Stille getuigen

Terwijl we door de stadskern stapten, vertelde Peter honderduit over de geschiedenis. We hadden eerst in Coevorden afgesproken, maar het landelijke dagblad verbond Bommen Berend in één adem met de Martinistad. Er ging wat de journalist betreft niets boven Groningen. Niet gek overigens. De stadjers vieren elk jaar op de ‘achtentwintigsten’ het Groningens Ontzet. Lange tijd hadden de scholen op die dag zelfs vrij. Vrij om de vrijheid te vieren die bevochten was in 1672. Voor Coevorden en Groningen is dit een gezamenlijk verleden, hetgeen bij de journalist begon door te dringen. Hij schrijft een verhaal over de Tocht van Bommen Berend van Coevorden naar Groningen. Een gezamenlijk initiatief op 27 en 28 augustus waarbij we stilstaan bij die tijd.

‘Wandelen is immers stilstaan bij de dingen’, mijmerde Peter. Tijdens ons avontuur te voet met de krant hielden we halt bij de kogel op de bar van bistro Bommen Berend, bij de buste van Rabenhaupt op het Waagplein, de gevelsteen van de Oude Kijk in ’t Jatstraat en het Sikkenspoortje in het Noorderplantsoen. In het Groninger Museum stonden we oog in oog met de dappere Rabenhaupt en de krijgslustige Bernhard von Galen, door kunstschilders destijds meesterlijk vastgelegd op doek. Hun kleding, de herdenkingsmunten, spotprenten, de schatten uit de bodem van Coevorden en de zilveren beker van de heldhaftige Mijndert van der Thijnen verbeelden het relaas van toen.

Journalist Joop legde de stille getuigen vast in verhalen in zijn notitieboekje. Fotograaf Bob deed dat in beelden met z’n camera. Wij leggen ze vast met ons brein, want de stille getuigen van deze oorlog leren ons dat vrede niet vanzelfsprekend is. Je moet er hard voor werken. Je moet erbij stilstaan. Dat doen we, in Groningen én in Coevorden!

Juli 2022

Overdonderend waren de reacties op een overweldigend weekend waarin de bevochten vrijheid van 1672 op een onvergetelijke wijze werd uitgebeeld, herdacht en gevierd!

De Stichting Garnizoensdagen en de Schutterij van Koeverden hebben er zes jaar over gedaan om een stukje geschiedenis van Nederland en Coevorden weer levendig te maken. Er werd geoefend met een evenement in de stad, de schutterij werd opgericht en de kanonnen werden gekeurd en schietklaar gemaakt. Met recht stonden de schutters trots in het gelid. De trommelaars roffelden, kanonnen bulderden… Mannen met speren en lange geweren stapten dapper op de vijand af. Vrouwen in lange rokken en schorten stonden hun bij. De nagespeelde Slag om Coevorden in het Van Heutszpark was indrukwekkend. De stem van presentator Alexander Moes reikte tot ver over het slagveld en vertelde ons de geschiedenis.

Dezelfde geschiedenis die de wandelaars van de Tocht van Bommen Berend beleefden tijdens hun tweedaagse mars van Coevorden naar Groningen, de route over de Hondsrug van in totaal 110 km. De dappersten startten midden in de nacht voor de volle afstand. Anderen hielden het bij 25 tot 40 km per dag. In Stad werden ze opgewacht door het leger van Rabenhaupt en al lopend leerden ze de geschiedenis.

Dezelfde geschiedenis die verteld werd bij de uitreiking van de Zilveren Dukaat van Coevorden in het plaatselijke Kasteel.

En dezelfde geschiedenis die aan de basis lag van de herdenkingspenning van 1672 waarvan een eerste herslag plaatsvond met de imposante slingerpers van de Koninklijke Nederlandse Munt. Een gezamenlijke penning van Groningen en Coevorden voor een gezamenlijke geschiedenis.

Dezelfde geschiedenis die muzikaal werd uitgebeeld, bezongen en gespeeld tijdens het in de pers met vijf sterren bejubelde muziektheater Bommen Berend. De intensieve samenwerking met de Koninklijke Landmacht leidde tot lovende recensies, enthousiaste bezoekers, trotse bestuurders en vereerde gasten.

Een groot feest op de markt was wellicht een mooie afsluiting geweest, maar met zulke voltreffers aan activiteiten hoeven we niets meer af te schieten.

September 2022