PdLM32 FairFashion deLuxe

N°

32

e n i z Maga i on t i d e l - s p e c i a y c l ot h e s a de M M o h w #

Colofon Pulp de Luxe Magazine #WHOMADEMYCLOTHES Issue Nº32 Redactie

Job Boersma, Richard Vermijs, Map Renes

Vormgeving

IJGENWEIS Visuele Vormgeving, Georgina Lira, Artnic creatief in communicatie

Fotografie

PinPointFactory, Job Boersma, Willemijn Grootegast, Saskia Boelsums, Michel Zoeter, Sanne Grasdijk, Rosa van Ederen, Chantal Erhardt

Tekst

Erik Ros, Sheila Sitalsing, Marjolein Scherphuis, Mari Maris, Alexandra Beeker, Janice Deul, Maria Genova, Wijnanda Koblenko, Joke Bom, Lynsey Dubbelt, Roormarie Ruigrok, Karen Kammeraat, Elisa Huijsman, Matthijs Kettelerij, Ashna Chhatta, Elizabeth Visser, Ellen Willink Renée Cootwijk & Map Renes

Covermodel

Juliana Kaye, Marianne Antuma, Deb Dea Lalihatu & Map Renes

Modellen

Tinotenda Mushore, Samantha Vedder, Khoudia Diop, Heather May, Sippora Jackson, Dominca Acaia, Deb Dea Lalihatu, Juliana Kaye, Janita Tabak, Lucienne Yntema

Styling en kapsels

Fohn Zwolle, Teshura styling, Carmen Gonzalez

Website IJgenweis Visuele Vormgeving Dank aan

Paula Boguslu, Sheila Sitalsing, Evert de Rooij, Ellen Willink, Rob Scholte, VeldhuisMedia, Madame Pompadour Utrecht, Mariana Davelaar voor Mix Models Amsterdam, Monique, George en Margriet en Robin, Stefan en Claudia

www.pulpdeluxe.com

voor woord Het is een WRAP! Samengesteld door verschillende mensen en organisatie, die zich inzetten voor Eerlijke Mode. Ingrediënten zijn de verschillende invalshoeken, ervaringen en visies over hoe te handelen voor een verantwoorde productie van mode met respect voor mens, dier en milieu. Met de vraag aan modemerken #Who made my clothes? Reacties en aandacht voor de modemakers. Een veranderende relatie met kleding vanuit circulariteit. Het e-magazine is ook een momentum met terugblik, nu en toekomst van de wereldwijde actie Fashion Revolution.

Bij het 10 jaar “Clean & Unique” event van Roosmarie Ruigrok was het slot werkwoord om vooral ‘Samen te werken’. Hoe simpel! Het woord bij de daad nemen door de aanpak om samen een Pulp de Luxe magazine special #WhoMadeMyClothes te maken. Zo aanhaken bij oproep voor actie door Fashion Revolution.

Het VORM geven van het magazine geeft mij energie! Hoe bijzonder dat zoveel mensen, organisaties en initiatieven zich inzetten voor Fair Fashion. Voor deze editie heb ik alleen een oproep gedaan bij FRISGROEN netwerk met wie

ik eerder heb samengewerkt bij de Frisgroen feesten & de Groenkapje Catwalks. Ik realiseer me dat veel meer mensen en organisaties zich inzetten voor Fair Fashion. De inhoud van het magazine is een MIX in tijd, item en fotografie!

Begin april 2017 heeft Job Boersma, initiatiefnemer van Pulp de Luxe en fotograaf, het idee om een editie “Fair Fashion” te maken.

Als gastredacteur heb ik de verschijningsdatum vervroegd naar Fashion Revolution Week, 24 t/m 30 april 2017. Zie hier als voorbeeld...

Binnen drie weken een magazine maken is mogelijk door Samenwerken!

Veel lees-, kijk- en vertelplezier!

Groet, Map Renes

Gastredacteur Map Renes, MAPSZ met groene concepten FRISGROEN & Groenkapje, style icoon en JAS | JURK | TAS, circulaire mode met zalmleer als grondstof.

Fashion Revolution Day 2014-2017 de drie fair fashion trends Op 24 april 2017 is het precies vier jaar geleden dat de Rana Plaza textielfabriek in Bangladesh instortte. De Fashion Revolution Day die sinds 2014 jaarlijks plaatsvindt om de slachtoffers te herdenken en fair fashion in de schijnwerpers te zetten is inmiddels uitgegroeid tot een hele week. De initiatiefnemers werken aan een wereldwijde beweging om de modewereld transparanter, veiliger, schoner en eerlijker te maken. Lukt dat een beetje? Trendanalist Lynsey Dubbeld signaleert de drie opvallendste trends.

1. Fair fashion top of mind De indringende beelden van de textielfabriek in Dhaka die op 24 april 2013 instortte waren wereldwijd voorpaginanieuws. De onveilige, oneerlijke arbeidsomstandigheden in de modeindustrie stonden opeens op ons netvlies gegrift. Opeens? Organisaties zoals de Schone Kleren Campagne riepen al jarenlang over de veiligheidsrisico’s in textielfabrieken in landen zoals Bangladesh en Cambodja. Ze kregen daar nauwelijks aandacht voor. Maar het ongeval in Rana Plaza veranderde dat. Opeens was fair fashion in de mode.

Sinds 2013 is het bewustzijn onder consumenten van de (on)duurzaamheid van de mode in onze winkelstraten alleen maar verder vergroot. De media-aandacht voor misstanden in Bangladesh - maar ook in landen zoals Cambodja en

Ethiopië - heeft ertoe geleid dat steeds meer modeliefhebbers zich afvragen of hun koopje wel zo fris is.

Het groeiende duurzaamheidsbewustzijn betekent ook dat modemerken in toenemende mate onder druk staan om uitleg te geven over hun productiewijzen. De Fashion Revolution beweging stelt nadrukkelijk de vraag: who made my clothes? Van oudsher zijn modebedrijven terughoudend om cijfers openbaar te maken over hoeveel kleding ze afnemen, bij wie, en onder welke omstandigheden. Maar tegenwoordig zijn een aantal toonaangevende modemerken (zoals Nike, Levi’s, Adidas, Patagonia en Timberland) bereid om de namen van hun leveranciers bekend te maken.

2. Samen sterker Om de modewereld eerlijker te maken moet er veel gebeuren, op allerlei plekken in de internationale kledingproductieketen. Vanuit dit besef heeft een groeiend aantal modelabels de handen ineen geslagen om gezamenlijk misstanden aan te pakken en verbeteringen door te voeren. Drie veelzeggende voorbeelden.

Kort na de ramp in Rana Plaza zijn zowel vanuit de VS (Alliance for Bangladesh Worker Safety) als EU (Accord on Fire and Building Safety in Bangladesh) actieplannen gelanceerd om de veiligheid en het welzijn van werknemers in textielfabrieken te verbeteren. Ruim tweehonderd internationale modebedrijven, waaronder voor Nederlanders bekende winkels zoals De Bijenkorf, Hema, H&M en WE Fashion, hebben inmiddels het Accord on Fire and Building Safety in Bangladesh ondertekend. De aanpak heeft sindsdien geleid tot onder meer de instelling van inspecteurs die controles in fabrieken uitvoeren, de invoering van brandveiligheidsmaatregelen, en de verbetering van de positie van vakbonden in de kledingsector.

Van recenter datum is het Nederlandse Convenant Duurzame Kleding en Textiel. In 2016 ondertekenden meer dan zestig Nederlandse kleding- en textielbedrijven het convenant: ze bundelen de krachten om problemen zoals gevaarlijke werkomstandigheden en

milieuvervuiling aan te pakken.

Een opvallende ontwikkeling hierbij is dat modebedrijven ook nauw optrekken met ngo’s en overheden. Zo is in april Fashion For Good gelanceerd: een initiatief van de C&A Foundation - een stichting die door C&A is opgericht maar los de Nederlandse retailer opereert - om de modeindustrie eerlijker en duurzamer te maken. De stichting werkt samen met designers, merken, fabrikanten, financiers en NGO’s. Samen met het Amerikaanse bedrijf Plug en Play, dat startups begeleidt en onder meer bekend is van Dropbox en PayPal, worden innovatieve ideeën praktisch en financieel ondersteund. Met als doel dat de beste oplossingen uiteindelijk binnen de industrie geïmplementeerd worden.

3. Creatiever dan ooit Duurzame mode kampte lange tijd met een geitenwollensokkenimago. Maar dat is écht voorbij. Designers, labels en winkels laten overtuigend zien hoe duurzaamheid onmiskenbaar fashionable kan zijn. Van Nudie Jeans, People’s Avenue en Armed Angels tot Expresso, Geitenwollenshirts en Charlie + Mary.

De creativiteit toont zich ook in de campagnes van voorvechters van eerlijke mode. Patagonia’s reclame met het motto Don’t Buy This Shirt staat bekend als het ultieme voorbeeld van die aanpak. Met de advertenties riep het duurzame outdoorlabel consumenten op om goed na te denken voordat ze nieuwe kleding zouden kopen. Dit vanuit de gedachte dat de ecologische voetafdruk van de kledingindustrie alleen kan verkleinen als we bewuster consumeren.

Patagonia staat bepaald niet alleen in die benadering. Zo verscheen in 2016 The Mad Rush pop-up store in de Amsterdamse Kalverstraat.

Ogenschijnlijk een doorsnee modewinkel.

Maar achter het pashokje had de Schone Kleren Campagne een sweatshop nagebootst.

Winkelbezoekers kregen er een kijkje achter de schermen van de kledingproductie - inclusief de verhalen over onveilige werkomstandigheden, extreme overuren en hongerlonen. En meer dan zeven miljoen mensen bekeken al de video over het experiment met het t-shirt van twee euro.

x

[ Videolink ]

In deze video krijgen consumenten de keuze om een t-shirt van twee euro te kopen, of het geld te doneren om de textielindustrie eerlijker te maken.

Een toegenomen duurzaamheidsbewustzijn, een sterke groei in initiatieven vanuit de sector en een onmiskenbare opmars van innovatieve campagnes

om duurzame mode te promoten… Gaat alles helemaal goed sinds de eerste Fashion Revolution Day? Natuurlijk niet. Een internationale industrie die zich jarenlang kenmerkte door een race to the bottom is er niet van de ene op de andere dag eerlijk. Zo blijkt uit rapporten van Rankabrand keer op keer dat transparantie in de modewereld nog verre van optimaal is. En 100 procent eerlijk gemaakte mode-items zullen misschien wel nooit in grote getale in de gemiddelde Nederlandse winkelstraten verkrijgbaar zijn. Zo zijn er signalen dat Westerse modebedrijven de productie verplaatsen van Bangladesh naar andere locaties, zoals Ethiopië (waar onder andere Tesco en H&M grote opdrachten uitzetten) en Zuid-Afrika.

Daar zijn de lonen (voorlopig nog) lager – en de werkomstandigheden in veel gevallen nauwelijks beter.

De ramp in Rana Plaza heeft een momentum voor verandering gecreëerd. Initiatieven zoals Fashion Revolution Day en Fashion Revolution Week helpen nu om de arbeidsomstandigheden in Bangladesh – en andere lagelonenlanden die onze kleding produceren, zoals Cambodja, Myanmar, Zuid-Korea, China en India – onder onze aandacht te houden. Zodat we blijven vragen: who made my clothes?

boven & rechts Panelgesprek met Jos Cozijnsen (Fashion Revolution Nederland), Jef Wintermans (SER / Coรถrdinator CKT)Suzan Cornelissen (Schone Kleren), Roosmarie Ruigrok (Clean & Unique en Fashion Revolution Nederland), Jos Huber (ministerie van Buitenlandse Zaken) en Anne van Lakerveld (Fair Wear Foundation) onder Trendwatcher Gaby Fecken in gesprek met landencoordinator van Fashion Revolution Nederland Jos Cozijnsen

press Play here

Joke bom IK IntervIew Joke is eigenaresse van watMooi.

De grootste webshop voor duurzame kleding.

Hey Joke, Je ziet er goed uit!

Wie heeft jouw kleding gemaakt?

“Dank je wel voor het compliment. Goed dat je het vraagt. Want we lijken wel eens te vergeten dat kleding niet aan een hanger groeit. Mijn (en jouw) kleding wordt gemaakt door boeren, wevers en mensen in fabrieken. Vaak aan de andere kant van de wereld.

Hoe fijn zou het zijn als mensen bewuster en zuiniger omgaan met kleding? We gebruiken met elkaar zó veel T-shirts, broeken en jurkjes dat kleding een groot effect heeft op het milieu en op het leven van de mensen die het maken.

Ik voel het als mijn taak om mensen te laten zien hoe het anders kan. Of beter: Hoe anders moet! Als jij je bij een broek van €8.95 afvraagt ‘Hoe kunnen ze het er voor maken?’ Weet dan: dat kan ook niet. Niet zonder mens- en milieuonvriendelijke omstandigheden. En dat bewustzijn wil ik de mensen bijbrengen. Niet met een opgeheven vinger, maar door voorlichting en te laten zien hoe het anders kan. Want als je weet

wie jouw kleding heeft gemaakt en welke weg het heeft afgelegd voordat het in jouw kledingkast hangt, draag je het ook met meer liefde. En dat zie je. Dat straal je uit.”

Wat draag je vandaag?

“Vandaag draag ik een shirt van Komodo op mijn favoriete MUD Jeans. Daaroverheen een cape van Karigar. Mijn armband is van A Beautiful Story.

Allemaal uit mijn eigen webshop, natuurlijk. Daar ben ik best wel trots op.”

Vertel eens wat over die mooie cape!

Deze cape is één van mijn favorieten. Hij wordt helemaal met de hand gemaakt door ambachtslieden in India. Per cape werken er wel veertien ambachtslieden aan. Ja, je leest het goed. Veertien mensen! Wat ik ook zo leuk vind, is dat de Karigar producten worden geleverd met een hangtag die een unieke QR-code heeft.

Wanneer je deze code scant, kun je precies zien

wie jouw product heeft gemaakt en op welke manier. Een aantal van deze foto’s is genomen door de mensen zelf. Met hun eigen mobiele telefoon. Deze telefoon hebben ze gekregen van het team van Karigar. Een mooi verhaal, toch?”

Ben je zelf wel eens in zo’n kledingfabriek geweest?

“Ja, we hebben de fabrieken van Komodo op Bali bezocht. Het was heel bijzonder om de mensen te ontmoeten die de kleding maken die we verkopen én om te horen hoe zij fair trade en milieuvriendelijk werken in de praktijk brengen.

De fabriek waar de kleding wordt gemaakt, staat in het centrum van Kuta. Dat is een drukke stad.

Een schril contrast met het verder zo rustige en schitterende eiland Bali. Samen met de directrice kregen we een rondleiding in de fabriek waar ongeveer twaalf mensen aan het werk waren. Er werken nog meer mensen voor Komodo, maar die werken vanuit hun eigen dorp. Meestal zijn dat oudere vrouwen die echt nog ambachtelijk werken. Zo maken zij het bijzondere borduurwerk dat je op veel Komodo kleding terugvindt. Komodo vindt het belangrijk dat het maken van de kleding iets goeds brengt voor de mensen in Bali. Daarom staan goede en eerlijke werkomstandigheden voorop in de fabriek. Dat zie je niet direct (fabrieken in Azië zien er toch wat anders uit dan de georganiseerde blinkende hallen zoals in Nederland), maar je merkt het meteen; de mensen zijn ongelofelijk trots op wat ze doen. De sfeer is echt heel ontspannen. Wat opvalt is dat mensen regelmatig in- en uitlopen.

Wat blijkt? Mensen kregen de mogelijkheid om tussendoor te bidden en voor hun kinderen en ouders te zorgen. Hierdoor is het voor nog meer mensen mogelijk om te werken en zichzelf en hun familie te onderhouden.”

Joke, wat denk jij? Komt het goed met duurzame mode?

“Ik hoop het echt. Het is wel mijn droom om op die manier de wereld een beetje mooier maken.

Want hoe meer mensen zich gaan afvragen w, hoe meer duurzame mode er verkocht wordt.

Dat betekent dat er méér mensen aan het werk kunnen in veilige fabrieken en voor eerlijk loon.

En het is óók nog beter voor het milieu. Hoe fijn is dat?!

Gelukkig merk ik de laatste jaren dat duurzame mode steeds meer de ‘normale mode’ volgt.

De ontwerpen zijn trendy en duurzame stoffen zijn inmiddels hip. Wat zou het geweldig zijn als duurzame mode gewoon mainstream wordt.

Sterker nog, dat móet gewoon. Ik ga er in ieder geval voor. Help jij me mee?

10%

korting code: PDLZ17

jomixsy fair-fashion furniture and art Amazonas (slippers), Armedangels, King Louie, Komodo, Le Pep, Loenatix, Nice Things, Ojala, Pander (tassen), Paulo Soto (schoenen), People Tree, Rivka Diatlowicki, Signum, Who’s That Girl, Wow To Go

fotoshoot is verspreid in deze editie

Fair Fashion: En nu de straat op!

Tja, en dan weet je dat het over het algemeen niet zo best gesteld is met de omstandigheden in de kledingindustrie. En nadat je je erin hebt verdiept ken je ook een paar kledingmerken die wel met respect voor mens en milieu zijn gemaakt. Maar .. waar kun je ze vinden? Er is een ruim aanbod van webwinkels met eerlijke kleding (kijk maar eens op www.eerlijkwinkelen. nl/webwinkels), maar soms is het fijn om door winkelstraten te slenteren, je te laten verleiden door etalages, kleren te passen en te kopen, en tussendoor wat eerlijke kopjes koffie te drinken.

Er zijn her en der in Nederland wat winkels die zich volledig richten op eerlijke kleding, met (uiteraard) een groot deel daarvan in Amsterdam. Bijvoorbeeld Nukuhiva (in Amsterdam en Utrecht), Charlie + Mary (in

Amsterdam), Brand Mission (in Haarlem), de Amaranth (in Deventer), Karakter (in Gouda) Sus & So in Hilversum of de Groene Knoop in Eys. Daarnaast zijn er nog heel veel winkels waar een deel van het assortiment fair fashion is.

Kledingwinkels met een deel fair fashion, of bijvoorbeeld concept stores waar ook kleding wordt verkocht. We lopen virtueel met jullie door twee steden heen om deze winkels te ontdekken. Daarna mogen jullie het zelf doen, met de EerlijkWinkelen app natuurlijk! Of je neemt contact met ons op zodat we je kunnen rondleiden, waarbij we je natuurlijk ook allerlei interessante achtergrondinformatie geven over de kledingsector.

Den Haag Art & Casey (ook in Gouda, Delft, Haarlem, Leiden en Rotterdam) Eigenzinnige mode met een aantal faire merken zoals Komodo, SkunkFunk, Froy & Dind, Lanius en People Tree.

Fabriq Stoere kleding met een aantal faire merken zoals Nudie, Langerchen en Myomy bags.

Michael Barnaart van Bergen: voor de wat sjiekere jurk die ook veel tijdens Prinsjesdag gedragen worden

Den Bosch Of wat dacht je van Den Bosch? Duurzaam modemerk Kuyichi heeft daar onlangs een eigen winkel geopend, en er zijn nog meer pareltjes!

Kuyichi en friends dus: Naast Kuyichi ook allerlei andere duurzame modemerken en accessoires.

Normal Gets You Nowhere Biokatoenen en faire basics, en een ruime keus aan TOMS schoenen

Daily Poetry: Vindt het belangrijk om goed te zorgen voor iedereen en verkoopt daarom duurzame kleding, onder andere van People Tree, Armed Angels en RAINS.

Northbound Alles uit ScandinaviĂŤ, met onder andere eerlijke en stijvolle kleding.

Ravage: Verkoopt onder andere prachtige INTI truien aan veelzijdige vrouwen.

WWen Een kleurige modewinkel die verrast.

Onder andere met duurzame merken als People Tree, Komodo en SkunkFunk.

Mipacha: Schoenen gemaakt onder goede omstandigheden in Peru.

Fair Fashion En Tweedehands & ketens En daarnaast vind je in de EerlijkWinkelen app natuurlijk ook een heleboel tweedehands (kleding)winkels en modeketens die goed op weg zijn naar duurzame mode en zich hebben aangesloten bij de Fair Wear Foundation, zoals Vanilia, Expresso, Claudia Strater, Anna van Toor en meer.

nu de

straat op!

set People Tree schoenen Paulo Soto

Rivka Diatlowicki

Armed Angels schoenen Paulo Soto

grijs rokje Armed Angels zwart shirt Loenatix blauw broekrokje en streep blouse Nice Things bruine schoenen Paulo Soto

Le Pep schoenen Paulo Soto

Roosmarie Ruigrok Clean & Unique Roosmarie Ruigrok van Clean&Unique [www.cleanandunique.com ] bracht in 2013 Fashion Revolution naar Nederland. Als expert in duurzame mode en textiel is Roosmarie al 15 jaar actief. Daarvoor heeft Roosmarie zelf in de fashion industrie gewerkt wat haar als een echte kenner maakt. Roosmarie weet als geen ander dat eerlijke kleding bij mensen begint. Inzicht en oplossingen bieden maken het makkelijker om met dit onderwerp aan de slag te gaan. Roosmarie vertrok in oktober 2016 naar Dhaka om daar kleine ondernemers in de kledingindustrie te helpen.

1. Wat is mijn ervaring met hoe de consument denkt over maatschappelijk verantwoord ondernemen en eerlijke kleding?

Er is gelukkig al een groot verschil tussen 2001 en 2017. Door alle aandacht die kleding nu krijgt ook van bekende artiesten, krijgt het steeds meer een platform. Ik zie wel nog steeds een gat tussen een verantwoord antwoord geven en er zelf echt iets aan doen. De prijs is nog altijd doorslag gevend om tot een aankoop te komen 2. Wat is mijn ervaring met wat de consument op dit moment weet over de omstandigheden in de kleding industrie?

Het onderwerp is erg complex en daardoor weet een consument vaak niet echt goed wat het precies inhoud. Ik hoor vaak het woord

“ïets” met…, toch? De boodschap is ook niet zo leuk en consumenten hebben het idee dat zij er persoonlijk niet zo veel invloed op kunnen uitoefenen. Het maakt ze machteloos, wat maakt dat ze er daarom niet graag over na willen denken.

3. Wat is je ervaring met op welke manier de consument aan informatie komen?

Ik merk dat er steeds meer aandacht is op scholen maar ook in de politiek. Het heeft enorm geholpen dat Min. van buitenlandse zaken en handel Mevr. L. Ploumen het onderwerp na de ramp in Dhaka, Bangladesh stevig op de politieke agenda heeft gezet. Je ziet dan ook dat het naar bedrijven maar ook naar scholen toe door vloeit.

Ook toffe concepten die opgepakt worden door artiesten zoals Emma Watson die dan ook in haar interviews hierover spreekt maken dat de jongere generatie hier informatie over krijgen.

4. Wat denkt je dat de consument nog meer over eerlijke omstandigheden in de kledingindustrie zou moeten weten?

Ik wil graag dat ze weten dat als we geen kinderarbeid willen zien in de fabrieken dat daarbij de uitbetaling van leefbaar loon hoort in de hele sector. Of dat nu in Bangladesh is of in India. Een leefbaar loon maakt een vader en een moeder met twee kinderen in staat om een normaal leven te leven waar kinderen naar school kunnen gaan en naast eten er ook nog geld is om iets leuks te doen. Een te laag loon houdt kinderarbeid in stand en daardoor blijft ook armoede bestaan. Die relatie is belangrijk om dat in te zien.

5. Unicef geeft aan dat er 3,4 kinderen werken in Bangladesh maar eveneens lezen we dat er minder kinderen in de kleding industrie werken.

Hoe zit dat?

Dat er initiatieven zijn opgestart na de RANAPlaza ramp is geweldig. De initiatieven zijn gericht op brand en veiligheid van de fabrieken en dat bracht ook kinderarbeid in beeld. Nu er verbeteringen zijn doorgevoerd zie je ook minder kinderen in die fabrieken. Alleen deze kinderen werken nu in oa de bakstenen industrie of in de Slums waardoor ze uit het internationale beeld zijn verdwenen.

De kinderen werken nu in zwaardere en vuilere industrie. We kunnen op dat gebied zeggen dat ook daar weer van geleerd moet worden dat als er programma’s komen dat er gekeken moet worden naar de gevolgen weer daar van.

6. Wat zou er volgens jou moeten gebeuren om de consument bewuster te maken?

georganiseerd , daarnaast is er de www. eerlijkwinkelen.nl app en GoFrank ook op www. kiesduurzamemode.nl www.schonekleren.nl www.fairwear.org en op www.made-by.org is veel informatie te vinden. Sinds enkele jaren is er ook de Duurzame Fashion Week in Nederland waar veel winkels aan mee doen.

7. Waar ligt voor jou de verantwoordelijkheid als er over eerlijke kleding wordt gesproken?

Ik vind dat een commercieel bedrijf de verantwoordelijkheid heeft. Het bedrijf bepaald de inkoop dus ook waar er wordt ingekocht en voor welke prijs. Een onderhandeling moet tegenwoordig over meer gaan dan alleen prijs. Langere relaties, voorwaarden en goed omstandigheden zijn weer nodig om de industrie gezond te houden 8. De ogen zijn sinds Rana Plaza erg op Bangladesh gericht, is dit terecht?

Het is altijd goed om per land te kijken wat er aan de hand is en welke problemen er zoal zijn om verbeteringen door te voeren. Ieder land heeft zo zijn problemen en van Bangladesh wist men dat de veiligheid een groot probleem is. Daar moet, net als bij ons, blijvend naar gekeken worden.

Zoals ik al eerder vertelde is loon en vervuiling een probleem wat in alle landen voor komt daarom denk ik dat er industrie breed afspraken gemaakt moeten worden. In die zin vind ik het jammer dat vaak alleen Bangladesh bij consumenten genoemd wordt als het gaat over armoede en kinderarbeid terwijl er in andere landen ook enorm veel problemen voor komen.

9. Denk je dat wetgeving de situatie in de fashion industrie zal veranderen?

Ik denk dat er al heel veel gebeurd. Maar alles wat er gebeurd moet meer draagvlak krijgen. Maandag Ik denk dat dit er wel aan moet komen. De industrie beweegt te langzaam. Wetgeving heeft 24/4 wordt er bv Fashion RevolutionTalks

ons als consument ook al beschermd dat er geen rare chemicaliĂŤn in onze kleding is verwerkt. De wetgeving REACH is in Europa doorgevoerd. Waarom niet een document bij de zending waarin wordt aangetoond dat die levering onder goede omstandigheden is gemaakt? Als de documenten niet bij de zending zit, dan die zending niet inklaren.

10. Waar hoop je op?

Ik heb een voorliefde voor mooie kwalitatieve kleding. Als dragers van kleding weer weten ho een kleding stuk is gemaakt en weer met mooie materialen en met trots dat kledingstuk weet te dragen dan zal dat al veel verandering brengen.

Bedrijven worden dan weer gedwongen om kwaliteit te leveren en we willen dan weer meer geld uitgeven aan kleding. Met de huidige kledingstyle waarbij ik zie dat internationaal hetzelfde gedragen wordt moet dat toch lukken.

Ondertussen blijf ik bedrijven, ontwerpers en scholen adviseren hoe dit in de aanvoerketen aan te pakken.

foto: Chantal Aimee Erhardt

dutch sustainble fashion week 2016 fotoreportage van rosa van ederen

initiatief goodbrandz #DSFW

Wij en de ander

model: Khoudia Diop

V

anwege mijn liefde voor taal ben ik ooit Nederlands gaan studeren.

Aan de Rijksuniversiteit Leiden, het Praesidium Libertatis, dat het nu alweer jaren zonder voorvoegsel moet stellen. In plaats van te opteren voor onderwijs of onderzoek ben ik voor een loopbaan in de lifestylebladenwereld gegaan. Een segment dat in de optiek van velen, met name wordt bepaald door mooie plaatjes. Maar ook hier is het van belang om bij de (achterliggende) betekenis van woorden stil te staan.

Neem de term ‘nude’, sinds jaar en dag gangbaar in de modeindustrie. Van een ‘nude look’ is sprake als de kleur van een item in het verlengde van de huidtint van de drager ligt.

Hierdoor creëert deze als het ware de illusie van naaktheid.

Het aldus ontstane effect is al jaren in zwang in de mode.

Als we het hebben over de look of het effect an sich, is er dus niets aan de hand; anders wordt het wanneer het woord, wordt gebruikt als synoniem voor één bepaalde tint. Zo lag online warenhuis Zalando onder vuur omdat ‘nude’ op de website van het bedrijf uitsluitend verwees naar bleek-roze kleding en accessoires. Alsof er geen mensen met een gele, bruine of zwarte huid bestaan.

Othering wordt dit genoemd, het verschijnsel dat een bepaalde groep (mannen, de middenklasse) de norm bepaalt, waarbij – vaak onbedoeld – wordt voorbijgegaan aan ‘de ander’ (vrouwen, sociaal zwakkeren, mensen ‘van kleur’). In bladenland is wit nog altijd de norm. Kijk maar naar de covers van high-end modebladen.

Hoogstzelden worden die gesierd door een zwart of Aziatisch model.

We leven in een multi-etnische en multiculturele maatschappij, maar de veelkleurigheid van de straat zie je maar mondjesmaat in deze media terug. Iets dat mij frappeert en irriteert. Waarom staan in een beautyverhaal niet standaard tips voor de gekleurde huid? En waarom lezen we nooit over de worsteling (ofwel hair journey) die zwarte vrouwen van oudsher hebben moeten doorstaan in verband met de structuur van hun haar? Hoe komt het dat een glossy never aandacht besteedt aan BMI en ras of aan zonnen als je zwart bent? (Ja, ook dan moet je smeren en ja, ook dan kun je verbranden.) En waarom worden vrouwen met hoofddoek niet vaker als beautyiconen opgevoerd?

Over al deze zaken – en meer – spreek ik me uit via verschillende gremia. Omdat Nederland ons aller thuisland is en omdat er altijd wel een scenario denkbaar is waarin wij ‘de ander’ zijn.

Janice Deul studeerde Nederlandse taal en Letterkunde in Leiden. Ze is co-writer van Little Black hair Book, een boek over kroes en krulhaar en maakt zich als fashionactivist en -adviseur sterk voor meer diversiteit in mode en magazines.

Twitter: @janicedeul Instagram @diversityrules Facebook: Diversity Rules

TAS MET EEN BOODSCHAP ellen willink

Dit zijn de HANDEN van de makers, die de Tassen naaien en werkzaam zijn in de sociale werkplaats. In deze beschermde omgeving kunnen deze mensen zich verder ontwikkelen.

De tassen zijn gemaakt van een reclame banner of vlaggen, fietsbanden of meshdoek.

Het materiaal heeft dus al een boodschap uitgezonden.

Nu is het aan u om de eco boodschap uit te dragen. Omdat de banners altijd verschillend zijn, is elke tas uniek!

Opdrachtgevers voor TASMETEENBOODSCHAP zijn: Desso of Clini Clowns, VPRO, DLL, Ten Cate, Verkadefabriek, en nog vele meer.

People Tree tas Pander schoenen Paulo Soto

Rivka Diatlowicki schoenen Paulo Soto

Rivka Diatlowicki schoenen Paulo Soto

Stichting Eerlijk Winkelen Elisa Huijsman, bestuurslid van Stichting EerlijkWinkelen a an het woord

Zeg, vertel eens, hoe is Stichting EerlijkWinkelen eigenlijk onstaan?

waar producten verkocht worden die gemaakt zijn met respect voor mens en milieu.

In 2009 waren 3 vrouwen, waaronder onze huidige voorzitter Karen Kammeraat, zonder dat ze het van elkaar wisten, bezig met het inventariseren van winkels waar je fairtrade, biologische en tweedehands producten kon kopen. Alledrie kozen ze indertijd heel praktisch voor een routekaartje waarop de winkels te vinden waren. Zij zijn gaan samenwerken en hebben toen de Stichting EerlijkWinkelen opgericht. Inmiddels zijn er alweer 1691 winkels, verspreid over 59 gemeenten, in kaart gebracht,

De nadruk ligt echt op winkelen aangezien dit nog steeds tijdsverdrijf nummer 1 is voor een dagje uit. Op de EerlijkWinkelen website en app kan je dan ook veel ‘stenen’ winkels vinden waar fairfashion verkocht wordt.

Hoe ben jij eigenlijk bij EerlijkWinkelen terecht gekomen?

In 2012 zag ik een oproep langskomen via Twitter. EerlijkWinkelen zoekt enthousiaste

vrijwilligers! Dat leek me wel wat. Het gedachtengoed van EerlijkWinkelen is heel erg gericht op ‘do it yourself’. Door bewust te winkelen kan jij de wereld een beetje beter maken. Heel praktisch en positief.

consumenten. Met jouw koopgedrag kun je invloed uitoefenen. Fantastisch toch?

Ik kocht altijd al veel tweedehands kleding en door mijn achtergrond als Politicoloog heb ik een bovengemiddelde interesse in verdelingsvraagstukken.

Ik vind EerlijkWinkelen altijd een beetje Punk. De 3 vrouwen waar ik het eerder over had, konden de duurzame producten die er wel moesten zijn maar niet vinden, dus ze hebben zelf een oplossing gezocht waar ze meteen ook andere consumenten mee konden enthousiasmeren en de wegwijzen. Wat ik ook te gek vind, is dat iedereen een EerlijkWinkelen route kan starten.

Het leuke van EerlijkWinkelen is het alledaagse te verbinden met ontwikkelings-en milieuvraagstukken. We zijn tenslotte allemaal

Je hebt het over ‘do it yourself’ wat bedoel je daar precies mee?

Zodra jij min. 10 winkels kunt vinden die aan de criteria voldoen, zorgen wij dat jij een draaiboek krijgt en zelf aan de slag kan.

Wat zo leuk is dat er echt de meest waanzinnige initiatieven ontstaan, zo heeft EerlijkWinkelen Wageningen al eens een LenteWeek georganiseerd en met alle deelnemers een EerlijkWinkelen Pop-Up Shop geopend. Iedereen kan eigenlijk zijn creatieve ei wel kwijt. Als gebruiker van de app kan je overigens heel simpel een winkel waarvan jij vindt dat ie er ook ophoort aan ons doorgeven.

Maar wat heeft dit alles met #fairfashion en #whomademyclothes te maken?

Wij merken dat consumenten behoefte hebben aan concrete tips waar fairfashion te vinden is.

We hebben natuurlijk al onze website, bomvol met stenen winkels en webwinkels, maar dat is duidelijk niet genoeg om de informatie honger te stillen. We willen een stap verdergaan. We geven inmiddels op aanvraag rondleidingen langs eerlijke winkels waar fairfashion te koop is. Karen heeft tijdens de Sustainable Fashion Week in Den Haag meerdere rondleidingen gegeven en dat vonden zowel de deelnemers als de winkeliers een groot succes.

Zo wordt de relatie tussen consument en winkelier ook weer duurzaam. De winkelier is immers degene die de inkoop doet en als consumenten vragen om meer duurzamemode is de cirkel rond.

FAS H I O N R E VO LU T I O N WEEK www.fashionrevolution.org

24 TH — 30 T H APRIL 2017 Show your label.

Ask brands #whomademyclothes?

fb.com/fashionrevolution.org

@fash_rev

Armed Angels - pulpdeluxe shoot

foto’s: Strawberries Fashion

StrawberrieS vraagt ook wie de Stof voor mijn kleding maakt !

De vraag “Who made my clothes ?” is natuurlijk erg relevant en het is goed stil te staan bij deze vraag. Het modelabel Strawberries gaat daarbij nog een stapje verder en beantwoordt ook de vraag “Who made the fabric for my clothes ?”.

Veel mensen gaan namelijk voorbij aan het feit dat ook het materiaal voor de kleding ergens is gemaakt- vaak ook in grote fabrieken en vaak ook in landen als Bangladesh. De arbeids omstandigheden in deze spinnerijen en weverijen laten vaak te wensen over.

De stoffen op hun beurt, bestaan normaliter uit verschillende grondstoffen. Dit kunnen natuurlijke materialen zijn of synthetische.

Sommige synthetische vezels zijn juist erg milieubelastend, terwijl andere juist een goede gelegenheid bieden voor een meer circulaire economie.

Het voordeel van natuurlijke vezels, zoals katoen of linnen, is dat zij een inkomen voor de boeren creĂŤeren. Een gewas als katoen, kan grootschalig worden geproduceerd in landen als de VS of juist erg kleinschalig, door kleine boeren in Afrika. Voor katoen is het dus belangrijk dat de prijs een eerlijke prijs is. In dat geval verdienen de boeren er ook wat aan

Het label Strawberries kent de totale productieketen (value chain) van haar kledingstukken; vanaf het katoenbolletje op het veld van de kleine boer, of het eitje van de zijderups, tot en met het uiteindelijke kledingstuk in de winkel. En elke stap wordt zo eerlijk en duurzaam mogelijk gedaan. De kleinschalige verbouw van de katoen of de teelt van de zijderups, creeert direct een inkomen. Het spinnen en weven is meestal met de hand, net zoals het kleuren met natuurlijke kleurstoffen. Dit is duurzaam (door de lage CO2 uitstoot) en creert ook weer inkomen. Vaak worden de stoffen daarna nog geborduurd of gedecoreerd- dit verhoogt de toegevoegde waarde en biedt tevens de mogelijkheid aan vrouwen op het platteland van landen zoals Bangladesh om een inkomen te vergaren met hun meest favoriete inkomensgenererende activiteit !

Alle handgemaakte Strawberries stoffen zijn van een kwaliteit en schoonheid die de westerse consumenten zelden meer zien. De eerst reactie op deze stoffen is dan ook vaak ongeloof: “Is

dit helemaal geborduurd ?” of “Zijn al deze stroken 1 voor 1 geweven ?”. De stoffen dragen daardoor tevens bij aan een herwaardering van elkaars kunnen en kwaliteiten: arme vrouwen uit Bangladesh worden door menigeen slechts gezien als hopeloze arme sloebers en niet zozeer als bekwame creatievelingen.

positief heeft bijgedragen aan alle actoren in de waardeketen. Dan wordt duidelijk dat de prijs van een Strawberries kledingstuk misschien een goede indicatie geeft van de “true cost” van de meeste andere kleding !

Het is waar dat de Strawberries stoffen vele malen duurder zijn dan de stoffen die normaalgesproken in de kledingindustrie worden gebruikt (vaak meer dan 10x). Daarnaast wordt de Strawberries kleding, vaak op bestelling, in Nederland geproduceerd- wat duurder is dan in de reguliere productie landen van de confectie industrie.

Een Strawberries kledingstuk is daarom een kostbaar product - ondanks het feit dat Strawberries met extreem lage marges werkt en niet verkoopt via de reguliere retail. Het is duidelijk dat dit niet voor iedereen is weggelegd.

Aan de andere kant is het goed te overwegen op welke manieren dit kledingstuk al heeft

Meer weten over Strawberries Volg ons op FB strawberriesdresses of schrijf je in voor de nieuwsbrief op www.strawberries-fashion.nl

StrawberrieS faShion blouse en rok van geborduurde fair trade zijde uit bangladesh in biesbosch museum

kies duurzame mode platform

Na de ramp met de Rana Plaza kledingfabriek in Bangladesh in 2013 heeft reclamebureau Cheel Amsterdam spontaan de uiting gemaakt van het meisje in het feestjurkje in de rampfoto.

Een aantrekkelijke aanbieding gecombineerd met een heftige nieuwsfoto die letterlijk de achtergrond laat zien.

Z

ij nodigden Urgenda uit om met hen een campagne te ontwikkelen voor consumenten. Omdat Urgenda ervaring had met koplopers, ondernemers in de duurzame mode en consumentencampagnes werd samen het platform Kies Duurzame Mode opgezet. Op de campagne-uiting werd duidelijk een positief handelingsperspectief geboden.

Wil je geen ramp meer zoals de Rana Plaza ramp en wil je betere werkomstandigheden en niet dat anderen de prijs laten betalen?

Kies dan voor duurzame mode.

Een veel gestelde vraag na de ramp, ook in de media, was: ‘waar kan ik duurzame mode aan herkennen, vinden en kopen?’

Om daar gehoor aan te geven en consumenten, ondernemers en andere initiatieven aan elkaar te verbinden is de website met Social media handles opgezet. Juist om als vliegwiel te dienen voor alle goede ondernemers, initiatieven en campagnes die er al zijn.

Om het consumenten gemakkelijker te maken de juiste route te vinden en ons advies is dan ook vaak: Kies voor winkels die (bijna) enkel duurzame merken verkopen, want dan kan je daar alles kopen. De selectie is al gemaakt en hoef je dus als consument niet te doen. Op die manier leer je ook veel duurzame merken kennen zodat je ziet hoe groot het aanbod al is voor man en vrouw. In de winkelstraat kan je extra letten op labels als biologisch katoen, organic cotton, keurmerken en gemaakt van gerecyclede materialen.

De uiting werd via partners in abri’s op straat en als banner online ingezet.

De campagne sloeg aan en werd genomineerd door de vakjury van de NRC charity awards en over twee pagina’s afgedrukt in NRC Handelsblad. Tijdens de uitreiking ontving het een eervolle vermelding en spread in NRC Next.

Naast de campagnewebsite en social media kanalen werkt Kies Duurzame Mode als teamlid mee aan Fashion Revolution Netherlands, jaarlijks 24 april en aan de Dutch Sustainable Fashion Week in oktober.

Sinds 2017 is Kies Duurzame Mode een zelfstandig platform.

c he c k v id eo

videolink

Lef hebben om een lange relatie aan te gaan met kleren door map Renes Als een trotse pauw show ik mijn olijfgroene, leren trenchcoat, die ik al veertig jaar bezit. Als jonge modeliefhebber heb ik deze impuls aankoop betaald met mijn eerste betaalcheques. Mijn maandsalaris als parttime makelaarsassistente heb ik in één keer uitgegeven.

Foto’s - Job Boersma en Rosa van Ederen

Met mijn zwarte leren rok heb ik al een relatie voor mijn Kunstacademie tijd. Op het makelaarskantoor heb ik dit kledingstuk op representatieve wijze gedragen. Later als kunstacademie student gaf ik de rok een punklook met in mijn haar extra blauw en roze kleuren.

De afgelopen winter ‘leefde’ ik in mijn eigen vintage rok van 35 jaar geleden. Heerlijk vertrouwd!

Een ander Modeliefhebber verhaal is..

In 1986, na de kunstacademie startte ik een eigen onderneming MAPSZ [Mode! Advies Promotie Styling] en werkte ik parttime in een modewinkel met Hollandse ontwerpers.

Bij mijn belastingaangifte blijkt dat ik de winkel goed heb gesponsord door mijn eerste jaarinkomen te besteden aan mode. Bij nader inzien had ik geleefd van mijn verdiensten als modeshowvormgever in de Haarmodewereld.

Ook uit deze periode heb ik uniek vormgegeven kleren en tassen in mijn kledingkast.

JA!, ik hou van mode!

Het zit gewoon in mijn genen.

Sinds ik frisgroen feesten en groenkapje Catwalk organiseer, koop ik ieder seizoen een eerlijke mode item. Inmiddels heb ik het lef om een lange relatie aan te gaan met eerlijke mode.

Mijn favorieten merken zijn People Tree en Skunkfunk, die transparant zijn in bedrijfsvoering en laten zien wie hun mode maakt.

De afgelopen jaren heb ik eerlijke mode van de verschillende modewinkels en modemerken gepromoot bij de Groenkapje Catwalk.

Het was een bijzondere ervaring om bij the Dutch Sustainable Fashion Show 2016 één van de zeven Fashion Designers te zijn. Met als effect dat nu de tijd aan breekt dat ik nu ook een lange relatie aanga met de dragers van mijn mode items JAS | JURK | TAS gemaakt van zalmleer. Bij mijn modeservice investeren de opdrachtgevers in zalmleer als grondstof. Een alternatief voor slangen- en krokodillenleer en een bijproduct van zalm voor de consumptie. Als modevormgever ontwerp ik mode en tassen. Het materiaal kan in de toekomst opnieuw worden vormgegeven naar een ander product.

Ik daag Fashion Victims uit om ook een lange relatie aan te gaan met mij als maker.

Lancering nieuwe ontwerpen ROKK & TASS, Circulair Fashion items - medio mei 2017.

Wow to Go schoenen Paulo Soto

BLIK OP BORO Door: renée van Coot wijk

Het antwoord op bovenstaande vraag heb ik niet, echter mijn bijdrage aan deze editie van PulpdeLuxe Magazine zal een kennismaking zijn met mij, Renée van Cootwijk, en mijn passie “BORO”.

“BORO” is een Japanse textielkunst . Deze passie zORgt eR meDe vOOR Dat ik BewusteR Ben waaR miJn kleDing vanDaan kOmt. ik neem Je mee naaR miJn veRhaal van vROegeR naaR nu.

Mijn verhaal over mijn kleding start in de 60er jaren. Mijn kleding was gekocht, gekregen,

zelden zelf gemaakt. Mijn moeder was er zuinig op. Wassen, luchten, repareren. Geen overvloed.

Wèl van goede kwaliteit. Als kind en enig meisje kwam ik al vroeg met handwerken in aanraking, zowel thuis als op school. Textiel , breien en haken hoorden bij mijn leven, ik kon mij er toen al in verliezen. Ik werd tiener. Met weinig financiële middelen wist ik mij toen al leuk te kleden. Het breien deed weer zijn intrede in mijn leven. Ik werd volwassen. Mode en textiel bleven mij boeien. Door tijdschriften , boeken en internet ging er een nieuwe wereld van trends en handwerktechnieken voor mij open.

Een paar jaar geleden kwam ik in aanraking met de Japanse textielkunst. Dan heb ik het over het verven van textiel met de plantaardige blauwe kleurstof ÏNDIGO”. Tevens het bewerken van textiel met de techniek “BORO”, dit is het

verstellen en verstevigen van stof door middel van hergebruikte stoffen. Dit kan worden uitgebreid met de Japanse borduurtechniek “SASHIKO”. Door cursussen te volgen, zelf kennis te verzamelen via boeken en internet ( b.v.

Pinterest, You Tube etc. ) , ben ik zelf aan het experimenteren gegaan met “BORO”.

Voor ik aan een werkstuk begin heb ik geen uitgestippeld plan. Ik laat mij leiden door het kledingstuk en mijn gemoedstoestand, de stoffen die ik om mij heen heb en het toeval.

Het mooiste is het om stoffen te gebruiken die al gebruikerssporen hebben. Dan bedoel ik gaten in de stof, slijtageplekken, verkleuringen van de stof. Ik gebruik alles…., goede – en verkeerde kant van de stof, bundeltjes draad, losgetornde zakken, lusjes, alles heeft waarde.

Niet alleen oude denim, maar ook flanel, linnen, dunne katoentjes, versleten binnenzakken.

Ik torn, sloop, knip en verknip en hergebruik.

Zelf nieuwe stof een meer gedragen en oudere look geven kan ook, door scheuren, knippen, branden, schuren en verven. De mogelijkheden zijn eindeloos. Het werkstuk wordt geheel met de hand gemaakt. Naaien en borduren, er komt geen machine aan te pas. Zo wordt het eindresultaat steeds weer anders , een verrassing eigenlijk.

Om “BORO” toe te passen wilde ik meer weten over de geschiedenis . Dan zie je de schoonheid en ik merk dat ik steeds vaker terugkijk naar vroegere fotobeelden van “BORO”, om mijzelf te verbeteren.

“BORO” is ontstaan in het noorden van Japan.

Door de daar heersende armoede herstelden de

boeren en vissers hun kleding door meerdere lagen stof op elkaar te naaien. Dit waren al gebruikte stoffen. Hierdoor werd de kleding steviger en dikker en dus ook warmer. Veelal bestond de kleding uit hennep. Katoen kon door het klimaat in het noorden niet worden verbouwd en was ook te duur. In deze tijd was er nog geen sprake van het verfraaien of versieren van de stoffen.

tegenwOORDig zie Je “BORO” veelvulDig in het mODeBeelD OpDuiken. De JeansstORes veRkOpen Denim wat vaak van machinaal veRvaaRDigDe “BORO” is vOORzien. en Dit laat maaR een fRactie zien van wat eR mOgeliJk is met “BORO”.

“BORO” is niet alleen het opleuken van je spijkerbroek of dat jack. Voor mij is het blij zijn met je kledingstuk, het persoonlijker maken, gebruiken wat je al hebt, het een langere levensduur geven. Ik ben nog lang niet uitgeleerd, en wil ook anderen hier kennis mee laten maken door workshops en/of gastlessen te geven. Of gewoon in opdracht een kledingstuk weer tot een hernieuwd fashion item te maken.

“WHO MADE MY CLOTHES?”……… een beetje ikzelf?

Rivka Diatlowicki

Nice Things tas Stichting Enzo

public relations De firma Zeeman, specialist in goedkoop textiel, bood onlangs een kruising tussen een enkellange nachtjapon en een witte zomerjurk aan, noemde het ‘bruidsjurk’ en hing het voor drie tientjes in de winkel.

N

u hangen de winkels al jaren vol met spul uit Bangladesh dat ook voor minimumloners te betalen is en dat gaat knetteren wanneer de verwarming hoog staat. Nieuws wordt dit fenomeen eigenlijk alleen wanneer een naaiatelier instort en aan de andere kant van de wereld 1.127 mensen sterven voor ons recht op goedkope kleding.

uit dat ze bij Zeeman tevens hebben gewied in de ordinaire graaitafels zodat ook u zich er gerust kunt vertonen. De Telegraaf volgde de verkoop en wederverkoop op Marktplaats op de voet, met acht (!) berichten op de site. Volgens NRC Handelsblad ‘wist Zeeman alle duizend jurken binnen een dag te verkopen’. De NOS: ‘De verkoop van goedkope trouwjurken van winkelketen Zeeman is een groot succes.’

Niettemin vonden serieuze nieuwsredacties het vermeldenswaardig dat Zeeman beweert in de trouwjurkenbusiness te zijn gestapt.

Ondersteunend bewijs stond op de Zeemansite: een filmpje van een jonge vrouw in voornoemde slaapjurk achter op de fiets bij een man in pak, bosje bloemen in de wit-behandschoende hand, gelukzalige blik.

Een unaniem, belachelijk groot succes, zeiden ze op de marketingafdeling van Zeeman. Zo effectief en goedkoop was een reclamecampagne niet eerder.

Het AD portretteerde Maaike uit Breda, die de wekker op 7 uur had gezet om online een jurk te kunnen scoren. De Volkskrant legde

De woorden verwaaiden in de wind.

Uit een graf klonk een ijle stem: ‘Journalistiek is afdrukken wat een ander niet gepubliceerd wil hebben; al het andere is public relations.’

Column Sheila Sitalsing Model Heather May Fotografie Willemijn Grootegast *Dit artikel is eerder verschenen in Pulp de Luxe nummer 29

Visagie Skindeep

Tijd voor een posiTieve beweging richTing verandering: liefde voor kleding!

StoereVrouwen; al 10 jaar zijn we hét campagnebureau voor het inspireren tot duurzaam consumeren. Vanaf 2017 laten we de vernieuwde relatie met mode zien.

Wij maken de beweging naar slow en fairfashion. Doe je mee?

Het is tijd voor verandering naar liefde voor mode, de wereld en de 48 miljoen modemakers. We kiezen voor slow en fair fashion, inclusief vintage, upcycle en recycle.

Stoere Vrouwen StoereVrouwen stelt zichzelf elk jaar het doel een landelijke campagne te voeren rondom een duurzaam thema. Voor de verandering kiest StoereVrouwen er nu voor om zich minstens twee jaar achter elkaar op hetzelfde thema te richten, om de impact te vergroten. Bovendien geeft het de kans de boodschap richting consument duidelijker over te brengen en te verdiepen, dan wanneer de boodschap over allerlei verschillende duurzame onderwerpen is versnipperd. In 2017 start de campagne gericht op duurzaam gebruik en koopgedrag van mode/ kleding.

Er is gekozen voor het thema mode/kleding, omdat in het duurzaam gebruik en consumeren van mode nog veel is te bereiken op gebied van milieu, gelijke economische groei en mensenrechten. De Triodos Bank gaf onlangs aan dat de mode-industrie, na de olie-industrie, nummer twee van de vervuilende industrieën in de wereld is. Daarnaast zijn er wereldwijd 48 miljoen textielarbeiders werkzaam in fabrieken, veelal in ontwikkelingslanden als Bangladesh.

Dit zijn de zogenoemde beruchte Aziatische sweatshops, met de grootste ramp in de kledingindustrie ooit: de ramp in Rana Plaza in 2013. Deze mensen werken te vaak onder erbarmelijke omstandigheden vergelijkbaar

met de slavernij, dat wil zeggen: werken onder druk van geweld en uitbuiting, voor minder dan het minimumloon zonder uitbetaalde overuren, de werkomgeving die onveilig en ongezond is, werkdagen van 12 uur die de norm zijn en de 40 miljoen vrouwelijke textielarbeiders die regelmatig slachtoffer zijn van (seksueel) misbruik. Dit is nog maar een korte opsomming, om aan te geven wat voor drama zich achter productie van kleding schuilt. De documentaire True Cost laat treffend zien hoe schrijnend én groot de situatie is. Op de website melden ze dat de mode-industrie 2,5 triljoen dollar waard is. Zou deze economische winst niet (eerlijk) verdeeld moeten worden?

Tevens wil StoereVrouwen met deze campagne bijdragen aan doel 8 en 12 van de Global Goals.

Doel 8 is Fatsoenlijke banen en economische groei en doel 12 is Verantwoorde Consumptie en Productie. StoereVrouwen is het enige campagnebureau die deze 2 taken namens Nederland op zich neemt op gebied van de mode-industrie. Terwijl de focus vaak uitgaat naar een duurzame voedselindustrie, is juist de kledingindustrie zo’n belangrijke industrie om verandering aan te brengen, gezien de hierboven omschreven problematiek. Dat betekent ook dat StoereVrouwen als enige organisatie in Nederland ervoor zorgt dat het onderwerp duurzame mode/kleding in het maatschappelijk debat komt in 2017. En wel op twee manieren: 1. aankaarten waarom dit hyper urgent is; 2. De consument aan de hand nemen, verder helpen en inspireren.

Bovendien heeft Ashna Chhatta, één van de directeuren van StoereVrouwen, een groot netwerk en jarenlange expertise in de modebranche. Een mooie opdracht en kans voor StoereVrouwen én Nederland dit aan te pakken door middel van een grote mode-campagne in 2017!

website www.stoerevrouwen.nl

Het doel van de campagne is De consumenten in Nederland en BelgiĂŤ inspireren, informeren en een handelingsperspectief bieden op het gebied van duurzaam gebruik en koopgedrag van mode en tegelijkertijd het inspireren tot duurzaam produceren van de producenten in Nederland en BelgiĂŤ.

Pulp covers

Foto’s Pulp de Luxe 2017 © Model Samantha Vedder Kleding People Tree Uitgeleend Sari Fair Fashion Dalfsen

OP naar het SLOtWOOrD Map interviewt Map 2.0

Hoe is het om een pulp de luxe magazine te maken?

Het is gaaf om gastredacteur te zijn. Een leuke uitdaging om in korte tijd een magazine te maken. Job Boersma, initiatiefnemer van pulp de luxe, had het idee om na de special Kunst editie #31 een Eerlijke Mode editie #32 te maken.

Dit idee en de oproep vanuit Fashion Revolution “put on an event” is voor mij 1 + 1 = 3! Ofwel samenvoegen, aanhaken en samendoen! Het is te doen met input van mijn mode netwerk, mijn partner Richard Vermijs voor grafische vormgeving en Job Boersma voor fotografie.

Eerlijk gezegd ben ik te overgevoelig voor oproepen.

Oh ja? Hoe is het om overgevoelig te zijn?

Als kunstenaar en wereldburger reageer ik op de wereldse zaken en gebeurtenissen. Of het nu een oproep is voor #Calltoaction voor Wereldvoedseldag, Dag van de Duurzaamheid, Voedselverspilling, 17 Global Goals, Dutch Sustainable Fashion Week er plopt altijd een idee op. Dat en mijn eigen ideeën en visie over hoe andere mensen te enthousiasmeren voor een betere wereld.

In 2013 heb ik voor de eerste keer gereageerd op het fabrieksongeval Rana Plaza door een FRIS MODE CAFE te organiseren. Als gastspreker had ik Lynsey Dubbeld. Haar boek “Mode voor Morgen” was net verschenen en zij had alle kennis paraat om de Cafégasten te informeren.

Nu heeft zij een artikel geschreven over de drie Fair Fashion trends.

Kun je iets meer vertellen over Fashion Revolution?

Sinds 2014 zijn wereldwijd acties. Fashion Revolution is een idee van Carry Somers. In Nederland heeft Roosmarie Ruigrok dit idee opgepakt en om haar heen is een Fashion Revolution Nederland team ontstaan. Voor het magazine heeft zij een IK interview geschreven.

Vanuit het team heb ik materiaal van eerdere editie zoals straatinterviews, fotoshoots #whomademyclothes en videoclip. Vooral veel beeldmateriaal van Rosa van Ederen. Daarnaast heeft het team een Fashion Revolution Talk Amsterdam in WTC Amsterdam georganiseerd.

Is een TALK te vergelijken met Salons?

Ja / Nee. Fashion Revolution Team richt zich tot de modemerken en betrekt politiek erbij. Bij mijn Salons wil ik de consument informeren en

inspireren. Soms lukt me dat beter dan de andere keer. In 2015 heb ik een Fashion Revolution Salon georganiseerd, waarbij ik podium heb geboden aan KiesDuurzameMode , Solidaridad, Strawberries dresses en Dutch Spirit. Nu in 2017 een magazine!

Is er verschil tussen het maken van magazine en voorbereiden Salon?

Bij een Salon zit ik meer in de vragende positie.

Nu is er meer een gezamenlijk belang en groeit het magazine in een flow. De inhoud is een mooie MIX! informatief, confronterend, verhalend en eigenzinnig. Het is leuk om ook de modepartners van mijn feesten en catwalkpresentaties onder de aandacht te brengen. Zoals Joke Bom van de webwinkel WatMooi, de Tassen met boodschap van Ellen Willink en modewinkels Sari Fair Fashion, JOMIXSY. Fashion Revolution samengevat!

Samen eerlijke mode promoten! Modemerken oproepen om beter te produceren en consumenten te enthousiasmeren om eerlijke mode te kopen. Op de Eerlijk Winkelen app kun je zien in welke winkels dit te koop is. Zoals het campagneteam Stoere Vrouwen, die leuke, ludieke acties doen zoals de stripactie in 2014.

In mijn item toon ik mijn liefde voor mode en doe ik een oproep aan de fashion victums om het lef te hebben een lange relatie aan te gaan met kleren. Naast het besef dat we als mensen met elkaar verbonden met verschillende huidtinten zoals item bij Janice Deul. Samen zorgen voor een betere wereld. Volgens mij door van een lineaire economie naar circulariteit te gaan.

Slotwoord In 2009 had ik idee om duurzaamheid te communiceren door het organiseren van een FRISGROEN feest. Bij mijn Groenkapje Catwalk showen consumenten voor consumenten voor meer betrokkenheid bij eerlijke mode. Met mijn modecollectie JAS | JURK | TAS wil ik anderen informeren over het bezit van grondstoffen met de mogelijkheid om dit opnieuw vorm te geven.

Mijn JURK, die ik speciaal voor de show #DSFW heb gemaakt, is al op meerdere momenten

ingezet om aandacht te vragen voor circulaire economie. De Boro bril van Renée van Cootwijk geeft een blik op respectvol en creatief omgaan met kleren.

Toekomst Bij Salons was Janet Mensink gastspreker voor Solidaridad. Inmiddels is zij werkzaam bij Sustainable Apparel Coalition en is zij projectleider “slconvergence.org”, Social & Labor Convergence Voor een universeel keurmerk voor de mode- en schoenproductie. Trots ben ik dat zij mijn eerste opdrachtgever is voor het maken van een ROKK. In februari 2017 bij het rondetafelgesprek OECD conferentie in Parijs heeft zij de rok gedragen. Het maken van het magazine was een intermezzo. Binnenkort verwacht ik volgende levering zalmleer en ga ik nieuwe mode items vormgeven voor Jas | Jurk | Tas. Mooi om met z’n allen een magazine te maken!

Map Renes Zwolle, 25 april 2017

°N

23

eniz aga

M

- no i t i d s e h to l e l a i c e p s cyM e d a M o hw #