UNIWERSYTET uniwersytet > > STUDENCI studenci >> kultura kultura >> sport sport Studenci wobec Strajku Kobiet
Za, przeciw i pomiędzy Od czasu ogłoszenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego jesteśmy świadkami głośnych protestów w całym kraju. Wobec zjawiska o takiej skali także nam, studentom, trudno pozostać obojętnymi. Jakie poglądy na temat Strajku Kobiet mają członkowie społeczności UJ? Niedziela, 1 listopada, godzina 16:00. Mimo dnia wolnego od nauki pod budynkiem Collegium Novum zbiera się spora grupa osób. Większość jest ubrana na czarno, niektórzy przynieśli kwiaty lub znicze. Ci ludzie nie przyszli jednak wspominać zmarłych. Są tu, bo za chwilę zaczyna się studencki protest. „Wolność wyboru”, „Studenci przeciw dyktaturze”, „Piekło kobiet” – to jedne z wielu haseł, jakie można przeczytać na ich transparentach. Inne, adresowane do konkretnych polityków i instytucji, są bardziej dosadne. Często pojawia się też błyskawica – symbol Strajku Kobiet.
12 GRUDZIEŃ 2020
Czas mija, a uczestników przybywa. Wśród nich dominują studenci, ale zdarzają się też rodziny z dziećmi. Nie brakuje przedstawicieli mediów. Stoją, rozmawiają, czekają. W końcu, dziesięć po czwartej, zgromadzony pod Collegium tłum zaczyna skandować „Re-wo-lucja! Jest ko-bietą!” i rusza na krakowskie ulice. Wbrew pozorom czarny pochód nie jest jednomyślnym monolitem. Tworzą go różne jednostki o rozmaitych postawach, wartościach i poglądach. Podobnie jest z tymi studentami, którzy nie brali udziału w demonstracji lub całkowicie sprzeciwiają się jej idei. Mniej lub
bardziej widzialni, wszyscy mają jakąś opinię na temat strajku. Dlaczego jedni wychodzą na ulicę, a inni nie? Jaką rolę odgrywają studenci w aktualnych wydarzeniach? Co sądzą o trwających manifestacjach? Postanowiłam zapytać o to ochotników z naszej uczelni, by opowiedzieli o aktualnych wydarzeniach swoimi słowami. Oto ich głosy. NA PIERWSZEJ LINII FRONTU Najbardziej wyrazistymi postaciami manifestacji są zwykle osoby zajmujące się organizacją i promocją podobnych akcji. Jedną z nich jest Magda, studentka filozofii. Choć nie brała udziału w krakowskich protestach, aktywnie działa w zarządzie Strajku Kobiet na rodzinnym Podhalu. – To dla mnie ważne jako wdrażanie pewnej formy dojrzałości społecznej i budowania społeczeństwa obywatelskiego, w którym wszyscy czujemy się odpowiedzialni za tworzenie porządku – tłumaczy, zapytana o motywy swojej działalności. – Sam strajk nie jest tylko o aborcji, są też inne postulaty, które wzmacniają tolerancję i wrażliwość wobec grup wykluczonych – uważa. Mówi o tym nie tylko na protestach, ale też w Internecie, pisząc posty i artykuły dotyczące bieżących wydarzeń. W jednym z nich broni ostrego języka protestujących: „To naprawdę uciążliwe być proszoną o uzasadnienie, gdy właśnie wyrażasz swoją złość, frustrację i strach. To trochę jak wymagać od kogoś, komu
zmarła matka, by wytłumaczył, dlaczego jest mu smutno i płacze”. Stereotyp wyrazistej aktywistki zupełnie nie przystaje za to do organizatorki Studenckiego Spaceru Parasolek, która wolała zachować anonimowość. Jak mówi, pomysł na cichy przemarsz z parasolkami powstał podczas dyskusji w Internecie. – Ktoś w grupie dla studentów napisał, że fajnie by było, gdyby odbył się jakiś nasz protest. Ludzie zareagowali bardzo pozytywnie i stwierdziliśmy: „robimy to” – wspomina. Mimo braku doświadczenia w podobnych inicjatywach i rezygnacji współorganizatorów, których przerosła skala przedsięwzięcia, dziewczynie udało się doprowadzić do jego realizacji. Pomogła jej w tym jedna z organizacji studenckich. Pytana o możliwą genezę takiego spontanicznego aktywizmu u siebie i znajomych, odpowiada: – Studenci są grupą, która zawsze miała odwagę strajkować. Są młodzi, wierzą w różne idee, zależy im na zmianie świata i jeszcze się nie poddali. Często to właśnie oni zaczynali różne rewolucje. „ZGADZAM SIĘ, ALE…” Ten rewolucyjny aspekt trwających protestów nie przemawia jednak do wszystkich studentów. Są osoby, którym nie podoba się sama forma demonstracji, choć ideowo są po stronie protestujących. Należy do nich m.in. Daria, studentka psychologii. Choć uważa, że w kwestii aborcji człowiek powinien
Fot. Vladimir Milanov