Woeste Gronden

Het was alsof de aarde openscheurde. Een enorme fontein van modder, leem, zand en water spoot tientallen meters hoog de lucht in. De aarde golfde en in de wijde omtrek waren er erupties. De kolossale boortoren wankelde, waggelde als het ware even en stortte met een donderend geraas in elkaar. Enkele minuten later was het stalen, vijftig meter hoge gevaarte verdwenen. Verzwolgen in de diepte van een enorme krater, samen met enkele caravans. Kosten: vijftien miljoen gulden.

We schrijven 1 december 1965. ’s Middags rond half vier voltrekt zich op de locatie Sleen2 bij ’t Haantje voor de ogen van de NAM-medewerkers een ‘blowout’. Even daarvoor ondervond de boorploeg onverwacht extreme gasdruk na het doorboren van een verstopping op een diepte van 1067 meter. Nauwelijks had de boorbeitel zich een weg gevreten door een blokkade van gesteente en boorgruis of het daaronder samengeperste gas baande zich met geweld een weg naar buiten. De hevig geschrokken boorploeg kon tijdig wegkomen onder een hels kabaal in een felle modderregen.

Dit bijzondere mysterie, door de natuur gecreëerd en door mensen uitgevoerd, blijft voor vragen zorgen. Wat leren we hierover voor onszelf? Wat zijn de waarnemingen en ervaringen? Kunst en cultuur stimuleert en ontwikkelt onze verbeelding en geeft ons inspiratie om met deze vragen om te gaan.

Een verraderlijk meertje van drijfzand was wat restte. De verdwenen boortoren is nooit geborgen. ’t Haantje was wereldnieuws.

In september 2021 wordt ’t Haantje ongetwijfeld weer wereldnieuws. Ditmaal vanwege een spectaculaire muziektheatervoorstelling gebaseerd op MacBeth van Shakespeare en met de verdwenen boortoren in de hoofdrol. Ter inspiratie op ons huidige bestaan en als ode aan het landschap. En de titel? Woeste gronden…

September 2020