Als er één ding is waar wij ons voor inzetten, dan is het dat meisjes wereldwijd hun school kunnen afmaken. Onderwijs is de sleutel tot een toekomst waarin meisjes op eigen benen kunnen staan en gelijke kansen hebben. Daarom doen we er alles aan om de drempels om naar school te gaan weg te nemen. Bijvoorbeeld met geld voor schoolspullen, of door ervoor te zorgen dat meiden die ongesteld zijn zich op school kunnen verschonen, zodat ze geen lessen missen als ze ongesteld zijn.
School is ook een plek waar meisjes zich veilig moeten voelen. Maar helaas krijgen jaarlijks maar liefst 60 miljoen meisjes wereldwijd te maken met seksuele intimidatie of geweld op school of onderweg naar school. Dat heeft niet alleen ernstige gevolgen voor hun mentale en fysieke gezondheid, maar leidt ook tot leerachterstanden en schooluitval.
Het maakt me woedend dat medeleerlingen, maar soms ook docenten, meiden dit aandoen. Maar het
maakt me ook vastberaden om samen met collega’s en partners dit enorme probleem aan te pakken. Om overheden aan te spreken op hun verantwoordelijkheid om scholen veiliger te maken. Om leerlingen en met name jongens bewust te maken van hun rol bij de oplossing. Om ouders te helpen hun kinderen veilig op school te krijgen. En om meiden zelf weerbaarder te maken en hen de kans te geven om zich uit te spreken.
Op 11 oktober is het Wereldmeisjesdag. Mijn wens dit jaar? Elk meisje veilig naar school. Waar dan ook ter wereld. Dat zou volkomen vanzelfsprekend moeten zijn, toch?
In dit nummer
Reportage
Scheiden leidt tot schaamte en stigma
06 14 03 12
Wereldnieuws
Studenten in Ecuador aan de start van het nieuwe studiejaar
Garance Reus-Deelder
Directeur Plan International
Wereldproject
Terug naar school, of is dat te onveilig?
Meisje in India
Shikha en Shilpa maken hun dromen waar
Wie ontsnapt aan een kindhuwelijk, wordt gestraft
Een meisje dat op jonge leeftijd trouwt, kan het eigenlijk nooit goed doen. Naar school gaan mag niet, want ze moet zich bezighouden met het huishouden. Wordt ze niet kort na het huwelijk zwanger?
Dan krijgt ze op haar donder van de schoonfamilie. En als ze de moed heeft om een gewelddadig of onderdrukkend huwelijk te verlaten? Dan wordt ze door de gemeenschap verguisd en bespot.
Voor Dani was haar huwelijk een nachtmerrie.
HHet zijn enkele observaties uit ons jaarlijkse State of the World’s Girls rapport. Voor het rapport spraken we met meisjes die getrouwd zijn of waren en met jonge activisten over de obstakels waar getrouwde meisjes mee te maken krijgen. Allemaal gaven ze aan: als je op jonge leeftijd in het huwelijksbootje stapt, mag je niet langer je eigen keuzes maken.
Gescheiden
Opvallend aan het rapport was dat maar liefst 28 procent van de ondervraagde meisjes en jonge vrouwen gescheiden was. Een aanzienlijk aantal, met name omdat het voor meisjes allesbehalve gemakkelijk is om te scheiden. Zelfs niet als hun man gewelddadig is.
De veertienjarige Dani* uit Vietnam weet daar alles van. Op haar twaalfde ontmoette ze een jongen waar ze gevoelens voor kreeg. Maar al snel bleek hij anders te zijn dan ze had gedacht. Toen ze hem op een dag op straat tegenkwam kidnapte hij haar.
Bij de H’Mong, een bevolkingsgroep waar ze beide onderdeel van uitmaken, is wife-kidnapping een traditioneel gebruik. Een koppel zet dan samen een kidnapping in scène. Zodra een jongen een meisje over de drempel van zijn huis draagt, is zij volgens de gebruiken van de H’Mong zijn vrouw. Maar Dani’s man maakte misbruik van dit gebruik en nam haar tegen haar wil mee op zijn motor.
Complete isolatie
“Mijn ouders hadden me hier nooit over verteld”, zegt Dani. “Dus ik was ontzettend bang en in de war. Ik wist niet wat er gebeurde.” Ze wilde niet bij hem blijven, maar haar ouders hadden al een bruidsschat ontvangen. Ze kon geen kant op. Vanaf dat moment leefde ze in complete isolatie. Ook mishandelden haar man en zijn familie haar elke dag, zowel verbaal als fysiek.
Na vier maanden besloot ze bij hem weg te gaan. “Mijn ouders waren woedend en stuurden me in eerste instantie terug naar mijn man”, vertelt Dani.
Sakuntala wist aan haar gedwongen huwelijk te ontsnappen.
“Ze wilden niet dat het dorp op ze neerkeek.” Toch zette Dani door en gelukkig nam haar oma haar in huis. Maar toen ze eindelijk weer naar school mocht gaan, kreeg ze ook daar te maken met pesterijen en beledigingen.
"Omdat ik een goed inkomen verdien, kan mijn zoon naar school gaan."
Sakuntala
Stigma en schaamte
Omdat een gescheiden meisje vaak te maken krijgt met dit soort stigma’s, blijven meisjes vastzitten in een gewelddadig huwelijk, zo geven de respondenten in het onderzoek aan. Daarnaast speelt ook wetgeving een belangrijke rol. Van de vijftien landen die in het onderzoek aan bod kwamen zijn er maar drie waarin mannen en vrouwen gelijke rechten hebben als het aankomt op een scheiding. Vaak mogen vrouwen überhaupt geen scheiding aanvragen en als ze dat wel mogen, dan krijgen ze vaak niet de voogdij over hun kinderen.
Daarnaast speelt ook mee dat de meeste meisjes die op jonge leeftijd trouwen, geen opleiding hebben afgemaakt en dus weinig kans hebben op werk en een inkomen. Als ze scheiden van hun man, staan zij er, vaak met hun kinderen, helemaal alleen voor.
Een grote uitdaging
Het overkwam ook Sakuntala uit Nepal, die haar man verliet na jaren van mishandeling. “Het was een enorme opluchting om bij hem weg te gaan”, vertelt ze. Maar ze had geen opleiding of vaardigheden, dus werk vinden was een grote uitdaging. Hoewel haar ouders haar keuze begrepen en haar steunden, hadden ook zij geen geld om haar financieel bij te staan.
Gelukkig wist Sakuntala het tij te keren. Ze kwam in aanraking met Plan International en volgde een training in ondernemerschap. Ze startte een eigen bedrijf: een mobiele marktkraam waar ze thee en snacks verkoopt. “Omdat ik een goed inkomen verdien, kan mijn zoon naar school gaan. Daar ben ik enorm trots op.”
Voorkomen is beter dan genezen
Hoewel het feit dat meer meisjes aan hun kindhuwelijk lijken te ontsnappen een mooie stap vooruit is, is het nog altijd veel beter om het in zijn geheel te voorkomen. Meisjes die scheiden van hun man, hebben vaak traumatische ervaringen meegemaakt en krijgen ook na hun scheiding vaak te maken met stigma en uitsluiting. Plan International doet er alles aan om hen zo goed mogelijk te ondersteunen en werkt hard aan verandering in de landen waar kindhuwelijken veel voorkomen. Bijvoorbeeld door voorlichting te geven over de gevaren van een kindhuwelijk en te zorgen voor beter onderwijs. Ook lobbyen we wereldwijd voor betere wetgeving tegen kindhuwelijken en de handhaving daarvan.
*Naam gewijzigd uit veiligheidsoverwegingen
Over het rapport Elk jaar op 11 oktober, Wereldmeisjesdag, brengt Plan International het State of the World’s Girls rapport uit. Hierin leggen we de obstakels bloot die er nog altijd voor zorgen dat meisjes en jonge vrouwen achtergesteld en gediscrimineerd worden. Dit jaar spraken we met 251 meisjes en jonge vrouwen (tussen de 15 en 24 jaar) uit 15 landen wereldwijd die getrouwd zijn of waren over de moeilijkheden die hun huwelijk met zich meebracht.
WERELDPROJECT
Terug naar school, of is dat te onveilig?
Naar school gaan vormt de basis voor je hele verdere leven. Niet alleen omdat je er leert lezen, schrijven en rekenen, maar ook omdat je er je eerste vriendjes maakt, leert samen te werken en een routine opbouwt. Maar als je familie moet kiezen tussen het kopen van een schoolboek of het koken van een avondmaaltijd voor het gezin, dan valt de keuze al snel op dat laatste.
Voor miljoenen kinderen in Latijns-Amerika is elke dag naar school gaan allesbehalve vanzelfsprekend. De ongelijkheid en armoede in de regio zijn enorm en het komt regelmatig voor dat kinderen een paar dagen, weken, maanden of zelfs definitief niet meer naar school gaan. Daarom zette Plan International met steun van de Europese Unie in Peru, Bolivia, Colombia en Ecuador het Safer Schools-programma op. Hiermee zorgen we ervoor dat kinderen, ondanks de obstakels waar ze tegenaan lopen, toch onderwijs kunnen volgen.
Armoede, geweld, klimaat
“De redenen dat kinderen in deze landen niet naar school gaan lopen uiteen”, vertelt Anniek Groothuis,
persvoorlichter bij Plan International. “Omdat er door armoede geen geld is voor een uniform of schoolboeken, maar ook omdat je onderweg naar school gewapende bendes tegen kan komen, of omdat de weg naar school of het klaslokaal overstroomd is door het regenseizoen. En ook de schoolgebouwen zelf zijn lang niet altijd veilig, bijvoorbeeld omdat ze niet aardbevingsbestendig zijn. Ouders denken dan al gauw: blijf maar thuis, daar is het veiliger.”
Vastbesloten om naar school te gaan
Toch zijn veel kinderen alsnog vastbesloten om naar school te blijven gaan. Zoals de zestienjarige Yael* uit Colombia. In de regio waar hij woont zijn dagelijks gewapende bendes actief die kinderen, zowel
Carla en Janet zitten op een kostschool omdat ze anders geen onderwijs kunnen volgen.
jongens als meisjes, proberen te rekruteren. Daarom brengt Yaels moeder hem elke dag naar school. En ’s middags haalt ze hem weer op. “Als we een beetje doorlopen doen we er twintig minuten over”, vertelt hij. “Het zou veiliger zijn om met de brommer te gaan, maar dat kunnen we niet altijd betalen.”
Ook de dertienjarige Greysi uit Peru doet er alles aan om naar school te kunnen blijven gaan. Ze woont in een van de armste wijken van het land. Haar familie kan nauwelijks boodschappen en huur betalen, laat staan schoolspullen. Daarom besloot Greysi een eigen winkeltje op te zetten, waar ze koekjes en frisdrank verkoopt. “Van het geld dat ik verdien koop ik schoolspullen voor mezelf en mijn zusjes. En ik probeer te sparen voor de universiteit. Ik wil later graag advocaat worden. Daarom spaar ik zoveel mogelijk en ik leer mijn kleine zusjes om dat ook te doen.”
Soms zijn er simpelweg geen scholen in de buurt en brengt dat een risico op uitval met zich mee. Zusjes Carla en Janet gaan daarom naar een internaat ver van huis. Maar waar dat in Europa vaak een bepaalde luxe met zich meebrengt, is dat in Bolivia heel anders. De leefomstandigheden zijn gebrekkig en de zusjes voelen zich eenzaam en geïsoleerd. “Ik mis mijn vader en mijn broer heel erg. Maar omdat de maaltijden hier inbegrepen zijn en we niet elke dag hoeven te reizen, is het voordeliger om op kostschool te gaan en kunnen we het betalen”, vertelt Carla.
Werken aan oplossingen
Omdat er zoveel verschillende redenen zijn waarom kinderen niet naar school gaan, lopen ook de interventies uiteen. “Een eerste stap is bijvoorbeeld het veiliger maken van scholen”, zegt Groothuis. “Heel veel schoolgebouwen zijn in slechte staat, dus wordt
Door het Safer Schools-programma kunnen jongeren naar school blijven gaan.
er ingezet op het verstevigen daarvan. Maar er worden bijvoorbeeld ook oefeningen gedaan om te zorgen dat kinderen goed voorbereid zijn op aardbevingen. Ook is er aandacht voor het trainen van leraren, zodat zij het eerder kunnen signaleren als kinderen dreigen uit te vallen en in kunnen grijpen. En voor kinderen die door extreme armoede niet naar school kunnen gaan bieden we financiële steun.”
Daarnaast wordt er ook veel gedaan aan bewustwording. Bijvoorbeeld over het risico op rekrutering en op het gebied van seksuele gezondheid. “Ook doen we ons best om ouders meer te betrekken bij de opleiding van hun kinderen, zodat ook zij kunnen bijsturen als hun kinderen dreigen te stoppen met school.” Als laatste wordt er ingezet op lobby bij overheden, om te zorgen dat zij structureel meer budget vrijmaken voor de veiligheid op scholen.
*Naam gewijzigd uit veiligheidsoverwegingen
Niet naar school door ongelijkheid
De ongelijkheid tussen jongens en meisjes in Latijns-Amerika is groot. Daarom zijn er voor meisjes extra risico’s op schooluitval. Bijvoorbeeld omdat zij het huishouden moeten doen of voor hun jongere broertjes of zusjes moeten zorgen, maar ook omdat seksuele intimidatie op school en onderweg daarnaartoe veel voorkomt. De twaalfjarige Erika uit Ecuador wordt daarom elke dag naar school gebracht door haar vader. “Een keer moest ik alleen en toen werd ik achtervolgd door een motor”, herinnert ze zich. “De bestuurder sneed me af en probeerde me vast te grijpen. Het was heel eng.” Ook seksuele voorlichting wordt amper gegeven, waardoor veel meisjes uitvallen door een tienerzwangerschap. “Ik heb vrienden met dochters die zwanger werden terwijl het zelf nog kinderen waren”, vertelt Erika’s vader. “Mijn grootste angst is dat dat Erika ook kan overkomen.”
Jongeren op school in Quito, Ecuador, krijgen een aardbevingstraining.
Beperkte noodhulp naar Gaza
Onze collega's in Egypte pakken voedselpakketten in.
Sinds eind juli is beperkte noodhulp aan Gaza mogelijk. Dankzij uw steun konden we tien vrachtwagens met essentiële hulpgoederen sturen.
Met deze goederen konden we 45.000 mensen in Gaza voorzien van voedselpakketten. Daarnaast deelden lokale partners de afgelopen weken warme maaltijden en voedselpakketten uit aan nog eens 46.324 mensen en kregen 20.400 mensen schoon drinkwater en hygiënepakketten.
De situatie in Gaza verslechtert echter snel. In een deel van Gaza is officieel hongersnood uitgeroepen: minstens twintig procent van de bevolking heeft geen eten, één op de drie kinderen lijdt aan acute ondervoeding en dagelijks sterven twee op de 10.000 mensen door honger. Het is van essentieel belang dat we onze noodhulp verder kunnen opschalen.
We blijven daarom pleiten voor veilige, onbeperkte toegang voor hulporganisaties. Op het moment van schrijven staan er 24 vrachtwagens met hulpgoederen klaar aan de grens. Zodra we toegang krijgen, zullen we deze materialen direct uitdelen.
Eten, water en kindvriendelijke ruimten in Myanmar
In maart werd Myanmar geraakt door een zware aardbeving van 7,7 op de schaal van richter. Er zijn 3.757 doden en 5.107 gewonden gemeld en meer dan 200.000 mensen waren gedwongen te vluchten. Plan International biedt de bevolking, mede dankzij uw donaties, noodhulp.
In eerste instantie deelden we onder andere pakketten voor onderdak uit, met daarin dekens en tentzeilen. Ook deelden we meer dan 2.000
pakketten met eten en meer dan 3.000 liter schoon drinkwater uit.
Zoals altijd ligt ook bij het verlenen van noodhulp in Myanmar onze focus op het ondersteunen van kinderen en in het bijzonder meisjes.
Daarom zetten we in het getroffen gebied ook 23 kindvriendelijke ruimten op, waar kinderen samen kunnen komen om te spelen, leren en hun zorgen even te vergeten.
Iedereen veilig over straat
In mei liepen duizend deelnemers door de Rotterdamse nacht om tijdens de Nacht Tegen Seksueel Geweld geld op te halen voor het Safer Cities for Girls-project van Plan International. In totaal werd er ruim 196.000 euro opgehaald. Een fantastisch resultaat, maar wat gebeurt er precies met dat geld?
Het Safer Cities for Girls-programma richt zich op meisjes en jonge vrouwen tussen de 10 en 24 jaar uit Kampala, Uganda. Meisjes en jonge vrouwen in Kampala lopen dagelijks risico op seksuele intimidatie, seksueel geweld, ontvoering of zelfs moord. Ze voelen zich onveilig en vermijden parken, donkere straten en het openbaar vervoer. Samen met gemeenschappen, gemeenschapsleiders, meisjes én jongens werken we aan een veiligere omgeving om (seksueel) geweld en straatintimidatie te voorkomen.
Wat we doen
Dat doen we op verschillende manieren. Bijvoorbeeld door voorlichting te geven aan meisjes en jonge vrouwen en hen zelfverdedigingstechnieken te leren,
de transportsector veiliger te maken zodat meisjes zonder zorgen gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer en trainingen te geven aan ouders, docenten en jongens over gedragsverandering en het melden van (seksueel) geweld en intimidatie. Ook zetten we zogenaamde Safety Walks op, waarbij meisjes en jongens samen met ons de straat op gaan om gevaarlijke plekken te identificeren en deze veiliger te maken, bijvoorbeeld door straatverlichting te plaatsen.
De resultaten
Ook vorig jaar ging de opbrengst van de Nacht Tegen
Seksueel Geweld naar het Safer Cities for Girlsprogramma. In 2024 zijn er in Kampala 1.563 meisjes getraind. Zij kennen nu hun rechten en komen op voor de kansen en rechten van meisjes en jonge vrouwen. Ook trainden we 1.361 jongens, die leerden hoe ze kunnen strijden tegen ongelijkheid en seksueel geweld kunnen tegengaan. Ook zijn er vijf jongerenclubs opgericht die regelmatig samenkomen om ideeën te delen over het veiliger maken van hun wijk. Samen zetten zij zich in voor een veilige toekomst, waarin meisjes zonder angst over straat kunnen.
Tijdens zogeheten Safety Walks identificeren meisjes gevaarlijke plekken in hun wijk.
50 jaar, 50 studenten
Ter ere van ons 50-jarig jubileum vroegen we in het afgelopen half jaar aandacht voor ons jubileumproject: het Plan International Scholarship. Inmiddels zijn 39 nieuwe studenten in september gestart met hun studie.
J
Jongeren zoals Elsy. Voor Elsy was studeren allesbehalve vanzelfsprekend. Financieel had haar familie het niet breed. Toch was ze altijd vastbesloten om te blijven leren en zich te blijven ontwikkelen.
Hoge kosten
En haar familie staat daarin pal achter haar. Na het behalen van haar middelbare schooldiploma droeg iedereen zijn steentje bij om ervoor te zorgen dat Elsy economie kon gaan studeren. Ze verhuisde naar Guayaguil en begon vol goede moed aan haar studie. Maar al snel verslechterde de financiële situatie van haar familie. Elsy’s moeder lijdt aan chronisch nierfalen en de kosten voor haar behandelingen in combinatie met Elsy’s studiekosten en de kosten voor het huishouden waren hoog. Elsy moest elke dag werken om ’s avonds te kunnen studeren.
“Ik kan nu alles op alles zetten”
Toen Elsy hoorde over het Plan International Scholarship-programma besloot ze de kans met beide handen aan te grijpen. De studiebeurs gaf haar stabiliteit en de kans om zich te focussen op haar studie zonder zich zorgen te hoeven maken over de kosten. “Het heeft mij en mijn familie zoveel rust gegeven. Ik kan nu alles op alles zetten om mijn doelen te behalen.”
In ons jubileumjaar willen we vijftig nieuwe studenten de kans geven te starten met een studie. We zijn al een eind op weg, maar we zijn er nog niet. Helpt u nog meer studenten naar school te laten gaan? Kijk voor meer informatie op www.planinternational.nl/ scholarship of scan de QR-code.
Door het scholarship kan Elsy zich volledig focussen op haar studie.
Van frustratie naar actie
Toen ik elf jaar oud was, hoorde ik op het nieuws over Hanna Lalango. Ze werd op klaarlichte dag uit een taxi gesleurd en door vijf mannen ontvoerd en verkracht. Een maand later overleed ze aan de verwondingen die ze door dit verschrikkelijke geweld had opgelopen.
Hanna was nog maar een kind, net als ik. Ik herinner me nog hoe bang ik was om alleen over straat te gaan of een taxi te nemen. Maar het frustreerde me ook. Want Hanna’s verhaal was er een van vele. Het lokale nieuws stond bol van de verhalen over geweld tegen meisjes. Toen ik naar de universiteit ging, kon ik die frustratie omzetten in actie. Ik sloot me aan bij een activistische jongerengroep, The Yellow Movement, die opkwam voor de rechten van meisjes.
Sindsdien zet ik me op verschillende manieren in voor de rechten van meisjes in Ethiopië en daarbuiten. Zo zetten we campagnes en discussiegroepen op om bewustwording over vrouwenrechten te creëren en staan we op tegen geweld tegen meisjes. Samen vormen we een heuse sisterhood van vrouwen die voor elkaar opkomen.
Want de uitdagingen waar meisjes mee te maken krijgen zijn uniek. Met name jonge meisjes zijn extra kwetsbaar voor seksueel geweld, kindhuwelijken en besnijdenis. En ook rampen en crises raken hen meer. Zo zijn er gebieden in Ethiopië waar de klimaatcrisis er nu al voor zorgt dat meisjes niet meer naar school kunnen gaan. Omdat er geen water is kunnen ze zich tijdens hun menstruatie niet verschonen en moeten ze thuis blijven. En dat zorgt er weer voor dat ze een leerachterstand oplopen, soms helemaal stoppen met school en daardoor weer kwetsbaarder zijn voor geweld en uitbuiting.
Op Wereldmeisjesdag vragen we aandacht voor de unieke problemen waar meisjes mee te maken krijgen. Het geeft ons de kans om op te staan voor onze rechten, onze ervaringen te delen én gehoord te worden. En het geeft meisjes ook de kans elkaar te inspireren en te laten zien wat we in onze mars hebben.
Maar dat kan alleen als meisjes veilig zijn. Het is tijd voor sterke wet- en regelgeving. Handhaving die ervoor zorgt dat meisjes hun leven kunnen leiden zonder angst. Zodat we kunnen worden wie we willen zijn. Een wereld zonder geweld tegen vrouwen is de basis voor alles. Zodat meisjes veilig naar school kunnen gaan, zich kunnen ontwikkelen en hun ideeën en meningen kunnen delen met de wereld. Daar blijf ik me voor inzetten, elke dag opnieuw. Bezawit Jongerenacitviste
Bezawit (22) uit Ethiopië is als jongerenactiviste verbonden aan het She Leadsprogramma van Plan International. Ze sloot zich tijdens haar studie economie aan bij een jongerengroep die zich inzet voor verbeterde veiligheid voor meisjes in Ethiopië. Ook is ze onderdeel van de Climate Cohort, een groep die zich focust op de impact van klimaatverandering op de levens van meisjes.
Uitgelicht
Door het Saksham-programma
kan Shikha twee studies volgen.
Meisje in India
MEISJE
IN INDIA
“Mijn dromen zijn groot, maar ik ga ze waarmaken”
De Indiase economie is booming. De IT-, technologieen energiesector groeien hard en ook op het gebied van handel is India een steeds sterkere speler op het wereldtoneel. Dat brengt een hoop werkgelegenheid met zich mee. Maar die banen zijn voor jongeren, en met name vrouwen en meisjes, vaak onbereikbaar.
Met een gemiddelde leeftijd van 28 jaar is de bevolking van India jong, zo blijkt uit onderzoek van de Verenigde Naties. Een groot deel van hen wil werken, maar is nog altijd werkloos. Dat komt omdat ze na het afronden van de middelbare school niet de kans krijgen om de juiste beroepsvaardigheden aan te leren. Met name meisjes en vrouwen vissen vaak achter het net.
Daar komt nog eens bij dat meisjes en vrouwen in India erg kwetsbaar zijn. De kans dat ze slachtoffer worden van een kindhuwelijk is groot en ook seksueel geweld en seksuele uitbuiting komen veel voor. Een veilige, betaalde baan kan hen onafhankelijkheid bieden en een groot verschil maken in hun leven.
Het pad was al uitgestippeld
Ook voor Shikha (18) leek haar pad in het leven al uitgestippeld. Nadat ze de middelbare school had afgerond wilde ze verder studeren. Maar haar ouders hadden andere plannen. Zij wilden dat Shikha ging trouwen. Toch zette ze door. “Ik wil wel trouwen, maar op mijn eigen voorwaarden”, zegt ze stellig. “Pas als ik de juiste persoon vind die me steunt in mijn ambities.”
Ze wist haar ouders te overtuigen om haar te laten studeren, maar geld om haar opleiding te bekostigen was er niet. Daarom kwam ze terecht bij Saksham, het jongerenwerkgelegenheidsprogramma van Plan International in samenwerking met AkzoNobel en de Nationale Postcode Loterij. In het programma krijgen jongeren, met name meisjes en jonge vrouwen, tussen de 18 en 29 jaar oud de kans een beroepsopleiding te volgen, stage te lopen en worden ze ondersteund in hun weg naar de arbeidsmarkt.
“Ik wil wel trouwen, maar pas als ik de juiste persoon vind die me steunt in mijn ambities.”
Shikha (18)
“Het programma heeft me geholpen om mijn zelfvertrouwen te vergroten en mijn vaardigheden te ontwikkelen”, zegt Shikha. Met die vaardigheden ging ze aan de slag als senior assistent bij een Indiaas e-commerce bedrijf. Het geld dat ze verdient gebruikt ze om haar studies te bekostigen: politieke
wetenschappen én software engineering. “Ik leer ontzettend veel en werk heel hard. Natuurlijk zijn er ook uitdagingen, als vrouw krijg je regelmatig te maken met vooroordelen en obstakels. Maar ik laat me niet tegenhouden.”
"Mijn dromen zijn groot, maar ik geloof dat ik ze kan waarmaken”, besluit Shikha vastberaden. “Mijn doel is om een succesvol software-engineer te worden.”
Meer dan 7.000 jongeren
Sinds de start van het programma in 2010 hebben al meer dan 7.000 jongeren, waarvan meer dan de helft meisjes, een beroepsopleiding of training ondernemerschap gevolgd. Meer dan driekwart van hen heeft een baan gevonden of is voor zichzelf begonnen.
Ook de 26-jarige Shilpa nam deel aan het programma. Ondanks sociale druk en verwachtingen van haar familie, was ze vastbesloten om naar school te blijven gaan. Ze rondde de middelbare school af, maar wilde meer. In tegenstelling tot de meeste meisjes in haar gemeenschap, die na de middelbare school trouwen en huisvrouw worden. Shilpa nam daar geen genoegen mee, zij wilde zelf werken en een inkomen verdienen.
Ze trouwde wel, maar sloot zich ook aan bij het Saksham-programma om een vakopleiding te volgen. “Met elke trainingssessie voelde ik mezelf groeien”, vertelt Shilpa. “Niet alleen op professioneel, maar ook op persoonlijk vlak. Het voelde alsof ik eindelijk mijn stem vond en mezelf kon laten zien aan de wereld.”
“Het voelde alsof ik eindelijk mijn stem vond en mezelf kon laten zien aan de wereld.”
Shilpa (26)
Sterker dan ooit tevoren Naast een vakopleiding krijgen jongeren in het Sakshamprogramma ook les in andere vaardigheden die in het werkende leven van groot belang zijn. Zo krijgen ze communicatietrainingen, leren ze hoe ze sollicitatiegesprekken moeten voeren en leren ze over computers en financiën.
Nu werkt Shilpa als telemarketeer, maar haar dromen reiken nog verder. Ze heeft een passie voor foto- en videobewerking en droomt ervan een carrière op te bouwen in dit vakgebied. “Nu ik mijn weg gevonden heb, voel ik me sterker dan ooit tevoren”, zegt ze met een glimlach. “Ik ben vastbesloten om mijn dromen waar te maken en niets kan me tegenhouden.”
Shilpa nam geen genoegen met een leven als huisvrouw: ze wilde studeren.
In Kisarawe is een hoop vooruitgang geboekt.
Groeten uit Kisarawe!
In het oosten van Tanzania ligt Kisarawe. Hier werkt Plan International al bijna dertig jaar aan betere kansen voor kinderen en hun families. In die jaren is er een hoop vooruitgang geboekt. We zetten graag een aantal successen voor u op een rij!
Onderwijs
In 2016 stroomden maar 1.518 leerlingen van de basisschool door naar de middelbare school. We zijn daarom gestart met een programma gericht op inclusief onderwijs. Sindsdien is er hard gewerkt aan het verbeteren van de kwaliteit van het onderwijs. Zo kregen 41 basisscholen in Kisarawe maar liefst 3.875 nieuwe boeken voor hun bibliotheken. Daarnaast konden 65 kinderen met een beperking weer naar school, omdat ze medische ondersteuning of een plekje op het speciaal onderwijs konden krijgen. Slechts twee jaar later was het aantal leerlingen meer dan verdubbeld en gingen maar liefst 3.533 leerlingen naar de middelbare school.
Gezondheid
Sinds de start van het sponsorprogramma in 1997 zijn duizenden inwoners ingeënt tegen
veelvoorkomende ziekten als tetanus, polio en difterie. Om vaccinaties toegankelijker te maken voor met name kinderen, zwangere vrouwen en nieuwe moeders, werkten we samen met 160 lokale gezondheidswerkers om mobiele gezondheidsklinieken op te zetten. Hier konden de inwoners van Kisarawe niet alleen gevaccineerd worden, maar konden ze ook deelnemen aan activiteiten waar ze meer leerden over de preventie van veelvoorkomende ziekten.
Werkgelegenheid
Jongeren in Kisarawe kunnen om verschillende redenen vaak moeilijk aan een baan komen. De werkloosheid is erg hoog. Met name voor meisjes en jonge vrouwen houdt dit een cyclus van armoede in stand. Daarom zetten we verschillende projecten op gericht op het bevorderen van de financiële onafhankelijkheid van jongeren. Zo kregen zij toegang
tot beroepsopleidingen en werden er groepen opgericht waarin jongeren meer konden leren over geld en werk. Aan deze workshops deden maar liefst 6.020 meisjes en jonge vrouwen mee.
Bescherming
Uit een onderzoek uit 2012 bleek dat meer dan vijftig procent van de kinderen in Kisarawe te maken had gehad met misbruik. Er was dus een hoop werk te doen. Leden van de gemeenschap gaven aan dat er weinig mogelijkheden waren om kindermishandeling te melden en jongeren wisten niet wat ze moesten doen als ze geweld hadden meegemaakt. Daarom zijn er bijeenkomsten opgezet om voorlichting te geven over misbruik. Hier leerden leden van de gemeenschap welke vormen van geweld er zijn en hoe ze deze kunnen tegengaan. Ook zijn er twee nieuwe politiefuncties gecreëerd die zich specifiek richten op kindermishandeling en is het rechtssysteem verbeterd. Daarnaast werden er vijf kinderbeschermingsteams opgezet met in totaal 220 leden. Zo pakken we geweld tegen kinderen op allerlei manieren aan.
In cijfers:
11.712 sponsorkinderen in Kisarawe ondersteund sinds 1997. 91% van de ouders leerde in de afgelopen jaren over goede zorg voor baby’s.
leraren kregen in het afgelopen jaar bijscholing om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren.
Colofon
Plan International magazine, oktober 2025.
Drukkosten per nummer: € 0,34
Redactie en vormgeving
Marjon Kruize en Katie McGonigal
Aan dit nummer werkten mee Bezawit, Anniek Groothuis, Martha Nauta, Sophie Snijders, Martien Swart, Eline Vijverberg en Deborah Wielart
Ontwikkelingen volgen elkaar snel op in de landen waar we werken. Daardoor kan het voorkomen dat er in dit magazine informatie staat die is ingehaald door de actualiteit. Om de privacy en veiligheid van betrokkenen te beschermen worden sommige achternamen weggelaten.
Fotocredits
Coverfoto: Plan International, p. 3-5, 10, 12, 14-19 Plan International, p. 6-9 Chris de Bode, p. 11 Quinn Neely, p. 13 Nati Studio, achterpagina: World Art Media/Vicente Sevilla
Grafische productie Huig Haverlag
Plan International Postbus 75454, 1070 AL Amsterdam 020 549 55 20 www.planinternational.nl
BIC (SWIFT): RABONL2U BANK: NL11RABO039.35.86.766
De verpakking van dit magazine is biologisch afbreekbaar.
Onderweg naar school is Génesis (12) uit Honduras op haar hoede. Seksueel misbruik en geweld liggen altijd op de loer. En het aantal meisjes dat in het land te maken krijgt met seksueel geweld neemt toe.
What a time to be a girl ...
Plan International zet zich wereldwijd in om meisjes die slachtoffer worden van seksueel geweld te ondersteunen en werkt aan oplossingen om geweld tegen meisjes tegen te gaan. Wilt u ook meehelpen? Scan de QR-code en doneer.
