ondernemen
de zijkanten. Dit podium was helemaal open en had geen dak – alleen op de strategische plaatsen was er beschutting tegen de eventuele regen. We inspireerden ons op technieken uit verschillende sectoren om oplossingen te vinden. Om de zeilen op te trekken en vast te zetten, gebruikten we bijvoorbeeld profielen uit de bootbouw. Die toer was meteen ook het begin van het Amerikaans verhaal. Op het einde kregen we de vraag om de gezamenlijke tournee van Guns and Roses en Metallica te doen. Toen die afgelopen was, hebben we even overwogen of we onze spullen terug naar Europa zouden verschepen. Maar dat bleek duurder dan het materiaal stockeren in de VS, in een huurmagazijn. Dat is uitgegroeid tot de Amerikaanse poot van Stageco. Naast het hoofdkwartier in België en de afdeling in de VS hebben we nu vestigingen in Duistland, Frankrijk en Nederland en sa-
pen tien jaar deden ze allemaal beroep op Stageco om hun droom in staal, geluid en licht om te zetten. De 360° Tour van U2, met de iconische ‘claw’, was het culminatiepunt. “Voor de kleine podia hebben we lokaal nog concurrenten. Maar op het niveau van de supergroepen is de enige concurrentie eigenlijk de prijs. Hoeveel wil die band investeren en kunnen wij het voor die prijs produceren, dat is de vraag.” Voor U2 werken is iets speciaals. Die groep heeft altijd gedurfd, probeert steeds opnieuw nieuwe dingen uit, op het vlak van licht, video… Het is leuk als je van dat soort mensen het vertrouwen krijgt. Wij ontwerpen zelf geen podia, anders worden we concurrenten van onze eigen klanten. Maar toen ze hiermee op de proppen kwamen, heb ik toch eventjes geslikt. Onmogelijk of in elk
“Per podium zijn we met 48 vrachtwagens onderweg. Logistiek is dat een titanenwerk.” menwerkingsverbanden in Ierland, Zuid-Afrika en Japan. Zelf zou ik graag nog eens iets opstarten in Latijns-Amerika. Dat is een groeimarkt waar ik een goed gevoel bij heb. Ook Oost-Europa vind ik interessant. China, daar voel ik niet veel bij. Maar we zitten tegenwoordig echt wel over de hele wereld. We diversifiëren, zowel qua locatie als qua werk. Omdat we overal dezelfde goede service willen geven. Daarvoor moet je dicht bij je klanten zitten. De slappe periode buiten het concertseizoen proberen we op te vangen door ons ook op andere dingen toe te leggen. De processie in Tongeren, de Best of Belgium tennismatch in de Heizel tussen Kim Clijsters en Serena Williams, de modeshow van Chanel in Parijs, tot en met een enorme structuur voor een evenement van de gas- en olie-industrie in Qatar: we doen het tegenwoordig allemaal. Ook kleine, lokale evenementjes trouwens. Daar hebben we aan de overkant van de weg zelfs speciaal een aparte afdeling voor opgericht.”
geval onbetaalbaar, dacht ik. En duur is het zeker geworden. De mensen vergeten dat soms, maar op tournee zijn wij de grootste kost. U2 reist bijvoorbeeld met drie versies van die bewuste claw: één die wordt opgebouwd, een tweede die voor het concert wordt gebruikt en een derde die al naar een volgende locatie onderweg is. Per podium zijn we met 48 vrachtwagens onderweg. Logistiek is dat een titanenwerk.”
logistiek Kim Clijsters en Qatar ten spijt: de echte liefdesverhalen van het bedrijf hangen bij Stageco aan de muren. The Rolling Stones, Robbie Williams, Muse, Johnny Hallyday, Genesis, Coldplay: in de afgelo-
[ CAPITAL 12 ]
65
pensioendienst Al dat showgeweld staat haaks op het amateurisme van de jonge rockjaren en op de latere doe-hetzelf punkattitude. Die evolutie is onomkeerbaar, denkt Hedwig. “Muzikanten verdienen tegenwoordig hun geld met optredens, want platen verkopen ze niet meer. De show wordt alleen maar belangrijker. Een Amerikaanse vriend van mij zegt het zo: hoe minder talent ze hebben, hoe meer ze ons nodig hebben. (giert het uit) Maar als de groep echt muzikaal talent heeft en daar een fantastische show rond bouwt, dan is het bij mij toch nog kippenvel. De eerste liveshow van de laatste U2tour in Barcelona heeft me echt van mijn sokken geblazen. Het doet deugd dat je mee kunt werken aan zo’n verhaal. Het gevoel dat je krijgt wanneer je de testbouw van die constructie in Werchter ziet groeien… Daar doe je het allemaal voor, daar haal ik mijn werkvreugde uit. Geld is belangrijk, maar het is niet dé motivator. Een tweede huis, een boot, een zwembad… dat is toch alleen maar miserie? Je moet dat onderhouden, schoonmaken, organiseren. Of er wordt ingebroken. Dan denk ik: wat moet ik daarmee aanvangen? Financieel hoef ik me geen zorgen meer te maken. Maar aan stoppen denk ik nog niet. Ik kreeg een paar geleden een brief van de pensioendienst, over de berekening van mijn pensioen. Ik viel bijna van mijn stoel. Wat voor zever is me dat nu! Ik heb een boeiend leven en doe voort zolang ik er zin in heb. Het werk fascineert me meer dan ooit en onze maturiteit maakt het makkelijker tegenover de klanten. In het begin moet je jezelf bewijzen. Maar na al die jaren maken ze je zo rap niet meer zot. Of tenminste: nog net zot genoeg om er toch nog eens voor te gaan.”