeten worden.

En de sleutels tot succes? Zijn dat de P’s van Passion (passie), Preparation (voorbereiding) en Perseverance (doorzettingsvermogen)? Of toch maar gewoon onze eigen pijlers van het culturele jaar: Verbinden, Vieren, Versterken en Verhalen? We houden het op het laatste.

Juni 2021