N°
36
e n i z Maga
colofon
Colofon
Pulp de Luxe Magazine Issue NÂş36 Redactie
Job Boersma, Willem Alkema, Wilma Groot, Nico Joosting Bunk, Map Renes, Richard Vermijs, Janita Tabak, Lucienne Yntema
Vormgeving
IJGENWEIS Visuele Vormgeving, Georgina Lira, Artnic creatief in communicatie
Fotografie
PinPointFactory, Job Boersma,
Tekst
Marjolein Scherphuis, Mari Maris, Janita Tabak, Estrella Egas, Sermin Bahar, Marije Keizer, Wilma Groot, Nelle Boer, Peter Veen, Marianne Antuma, Tiep Weserman, RenĂŠe van Cootwijk, Map Renes, Remco Takken.
Illustratie
Steef Wildenbeest, Nastia Cistakova, Lode Devroe
Modellen
Janita Tabak, Adel Berzi, Vlada Lisinenko
Styling en kapsels
Fohn Zwolle, Teshura styling, Carmen Gonzalez, Hair Today Zwolle
Website IJgenweis Visuele Vormgeving DESIGN Styling56 Dank aan
Paula Boguslu, Sheila Sitalsing, Evert de Rooij, Ellen Willink, Rob Scholte, VeldhuisMedia, Madame Pompadour Utrecht, Monique, George en Margriet en Robin, Stefan en Claudia, Maja de Zwaan, Ronald Westerhuis
I F T /pulpdeluxemagazine pulpdeluxe.com
06 22498775
Voor woord Tsja, wat moet je nog zeggen nadat eigenlijk alles al gezegd is? De debatten in de publieke ruimte vliegen je om de oren en uiteindelijk wordt je horendol van alle opinies en het intrappen van geopende deuren en het voor de zoveelste keer uitleggen hoe het zit inclusief het verdisconteren van complottheorieen. Rust wil je, gewoon helemaal niets. Alleen maar een een kopje koffie op een fijn terras. Weg met alle gezever over duurzaamheid en energietransitie, geen politici met gebroken beloften en ook niet het maandelijkse geschraap om de huur te kunnen voldoen. We hopen u met dit magazine even uit de sleur van alledag te halen en u de nodige rust te geven waar zonder wij niet adequaat kunnen excelleren. Uw redactie.
Fly like an eagle Een Amerikadag is een bijeenkomst waar mensen samenkomen die dus iets met Amerika hebben. Op zo’n dag kun je veel Amerikaanse muziek luisteren - veel blues - en komen veel eigenaren met een Harley of een Amerikaanse sloep barbecuen en een biertje drinken. Onderwijl gezellig koutend dan wel sterke verhalen vertellend. Even uit je dagelijkse sleur en je lekker onderdompelen in Amerika. Vrij zijn en misschien een beetje outlaw zijn. Of je zo voelen. Het gaat er gemoedelijk aan toe op zo’n dag en hoe anders kan het gewone leven zijn. Can somebody get me a cheeseburger?
fotografie Job Boersma
LODE DEVROE BIOGRAFIE
Lode Devroe (Waregem, 1 december 1963), is een Vlaams striptekenaar en illustrator. Devroe volgde de studie grafische vormgeving aan het HIGRO te Gent, waar hij in 1983 afstudeerde. Na zijn militaire dienstplicht is hij, van 1984 tot 2001, voornamelijk werkzaam geweest als ontwerper van geweven en gedrukte labels voor de confectie en etiketten voor jeansmerken. Sinds 2001 werkt hij als zelfstandig illustrator en striptekenaar. De tekenstijl van Devroe is een eigentijdse versie van de atoomstijl, een tekenstijl die vooral in de jaren tachtig van de twintigste eeuw zeer populair was. Het was dan ook in deze periode dat Devroe in de atoomstijl begon te tekenen. Zijn grootste voorbeelden uit die tijd zijn Pjotr, Yves Chaland, Serge Clerc en Daniel Torres. Ook Ever Meulen en Maurice Tillieux worden door Devroe genoemd als inspiratoren. Devroe haalt zijn inspiratie uit het nietalledaagse, vooral omdat dit hem grafisch sterk inspireert. Hij kiest in zijn strips onderwerpen uit de pseudowetenschap (ook bekend als grenswetenschap), zoals bovennatuurlijke verschijnselen en occulte zaken. Ook B-films uit de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw, vaak sciencefiction of monsterfilms, vormen een bron van inspiratie.
BIBLIOGRAFIE Strips op Pulp deLuxe Critters / Geoglief / Hangar 84 / Hoax Albums Painted Desert #1: Vesica Piscis (2011, Sherpa) Hangar-84 (2011, Sherpa) Brussel in Beeldekes (2009, De Stripgilde) Pulp Deluxe Offline (2005, Bee Dee) Dr. Dia (2000, Incognito) Website http://www.lodedevroe.be
Emmen, De Drifthoeve, 1985
roken mijn rug tegen de buitenmuur mijn kont in lang, zacht gras dat buigend wacht op herfst
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
een gerucht van appelwangen en beetgare bries verspreid door een nieuwe windrichting voor mij strekken zich mijn benen uit en de lege akkergronden tot Erica geoogst daar wonen mensen uit ons gekraakte onderkomen komt rook de eerste kachel brandt zie je wel dat we naar de winter gaan
wij leven zonder richting of bestuur morgen stelen we hout bij de oprukkende nieuwbouw die Rietlanden gaat heten
wij hebben vuur we zullen het wel redden Marjolein Scherphuis
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
je moet het leven in de bek spugen ook nu de winter terugkeert een hoeve zonder stroom en water met oostenwind door een gebroken keukenraam en kippen die op het aanrecht schijten
“Beautiful Garbage� seeks Fashion Victims!
Verleidelijke mode Mode wil verleiden Mode als a antrekkelijk product om andere mensen te verleiden voor circulaire economie.
Tekst: Map renes fotografie: Job Boersma
Met de modeservice ROKK ON ROLL laat ik, Map Renes het verhaal rollen over anders consumeren. Ik maak rokken op maat van zalmhuid, een bijproduct van zalm bestemd voor consumptie. Het materiaal is te vergelijken met slangen- en of krokodillenleer en heeft een exclusieve look. Het vormgeven is een co-creatie met de toekomstige ROKK drager. Fashion Victim zijn gefascineerd in de modetrends en willen hierin graag vooroplopen. Ik wil hen verleiden om echt vooruit te lopen in een zalmleren rok. Een lang relatie aan te gaan met het materiaal en hen attenderen op de optie om dit opnieuw vorm te geven in een ander mode item. Zo het zalmleer laten circuleren! Bij circulariteit gaat het vaak over het gebruik van afval. Ook het thema voor de openingsshow #Talking Trash van de Dutch Sustainable Fashion Week op 6 oktober 2017. Speciaal voor deze editie heb ik een jurk & rokken vormgegeven van natural zalmhuid. De tops hadden een ontwerp afgeleid van restjes zalmleer en geprint op eco cocon voile.
Mode items “Beautiful Garbage”, circulaire mode van zalmhuid. Als “First Mover” wil ik andere mensen verleiden en informeren over een circulaire economie. Mode als communicatiemiddel. Eerder organiseerde ik Feesten & Salons om duurzame leefstijl te promoten. Geschreven door Map Renes. Modeservice ROKK ON ROLL kijk op mapsz.nl voor meer informatie.
“Beautiful Garbage� seeks Fashion Victims!
Websites maprenes.nl mapsz.nl
Social Media instagram.com/maprenes
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
ROBBY DELSON
LEGT MASKER AF
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Robert Jan de Gunst, werkend onder het pseudoniem Robby Delson, is een autodidact kunstenaar en designer uit Zwolle. Hij is opgegroeid in een marine gezin op een schapenhouderij in Wapenveld en komt pas laat in aanraking met kunst. Als kind tekent hij wel veel maar is hij meer bezig met sport, voornamelijk judo. In zijn vrije tijd zit hij veel achter de computer of leest hij. Geschiedenis is zijn ding, vooral het Oude Egypte en de Tweede Wereld Oorlog trekken zijn aandacht. Na de mavo volgt hij eerst drie jaar de opleiding Sport en Beweging. In deze periode glijdt hij af naar de straat en vervalt in drugsgebruik. Bij een tweede poging een opleiding te volgen krijgt hij door dat hij de controle is verloren over zichzelf en zoekt professionele hulp. Na het afkicken kampt hij nog met psychische problemen en krijgt hij de diagnose PTSS.
Tijdens creatieve therapie sessies merkt hij dat hij zich beter kan uiten met tekenen dan met woorden. Hierdoor gaat hij zich meer toewijden aan het beoefenen van technieken zodat hij zich zelf nog beter kan uiten. Met deze ambitie meldt hij zich aan bij het Cibap maar na een paar DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
maanden is hij al weer uitgeschreven. Voor hem is ĂŠĂŠn ding duidelijk; school is een kooi. Dus kiest hij voor de andere weg; zelfstudie.
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Achtervolgd door financiĂŤle problemen en de nodige psychische druk weet hij zich los te knokken van deurwaarders en periodes van armoede door alleen te tekenen en niet op te geven. Met als resultaat een rauwe combinatie van techniek en empathie. Zijn werken zijn meestal zelfportretten met schedels gemaakt van houtskool, pastel en contĂŠ. Hij tekent het onderwerp eerst uit om vervolgens zijn vingers als penselen te gebruiken. Als mens heeft hij de overtuiging dat elk persoon een moment in zijn leven zal mee maken waarin hij of zij realiseert dat hij/zij een masker draagt. Omdat het masker aan het identiteit van het persoon is gegroeid moet het eerst afsterven wil het persoon zijn of haar masker af willen doen. Hierdoor lijkt men een tweestrijd te ervaren. Dit proces toont hij in zijn werken door middel te spelen met zelfportretten en schedels. De schedels in zijn werken staan symbool voor de afgestorven maskers.
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Zijn eigen gezicht de tweestrijd.
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Invloeden: Rembrandt, Tite Kubo, Don McCullin, Salvador Dali, Frida Kahlo. In 2015 exposeerde hij het eerste deel, Project IV: Filius Prodigus, van de serie tijdens de Art Brut BiĂŤnnale in Hengelo. Het tweede deel, Project Sieben: Defendere Dominari, word in 2018 verwacht en zal wederom weer te zien zijn tijdens de Art Brut BiĂŤnnale. Naast de werken van deze serie maakt hij ook portretten in opdracht. Meestal zonder schedels maar wel kenmerkend door dat hij zijn vingers gebruikt.
Robby Delson (Robert Jan de Gunst) 12-03-1989, Zwolle Beeldend
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Kunstenaar en Designer Outsider Art 2015 - heden
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
f
b o m a r
o
e z n
Een voor een in mijn mond. Lekker. Een tikje zoet, een tikje zuur. Maar ongeduldig als altijd, prop ik er acht tegelijk naar binnen. Waar ze, als ik mijn kaken sluit, gewillig exploderen in een vulkaan van smaak, een orgie van welbevinden, een felle brand die het huis in een paar seconden slechts verteert. Smaakverzadigd kijk ik voor me uit. Het groen van het grasland schittert in het zonlicht na de regen van vannacht. Peter VeenÂ
Korte metten met miskopen Tekst: Wilma Groot
Een miskoop op kledinggebied overkomt iedereen weleens. Maar wat nu als je halve kast bestaat uit spullen waarvan je jezelf afvraagt waarom je ze ooit hebt gekocht? Minimaliseer miskopen en doe je voordeel met deze tips.
Komt je bekend voor...
Dat jasje staat leuk en het is ook nog eens jouw kleur! Maar...heb je al niet zoiets? In precies dezelfde kleur, maar dan qua model net even iets anders? En hoe vaak draag je dat? De laatste drie jaar nooit meer? Tien tegen een dat dit artikel dan net als de look-a-like in je kast ook stof gaat vergaren.
Verdacht goedkoop...
Die kekke trui van een onbekend merk is maar 10 euro! Ren niet meteen naar de kassa; kijk er nog eens goed naar. Hoe zit het met de kwaliteit? Ga je er lang plezier van hebben of vermoed je dat het na een paar wasbeurten een flodderig ding wordt? trouwens, wat staat er in het label? ‘Made in Italy’ toevallig? Ja, dan is het wel in Italië geproduceerd, maar hoogstwaarschijnlijk door illegale Chinezen die zich voor een grijpstuiver in het zweet hebben gezwoegd voor dit leuke truitje. Wil je daar aan meewerken? Nee toch? kortom: niet doen.
voor een feestje is-ie ook niet geschikt en voor een dagje ‘gewoon’ op stap zul je dit ‘m ook niet snel tevoorschijn halen, dus...als je dit kledingstuk koopt wordt het een kastenvuller die voornamelijk erg leuk is om naar te kijken maar die je bijna nooit zult dragen.
Zwaar synthetisch...
Die blouse staat fantastisch, maar die stof voelt niet echt fijn; erg synthetisch. Misschien is het een kwestie van wennen? Dat kan, maar de kans is groot dat je ‘m na een paar keer dragen al zat bent omdat-ie nooit prettig zal zitten en je er bovendien erg in gaat zweten; vooral bij 100% polyester is dat het geval. Lekker laten hangen.
Twijfel en een opdringerige verkoopster...
Je past een broek en bekijkt jezelf in de spiegel in de winkel. Hij staat best leuk, maar toch twijfel je. Daar begrijpt de opdringerige verkoopster helemaal niks van. “Twijfel je? Waarom? hij zit fantaaaastisch!” Jouw “Ja, maar...ik weet niet...” wuift ze lachend weg. “Echt fantaaaastisch! hij zit zo mooi! En het is een heerlijke broek; ik heb ‘m zelf ook!” Dat is fijn voor haar -roepen verkoopsters trouwens niet opvallend vaak dat ze een kledingstuk zelf ook hebben?- maar als je twijfelt, koop je ‘m gewoon niet. Laat je niet opjutten; ook niet door een onheilspellend zinnetje als “Het is wel de laatste, hoor; die krijgen we niet meer binnen!”.
Gewoon even uitlopen?
Wel heel bijzonder...
Je staat met een enorm flamboyante creatie in je handen. Maar voor je werk is-ie té opvallend,
Op die schoenen werd je meteen verliefd toen je ze zag staan. Maar nu je er een paar meter mee door de winkel loopt, schuurt het materiaal venijnig tegen je hielen en komen je tenen ernstig in de knel. En je hebt al een maat groter aan dan je normaal draagt, want je gebruikelijke maat paste helemaal niet. Soms moet je schoenen inderdaad even uitlopen, maar in dit geval lijkt
het een kansloze missie en zijn ze niet geschikt voor jouw voeten.
Niet in de stemming? niet shoppen!
Als je in een dipje zit, is niets zo lekker om even te shoppen. Toch is het beter deze ‘retail therapy’ over te slaan, want uit onderzoek blijkt dat het risico op miskopen groter is wanneer je niet lekker in je vel zit omdat je dan ondoordachter spullen aanschaft. Trakteer jezelf liever op een terrasje of op een bioscoopje. Of op allebei.
Maak van je miskopen een deugd
Ga eens grondig door je kast en haal je miskopen tevoorschijn. Je kunt ze naar de kringloopwinkel brengen, maar misschien zitten er spullen bij die zo vermaakt kunnen worden dat je ze wel zult dragen. Als je zelf handig bent met naald en draad of iemand kent die dat is, is dat een interessante optie. Een ander idee is om een kledingruil-party te organiseren. Trommel vrienden en bekenden op en vraag ze hun miskopen mee te nemen. Van een kledingstuk dat jou al jaren een doorn in het oog is, kan een ander heel blij worden en omgekeerd. Je kunt je miskopen ook op Marktplaats zetten; met het geld dat je eraan verdient, kun je dan iets kopen waar je wèl plezier van hebt.
Mitsuoka ViewT Tekst / Remco Takken
Auto’s die teruggrijpen na ar een roemrijk verleden, mooie (jeugd) herinneringen a an een voorbije tijd. We kennen ze allema al: de ‘nieuwe’ Volkswagen kever, de Fiat 500 en Mini, die gezien zijn opgedrukte uiterlijk misschien beter Ma xi had kunnen heten.
In Japan wordt op een andere manier invulling gegeven aan de retro-rage in de auto-industrie. De knipoog naar vroeger wordt héel serieus genomen. Wie online zoekt op het trefwoord ‘Kei Car’ vindt de gekste autootjes, gebouwd door exclusieve ‘coach builders’ en trendy ontwerpbureaus. Er bestaan Volkswagenbusjes op basis van een Subaru-van, een Renault 4-remake die eigenlijk een Suzuki is. Er bestaat zelfs een Londense taxi op basis van een moderne Japanse ‘kleinwagen’. Chromen koplampen, bumpers en wieldoppen worden uit de kast gehaald voor soms verbluffende imitaties. De scheidslijn tussen parodie, hommage en plagiaat vervaagt.
De Mitsuoka ViewT is bedoeld als eerbetoon aan de legendarische Jaguar Mark2. Inderdaad, de auto van Inspector Morse.
waar kijk je nu in hemelsnaam precies naar? De onderliggende basis voor deze replica is de véél kleinere Nissan Micra. Dat stelt de argeloze toeschouwer voor een hilarisch probleem: waar kijk je nu in hemelsnaam precies naar? Hoewel Japanners bekend staan om hun oog voor ‘periodecorrecte’ details, maakten de ontwerpers van Mitsuoka onbekommerd gebruik van moderne onderdelen uit de Nissanfabriek.
De zwarte achteruitkijkspiegels en kant-en-klare hedendaagse ramen en deuren geven de in serie handgebouwde, en dus best exclusieve, Mitsuoka ongewild een vervreemdende oostblok-look. En dat is in zichzelf óók wel weer retro, maar niet met het ‘cachet’ van een roemrucht Brits automerk als Jaguar. De Mitsuoka ViewT laat je nadenken over de zogenaamde ‘echtheid’ van kunst en design. Hoe belangrijk is dat? Bestaan er Nissans die ‘eigenlijk’ een Jaguar zijn, maar dan in een verkeerd lichaam? Is de operatie geslaagd? Ook Mitsuoka’s zijn op hun eigen manier authentiek. Dan moet je ze echter wel nemen zoals ze zijn.
Een échte Mitsuoka behoort te zijn uitgerust met een lullig interieurtje uit de jaren negentig, voor honderd procent overgenomen uit de Nissan Micra K11. Of zou je er toch liever luxe roden lederen stoelen in zetten met stiksels en het afmaken met een houten stuur en luxe deurpanelen?
Lokaal Vitaal | Interview met Glenn Salvesen Mede-oprichter Skejby project
Van Viking zijn tot mediteren Over ruw zijn en echtheid Interview door Marianne Antuma
Glenn Salvesen (35) een man die al een behoorlijk pad in zijn leven heeft bewandeld. Zijn roots zijn diep geworteld in het ruwe Noorwegen. Glenn is 12,5 jaar vervreemd geweest van de maatschappij. Toen hij terugkeerde ging hij op zoek naar structuur in zijn leven en vond zichzelf. Meditatie en ademhalingstechnieken gaven hem richting. Zijn levens quote �Elk moment echt zijn in wat je doet�. Een krachtig gesprek met deze Hollandse Viking.
“Zie jezelf als een badkuip. Eerst maak je je hoofd leeg en daarna laat je jezelf weer vollopen met nieuwe energie.”
Wat leuk is om te weten over Glenn. Glenn is in 1982 geboren in Noorwegen. Op zijn 4e jaar is hij verhuisd naar Nederland. Als kleine jongen groeide hij op in Abcoude. Inmiddels woont hij met zijn vriendin in Zwolle. Een paar keer per jaar vliegt Glenn naar Noorwegen om zijn familie op te zoeken. Afgewisseld met de reizen naar Roemenië want daar liggen de roots van zijn vriendin. Glenn werkt bij het Kadaster en is een van de initiatiefnemers van het vernieuwende Skejby project. Project Skejby: Ex- gedetineerden wonen samen met studenten om zo makkelijker weer een plek te vinden in de maatschappij.
Wat ervaar je als je even terug bent in Noorwegen? De Noorse mensen. Ze zijn echt, rustiger en meer ontspannen. Als je door Oslo loopt ervaar je niet het gehaaste gevoel zoals in Amsterdam. En je kan genieten van een uitgestrekte natuur en de mooie bergen. Dus de Noren zijn echt en meer ontspannen. Wat haal jij uit ontspanning? Heel veel. Dat is de basis voor mij. Als je altijd in spanning leeft dan heeft dat veel invloed op je hele gesteldheid.
Je doorbreekt een vastgeroest patroon. Hoe mix jij ontspanning met de dagelijkse dag? Ik begin de dag altijd met ademhalingsoefeningen en mediteren. Interessant, kan je daar iets meer over vertellen? Meditatie is een manier om mijn hoofd leeg te maken. Om een basis te leggen voor mijn dag. Je oefent jezelf in het aanwezig zijn in het nu. Je observeert je gedachten en haalt jezelf terug naar het moment. Je zet jezelf als het ware in de neutraal stand. Waarom zou je dat doen?
Er zijn wetenschappelijke onderzoeken gedaan naar het positieve effect van meditatie. Mensen worden vriendelijker, hartelijker en meer zichzelf. Je observeert je gevoelens en emoties maar je hoeft ze niet meer te zijn.
De Vikingen leven vanuit hun hart. Elk moment echt zijn in wat je doet. Hoelang beoefen je al meditatie? Al 14 jaar. Ik ben begonnen met actieve meditatie, de Osho meditatievorm. Op een gegeven moment ben ik in contact gekomen met de Bridgeman methode. Bridgeman leert om vanuit een hoog zelfbewustzijn
jezelf te managen. Ik heb hier ook een opleiding afgerond. Inmiddels heb ik mijn eigen meditatie vorm gemaakt van alles wat ik geleerd heb de afgelopen jaren. Hoeveel tijd kost je dit per dag? In totaal 35 minuten. De ochtend begin ik met 10 minuten ademhalingsoefeningen en 15 minuten mediteren. De avond sluit ik af met 10 minuten mediteren. Ik heb hier thuis een speciale kamer voor ingericht zodat ik dit in alle rust kan doen. Waarom ben je hier mee begonnen? Ik wilde structuur creĂŤren voor mijzelf. Ik heb jarenlang vastgezeten in de gevangenis. Ik heb heel veel meegemaakt. Klinieken, tbs, behandelingen. Sinds 2015 ben ik 100% vrij. Dankzij meditatie en ademhalingstechnieken kon ik mijzelf weer richting geven.
Laat zien wie je bent. Be true to who you are. Wat betekent vitaliteit voor jou? Het is een behoorlijk pad wat ik tot op de dag van vandaag bewandel. Door elke dag goed voor mezelf te zorgen, en goed voor anderen te zorgen ervaar ik voldoening. Ik fiets elke dag naar mijn werk en ik beoefen yoga. Vroeger at ik alles door elkaar; koek, snoep, chips en patat. Nu eet ik eet weinig tot geen vlees en probeer minder suikers tot me te nemen. Ik ben veel bewuster geworden.
Waar haal jij sociale energie uit? Mijn vriendin, vrienden en mijn familie zijn belangrijk voor mij. 12,5 jaar ben ik vervreemd geweest van de maatschappij. Ik heb dat helemaal weer op moeten bouwen. Ik zat in de kliniek en moest een activiteit kiezen. Mijn begeleider zei: jij houdt toch van dansen Glenn? En zo vond ik een adres voor salsa dansen, en ben ik weer met mensen in contact gekomen. Van de les kom je weer op een feestje terecht. Zo bouw je een nieuwe vriendenclub op. Ook brengt het Skejby project mij in contact met veel mensen en organisaties waar ik anders nooit mee in contact zou komen. Daar haal ik veel energie uit.
3 vitale tips van Glenn 1 Structuur aan je leven geven. 2 Elke dag een moment voor jezelf nemen. 3 Adem langer uit.
O O T E M #
Man/vrouw, vrouw/man, man/man, vrouw/vrouw.
Dat maken jullie er met die beweringen zélf van.
En kinderen. Godver, kinderen...
Begrijpen jullie wel wat een messteek het voor ons, slachtoffers is om als aandachttrekkers bestempeld te worden? De zwaarte van #metoo is voor velen onbeschrijfelijk. Onderdrukt lijden, het volledig vastlopen in uiten. Er zijn zoveel varianten, zoveel gradaties van de zwaarte van herinneringen, van herbelevingen.
Sinds de onthullingen over Harvey Weinstein is er een leger aan mensen die er nu mee naar buiten komen. Én een leger aan mensen die tegen dat eerste leger ageren... Hen veroordelen. Nog een trap na geven. #metoo Veroordeeld als zijnde een hype. Lacherig of kwaad worden de slachtoffers nog meer geslachtofferd. ‘Aandachttrekkers, hype-meelopers, slappelingen, over-zichzelf-afroepers’, en ga zo maar door. Beste ageerders, trappers en denigrerend doende mensen, wie zijn jullie om te bepalen hoe erg een #metoo beleving is voor het slachtoffer? Hoe écht zo’n beleving is? Jullie hebben geen idee hoe dapper het voor velen is om alleen al die twee woordjes neer te durven tiepen. #metoo Een vreselijk iets wat de slachtoffers is aangedaan, niet overkomen. Slecht weer overkomt je. Stormen, sneeuwbuien. Aanranding en/of verkrachting niet. Dat is een handeling die iemand verkozen heeft je aan te doen. En roep nu alsjeblieft niet dat, in het geval van man/ vrouw, alle mannen nu ineens als boosdoeners weg worden gezet. Onzin. Door dit te zeggen doen jullie dit namelijk zelf, wij niet. Nergens zie ik hen, alle mannen ter wereld in dit geval, door slachtoffers op één hoop gegooid worden, nergens. ‘Wut? Wacht! Jullie? Wij??’ Ja. Want, hou je vast: #metoo Ik ook, ja. Dus ik weet waar ik over praat. En dat er een paar smerige vieze randdebielen mijn leven veranderd hebben wil niet zeggen dat de overige vele mensen die mijn leven doorkruisen ook niet deugen.
Jullie vinden mij een aanstelster, een aandachtzoekster? Kon ik jullie maar uitnodigen in mijn herbelevingen. ‘s Nachts. Maar ook overdag... De paniek en de angst laten voelen. Mijn gevecht laten voelen om mijzelf iedere dag tóch op te kalefateren. Mijn nagels rood te lakken, mijn gezicht op te maken, mijn lippen rood te verfen en een rokje en hakken te dragen. Omdat ik weiger om nog langer te buigen voor de meningen van anderen. Iets wat ik jaren heb gedaan. Mijzelf verstopt, onzichtbaar gemaakt. Of hoe vies ik mij voel als ik weer eens een ‘dickpic’ in een of andere mailbox krijg, ongevraagd. En hoeveel pijn het dan doet als notabene andere vrouwen vinden dat ik hierom vraag, juist vanwege die rode lippen, vanwege mijn uiterlijk. Vanwege het mijzelf niet meer verschuilen... #metoo Een beleving die voor ieder slachtoffer, man, vrouw, kind..., echt en erg is, in welke mate aangedaan dan ook. En ben jij één van de velen die het overkomen is en het overwonnen heeft? Dan ben ik blij voor je. Oprecht! Maar veroordeel een ander die níet zo ver is daar niet op. Iedere ‘ervaring’, iedere beleving is anders. Dat maakt een ander niet zwakker, of een aandachttrekker... #metoo Ongeacht hoe velen er over denken: het is écht echt. Geen hype. Geen meeloopbende. Gewoon vreselijk verschrikkelijk echt, in welke gradatie en variant dan ook...
Beg, Steal or Boro BLIK OP BORO het vervolg – deel 2
Na mijn eerste deelname aan de modespecial van het PulpdeLuxeMagazine nr.32, werd mij gevraagd nog een keer mee te willen doen aan een nieuwe editie. Een nieuw model in mijn BORO creaties, en gefotografeerd op een nieuwe locatie.. Ik doe mee!
Ik ben BORO specialiste. BORO is een japanse textielbewerking, die al beoefend werd in de 19e eeuw. Ontstaan uit armoede onder de bevolking in het noorden van Japan. Werkkleding en ander huishoudelijk textiel werd hergebruikt en herhaaldelijk hersteld.
en b.v. oude legerkleding. BORO pas ik toe op spijkerjasjes en spijkerbroeken. Tevens maak ik kimono’s die ik b.v. samenstel uit o.a. de pijpen van een oude broek. De mogelijkheden zijn eindeloos, wat te denken van schorten, tassen of kussens?
Ik raakte geinspireerd door deze textielbewerking, die inmiddels wel tot textielkunst is verheven. Anno 2017 heb ik meer tot mijn beschikking aan materialen als stof en garens dan de mensen toen. Ik werk het liefst met gedragen denim en andere gebruikte stoffen zoals overhemden
De denim die gebruikt / gedragen is, is heel mooi om mee te werken. Dan bedoel ik de denim zonder de elastische vezels die je nu zoveel tegenkomt in de modeindustrie. Want ik hou van de rafels en scheuren en sleetse plekken die de denim na verloop van tijd gaat vertonen. Mijn inspiratie ontstaat o.a. door de gebruikerssporen
of defecten van het kledingstuk. En wat te denken van de verschillende nuances blauw , die zorgen voor levendigheid.
Blauw De kleur blauw gebruikt voor het verven van de denim is de plantaardige verfstof Indigo. Door het eventueel toevoegen van borduursteken, zoals gebruikt bij de techniek SASHIKO (ook japans!) , geef ik nog extra dimensie aan het kledingstuk. Het verwerken van alle lappen tot nieuwe
kledingstukken, gebeurt door mij geheel met de hand. Kost meer tijd, maar wordt mijns insziens mooier en persoonlijker.En juist door meer tijd eraan te besteden groeit het ontwerp al doende onder mijn handen. Weggooien van gedragen en / of oude kleding hoeft niet. Schep iets nieuws van wat er al is. Zie de schoonheid in het gebruikte. Personaliseer je kleding en wees uniek. Wil je een kledingstuk door mij laten bewerken met BORO dan kan dat...
Wil je zelf BORO toepassen? Ook het volgen van een workshop is mogelijk. Je kunt mij volgen op instagram.com/ reneevancootwijk/ Stuur mij een berichtje als je informatie wilt. Volg mijn BLIK OP BORO en laat je verleiden tot het maken en / of dragen van je nieuwe versie van je oude lievelingskledingstuk.
We g met Kegels .
Een van de meest dwarse en bevrijdende sporten is de kegelsport. Uitgevonden in 1265 in een tijd dat regels door de kerk als verstikkend werden ervaren bood deze bezigheid soelaas voor vrijdenkers. De kegels stonden natuurlijk voor de beknellende regels –ook toen al– die met een zware bal omver konden worden gegooid. Een heerlijke bezigheid die zich al gauw ontwikkelde tot volkssport par excellence. Tegenwoordig is de kegelsport een echte olympische sport met alle regels die bij zo’n sport komt kijken. Belangrijk is om de bal niet op de tenen te laten vallen want dat kan leiden tot ernstige blessures. Verder moet je je geest zo vrij mogelijk maken en alle kegels omver gooien. Een prachtige gesublimeerde revolutionaire oefening voor hen die niet gelijk de barrica-
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
des op willen.
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
WIE ZOET IS KRIJGT LEKKERS, WIE STOUT IS DE ROE Tekst Janita tabak
“Het is oktober en voor je het weet zitten we weer in de zwartepietendiscussie”, zei mijn kapster terwijl ze vervaarlijk met haar schaar zwaaide. “Ik vind dat ze van onze tradities af moeten blijven”, vervolgde ze. Ik moest haar gelijk geven. Het sinterklaasfeest heeft nog maar weinig met traditie te maken, het is mijlenver afgedreven van de oorsprong.
De grootste denkfout over het huidige sinterklaasfeest is dat het leuk voor kinderen moet zijn. In de jaren zeventig, mijn kindertijd, was er weinig feestelijks aan Sinterklaas. Sint kwam de kinderen namelijk een lesje leren. Ernstig keek hij in zijn grote boek en somde op wat je allemaal fout had gedaan. De angst greep je naar de keel want je wist dat stoute kinderen konden verdwijnen in de zak. Ik herinner me dat bij een sinterklaasbezoek op school zwarte piet niet te beroerd was om het hele zakprincipe even te demonstreren met een jongetje uit een andere klas. Ik plaste bijna in mijn broek van schrik. Onze hele jeugd stond in het teken van de dreiging om in een donker
naar een ver en onbekend oord. Wat er gebeurde met de kinderen die eerder waren geruimd wisten we niet, want geen kind was ooit teruggekeerd om te vertellen hoe het ging. Soms zag je nog een Piet met een roe en dan fluisterden we paniekerig tegen elkaar: “de lijfstraf is toch afgeschaft?”.
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
scheepsruim te worden afgevoerd
Het Sinterklaasfeest in de jaren 70 was een feest voor volwassenen en dan met name voor ouders en leerkrachten die vastliepen in hun pedagogische vaardigheden. Het was een hulpmiddel om kinderen in bedwang te houden. Zo had je de tactiek van “verdeel en heers” waarbij het ene kind een kleurboek kreeg en het andere kind een fonkelnieuwe barbiepop. Geheid dat het kind met het kleurboek bij zichzelf te rade ging waarom de Sint juist hem afscheepte met een goedkoop prul. En er was natuurlijk de tactiek van de “vreemde ogen die dwingen”. Als moeder het niet meer wist dan was daar die vreemde man die je kwam straffen. En het werkte, iedere decembermaand nam ik mij voor om braaf te zijn maar toch slopen er gedurende het jaar steeds meer fouten in.
Op diverse plaatsen in Europa is het Sinterklaasfeest nog steeds een feest voor volwassenen. Begin december wordt daar een heidens ritueel uitgevoerd met duivelse figuren gehuld in dierenhuiden en getooid met hoorns. Deze figuren met de naam Krampus slaan al eeuwenlang de kinderen met takkenbossen. Historici denken dat dit oude ritueel nog stamt uit de voorchristelijke periode. Na de inquisitie werd Krampus ineens vergezeld door een katholiek figuur die als tegenhanger van de afranseling de brave kinderen een beloning gaf. Krampus en de Sint representeren op veel plekken nog steeds de eeuwige strijd tussen goed en kwaad.
Krampus slaat ook graag vrouwen. Op Ameland kunnen ze daar over meepraten. Amelanders vieren op 5 en 6 december Sunneklaas. Kinderen kunnen zich dan beter verstoppen want op het eiland regeren gemaskerde mannen DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
in witte gewaden, de Sunneklazen. Gewapend met stokken en knuppels jagen zij op vruchtbare vrouwen die als blatende schapen uit de ramen hangen. Als een Sunneklaas een woning is binnengedrongen beveelt hij de vrouwen om te dansen of om over een stok springen. Vrouwen die weigeren krijgen slaag. Amelandse vrouwen zouden volop kunnen twitteren onder de hashtag #metoo
maar dat doen ze niet. Ze zien het als een eer om bepoteld te worden door een Sunneklaas. Op Ameland vieren ze Sinterklaas zoals het van oorsprong bedoeld is, als een vruchtbaarheidsritueel.
Met de wetenschap dat Sinterklaas eigenlijk een ritueel is van vruchtbaarheid en de strijd tussen goed en kwaad, worden veel onduidelijkheden ineens helder. De kinderen verdwenen niet in de zak omdat ze stout waren, ze moesten weg omdat het spel tussen man en vrouw volslagen ongeschikt was voor hun kinderogen. De staf van Sint en de roe van Piet zijn natuurlijk gewoon fallussymbolen. En wat te denken van de liedjes? “Sinterklaas is jarig, ik zet mijn schoen vast klaar, wellicht dat hij hem vol doet met ja wist ik het maar”. Ook het betreden van de woning via de schoorsteen heeft een diepere betekenis, vat het maar op als een directe verwijzing naar het geboortekanaal. Als je de historische context eenmaal kent is er geen ontkomen meer aan, peperNOTEN, winterwortels en een zak vol lekkers. Need I say more?
Ik gaf mijn kapster gelijk. Het huidige sinterklaasfeest heeft nog maar weinig te maken met tradities. Anno 2017 zijn de kinderen druk met hun online wensenlijstjes en ouders met een krap budget slapen al wekenlang slecht omdat ze bang zijn hun prinsenkinderen teleur te stellen. Niet iedereen heeft immers 800 euro voor een nieuwe iphone op de plank liggen. En de opvoedkundige functie uit de jaren 70 is ook volledig verdampt. Laten we eerlijk zijn, voor veel volwassenen is de lol van het sinterklaasfeest er allang vanaf. Daarom zouden we weer terug moeten keren naar de oorsprong van het feest.
eenmaal per jaar overgeven aan een wild geraas van stokslagen, drank en handtastelijkheden.
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Zet de kinderen met netflix op de slaapkamer en laten wij volwassenen ons
Mari plukt de dag In 4 seizoenen, 607 recepten en 1001 tips en trucs
Alles wat we eten heeft een verhaal, daarom is dit meer dan een kookboek. Het beantwoordt heus niet al uw vragen, maar in elk geval wel die ene vraag die ons allemaal bezighoudt: wat eten we vandaag? Die beantwoord ik met elke dag een maaltje zoals ik dat eet. Geplukt uit de tuin, die van de buren of het bos. Zo eet ik vanzelf met de seizoenen mee. Niet omdat het hip is, maar omdat verse spullen zonder reisverleden simpelweg het lekkerst zijn. En als die verse spullen dan ook nog zonder al te veel gedoe tot een maaltje verwerkt kunnen worden, is dat wel zo fijn. Daarom heb ik alle handigheidjes en weetjes die ik als kok door de jaren heen heb opgepikt, verzameld in dit boek. Hoe je kunt ingrijpen als de mayonaise schift, hoe je stug deeg soepel maakt; voor mij gedachteloze handelingen die voor beginnende koks lang niet zo vanzelfsprekend zijn. Hetzelfde deed ik met tips en trucs die ik oogstte in de tuin: wat je wanneer zaait, hoe je een kiemplantje herkent, bonenrekken bouwt of woelrattten uit de tuin houdt. Soms vergeet ik het haast, maar behalve gekookt en getuinierd moet er natuurlijk ook ontbeten, geluncht, geborreld, gedronken, geoogst, gejamd, gezuurd, gerookt, gedroogd, gepekeld, gevloekt en gelachen worden. Geleefd, kortom. Liefst zo smakelijk mogelijk en zonder te veel vraagtekens. Mari Maris weet alles over groenten; dat liet ze al zien met de door pers en publiek bejubelde Groentebijbel (25.000 verkochte exemplaren). Ze is kok, verbouwt al jaren haar eigen groenten, ĂŠn is eigenaresse van le Jardin des Etoiles in de Picardie. Het enthousiasme waarmee ze vertelt over haar belevenissen en plattelandsperikelen werkt zo aanstekelijk dat het lastig kiezen is tussen verder lezen, of de keuken in.
I
n onze straat woont een dik stel. Een héél dik stel. Het zou goed kunnen dat in uw straat ook zo’n echtpaar woont dat
zich moeizaam voortbeweegt met schurende dijen, het vetschort en meneers borsten duidelijk zichtbaar
spul voor lunch en diner. Maar wel iets te veel van het goede. Ik heb hun diner voor twee weleens gezien en zou daar makkelijk een gezin een week van kunnen voeden of een legertje fitgirls mee om zeep kunnen helpen. En zo eten ze al hun hele leven, waardoor ze nu een omvang
Vet Le onder een strakgespannen XXL-shirt. Maar de uwe torsen waarschijnlijk het vet dat zich opbouwt door een dagelijks portie industrievoedsel te consumeren. En tussendoor ook nog wat. Nee, het vet van mijn buren is geen modern vet, maar authentiek, ouderwets vet. Zorgvuldig opgebouwd uit Franse maaltijden vol room en spek. Vet van mooie spullen: eend en varken uit eigen achtertuin, worteltjes en bioaardappelen uit moeders moestuin. Alles vers gekookt, niets dan prima
hebben, waar de cardioloog een hartverzakking van krijgt. Van de week kwam ik haar tegen op straat. Ze was net terug uit Spanje, vertelde ze. Het was er fantastisch: ’s morgens een gigantisch ontbijtbuffet met alles dat je verzinnen kunt, bij de lunch alweer zo’n buffet met tóch weer ander eten: aardappelen, pasta, paella, tortilla, vis, kip, varken, zo veel dat je amper kiezen kon. Gelukkig hoefde dat ook niet, je mocht zoveel nemen als je wilde. ’s Avonds was er dan in een andere zaal een dinerbuffet of je kon kiezen
uit Ă -la-cartegerechten en daarna een dessertbuffet. Op mijn vraag hoe de omgeving was, keek ze me met een lege blik aan. Iets gezien, bezocht? Hoezo, wanneer dan? Er was daar de hele tijd eten, je mocht drinken wat je wilde en alles was al betaald.
eerder oververhitting. In onze straat, in het saaie boerengemeenschapje, gebeurt meer dan je misschien zou denken. Ik heb het een beetje bijgehouden wat er zoal voorvalt op het helemaal
e k k er Ach, arme hotelhouder. Je schijnt met alles-dat-je-op-kunt-buffetten evengoed toch nog iets te kunnen verdienen, maar dan heb je wel buiten mijn buren gerekend. Ik krijg al pijn in mijn buik als ik eraan denk wat die twee verstouwd hebben; een buffet als vakantiebestemming. Op de dag van vertrek moesten ze twee uur eerder dan gepland het hotel verlaten. Iedereen de straat op met zijn koffertje, er was brandalarm. De keuken is die ochtend geheel wuitgebrand. Kortsluiting, zegt ze. Ik vermoed
niet zo platte, Franse land. En ook ik eet graag lekker, zij het een stuk minder dan de dikke buren. Hoe en wat ik at, heb ik bijgehouden en opgeschreven. Samen leverde het een andere vorm van dik op: een lekker dik boek. Met iedere dag een maaltje, doorspekt met een beetje couleur locale. Een boek waarmee je een jaar lang niet meer hoeft na te denken wat je moet eten. Eerst maar eens beginnen met een voorproefje: een dag uit november.
Pastinaak op twee manieren, met hazelnoten crunch en een piepertje
Mengen, en voeg wat peper & zout toe. Laat zo’n 8 à 10 minuten kleuren op een ovenplaat in een oven van 160 °C. Haal de notencrunch eruit. Draai de oventemperatuur naar 200 °C. Maak dan de pastinaakpuree. Zet de aardappeltjes op (als ze straks gaar zijn, laat ze dan uitdampen en houd ze lauwwarm). Verwarm in een ruime pan de olie, fruit de knoflook en pastinaak erin. Schenk er als de pastinaak glanst melk bij tot de pastinaak bijna onderstaat. Voeg de komijn toe. Breng aan de kook, draai het vuur lager en stoof in 10 à 15 minuten gaar. Roer af en toe om en controleer of er nog voldoende vocht in de pan staat. Pureer de pastinaak en maak op smaak met peper & zout. Laat nog even opstaan als de puree nog iets te nat is, maak steeds goed los van de bodem. Voeg olie of boter toe als hij juist te droog is. Maak op smaak met peper & zout. Maak ondertussen ook de licht geroosterde pastinaak Verwarm een brede koekenpan en smelt de boter erin. Voeg de knoflook, en na een minuutje de pastinaak toe. Druppel er azijn en honing over, en rasp er nootmuskaat op. Schud goed om zodat de pastinaak glanst. Stort op een ovenplaat met bakpapier, spreid goed uit en zet 4 minuten in de oven van 200 °C. Haal de plaat er dan uit, schep de plakjes om en zet nog 5 à 8 minuten terug, tot ze licht geroosterd, maar niet overgaar zijn. Maak af met peper & zout. Snijd ondertussen de gare aardappeltjes in blokjes. Rol ze even door een hete koekenpan met olijfolie. Strooi er een kneepje grof zeezout over. Schep een baantje aardappel op de borden, schep er een hoopje pastinaakpuree naast en ‘veeg’ een beetje uit met de achterkant van ene lepel. Strooi de geroosterde pastinaakplakjes erover. Verdeel tot slot een flinke kneep notencrunch over de borden.
Variatie Voor wie geen trek heeft in piepertjes: parelgort of avoines (van die pasta die eruit ziet als rijst) passen er ook goed bij.
hazelnotencrunch 50 g fijngestampte hazelnoten 50 g bloem 20 g suiker 50 g boter pastinaakpuree 600 à 800 g aardappeltjes 1 teentje knoflook 500 g pastinaak, gesneden ca. 3,5 l melk 1 volle tl komijn olijfolie licht geroosterde pastinaak
2 teentjes knoflook, fijngehakt ca. 300 g pastinaak in plakjes van 5 mm 2 el azijn 1 el honing muskaatnoot ca. 40 g boter
Gesjoemel rond koninklijke kunstprijs Tekst & illustratie Nelle Boer
lle kunstenaars die niet ouder zijn dan vijfendertig jaar konden zich inschrijven voor de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst, die op 6 oktober wordt uitgereikt. Onder het mom van het stimuleren van jong talent worden uiteindelijk vierentwintig genomineerden geselecteerd door een zevenkoppige jury. Zij mogen deelnemen aan een expositie in het Paleis op de Dam en hun werk wordt opgenomen in de catalogus die daarbij uitgegeven wordt. De vier uiteindelijke winnaars ontvangen ook een geldbedrag van 6.500 euro. Door kunstenaars uit te nodigen middels een open inschrijving wekt de organisatie van de prijs de suggestie dat iedere startende kunstenaar ervoor in aanmerking kan komen. Maar aangezien de helft van de vierentwintig genomineerde kunstenaars al eens eerder genomineerd is voor de prijs, lijkt het vooral een manier om slechts een klein aantal kunstenaars een nog grotere voorsprong op collega’s te bieden dan zij al hebben. Deze genomineerden worden namelijk al ruimschoots gestimuleerd met andere subsidies en kunstprijzen. Naast het feit dat de jury en de helft van de genomineerden elkaar al kennen van voorgaande jaren, valt ook op dat er op andere manieren weinig professionele distantie bestaat tussen verschillende juryleden en genomineerden. Zo regisseerde een jurylid dit jaar nog een kunstproject waarvoor hij twee genomineerden van de prijs selecteerde en drie winnaars van voorgaande jaren.
DE GENOMINEERDEN
Van de twaalf kunstenaars die meerdere keren genomineerd zijn, zijn er zes voor de tweede keer genomineerd (Van Eyk, Hendrix, De Jong, Jonker, KlĂźck en Koria), vier voor de derde keer (Aarab, Bots, Chaplin en Hartmann) en voor kunstenaars Van Oene en Kreutzberger is het
zelfs de vierde nominatie. Elf van deze twaalf kunstenaars wonnen in het recente verleden andere kunstprijzen, of ontvingen subsidie, genomineerde Quint Hartmann uitgezonderd. En toch zijn er dan nog twaalf kunstenaars die voor de eerste keer genomineerd zijn. Daarvan is wetenswaardig dat acht van deze twaalf kunstenaars (Crombach, Hersbach, Johanna, Roig, Gufler, Van Staaveren, Van der Laan en Wester) ook al op andere wijzen gestimuleerd worden, waardoor er nog vijf van de vierentwintig genomineerden (Hartmann, Gulikers, Langroudi, Stibbe en Van Zwieten) overblijven die niet eerder subsidie of een kunstprijs ontvingen. Genomineerde Stibbe en Van Zwieten namen wel deel aan de tentoonstelling ‘Best of Graduates 2017’ in galerie Ron Mandos, evenals genomineerde Hersbach. En genomineerden Langroudi en Gulikers volgden in 2017 een post-academische opleiding, waarvoor slechts weinigen worden geselecteerd.
ANDERE PRIJZEN
Onder startende kunstenaars mogen we kunstenaars scharen die nog hun entree moeten maken in de kunstwereld en op de kunstmarkt. Maar als we kijken naar de genomineerden voor deze prijs ontving het merendeel ervan al andere subsidies en kunstprijzen. Zo won genomineerde Kreutzberger in 2007 de publieksprijs van de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst en genomineerde Klück in 2015. Kreutzberger won ook in 2008, net als genomineerden Van Oene en Jonker in 2014, de Buning Brongers Prijs. Vier andere genomineerden wonnen de Jan Zumbrink Prijs. Aarab in 2012, Jonker in 2014, Van Eyk in 2016 en Hersbach in 2017. Genomineerde Bots won in 2012 de Piet Bakker Prijs en Johanna de Niemeijerprijs 2016. En Van der Laan won in 2014 de juryprijs van Het Stilleven, georganiseerd door AVROTROS. Genomineerde Van Staaveren won de Heden
Startprijs 2016. Maar de meest opvallende nominatie is nog die van Rabi Koria, die de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst in 2015 al won.
ANDERE SUBSIDIES
Sinds 2014 ontvingen zeven genomineerden, De Jong, Bots, Hendrix, Crombach, Klück, Van Oene en Koria een Werkbijdrage Jong Talent van het Mondriaan Fonds ter waarde van 19.000 euro. Kreutzberger kreeg in 2015 een Werkbijdrage Bewezen Talent van 38.000 euro. En genomineerde Wester kreeg in 2014 een Vrije Beurs Praktijkverdieping van 18.905 euro en in 2016 een Bijdrage Praktijkverdieping, inclusief 17.205 euro. Verder ontving genomineerde De Jong in 2015 de PRO Invest subsidie van Stroom Den Haag en Wester bijdragen van het Hendrik Muller Fonds en Stichting Niemeijer Fonds. Roig ontving in 2017 een bijdrage van het CBK Rotterdam en Hersbach een stipendium van de Dooyewaard Stichting.
DE JURY EN DE CONNECTIES MET GENOMINEERDEN
Behalve het feit dat de juryleden de helft van de genomineerden al kent van voorgaande jaren, waren zij ook nog op andere manieren aan elkaar verbonden. Uitgaand van de volgende voorbeelden kunnen we vaststellen dat er onvoldoende afstand bestaat tussen verschillende juryleden en genomineerden om de jury tot een objectief oordeel te kunnen laten komen. Zo is jurylid Gijs Frieling tevens adviseur bij de Van Eykacademie, waar genomineerde Gulikers momenteel studeert. In 2017 regisseerde Frieling nog het project The Painted Bird in galerie Marres, waarvoor hij behalve de twee genomineerden Bots en Klück ook twee winnaars van de prijs van vorig jaar, Tanja Ritterbex en Sam Samiee, en winnaar in 2012, Evi Vingerling,
selecteerde. Daarnaast is Frieling lid van de adviescommissie van de PRO Invest subsidies van Stroom Den Haag, dat in 2015 genomineerde De Jong en in 2016 genomineerde Van Staaveren ondersteunde. Genomineerde Hendrix was in 2016 nog als curator evenals Frieling verbonden aan Stroom Den Haag en is oprichter van cultuurweblog Lost Painters, waarop hij onder andere het project The Painted Bird positief recenseerde en waar jurylid Hans den Hartog Jager gastschrijver is. In een promotiefilmpje van Art Rotterdam is Den Hartog Jager zeer lovend over het werk van genomineerde Van der Laan. Den Hartog Jager publiceerde ook een foto van het werk Fishermans Friend van genomineerde Van Zwieten en classificeerde het als zijn favoriet van de tentoonstelling ‘Best of Graduates 2017’. Dan is er nog jurylid Nanda Janssen, die docent is aan het Frank Mohr Instituut, waar ook genomineerden Langroudi en Van der Laan in 2017 afstudeerden. En jurylid Jan van der Ploeg is galeriehouder van PS Project Space, waar hij
in 2017 nog als galerie-assistent genomineerde Johanna had. Van jurylid Iris Kensmil is net als van Van der Ploeg en van genomineerde Kreutzberger werk opgenomen in de collectie van het Gemeentemuseum Den Haag, waar juryvoorzitter Benno Tempel directeur is.
GELAUWERDE GENOMINEERDEN
De organisatie van de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst hanteert een open inschrijving, waarmee gesuggereerd wordt dat alle kunstenaars die werk inzenden in beginsel evenveel kans maken op een nominatie. Maar de verbintenis tussen verschillende reeds gelauwerde genomineerden en juryleden doet vermoeden dat de nominaties van tevoren vastlagen. Dit zou betekenen dat het merendeel van de ruim driehonderd kunstenaars die zich inschreven voor de prijs bij voorbaat al geen kans maakte.
2e hansje Dure mode voor een eerlijke prijs
Dat upcycling de (mode)wereld een dienst bewijst wisten we al. Dat het er nog eens heel goed uit kan zien ook. Eigenlijk brengen we dus niets nieuws. Toch doken we in de rekken van 2eHansje in Hattem en maakten een fairfashionrepo. Omdat het zoveel verrassender is dan de spullen uit de gemiddelde modezaak. Nooit was mode zo individualistisch en apart, leuk en toch betaalbaar.
Model: Vlada Lisinenko Mode: 2ehansje Hattem www.2ehansje.nl Fotografie: Job Boersma Kunst: RawSpace Zwolle
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DÙVELSE SPANNING IN OUDE BRIEVEN Van Deventer auteur Gerben Graddesz Hellinga
Oude Brieven is een spannend boek, met veel humor en met vaart geschreven. KOOP IN DE BOEKHANDEL OF BESTEL OP: WWW.ARTNIK.NL ISBN:
9789490548278
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
De gepensioneerde archeoloog Mark Verkerk krijgt een negental brieven in handen die werden geschreven rond het jaar 30 van onze jaartelling. De inhoud is dermate explosief dat hij binnen enkele dagen achterna wordt gezeten door Amerikaanse extremisten, een Iraanse terrorist, de Israëlische geheime dienst, de Italiaanse Camorra en de politie van Napels. Hij overleeft het allemaal ondanks zijn slechte rug en zijn hoge leeftijd, gedeeltelijk doordat zijn vele vijanden het ook met elkaar aan de stok krijgen, maar voornamelijk door gebruik te maken van zijn slimheid.
°N
63
eniz aga
M