Εφημερίδα Παγκύπριου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού Αριθμός Φύλλου 6

Ισχύς Διά Της Γνώσεως Πυροβόλα Πολυβόλα Ελεύθερα ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΦΕΔΡΩΝ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΣ 6ος . ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017 Διεύθυνση : Οδός Αθηνάς 15, Χρυσαλινιώτισσα, 1017 Λευκωσία, Τ.Θ. 26841 1648 Λευκωσία Τηλ. & Φάξ: 22347474 Email: info@pyrovolitis.org.cy . Ιστοσελίδα: www.pyrovolitis.org.cy

Για εσάς αλλά και για εκείνους…

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Τρισάγιο στη Μνήμη των Πεσόντων και Δέηση για την Ανεύρεση των Αγνοουμένων Πυροβολητών του 1974 Το φετινό τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών και η Δέηση για την ανεύρεση των αγνοουμένων αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών του Πυροβολικού, αποτέλεσε μια ακόμα τελετή απόδοση της μέγιστης τιμής προς τους Ήρωες μας. Αποτέλεσε ταυτόχρονα και μια απόδοση της επιβαλλόμενης τιμής στις μαρτυρικές αλλά πάντα υπερήφανες οικογένειες των Ηρώων μας, μιας και η εθνική αυτή ιεροτελεστία ήταν αφιερωμένη, επίσης, στους συγγενείς των Ηρώων μας. Μέσα σε κλίμα εθνικής αναβάπτισης, η παρουσία τόσο μεγάλου αριθμού συγγενών των Ηρώων μας, προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στο πλήθος των παρευρισκόμενων επισήμων αλλά και των άλλων προσκεκλημένων. Οι λιγοστοί εν ζωή γονείς, τα αδέλφια και τα παιδιά των Ηρώων μας, συγκλόνισαν με την παρουσία τους στο χώρο του Μνημείου των Ηρώων του Πυροβολικού και έδωσαν σε όλους το μήνυμα, ότι η θυσία των δικών τους ανθρώπων, θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τις επερχόμενες γενιές και φάρο στον αγώνα για μια πραγματική απελευθέρωση της Πατρίδας μας. Το φετινό Τρισάγιο και η Δέηση τελέστηκαν για ακόμα μια φορά, στο χώρο του Μνημείου Πεσόντων και Αγνοουμένων Πυροβολικού στη Λεωφόρο Κυρηνείας στην Αγλαντζιά, την Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016. Μετά το τέλος της Θρησκευτικής τελετής, ακολούθησε ανάγνωση της Ημερήσιας Διαταγής της Διοίκησης Πυροβολικού ΓΕΕΦ της 2ας Αυγούστου 1974, «προσκλητήριο πεσόντων και αγνοουμένων πυροβολητών», ανάκρουση της Ελεγείας στον Χαμένο Πυροβολητή και κατάθεση στεφάνων. Ρίγη συγκίνησης προκάλεσε η κατάθεση στεφάνων από τους συγγενείς των Πεσόντων και των Αγνοουμένων του Πυροβολικού και τους Συμπολεμιστές των Ηρώων. Οι μαυροφορεμένοι συγγενείς, με τις φωτογραφίες με τις ηρωικές μορφές των δικών τους στα χέρια, υπόμνησαν σε εμάς το καθήκον μας για την ευόδωση του αγώνα, για τον οποίο τα δικά τους αγαπητά παιδιά και αδέλφια έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τους τη ζωή. Στην τελετή παρευρέθηκαν, ο πρωτοσύγκελος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου Αρχιμανδρίτης Ιωάννης, εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Β’, ο Υπουργός Άμυνας κύριος Χριστόφορος Φωκαΐδης, εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης ο γραμματέας της Πρεσβείας της Ελλάδος κύριος Μιχάλης Χαροκόπος, βουλευτές και εκπρόσωποι Κοινοβουλευτικών Κομμάτων, Δήμαρχοι και Δημοτικοί σύμβουλοι, ο αρχηγός του ΓΕΕΦ Αντιστράτηγος κύριος Γεώργιος Μπασιακούλης, ο Διοικητής Πυροβολικού ΓΕΕΦ Συνταγματάρχης κύριος Στέλιος Νεοφύτου καθώς και αντιπροσωπείες αξιωματικών, Απόστρατοι Αξιωματικοί Πυροβολικού, ο εκπρόσωπος της Παγκύπριας Επιτροπής Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων κύριος Λουκάς Παναγιώτου, η πρόεδρος της Πανελλήνιας επιτροπής Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας 1974, θυγατέρα του Ήρωα Διοικητή της 181 ΜΠΠ Αντιστράτηγου Καλμπουρτζή Στυλιανού, κυρία Μαρία Καλμπουρτζή, εκπρόσωποι των άλλων Συνδέσμων Εφέδρων, συμπολεμιστές των Τιμωμένων Ηρώων και μεγάλος αριθμός μελών και φίλων του Συνδέσμου μας. Επιμνημόσυνες ομιλίες εκφώνησαν ο έντιμος Υπουργός Άμυνας κύριος Χριστόφορος Φωκαΐδης και ο επίτιμος πρόεδρος του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού κύριος Κώστας Δράκος. Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε ο πρόεδρος του Συνδέσμου μας

2

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Τρισάγιο στη Μνήμη των Πεσόντων και Δέηση για την Ανεύρεση των Αγνοουμένων Πυροβολητών του 1974

κύριος Σταύρος Ανδρέου. Το απόσπασμα της Ημερήσιας Διαταγής της Διοίκησης Πυροβολικού, ημερομηνίας 2 Αυγούστου 1974, ανέγνωσε ο Γραμματέας του Συνδέσμου Γιώργος Ζίζιρος. Τα ονόματα των Ηρώων κατά το «προσκλητήριο των πεσόντων και των αγνοουμένων» των Μοιρών του Πυροβολικού ανέγνωσαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου Γιάννος Ιωάννου και Παναγιώτης Ελευθερίου. Μετά το τέλος της τελετής ακολούθησε δεξίωση που παρέθεσε ο Σύνδεσμος προς όλους στους παρευρισκόμενους, στο προαύλιο του Ιερού Ναού Αγίας Βαρβάρας. Όλοι σχεδόν οι παρευρισκόμενοι στην τελετή, πριν από την αποχώρηση τους, επισκέφτηκαν το μικρό παρεκκλήσιο που είναι αφιερωμένο στην Παναγία την Ελευθερώτρια, το οποίο βρίσκεται στο σύμπλεγμα του Μνημείου Ηρώων του Πυροβολικού, προσκύνησαν και άναψαν ένα κεράκι στη μνήμη των Ηρώων μας. Όλα τα μέλη των οικογενειών των Ηρώων μας και όλοι οι παρόντες στην τελετή, εξέφρασαν τις ευχαριστίες τους προς τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, αναφέροντας ότι αυτή ήταν η καλύτερη ποιοτικά και η αρτιότερη σε οργάνωση τελετή των τελευταίων χρόνων.

3

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

4

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Ομιλία του Επίτιμου Προέδρου του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού κατά το Τρισάγιο στη Μνήμη των Πεσόντων και τη Δέηση για την Ανεύρεση των Αγνοουμένων Πυροβολητών του 1974 που τελέστηκε στις 20 Ιουλίου 2016

Αθάνατοι Ήρωες του Πυροβολικού, Αναφοράς και Τιμής Προσκλητήριο το σημερινό. Αναφοράς προσκλητήριο, για να μετρήσουμε όλοι εμείς, το μεγαλείο της Θυσίας σας και Τιμής, για να αποδώσουμε για μια ακόμα φορά σε εσάς και τις πολύ αγαπητές και σεβαστές οικογένειες σας την πρέπουσα Τιμή. Παρόντες στο σημερινό προσκλητήριο, είμαστε όλοι εμείς αλλά και οι ηρωικοί συγγενείς σας, όλοι κινούμενοι από ένα διαχρονικό χρέος τιμής προς εσάς, που δώσατε, πριν ακριβώς 42 χρόνια, ραντεβού με την Ιστορία της Πατρίδας μας και συναντήσατε στα πεδία των μαχών την Αιώνια Δόξα των προγόνων μας. Απόντες σωματικά, αλλά νοητά παρόντες εσείς, που δώσατε τότε ότι πολυτιμότερο είχατε, την όμορφη νιότη σας, για το πανανθρώπινο αγαθό, την Ελευθερία. Την Ελευθερία της πολύπαθης και μαρτυρικής Κύπρου μας. Είμαστε λοιπόν εδώ για να τιμήσουμε εσάς που δεν θεωρήσατε ποτέ την Ιστορία σαν μια σειρά περιστατικών και γεγονότων, αλλά μια επιλογή. Εσάς που δώσατε στην Ιστορία την φωνή και το όνομα σας και περάσατε μέσα από τα συντρίμμια και την στάχτη, την ελπίδα στις επόμενες γενιές των Ελλήνων της Κύπρου. Εσάς δοξασμένοι Ήρωες του Πυροβολικού, που ανδρωθήκατε και γαλουχηθήκατε από τις εποποιίες και τις θυσίες των Ηρώων του Μεγαλειώδους Απελευθερωτικού μας Αγώνα του 1955-59, αλλά και της Ηρωικής Τυλληρίας του 1964, επιλέγοντας τη δική σας πορεία προς την αθανασία, καθοδηγούμενοι από τους τότε νεομάρτυρες της Κύπρου μας, κάνοντας βίωμα και μιμούμενοι τον ηρωισμό, την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία τους. Εσάς Ήρωες της 184 Πυροβολαρχίας Πεδινού Πυροβολικού, της 185 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού και της 195 Μοίρας Ελαφρού Αντιαεροπορικού Πυροβολικού, που γίνατε ολοκαύτωμα στης Αθαλάσσας τα στρατόπεδα, έχοντας νωπά στη μνήμη σας, το ολοκαύτωμα του Σταυραετού του Μαχαιρά Γρηγόρη Αυξεντίου και τα λαμπαδιασμένα κορμιά των πολεμιστών της βομβαρδισμένης από τις Τουρκικές ναπάλμ Τυλληρίας. Εσάς Ηρωικοί νεκροί και αγνοούμενοι της 173 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού, που με μπροστάρη τον Ήρωα Διοικητή σας Αντισυνταγματάρχη Εμμανουήλ Χατζηδάκη, γράψατε στον Καράολο και τη Μεσαορία, στιγμές άμετρου ηρωισμού, εφάμιλλες με τη θυσία του Μάρκου Δράκου στην Ευρύχου. Και εσάς Ηρωικοί Νεκροί και Αγνοούμενοι της 190 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού και της 182 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, που αντιγράψατε στο Πικρό Νερό, το 6 μίλι και τον Άγιο Παύλο Λαπήθου, τις ηρωικές θυσίες του Μάκη Γιωργάλλα στην Ζωοπηγή και του Χαράλαμπου Πεττεμερίδη στα Σπήλια. Εσάς Ήρωες της 187 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού που, όταν πέσατε πολεμώντας ηρωικά στην ενέδρα των βαρβάρων στο Αρκάδι, είχατε ακόμα στα αυτιά σας τα κροταλίσματα των Αγγλικών πολυβόλων στο Μερσινάκι του Χαράλαμπου Μούσκου. Και τέλος εσάς Ηρωικοί Νεκροί και Αγνοούμενοι της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, που με καθοδηγητή τον Ήρωα Διοικητή σας Αντισυνταγματάρχη Στυλιανό Καλμπουρτζή, γράψατε με την Ηρωική έξοδο σας από τη Διάβαση Μπέλλα Παις, στιγμές απαράμιλλου ηρωισμού εφάμιλλες με την θυσία των Ηρώων του Αχυρώνα Λιοπετρίου, Φώτη Πήττα, Χρήστου Σαμάρα, Ανδρέα Κάρυου και Ηλία Παπακυριακού, αλλά και του Κυριάκου Μάτση στο Δίκωμο.

Αθάνατοι Ήρωες του Πυροβολικού, Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε για μια ακόμα φορά εσάς, αλλά μαζί με εσάς και τους μαρτυρικούς συγγενείς σας. Να τιμήσουμε τους δικούς σας γονείς και αδέλφια, που έσπευδαν εκείνες τις τραγικές ώρες της συμφοράς, μέσα στην ολόμαυρη από τη στάχτη γη της πατρίδας μας και την αποπνικτική από τη μυρωδιά της καμένης σάρκας και του μπαρουτιού ατμόσφαιρα, στα στρατιωτικά κοιμητήρια για να ενταφιάσουν με τα θρησκευτικά πρέποντα και με συνοπτικές διαδικασίες τα νεκρά και αγιασμένα κορμιά σας. Να τιμήσουμε τους δικούς σας συγγενείς, που βάδιζαν τα απόβραδα εκείνου του Οκτώβρη του 74 εκεί στο Λήδρα Πάλας και την Ξενοδοχειακή Σχολή, μήπως σας δουν να έρχεστε μέσα σε εκείνα τα παμπάλαια λεωφορεία ή να συναντήσουν κάποιο που σας είχε δει κάπου στην αιχμαλωσία. Και τις δικές σας μανάδες, αδελφές και θυγατέρες, που βάδιζαν στις πορείες γυναικών, 15 χρόνια μετά, να μάθουν κάποιο νέο για σας, περνώντας λίγα μέτρα μέσα στην κουρσεμένη γη μας. Αλλά και όλους εκείνους τους δικούς σας, που έσπευσαν μόλις άνοιξαν τα οδοφράγματα της ντροπής, 29 χρόνια μετά το μεγάλο κακό, να περάσουν στην κατεχόμενη γη μας, για να δουν μια ακτίδα φωτός, να βρουν ένα ίχνος, ένα σημάδι, μαθαίνοντας κάτι για την τύχη σας. Να τιμήσουμε όλες εκείνες τις οικογένειες σας, που με μεγάλο πόνο κηδεύουν τέσσερεις δεκαετίες μετά, κάποια λιγοστά από τα κόκκαλα σας, που αυτή η Πατρίδα επιστρέφει στα μικρά και σκεπασμένα με τα Εθνικά Σύμβολα φέρετρα. Να τιμήσουμε επίσης εκείνη την Ηρωΐδα Μάνα, η οποία όταν της έφεραν το μαντάτο για τον Ηρωικό θάνατο του δικού της σπλάχνου, σιγοψιθύρισε τα λόγια της Αντωνούς Πιερή Αυξεντίου, της Μάνας του Σταυραετού του Μαχαιρά: «Χαλάλι της Πατρίδας μου, ο γιός μου η ζωή μου, τζι αφού εν επαραδόθηκε, τζι έμεινεν τζιαι σκοτώθηκεν, ας έσιει την εφζήν μου». Και εκείνη την υπερήλικη αλλά παντοτινά περήφανη μάνα, που αφήνοντας το στεφάνι με τα ολόλευκα λουλούδια στο μικρό φέρετρο του γιού της, την ώρα της κηδείας του, το πρόσφερε στον ήρωα γιο, αλλά και τον πονεμένο σύζυγο και πατέρα του αγαπημένου της σπλάχνου, που έφυγε από την ζωή κτυπημένος από την ασθένεια, που ο καημός του αγνοούμενου παλληκαριού έφερε, όλα αυτά τα χρόνια της μεγάλης προσμονής. Τέλος, να τιμήσουμε, όλους εκείνους τους τραγικούς γονείς που δεν άντεξαν τον πόνο της δικής σας απουσίας και έφυγαν από τη ζωή με το μεγάλο ερωτηματικό στη ψυχή για την τύχη των αγνοουμένων παιδιών τους, αλλά και όλους τους συγγενείς που ακόμα περιμένουν την επιστροφή των αγαπημένων τους. Για εσάς λοιπόν αλλά και για αυτούς, εμείς οι Έφεδροι Πυροβολητές, θα είμαστε εδώ κάθε χρόνο, αυτές τις μέρες, για να τιμούμε τις θυσίες σας και τις θυσίες τους. Θα είμαστε εδώ και θα συνεχίζουμε ανυποχώρητοι τον Αγώνα μας, για την Πραγματική Απελευθέρωση της Πατρίδας μας. Θα είμαστε εδώ μέχρι που ο αέρας της Ελευθερίας θα φυσήξει από την Κερύνεια στην Μεσαορία και από την Αμμόχωστο στη Μόρφου. Και Ακρίτες θα παραμείνουμε αμετακίνητοι, για να φυλάμε την Ελευθερία αυτής της Πατρίδας. Γιατί εμείς, όπως και εσείς, δεν αποδεχτήκαμε και δεν θα αποδεχτούμε ποτέ την ύπαρξη χαμένων Πατρίδων. Να είστε βέβαιοι ότι την σκυτάλη του Αγώνα για την Πραγματική Απελευθέρωση, που παραλάβαμε από τα δικά σας χέρια, θα την κρατήσουμε μέχρι το τέλος του δρόμου. Και την σημαία της Ελευθερίας δεν θα την αφήσουμε ποτέ να πέσει στο χώμα. Εμείς που μείναμε στο χώμα το σκληρό για τους νεκρούς θ’ ανάψουμε λιβάνι κι όταν χαθεί μακριά το καραβάνι του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη, στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό. Εμείς που μείναμε θα βγούμε μια βραδιά στην ερημιά θα σπείρουμε χορτάρι και πριν για πάντα η νύχτα να μας πάρει θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι και κούνια για τα’ αγέννητα παιδιά

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

Η Ρ Ω Ι Κ Ε Σ

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

Μ Ο Ρ Φ Ε Σ

Στρατιώτης (ΠΒ) Αγαθοκλέους Χριστάκης

Ο στρατιώτης Αγαθοκλέους Χριστάκης του Κώστα γεννήθηκε στη Γερμασόγεια την 10η Ιουνίου 1955. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Γερμασόγειας, από το οποίο αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1967 και ακολούθως εργάστηκε στις οικοδομές. Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά τον Ιούλιο του 1973 και υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στην 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, η οποία είχε την έδρα της στο χωριό Τρίκωμο. Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής, βρέθηκε με τη Μοίρα του στη Διάβαση Μπέλλαπαϊς κοντά στο χωριό Συγχαρί. Την 23η Ιουλίου 1974, η Μοίρα του ενεπλάκη σε μια σφοδρή και άνιση μάχη με τις τούρκικές δυνάμεις εισβολής, ενώ βρισκόταν σε κίνηση, σε μια προσπάθεια για απεγκλωβισμό της από το χώρο τάξεως της στον οποίον είχε περικυκλωθεί. Πολέμησε με σθένος και ανδρεία και συνελήφθη αιχμάλωτος μετά τη μάχη αφού είχε υποστεί σοβαρά τραύματα στο σώμα του. Θεάθηκε να υποβαστάζεται από συναδέλφους του και να μεταφέρεται προς το χώρο κράτησης τους στη περιοχή Αγύρτας. Κατά τη μεταφορά του και ενώ αυτός βρισκόταν στη φάλαγγα των αιχμαλώτων χάθηκαν τα ίχνη του. Έκτοτε η τύχη του αγνοείται. Στρατιώτης (ΠΒ) Κυριάκου Νίκος

Ο στρατιώτης Κυριάκου Νίκος του Ανδρέα από το Τρίκωμο, γεννήθηκε στην Αμμόχωστο την 26η Νοεμβρίου 1953. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Τρικώμου, από το οποίο αποφοίτησε το 1965. Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά τον Ιανουάριο του 1972 και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, η οποία είχε την έδρα της στο χωριό Τρίκωμο. Μετά την απόλυση του από την Εθνική Φρουρά τον Ιανουάριο του 1973, ο Νίκος Κυριάκου εργάστηκε σαν μηχανικός στο Μπογάζι Αμμοχώστου. Το 1974 παντρεύτηκε την Άννα Μιχαήλ με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Μαρία. Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής, ο Νίκος Κυριάκου παρουσιάστηκε στο στρατόπεδο της μονάδας του στο Τρίκωμο και μεταφέρθηκε μαζί με τους συμπολεμιστές του στη Διάβαση Μπέλλαπαϊς, κοντά στο χωριό Συγχαρί. Την 23 η Ιουλίου 1974 η Μοίρα του ενεπλάκη σε μια σφοδρή και άνιση μάχη με τις τούρκικες δυνάμεις εισβολής, ενώ βρισκόταν σε κίνηση, σε μια προσπάθεια για απεγκλωβισμό της από το χώρο τάξεως της, στον οποίον είχε περικυκλωθεί. Πολέμησε με σθένος και ανδρεία και έπεσε ηρωικά μαχόμενος κατά τη μάχη. Στρατιώτης (ΠΒ) Ιωαννίδης Ευέλθων

Ο στρατιώτης Ιωαννίδης Ευέλθων του Ευριπίδη γεννήθηκε στο Νέο Λιβάδι Μόρφου την 25 η Φεβρουαρίου 1954. Φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο Νέου Λιβαδιού-Πραστειού από το οποίο αποφοίτησε το 1966, στην Τεχνική Σχολή Ξερού και τη Σχολή Φρειδερίκου, από την οποία αποφοίτησε το καλοκαίρι του 1972. Μετά την αποφοίτηση του εξασφάλισε υποτροφία για σπουδές στην Ανατολική Γερμανία. Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά τον Ιούλιο του 1972 και τοποθετήθηκε στην 173 Μοίρα Αντιαρματικού Πυροβολικού, η οποία είχε την έδρα της στην περιοχή Καραόλου. Κατά τη πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής συμμετείχε με την Μοίρα του στην υποστήριξη του 201 ΤΠ και του 386 ΤΕ στις επιθέσεις κατά του Σακκάρια, του Καραόλου, αλλά και του τουρκοκυπριακού Θύλακα εντός των τειχών της Αμμοχώστου. Κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, η πυροβολαρχία στην οποία ανήκε ο Ευέλθων Ιωαννίδης, είχε ταχθεί στη περιοχή της Μιας Μηλιάς. Την 14 η Αυγούστου 1974, με την έναρξη της Β’ Φάσης της τουρκικής Εισβολής, ισχυρές Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, διενήργησαν μεγάλη και συντονισμένη επίθεση εναντίον των μονάδων της Εθνικής Φρουράς, οι οποίες αμύνονταν στη περιοχή Μιας Μηλιάς. Κατά τη διάρκεια της μάχης στην οποία ενεπλάκη η Πυροβολαρχία του, ο Ευέλθων Ιωαννίδης έπεσε ηρωικά μαχόμενος αφού δεν εγκατέλειψε το πυροβόλο του, όταν ακόμα τα τουρκικά άρματα βρέθηκαν σε πολύ κοντινή απόσταση από το χώρο που ήταν ταγμένη η πυροβολαρχία του.

Τ Ο Υ

5

Π Υ Ρ Ο Β Ο Λ Ι Κ Ο Υ

Στρατιώτης (ΠΒ) Χριστοδούλου Χριστόδουλος

Ο στρατιώτης Χριστοδούλου Χριστόδουλος του Βασιλείου γεννήθηκε στο Μαραθόβουνο της επαρχίας Αμμοχώστου την 30η Νοεμβρίου 1946. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Μαραθοβούνου, από το οποίο αποφοίτησε το 1958. Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά τον Ιανουάριο του 1965 και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, η οποία είχε την έδρα της στο χωριό Τρίκωμο. Μετά την απόλυση του από την Εθνική Φρουρά, ο Χριστόδουλος Χριστοδούλου εργάστηκε σαν ξυλουργός στον Άγιο Λουκά Αμμοχώστου. Το 1967 παντρεύτηκε τη Μαργαρίτα Σάββα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Σάββα και την Χαραλαμπία. Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής, ο Χριστόδουλος Χριστοδούλου παρουσιάστηκε στη μονάδα του στο Τρίκωμο και μεταφέρθηκε μαζί με τους συμπολεμιστές του στη Διάβαση Μπέλλαπαϊς, κοντά στο χωριό Συγχαρί. Την 23η Ιουλίου 1974, η Μοίρα του ενεπλάκη σε μια σφοδρή και άνιση μάχη με τις τούρκικες δυνάμεις εισβολής, ενώ βρισκόταν σε κίνηση, σε μια προσπάθεια για απεγκλωβισμό της από το χώρο τάξεως της, στον οποίον είχε περικυκλωθεί. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος στη μάχη κατά των βάρβαρων εισβολέων. Στρατιώτης (ΠΒ) Καλλή Άγγελος

Ο στρατιώτης Καλλή Άγγελος του Γεωργίου γεννήθηκε στο Βασίλι Καρπασίας την 10η Δεκεμβρίου 1956. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Λεοναρίσσου και ακολούθως στο Γυμνάσιο Γιαλούσας και τη Ξενοδοχειακή Σχολή Αμμοχώστου, από την οποία αποφοίτησε τον Δεκέμβρη του 1973. Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά τον Ιανουάριο του 1974 και υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στην 182 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, η οποία είχε την έδρα της στη περιοχή Βοσπόρου – Αγίου Επικτήτου Κερύνειας, με την ειδικότητα του διαβιβαστή πυροβολικού. Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής ο Άγγελος Καλλής βρέθηκε με τη Μοίρα του στη Διάβαση Αγίου Παύλου στη Λάπηθο Κερύνειας, απέναντι από το χώρο που βρίσκονταν τα πλοία του τουρκικού αποβατικού στόλου και της απόβασης των τουρκικών στρατευμάτων στη περιοχή Πικρό Νερό – Πέντε Μίλι. Έπεσε ηρωικά μαχόμενος την 20η Ιουλίου 1974, κατά τη διάρκεια ανηλεούς βομβαρδισμού της τουρκικής αεροπορίας και του ναυτικού κατά του χώρου τάξεως της Μοίρας του ενώ αυτός και οι συμπολεμιστές του εκτελούσαν βολές κατά του τουρκικού αποβατικού στόλου. Στρατιώτης (ΠΒ) Μιχαήλ (Φραντζέσκου) Σωτήρης

Ο στρατιώτης Μιχαήλ Σωτήρης του Μιχαήλ γεννήθηκε στην Αγκαστίνα την 20η Δεκεμβρίου 1944. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία και ακολούθως σπούδασε στη Μαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά την αποφοίτηση του το 1966, κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού στο χωριό Τρίκωμο. Από το καλοκαίρι του 1967 εργάστηκε σαν καθηγητής Μαθηματικών στη Γεωργική Σχολή Μόρφου και το Γυμνάσιο Λευκονοίκου. Το 1972 παντρεύτηκε τη Μάρω Εξηντάρη και απέκτησε ένα γιο, το Μιχάλη. Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής, ο Σωτήρης Μιχαήλ παρουσιάστηκε στη μονάδα του και μεταφέρθηκε στη Διάβαση Μπέλλαπαϊς, κοντά στο χωριό Συγχαρί. Την 22α Ιουλίου 1974, με τη λήξη των εχθροπραξιών, του δόθηκε άδεια για να επιστρέψει στην οικογένεια του, εφόσον ήταν τότε παντρεμένος και είχε ένα ανήλικο παιδί. Αυτός ζήτησε να παραμείνει στην μονάδα του, θέλοντας να προστατέψει τους μαθητές του από το Γυμνάσιο Λευκονοίκου. Την 23 η Ιουλίου 1974, η Μοίρα του ενεπλάκη σε μάχη με τις τούρκικες δυνάμεις, στην προσπάθεια για απεγκλωβισμό της από τον χώρο όπου είχε περικυκλωθεί. Πολέμησε με ανδρεία και έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Ο Σωτήρης Μιχαήλ αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα αυτοθυσίας και αυταπάρνησης, αφού εξέθεσε τον εαυτό σε θανάσιμο κίνδυνο για να προστατέψει τους συμπολεμιστές-μαθητές του, αλλά και απαράμιλλου ηρωισμού δίδοντας τη ζωή του για την Πατρίδα.

...τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

6

Ε Ν Δ Ι Α Φ Ε Ρ Ο Υ Ν Κηδείες Ηρώων του Πυροβολικού Τα 42 χρόνια που έχουν περάσει από τις μαύρες εκείνες ημέρες του καλοκαιριού του 1974, είναι πολύ λίγα για να ξεχάσουμε τις ηρωικές θυσίες και τα ολοκαυτώματα των ηρωικών πυροβολητών, που έδωσαν τότε τη ζωή τους λίπασμα στο δένδρο της Ελευθερίας. Το πυροβολικό και η πατρίδα κήδεψαν ακόμα 7 ήρωες των οποίων τα οστά παραδόθηκαν μετά από ταυτοποίηση με τη μέθοδο του DNA, στις μαρτυρικές αλλά υπερήφανες οικογένειες τους, για τον ίστατο αποχαιρετισμό. Από τη Ξυλοτύμπου στο Δάλι, από τη Μακεδονίτισσα στη Λάρνακα και από το Αυγόρου στη Λεμεσό και τη Δερύνεια, η οικογένεια των εφέδρων του Πυροβολικού αποχαιρετά τους δικούς της Ήρωες, της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού του Τρικώμου και της 173 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού του Καραόλου, οι οποίοι έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι πάνω στα πυροβόλα τους κατά τις επικές μάχες στο Συγχαρί και τη Μια Μηλιά. Το 2016 έχουμε αποχαιρετίσει με τις πρέπουσες για αυτούς τιμές, τον στρατιώτη Αντώνη Πολυδώρου από την Ξυλοτύμπου, στις 14 Φεβρουαρίου 2016 στη Ξυλοτύμπου, τον στρατιώτη Πέτρο Πέτρου από τη Λευκωσία, στις 9 Απριλίου 2016 στη Μακεδονίτισσα, τον στρατιώτη Σάββα Σαββίδη από το Δάλι, στις 16 Απριλίου 2016 στο Δάλι, το Δεκανέα Θέμη Δημητριάδη από την κάτω Δερύνεια, στις 17 Απριλίου 2016 στη Λάρνακα τον έφεδρο στρατιώτη Νίκο Κυριάκου από το κάτω Βαρώσι, στις 23 Ιουλίου 2016 στο Αυγόρου και τον έφεδρο στρατιώτη Στέλιο Πέτρου από τον Άγιο Λουκά Αμμοχώστου, στις 14 Ιανουαρίου 2017 στη Δερύνεια. Όλοι οι πιο πάνω ανήκαν στην Ηρωική 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού. Στον Άγιο Αθανάσιο στη Λεμεσό, τελέστηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2016, η κηδεία του ήρωα στρατιώτη της Ηρωικής 173 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού, Γρηγόριου Νικολάου από την

την Ομορφίτα. Στις κηδείες παρίσταντο εκτός των φίλων και συγγενών των Ηρώων, οι συμπολεμιστές των Ηρώων των δύο Μοιρών του Πυροβολικού, οι οποίοι τιμώντας τους ήρωες συμπολεμιστές τους, μετέφεραν τα φέρετρα με τα ιερά λείψανα τους εντός των ναών και προς τα κοιμητήρια μέχρι και τους τάφους. Κατά τη διάρκεια της νεκρώσιμης ακολουθίας, οι συμπολεμιστές στέκονταν παραταγμένοι εκατέρωθεν των φερέτρων, φορώντας μαύρα μπλουζάκια των μονάδων τους. Επικήδειο ομιλία στη κηδεία του Ήρωα Αντώνη Πολυδώρου από τη Ξυλοτύμπου, εκφώνησε ο επίτιμος πρόεδρος του Συνδέσμου μας Κώστας Δράκος. ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ.

Έφυγε ο Χρύσανθος Παναγιώτου από την Αμμόχωστο Έφυγε από τη ζωή στις 7 Σεπτεμβρίου 2015 ο σεβαστός και αγαπητός σε όλους μας κύριος Χρύσανθος Παναγιώτου, πατέρας του Ήρωα, Έφεδρου Ανθυπολοχαγού της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού Ανδρέα Παναγιώτου από την Αμμόχωστο. Η κηδεία του τελέστηκε στον Ιερό Ναό Κοσμά του Αιτωλού στον Άγιο Αθανάσιο στη Λεμεσό, στις 9 Σεπτεμβρίου 2015. Ο αγωνιστής Χρύσανθος Παναγιώτου δεν θα δώσει ξανά το παρόν του, εκεί μπροστά στο μνημείο των Ηρώων μας, με τα μαύρα του γυαλιά και το μπαστούνι στο χέρι, αγέρωχος, γεμάτος αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, για να αποτείσει φόρο τιμής στον Ήρωα γιο του αλλά και στους άλλους Ήρωες του Πυροβολικού μας. Κύριε Χρύσανθε, για εμάς θα είσαι πάντα νοερά εκεί.

Να πας στο καλό κύριε Χρύσανθε και να έχεις ένα καλό συναπάντημα με τον αγαπημένο σου γιο Ανδρέα

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

7

Ε Ν Δ Ι Α Φ Ε Ρ Ο Υ Ν Τα «αγνοούμενα» οστά και η άπονη πατρίδα Σαράντα τρία σχεδόν χρόνια μετά την τραγωδία του καλοκαιριού του 1974, η πατρίδα μας μετρά ακόμα τις πληγές της και κηδεύει κάθε βδομάδα τους ήρωές της. Κηδέψαμε λοιπόν, το Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017, τον ανευρεθέντα και ταυτοποιηθέντα ήρωα της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, έφεδρο στρατιώτη Στέλιο Πέτρου από τον Άγιο Λουκά Αμμοχώστου. Συγκεντρωθήκαμε εκείνο το πρωινό όλοι εκεί, στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων στη Δερύνεια, για να αποχαιρετίσουμε ακόμα ένα Ήρωα, όπως ακριβώς του αξίζει. ¨Παρόντες¨, όπως πάντα, οι πολιτειακοί και πολιτικοί παράγοντες του τόπου, οι οποίοι ¨θυμούνται υπηρεσιακά¨ και ¨τιμούν¨ από υποχρέωση και μόνον, τους Ήρωες της πατρίδας, αφικνούμενοι στις κηδείες με εκείνο το αδιάφορο ύφος και με μοναδική έγνοια στο μυαλό τους να είναι, αν ο σκάμνος που τους έχει δοθεί για να καθίσουν, θα τους αποδώσει εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα προστιθέμενης τηλεοπτικής προβολής. Παρόν και ο εκπρόσωπος του ανώτατου Άρχοντος, προσερχόμενος και αυτός με το υπεροπτικό του ύφος και το επιτηδευμένα συγκινησιακό βλέμμα του, για να παραδώσει σε κάποιο σημείο της τελετής σε αυτούς που έμειναν πίσω, την οικογένεια του Ήρωα, το ανώτατο μετάλλιο τιμής της πατρίδας. Παρούσα και η εκκλησία με τους τοπικούς Ιεράρχες και Ιερείς. Με την άφιξη όλων αρχίζει η νεκρώσιμος ακολουθία. Όλοι σοβαροί και σκυθρωποί ιστάμενοι απέναντι από το μικρό και σκεπασμένο με τα σύμβολα της Πατρίδας και του Έθνους φέρετρο, με το βλέμμα απλανές, σκεπτόμενοι εκείνη την ώρα οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Ήρωα και την ηρωική του θυσία. Εικόνα απόλυτης αντίθεσης με τους συντετριμμένους συγγενείς του Ήρωα. Ακούγεται ο Ιερέας να αναφωνεί: ¨είδον τα οστά τα γεγυμνωμένα και είπον…¨ και ο εκπρόσωπος του Προέδρου της Δημοκρατίας να εκφωνεί βαρυσήμαντο επικήδειο λόγο, δίδοντας όρκους ¨απελευθέρωσης¨ μπροστά στο ιερό λείψανό του Ήρωα. Αλλά για ποια ¨οστά γεγυμνωμένα» έψαλλε ο Ιερέας και μπροστά σε ποιο ιερό λείψανο έδιδε όρκους ¨απελευθέρωσης¨ ο εκπρόσωπος του Προέδρου της Δημοκρατίας; Κανείς από αυτούς δεν ζήτησε να μάθει, γιατί για αυτούς ήταν απόλυτα αδιάφορο, αν στο μικρό τιμημένο φέρετρο υπήρχε μόνο ένα μικρό κομμάτι από την κάτω γνάθο του Ήρωα. Η άπονη πατρίδα και η αδιάφορη πολιτεία παρέδωσαν στην οικογένεια ενός ακόμα Ήρωα, ένα μικρό κομμάτι από ένα και μόνο οστό, πιέζοντας ψυχολογικά την τραγική οικογένεια, για την άμεση ταφή του. Θεωρεί δε η πολιτεία ότι με τον τρόπο αυτό έκανε το καθήκον της απέναντι σε ένα ακόμη Ήρωα και ότι έκλεισε τις εκκρεμότητες με την οικογένεια του. Και η παράδοση ενός μεταλλίου τιμής και ενός διπλώματος αποτελεί το ¨αντίδωρο¨ για την προσφορά του προς την άπονη Πατρίδα. Δυστυχώς όμως, η οικογένεια του Στέλιου Πέτρου δεν ήταν η μόνη που παραλάμβανε ένα ή λιγοστά οστά από το λεβέντη που έστειλε για να υπερασπιστεί την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια αυτής της Πατρίδας, εκείνο το μαύρο καλοκαίρι. Σαν κι αυτόν, κηδέψαμε το περασμένο καλοκαίρι τον Ήρωα Νίκο Κυριάκου στο Αυγόρου, με δυο μικρά τεμάχια οστών στο φέρετρο του και τον Σάββα Σαββίδη την περασμένη Άνοιξη στο Δάλι με τρία οστά στο φέρετρο μέσα. Και για να απαλλαγούν από τις υπαρκτές εκκρεμότητες με την Ηρωική 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, τους Ήρωες και τις οικογένειες τους, οι αξιωματούχοι της Πολιτείας ευελπιστούν στην άμεση παράδοση των οστών καθώς και την τέλεση της κηδείας του ήρωα Διοικητή της Μοίρας Αντιστράτηγου Στυλιανού Καλμπουρτζή, παραδίδοντας στην οικογένεια του, 8-9 οστά από τον Ηρωικό Διοικητή. Και να σταθούν ακόμα μια φορά απέναντι σε ένα σχεδόν άδειο φέρετρο, να εκφωνήσουν ομιλίες ηρωικές να προβληθούν σαν οι μέγιστοι τιμητές της θυσίας του Ήρωα, όπως ακριβώς σε όλες τις προηγούμενες κηδείες των ηρώων με τα ¨αγνοούμενα¨ οστά. Για μια ακόμα φορά, όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις, να ζητηθεί από την οικογένεια να αποποιηθεί τα δικαιώματα της για εντοπισμό και επιστροφή των υπολοίπων οστών του Ήρωα, υπογράφοντας την πιο κάτω σχετική δήλωση κατά την παραλαβή των λιγοστών οστών: Έχουμε επίσης πληροφορηθεί ότι σε περίπτωση ταφής των λειψάνων που εντοπίστηκαν, ο εντοπισμός του υπολοίπου σκελετικού υλικού που ανήκει στο συγγενή μας είναι απομακρυσμένος… Για μια ακόμα αποποίηση των δικαιωμάτων των συγγενών και μείωση των ανθρωπιστικών εκκρεμοτήτων… Τόσο λοιπόν σεβασμό δείχνει η κατά τα άλλα ¨περήφανη¨ πατρίδα στους ήρωες και τις οικογένειες τους, θεωρώντας ότι με την παράδοση ελάχιστων οστών, μια υπογραφή σε μια δήλωση, ένα δίπλωμα και ένα μετάλλιο, κλείνει για πάντα τους ανοικτούς με αυτούς λογαριασμούς τιμής. Διαγράφει δε οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση απέναντι σε αυτούς και αφαιρεί από τους συγγενείς οριστικά, το δικαίωμα να διεκδικήσουν με οποιοδήποτε μέσο, αυτό που όλοι οι άνθρωποι σε αυτή τη πατρίδα δικαιούνται. Την αξιοπρεπή ταφή των δικών τους ανθρώπων με βάση τα ήθη και τα θρησκευτικά θέσμια της φυλής μας και όχι των λιγοστών οστών από αυτούς.

Πόσο μικροί και αναξιοπρεπείς νοιώθουμε… Πόσο μικροί και αναξιοπρεπείς νοιώθουμε τον τελευταίο καιρό απέναντι στους Ήρωες μας και την ηρωική τους θυσία εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 1974; Και πώς σκύβουμε το βλέμμα από ντροπή, αντικρύζοντας τα ιερά θυσιαστήρια τους απέναντι στη κατεχόμενη σήμερα γη μας και τους τάφους τους στα χωριά και τις πόλεις μας στις ελεύθερες περιοχές, αφού η ηγεσία μας διαπραγματεύεται με τον κατακτητή που κούρσεψε τη γη μας και έδιωξε το λαό μας από τη γη του, την τελική μας παράδοση και τον εξανδραποδισμό μας, μέσα από εκτρωματικά σχέδια μιας δήθεν αξιοπρεπούς διευθέτησης του εθνικού μας θέματος. Στο μυαλό μας έρχονται οι ηρωικοί νεκροί της 182 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού και της 190 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού, που θυσίασαν την ζωή τους για να μην πατήσει τούρκικο πόδι στη γη μας. Και η ηγεσία μας διαπραγματεύεται σήμερα με τους Τούρκους, το ποσοστό της γης που θα παραμείνει κάτω από τη δική τους κατοχή. Σκεφτόμαστε σήμερα τη θυσία των πυροβολητών της 173 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού που έδωσαν τη ζωή τους στον υπεράνθρωπο αγώνα τους να ανακόψουν τις σιδερόφρακτες επιλαρχίες αρμάτων των βαρβάρων στη Μεσαορία. Και η ηγεσία μας σήμερα παραδίδει μια-μια τις πόλεις και τα χωριά μας στον κατακτητή, χωρίς ούτε ίχνος ντροπής. Το μυαλό μας πάει πίσω εκείνο το μαύρο πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974, όταν η τούρκικη αεροπορία σκορπούσε το θάνατο στους ηρωικούς πυροβολητές της 185 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού και της 184 Πυροβολαρχίας Πεδινού Πυροβολικού, κτυπώντας ύπουλα με βόμβες ναπάλμ τα στρατόπεδα τους στην Αθαλάσσα. Την ίδια ώρα που η ηγεσία μας, αγνοώντας την υπουλία των βαρβάρων της Ανατολίας, διαπραγματεύεται μαζί τους, συνεταιρισμούς, εναλλακτικές προεδρίες, συνεκμετάλλευση των πόρων της γης και της θάλασσας μας. Συλλογιζόμαστε σήμερα τους ηρωικούς νεκρούς και αγνοούμενους της τραγικής 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, οι οποίοι με επικεφαλής τον Ηρωικό Διοικητή τους Αντισυνταγματάρχη Στυλιανό Καλμπουρτζή, έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι επί των πυροβόλων του, μετά από ύπουλη ενέδρα των βαρβάρων στις 23 Ιουλίου 1974, σε χρόνο ανακωχής, αφού πίστεψαν ότι οι άνανδροι Αττίλες θα τηρήσουν την συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που είχε συμφωνηθεί την προηγούμενη μέρα. Και η ηγεσία μας εμπιστεύεται σήμερα αυτούς που έχουν κανόνα και αρχή τους την παρασπονδία, θεωρώντας ότι θα τηρήσουν αυτά που θα συμφωνηθούν και τα οποία θα καθορίσουν το μέλλον των επόμενων γενιών σε αυτή τη δύσμοιρη πατρίδα. Στο μυαλό έρχεται επίσης η θυσία του Ηρωικού Διοικητή της 173 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού Αντισυνταγματάρχη Εμμανουήλ Χατζηδάκη και των επιτελών του, που έγιναν ολοκαύτωμα από τις ρουκέτες της Τουρκικής Αεροπορίας στις 22 Ιουλίου 1974, σε εκείνη την ατελείωτη οικοδομή στον Καράολο, όταν η θέση τους προδόθηκε τότε από Άγγλους Ειρηνευτές που δρούσαν στην περιοχή. Την ίδια ώρα που η ηγεσία μας εθελοτυφλώντας, ζητά αγωνιωδώς από τους ξένους να εγγυηθούν το μέλλον μας στη γη των πατέρων μας. Δικαίως λοιπόν θα πρέπει να νοιώθουμε αναξιοπρεπείς και μικροί απέναντι στους ήρωες μας αυτές τις ώρες, γιατί αυτοί έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας και εμείς ορκιζόμαστε καθημερινά για μια δήθεν «απελευθέρωση», στην οποία οι βάρβαροι θα συνεχίζουν να κατέχουν τη γη μας και θα απειλούν ταυτόχρονα το κομμάτι γης που κράτησαν ελεύθερο οι Ήρωες μας με το αίμα και τις θυσίες τους.

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

Ε Ν Δ Ι Α Φ Ε Ρ Ο Υ Ν Παρεκκλήσιο Παναγίας Ελευθερώτριας Το παρεκκλήσιο της Παναγίας Ελευθερώτριας αποτελεί μέρος του συγκροτήματος του Μνημείου των Ηρώων του Πυροβολικού, που βρίσκεται στη Λεωφόρο Κυρηνείας στην Αγλαντζιά, πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις των φοιτητικών εστιών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Για το λόγο αυτό το παρεκκλήσιο αποτελεί χώρο προσευχής και προσκυνήματος, πέραν των πυροβολητών και των φοιτητών του Πανεπιστημίου Κύπρου, λόγω και της μη ανέγερσης εκκλησίας στο χώρο του Πανεπιστημίου. Το παρεκκλήσιο είναι ένας μικρός μονόκλιτος ναΐσκος σε τεχνοτροπία παρόμοια με τους βυζαντινούς ναούς της περιοχής του Τροόδους και είναι εξωτερικά επενδυμένος με πέτρα της περιοχής Μαραθάσας. Μετά τη συμπλήρωση των κατασκευαστικών εργασιών άρχισε ο εξοπλισμός του παρεκκλησίου. Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Πυροβολικού κάλυψε τα έξοδα κατασκευής και προσέφερε το εικονοστάσι του παρεκκλησίου καθώς και τους σκάμνους, το μανουάλι και το ψαλτήρι. Στο εικονοστάσι τοποθετήθηκαν εικόνες που προσέφεραν έφεδροι πυροβολητές και φίλοι του Συνδέσμου μας, μεταξύ των οποίων και ο Αντιστράτηγος εν αποστρατεία Πέτρος Χατζηαντωνίου, για χρόνια διατελέσας Διοικητής Πυροβολικού, ο οποίος προσέφερε το εικόνισμα της προστάτιδας του όπλου μας, Μεγαλομάρτυρος Αγίας Βαρβάρας. Πάνω από την είσοδο του παρεκκλησίου τοποθετήθηκε το ψηφιδωτό της Παναγίας Ελευθερώτριας, που πρόσφεραν η κυρία Μέμα Κωνσταντίνου Λεβέντη, εις μνήμην του συζύγου της Κωνσταντίνου Λεβέντη, μεγάλου ευεργέτη της πατρίδας μας και ο κύριος Πόλυς Πολυδώρου, εις μνήμη του του Ήρωα αδελφού του, στρατιώτη της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού Αντώνη Πολυδώρου. Μέσα στο ιερό του παρεκκλησίου πάνω στον ανατολικό τοίχο και το ημιθώλιο υπάρχει η αγιογραφία της Πλατυτέρας των Ουρανών, που πρόσφεραν οι οικογένειες των Ηρώων της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, Γεώργιου Φιλίππου, Έκτορα Γιαννάτζιη και Πέτρου Βελούση. Στον τοίχο πάνω από την είσοδο του παρεκκλησίου έχει αγιογραφηθεί η εικόνα της Κοίμησης της Θεοτόκου, την οποία προσέφερε ο επίτιμος πρόεδρος του Συνδέσμου μας Κώστας Δράκος, εις μνήμη των Ηρώων του Πυροβολικού. Στο κέντρο του ναΐσκου βρίσκεται η αγιογραφία του Παντοκράτορος Χριστού την οποία προσέφερε εις μνήμη της συζύγου του, ο φίλος του Συνδέσμου μας κύριος Βαρνάβας Χατζηπαναγής, ο οποίος έφυγε μόλις πρόσφατα από τη ζωή. Τον Παντοκράτορα πλαισιώνουν οι τέσσερεις Ευαγγελιστές που πρόσφεραν στην μνήμη του αγαπητού τους πατέρα τα παιδία του Βαρνάβα Χατζηπαναγή, Χρήστος και Έφη. Στο τόξο που βρίσκεται στον ανατολικό τοίχο έχει αγιογραφηθεί η Αγία Τριάδα, την οποία προσέφερε η δασκάλα της Καρπασίας Ελένη Φωκά. Στο κεντρικό ανατολικό μέρος της οροφής θα τοποθετηθεί η αγιογραφία με την Ανάληψη του Κυρίου, που πρόσφεραν οι οικογένειες των Ηρώων του πυροβολικού. Σύντομα αναμένεται να συμπληρωθεί η αγιογράφιση του παρεκκλησίου με τις δύο τελευταίες αγιογραφίες στο κεντρικό δυτικό μέρος της οροφής. Στην περίβολο του ναΐσκου, στο νοτιοανατολικό του όριο, έχει κατασκευαστεί ξύλινο καμπαναριό, το οποίο προσέφερε η οικογένεια του έφεδρου Υπολοχαγού του Πυροβολικού και φίλου του Συνδέσμου μας κυρίου Γιώργου Κοφτερού. Στο καμπαναριό έχει τοποθετηθεί η καμπάνα που δώρισε η ΕΛ.ΔΥ.Κ. το 1969, στην 187 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού και το στρατόπεδο «Δημητράκη Χριστοδούλου» έδρα της Μοίρας. Οι έφεδροι πυροβολητές θα μνημονεύουν και θα ευγνωμονούν τον μακαριστό Μητροπολίτη Κυρηνείας Παύλο, ο οποίος έδωσε την ευλογία και την έγκρισή του για την ανέγερση του Παρεκκλησίου της Παναγίας Ελευθερώτριας και του Μνημείου των Ηρώων του Πυροβολικού στον χώρο της εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας στην Αγλαντζιά. Επίσης εκφράζουν τις ευχαριστίες τους στον αιδεσιμότατο πρωτοπρεσβύτερο του ναού Αποστόλου Ανδρέα, πατέρα Γεώργιο Σεργίδη, για την ευλογία, την στήριξη και την φροντίδα του για την ανέγερση και την συντήρηση του παρεκκλησίου και του Μνημείου των Ηρώων μας. Το παρεκκλήσιο της Παναγίας Ελευθερώτριας αποτελεί το χώρο προσευχής των Πυροβολητών. Τη δύναμη της Παναγίας Ελευθερώτριας και της Προστάτιδας μας Αγίας Βαρβάρας, επικαλούμαστε προσευχόμενοι στο εκκλησάκι όλοι οι Πυροβολητές, για να καταστήσει τα δικά μας πυρά εύστοχα, την μεγάλη εκείνη ημέρα που οι Μοίρες του Πυροβολικού μας, θα βαδίσουν για να ελευθερώσουν τα κατεχόμενα σήμερα στρατόπεδα μας και τη σκλαβωμένη γη μας. Παναγία μας Ελευθερώτρια, δώσε μας δύναμη να ελευθερώσουμε την πολύπαθη Πατρίδα.

8

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

9

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Εορτασμός Αγίας Βαρβάρας 2016 Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016, ο καθιερωμένος εδώ και 10 χρόνια ενδοσωματειακός εορτασμός της προστάτιδας του όπλου του Πυροβολικού Μεγαλομάρτυρος Αγίας Βαρβάρας. Κατά τη διάρκεια του εορτασμού, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου μας, τίμησε τον επίτιμο Πρόεδρο και για 17 χρόνια επικεφαλής του Συνδέσμου μας έφεδρο Υπολοχαγό Πυροβολικού Κώστα Δράκο, για την διαχρονική προσφορά του προς τον Σύνδεσμο μας. Στον Κώστα Δράκο επιδόθηκε από τον πρόεδρο του Συνδέσμου κύριο Σταύρο Ανδρέου, το ασημένιο μετάλλιο τιμής του Συνδέσμου καθώς και τιμητική πλακέτα με το έμβλημα του Συνδέσμου και χάλκινο εικόνισμα της Αγίας Βαρβάρας πιστό αντίγραφο των εικονισμάτων που βρίσκονται αναρτημένα στα ασπίδια των πυροβόλων μας. Στον εορτασμό παρευρέθηκαν η βουλευτής κυρία Ελένη Μαύρου εκ μέρους του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, ο αιδεσιμότατος πατήρ Γεώργιος Σεργίδης, πρωθιερέας του Ιερού Ναού Αποστόλου Ανδρέα Πλατύ Αγλαντζιάς, εκπρόσωποι κοινοβουλευτικών κομμάτων, ο Δήμαρχος Στροβόλου κύριος Λάζαρος Σαββίδης, ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Αντιστράτηγος κύριος Γεώργιος Μπασιακούλης, ο Διοικητής Πυροβολικού ΓΕΕΦ Συνταγματάρχης κύριος Στέλιος Νεοφύτου, οι διατελέσαντες Διοικητές Πυροβολικού Αντιστράτηγος Πέτρος Χατζηαντωνίου, και Υποστράτηγος Ανδρέας Τσίγκης, καθώς και μεγάλος αριθμός μελών και φίλων του Συνδέσμου μας. Ομιλία για τον εορτασμό της Αγίας Βαρβάρας, εκφώνησε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου μας κύριος Σταύρος Ανδρέου και το ιστορικό των εορτασμό της Προστάτιδας του όπλου μας, ανέγνωσε ο γραμματέας του Συνδέσμου κύριος Γιώργος Ζίζιρος. Αναφορά στην προσφορά και το έργο του τιμωμένου ανέγνωσε σε ομιλία του το μέλος του Συνδέσμου μας κύριος Άγις Ελισσαίος. Κατά την αντιφώνηση του ο επίτιμος πρόεδρος του Συνδέσμου μας, ευχαρίστησε το παρόν Διοικητικό Συμβούλιο για την απόφαση του να τον τιμήσει και επαναβεβαίωσε ότι θα βρίσκεται δίπλα στο Σύνδεσμο στη μελλοντική του πορεία. Δώρισε δε στο Σύνδεσμο, παλαιό κανονισμό-κειμήλιο με τίτλο “Ιππικές Ασκήσεις Πυροβολικού”, έκδοση του Υπουργείου Στρατιωτικών της Ελλάδας, με χρονολογία έκδοσης το 1890. Αναμνηστική πλακέτα με παλαιό πυροβόλο, επέδωσε στον τιμώμενο ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, εκθειάζοντας την προσφορά του τιμωμένου προς την πατρίδα και το πυροβολικό. Μετά το τέλος της τελετής παρατέθηκε δεξίωση στη βεράντα του οικήματός μας, κατά την οποία προσφέρθηκαν εκλεκτοί μεζέδες αλλά και οι παραδοσιακοί λουκουμάδες μετά κονιάκ.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΩΣΤΑ ΔΡΑΚΟΥ Ο Κώστας Δράκος μετά την αποφοίτηση του από το Γυμνάσιο Ακρόπολης κατατάχτηκε στην Εθνική φρουρά στις 14 Ιουλίου 1980. Στις 16 Ιουλίου επελέγη να υπηρετήσει στο Πυροβολικό και στη συνέχεια επελέγη ως Υποψήφιος Έφεδρος Αξιωματικός και μεταφέρθηκε στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο Αττικής από όπου τον Ιανουάριο 1981 απεφοίτησε ως ΔΕΑ Πυροβολικού. Με την επάνοδο του στην Κύπρο τοποθετήθηκε από την 1η Μαρτίου 1981 στην 183 ΜΠΠ στην Ευρύχου όπου και παρέμεινε μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους. Στη συνέχεια μετατέθηκε στη Διοίκηση ΠΒ ΓΕΕΦ και αποσπάστηκε στο ΕΚΕ (ΠΒ). Την 1η Ιουνίου 1982 προήχθη σε Ανθυπολοχαγό (ΠΒ) και απολύθηκε από την Εθνική Φρουρά στις 14 Σεπτεμβρίου 1982. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και επιστροφή του στην Κύπρο εντάχθηκε στην Εφεδρεία της Εθνικής Φρουράς και στις 29 Οκτωβρίου 1986 τοποθετήθηκε στην 190 ΜΠΠ. Τον Οκτώβριο του 1989 προήχθη σε Υπολοχαγό (ΠΒ). Τον Σεπτέμβριο 2000 μετατέθηκε στην 181 Αυτοκινούμενη Μοίρα Κατευθυνόμενων Βλημάτων TOR Μ1 ως ο 1ος Έφεδρος Αξιωματικός στη δύναμη της Μονάδας. Απολύθηκε από την Εφεδρεία Πυροβολικού το 2012. Ο Κώστας Δράκος φαίνεται ότι πάντα είχε το DNA του Πυροβολητή στο αίμα του για αυτό και με την επιστροφή του στην Κύπρο δεν εφησύχασε με την ένταξη του στην Εφεδρεία. Αντιλήφθηκε πολύ νωρίς την ανάγκη οργάνωσης των χιλιάδων έφεδρων πυροβολητών και μεθόδευση της επιθυμίας πολλών από αυτούς να προσφέρουν στον αγώνα της Κύπρου για δικαίωση και σωτηρία. Με δική του πρωτοβουλία και μαζί με μια ομάδα εφέδρων πυροβολητών, οι οποίοι ήθελαν και αυτοί να προσφέρουν στην ανάδειξη της ιστορίας του όπλου που υπηρέτησαν, ενεργοποίησαν από την 1η Απριλίου 1998 τον Σύνδεσμο Εφέδρων Πυροβολικού. Υπό καθεστώς προσωρινής προεδρίας και με πρωτοβουλία του Κώστα Δράκου, τις άοκνες και συνεχείς προσπάθειές του, ο συνολικός αριθμός των μελών του Συνδέσμου είχε ξεπεράσει τους 1000 μέσα σε μερικούς μήνες. Τον Απρίλιο του 1999 πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική Συνέλευση του Συνδέσμου στο αμφιθέατρο της Ε.Τ.Υ.Κ. στη Λευκωσία, κατά την οποία εγκρίθηκε το καταστατικό του Συνδέσμου και εξελέγη το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο, με πρώτο Πρόεδρο τον Κώστα Δράκο. Ως πρωταρχικός στόχος του Διοικητικού Συμβουλίου τέθηκε η καταγραφή της Ιστορίας του Πυροβολικού και η οργάνωση της έρευνας για τη δημιουργία αρχείου πεσόντων και αγνοουμένων του Πυροβολικού κατά τις επιχειρήσεις για την απόκρουση της βάρβαρης τουρκικής εισβολής του 1974, το οποίο δεν υπήρχε μέχρι τότε. Η απόδοση τιμής προς τους ηρωικούς νεκρούς και αγνοούμενους μας είχε τεθεί πολύ ψηλά στις προτεραιότητες του τότε Διοικητικού Συμβουλίου και με πρωτεργάτη τον Κώστα Δράκο άρχισαν τότε οι πρώτες συναντήσεις με τις οικογένειες των Ηρώων μας και οργανώθηκαν συγκεντρώσεις των συμπολεμιστών τους και η καταγραφή πληροφοριών, στοιχείων και μαρτυριών που αφορούσαν τις συνθήκες κατά τον κρίσιμο χρόνο του χαμού τους. Η παρουσία των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου σε τρισάγια και μνημόσυνα συστηματοποιήθηκε ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε αυτούς που χάθηκαν. Με πρωτοβουλία του Προέδρου πραγματοποιήθηκαν συντονισμένες επαφές με την Υπηρεσία Αγνοουμένων και την Υπηρεσία Ανθρωπιστικών θεμάτων του Υπουργείου Εξωτερικών και τους κοινοποιήθηκαν

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

10

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Εορτασμός Αγίας Βαρβάρας 2016 όλα τα διατιθέμενα στοιχεία και πληροφορίες για τους πεσόντες και αγνοούμενους του Πυροβολικού. Ο Σύνδεσμος Εφέδρων Πυροβολικού, χάρις στον ενθουσιασμό, τη συνεχή προσπάθεια, την επιμονή και μεθοδικότητα του Προέδρου του Κώστα Δράκου, από το 1999 μέχρι και το 2015 κατά το οποίο παρέδωσε τη σκυτάλη της Προεδρίας, έχει να επιδείξει μία αξιοζήλευτη πορεία με τη δημιουργία ενός συνδέσμου με ποικίλες δραστηριότητες προσανατολισμένες στους στόχους και επιδιώξεις του και σε πλαίσια υποδειγματικής διοικητικής δράσης και οικονομικής ευρωστίας. Όλα τα πιο πάνω δεν θα ήσαν εφικτά αν ο Πρόεδρος του Συνδέσμου δεν ενεργούσε με τον τρόπο που ο Κώστας Δράκος όχι μόνο ανιδιοτελώς αλλά και με ουσιαστική συνεισφορά του σε αμέτρητο χρόνο και πόρους, ακούραστα και αφοσιωμένα δεν ενεργούσε προς τους στόχους του Συνδέσμου. Η αναφορά σε όλες τις δραστηριότητες και δράσεις κατά την περίοδο προεδρίας του Κώστα Δράκου είναι εκ των πραγμάτων τεράστια και δύσκολα μπορεί να περιοριστεί σε μία παρουσίαση. Όμως κατά τη δεκαεξάχρονη αυτή περίοδο, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε ορισμένες σημαντικές δράσεις όπως: Τη συστηματική και μεθοδική οργάνωση του Συνδέσμου, τον καθορισμό ετήσιου αλλά και μεσοπρόθεσμου πλάνου δράσης και ενεργειών στα πλαίσια των στόχων και προτεραιοτήτων που καθορίζουν την ύπαρξη του. Την εξασφάλιση στέγασης του Συνδέσμου στο ενοικιαζόμενο αυτό οίκημά μας στη Περιοχή Χρυσαλινιώτισσας από τον Ο-

κτώβριο του 2006, στο οποίο στεγάζονται όπως γνωρίζετε Μουσείο με πολεμικά κειμήλια τα οποία ο Σύνδεσμος έχει συλλέξει, όπως και η μόνιμη έκθεση ιστορικών φωτογραφιών. Στο χώρο του οικήματος μας πραγματοποιείται ένα μεγάλο μέρος από τις δραστηριότητες του Συνδέσμου μας, όπως εκδηλώσεις απόδοσης τιμών, ενδοσωματειακοί επετειακοί ή μη εορτασμοί, διαλέξεις για διάφορα ενδιαφέροντα θέματα, εκθέσεις φωτογραφιών, αιμοδοσίες, συνεστιάσεις και άλλες ψυχαγωγικές εκδηλώσεις. Η ανέγερση Μνημείου των Πεσόντων και Αγνοουμένων του Πυροβολικού στο «Στρατόπεδο Χρήστου Σαμάρα» στη Αθαλάσσα, και τα αποκαλυπτήρια να γίνονται στις 5 Φεβρουαρίου 2005, από τον τότε πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο, στην παρουσία του τότε τοποτηρητή του Αρχιεπισκοπικού θρόνου και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπου νέας Ιουστινιανής και Πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομου, Υπουργών, πρέσβεων, βουλευτών, του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Γεώργιου Αντωνακόπουλου και του ΓΕΕΦ Αντιστράτηγου Αθανάσιου Νικολοδήμου και άλλων επισήμων. Στην ένταξη υπό την αιγίδα του το 2005 του Μνημείου των εννέα πεσόντων της 185 Μοίρας και της 184 Πυροβολαρχίας Πεδινού Πυροβολικού στο χώρο των Φοιτητικών Εστιών του Πανεπιστημίου Κύπρου, στον οποίο υπήρχε μέχρι τον Ιούλιο του 1974 το «Στρατόπεδο Ανδρέα Κάρυου», έδρα των δύο μονάδων του Πυροβολικού. Την ανέγερση το 2006 του Μνημείου των Ηρώων της 187 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού στο χώρο του παλαιού «Στρατοπέδου Δημητράκη Χριστοδούλου» παρά το πάρκο Αθαλάσσας, όπου έδρευε η 187 Μοίρα μέχρι το καλοκαίρι του 1974. Τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου τέλεσε στις 21 Ιουλίου 2006 ο τότε Υπουργός Άμυνας Φοίβος Κλόκκαρης. Εξασφάλιση με δαπάνες του Συνδέσμου προτομών των ηρώων Διοικητών Αντιστράτηγου Στυλιανού Καλμπουρτζή της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού και Αντιστράτηγου Εμμανουήλ Χατζηδάκη της 173 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού τις οποίες φιλοτέχνησε ο γλύπτης Γεώργιος Μαυρογένης. Οι προτομές αυτές τοποθετήθηκαν σε δύο στρατόπεδα μετά από αποκαλυπτήρια με τις δέουσες τιμές, ενώ αντίγραφα τους δωρήθηκαν στις Ελληνικές Ένοπλες δυνάμεις και τοποθετήθηκαν στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο Αττικής, όπου έγιναν και τα αποκαλυπτήρια μετά από ιδιαίτερα επιβλητική τελετή και τις δέουσες τιμές στο ύψιστο επίπεδο. Ορόσημο αποτελεί επίσης για τον Σύνδεσμό μας η παραγωγή το 2009, της ταινίας «Το βουνό της Σιωπής» με θέμα την ηρωική και ταυτόχρονα τραγική 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού και την πορεία των πυροβολητών της Μοίρας προς την Δόξα και την Αθανασία, με κορύφωση την επική μάχη-ενέδρα της 23 Ιουλίου 1974 στο Συγχαρί. Μετά από τις συστηματικές ενέργειες του Κώστα Δράκου, το κόστος παραγωγής της ταινίας είχε καλυφτεί από τον Σύνδεσμο μας και από χορηγούς, και τα δικαιώματα προβολής της έχουν παραχωρηθεί στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, το οποίο προβάλλει τη ταινία κατά τις μαύρες επετείους της Τουρκικής Εισβολής του 1974. Έναρξη της μεγάλης προσπάθειας του Συνδέσμου μας για τον εντοπισμό των ομαδικών τάφων των αγνοούμενων μαχητών της 181 Μοίρας ΠΠ στο Συγχαρί. Όλα τα στοιχεία που είχαν συγκεντρωθεί παραδόθηκαν υπό μορφή μελέτης με χάρτες και φωτογραφίες στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες για διερεύνηση. Με βάση τις πληροφορίες που ο Σύνδεσμος παρέδωσε, άρχισαν οι έρευνες και οι εκταφές με εξαιρετικά αποτελέσματα και τον εντοπισμό ενός μεγάλου αριθμού λειψάνων των αγνοουμένων μαχητών της Ηρωικής Μοίρας. Η ανάθεση στο συνθέτη Αντρέα Αντρέου της σύνθεσης «Ελεγεία για τον Χαμένο Πυροβολητή», ενός πένθιμου εμβατηρίου αφιερωμένου στους Ήρωες του Πυροβολικού μας, το οποίο ανακρούεται σε κάθε ανάλογη εκδήλωση του Συνδέσμου. Για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων του, ο Σύνδεσμος μας οργανώνει κάθε χρόνο την Παγκύπρια Χοροεσπερίδα του, στην οποία προσκαλούνται και παρίστανται, Υπουργοί, Βουλευτές, Δήμαρχοι και αριθμός αποστράτων και εν ενεργεία αξιωματικών. Οι μέχρι τώρα Χοροεσπερίδες, χάρις και στην προσωπική εμπλοκή και οργάνωση από τον Κώστα Δράκο, στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού εφέδρων πυροβολητών και φίλων του Συνδέσμου μας. Ο Σύνδεσμος σταθερά αλλά και κατά καιρούς παραχωρεί, όπου παρατηρηθεί ανάγκη στις εν ενεργεία Μονάδες του Πυροβολικού διάφορες συσκευές γραφείου, συσκευές, κλιματισμού, συσκευές απινίδωσης, έπιπλα, τηλεοράσεις καθώς και

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

11

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Εορτασμός Αγίας Βαρβάρας 2016 οικονομική βοήθεια για τη κάλυψη των εξόδων για τη κατασκευή έργων εντός των στρατοπέδων. Ο Σύνδεσμος παραχώρησε όλα αυτά τα χρόνια οικονομική βοήθεια σε δυσπραγούντες πυροβολητές όπως και σε μέλη των οικογενειών των Ηρώων μας που είχαν ανάγκη είτε λόγω προβλημάτων Υγείας είτε λόγω της οικονομικής κρίσης ή/και άλλων αναγκών. Από το 2012 και με εισήγηση του Κώστα Δράκου, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου μας αποφάσισε την ίδρυση «Εμπιστεύματος Υποτροφιών του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού» το οποίο προικοδοτεί κατά το δυνατόν με το απαιτούμενο κεφάλαιο τη χορήγηση μιας υποτροφίας ετησίως σε φοιτητή διδακτορικού επιπέδου με έρευνα σε θέμα που αφορά τη νεώτερη Κυπριακή Ιστορία. Μετά τη διαφοροποίηση του καθεστώτος χρήσης του «Στρατοπέδου Χρήστου Σαμάρα» στη Αθαλάσσα, ο Σύνδεσμος έχει υλοποιήσει την επιθυμία ανέγερσης νέου σεπτού αλλά αντιπροσωπευτικού Μνημείου Ηρώων του Πυροβολικού παρά την εκκλησία Αγίας Βαρβάρας στο Πλατύ Αγλαντζιάς, στην Αθαλάσσα, με τα εγκαίνια του να πραγματοποιούνται κατά την επετειακή εκδήλωση στις 20 Ιουλίου 2015, στην παρουσία των Υπουργών Άμυνας και Οικονομικών. Ουσιαστικά με τις ενέργειες του, ο Κώστας Δράκος εξασφάλισε χορηγίες αλλά και εισφορές ιδιωτών από εκδηλώσεις και τις κηδείες ηρώων του 1974, με τις οποίες καλύφτηκε σε σημαντικό βαθμό η αγιογράφηση του παρακείμενου με το Μνημείο Ηρώων Πυροβολικού ναΐσκου της Παναγίας της Ελευθερώτριας. Το 2015 ξεκίνησε η προσπάθεια συγγραφής βιβλίου αφιερωμένου στη δράση όλων των μονάδων του Πυροβολικού το δραμα-

τικό εκείνο καλοκαίρι του 1974. Αναμένεται ότι το βιβλίο θα είναι έτοιμο εντός του 2017. Ο Σύνδεσμος Εφέδρων Πυροβολικού, χάρις στις ιδέες, πρωτοβουλίες και δράσεις του επί δεκαεξαετία προέδρου του Κώστα Δράκου έχει επιτελέσει τεράστιο κοινωνικό, εθνικό και παραγωγικό έργο μέσα στα πλαίσια, τους στόχους και επιδιώξεις, όπως καθορίζονται από το Καταστατικό υπόστασής του και σε αυτό το σκοπό επικεντρώνει όλες του τις δυνάμεις. Εμφανής είναι η αναγνώριση της προσφοράς του Συνδέσμου μας από τη πολιτική, θρησκευτική και στρατιωτική ηγεσία, αναγνώριση που τον έχει καταστήσει ως ένα από τους σημαντικότερους Συνδέσμους Εφέδρων της πατρίδας μας. Σύνδεσμος Εφέδρων Πυροβολικού και Κώστας Δράκος είναι στοιχεία ταυτόσημα και αλληλένδετα. Είτε συμμετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο είτε όχι, ο διαχρονικός, από τις 16 Ιουλίου 1980 Πυροβολητής Κώστας Δράκος, δικαιωματικά θα αποτελεί τον άνθρωπο, την ιδέα και την πράξη που εκτόξευσαν το Σύνδεσμο σε αξιοθαύμαστα επίπεδα εθνικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και ανθρωπιστικής δράσης και δικαιωματικής αναγνώρισης. Για αυτούς ακριβώς τους λόγους, το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού, με απόφαση του η οποία λήφθηκε κατά τη Συνεδρία του στις 19/01/2016, και επικυρώθηκε κατά την Καταστατική Συνέλευση στις 19/02/2016, έχοντας αξιολογήσει την όλη δράση και το έργο που επιτέλεσε, ευχαριστεί τον Κώστα Δράκο για τα όσα έχει πράξει και προσφέρει στο Σύνδεσμο και στην Πατρίδα και ομόφωνα τον έχει ανακηρύξει ως Επίτιμο Πρόεδρο του Συλλόγου.

Αντιφώνηση Επίτιμου Προέδρου Αγαπητοί φίλοι, καλησπέρα. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την αποψινή παρουσία σας σε αυτή τη πολύ τιμητική για μένα εκδήλωση. Πραγματικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω μέσα μου, αν αυτές τις στιγμές νοιώθω χαρά ή λύπη, ενθουσιασμό ή μελαγχολία. Το πιο σίγουρο όμως είναι ότι αυτή την ώρα νοιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου μας, για την απόφαση του να με τιμήσει απόψε. Αγαπητοί φίλοι, από καρδιάς σας ευχαριστώ. Στη μνήμη μου έρχονται την ώρα αυτή κάποιες πολύ σημαντικές στιγμές που ζήσαμε, μαζί με τους συνεργάτες μου, στα εκάστοτε Διοικητικά Συμβούλια, αυτά τα 17 χρόνια που ήμουν επικεφαλής του Συνδέσμου. Την αγωνία για τη διαδικασία εγγραφής του Συνδέσμου, την παρουσία στις συγκεντρώσεις των Εφέδρων των Μονάδων και τη μαζική, γεμάτη ενθουσιασμό, εγγραφή των εφέδρων στον Σύνδεσμο. Την υπερπροσπάθεια για τη συλλογή χρημάτων για την κατασκευή του Μνημείου των Ηρώων μας στο στρατόπεδο «Χρήστου Σαμάρα», την όλη προσπάθεια για τον εντοπισμό των ονομάτων των Ηρώων μας, που μέχρι τότε δεν υπήρχαν σε κανένα αρχείο καταγεγραμμένα και τη μεγάλη υπερηφάνεια που νοιώσαμε, όταν το μνημείο ολοκληρώθηκε και όλοι στεκόμασταν δίπλα από τον τότε πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου. Τη σύγκρουση με το Υπουργείο Άμυνας για την επανασυγκρότηση της Ηρωικής 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού και κυρίως για την αρνητική θέση του για την ονομασία του στρατοπέδου Δελικήπου με το όνομα του Ήρωα Διοικητή της Μοίρας. Και το τηλεφώνημα που δέχτηκα, 8 χρόνια μετά, βρισκόμενος στο αεροδρόμιο του Μονάχου, μετά από ταξίδι στην Αμερική για εξετάσεις σχετικά με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που είχα, από τον τότε Υπουργό Άμυνας μακαριστό Κώστα Παπακώστα, ότι αποδεχόταν το αίτημά μας και θα μετονόμαζε το στρατόπεδο Δελικήπου σε «Στρατόπεδο Αντιστράτηγου Στυλιανού Καλμπουρτζή». Την κατασκευή και τα αποκαλυπτήρια των μνημείων των ηρώων της 185 Μοίρας και 184 Πυροβολαρχίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, της 187 Μοίρας στην Αθαλάσσα, αλλά και τη φιλοτέχνηση και τα αποκαλυπτήρια των προτομών των Ηρώων Διοικητών της 181 και της 173 Μοίρας Πυροβολικού, Αντιστράτηγων Καλμπουρτζή και Χατζηδάκη, στα στρατόπεδα στον Δελίκηπο και την Αγία Βαρβάρα. Και μετά, τη μεγάλη υπερηφάνεια που όλοι νοιώσαμε κατά την τελετή αποκαλυπτηρίων των προτομών των Αντιστράτηγων Καλμπουρτζή και Χατζηδάκη, τις οποίες ο Σύνδεσμος μας δώρισε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, από τον τότε πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Δημήτριο Αβρααμόπουλο αντίστοιχα, στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο Αττικής. Με μεγάλη συγκίνηση όμως θυμάμαι την προσπάθεια εντοπισμού των χώρων ταφής των ηρωικών αγνοουμένων της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού. Τη συλλογή πληροφοριών, την καταγραφή σε μελέτες που στάλθηκαν αρχικά στον πρόεδρο Παπαδόπουλο και μετά στον πρόεδρο Χριστόφια, τις ενημερώσεις των οικογενειών των Ηρώων μας και το δυναμικό αγώνα μαζί με τους συγγενείς για να πείσουμε τους αρμόδιους και από τις δύο πλευρές, να ξεκινήσουν εκταφές στους χώρους που υποδείξαμε. Την όλη προσπάθεια για την παραγωγή της ταινίας «Το βουνό της σιωπής» από το Σύνδεσμο και τις επισκέψεις στο χώρο της μάχης, κατά τις οποίες συγκεκαλυμμένα συλλέγονταν πληροφορίες για τους χώρους ταφής. Ακολούθως, τις με πάσα μυστικότητα επιδρομές στο χώρο της μάχης, εκείνα τα σούρουπα των Σαββάτων του 2009 και το σκάψιμο με μικρά σκαλιστηράκια, για τον εντοπισμό τάφων και οστών σε μια προσπάθεια να πείσουμε την Δ.Ε.Α., να στείλει συνεργεία στο χώρο και να ξεκινήσει τις εκταφές. Και μετά τις επί τόπου υποδείξεις στη Δ.Ε.Α. των σημείων ταφής… τον Τουρκοκύπριο ειδικό αστυνομικό, που με την προβολή του περιστρόφου του, μας απειλούσε για να μην υποδειχθούν συγκεκριμένοι χώροι ταφής και τα πρώτα οστά να βγαίνουν στην φως της μέρας, 35 και 36 χρόνια μετά τη μάχη. Επίλογος και τραγική κατάληξη, η συνοδεία των οικογενειών των Ηρώων μας στο Ανθρωπολογικό Ινστιτούτο, στο παλιό αεροδρόμιο Λευκωσίας, με εκείνα τα κατάψυχρα τραπέζια πάνω στα οποία υπήρχαν τα οστά των Ηρώων μας. Και τις κηδείες των ηρώων πυροβολητών, με τις τραγικές οικογένειες να στέκουν απέναντι με την ευγνωμοσύνη διάχυτη στο βλέμμα τους. Και τέλος το Νέο Μνημείο των Ηρώων του Πυροβολικού και το Παρεκκλήσιο της Παναγίας Ελευθερώτριας, με τις υπέροχες εικόνες και αγιογραφίες του, κτισμένα με την αγάπη και τη μέριμνα των Πυροβολητών (και του πατέρα Γεώργιου), εκεί στη Λεωφόρο Κυρηνείας στην Αγλαντζιά και οι συγκινητικές τελετές τρισαγίων κατά τις τραγικές επετείους της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Αγαπητοί φίλοι, Όλα όσα έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια δεν είχαν κανένα άλλο κίνητρο από το καθήκον προς την πατρίδα, τον σεβασμό και την αγάπη προς το όπλο και τους έφεδρους πυροβολητές, αλλά κυρίως την ευγνωμοσύνη και το χρέος προς τους Ήρωες μας και τις τραγικές αλλά υπερήφανες οικογένειες τους. Η αποψινή βραδιά δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση το επιστέγασμα ή το τέλος της παρουσίας μου στην πορεία του Συνδέσμου μας. Ούτε το όπλο πρόκειται να βάλω έστω και για μια στιγμή παραπόδα. Γιατί ο στόχος της δικής μου παρουσίας στο Σύνδεσμο, αλλά και ο κύριος σκοπός του Συνδέσμου μας, που δεν είναι άλλος από τη πραγματική απελευθέρωση της πατρίδας, δεν έχει ακόμα εκπληρωθεί. Γιατί οι ορδές του Αττίλα μολύνουν ακόμα τη γη μας. Γιατί η Κερύνεια μας, η Αμμόχωστος μας, η Μόρφου μας και όλες οι κατεχόμενες κωμοπόλεις και χωριά μας είναι ακόμα υπό κατοχή. Σας ευχαριστώ.

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Παρουσίαση βιβλίου «ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΟΙΡΑΣ

–

ΓΙΑ ΤΗΝ 189 ΜΟΙΡΑ ΠΕΔΙΝΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ»

Εκείνο το βράδυ της παρουσίασης του βιβλίου στο νέο κτήριο της Π.Ο.Ε.Δ., Πέμπτη 12 Μαΐου 2016 έγραφε το ημερολόγιο, η 189 Μ.Π.Π. έπαιρνε την πρώτη αναφορά Μοίρας μετά από 42 χρόνια και ο αυθόρμητος ενθουσιασμός και η συγκίνηση όλων ανεξαίρετα των συμπολεμιστών μας έλαμψε ακόμα μια φορά. Λες και δεν είχε περάσει ούτε μια μέρα από τότε και όλοι αγκαλιάζονταν σαν μικρά παιδιά χαρίζοντας μας μοναδικές στιγμές συγκίνησης. Ο χρόνος δεν στάθηκε ικανός να σπάσει το πνεύμα μονάδας και δάκρυα χαράς έλουζαν τα πρόσωπα όλων μας. Η παρουσία του λοχαγού μας Δημητρίου Κατσαφούρου σκόρπισε ρίγη συγκίνησης σε όλους τους παρευρισκόμενους, αφού όλοι ανεξαίρετα τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν αφάνταστα. Δυστυχώς ο γενναίος διοικητής μας Δημήτριος Γκότσης, για λόγους υγείας, δεν μπόρεσε να είναι μαζί μας. Ο λοχαγός της Β’ Πυροβολαρχίας Παναγιώτης Ρούσος αποδήμησε πριν μερικούς μήνες αλλά η νοερή παρουσία του, μας χάριζε γαλήνη στη ψυχή. Μετά από μια σύντομη εισαγωγική ομιλία του προέδρου μας Σταύρου Ανδρέου, o λοχαγός μας Δημήτριος Κατσαφούρος πολύ ταπεινά έδωσε τη δική του μαρτυρία για όλες εκείνες τις δύσκολες στιγμές που η μονάδα μας εν μέσω των φλογών βγήκε αλώβητη και άτρωτη από τις επιθέσεις της τουρκικής αεροπορίας, αφού η Παναγία και η Αγία Βαρβάρα μας σκέπαζαν μέσα στην αγκαλιά τους σαν στοργικές μητέρες και τούτο το νιώθαμε και πεισμώναμε κόντρα σε όλες αυτές τες υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις. Στη συνέχεια χαιρετισμό απηύθυνε ο μητροπολίτης Κυρηνείας κ.κ. Χρυσόστομος, ο οποίος αναφέρθηκε στη δύναμη του θρησκευτικού πνεύματος που όλοι νιώθαμε έντονα κείνες τες δύσκολες ώρες που μας κτυπούσε η Τουρκική αεροπορία, καθώς δε και τη δύναμη της αγάπης και της πίστης στο Θεό, οι οποίες μας έδιναν κουράγιο και δύναμη μοναδική και ανεπανάληπτη. Στη δική του παρουσίαση του βιβλίου ο πρώην πρέσβης στην Αθήνα και καθηγητής κ. Γεώργιος Γιωργής, περιέγραψε ενδελεχώς το κλίμα εκείνης της εποχής καθώς δε και τη δυσκολία του αγώνα μας γιατί είχαμε να αντιμετωπίσουμε υπέρτερες δυνάμεις ενώ παράλληλα έψεξε όλους εκείνους που μας άφησαν μόνους και αβοήθητους σ’ ένα στημένο και άνισο αγώνα, πανηγυρίζοντας την πτώση της δικτατορίας, ενώ η Τουρκία σκόρπιζε παντού φωτιά και θάνατο, αφού οι ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ σιωπηλά ανέχτηκαν και ενεθάρρυναν τη βάρβαρη εισβολή στο πολύπαθο νησί μας. Κληρωτοί και έφεδροι σαν μια γροθιά στάθηκαν όλοι με απαράμιλλο σθένος και μαχητικότητα, ανοίγοντας ακόμα μια φορά κεφάλαια ένδοξης Ελληνικής ιστορίας. O συγγραφέας και συμπολεμιστής μας κ. Νίκος Ορφανίδης στάθηκε με ευλάβεια σε κείνες τες δύσκολες ώρες του πολέμου και περιέγραψε την άψογη αγωνιστική παρουσία της 189 Μ.Π.Π. στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, από το οποίο υποστήριζε με καταιγιστικά πυρά την ΕΛΔΥΚ κατά την επίθεσή της στο Κιόνελι. Η αποτελεσματικότητα των εύστοχων κεραυνών μας με τα ρώσικα πυροβόλα 100 χιλιοστών και η εκπλήρωση της αποστολής που μας είχε ανατεθεί, δείχνει περίτρανα ότι σταθήκαμε άξιοι συνεχιστές της Ελληνικής ιστορίας μας ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΗ ΚΙΝΟΥΝΤΕΣ… Η όλη εκδήλωση πέρα από τον συγκινησιακό της χαραχτήρα ήταν και μια μοναδική ευκαιρία να ξανασμίξουμε με ξενιτεμένους φίλους μας όπως τον επιλοχία μας Ξενάκη Φωτίου, τον λοχία Βωνιάτη Παντελή και τον Γιαννάκη Χ”ιωάννου, οι οποίοι έτρεξαν στο κάλεσμα της ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΜΟΙΡΑΣ της δοξασμένης 189 Μ.Π.Π. μετά από 42 χρόνια… Tην παρουσίαση του βιβλίου παρακολούθησαν οι πρώην Υπουργοί Κλαίρη Αγγελίδου και Φοίβος Κλόκκαρης, απόστρατοι αξιωματικοί, μεγάλος αριθμός εφέδρων του Πυροβολικού και άλλοι φίλοι του Συνδέσμου μας.

12

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

13

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Απονομή Μεταλλίων 189 Μ.Π.Π. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι εκείνα τα αμούστακα δεκαοχτάχρονα παιδιά της 189 Μ.Π.Π, σήμερα παππούδες πια, σοβαροί και χαρούμενοι μαζί, ξανάσμιξαν μετά από 42 χρόνια στο οίκημα του Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού, ετούτο τον ιερό χώρο που μαρτυρεί αβίαστα το μεγαλείο εκείνων των στιγμών ζωής που βρεθήκαμε ξαφνικά να χαράσσουμε ελληνική ιστορία, όταν οι Τούρκοι χτύπησαν το όμορφο νησί μας από ξηρά, αέρα και θάλασσα τον μαύρο Ιούλη του 1974. Είχε προηγηθεί το προδοτικό πραξικόπημα των υποκινούμενων και εκτελούντων τις διαταγές του υπουργού εξωτερικών της Αμερικής Χένρυ Κίσιντζερ, συνταγματαρχών της Χούντας των Αθηνών. Σε ένα πουλημένο εξ’ αρχής άνισο αγώνα, όλοι ανεξαιρέτως μικροί και μεγάλοι στην ψυχή και στην καρδιά, στήναμε τες δικές μας Θερμοπύλες υπέρ βωμών και εστιών μαχόμενοι, όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά αμυνόμενοι «και μόνοι και μετά πολλών». Κανένας από τους συμπολεμιστές μας δεν πτοήθηκε όταν ο θάνατος μας γυρόφερνε στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, από το οποίο πραγματοποιήσαμε χιλιάδες εύστοχες βολές πυροβολικού, αποδεκατίζοντας έμψυχο και άψυχο

υλικό του εχθρού, ενώ παράλληλα βοηθούσαμε την ΕΛΔΥΚ στην τιτάνια προσπάθεια της να καταλάβει το Κιόνελι. Οι υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις καθιστούσαν την όλη αποστολή μας πολύ δύσκολη, αλλά η πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας και οι εξαίρετοι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίτες συνάδελφοι μας, μια γροθιά όλοι μαζί, δεν αφήσαμε τον φόβο να μας καταβάλει και σταθήκαμε άξιοι και πιστοί στον όρκο μας. Από νωρίς άρχισαν να μαζεύονται οι συμπολεμιστές μας και τα πηγαδάκια μεταξύ τους, η απρόσμενη τούτη χαρά, καθιστούσαν τες στιγμές μοναδικές. Όλοι αλλάξαμε και ήταν δύσκολο να θυμηθούμε μετά από 42 χρόνια όλα τα ονόματα και τα πρόσωπα των γκριζομάλληδων πια συμπολεμιστών μας. Συγκινημένοι και ενθουσιασμένοι βιώναμε ένα άπιαστο όνειρο και τούτο χάρη στον Παγκύπριο Σύνδεσμο Εφέδρων Πυροβολικού που τίμησε όλους εμάς, την Παρασκευή 13 Μαΐου 2016, με διπλώματα και μετάλλια ανδρείας για την όλη προσφορά μας προς την μαρτυρική πατρίδα μας. Δυστυχώς κάποιοι φίλοι αγαπημένοι δεν ήταν μαζί μας, κάνοντας τις στιγμές ακόμα πιο δύσκολες όταν τους αναζητήσαμε και μάθαμε ότι δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Νιώθαμε όμως τις ψυχές όλων, όπως του λοχαγού Παναγιώτη Ρούσου, του έφεδρου αξιωματικού Μάριου Παυλίδη, του λοχία Ρογήρου Γεωργίου....... να κινούνται ανάμεσα μας και νιώθαμε γαλήνη στις ψυχές μας. Μίλησαν στην εκδήλωση, ο πρόεδρος του Συνδέσμου μας Σταύρος Ανδρέου, ο αντιστράτηγος εν αποστρατεία Δημήτριος Κατσαφούρος, ο συγγραφέας του βιβλίου της πολεμικής δράσης των μονάδων πυροβολικού Χρύσανθος Χρυσάνθου και ο επίτιμος πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού Κώστας Δράκος, η ψυχή της όλης προσπάθειας. Προσωπικά, ήταν απίστευτο για μένα τούτο το ταξίδι στην προσπάθεια μου να ξαναστήσω την 189 Μ.Π.Π., με πολλή υπομονή και αγάπη για όλα εκείνα τα παιδιά της. Συνεχίζω ακόμα την προσπάθεια μου να τους βρούμε όλους και να τους τιμήσουμε. Εμείς όλοι, όσοι πολεμήσαμε στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, κληρωτοί και έφεδροι, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Παγκύπριο Σύνδεσμο Εφέδρων Πυροβολικού, που μας έδωσε την ευκαιρία να σμίξουμε ξανά και μας τίμησε για την ταπεινή προσφορά μας προς την πατρίδα, χωρίς να ξεχνούμε ότι ο εχθρός είναι ακόμα εντός των τειχών και καθημερινά μας απειλεί. Ας γνωρίζει λοιπόν, ότι πέραν από συνομιλίες, εμείς δεν χαρίζουμε χώμα ελληνικό, γιατί το χρωστάμε στο άλικο αίμα των παιδιών του πυροβολικού που έπεσαν μαχόμενοι ή αγνοούνται, στις κυπριακές Θερμοπύλες. Λοχίας Πυροβολικού Γιώργος Ζίζιρος Πολεμιστής της Ηρωικής 189 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

14

Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Αιμοδοσία Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού Με το σύνθημα «ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ» ο Σύνδεσμος μας οργάνωσε εθελοντική αιμοδοσία την Παρασκευή, 21 Οκτωβρίου 2016. Η οργάνωση της εκδήλωσης ήταν άψογη και η προσέλευση ήταν αθρόα, με αποτέλεσμα την απόλυτη επιτυχία με την συγκέντρωση πολύ ικανοποιητικού αριθμού φιαλών αίματος για τους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Με γνώμονα την προσφορά στα κοινά, ο Σύνδεσμος αποφάσισε στην πρώτη συνεδρία το παρόντος Διοικητικού Συμβουλίου κατά τον προγραμματισμό των δραστηριοτήτων της χρονιάς, ότι δεν θα ήταν δυνατό να απουσιάζει από τις εκδηλώσει η εθελοντική αιμοδοσία. Όλοι γνωρίζουμε ότι η εθελοντική αιμοδοσία είναι μια χειρονομία καλής θέλησης, φροντίδας και αγάπης. Η συνεισφορά των εθελοντών αιμοδοτών είναι πάνω απ' όλα ενέργεια ζωής για τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας. Πέραν όμως από κοινωνική προσφορά η αιμοδοσία αποτελεί και μια προσωπική ικανοποίηση για τον αιμοδότη. Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου μας, για να ευχαριστήσουν τους εθελοντές αιμοδότες αλλά και για να προσφέρουν μια πιο ευχάριστη νότα στην

όλη εκδήλωση, οργάνωσαν δεξίωση με σουβλάκια, μεζεδάκια και ποτά για όλους τους εθελοντές αιμοδότες, το προσωπικό της Τράπεζας αίματος, τους φίλους του Συνδέσμου και όσους προσήλθαν στην αιμοδοσία. Επειδή το «ΙΣΧΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ» δεν ισχύει μόνο για το Πυροβολικό, οι ψήστες μας απέδειξαν για ακόμα μια φορά τις άριστες γνώσεις τους στο ψήσιμο των σουβλακιών και άλλων εδεσμάτων. Η επιτυχία της αιμοδοσίας ήταν απόλυτη. Ευελπιστούμε ότι αυτό θα επαναληφθεί και του χρόνου. Ο Σύνδεσμος θέλει να ευχαριστήσει όλους τους εθελοντές αιμοδότες, τα μέλη της Τράπεζας Αίματος, τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς που έδωσε έγκριση για την συμμετοχή Πυροβολητών (κληρωτών και μόνιμου προσωπικού) στην αιμοδοσία, τα μέσα ενημέρωσης που αναμετάδωσαν την ανακοίνωση του Συνδέσμου για την αιμοδοσία, και όλους όσους συνέφεραν με οποιοδήποτε τρόπο στην επιτυχία της εκδήλωσης. Τέλος, να αναφέρουμε ότι πρόθεση του Συνδέσμου, είναι να καταστίσει την αιμοδοσία σε θεσμό και να καθιερώσει την πραγματοποίηση της κάθε τρίτη Παρασκευή του Οκτώβρη. Ραντεβού λοιπόν στις 20 Οκτωβρίου 2017 για μια νέα προσφορά αίματος προς τους έχοντες ανάγκη.

Κοπή Βασιλόπιττας και υποδοχή νέου χρόνου 2017 Καπνοί και υπέροχες μυρωδιές από τις σούβλες, τα λουκάνικα, τους παστουρμάδες και τα άλλα εδέσματα γέμισαν την ατμόσφαιρα και συμπλήρωναν το κέφι έξω από το οίκημα του Συνδέσμου μας στη Λευκωσία, το Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017 στην καθιερωμένη εδώ και δέκα χρόνια υποδοχή του νέου χρόνου και την κοπή της βασιλόπιτας του Συνδέσμου μας. Εκεί, στην αποκομμένη και αδιέξοδη από το οδόφραγμα της κατοχής οδό Αθηνάς στη Χρυσαλινιώτισα, οι έφεδροι Πυροβολητές υποδέχτηκαν το νέο χρόνο 2017, με φόντο τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια με το κρασί, τις

μπύρες και τη ζιβανία, δίδοντας υπόσχεση για νέους αγώνες για την απελευθέρωση της πατρίδας μας. Τη βασιλόπιτα έκοψε ο έντιμος Υπουργός Άμυνας κύριος Χριστόφορος Φωκαΐδης, ο Υπουργός Οικονομικών κύριος Χάρης Γεωργιάδης, ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Αντιστράτηγος Γεώργιος Μπασιακούλης, ο Δήμαρχος Λευκωσίας κύριος Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης και ο Αντιστράτηγος εν αποστρατεία κύριος Πέτρος Χατζιαντωνίου. Παρόντες στον εορτασμό άλλοι απόστρατοι αξιωματικοί του Πυροβολικού και μεγάλος αριθμός εφέδρων Πυροβολητών και φίλων του Συνδέσμου μας.

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

15

Ε Π Ι Σ Κ Ε Ψ Ε Ι Σ Επίσκεψη Στρατηγού Δημήτριου Κατσαφούρου Στα ιερά χώματα της πατρίδας μας, για τα οποία πολέμησε το καλοκαίρι του 1974 με την 189 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, ως υποδιοικητής και διοικητής της Β’ Πυροβολαρχίας, επέστρεψε ο Αντιστράτηγος εν αποστρατεία Δημήτριος Κατσαφούρος. Ο στρατηγός Κατσαφούρος επισκέφτηκε την πατρίδα μας από τις 12 – 16 Μαΐου 2016, μετά από πρόσκληση του Συνδέσμου μας και της Διοίκησης Πυροβολικού ΓΕΕΦ, για να παραστεί στις εκδηλώσεις για τα 50χρονα της 189 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, στην παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Ορφανίδη «Αναφορά Μοίρας – για την 189 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού» και την τελετή επίδοσης μεταλλίων τιμής στους πολεμιστές της Μοίρας. Το Σάββατο 15 Μαΐου 2016, ο στρατηγός Κατσαφούρος, απότισε φόρο τιμής και κατέθεσε στεφάνι στο Μνημείο των Ηρώων του Πυροβολικού στο στρατόπεδο «Χρήστου Σαμάρα», στο νέο Μνημείο των Ηρώων μας στην Λεωφόρο Κυρηνείας, στο μνημείο των Ηρώων της 187 ΜΠΠ στο χώρο του παλαιού στρατοπέδου «Δημητράκη Χριστοδούλου» και στο Μνημείο των Ηρώων 185 ΜΠΠ και 184 ΠΠ στο χώρο των φοιτητικών εστιών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Κατά την παρουσία στο νησί μας ο στρατηγός Κατσαφούρος επισκέφθηκε επίσης το στρατόπεδο «Αντιστράτηγου Στυλιανού Καλμπουρτζή» στο Δελίκηπο, όπου κατέθεσε στεφάνι στη προτομή του Ήρωα Διοικητή της 181 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού, το στρατόπεδο «Αντιστράτηγου Εμμανουήλ Χατζηδάκη» στην Αγία Βαρβάρα, όπου κατέθεσε στεφάνι στην προτομή του Ήρωα Διοικητή της 173 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού και το στρατόπεδο «Ανθυπολοχαγού Σώτου Χατζηπροκοπίου» στο Τσέρι, σημερινή έδρα της 189 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού. Ο στρατηγός Κατσαφούρος εξέφρασε κατά την επίσκεψη του, τον θαυμασμό του για το έργο που ο Σύνδεσμος μας επιτελεί. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου μας επιθυμεί να ευχαριστήσει την εταιρεία Παρκέ Κοφτερός και το Ξενοδοχείο Classic για την ευγενή προσφορά τους, για την κάλυψη των εξόδων ταξιδιού και διαμονής του Στρατηγού Κατσαφούρου.

Θ Α Ν Α Τ Ο Ι - Π Ε Ν Θ Ο Σ Απεβίωσε η Δέσποινα Πέτρου Χατζηαντωνίου Έφυγε από τη ζωή στις 15 Ιανουαρίου 2017 σε ηλικία 77 ετών, η Δέσποινα Χατζηαντωνίου, σύζυγος του Αντιστράτηγου ε.α. Πέτρου Χατζηαντωνίου, πρώτου Κύπριου Διοικητή Πυροβολικού ΓΕΕΦ. Η εξόδιος ακολουθία ψάληκε από τον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Λευκωσία, την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017 και η ταφή της έγινε στο ομώνυμο νεκροταφείο. Η Δέσποινα Χατζηαντωνίου γεννήθηκε στο χωριό Κάθηκας της επαρχίας Πάφου και νυμφεύθηκε το 1964 τον τότε νεαρό αξιωματικό του Κυπριακού Στρατού Πέτρο Χατζηαντωνίου. Μαζί απέκτησαν μια θυγατέρα την Αγάθη. Έζησε μαζί με τον Πέτρο Χατζηαντωνίου τους κινδύνους που ο ίδιος πέρασε κατά την Τουρκανταρσία του 1963-64, τη σύλληψη του στο πραξικόπημα του Ιουλίου 1974 και την αγωνία για τη ζωή του κατά την τουρκική εισβολή και τις μαύρες μέρες που ακολούθησαν, καθώς ο σύζυγος της βρέθηκε τότε στη πρώτη γραμμή του πολέμου και το σπίτι τους βρέθηκε στο επίκεντρο των μαχών στην περιοχή Αγίου Παύλου. Είδε την οικογένεια της να μεγαλώνει, όταν η αγαπημένη της θυγατέρα Αγάθη έφερε στον κόσμο δύο εγγόνια, τον Παναγιώτη-Πέτρο και την Δέσποινα-Μαρία, φυσική συνέπεια της δικής της παρουσίας στο πέρασμα της από αυτή τη ζωή. Η Δέσποινα Χατζηαντωνίου αποτελούσε υπόδειγμα ενός ανθρώπου γεμάτου ευγένεια, ήθος, καλοσύνη, αρχοντιά, αξιοπρέπεια και περηφάνια.

ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

16

Ε Ν Δ Ι Α Φ Ε Ρ Ο Υ Ν Εισαγωγική Ομιλία έφεδρου υπολοχαγού πυροβολικού κυρίου Νίκου Ορφανίδη κατά την παρουσίαση του βιβλίου του τότε λοχία της ΕΛΔΥΚ Αθανάσιου Χρυσάφη «Οι άγνωστοι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ 1974» Μιλώντας απόψε για τις μονάδες του Πυροβολικού και το πώς αυτές στάθηκαν να υπερασπιστούν την πατρίδα μας τις μέρες της Τουρκικής εισβολής, σε εκείνες τις μέρες της αγριότητας και του θανάτου και της εγκατάλειψης, σκέφτομαι πως το Πυροβολικὸ τίμησε εξόχως την αποστολή του, στάθηκε κατά τρόπο ηρωικό και έδωσε βλήματα υποστήριξης και καταστροφής, κάτω απὸ συνθήκες αντίξοες και δύσκολες, σε ένα γενικότερο κλίμα διάλυσης και σύγχυσης. και θανάτου. Σκέφτομαι, έτσι, τις μονάδες του Πυροβολικού, διάσπαρτες εκείνα τα πρώτα χρόνια της Εθνικής Φρουράς, εμείς αξιωθήκαμε να ζήσουμε το Πυροβολικό εν τη γενέσει του, όταν έφτασαν τα πρώτα εκείνα Πυροβόλα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτά της ερήμου, τα πυροβόλα των 25 λιβρών και τα άλλα των 75 χιλιοστών, για το ορειβατικό Πυροβολικό, και τα πυροβόλα των 100 χιλιοστών, Ρωσικά, με τα οποία εμείς, η δική μου Μοίρα, κάναμε τον πόλεμο. Δεν θα μιλήσω για τις μονάδες του Πυροβολικού που στάθηκαν όρθιες μέχρι το τέλος, με τους νεκρούς και πεσόντες πυροβολητές. Σκέφτομαι, όμως, τον ηρωϊκό διοικητή της 181 ΜΠΠ, αυτής του Τρικώμου, τον ήρωα Στυλιανό Καλμπουρτζή στον Πενταδάκτυλο, αλλά και τους άλλους που χάθηκαν στον κάμπο της Μεσαορίας, όταν προέλαυναν ο Τούρκοι. Την 191 ΠΟΠ. Και τους άλλους στο Βόσπορο, στον Καραβά, εκεί στην Αχειροποίητο, στη Μύρτου, στην Αμμόχωστο. Κι εκείνους τους θαρραλέους πυροβολητές, που δεν λύγισαν από τους πολυβολισμούς και τους βομβαρδισμούς, τα αεροπλάνα και τα τεθωρακισμένα και τα πλοία των Τούρκων. Τις βόμβες ναπάλμ. Σ’ αυτή την αποψινή παρουσίαση του βιβλίου του Αθανάσιου Χρυσάφη, λοχία της ΕΛΔΥΚ, για εκείνες τις μέρες του πολέμου, θα ήθελα να σταθώ στη δράση των μονάδων του Πυροβολικού και την εν πολέμω συνεργασία τους μὲ την ΕΛΔΥΚ, στις φονικές εκείνες και άγριες επιχειρήσεις της εκείνων των ημερών, την προσπάθειά της για κατάληψη του Κιόνελι και του στρατοπέδου της ΤΟΥΡΔΥΚ. Από όσα τότε ζήσαμε και όσα έχουν ήδη καταγραφεί και διασωθεί μέσα απὸ αφηγήσεις και στρατιωτικές αναφορές και εκθέσεις, στέκομαι ιδιαιτέρως στην αποστολή της 189 ΜΠΠ, της μονάδας στην οποία ως έφεδρος υπηρέτησα. Όπως και την αποστολὴ των μονάδων 187 ΜΠΠ, 185 ΜΠΠ και 184 ΠΠΠ, που συνέδραμαν σ’ αυτή την προσπάθεια, μέχρι που εγκατέλειψαν, όπως εγκατέλειψαν, την περιοχή του αεροδρομίου Λευκωσίας. Όπως αναγράφεται μεταξύ άλλων στη Συνοπτική Έκθεση του 1975 για την 189 ΜΠΠ: «Η Μοίρα…κινηθείσα κατόπιν διαταγής Διοικήσεως Πυροβολικού ΓΕΕΦ, ετάχθη από της 07:30 ώρας περίπου νοτίως Γερολάκκου (WD23-91) αναλαβούσα την αποστολήν αμέσου υποστηρίξεως της ΕΛΔΥΚ. Αποστολή της ΕΛΔΥΚ ήτο να επιτεθή από των νυκτερινών ωρών προς κατάληψιν του Κιόνελι. Η Μοίρα συνεδέθη μετά της ΕΛΔΥΚ διά της προωθήσεως του διοικητού της εις ταύτην από 8:30 ώρας. Ολίγον βραδύτερον διετέθησαν εις την αυτήν Μονάδα προκεχωρημένοι αξιωματικοί παρατηρηταί και σύνδεσμοι εκ της 184 ΠΠΠ και 185 ΜΠΠ. Ο διοικητής της 189 ΜΠΠ ανέλαβεν τον συντονισμόν των πυρών των λοιπών Μονάδων εις ό,τι αφορά την υποστήριξιν της ΕΛΔΥΚ. Μετ' ολίγον ήρχισεν εκπέμπουσα πυρά υποστηρίξεως της ΕΛΔΥΚ ή βολάς τη αιτήσει της Διοικήσεως Πυροβολικού ΓΕΕΦ, προσβάλλουσα αποτελεσματικώς εχθρικάς συγκεντρώσεις, φάλαγγας οχημάτων, ελικόπτερα, αλεξιπτωτιστάς ως και λοιπούς στόχους εις περιοχήν Κιόνελι. Αι βολαί εσυνεχίσθησαν καθ' όλην την ημέραν ως και κατά την διάρκειαν της νυκτός». Όπως ο διοικητής της Μοίρας αναφέρει σε εκείνο το εκπληκτικὸ Αγιολογικὸ οδοιπορικό, του αγίου Γέροντος Παϊσίου: «Ήμουν διοικητής με το βαθμό του ταγματάρχου στην 189ΜΠΠ στην περιοχή αεροδρομίου Λευκωσίας. Όταν κατά την επιδρομή του Αττίλα στην Κύπρο, την 20ή Ιουλίου 1974, ώρα 05.30 πρωϊνή, εισήλθα στην ΕΛΔΥΚ, έπεσε βόμβα μισού τόνου μπροστά από το Λαντ-Ρόβερ μας σε απόσταση 50 μέτρων και δὲν πάθαμε τίποτα… Μετά την πρώτη εκεχειρία, εγώ αντιδρούσα με πυρά πυροβολικού, επειδή οι Τούρκοι προχωρούσαν. Τότε η προϊσταμένη μου αρχή με διέταξε να πάω πίσω, να μη βλέπω, ούτε να βάλλω εναντίον των Τούρκων που προχωρούσαν! Πράγματι, γύρισα στο χώρο τάξεως της μονάδος μου, που ήταν δυτικά του αερο-

δρομίου Λευκωσίας. Και τότε αντίκρυσα το ἐδαφος γύρω από το χώρο τάξεως της μονάδος μου, που κατελάμβανε μια περιοχή περίπου 800-1000 τετραγωνικών μέτρων, να είναι σκαμμένο και καμένο από βόμβες των 750 λιβρών και ναπάλμ, οι οποίες ερρίπτοντο από εχθρικά αεροσκάφη, κατά την 20ή, 21η και 22α Ιουλίου και από ύψος 10000 ποδών. Μέσα στον τεράστιο χώρο τάξεως της μονάδος δεν είχε πέσει ούτε μία βόμβα, οπότε δεν είχα ούτε έναν τραυματία. Τότε, συγκέντρωσα τους στρατιώτες και τους είπα: "Μη φοβάσθε, δεν θα πάθει κανένας μας τίποτα, διότι το χέρι του Θεού είναι πάνω από τη μονάδα! …" Την 20ή Ιουλίου 1964 και ώρα 08.30 πρωϊνή, έπεσε βόμβα των 750 λιβρών μπροστά από τα πυροβόλα μας. Δεν έσκασε, κύλησε 500 μέτρα περίπου και στάθηκε όρθια σε απόσταση δέκα μέτρων από μια ομάδα εφέδρων που ήθελαν να καταταγούν.Τις πρωϊνές ώρες της 20ής Ιουλίου 1974, η μοιρα μας 189ΜΠΠ, κατέρριψε δύο τουρκικά αεροσκάφη με τετράδυμα πυροβόλα 50 χιλιοστών. Γι’ αυτό μετά οι Τούρκοι έρριπταν τις βόμβες τους από ύψος 10. 000 ποδών. Την 21η Ιουλίου 1974 και μεταξύ 04.30 π.μ. και 4.50 π.μ. εκτελούσα έντονες βολές στην περιοχή Κιόνελι-Αγύρτας, υποστηρίζοντας επίθεση της ΕΛΔΥΚ. Επειδή ήμουν τέσσερα εικοσιτετράωρα περίπου χωρίς ύπνο, ενύσταξα και έδωσα εντολή στον ασυρματιστή, όταν τελειώσει η βολή, να δώσει ανά τριάντα, «επανέλαβε βεληνεκές», και έγειρα να κοιμηθώ για λίγο. Όταν όμως έκλεισα τα μάτια, είδα όραμα μια Μαυροφορούσα Γυναίκα να έρχεται από το μέρος του εχθρού και να μου λέει: "Ξύπνα, δεν θα πάθετε τίποτα (εννοούσε τη μονάδα μου) αλλά οι Τούρκοι θα μπούνε στο νησί (Κύπρος)". Η μονάδα μας επέφερε σοβαρές απώλειες στον εχθρό. Γι’ αυτό: α) Οι Τούρκοι επεκήρυξαν τον διοικητή της ταγματάρχη Γκότση Δημήτριο, με ποσό 50. 000 κυπριακών λιρών, σε όποιον τον παρέδιδε σ’ αυτούς, νεκρό ή ζωντανό. β) Την 22α Ιουλίου 1974, και περί ώρα 17.00 οι Τούρκοι πρότειναν να παύσουν τις αεροπορικές επιδρομές, με αντάλλαγμα να μη βάλει εναντίον τους το Πυροβολικό…» Μένω σ’ αυτά, για να αναδείξω τον καθοριστικό ρόλο του Πυροβολικού στις μάχες και επιχειρήσεις της ΕΛΔΥΚ, που μαζί μὲ τις δυνάμεις της Εθνικής Φρουρᾶς κράτησαν ελεύθερη τη Λευκωσία.

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

17

Ε Ν Δ Ι Α Φ Ε Ρ Ο Υ Ν Μια επιστροφή μοιρολόι Όταν η λαχτάρα να ξαναδείς την άγια πατρική σου γη, υπερβαίνει και νικά την ψυχρή λογική, διαπράττεις το ατόπημα: αναγκάζεσαι να περάσεις από έλεγχο διαβατηρίων και να αντικρύσεις φάτσες τυχάρπαστων «αστυνομικών»-γνήσιων απογόνων Σελτσούκων σφαγέων˙ δεινή εμπειρία. Κατακαλόκαιρο του Αυγούστου και καταχείμωνα ψυχής. Προχώρησα στην καθημαγμένη υπόδουλη πατρίδα με βήματα που νόμιζα πως με πηγαίνουν στον Άδη. Ιχνηλατούσα στον παρόντα χρόνο τα παρελθόντα ίχνη της δικής μου ζωής και των συγχωριανών μου: Μόρφου, Πραστειό, Πεντάγια, Ξερός…ξεραμένα περιβόλια αφρόντιστα σπίτια, παράθυρα με κουρτίνες κουρελούδες, νερά μπουγάδας σε κεντρικούς δρόμους. «Πως καταντήσατε τον τόπο μου» ψιθύριζα, χωρίς να σκέφτομαι αν μ’ ακούει κανείς. Έφτασα στο χωριό μου, τον Ξερό, της περιοχής των Σόλων, που αντλεί το όνομα της από το όνομα του Αθηναίου σοφού και νομοθέτη που έδωσε νόμους στο Φιλόκυπρο της αρχαίας Αίπειας και χάραξε τη ρυμοτομία των Σόλων. Φτάνω σε λίγο πριν τις εγκαταστάσεις της C.M.C. Η αποβάθρα στο λιμάνι, γκρεμισμένο κουφάρι˙ ούτε ένα καράβι αραγμένο, ούτε μια ψαρόβαρκα. Το κόκκινο, από το χαλκό, χρώμα της θάλασσας, σημάδι τότε του πλούτου, δε σημαδεύει πια τα όρια της Εταιρείας. Η μνήμη ανατρέχει σε αλησμόνητες ώρες: εδώ, το 1964 βύθισαν οι βόμβες των Τούρκων την ελληνική ακταιωρό. Οι γενναίοι πνίγηκαν! Στους εφιάλτες μου ακούω ακόμα τα βομβαρδιστικά. Θυμάμαι, βρέθηκα κάτω από το μεγάλο τραπέζι της κουζίνας μας και η μητέρα μου με το σώμα της με κάλυπτε για να με προφυλάξει! Ευλογημένη, αγαπημένη προστασία…Οι άντρες του χωριού βγήκαν στους δρόμους με τις καραμπίνες κυνηγώντας τα Τούρκικα βομβαρδιστικά, αν είναι δυνατόν! Τελικά, έριξαν ένα, με μπρεν…Προχωρώ με βαρύ βήμα. Το γεφύρι, όπως ήταν. Ο Ξερός ποταμός, σκουπιδότοπος. Πουθενά οι ευκάλυπτοι. Το αστυνομικό τμήμα, κουρείο. Η τράπεζα και το τεράστιο κατάστημα της Ευδοκίας, συνεργείο αυτοκινήτων και παλιοσίδερα. Δεξιά η παλιά Τεχνική Σχολή˙ θυμάμαι τη βραδιά αφιέρωμα στον Παπαδιαμάντη. Πήρα τον κεντρικό δρόμο, τον Μακρύδρομο. Τα κυπαρίσσια, τα φυλλόδεντρα, οι βεράντες με τις γλάστρες, οι δυο πλατείες που κάναμε ποδήλατο, οι ψηλές αροκάριες που είναι; Σοφούλα, Μηλοδώρα, Λουκία, Περικτιόνη, Ορθοδοξία, Αριάδνη…Ονόματα, φιλικές αγκαλιές…Η «καλημέρα» τους γάργαρο νερό, ανεπιτήδευτη αγάπη, γιασεμί και άρωμα ψωμιού. Αγνώριστα, μας πως γίνεται; Και έπαθα το ανεπανάληπτο: προσπέρασα και δεν αναγνώρισα το σπίτι μου! Κυπαρίσσια. μεσπιλιές, μανταρινιές, κληματαριά, γλάστρες…ανύπαρκτα. Πήρα λίγο χώμα από τον κήπο, το χρωστούσα στον τάφο του αδελφού μου, στη Μακεδονίτισσα. Παραδόθηκα σ’ ένα πόνο ανείπωτο. Μου «επέτρεψαν» να δω το σπίτι˙ πολλά στρώματα χάμω, ούτε ένα έπιπλο. Ρώτησα για φωτογραφίες˙ το αγόρασαν άδειο μου είπαν. Έφτασα στον Άδη, τελικά. Σαν μεθυσμένη, έφτασα στο σινεμά του Μπακαλούρη. Θυμήθηκα το μπλόκο των Άγγλων που έψαχναν για φυλλάδια της Ε.Ο.Κ.Α. Τα «κουβαλούσα» εγώ, δεκάχρονο παιδί. Τους είδα γι’ αυτό κάθισα στο διπλανό οικόπεδο-πάνω στα φυλλάδια-μαζεύοντας μαργαρίτες. Έληξε το μπλόκο και δυο έντρομοι άντρες, ο Χαράλαμπος Μπακαλούρης και ο Τεύκρος Λοΐζου, ο μετέπειτα πρόξενος στην Ελλάδα, με υποδέχτηκαν...Μνήμες, φορτίο αγαπημένο και βαρύ! Ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο ερχόταν από το δρόμο του σχολείου. Εκεί είχαμε την τύχη ν’ ακούσουμε «το δασκαλούδι» Φώτη Πίττα να διδάσκει και να τραγουδά τη «Φλαμουριά» πριν πέσει ηρωικά στο Λιοπέτρι, το 1958. Θυμάμαι, παιδάκια εμείς, υψώναμε την Ελληνική σημαία στον ιστό του σχολείου. Την ίδια στιγμή οι Άγγλοι κατέβαζαν τη γαλανόλευκη κι έκλειναν το σχολείο. Και ξανά η σημαία και ξανά οι Άγγλοι! Ένα κρυφτό πατριωτισμού και παιδικότητας. Πήρα το δρόμο της επιστροφής περνώντας από το θερινό σινεμά, το ερειπωμένο. Το αριστοκρατικό «Ριβιέρα» με τα παγωτά, ένα κακάσχημο στρατιωτικό κατάλυμα, δίπλα στη θάλασσα. Λένε πως η ζωή έχει αρχή, μέση, τέλος. Η δική μου ζωή έχει ανακολουθία ωρών, συναισθημάτων, βιωμάτων, λογισμών, αντιδράσεων. Πέρασα στον Άδη. Κι όμως λένε, είμαι ζωντανή. Και είμαι ζωντανή! Σχήμα ανακολουθίας. Ειρήνη Κουδουνά Μαυρομματάκη Αδελφή του Ήρωα της 185 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού Λοχία Κωνσταντίνου Κουδουνά 27 Ιανουαρίου 2017

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

ΟΠΛΙΚΑ

Σ Υ Σ Τ Η Μ Α Τ Α

Αντιαεροπορικό Πυροβόλο Bofors 40 mm To αντιαεροπορικό πυροβόλο Bofors 40mm, είναι Σουηδικής προέλευσης και κατασκευάστηκε το 1932 από την ομώνυμη εταιρεία Bofors. Αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή αντιαεροπορικά πυροβόλα μεσαίας κατηγορίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Χρησιμοποιήθηκε από τους περισσότερους από τους Συμμάχους καθώς και από άλλες δυνάμεις και συχνά αναφέρονται σε αυτό, απλά με την ονομασία Bofors. Έπαιρνε βλήματα διαμετρήματος 40 χιλιοστών, είχε βεληνεκές 7-12.5 χιλιόμετρα και ρυθμό ρίψης 120 έως 330 βλημάτων ανά λεπτό, ανάλογα με το βλήμα. Η παραγωγή του έγινε σε πολλές εκδόσεις, για το πυροβολικό και για το ναυτικό κυρίως για τη Μεγάλη Βρετανία και την Αμερική. Οι τελευταίες τους εκδόσεις L/60 και L/70 χρησιμοποιούνταν ακόμα σε πλοία του Γαλλικού και Αυστραλιανού ναυτικού, μέχρι πριν μερικά χρόνια. Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, η παραγωγή του περιορίστηκε, καθώς η ακτίνα δράσης και ο ρυθμός ρίψης ήταν περιορισμένα για την αντιμετώπιση των καινούργιων τότε αεριωθούμενων αεροπλάνων. Η Εθνική Φρουρά παρέλαβε τα αντιαεροπορικά πυροβόλα Bofors 40mm τον Ιούλιο του 1964, τα οποία εξόπλισαν την 195 ΜEΑ/ΑΠ. Η Μοίρα έγραψε ιστορία δόξας στις πολεμικές επιχειρήσεις για απόκρουση της Τουρκικής εισβολής του 1974. Τα πυροβόλα Bofors 40mm αποτελούσαν την αντιαεροπορική ομπρέλα του ΓΕΕΦ αλλά και όλων των μονάδων πυροβολικού στις οποίες εντάχθηκαν.

Αντιαρματικό πυροβόλο 6 PDR (6 λιβρών) Το βρετανικής προέλευσης αντιαρματικό πυροβόλο 6 PDR (6 λιβρών) κατασκευάστηκε το 1941. Έχει διαμέτρημα 57 χιλιοστών και μήκος 2565 χιλιοστά. Το βάρος του είναι 1112 κιλά και έχει δραστικό βεληνεκές 1000 μέτρα. Χρησιμοποιήθηκε από τους Βρετανούς και τους συμμάχους τους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τόσο σαν συρόμενο πυροβόλο, όσο και σε άρματα μάχης. Κατά το μέσο του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου αντικαταστάθηκε από βαρύτερα πυροβόλα, αλλά παρέμεινε αποτελεσματικό εναντία σε ελαφρύτερα τεθωρακισμένα οχημάτων και συνέχισε να χρησιμοποιείται για αρκετά χρόνια. Τα πρώτα Βρετανικής προέλευσης «6-λιβρα» αντιαρματικά πυροβόλα εξόπλισαν τις Αντιαρματικές Πυροβολαρχίες της 1ης Ελληνικής Ταξιαρχίας που πολεμούσε στο Ελ Αλαμέιν της Βορείου Αφρικής και αργότερα την 3ης Ορεινή Ταξιαρχίας στο Ρίμινι. Με την είσοδο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την υιοθέτηση των ΝΑΤΟϊκών διαμετρημάτων (1953) τα πυροβόλα 6 λίβρων 6 PDR μπαίνουν σε εφεδρεία και χρησιμοποιούνται για την παράκτια άμυνα των νησιών. Οριστικά αποσύρονται το 1992, βάσει της συνθήκης CFE. Η Εθνική Φρουρά παρέλαβε τα αντιαρματικά πυροβόλα 6 PDR (6 Λιβρών) τον Ιούνιο του 1964, τα οποία εξόπλισαν την 173 ΜΑ/ΤΠ και την 190 ΜΑ/ΤΠ. Οι δύο Μοίρες έγραψαν ιστορία δόξας στις πολεμικές επιχειρήσεις για απόκρουση της Τουρκικής εισβολής του 1974.

ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ Παγκύπρια Χοροεσπερίδα του Συνδέσμου στον πολυχώρο royal hall στη Λευκωσία 20 Ιουλίου 2017: Τρισάγιο στη Μνήμη των Πεσόντων και Δέηση για την Ανεύρευση των Αγνοουμένων Πυροβολητών στο χώρο του Μνημείου των Ηρώων του Πυροβολικού στη Λευκωσία 20 Οκτωβρίου 2017: Ετήσια Αιμοδοσία του Συνδέσμου στο οίκημα του Συνδέσμου στη Λευκωσία 4 Δεκεμβρίου 2017: Ενδοσωματειακός εορτασμός προστάτιδας του Πυροβολικού Μεγαλομάρτυρος Αγίας Βαρβάρας στο οίκημα του Συνδέσμου στη Λευκωσία 18 Μαρτίου 2017:

18

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

19

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Ε Ι Σ Ετήσια Γενική Συνέλευση του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού. Εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου Πραγματοποιήθηκε στις 19 Απριλίου 2016, στο οίκημα μας στη Λευκωσία, η τακτική Γενική Συνέλευση του Παγκύπριου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού. Στη συνέλευση έγινε παρουσίαση των πεπραγμένων και της οικονομικής κατάστασης του Συνδέσμου και ακολούθησε συζήτηση και έγκριση τους. Η Συνέλευση ενέκρινε ομόφωνα την απόφαση του προηγούμενου Διοικητικού Συμβουλίου, για ανακήρυξη του για σειρά ετών προέδρου Κώστα Δράκου, σε Επίτιμο Πρόεδρο του Συνδέσμου. Το Διοικητικό Συμβούλιο που έχει εκλεγεί από την συνέλευση για διετή θητεία και καταρτίσθηκε σε σώμα είναι: Πρόεδρος: Σταύρος Ανδρέου (184 ΠΠΠ), Αναπληρωτής πρόεδρος: Ευαγόρας Θεμιστοκλέους (181 & 185 ΜΠΠ), Αντιπρόεδροι: Στέλιος Παπαστυλιανού (185ΜΠΠ), Ανδρέας Γεωργίου (191 ΠΟΠ), Ευθύμιος Ευθυμίου (181 MΠΠ), Γραμματέας: Γεώργιος Ζίζιρος (189 ΜΠΠ), Βοηθός Γραμματέας: Γεώργιος Χαραλάμπους (189 ΜΠΠ), Ταμίας: Γιάννος Ιωάννου (189 ΜΠΠ), Βοηθός Ταμίας: Ανδρέας Κωνσταντίνου (181 ΜΠΠ), Μέλη: Παναγιώτης Ελευθερίου (186 Α/Κ ΜΜΠ), Μιχάλης Σπαρσής (184 ΠΠΠ), Χριστάκης Χριστοφόρου (182 ΜΠΠ), Κώστας Σιζόπουλος (187 ΜΠΠ), Κώστας Παύλου (187 ΜΠΠ), Ντίνος Α. Ευθυμίου (190 ΜΑ/ΤΠ). Ειδικοί σύμβουλοι: Γεώργιος Σέρβος(195 ΜΕΑ/ΑΠ), Άγης Ελισσαίος (182 ΜΠΠ), Πέτρος Τσεριώτης (195 ΜΕΑ/ΑΠ) Ευχόμαστε στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο κάθε επιτυχία στο έργο που έχει αναλάβει.

Εισφορές - Ευχαριστίες Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου μας, επιθυμεί να εκφράσει την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες όλων των εφέδρων του Πυροβολικού, στους πιο κάτω εκτιμητές του έργου του Συνδέσμου μας, οι οποίοι προσέφεραν σημαντική οικονομική βοήθεια, για την ενίσχυση του έργου του Συνδέσμου:

 κον Ανδρέα Ζένιου από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικήςποσό 1000 Δολάρια Αμερικής.

 κους Διαχειριστική Επιτροπή ταμείου μνήμης Λοχία Χριστά-

κη Νεοκλέους Ζένιου - ποσό 800 Ευρώ (αποτελεί χορηγία για τη συγγραφή του βιβλίου Ιστορίας και Πολεμικής Δράσης του Πυροβολικού).

 κον Γιώργο Κουλουπά από την Αυστραλία - ποσό 200 ευρώ. Ευχαριστούμε επίσης την οικογένεια του μακαριστού κυρίου Βαρνάβα Χατζηπαναγή για την εισφορά του, για την οικονομική κάλυψη του κόστους της αγιογραφίας του Παντοκράτορος, στο παρεκκλήσιο της Παναγίας Ελευθερώτριας.

Εισφορές Όσοι από τους αναγνώστες μας επιθυμούν να εισφέρουν οποιοδήποτε ποσό για τους σκοπούς του Συνδέσμου μας ή την έκδοση του βιβλίου για την Ιστορία και την Πολεμική Δράση του Πυροβολικού μπορούν, να καταθέσουν το ποσό που επιθυμούν στο λογαριασμό του Συνδέσμου στην Τράπεζα Κύπρου. Αριθμός Λογαριασμού: 357010005154

Εδώ Γελάμε! Αίτηση απαλλαγής από τη στρατιωτική θητεία Έντιμε Κύριε υπουργέ Άμυνας, επιτρέψτε μου να σας εκθέσω το πρόβλημά μου και να σας ζητήσω να τακτοποιήσετε το θέμα μου. Το ερχόμενο καλοκαίρι παρουσιάζομαι στην Εθνική Φρουρά μετά από δέκα αναστολές που έχω πάρει τα προηγούμενα χρόνια. Είμαι ήδη 24 χρονών και έχω παντρευτεί μια χήρα 44 χρονών, η οποία έχει μια κόρη 25 χρονών, την οποία παντρεύτηκε ο πατέρας μου. Επομένως ο πατέρας μου, αφού παντρεύτηκε την κόρη μου, είναι γαμπρός μου. Επιπλέον η κόρη μου, αφού είναι σύζυγος του πατέρα μου, έγινε και μητριά μου. Η γυναίκα μου κι εγώ αποκτήσαμε τον περασμένο Ιανουάριο ένα γιο. Κατά συνέπεια εκείνος, είναι αδερφός της συζύγου του πατέρα μου και κουνιάδος του πατέρα μου. Είναι όμως και θείος μου, αφού είναι αδερφός της μητριάς μου. Άρα ο γιός μου είναι θείος μου. Η σύζυγος του πατέρα μου απέκτησε τα Χριστούγεννα ένα γιο, ο οποίος είναι ταυτόχρονα αδερ-

φός μου, αφού είναι γιος του πατέρα μου, και εγγονός μου, αφού είναι γιος της κόρης της γυναίκας μου. Τότε εγώ είμαι αδερφός του εγγονού μου και, επειδή ο σύζυγος της μητέρας κάποιου είναι πατέρας του, αυτό έχει ως αποτέλεσμα εγώ να είμαι πατέρας της κόρης της γυναίκας μου και αδερφός του γιου της. Επομένως είμαι ο παππούς μου. Δεδομένου αυτού, σας παρακαλώ να με απαλλάξετε, αφού ο νόμος δεν επιτρέπει πατέρας, γιος και εγγονός να υπηρετούν ταυτόχρονα στον στρατό. ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΥΠΑΜ: Ποιά θα είναι η απάντηση του Υπουργείου Άμυνας στη συγκεκριμένη περίπτωση, με βάση τους νέους κανονισμούς για πάταξη του φαινομένου της φυγοστρατίας;

«Κυπρο-Ισραηλινή Αεροναυτική Άσκηση»

Ισχύς Δια Της Γνώσεως

ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 6 . ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2017

Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Κ Η

20

Μ Ν Η Μ Η

Στρατόπεδο «Ιάκωβος Πατάτσος» Ιεράς Μονής της Παναγίας Αχειροποιήτου, έδρα της 190 ΜΑ/ΤΠ στη Λάπηθο Κερύνειας Η 190 Μοίρα Αντιαρματικού Πυροβολικού έδρευε στο Μοναστήρι της Παναγίας Αχειροποιήτου στη Λάπηθο της επαρχίας Κερύνειας. Η Μονή κτίστηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και η εκκλησία της Μονής είναι αφιερωμένη στην Παναγία. Η Μονή βρίσκεται κτισμένη κοντά στη θάλασσα, ανάμεσα στα ερείπια της αρχαίας Λάμπουσας, κοντά στη Λάπηθο και περιβάλλεται από ψηλό περίτοιχο που υψώνεται προς την πλευρά της θάλασσας. Στη βόρεια πλευρά της Μονής βρίσκονται τα κελιά των μοναχών και η μεγάλη αίθουσα υποδοχής. Στη νότια πλευρά της Μονής βρίσκονται τα βοηθητικά δωμάτια και ένα μικρό μουσείο, στο οποίο συγκεντρώθηκαν ψηφιδωτά από πατώματα, ανάγλυφα θωράκια, κιονόκρανα και επιγραφές από την αρχαία Λάμπουσα. Από τον 6ο αιώνα, που κτίστηκε o ναός της Μονής, διατηρείται η αψίδα του ιερού, ενώ τμήματα της παλαιοχριστιανικής βασιλικής είναι ενσωματωμένα στο ξυλόγλυπτο εικονοστάσι. Ο κυρίως ναός είναι βυζαντινός, στον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλο. Ένας δεύτερος τρούλος στεγάζει το βυζαντινό νάρθηκα. Στην εκκλησία διατηρήθηκαν τμήματα βυζαντινών τοιχογραφιών και κομμάτι από το αρχικό βυζαντινό πάτωμα της. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας στην εκκλησία προστέθηκε εξωνάρθηκας και γοτθική στοά στη δυτική πλευρά. Αργότερα, κατά το 18ο αιώνα το Μοναστήρι λεηλατήθηκε. Γι αυτό και οι εικόνες και ο άμβωνας ανήκουν στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα. Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας πιστεύεται ότι περιλαμβάνει κομμάτι από το `Αγιο Μανδήλιο, όπως αναφέρεται στην επιγραφή της εικόνας. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Μονή αποτέλεσε το θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο της περιοχής. Στη Μονή λειτούργησε επίσης το πρώτο δημοτικό σχολείο της περιοχής. Η Μονή Αχειροποιήτου πρωτοστάτησε και στους εθνικούς αγώνες. Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, το προϊόν εράνου από τις κωμοπόλεις Λάπηθο και Καραβά μεταφέρθηκε στο Μοναστήρι της Αχειροποιήτου και από εκεί το παράλαβε ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο οποίος κατέπλευσε με τα καράβια του στις γειτονικές ακτές όπου παρέλαβε βοήθεια και εθελοντές για την Ελληνική Επανάσταση. Για να τιμωρήσει τη Μονή, για το γεγονός αυτό, ο Μεχμέτ Αγάς απέσπασε όλα τα κτήματα της Μονής και τα δώρισε στο τζαμί του Μπαϊρακτάρη. Η Μονή συνέδεσε το όνομά της και με τον αγώνα του 1955-59. Εκεί τέλεσε τους γάμους του, με πλήρη μυστικότητα, ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, Γρηγόρης Αυξεντίου με τη Βασιλική. Στο χώρο της Μονής, στο στρατόπεδο που έφερε το όνομα του Ήρωα της ΕΟΚΑ Ιάκωβου Πατάτσου, στρατωνιζόταν μέχρι και τον Ιούλιο του 1974, η 190 Μοίρα Αντιαρματικού Πυροβολικού. Η Μοίρα διέθετε τότε 18 πυροβόλα των 6 λίβρων και αποστολή της ήταν η καταστροφή των αποβατικών σκαφών του Τουρκικού στόλου, σε περίπτωση απόβασης στα βόρεια παράλια της Κύπρου. Σήμερα το Μοναστήρι της Παναγίας της Αχειροποιήτου παραμένει βουβό λόγω της συνεχιζόμενης Τουρκικής κατοχής της Κύπρου, ενώ το χώρο του στρατοπέδου «Ιάκωβου Πατάτσου» μολύνει με την παρουσία της, μονάδα του Τουρκικού στρατού, η οποία στρατωνίζεται στο χώρο. Οι πολεμιστές, οι έφεδροι αξιωματικοί και οπλίτες της 190 Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού δίνουν καθημερινά όρκο αγώνα για την απελευθέρωση του στρατοπέδου της Ηρωικής Μοίρας τους, της Μονής Αχειροποιήτου και όλης της κατεχόμενης πατρίδας μας. Οι ηρωικοί νεκροί και αγνοούμενοι της Μοίρας αναμένουν από εμάς να σταθούμε αντάξιοι της θυσίας τους. Και ζητούν νοερά από

εμάς να τελέσουμε Θεία μυσταγωγία, εκεί στο ναό της Παναγίας, για να δοξάσουμε την Υπέρμαχο Στρατηγό, την μεγάλη ημέρα της Απελευθέρωσης της πατρίδας μας.

Παναγιά Παναγιά Αχειροποιήτου μας, ερχόμαστε να ανάψουμε καντήλι ελευθερίας στο εικονοστάσι σου, στην εκκλησιά σου στη Λάμπουσα.