MASTACTVA Magazine 11/2019

10

Рэ­ц эн­з ія Агляд

Грыб­ны се­зон у ку­ль­тур­ным ха­бе Мінская арт- рэзідэнцыя Вялікага сямейства Чайнага грыба Камбуча-Дастаеўскі ў « Ок16» Па­вел Вай­ніц­кі

С

лу­ха­ючы «Грыб­ныя эцю­ды» Гле­ба Дзі­ва­ва і пе­ра­круч­ва­ючы на­зад фэйс­буч­ную хро­ні­ку, вяр­та­юся да зна­мя­на­ль­ных падзей, што грун­тоў­на ўзрых­лі­лі ку­ль­тур­ны лан­дшафт Мін­ска. Ня­гуч­на, ня­ўхі­ль­на і не­заў­важ­на. Рэ­зі­дэн­цыя за­ра­дзі­ла­ся ў сы­рым і змроч­ным за­зо­ры па­між по­стса­цы­яліс­ тыч­най вы­твор­час­цю і джэн­тры­фі­ка­ва­най су­час­нас­цю — пра­сцей ка­жу­чы, на­ўпрост на мя­жы вы­куп­ле­най Бел­газ­прам­бан­кам для ку­ль­тур­ных пра­ектаў час­ткі Мін­ска­га стан­ка­бу­даў­ні­ча­га за­во­да імя Кас­трыч­ніц­кай рэ­ва­лю­цыі («МЗОР») і яго ўсё яшчэ фун­кцы­яну­ючай па­ло­вай. Скрозь устаў­ле­ныя но­вым улас­ні­кам шкло­па­ке­ты «фран­ці­ра» рэ­зі­дэн­ты ме­лі за­да­ва­ль­нен­не на­зі­раць павольны пра­цоў­ны рух рэ­аль­ных ра­бо­чых ся­род сап­раў­дных стан­коў і ме­ ха­ніз­маў. Тут да­рэч­ная ге­ра­ічная ме­та­фа­ра — гры­бы-пер­шап­ра­ход­цы, якія ўпі­ва­юцца ў не­арга­ніч­ныя па­ро­ды но­вых ге­ала­гіч­ных утва­рэн­няў, раз­рых­ля­юць і кам­ пас­ту­юць, то-бок ро­бяць іх пры­дат­ны­мі для за­ся­лен­ня астат­няй арга­ні­кай.

«Мастацтва» № 11 (440)

Сап­раў­ды, бы­лы цэх па вы­твор­час­ці плён­кі стаў знач­на бо­льш аб­жы­тым дзя­ ку­ючы на­шай арт-рэ­зі­дэн­цыі. Яе на­ра­джэн­не прад­выз­на­чы­ла вы­пад­ко­васць — бер­лін­ская сус­трэ­ча двух экс­па­нен­таў ад­ной вы­ста­вы: вя­до­ма­га мас­коў­ска­га мас­та­ка, ку­ра­та­ра і да­ след­чы­ка Сяр­гея Кат­ра­на і аўта­ра гэ­тых рад­коў. У да­лей­шым лан­цуж­ку за­ ду­ма­ных імі падзей, што спа­ра­дыч­на ўспых­ва­лі па­між Бер­лі­нам і Мас­квой, апы­ну­ла­ся, ся­род іншых, пер­са­на­ль­ная вы­ста­ва Сяр­гея, якая за­ня­ла ўсе за­лы мін­ска­га НЦСМ на Ня­кра­са­ва, — па­сля яе Кат­ран быў за­про­ша­ны ра­біць «вя­ лі­кі пра­ект» у «Ок16». Такім чынам, чай­ны грыб, што ўжо па­бы­ваў у Мін­ску ў якас­ці ад­на­го з экс­па­на­таў Сяр­ге­евай пер­са­нал­кі, дзе вы­кон­ваў у асоб­най зале ара­то­рыю «Ве­дзь­мі­ны ко­ль­цы», сё­ле­та вяр­нуў­ся ў бе­ла­рус­кую ста­лі­цу ўжо ў якас­ці гас­па­да­ра і ку­ра­та­ра рэ­зі­дэн­цыі свай­го імя. Яго антра­па­морф­­ ны­мі па­моч­ні­ка­мі — ка­мі­са­рам і дру­гім ку­ра­та­рам ад­па­вед­на — ста­лі мы з Сяр­ге­ем.